Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
03-03-2011
3 maart 2011 (Dikkebus)
In Kreo van
Vakantiegenoegens van maart 1993 vond ik de beschrijving van een wandeling in
Dikkebus, met de titel "Langs de
vijver van Dikkebus naar de Hallebast". Als je zo een wandeling zo
vele jaren na verschijning volgt, loop je wel eens het risico dat de
beschrijving nog nauwelijks bruikbaar is, maar dat is vandaag absoluut niet het
geval. Integendeel, ondertussen heeft men hier wandelnetwerken uitgetekend en
zoals we de laatste tijd wel meer ervaren hebben, heeft men ook hier oude,
verdwenen wegen een nieuwe kans gegeven. Een mens zou er zowaar optimistisch
van worden.
Maar zelfs
de "oude" wandeling haalt al een TWQ van 51 %, wat je niet meteen
verwacht in deze streek: de weg rond de vijver is natuurlijk al goed voor
anderhalve km Trage Weg, maar ook in het agrarische gebied dat grotendeels het
karakter van het tweede deel van de wandeling bepaalt, komen nog enkele
prachtige onverharde veldwegen door. Kemmelberg en Scherpeberg vormen voor de
verdere invulling van het decor, al was de lucht net iets te heiig: meer dan
verre schimmen waren ze vandaag niet.
Dikkebus -
Ieper [belbus 79] 16:05 16:20 meer dan stipt (ab4335)
Ieper -
Brussel-Zuid 2316 16:39 18:19 stipt (430)
Brussel-Zuid
- Halle 1589 18:28 18:37 +4 (657)
De
commentaar:
voor de
volledigheid: we nemen vandaag ook de bus van en naar het station van Halle,
omdat parkeren in de verre buurt ervan op dit uur van de dag nauwelijks
mogelijk is, want donderdag is ook nog eens marktdag. De halfuurdienst van lijn
155 in de voormiddag zorgt nauwelijks voor problemen, maar om een of andere
reden wordt dat net voor de avondspits plots een uurdienst, en de overstap van
3 minuten bij de terugreis (Halle 18:37/18:40) lijkt niet meteen betrouwbaar.
Maar we zullen het halen, ook al omdat de chauffeur bereid is nog even te
wachten op de aanstormende reizigers, en we waren heus niet de enige. 's Morgens
reden we mee met bus 3933 (Ukkel) die ons met 9 minuten vertraging in Halle
bracht, 's avonds was de beurt aan bus 3962 (Het Rad), die zo goed als stipt
reed.
Van Halle
naar Brussel-Zuid kunnen we nog eens een vierledig stel nemen: er moet een
groep scholieren mee en traditiegetrouw willen die allemaal door dezelfde deur.
De lichte vertraging die daardoor ontstaat is in Brussel-Zuid al weggewerkt.
Net voor Brussel krijgen we controle van een Vlaamse TBG, een zeldzaamheid op
deze verbinding - het Vlaams én de controle.
Het zal één
break zijn die ons van Brussel naar Ieper brengt, maar dat is op dit uur van de
dag voldoende, als heeft een tiental TBG's ruim één derde van de
eersteklasafdeling ingenomen. Ze houden de gesprekken rustig: het onderwerp
leent zich dan ook tot rust: zelf brood bakken. We vertrekken uit Brussel-Zuid
met 4 minuten vertraging, maar in Denderleeuw zijn dat er al 11 geworden: ik
vermoed een rit op zicht tot voorbij de brug van Pede, want we rijden stukken
trager dan de vertragingsborden wegens de immense GEN-werken daar opleggen. De
vertraging slinkt mondjesmaat: in Ieper zullen we nog altijd 6 minuten
vertraging overhouden (al beweert railtime dat het er maar 5 meer waren ). Dat
er in Kortrijk niks van de vertraging afgaat, ondanks de volle 5 minuten die we
daar hebben, omdat er niets aangekoppeld hoeft te worden, heeft te maken met de
aansluiting met de IC naar Oostende. Het is prettig om vast te stellen dat er
dus blijkbaar toch nog op vanzelfsprekende aansluitingen gewacht wordt, maar
het is - en dat is logisch - de IC naar Oostende die eerst vertrekt. Dan volgt
een typisch geval van "voorrang en
ontblokking", term die ik destijds in Halle opstak toen ik daar onder
de onderstationschefs enkele vaste vrienden mocht rekenen: wordt deze
terminologie eigenlijk nog gebruikt om een vertraging te verantwoorden?
Resultaat is dat we vertrekken met de 8 minuten vertraging die we ook bij
aankomst hadden.
De afspraak
met de belbus ligt vast op 12:30, en de aansluiting is dus geen probleem. Meer,
de belbus komt met flink wat vertraging aanrijden. Na een ommetje door het
Ieperse centrum en nog wat instappende reizigers onderweg komen we 17 minuten
later dan voorzien in Dikkebus aan. Met 12 reizigers is dit meteen ook de best
gevulde belbus sinds we die sporadisch her en der gebruiken.
Dezelfde
chauffeur verzorgt met hetzelfde busje de terugrit. Nu zijn we met vier. De bus
komt ruimschoots vroeger dan voorzien aan rijden, en eigenlijk zouden we
gemakkelijk de P-trein van 16:12 kunnen halen, maar die zou onze terugrit
alleen maar verlengen, omdat er geen goede aansluiting is in Gent. We nemen dus
maar de voorziene én rechtstreekse trein naar Brussel (en Dendermonde). Ook nu
bestaat die uit één break, maar in Kortrijk zal een stel worden aangekoppeld.
Het wordt een rustige, geschiedenisloze rit, die bovendien 4 minuten vroeger
dan voorzien in Brussel-Zuid eindigt. Wat een contrast met de voormiddag toen
het zo stroef liep tussen Denderleeuw en Brussel.
Het wordt
nu stilaan uitkijken naar de vertraging van onze laatste trein. Maar de lange
CR komt op tijd Brussel-Zuid binnen. Dat ziet er goed uit, maar meteen nadat we
ingestapt zijn volgt een mededeling dat een probleem op het instrumentenbord
van de bestuurder voor een tiental minuten vertraging zal zorgen. Dag, bus!
Maar de twee "depanneerders"
klaren de klus erg snel: we vertrekken met niet meer dan 3 minuten vertraging
via lijn 96N tot Ruisbroek. De enkele reizigers die hals over kop voor de IR
naar Geraardsbergen/Kortrijk gekozen hebben, zijn eraan voor de moeite, want
die blijft netjes achter ons. En ja, hoewel er nog een minuutje bij komt, halen
we nog net onze aansluitende bus Soms kan het mee zitten, en ik hoop dat het
geen valse schijn is als ik de indruk heb dat het sinds enkele weken spectaculair
beter gaat met onze treinen. Al lok je met zo'n zinnetje waarschijnlijk wel
tegengestelde reacties uit
Meer foto's: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/dikkebus/
Kijk, dit
is nu eens een voorbeeld van een langetermijnvisie: je bouwt een autoweg of
twee dwars door het uitgestrekte bosgebied ten ZO van Brussel, je merkt dat de
bomen ziek en dus gevaarlijk worden door de vervuilende werking van het
wegverkeer en je hakt ze om, om het tomeloze gebruik van de autowegen veilig te
stellen. Niet dat er op onze tocht vandaag niet genoeg bomen meer overblijven,
want het is een onvervalst bostraject langs GR 512 van Duisburg tot Holleken,
een gehucht van Linkebeek. We stappen bijna 18 km en de TWQ bedraagt 89 %,
enkele asfaltwegen in het bos meegerekend. Je kunt je afvragen waarom wegen
midden in het bos geasfalteerd moeten worden, je kunt je nog meer de vraag
stellen waarom de ontwerpers geen alternatieven zoeken in de uitgestrektheid
van het Zoniënwoud. Maar misschien is een stukje asfalt soms wel nodig om
andere mooie plekjes te bereiken.
