|
DAGELIJKSE VAN HOREN ZEGGEN SATIRE
Dinsdag 21 juni 2022
*
DE LANGSTE DAG
Morgen korten de dagen – en ook ons leven- weer…..
**
Wat Haat vernielde
Heeft Liefde weer opgebouwd
*
622 – WIE DE DODEN NIET EERT IS HET LEVEN NIET WEERD. ZAL DE HAAT IN DIT KLOELAND DAN NOOIT STIOOEN? OF MOETEN WE DAAR ZELF IETS AAN DOEN?
*
I N H O U D
Voor de zoveelste keer is de sspreekwoordelijke Laatste Rusplaats (op het kerkhof van Merksem) van Dr. August Borms, n moeilijke tijden Vlaams Volksvertegenwoordiger i, grondig geschonden. Uiteraard door ….. vaderlanslievende’ ‘Onbekenden’.
Maar Burgemeester BDW wil dat onder de mat houden. Om geen golven te verwekken, zoals dat heet? Of omdat daar die ene alles verwoestende weerwraak zou kunnen op volgen?
Of omdat het échte onsterfelijke Vlaandeen tot in het diepste van zijn ziel is ggetroffnen?
Het begin van het einde van dit Regime moet ergens beginnen. Of is dit misschien de opzet om vervroegde Verkiezingen te voorkomen?
Borms, op aijn srtervesuur, ouid, ziek en stervend, werd vastgebonden op een stoel, met de rug naaar het vuurplelton gedragen door Vaderandslminnende scherrprechters, die nipt op tijd van kamp waren gewisseld. De veroordeelde wist teveel dat hen de kop had kunnen kosten.
Nu draait de nieuwe generatie van dezelfde soort zakkenvullers het mes nogmaals om, om wat er na al die jaren nog rest van zijn gebeente, opnieuw als trofee in de hoogte te steken.
21-06-2022
.ONLY IN BELGIUM (VERVOLGVERHAAL)
*
In deze zoveelste stakingsweek is nog maar eens duidelijk gebleken dat onze automatische index, waar onze politiek zo fier op is, het tegenovergestelde bereikt van wat in de andere landen gebeurt. Hier ligt alles vast, daar wordt dat per sector besproken. Bedrijven die grote winsten maken kunnen daar hun medewerkers extra belonen. Maar wie het niet voor de wind gaat is er niet verplicht hogere lonen te geven. Hier Krijgen ook medewerkers bij bedrijven waar het niet draait evenveel procent meer, met het risico dat die bedrijven zich zo uit de markt zouden prijzen en straks riskeren niet meer te kunnen concurreren, misschien zelfs ermee stoppen en de medewerkers zo hun job verliezen.
Dit land met zijn 400.000 werklozen, evenveel langdurig zieken en 1,2 miljoen ambtenaren werkt niet meer. Daarbij komen nog de uitkeringen die automatisch mee stijgen met de index en zelfs daar houdt het niet bij op. In tegenstelling met de buurlanden, wordt de werkloosheid hier niet beperkt in de tijd. Dat laatste is de reden waarom bv Noord-Franse werklozen wel naar West-Vlaanderen komen werken – voor hen het buitenland - terwijl werklozen uit Henegouwen, België’s armste provincie die aan West-Vlaanderen grenst, dat niét doen in eigen land.
Als het hier zoveel beter geregeld zou zijn dan in de buurlanden, zoals Crootje ons tracht wijs te maken, waarom wordt er daar dan niet gestaakt? Omdat daar ruimte is om tot een gesprek te komen tussen werkgevers en werknemers, wat hier niet kan, daar alles al vast ligt via die automatische index en er dus niet meer kán gepraat worden. De tijd dat de federale regering, bij een patstelling tussen de sociale partners, tenslotte bijpaste, is voorbij. Zelfs de gouverneur van de Nationale Bank heeft het gezegd: ‘Het geld is op.
PLAATSELIJKE NIEUWTJES
Oostkamp
Daar is, AUB samen met de Roemeense partner, en zonder veel poeha, het nieuwe Netwerk N°4 opgestart. En liefst, om te beginnen zeggen ze, met de 5G Internet Verbinding. Dit in afwachting van het allernieuwste, de 6G, die nog honderd keer sneller is dan de bliksem.
Daar gaan ze in het Hiernamaals nogal van opkijken, hé!
-
Dot was groot ieuws op de Gewestelijke Zender, maar de Regime Media deed alsof ze nog nooit hadeen gehoord van het cijfer ZES. Wat meteen bewijst dat Brussel eeuwen achteroploopt bij West-Vlaanderen. En dat dank zij weer eens zo’n vervloekt ex Oostblok Land als Roemenië. Ha, diene Poetin, da’s toch ne lapsmeer door aan Brussel dat niet voordien te verklappen!
-
Hoe dat, 6G, naaast supersnelle communicatie, zal verlopen? WTV wist alleen te vertellen, dat voortaan zelfs hersenoperaties op afstand zullen kunnen uitgevoerd worden…
Het wodt dus stilaan tijd dat wij een ander gedacht krijgen van de Chinezen….Wat wees maar gerust, die gkunnen nog verder tellen dan tot 100…..
