|
WOENSDAG 13 JULI 2022
*
666 – DE TWEE LOTELINGEN VAN CONSCIENCE
*
I N H O U D
Of course, in zijnen tijd was er van Catalonië, een tweede Vlaams Wingewest voor Anderen, nog zo geen sprake. Wie toen Spanje zei, dacht alleen aan… Reconquista. En beek daar wegn wabntarloe troef. Consience zal, zoals de meesten van ons, nog altijd in de ban – of is het eerder de waan? – geweest zijn van onze Grote Keizer Karel V, in wiens rijk, na 1492 en de ontdekkin van Amerika, de zon neet meer onderging in diens Rijk. Een ‘Vaderland’
van bij de Inca’s tot bij de Eskimo’s aan de Noordpool..
Maar Karel en wist da nie meer zo goed, want krom van de jicht in Valladolid aan de Costa Brava…
U moet nameijk weten dat biuiten diens spreekwoordelijke voortplantingsdrift, die maar ’n zwakke gezondjheid had. Want die was, zo leerden we bij Louis-Paul Boon de Rooie Virtuoos-Baron, in Gent in het Patershol, op een nacht helemaal onverwachtgeboren tussen de kak en de pis van zijn teerbeminde moeder, Johanna-de-Waanzinnige…
Ja Ja, op die manier kunnen Rooien ook van Vlaanderen als ware het ’n nachtemmer, houden. Surtout als ze er goed kunnen van leven…
Wil ik maar zeggen, dat veel Vlaams Nationalisten zich zijn beginnen blind staren naar de niet eens gelukte onafhankelijkheidsstrijd van de Catalanen tegenover hispania Op die manier zijn ze dan ver van huis.
Met permissie gezegd, ik bekijk dat wel even anders. Catalonië toont juist voor hoe het NIET moet.
En meer zeg ik daarover niet, want in Coburgia staat de Staatsvuligheid nog rapper aan de deur dan in Iran..
Alleen nog even dit.
Spanje, dat is inderdaad het Land van waar Sinterklaas vandaan komt.
Welnu, in Sinterklaas geloof ik al lang niet meer. Anderzijds dan zijn er de Zwarte Pieten, want die zijn inmiddels zo talrijk geworden, dat er voor de Heilige Man op zijn wit paard gewoon geen plaats meer is in de herberg….
13-07-2022
DRAAIBOEK VOOR 2024
*
Bij de 11 juli-viering op het stadhuis van Brussel, die nog altijd officieel ‘de hoofdstad van Vlaanderen’ blijkt te zijn (hoelang nog?), was er ook kritiek op de Vlaamse regering, o.m. van ‘ons mateke’. Die kritiek was gedeeltelijk terecht, al had men er in één adem moeten bijvoegen, dat Vlaanderen nog steeds ELK JAAR zo’n 12 miljard euro van haar welvaart aan Wallonië afstaat, die er niet veel meer mee doet dan uitdelen aan hun politiek en administratief benoemden. Stel eens voor wat we daar zelf mee zouden kunnen aanvangen...
Vóór de regionale verkiezingen van 2024 kan daar weinig aan gedaan worden. Toch zou het geen kwaad kunnen zich daar zo goed mogelijk naar voor te bereiden. Om te beginnen moeten we er voor zorgen dat er bij die regionale verkiezingen een Vlaamsnationale meerderheid komt. Dat zal alleen kunnen als de kopstukken van de N-VA hun veto tegen het VB laten vallen. Zolang dat niet gebeurt, kunnen we alle Vlaamse kiezers, ook die van de N-VA, aanraden tenminste bij de regionale verkiezingen voor het VB te stemmen.
Als de Vlaamsnationalisten in de regionale verkiezingen de meerderheid zouden behalen – conditio sine qua non - , moeten ze Vlaanderen uitroepen tot deelstaat van het federale België (de zgz ‘Senelle doctrine), met als grenzen de bestaande grenzen van het Nederlandse taalgebied. Dat is democratisch volstrekt legitiem, want het Vlaamse parlement, verkozen om Vlaanderen te besturen, is de uitdrukking van het soevereine Vlaamse volk. Pas daarna kan er gepraat worden.