We steken
ook onder lijn 161 Brussel (eigenlijk Schaarbeek) - Namur door; de werken voor
het GEN zijn hier volop bezig, maar de doortocht is gelukkig mogelijk. Ook hier
is een brede strook bomen gesneuveld.
Veel
variatie moesten we niet verwachten vandaag. Dat is dan ook het belangrijkste
euvel van onze tocht: een lange wandeling door steeds weer identieke
bosstroken, waarin de beuk nog altijd de plak zwaait, maar ook heraanplantingen
die nog niet echt de charme hebben van een eeuwenoud bos. Maar wie een boswandeling
wel ziet zitten, moet zeker eens op pad langs deze (of een andere) GR ten
zuiden van onze hoofdstad.
Het gebeurt
maar sporadisch dat we zo dicht bij huis stappen, en omdat we bij de terugkeer
"onze" buslijn kunnen gebruiken, rijden we ook ' s morgens met de bus
naar het station. Dat De Lijn in en om Brussel, en meer bepaald ook in het Pajottenland
en de Zennevallei enorme inspanningen heeft geleverd staat buiten kijf, maar de
verbinding Halle en pakweg Hoeilaart, Overijse enz. blijft een zorgenkind. Dat
komt ook tot uiting als je de planners van de NMBS, De Lijn en de TEC
raadpleegt. Probeer het maar eens: Halle Station - Duisburg watertoren, en je
krijgt een pak mogelijkheden waarvan geen enkele echt goed te noemen is. De
meest voor de hand liggende is nog die via de Luchthaven en dan bus 830, maar
ik betaal geen diabolotoeslag om van de trein op de bus over te stappen, en dus
sluit ik die zelf uit.
De snelste
komt nog van de TEC met een rit Halle - Delta, en dan via Overijse naar
Duisburg (met de bus die wij ook uit Groenendaal nemen), maar we kiezen voor
een ruimere oplossing.
De IR naar
Antwerpen rijdt stipt, en zelfs op dit uur zijn de 2 breaks nog tamelijk goed
gevuld. Meer dan een mooi voorbeeld van Vlaams - Waalse samenwerking valt er
niet te melden. Een jongeman slentert naar het achterste van de trein, laat de
deur naar het platform open, die ik dan maar sluit. Zoals verwacht komt hij
even later teruggesloft, en weer blijft de deur open. Nu weerklinkt een
krachtig: "La porte." Voorlopig besluit: Vlamingen zijn sterker in
daden, Walen met woorden. Maar de deur is wel dicht
In Brussel-Zuid
staat de CR naar Louvain-la-Neuve al aan het perron: 3 klassieke stellen, die
gezien de studentikoze volksverhuizingen van de maandagmorgen niet overbodig
zijn, tot Etterbeek dan toch Groenendaal staat er nog altijd belabberd bij -
wie een babbeltje wil slaan met Block 4 wordt naar Block 3 verwezen, en eerlijk
gezegd, ik denk niet dat elektriciteit en elektronica zich nog langer goed
zouden voelen in dit wenende gebouw dat nog vergeefse pogingen onderneemt om
een imposant verleden op te roepen.
Als overstappunt
trein - bus is het een lachertje: een kil perron (zeker op deze koude, nevelige
winterdag) en een minuscuul bushokje. Toch vertrekken hier 4 bussen per uur
(lijnen 395 en 830). Zoals wel meer staan die bussen veilig ver en warm van de
vertrekhalte opgesteld. Die van ons zal pas op het allerlaatste moment aan
komen rijden. Gelukkig is het er gezellig warm en proper, zoals alleen bussen
van (goede) pachters proper kunnen zijn. Tot Overijse lijkt de rit wat
overbodig, maar vanaf Overijse groeit het aantal reizigers gestaag.
Officieel
is de halte Hoeilaart kerk vandaag een tijdje afgeschaft, wegens het opstellen
van een kraan. Althans, dat heb ik kunnen lezen op de website van De Lijn, maar
de chauffeur bedient de halte toch - waar trouwens reizigers staan te wachten -
en van de kraan is geen spoor te bekennen. De dienstregeling voorziet hier in
een bediening binnen de minuut van 3 halten (Post, Kerk, Nero) en dat is
ondoenbaar. We rijden vanaf hier dan ook met 3 minuten vertraging, en dat zal
zo blijven, want een groot deel van de weg rijden we achter een tractor met 2
met zware balen stro beladen karren. Toch maken we geen extra vertraging: in
landelijke gebieden stemt De Lijn haar dienstregelingen dus af op de snelheid
van een tractor met 2 beladen karren.
Voor de
terugkeer stappen we in bij de halte Amnesty in Linkebeek. Ik heb de naam nooit
begrepen, maar nu blijkt dat hier midden een mini-rotonde een boom geplant is
voor Amnesty International. Aan een haltepaal staan 2 stoelen die zorgvuldig
vastgebonden zijn. Primitieve halteaccommodatie langs deze vrij recente lijn,
die een bushokje hier en een wachthuisje daar best zou kunnen gebruiken. De
scholen lopen leeg en de bussen vol en dat verklaart de vertraging van onze bus
bij aankomst. Overigens volgen de bussen hier ook nog een moeilijke omleiding,
met bussluizen en door verkeerslichten geregeld eenrichtingsverkeer door al te
smalle straten. Binnenkort zou er een einde aan deze omleiding moeten komen,
omdat de kuilen van Aquafin dan weer dicht zouden moeten zijn
Een
jongetje wil nog een Lijnkaart kopen, maar dat lukt dus niet meer. En in Dworp wil
een jongedame een biljet naar Halle. Ze legt 3.00 neer, maar de chauffeur
geeft een euro terug: langs lijn 155 (geschatte tijd 19 minuten) betaal je 2
zones, via lijn 153 (geschatte tijd 16 minuten) 3. Toen ik lang geleden voor
het eerst de bus nam was er een sectie- of kilometertarief. Het was wat
ondoorgrondelijk, dat geef ik toe, maar ik vraag me al vele jaren af of het
zonetarief dan zo veel doorgrondelijker is. Een prijs voor fair trade verdienen
ze er alleszins niet voor
Meer
foto's: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/duisburg%20-%20linkebeek%20GR%20512/
De Geul (Göhl,
Gueule) is een wat vergeten bijriviertje van de Maas, dat nochtans het landschap
rond het Drielandenpunt grondig beïnvloed heeft. Wie daar mocht aan twijfelen:
hij is de aanleiding tot de bouw van de Hammerbrücke en het viaduct van
Moresnet. De Via Gulia is een initiatief van de toeristische diensten van de
Oostkantons en van het Land van Herve. Het NGI zorgde voor de wandelkaart. Het
traject volgt zowat de hele loop van het riviertje. Wij lopen vandaag van de
bron(nen) tot Kelmis, iets meer dan 11 km. We stappen afwisselend door een bos-
en weidegebied, met de Geul voortdurend in het gezichtsveld, over vaak
onverharde wegen: de TWQ bedraagt 55 %. Het is prettig stappen over vaak erg
smalle voetwegjes, die de Grote Versnelling hier op schitterende wijze
overleefd hebben.