GOED OM WETEN OF NIET GOED OM WETEN. HET IS MAAR HOE U HET ZIET
*
Filip Dewinter
@FDW_VB
**
·Graf v/d gefusilleerde activist #AugustBorms werd dit weekend vernield en met rode verf beklad op kerkhof van #Merksem. Antwerpse stadsbestuur wou de grafschennis toedekken voor de pers. 77 jaar na WOII blijkt verzoening nog altijd niet mogelijk
Filip Dewinter
@FDW_VB
Deze ‘sympathieke’ juffrouw, Nora Verhoeven (haar islamitische #IS-naam was/is Oum Khattab) haalt de Belgische regering terug uit #Irak. Het is alleen nog wachten op de volgende aanslag… Is @alexanderdecroo
vergeten wat er in #Brussel en #Zaventem is gebeurd op 22 maart 2016?
*
*
STACHANOVIST STIJN STREUVELS: HARD WERKEN LOONT
Stijn Streuvels
**
-
Facebook
Twitter
Bij alle gekte rond Felix Timmermans, die met de heruitgave van zijn Boerenpsalm plots weer een renaissance beleeft, krijgt ook Stijn Streuvels (1871-1969) in de luwte van zijn Lierse generatie genoot meer dan terecht nog een late hommage. Stijn Streuvels 150 jaar. Een internationale auteur met universele thema’s fileert de rijkdom van zijn oeuvre.
Streuvels en de Russen
Verleden jaar was het voor de literaire connaisseur al Streuvels wat de klok sloeg. Met als uitschieters het Streuvels-offensief van uitgeverij Lannoo dat vijf klassiekers van Streuvels in een lichtjes hertaalde versie weer uitgaf: van De vlaschaard tot Het leven en de dood in de ast en De teleurgang van de waterhoek. En de mooie tentoonstelling uit het foto-archief van amateurfotograaf Streuvels in het Antwerpse Letterenhuis. De expo bewees nog maar eens dat diens unieke visuele, plastische stijl hem niet zomaar kwam aangewaaid maar dus echt in de vingers en het bloed zat.
Het Stijn Streuvels genootschap pakte in oktober van dat jubeljaar 2021 met een colloquium uit en publiceert nu als 27ste jaarboek onder de titel Stijn Streuvels 150 jaar. Een internationale auteur met universele thema’s de belangrijkste bijdragen ervan. Opvallend hoe Streuvels, die een rasverteller was, toch ook de buitenlandse literaire grootheden ijverig las. De Nederlandse literatuurhistorica Jacqueline Bel verdiepte zich in de belangrijkste buitenlandse invloeden in Streuvels’ werk en komt daarbij onder anderen uit bij de Russen. Het is geweten dat Streuvels werk van de door hem zeer bewonderde Tolstoj in het Nederlands vertaalde maar Bel bewijst met verve dat Streuvels allicht ook door Fjodor Dostojevski’s romans was gefascineerd, en er alleszins mee verwant is.
Vierkante kinnebak
Chris Ceustermans, die onlangs een opmerkelijke biografie over de Antwerpse literaire netwerker Emmanuel de Bom maakte, vertelt in diezelfde context dat De Bom, Streuvels’ wegbereider en levenslange vriend, hem ook in contact bracht met het werk van Maxim Gorki. De Bom ontmoette Gorki ooit in levenden lijve en vertelde het Russische sociaal-realistische icoon toen over gelijkgezind werk van diens West-Vlaamse vriend. Streuvels zag er ongeveer net zo uit als zijn Russische voorbeeld, zo weet De Bom: ‘De vierkante forsche kinnebak, de stevige snor, den fijnen neus, den diep-starenden en in-goeden oogslag.’
Bakkerszoon Streuvels was dus wel degelijk van alle literaire markten thuis, zeker van de Russische en de Scandinavische
Uiteindelijk zou Streuvels één van Gorki’s verhalen in het Nederlands vertalen.
Uiteraard dat ook het Streuveliaans aan bod komt, de heel eigen kunsttaal die Streuvels erop nahield en die vandaag wel eens als barrière werkt voor lezers om van zijn werk te kunnen genieten. Vandaar dat Lannoo er wijselijk voor koos om met respect voor Streuveliaans taaleigen vijf hoogtepunten uit zijn werk in moderne spelling uit te brengen. Streuvels’ visuele blik ligt aan de basis van zijn hoogste persoonlijke écriture artiste. Karel Platteau gaat dieper in op de receptuur van zijn unieke schrijverstaal met als voornaamste ingrediënten diens klankenspel (Streuvels hield van alliteraties), aparte woordvorming en eigen zinsstructuur.