Zoals politicoloog Bart Maddens stelt (mijn blog van 4 dezer), moeten de nieuwe meerderheidspartijen in die nieuwe Vlaamse regering dan stellen dat ze geen nieuwe federale regering zullen steuren zonder eerst een akkoord over een hopelijk laatste staatshervorming. Als de francofonen daarmee niet instemmen en misschien zelfs niet meer met de nieuwe Vlaamse deelregering zouden willen praten, omdat het VB erbij zal zijn, dan houdt dit België op verder te bestaan en zal het nooit meer uitgevonden worden.
PLAATSELIJKE NIEUWTJES
Voortgaande op de jongste NASA-beelden waarvav ik op de TeeeVee hoorde vertellen - niet zien en toch geloven, da’s nog een overblijfsel uit onze voor-ouderlijke Christelijke opvoeing – zagen we een Heelal van meer dan 13 miljard jaar geledeen, met misschien zo zei de speaster van dienst, met vele miljonen zonnestelsels daar omheen. Zo ver en nog verder dan het oog, nou ja, de telescopen, reikten. Echt een mirakel dat Ons Lieven Heerke dat allemaal heeft kunnen fixen in slechts ZES werkdagen. Want de 7de dag rustte Hij, Feit waaraan wij ieder weekeinde, zelfs de ngelovigen en de Rooien, tot op heden mee van profiteren.
Het zit zelfs ingebakken in ons pensioenstelsel, waar de 7 regerende restant-aprtijtjes bij Vivaldi, maar niet aan uit teraken.
Geen verdere vragen dus mmer over die duiivelse hitte die nu al dagenlang aanhoudt. Ons mini-planeetje is blijkbaar veel te dicht bij haar vulkanich verleden terecht gekomen.
Stelt zich dan de vraag, wat met al dat opgehhopt en door de oorlog in Oekraïne niet verbruikt Russisch gas. Één vonkje en heel het Heeral is met één oerknal naar de Maan…
En wij maar blazen en ouffen, precies alsof dat Joe Bidenn, de Bidsprinkhaan of de Poet iets zou kunnen schelen.
Noach en de zijnen hadden toch ook dart wel zeer specifieke reddingstuig, dat bij ons bekend staat als de Ark van Noach.
Wat ik wil zeggen, is dat Ons Heerke eigenlijk met veel ongeduld op die twee in hun zelfgemaakte Ark des Verbonds zit te wachten voor een zitplaatsje aan Zijn voeten. zodat de Mensheid weer tot afkoeling kan komen.
**
GOED OM WETEN OF NIET GOED OM WETEN. HET IS MAAR HOE U HET ZIET
Vlaams Belang
@vlbelang
*
"Een V-meerderheid mag geen hefboom zijn om België te redden, meneer @JanJambon
. Wel integendeel! Een V-meerderheid moet dienen om België te ontmantelen. België is immers het probleem en Vlaanderen is de oplossing." @tomvangrieken
SPANJE’S HISTORISCHE AFKEER VAN HET CATALAANS
*
Evolutie van de catalanofobie
Commentaar - 12/07/2022
*
In de 21ste eeuw wordt het gebruik van het Catalaans in bepaalde Spaanse instellingen nog steeds beschouwd als een provocatie van het begrip Spanje. Dat is niet nieuw. Catalanofobie dateert al van voor de dictatuur van Franco. Het is een lang verhaal.