Voor wie de voorbije dagen op een onbewoond eiland in de
Grote Oceaan geleefd zou hebben: het is vandaag precies een jaar geleden dat in
Buizingen 2 treinen tegen elkaar botsten, met alle bekende gevolgen van dien.
Wij zullen vandaag ongeveer op de minuut na langs de onheilsplek passeren. De
CR naar Braine-le-Comte rijdt net als verleden jaar op tijd, en de IC uit
Quiévrain, nu met M6, heeft net als verleden jaar opnieuw vertraging.
Wij zijn eigenlijk voor P7515 naar het station gekomen, maar
de treinen naar Brussel rijden zich hier op dit moment van de dag letterlijk
voor de voeten (8:19 - 8:23 - 8:27 - 8:30) en dus wordt het de eerste die niet
al te druk bezet is: de CR naar Dendermonde van 8:23. We vertrekken met 1
minuut vertraging - ondanks een onvoorziene stop aan wat ik destijds de halte
Brussel-Zennebrug noemde, omdat men er bijna altijd stopte alvorens
Brussel-Zuid binnen te rijden, blijft het ook bij die minuut. Het is prettig om
vast te stellen hoe de NMBS-reiziger de huidige stiptheidscijfers van de NMBS naar
zijn hand zet. "Ja, 't is Veerle hier, hé. Ik zit hier op een trein die
voortdurend stopt en zal dus wat later zijn." Voortdurend? Éen keer! Wat
later? Éen minuut? Veerle is een liegebeest
De IC naar Eupen staat nog altijd zonder vertraging
aangekondigd; het lijkt trouwens wel mee te vallen met de spits. Toch vertrekt
hij met 4 minuten. Het is dat stel met 3 eersteklasrijtuigen en die zitten tot
Brussel-Centraal goed vol. In voorlaatste positie zit zelfs nog een vierde eersteklasrijtuig,
dat ongetwijfeld gedeclasseerd is. Die zal wel die onfortuinlijke I10 vervangen
die in Pepinster uit de sporen liep en tegen een andere trein aanbotste,
gelukkig zonder al te veel menselijk leed.
Een dame onderstreept haar aanwezigheid met een knaller van
een boer. Als de TBG langskomt, begint hij in het Frans tegen haar. Nauwelijks
reactie. "Sprechen Sie Deutsch?" - Zij antwoordt:
"Roessisj" in dat karikaturale taaltje van Vlaamse acteurs die een
Slavische rol spelen. Maar ze verhuist zonder morren en met veel excuses naar
tweede. De TBG is duidelijk onder de indruk van haar verwachtingen: ik spreek 4
talen en dan vraagt ze nog of ik Russisch spreek.
Van de 7 minuten vertraging in Brussel-Noord blijft in
Liège-Guillemins bij vertrek niets meer over. En ondanks een lange
vertragingszone tussen Fraipont en Nessonvaux komen we zelfs nog 2 minuten te
vroeg aan in Verviers. Toch zullen we in Eupen 6 minuten vertraging optekenen:
vanaf Verviers-Est is er dienst op enkelspoor en het is wachten op de
tegenliggende IC. Dolhain en omgeving is nog altijd een grote werf; de
inrichting van de nieuwe halte (die ook Dolhain-Gileppe zal heten) schiet
trouwens ook goed op. Ik heb de indruk dat de nieuwe halte verder van het
centrum zal liggen dan de oude.
Om de bus van lijn 14 te nemen moeten we voor één keer niet
naar het Bushof, maar we hebben tijd en doen het dus toch. De firma Sadar heeft
voor ons een splinternieuwe Mercedes Citaro LE gereserveerd, in de rode
ASEAG-kleuren. De reis verloopt rustig, al stappen we een halte te vroeg uit. Foutje
van mij ik dacht dat de halte Grenze al aan de andere kant gelegen zou hebben
en meestal is dat tarifair ingewikkeld en duur. Niet dus! Voor ons wordt het
enkele honderden meter meer stappen.
Kelmis heeft een naar TEC-normen stevige busbediening. We
hebben onderweg al 2 goedgevulde 396'en gezien, maar die van ons heeft een
gemiddelde bezetting. Om het eenvoudig te maken heeft men de halte Eupen
Bahnhof hier Eupen Hookstraße genoemd, omdat ze net iets verder ligt. Maar de
overstap verloopt vlot, al komt de IC uit Oostende net als vanmorgen met
vertraging binnen.
De dienstregeling van deze trein vertoont een
eigenaardigheid: hij zal ook stoppen in Dolhain-Gileppe senior, en dat
verklaart waarom hij 3 minuten vroeger vertrekt dan de andere IC's naar
Oostende. In Eupen komt een vijftiger zich vlak in onze buurt nestelen. Uit een
telefoongesprek leiden we af dat er nog meer volgen, samen naar zee. In
Verviers stappen ze in, blijkt later, het heeft heel wat voeten in de aarde
voor ze elkaar vinden. Hij is er namelijk van uitgegaan dat ze achteraan ingestapt
zijn en stuurt hen naar voren, zij zijn echter vooraan ingestapt en begrijpen maar
niet dat ze steeds weer bij de locomotief terechtkomen als ze zijn richtlijnen
volgen. Ze zijn oh zo blij dat ze elkaar toch gevonden hebben voor Oostende en
er ontspint zich een tamelijk luid gesprek over het misverstand, maar geleidelijk
zakt het niveau tot een aanvaardbaar niveau. Tot ze door krijgen dat ze
dezelfde beltoon op hun gsm hebben. Eén wil een nieuwe, en overloopt het hele
scala op luid niveau: eenmaal de vijftig voorbij kun je jezelf wel volwassen
beschouwen, maar het moment van de oprukkende kindsheid ligt nooit veraf.
Ondanks 5 minuten vertraging in Liège rijden we stipt Leuven
binnen; we blijven op lijn 36N en komen zo op spoor 4 terecht in Brussel-Noord.
Tussen Leuven en Brussel zit er behoorlijk wat volk in ons rijtuig. Eigenaardig
dat niemand reageert op die beltoonsymfonie, euh -kakofonie.
Rest ons nog een ritje met de CR tot Halle: achteraan de uit
3 stellen samengestelde CR hangt een CityRailstel. We rijden zowat het hele
traject met een vertraging van 2 à 3 minuten. Ik vind het vreemd dat de vertraging
niet slinkt, gezien de brede dienstregeling. (Voorbij Halle zal ze zelfs nog
toenemen, tot 7 minuten, dixit Railtime.)