Versgewassen ondergoed
Een scène uit De vlaschaard, Streuvels’ bekendste roman, spreekt in dit verband boekdelen. Streuvels beschrijft de aankomst van de wiedsters op ‘het hof’, het erf dus, van boer Vermeulen in zijn typische hypersensuele stijl: ‘Een maandagmorgen met ‘t hazegrauwen, kwamen zij van alle kanten opsteken. Kraaknet en pertig, in hun versgewassen ondergoed, bonte jakjes of zomerlijvetjes – bleekblauwe, roze, getjieperde, getikkelde of gebloemde katoentjes – verschenen de meisjes; ze zwaaiden de breedgerande strooienhoed of droegen de lichte kloefjes aan de hand en liepen vrij op blote voeten.’
Literatuurprof Bel citeert ditzelfde fragment om Streuvels’ sensitivisme te linken aan de gelijknamige stijlrichting bij de Tachtigers, zoals die in het werk van Lodewijk van Deyssel en Jacobus van Looy op het einde van de negentiende eeuw tot uiting kwam. Die laatste auteur, nu bijna helemaal vergeten, was Streuvels’ grote Nederlandse literaire voorbeeld, zo blijkt. Zoals fotograaf-schrijver Streuvels, was schilder-schrijver Van Looy ook een dubbeltalent.
Nee, Streuvels is geen geëngageerde maatschappijkritische auteur, zoals Louis Paul Boon dat was. Maar ook geen simpele fatalist
Filosoof Antoon Vandevelde citeert diezelfde passage van hierboven uit De vlaschaard om aan te tonen hoe positief vitalistisch Streuvels – zoals Timmermans trouwens – de samenleving bekeek. Vandevelde heeft het over Streuvels’ ‘juichende zinnelijkheid’ als ultieme credo van de schrijver-mens Streuvels. Nee, Streuvels is geen geëngageerde maatschappijkritische auteur, zoals Louis Paul Boon dat was. Maar ook geen simpele fatalist.
Pijn, zo Vandevelde, was onderdeel van Streuvels’ literaire universum en had voor de schrijver geen morele betekenis: ‘Zij behoort heel eenvoudig tot de menselijke bestaansconditie.’ Vandeveldes conclusie is opvallend: ‘Streuvels beschrijft ook de jubel van het harde werken (…). Hard werk is hier niet alleen een vloek, hard kunnen werken is ook een zegen, iets waarop men in Zuid-West-Vlaanderen nog altijd trots is.’ Feit is dat Streuvels in de schrijfkamer van zijn Lijsternest boven het raam met weids uitzicht over de velden het motto ‘Nulla dies sine linea’ liet aanbrengen. Geen dag zonder het schrijven van een regel dus. Over West-Vlaams werkethos gesproken.
Luisteren in plaats van lezen
Multatuli-specialist Philip Vermoortel breekt een lans voor een roman die nu eens niet de taaltovenaar of vitalist Streuvels aan het werk toont, maar de auteur die ook een diepmenselijk verhaal tot in de puntjes af kan brengen. Beroering over het dorp, een late Streuvels uit 1948 die eigenlijk een bewerking is van een vroeger verhaal uit 1914-15, weet ook een perfect gedoseerde warme vertelling te brengen van een verzurende vriendschap tussen twee dorpsnotabelen.
Vermoortel vindt dan ook dat Streuvels’ aparte taalexpressie niet het probleem is voor de lezer van vandaag maar eerder de gebrekkige leescultuur zelf: ‘Wanneer ik aan mijn jonge vrienden vraag om een computerprobleem op te lossen, dan googelen ze, slaan alle geschreven tekst over, belanden bij een youtube-filmpje met demonstratie, spelen dat af in high speed en schakelen over op normal speed wanneer te horen en te zien is wat ze wilden weten. (…) Velen luisteren nog naar romans, maar weinigen lezen ze.’ Misschien moet een heruitgave van Beroering over het dorp dus eens worden overwogen, eventueel ook als luisterboek.
Frank Hellemans
LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
Vandaag, voor de verandering, ‘n lichte wijziging van het decor. Gewoon om de sleur te breken. Maar ook om voorbereid te zijn op de Nieuwe Tijdeen.
Tijd voor verzoenig iom in vrede elk zijn eifen weg te gaan?
Zo is het ook niet toevallig dat voor de Plaatselijke Nieuwtjes, het Ijzertoren landschap voor even vervangen wordt door de kop van Stijn Streuvels, in wiens schaduw ondergetekende voor eeuwig jong, reeds een vol jaar zijn dagen slijt.
Van achter mijn klavier hoor ik door het open raam zelfs de torenklok van ZIJJNnkerk de uren aftellen. Soms is het precies alsof de Gevierde meewarig het hoofd schudt als die over mijn schouders mijn prpza meeleest.
Maar ja, ik ben nu eenmaal geen bakkerszoon. Maar de 3de zoon van een veel te vroeg gestorven boer & briekenbakker uitt het Ieperse.
Maar ik adem dezefde boerenlucht in als hij. Al ziet men er nergens nog vlas, maar met de opbrengst ervan, hele neiwboiw wijken met ka teelen van buitenverblijven.
En de mernsen zelf? Buiten een normaal leven, doen ze, lijk Boer Clercq het al zei, zz doen allemaal stille voort.
*
 Digithalys
|
