ZATERDAG 28 AUGUSTUS 2021

*

*

500655 – WAAROM ZOUDEN WE, WAT GEKNAKT IS, NOG LANGER WILLEN IN STAND HOUDEN?

*

I N H O U D

Een eeuwigheid geleden, om precies te zijn ’n halve eeuw terug, kwamen ze, vanaf 1962, wekelijks met hun drieën in huis. Knack, Trends, en Trends Week End. Naast ’t Palleterke, waren ze het gedroomde tegengif tegen de VRT, later de VTM.

Maar op een gegeven moment vielen die drie niet meer te verteren. Ze kostten stukken van mensen en belandden ongelezen bij het Grof Gevaarlijk Vuil. Waar ze trouwens met de dag beter thuis bleken te horen. Eenmaal de Grote Baas daar, de vriend van mijn Grote Baas, op de achtergrond verdwenen was.

Een zoveelste levenswerk dat om zeep gaat door te veel pretentieuze niuewlichterij.

Wat meer is, ondertussen was TSCHELDT I in volle opgang en met Bert Murath, de veel te vroeg gestoreven vorige eiegenaar, stond ik persoonlijk op goede voet pmdat ik zijn ‘Blad’ met vuur verdedigde op al mijn blogs…

*

BREAKING NEWS

*

Factchecker van Knack probeert ‘tScheldt omver te pissen. Beseft niet dat hij tegen de wind in lult.

28 augustus 2021

De Ziel

In de tijd dat Knack nog een gerenomeerd koffietafelblad was, werkte er een satiricus voor Knack, Koen Meulenaere.

Hij schreef elke week een in vitriool gedrenkte pagina onder de titel Kwaad Bloed en later Bladspiegel. Toen de kwaliteit van Knack van de salontafel begon te vallen en er door uitgever Roularta met mensen werd gespeeld alsof het dobbelstenen waren, verkaste Meulenaere naar De Tijd. Daar knauwde hij op ego’s onder de naam “Kaaiman“.

Sinds Meulenaere (samen met Rik Van Cauwelaert) in 2012 Knack verliet omdat het ‘te links’ dreigde te worden, is gebeurd wat dreigde te gebeuren. Knack werd een afschuwelijk links georiënteerd dienblad met roze rafelranden van woke-Vlaanderen. Uiteraard was daar geen plaats meer voor satire, want de bende die sindsdien Knack leidt staat zo stijf van zelfdeugdzaamheid dat humor er afglijdt als scheefgepoepte vogelstront van een buste van Leopold 2.

Factchecking

Om de wereld naar haar hand te zetten begon de redactie van Knack met een gevaarlijk journalistiek experiment. Ze begon aan ‘fact-checking‘ te doen.

Het idee achter het Amerikaanse origineel, FactCheck.org, in 2008, was veelbelovend maar al snel bleek dat zelfs massale factchecks geen wondermiddel waren tegen wijdverspreide al dan niet doelbewust gedistribueerde onnauwkeurigheden of leugens.

Factchecking zou een wetenschap moeten zijn maar is het niet. Zeker niet in België waar onder andere Knack en de VRT begonnen met factchecking.

Bij Knack is factchecking een speeksel medaille die enkele redacteuren zichzelf op de kiekenborst spelden als ze hun Eigen Mening als Waarheid gedrukt zien saan.

Rien Emmery, de Balthasar Boma van de factchecking bij Knack

Het grootste voorbeeld van de meest gore factchecking bij Knack heet Rien Emmery. Deze man bedient zich van het hoofd van scheidsrechter Pierluigi Collina om als “Arbiter of Tweets” te doen alsof hij de waarheid in pacht heeft.

De laatste jaren werd Rien Emmery echter meermaals betrapt op een bijzonder links parcours in zijn zogenaamde factchecks. Als een dief in de nacht kiest hij meningen, tweets of onbenulligheden die hij tegen het licht van Zijn Eigen Waarheid houdt om vervolgens de wereld via zijn publicaties in Knack te boetseren naar Zijn Eigen Woke Overtuiging. Emmery zou in de jaren 40 een blitz-carrière hebben gemaakt in de rangen rond Goebbels, ongetwijfeld een groot voorbeeld voor Emmery.

Emmery is een onbekende naam bij het lezende Vlaamse volk, maar dat was Marc Dutroux ook voor hij gepakt werd. Moest de waarheid een minderjarig meisje zijn, hield Rien Emmery haar gevangen in zijn kelder om haar van tijd tot tijd eens goed te verkrachten. Het gevaar van Emmery is dat hij nog steeds vrij rondloopt en door de koraal rond Knack beschermd wordt voor rauwe roofdieren die in normale omstandigheden zijn zieke geest en karkas al lang zouden hebben opgepeuzeld.

‘tScheldt wordt al een tijd geviseerd door enkele duistere figuren van Knack, waarvan Rien Emmery er eentje is en de zogenaamde onderzoeksjournalist Jan Stevens een tweede.

‘tScheldt verwelkomt uiteraard controverse en afwijkende meningen als het onszelf betreft.

Maar als de afwijkende mening van Rien Emmery komt onder het label ‘factcheck’ is het alle hens aan dek. Want dan is Rien Emmery gevaarlijk.

We illustreren met twee voorbeelden.

Zelfa Madhloum, de beroemde ‘serial entrepreneur’ van de Open Vld

Toen ‘tScheldt achterhaalde dat de woordvoerster van de Open Vld Zelfa Madhloum zich bediende van een xxxxxxxxxxx en op haar website xxxxxx referenties plaatste (wij mogen xxxx niet meer schrijven wegens een censuurmaatregel van een rechter in kortgeding), plaatste ‘tScheldt een foto van Zelfa Madhloum in chador als illustratie bij het artikel. (Wij mogen ook de foto niet meer publiceren).