Meer foto's, o.m. van de Hammerbrücke, vind je hier:
Zoals elke
gemeente die zichzelf respecteert heeft ook Comblain-au-Pont een wandelkaart
uitgegeven, en zoals wel meer het geval is, is dit gebeurd in samenwerking met
het NGI. We volgen vandaag de wandelingen4 (Géromont) en 1 (Roches Noires). Wandeling 4 moet het hebben van
vergezichten en een prachtig stukje bos, met o.a. immense beuken, wandeling 1
legt meer de nadruk op de onmiddellijke omgeving van Comblain-au-Pont, met een
stevige klim naar de Roches Noires en een tocht langs de oever van de Ourthe,
die er bijna zomers kalm bij ligt. Tussendoor krijgen we ook nog
openluchtkunstwerken geserveerd.
Comblain-au-Pont
is een gemeente die al vroeg tot mijn verbeelding is beginnen spreken. Buurgemeente Comblain-la-Tour is
de bakermat van alle muziekfestivals in België. In de jaren 1960 werd hier een naar
de normen van die tijd groot jazzfestival georganiseerd; ik las er als
twaalfjarige voor het eerst over in het tijdschrift Robbedoes (of was het Kuifje?).
Met een TWQ
van 45 % scoren beide wandelingen lager dan je in deze streek zou verwachten,
maar de meeste landbouwwegen zijn hier verhard. Toch kan de pret niet op:
weidse weiden, vergezichten die nog verder lijken op deze eerste echt heldere
dag van het jaar en een complete rust compenseren het tekort aan onverharde
paden en wegjes ruimschoots. De beide tochten samen zijn iets meer dan 12 km lang,
met de aanloopstreken naar Rivage erbij komen we in de buurt van 15 km.
Comblain-au-Pont
mag dan ooit zowel aangesloten geweest zijn op het tramnet (met de lijn naar
Clavier) als op het spoorwegnet (met de lijn Liège - Marloie), vandaag is het
alleen nog bereikbaar met een frequent rijdende bus 377 uit Liège. Tenzij je
zoals wij voor een vluggere en veel goedkopere oplossing (nettowinst 14.00!)
kiest via Rivage. Zo komt er wel goed 2.5 km bij, maar daarvan lopen enkele
langs Ourthe en Amblève, en die kunnen er dus best nog bij.
Van de oude
tramlijn blijven nog enkele duidelijke sporen op de stafkaart over. Het stijgen
uit het dorp van Comblain-au-Pont naar de hoogten van Géromont moet een echt
huzarenstukje geweest zijn. Wie zijn tram in eerste instantie miste kon die
ongetwijfeld nog halen als die vele minuten en een bijna volledige lus later ongeveer
weer op hetzelfde punt (in afstand, niet in hoogte,) uitkwam.
We namen de
CR naar Dendermonde van 9:23. Met 3 klassieke stellen is dat een erg rustige
trein. Sinds december rijdt die vanaf Y. Ruisbroek over lijn 96N Brussel-Zuid
binnen, maar helemaal stipt loopt het niet. De trein rijdt in het zog van de IR
naar Antwerpen en heeft 3 minuten vertraging. In Brussel zijn dat er vier geworden,
maar dat is niet echt hinderlijk.
Ook de IC
naar Eupen heeft een kleine vertraging, maar zoals de traditie dat wil groeit
die wat aan in de NZV: van 4 (Zuid) naar 7 (Noord). Wie denkt dat het dan
allemaal snel in orde komt, komt bedrogen uit. In Diegem gaat het tamelijk vlot
van lijn 36 naar 36 N, maar eenmaal op die laatste worden we een tijd opgehouden
- we staan zelfs volledig stil. Ondanks de uitbreiding naar 4 sporen lijkt dit
baanvak voortdurend overbezet. Leuven bereiken we dan ook met 11 minuten
vertraging; bij vertrek zijn dat er nog 9 en veel gaat er niet meer af: +8 in
Liège-Guillemins. Extra time voor het dametje dat gehandschoend en al verwoed
een kruiswoordraadsel invult.
Gelukkig is
de aansluiting naar Luxemburg tamelijk ruim. Bovendien staat deze IR zelf met
5, later 6 minuten vertraging aangekondigd. Van de 4 rijtuigen zijn er 2 eerste
klasse. Het eerste zou gedeclasseerd moeten zijn, maar veel heb ik daar niet
van gemerkt. Achteraan hangt 11701, dat blijkbaar net een grondige poetsbeurt
(met nat, zoals dat heet) heeft gekregen. Ik heb al meteen spijt dat we niet
verder dan Rivage moeten. Tussen Esneux en Rivage zijn er werken; net voorbij
Esneux moeten we dus wachten op de doorrit van de tegenliggende IR (zelf in
vertraging). In Rivage hebben we alweer 7 minuten vertraging. Als je geen
aansluiting moet halen, is dat geen probleem.
Voor de
terugrit zullen we beroep moeten doen op een L-trein van Marloie naar Liège. Die
rijdt bijzonder stipt; er zit wat reserve in, maar de TBG wacht plichtbewust in
de tussenstations.
Rivage ziet
zijn loketten nu ook gesloten vanaf 13:00, en op zaterdag en zondag is er al
helemaal geen loket meer. En dat terwijl je personeel achter de neergelaten
gordijntjes vermoedt, nee, wel zeker hoort Gelukkig is het station open; het
is er aangenaam wachten, want buiten is het helder maar fris.
Door de erg
stipte rit van de L-trein halen we zelfs de IC naar Brussel: we zien hem
trouwens stilstaan bij de Y. Val-Benoit. Veel tijd hebben we niet over, maar
het lukt perfect. Twee dames die Engels wauwelen met een Amerikaans accent
veroveren vrij luidruchtig de wereld - gelukkig is een I11 groot genoeg om uit
te wijken; na een tijdje komt een dame die wil lezen trouwens in onze buurt
zitten, ook al op de vlucht voor de Amerikaanse expansiedrang. De rit verloopt
zonder veel geschiedenis: tussen Schaarbeek en Brussel-Noord gaat het even
traag, maar we rijden toch te vroeg, zodat we het Noordstation stipt halen.
Daar staat
de IR naar Binche met 11 minuten vertraging aangekondigd. De ervaring leert dat
je dan maar beter op de IR kunt wachten - onderweg gaat die toch voorbij de CR,
die bovendien ook nog wat extra reizigers van de IR aan boord heeft. Als het
bij die 11 minuten blijft, tenminste. Maar we vertrekken uiteindelijk met 12
minuten, het gaat naar 14 minuten en in Halle zijn het er al 16. De 26'ers
trekken nochtans aardig op, aan hen zal het niet gelegen hebben. Rijtuig 61006
is zwaar toegetakeld: buiten door graffiti , binnen door crassiti. Ik las nog
niet zo lang geleden dat het met graffiti de goede weg opging, maar ik heb
vandaag zoveel verknoeide treinen gezien, dat ik me afvraag of er geen nieuw
offensief bezig is.
Zes treinen
vandaag, waarvan er 3 in aanmerking komen voor een stiptheidsprijs, 2 met
onderscheiding. Maar dat betekent ook dat de helft van onze treinen met meer
dan 5 minuten vertraging reed. Gelukkig bestaat daar een oplossing voor: 30
P-treinen afschaffen, als ze durven.