Politieke oorsprong
Historisch gezien ontstond catalanofobie in de Middeleeuwen en de Moderne Tijd, in de jaren 1500. De toekomstige Staten die de moderne kaart van Europa zouden vorm geven, vochten om bevestiging en uitbreiding. Ze wilden allemaal de Staat worden — met aanzienlijk grondgebied en een sterke demografie — die de oude droom van een verenigd Europa kon waarmaken. De katholieke monarchen Isabella van Castilië en Ferdinand van Aragon en hun nakomelingen creëerden een politieke entiteit — een rijk — dat onafhankelijke staten verenigde. Elkeen met een eigen, verschillende relatie tot de centrale macht. Zo ook het prinsdom Catalonië.
een zogezegde Castiliaanse superioriteit
In dit complexe, verscheiden en moeilijk te coördineren landschap namen de Castiliaanse heersende klassen — leger, grootgrondbezitters en oligarchie — snel het initiatief. Met de waardevolle steun van hun Duitse en Italiaanse bankiers. Castilië werd voorgesteld als centrum van het rijk. Het feit dat de centrale macht — de monarchie, de administratie, het leger — zich in Castilië bevond, speelde in het voordeel. En Castilië wilde Hispania worden, een oud en abstract concept dat weliswaar bijgewerkt moest worden en gekaderd binnen zijn natuurlijke geografische grenzen, namelijk het Iberische schiereiland. Ook werd uitgegaan van een zogezegde Castiliaanse superioriteit, gecombineerd met een aantal middelpunt- vliedende (dominantie van de peninsulaire periferie) en middelpuntzoekende krachten (zuivering van etnische en religieuze verschillen).
De crises tussen Catalonië en de centrale macht resulteerden in catalanofobie. Het Catalaans was de vijand bij uitstek van de idee van superieure Spaansheid. Het Spanje dat in de machthebbende kringen werd besproken, was Castiliaans, katholiek en aristocratisch. Niet Moors, niet Joods, niet protestants. Niet zigeuner, Bask of Catalaans. Ook niet Galicisch of Portugees. Spanje als machtsinstrument van de militaire aristocratie en de grondbezitters. De op macht gebaseerde Spaansheid en catalanofobie zijn nauw verbonden.
Economische oorsprong
In 1626 ging Castilië door een zware economische en sociale crisis. De monarchie — dus eigenlijk de Staat — was failliet. De revolutie van de vrije steden in de vorige eeuw was geen nationalistische revolte. Het was een sociale revolutie tegen het imperialistische beleid. Die revolte had de middelen en de energie van het Castiliaanse plebs uitgeput, na duizenden oorlogen die enkel de aristocratie en de bankiers ten goede kwamen. De graaf-hertog van Olivares deelde de nekslag uit. Hij reactiveerde de oorlogs fronten om de aandacht af te leiden.
Om de oorlog te financieren, eiste hij van Catalonië een bijdrage in overeenstemming met de census. Maar zijn intendanten hadden het dubbele van de reële bevolking geteld. De Generalitat weigerde. De handelaren van Barcelona, die politieke controle over het land hadden, vonden deze oorlogen slecht voor de handel. Ze schaadden immers de betrekkingen met hun Nederlandse en Franse klanten.
het onbegrijpelijke failliet van wat ooit de rijkste staatskas in de moderne geschiedenis was
Daarop werd een brutale anticatalaanse campagne opgezet. Het werkelijke doel daarvan was de mislukking van Olivares en het imperialistische, oligarchische beleid te verhullen. Ze mondde uit in het onbegrijpelijke failliet van wat ooit de rijkste staatskas in de moderne geschiedenis was.
Sociale oorsprong
De meest vooraanstaande Castiliaanse kunstenaars uit die tijd werkten mee als woordvoerders van anticatalaanse propaganda, vergelijkbaar met de media vandaag. Catalonië, werd de zondebok die het overleven van de Hispaanse monarchie in gevaar bracht. Jezelf openlijk anticatalaans verklaren, stond in alle Castiliaanse kringen gelijk aan trouw zweren aan de koning. En dat was een manifestatie van Spaans patriottisme. De symbiose van koning, land en staat.
een element in het superioriteitsgevoel van de Castiliaanse elites
In 1640, met de Maaiers-opstand (een opstand tegen het hofstelsel en tegen Castilië die leidde tot een onafhankelijkheidsverklaring) schreef Quevedo – om in de gunst van de koning te komen – ‘Zolang er nog één Catalaan in Catalonië is, zolang er nog stenen in de woestijn zijn, zullen we vijanden hebben en oorlog kennen’. Catalanofobie nam de vlucht. Van een element in het superioriteits gevoel van de Castiliaanse elites, werd het een totem van de Hispaanse populaire verbeelding.