Op deze foto zag men Zelfa Madhloum gehuld in een soort hoofd- en lichaamsbedekkend zwart tentzeil. Deze foto had Zelfa Madhloum zelf laten nemen toen ze in Irak was op zoek naar haar verleden (en ook naam en faam want Zelfa Madhloum wil graag heel bekend worden) betaald door de belastingbetaler onder de vorm van een documentaire voor de VRT.

Onze woord- en beeldverkrachter Rien Emmery beweerde toen dat ‘tScheldt de foto gemanipuleerd had. Dat was een groteske leugen, het was een foto die iedereen kon vinden op het internet, zelf op het internet geplaatst door Zelfa Madhloum en de VRT naar aanleiding van de documentaire.

Het probleem is dat Rien Emmery gelijkgestemde vriendjes heeft die hun Eigen Waarheid en vooral de zogenaamde gefactchecke waarheid van Rien Emmery doorzetten op…. Wikipedia.

-

Het perverse effect is nu dat op de Wikipedia-pagina van ‘tScheldt door deze zielloze bende factcheckers rond Rien Emmery werd gepubliceerd dat ‘tScheldt een gemanipuleerde foto van Zelfa Madhloum plaatste waarvoor ‘tScheldt zelfs zou zijn veroordeeld (volgens die Wikipedianen dus). Dat zijn dan twee leugens in 1 klap dankzij…. Rien Emmery.

Jan Stevens en het wonder van Opus Deï

Een tweede voorbeeld om aan te tonen wat een misplaatst misbaksel Emmery is in de samenleving van woord en beeld gaat over zijn obscure collega Jan Stevens. Die journalist was zo hard op zoek naar informatie om ‘tScheldt in een slecht daglicht te stellen dat we besloten een grapje uit te halen. Via verschillende kanalen lieten we aan deze topjournalist van Knack weten dat ‘tScheldt gefinancierd werd door het Opus Deï, een machtig verlengstuk van de Kerk, met vertakkingen tot bij de Paus.

En ja hoor, er ging geen week voorbij of Jan Stevens publiceerde 2 pagina’s in Knack over zijn ‘ontdekking’, namelijk dat ‘tScheldt gefinancierd werd door Opus Deï, Toen ‘tScheldt onthulde hoe makkelijk het was om fake news gepubliceerd te krijgen in Knack, vroegen tientallen lezers aan factchecker Rien Emmery om het artikel van zijn collega Jan Stevens te factchecken. Dat heeft Rien Emmery dus nooit willen doen.

Jan Stevens en Rien Emmery zijn ondertussen zo boos op ‘tScheldt dat ze Knack beschouwen als hun persoonlijke wapen om te schieten op ‘tScheldt. Zich er niet bewust van zijnde dat hun kernlezer daar totaal niet in geïnteresseerd is.

Omdat Rien Emmery een plasbuisinfectie heeft waardoor hij voortdurend zijn eigen waarheid loopt te druppelen, schreef Rien Emmery gisteren opnieuw een stukje over ‘tScheldt in Knack, onder het mom het over ‘satire’ te hebben.

Emmery zou satire nog niet eens herkennen moest het in zijn kelder liggen onder het lijfje van de waarheid dat hij achterlangs aan het sodomiseren is.

‘tScheldt in Knack

We lezen samen met u de passage over ‘tScheldt die gisteren in Knack verscheen:

**

Het factcheckingprogramma van Facebook stelt expliciet dat het niet de bedoeling is om ‘duidelijk satirische of humoristische inhoud’ te factchecken. Eerder dit jaar is Facebook bovendien begonnen met ‘satirelabels’ voor pagina’s, inclusief een korte uitleg over wat het concept ‘satire’ precies inhoudt. Die vrijstelling van factchecks kan ook andere gevolgen hebben: steeds meer bewuste desinformatie-initiatieven gaan zichzelf ‘satirisch’ noemen en profiteren van dat achterpoortje in de Facebookregels.

Dat gebeurt ook in ons land. De website ‘t Scheldt blaast geregeld warm en koud over zijn zelfgekozen omschrijving ‘Vlaamse satire’. Komt er kritiek op feitelijke fouten in artikels? Dan wijzen de anonieme auteurs graag op het feit dat ‘ t Scheldt geen journalistiek bedrijft maar ‘literatuur’. Maar tegelijkertijd wentelt ‘t Scheldt zich graag in een soort slachtofferrol als bedreigde onderzoeksjournalist wanneer mensen naar de rechter stappen omdat ze vinden dat een artikel uit ‘ t Scheldt hen heeft belasterd. Het label ‘satire’ wordt dus geregeld bewust misbruikt, zowel om zich juridisch in te dekken als om het oordeel van factcheckers te ontlopen.

**

Is dat niet heerlijk? Fachtchecker Rien Emmery slaagt er zelfs niet in de naam van ‘tScheldt correct te schrijven! De pijnlijke aftakeling van Knack kan niet beter geïllustreerd worden dan de bovenstaande analyse van Rien Emmery over ‘tScheldt.

Wij wensen Knack nog veel succes bij hun verdere teloorgang.

*

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*

 En nu ik toch aan onfidenties toe ben: Knack ging er uit samen met Het Nieuwblad, bij ons de opvolger van De Standaard nadat die het AVV-VVK geschrapt had. Kwam in de plaats: De Morgen. Tot minstens de eerste maand, proefabonnement, opgesoupeerd was. Vanaf dan was het gedaan zowel met de TV als met de Pers. Want vanaf 2002 woonden we in Italia. Maar dat is, spijtig genoeg, een ander verhaal….

*

Digithalys