Alleen spijtig dat de 3 vertraagde treinen buiten de NZV vertraging opliepen.
Neem nu die IR naar Binche: amper 2 minuten extra vertraging in de NZV.
Afgeschafte P-treinen, die zullen wel wat verschil maken, maar de crisis
wortelt dieper en waarschijnlijk ook elders. Overigens leek de spits vanavond
vlot te lopen - die IR was de enige op het tv-scherm met vertraging
Hacowa 102
(eigenlijk 103 want 102 was gepland voor 14 november, toen half Vlaanderen het
verkoos om zich rijkelijk te laten besproeien met het zoete hemelnat) zoekt
weer de eigen streek op. Toen we de wandeling enkele weken geleden verkenden,
ervoeren we onverwacht dat er zich op dit ogenblik een stevige kentering
voordoet: enkele tientallen jaren geleden konden we nog zwaar ontgoocheld
thuiskomen, omdat bij de verkenning gebleken was dat veel van de wegjes die
plichtbewust op de topografische kaart waren ingetekend, verdwenen en/of
onbruikbaar geworden waren. Nu zie je het omgekeerde: een flink stuk van de
wegen die we vandaag volgden, staan niet eens op de meest recente kaarten.
Gelukkig hadden we het goede idee om vooraf de kaart van het Wandelnetwerk
Pajottenland te kopen: zo ontdekten we een schat aan nieuwe, onverharde paden,
met een echt knuppelpad erbovenop. En zelfs voor de verbinding tussen Halle en
het wandelnetwerk konden we echte trage wegen volgen.
Zo tekenden
we dus een parcours uit van iets meer dan 18 km, dat eigenlijk van begin tot
einde gedomineerd werd door de talrijke beken die hier allemaal van oost naar
west lopen, weliswaar niet altijd even fanatiek, want ze mogen hier nog rustig
meanderend de Zenne opzoeken, voor die zich door de Brusselse ondergrond boort.
De TWQ lag onverhoopt hoog: 65%, en dat ondanks aanloopstroken in Halle en
Gooik. Belangrijker nog: alle onverharde wegen waren stuk voor stuk juweeltjes,
de ene al wat avontuurlijker dan de andere, maar toch perfect begaanbaar. Af en
toe open, nog niet verknoeide landschappen zorgden voor de rest.
Ik maak me
sterk dat de 28 deelnemers genoten hebben van deze tocht én van de stops in het
Dravershof in Pepingen en De Groene Poort in Gooik. Want ook dat laatste hoort
er bij...
Wandelen
door stukjes bos en door weidse, vervroren kouters, het heeft wel iets op zo'n
koude, nevelige winterdag als vandaag. Leidraad is GR 579 tussen Huldenberg en
Bossut, iets meer dan 14 km, met de nadruk op een schitterend landbouwgebied,
met holle wegen, een stuk of wat riviertjes (de Lane en de Dijle, alweer) en enkele
stukjes bos, waarvan vooral het Sint-Agatha-Rodebos demonstreert dat een bos
erg mooi kan zijn in de winter. De TWQ bedraagt 55 %, maar eigenlijk is alles
verhard, want de vorst zit diep: de meeste veldwegen die door moderne
landbouwmachines aan flarden gereden zijn, liggen er bij als natuurvriendelijk
beton. Het is alsof de bouwers van die machines, die vooral gericht zijn op een
Amerikaanse markt, de Europese boeren vooral nog snel veel geld afhandig willen
maken, voor dit deel van Europa de landbouw voorgoed opgeeft. Even klinkt nog schaalvergroting, maar zelfs onze
normale verkeerswegen zijn te smal geworden voor deze mastodonten die vaak ook
nog tegen onbehoorlijke snelheden het rijk voor zich alleen opeisen.
Eigenlijk is het onze bedoeling om de IR van 8:46 te nemen,
maar de CR van 8:30 heeft vertraging en dus wordt het een stoptreinrit tot
Brussel-Zuid. Ondanks de brede dienstregeling neemt de vertraging nog toe van
11 naar 12 minuten. De 3 klassieke stellen zitten trouwens aardig vol, ook in
eerste klasse.
Door die vertraging verkleint de kans dat we de voorziene IC
naar Liers/Dinant kunnen nemen, maar uiteindelijk heeft ook die wat vertraging.
Er is vanmorgen een serieus probleem geweest tussen Brussel-Noord en
Brussel-Schuman, wat ons even het ergste deed vrezen - maar uiteindelijk valt
het allemaal nogal mee. De metro zou trouwens ook nog voor een oplossing hebben
kunnen zorgen. Met vijf minuten vertraging bereiken we de bouwwerf die Schuman
op dit ogenblik toch wel is. We lopen eerst verloren in het station, dat ons
redelijk onbekend is, en dan buiten het station. Dat is vooral het gevolg van
de schitterende manier waarop de informatie van De Lijn hier onbestaande is.
Boven vinden we wel een haltebord met lijn 344 erop, maar het is duidelijk dat
die halte niet bediend wordt. Het Schumanplein is een echte heksenketel, met
een wel erg luie heks, die maar af en toe even onwillig in haar ketel roert.
Middenin al dat verkeer komt ook een bus van De Lijn aangesloft: een 344. Ik
loop gewoon tussen al de auto's door en kan door het raam rustig een babbeltje
slaan met de vriendelijke en behulpzame chauffeur, die me wijst in welke buurt
ergens een tijdelijke halte zou moeten liggen. Raar toch dat je hierover niks
vindt op de website van De Lijn. Ik pik mijn vrouw op en we stappen snel in de
aangeduide richting; gelukkig zijn we veel sneller dan de bus, die ons wat
later meeneemt, met niet eens zo veel vertraging. Snel begint het verkeer
trouwens vlotter te lopen. We maken alleen nog wat vertraging bij als een duo
controleurs in de bus stapt, die het tiental reizigers controleert. Alles is in
orde, en dus maakt ze maar een
opmerking over de niet-reglementaire broek van de chauffeur.
We stappen veel sneller dan voorzien, want het is koud en
onderweg is er geen kans om de innerlijke mens te versterken. We eten onze
boterhammetjes dan maar op op het perron van Pécrot, waar zitgelegenheid
onbestaande is. Raar dat mensen klagen als ze rechtstaand moeten reizen, maar
niet als ze rechtstaand op hun trein moeten wachten. De meegebrachte soep
smaakt heerlijk.
Net doordat we zo snel stappen moeten we trouwens ook een
vroegere terugreis improviseren. En net op deze eerste dag van het nieuwe
tarifaire seizoen kunnen we daar een symbolische actie van maken. Niks geen
geplande reisweg via Waver, waar we dan een standaardbiljet - eufemisme voor
volle prijs - zouden moeten kopen naar Halle, maar wel een terugreis met bussen
van de TEC (gratis, want Pic Pollution, zoals op het biljet vermeld staat), van
De Lijn (waarvoor we beiden een Omnipas hebben) en een traject Schuman - Halle
dat we nog betalen met een oude KeyCard. Zo hebben we alvast een stuk
teruggewonnen van wat we dit jaar meer aan treinreizen zullen moeten betalen
door het verdwijnen van de kaart 50 %.