De overgave van Breda
Normale zaken zoals het gebruik van het Catalaans, de Catalaanse wetgeving, of de Catalaanse nationaliteit werden bewust gestigmatiseerd. De opstandige, kleinzielige en verraderlijke Catalaan, die het niet waard was deel uit te maken van het gemeenschappelijke thuisland. De Catalaan, die een onzeker, teleurgesteld, monolithisch en monddood gemaakt Castilië van penitentie en bloedzuiverheid lastigviel. Het beangstigende verschil.
De veralgemening van de catalanofobie komt aan bod in Velazquez’ Cuadro de las Lanzas. Met die bijzonderheid dat de burgemeester van Breda niet de overgave van de Nederlandse rebellen vertegenwoordigd, maar de finale nederlaag van de lagere Castiliaanse klassen. De ontvoering van de geschiedenis. Het Stockholmsyndroom.
Mireia Ferran
LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN
De hedendaagse zogenaamde Spaanse ‘democrateie‘ – die in wezen niet veel verschilt van de Tijd van Alva, de Bloedhond der Lage Landen, dus tuusen dat matador-land, en wat we zelf In Vlaanderen al bijna 200 jaar aan één stuk memaken, hebben vooral het wegslape,; het leegroven en het bloedzuigen gemeen. En dat doorheen de eeuwen. Zowel Madrid als Parijs-Brussel leven doorheen de Tijdenn als bloedzuigende bladluizen, op de kap van respectievelijjk de Caalanen en/of de Vlamigen.
Alleen de taal der rovers verschilt, hun werkwijze echhter is als het ware van mekaar afgeschreven. Collaboratoren aansteellen dat is hun tovermiddel. Het geeft aaazien, en het bataalt goed.
Voor de slachtoffers is dat taalverschil (Spaans of Frans) geen probleem. Weg is weg en hdt blijft maar duren, vqn generatie op ge,eratie.
Gaan ons Bloed en onze Rechten nu naar Mardrid, of naar Parijs, dat is een latere zorg voor Geschiedkundigen. De EU immers is een constructie waaraan nog dagelijks verborgen onderaardse gangen worden aan tooegevoegd.
Ooit had ook ik de indruk dat we nar een Verenigd Europa der Volkeren gingen, waar ieder Volk een eigen Vaderland in zou herkennen. Maar deze na-oorlogse kunstmatigeconstructie die we nu meemaken,werd gekaapt en dan nog wel in gemeen overleg tusssen de twwe Europese gezworen vijanden, Parijs en Berlijn, die elkaar al honderden jaren het Oude Avondland betwisten onder elkaar en de buit nu gezamelijk aan het binnenhalen zijn. Elk met zjin eigen satelietjses als steun in de rug….
Zo lang de Vrije Verkiezingen er niet zijn in gans de Eurooese Unie , wordt alles in de kiem gesmoord. Ofwel de gevangrnis ingedraaid splzxs on Spanje, of achter (morele) pririkkeldraad gezet zoals in Coburgia….
Want het EU Sovjet Regime verdaagt, net zoals zjin Grote Voorbeeld, geen de minste tegesspraak.
De ‘Stiktofdecrten’ zijn terzake slecchts een voorzichtig probeersel. Als de Burger daarin trapt, zo deken ze in Broeksèl, is er geen weg meer terug.
Vlaandderen eindelijk Vrij? Ja, misschien. Ten vroegste na de Wapenstilstand van WO III…..
*
 Digithalys
|