We nemen de Rapidobus 6 voor een kort stukje tot het
busstation van Hamme-Mille. Het mocht gerust wat langer zijn, want het is een
heerlijke bus. In Hamme-Mille staat een bus van De Lijn, en die opent meteen
zijn deuren als hij ziet dat er overstappende reizigers zijn. Veel chauffeurs
houden de deuren angstvallig gesloten tot net voor het vertrek, maar vandaag
mogen we mee genieten van de gezellige warmte in de bus. De rit zelf verloopt
rustig, met veel reizigers die voor enkele halten meerijden. Tot onze grote
verbazing bereiken we Brussel stipt op tijd, al is de terminus buiten dienst.
Zie vanmorgen.
In Schuman zien we onze rechtstreekse IR naar Binche nog net
vertrekken, maar het alternatief is minstens zo aantrekkelijk. Loc 2350 sleept
een stel M4 binnen - de trein vertrekt uit Schaarbeek, en is nog zo goed als
leeg. Het is een van die P-treinen met alternatieve reisweg: Schaarbeek - Châtelet
via lijnen 161 en 26. Wij rijden mee tot Sint-Job, waar we dan met de L-trein
naar Geraardsbergen verder naar Halle kunnen. L3587 heeft 2 duikbrillen, en dat
is ook wel nodig. Een slechtziende, getuige zijn blindenstok, leert een vriendin
schaken: het zou best een scène kunnen zijn uit een diepgravende Vlaamse film.
Zij moet er uit in Huizingen, hij net als wij in Halle.
Er vliegt wat nattigheid, en die zal later op de avond nog voor
herrie op de wegen zorgen. Laat dit a.u.b. niet de laatste stuiptrekking van de
winter zijn
Vandaag
stapten we over de GR van de Dijle, tussen Wespelaar en Mechelen, iets meer dan
18 km lang, de korte aanloopstrookjes van en naar treinhalten inbegrepen. Die
GR Dijle is wat recyclage, want ze loopt vaak samen met oudere GR's die we
vroeger al gestapt hadden. Zo ook vandaag: over lange afstand volgen we GR 128
en even ook nog GR 12. Dit klinkt negatiever dan het moet zijn, want het is een
interessante tocht, met lekker veel onverhard - de TWQ bedraagt 66 % - en vermoedelijk
is dit ongeveer het beste wat je kunt verwachten in een streek waar de
bebouwing en de hoofdwegen nooit veraf zijn. We konden genieten van veld- en
boswegen, en het deel op de dijk van de Dijle tussen Rijmenam en Muizen is
heerlijk rustig. Je volgt al de kronkels van de rivier, en dat breekt de
eentonigheid. En zeggen dat de Dijle hier toch op vele plaatsen rechtgetrokken
is, getuige de restanten van oude meanders, die onder het nieuwe winterse ijs
verdoken liggen.
Het doet
wat vreemd aan, voor de laatste keer een biljet aankopen met je getrouwheidskaart,
kaart 50 %, halveprijskaart, code 088. Zowat 30 jaar betaalde je daar maar al
te graag je maandelijkse of jaarlijkse bijdrage voor, omdat de kaart niet
alleen recht gaf op vermindering, maar je ook het gevoel gaf dat je meer was
dan zo maar een toevallige reiziger. Maar de NMBS heeft mijn type reiziger
brutaal opzijgeschoven - op 30 januari valt onvermijdelijk en onbegrijpelijk
het doek.
Wespelaar-Tildonk
is niet bepaald slecht bereikbaar, en dus durf ik een strakke verplaatsing op
te stellen, met korte overstappen. En het loopt allemaal perfect.
IR 3107
vertrekt dan wel met 3 minuten vertraging, met 11 minuten rittijd tot
Brussel-Zuid en na een vlotte rit, bereiken we Brussel-Zuid zelfs precies op
tijd. Deze trein bestaat uit 2 breaks, en hoewel de spits eigenlijk voorbij is,
zit hier nog behoorlijk wat volk op. Rugzakken en zware wandelschoenen vallen
wat op tussen dit publiek dat naarstig aan het werk is, met of zonder
elektronische hulpmiddelen.
Ik had al
voorzien dat we in geval van vertraging gewoon tot Mechelen zouden doorgereden
zijn, omdat we ook daar een aansluiting hadden naar Wespelaar, maar 6 minuten
overstaptijd zijn genoeg om van spoor 17 naar 14 te stappen. Deze IC naar
Tongeren bestaat uit 4 ms 96, en ook hier valt op dat deze trein meer dan
behoorlijk bezet is. Meer: je hoort wel eens zeggen dat de eersteklasafdelingen
van dit type trein te groot zijn, maar dat is hier duidelijk niet het geval. Eerste
en tweede wedijveren met elkaar qua bezettingsgraad Vanaf Brussel-Noord zitten
we wél zo goed als alleen. We krijgen controle, en graag had ik nog een laatste
keer dé kaart bovengehaald, maar zoals in 99 % van de gevallen in de voorbije
decennia hoeft dat ook vandaag niet. Even gaat het moeizaam om van lijn 36 naar
36 N te gaan bij de Y Diegem-Oost: we staan zelfs een hele tijd stil, zonder
aanwijsbare reden, en dat leidt tot 4 minuten vertraging bij aankomst in Leuven.
Daar hebben we een aansluiting op hetzelfde perron.
IR 2710
bestaat uit 2 duikbrillen; ik zal wel nooit van deze fragiele stellen houden. Het
stel protesteert luidruchtig met een kanjer van een vierkant wiel. Ons vertrekuur
(op spoor 5) ligt vast op 10:16; op spoor 4 staat de IC waarmee we net gearriveerd
zijn: die zou om 10:13 moeten vertrekken. Om 10:15 gaan de deuren van de IC
dicht, de vertraging bij aankomst is na de frontwissel niet helemaal
weggewerkt. Mijn oude spoorweglogica zegt me dat die IC dan als eerste vertrekt,
en de IR er meteen achter, maar dat lijkt niet meer van deze tijd te zijn: wij
vertrekken stipt, en de IC loopt nog 2 minuten extra vertraging op. Waarom dat
nu plots de aangewezen oplossing lijkt te zijn, is mij niet duidelijk. Ook al omdat de IR zowel in Wijgmaal als in Wespelaar
al een zee van tijd lijkt te hebben.
Voor de
terugkeer kunnen we gebruik maken van een overstapvrije verbinding. Bij het
begin van de avondspits loopt alles vlot, en ook onze IR rijdt stipt. Zelfs uit
Brussel-Zuid vertrekken we nog precies op het voorziene uur, maar de rit naar
Halle verloopt eens te meer stroef. Blijkbaar zitten we aan de staart van een
reeks treinen die hun vertraging lustig aan elkaar doorgeven. In Halle hebben
we 6 minuten vertraging, meteen de eerste trein van 2011 met meer dan 5 minuten
vertraging.
Thuis vind
ik een verzoekje van De Zeverende Dag in mijn mailbox. Of ik zondag mee wil
debatteren over de problemen met de NMBS. Nee dus. Overigens ken ik mezelf: nog
voor ik het weet zou ik gewoon de NMBS zitten verdedigen, en dat zal wel niet hún
bedoeling zijn. Ik stuur dan maar een mailtje terug: ik spreek graag in
volzinnen, en die zijn taboe in De Zevende Dag, zoals Leterme onlangs nog kon
ondervinden. En als ze echt iets willen weten over het openbaar vervoer in dit
land, moeten ze maar mijn blog lezen: daar kan ik rustig lange zinnen brouwen,
al strooit de in Word ingebouwde De Vadder dan lustig met groene onderstrepingen.
Het NGI
heeft in samenwerking met de gemeente Profondeville een wandelkaart uitgegeven
met een twintigtal bewegwijzerde wandelingen erop. Wij stappen vandaag de
wandelingen 24 (La Charlerie) en 23 (La Sibérie), die samen net geen 12 km
wandelpret beloven. Beide, overigens goed aangeduide paden, voeren ons langs
rustige wegen en straten, al verwacht je in een regio als deze toch wel wat
meer dan een TWQ van 20 %. Maar de pittoreske woningen (in ijltempo in de hoek
geduwd door moderne huizen, want ook in Wallonië wordt her en der alles snel
volgebouwd), het immense plein voor de moderne, nauwelijks zichtbare kerk, en
enkele uitstekende vergezichten maken alles goed.
Bois-de-Villers
werd destijds bediend door de buurttram van Namur naar Saint-Gérard. Veel is
daar vandaag niet meer van over, al is zelfs op de recentste topografische
kaarten nog altijd duidelijk de kronkel zichtbaar waarmee de tram een al te
driest niveauverschil op de N951 probeerde te vermijden. Daarbuiten volgde de
tram trouwens vrij lang de steenweg, zodat het hart van Bois-de-Villers niet
echt bediend werd. Maar in de goeie ouwe tijd trokken de mensen hun neus nog
niet op voor 5 minuten stappen naar het tramstation. Ik ontdekte toevallig
enkele prachtige getuigen uit die tijd op http://cartepostale.skynetblogs.be/bois-de-villers/
, een bezoek meer dan waard.
De heenreis
zou wat sneller kunnen (in theorie zelfs bijna een uur), maar omdat het aantal
bussen van de lijnen 6 en 30 niet erg hoog ligt, nemen we het zekere voor het
onzekere. Bovendien zit ik door mijn voorraad Cartes Inter, en in het Maison du
TEC haal je die moeiteloos uit één van de weinige automaten waar dat kan.
Eigenlijk is het zelfs de enige automaat, bij mijn weten. Het is een praktisch
ding, met een overzichtelijk touchscreen, dat bovendien ook nog feilloos werkt.
Het wordt
dus in Halle de CR naar Leuven van 9:58. Ik hoor hoe de Waalse TBG (van
Braine-le-Comte?) zijn collega toefluistert dat het marktdag is in Halle, en
dat je dan maar beter wat kunt controleren. Ze doen hun job inderdaad naar
behoren, maar ik vrees dat het aantal marktgangers dat de trein nog neemt,
drastisch ingekrompen is, nu De Lijn zowat alles bedient wat ook deze CR
bedient: Lembeek, Buizingen, Lot, Ruisbroek, zelfs Vorst-Zuid.
In de zomer
mag IC2110 nog wel eens een overdrukke trein zijn, vandaag is het een aangename
IC met een tiental mensen in ons coupé, die het alleen rustig houden. Brussel-Luxemburg
- Ottignies begint stilaan op een kilometerlange werf te lijken, en het valt op
dat de ruime reservetijd op deze verbinding al lang geen nutteloos en vervelend
fantasietje meer is: we komen maar goed 1 minuut te vroeg in Ottignies aan. Ook
de rest van de rit verloopt vlekkeloos, zodat we 2 minuten te vroeg in Namur afklokken.
Ruimschoots op tijd dus, om een bezoekje te brengen aan het Maison du TEC en
aan het Hôtel de Flandre, nu ook in Namur het echte stationsbuffet voorgoed geofferd
is op het altaar van de braakbalproducerende bedrijven die nu overal de dienst
uitmaken.
Om van
Namur naar Bois-de-Villers te rijden kunnen we kiezen tussen bus 30 en bus 6 op
dit moment. Een rit met de 30 is voor ons een maidentrip, en die bus zet ons
zelfs nog iets vroeger af dan de 6 aan de rand van het flinke dorpsplein.
Blijkbaar zijn er examens in veel middelbare
scholen, want er loopt nogal wat jong grut rond, en de meeste bussen genieten
van een ruime belangstelling. Ook onze 30 kan bogen op een bezetting van 90 %
van de zitplaatsen.
Het
busstation van Namur is druk: het is dan ook helemaal niet berekend op grote
aantallen reizigers, en het lijkt elke keer nog kleiner te worden. Ook in
Wallonië rijden er blijkbaar altijd meer bussen en ook het aantal gelede bussen
neemt gestaag toe. Het is dan ook verwonderlijk dat hier geen ongelukken gebeuren.
Wie zijn toevlucht zoekt op de perrons mag niet op grote voet leven, zodat de
meeste reizigers eigenlijk naast het perron op de bus wachten. Er zouden
plannen zijn om het busstation bovenop het treinstation te bouwen: ik denk dat
dit een zegen zou zijn: voor de reizigers eindelijk een wat minder verstikkende,
tot claustrofobie uitnodigende kille, kale ruimte, voor de chauffeurs een
overzichtelijk patroon i.p.v. het ieder voor zich van vandaag, en voor de TEC
eindelijk de kans om eens wat meer bussen te laten rijden op een aantal lijnen
waar dat zeker zinvol is.
De rit zelf
verloopt vlot en comfortabel: we komen zelfs een drietal minuten te vroeg aan
in Bois-de-Villers.
Voor de
terugreis maken we wel gebruik van lijn 6. Vanaf Malonne Malplas Place rijdt
zelfs een bus 6B ter versterking. Dat maakt dat de vele leerlingen die uit
Malonne richting Namur willen zich toch comfortabel over de 2 bussen kunnen verdelen.
De onze is een gelede, de versterking een standaardbus. Lang houden we de
voorziene dienstregeling moeiteloos aan, maar vanaf Salzinnes gaat het allemaal
wat minder vlot. Toch blijft de schade beperkt tot 3 minuten.
IC 2138
bestaat uit 2 ms 96, en dat is maar net genoeg. Tussen Namur en Gembloux en
vanaf Ottignies staan reizigers recht, al vermoed ik dat er aan de uiteinden
van de trein nog voldoende zitplaatsen beschikbaar zijn. De traditionele inname
van eerste klasse blijft uit, ook al omdat de TBG zich van zijn plicht kwijt.
In Ottignies komt een jongeman hem vragen of ze met hun vieren in eerste mogen
zitten, en dat wordt resoluut geweigerd. Ik heb al meer meegemaakt dat trio's
en kwartetten maar al te graag gezellig samen in eerste zouden zitten, omdat ze
in tweede alleen verspreid kunnen zitten. Raar toch dat het dan nooit bij hen opkomt
om met een supplementje voor wat knusheid te zorgen: voor amper 2.50 per man
zou het probleem al opgelost zijn. Daar heb je niet eens een echt bier meer
voor.
Ook nu valt
op dat de trein de reserve tussen Ottignies en Brussel best kan gebruiken:
gedaan met de 8 minuten stilstand in Brussel-Luxemburg; die is naar normale
proporties herleid.
De IR naar
Binche (2 vierledige stellen) vertrekt met 2 minuten vertraging in
Brussel-Noord, maar komt vlot door de NZV. De stilstand in Brussel-Zuid neemt
meer tijd dan voorzien in beslag, zodat we met 4 minuten vertraging vertrekken.
Het gaat zowaar over lijn 96 N, en dat gaat vlot: in Halle is de vertraging al
teruggelopen tot 2 minuten.
Het is een
mooie winterdag geweest: vrij zonnig, aangenaam koud, en maar af en toe te
winderig. De wandelingen mochten er zijn, en het openbaar vervoer reed stipt.
Meer van dat!
Foto's van
de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/bois-de-villers/
We zijn
zonder enige twijfel winter- en sneeuwliefhebbers, maar stappen in 20 cm sneeuw
en meer is niet altijd even makkelijk, en dus was het al van half november
geleden dat we de stapschoenen nog eens aangetrokken hadden voor een uitstap
die we louter voor de ontspanning deden en niet om te foerageren in de stad die
nog net binnen voetbereik ligt. Het is een mooie wederinstapwandeling geworden,
van bijna 11 km lang, in een tamelijk vlakke streek, die de wandelaar toch wel
wat te bieden heeft. Sombeke is een flink uit de kluiten gewassen gehucht van Waasmunster
(met kerkje, dries, en voor de special effects een kerststal met lelijke
poppen, maar mooie, levende schapen). Die schapen werden getrakteerd op hemels
hooi, net toen we op de bus zaten te wachten: de verzorger ging daarna zichzelf
verzorgen in café De Moezen, een aangenaam dorpscafé, waar we voor en na de
wandeling een lekkere koffie dronken, en voor dat dubbele bezoek beloond werden
met een eindejaarsattentie: daar kunnen ze in Halle nog iets van leren
De TWQ van
de wandeling ligt vrij hoog met 55 %, maar het aandeel verharde spoorbeddingen
en dijken is ook redelijk hoog. Dat is niet precies wat ik een trage weg noem. Toch
is zo'n tocht die deels langs de Durme loopt, de moeite waard: de Durme is een
rivier met karakter, zoveel is duidelijk en bij laagtij is hij nog aantrekkelijker.Oh ja, we vonden de beschrijving van de wandeling in het tijdschrift van Vakantiegenoegens, uit 1996.
Een deel
van de wandeling loopt ook over de bedding van de vroegere lijn 56 Dendermonde
- Sint-Niklaas. Sombeke had zelfs zijn eigen halte. Op de onvolprezen website
van Paul Kevers vind je er alles over: http://users.telenet.be/pk/lijnen.htm#56.
Het moet een van de grootste miskleunen uit de geschiedenis van ons openbaar
vervoer zijn, dat men deze lijn in 1957 sloot voor het reizigersverkeer.
Vandaag ontbreken stukken bedding, zodat een terugkeer van wat ongetwijfeld een
interessante inter-stedelijke verbinding zou zijn, zo goed als onmogelijk
geworden is.
De
eersteklasafdeling van IR 3708 is voor meer dan de helft gevuld: stilaan merk
je wel dat opnieuw meer reizigers in eerste klas willen reizen. Het is nu aan
de NMBS om haar eigen eerste klasse op te waarderen. Wij volgen voor het eerst
de nieuwe reisweg van deze IR: tot Y Ruisbroek over lijn 96 en dan over lijn 96
N naar Brussel-Zuid. De rit verloopt vlot. We komen zelfs nog een minuutje te
vroeg aan in Brussel-Zuid.
IC 2308 rijdt
met 2 breaks: ik heb de indruk dat de verwarming in het eerste rijtuig van het
eerste stel defect is, want daar zitten nauwelijks mensen, terwijl het
middenrijtuig en ook het deel met eerste klasse behoorlijk vol zit. Dus gaan we
in het tweede stel zitten, waar het aangenaam warm is, en waar de laatste
medereiziger in Brussel-Noord uitstapt. Ook deze rit verloopt probleemloos; het
is volop genieten van de sneeuwresten die vooral op de kale akkers nog
prominent aanwezig zijn.
We hebben
ervoor geopteerd om de belbus Hamme in Dendermonde te nemen; Zele had ook
gekund, maar nu de IC overdag niet meer doorrijdt naar Sint-Niklaas, kunnen we
de belbus net zo goed naar Dendermonde laten komen. Het wordt een aangename
multiculturele rit: dat integratie mogelijk is, bewijst een vriendelijke
chauffeur van Marokkaanse afkomst, met wie we een aangenaam gesprek hebben over
wandelen in het winterweer, BHV en het belang van tweetaligheid in België. We
pikken ook nog een Turkse dame op die naar Hamme moet en die met lede ogen ziet
hoe de chauffeur strikt het reglement toepast en haar voorbij haar bestemming
naar een officiële halte brengt. Maar goed ook, want 's avonds moet ze sowieso
terug en dus kan ze maar beter weten waar de halte ligt waar de belbus haar
komt oppikken. Voor ons betekent het ommetje dat we ook nog even langs het
vroegere station van Hamme rijden.
's Avonds
keren we met dezelfde bus maar met een andere chauffeur terug naar Dendermonde.
Net als ik op het punt sta om de belbuscentrale op te bellen - de bus heeft dan
al meer dan 10 minuten vertraging - duikt de bus in de verte op. Acht minuten
later dan voorzien dropt de belbus ons aan het Dendermondse station.
Daar staan
3 gerenoveerde stelletjes als CR 1588 klaar om ons in één ruk naar Halle te
brengen. Dat de trein als stoptrein rijdt tussen Dendermonde en Brussel-Noord
nemen we er graag bij: er gaat niets boven een overstapvrije verbinding. Laat
de NMBS dus maar veel van die lange verbindingen uitdokteren, de reizigers
varen er wel bij; sommigen beweren wel eens dat deze verbindingen een nefaste
invloed hebben op de stiptheid, maar dat is quatsch. De echte oorzaken voor het
stiptheidsprobleem liggen ongetwijfeld elders. Vandaag is er van dat gebrek aan
stiptheid trouwens weinig te merken: we arriveren zelfs nog een minuut te vroeg
in onze thuishaven. We hebben dezelfde reisweg gevolgd van vanochtend: eerst
lijn 96N op en vanaf Ruisbroek over lijn 96. Zelfs op deze rustige dag is duidelijk dat 3
stellen nauwelijks volstaan om het verminderde aantal reizigers op te vangen.
Volgende week duiken de hogeschoolstudenten opnieuw op, en dan zal deze trein onvermijdelijk
te kort blijken te zijn. Maar deze bedenking raakt wat op de achtergrond, nu vandaag
gebleken is dat stipte treinen echt nog tot de mogelijkheden behoren. We komen
met een tevreden gevoel thuis; de eerste wandeling van 2011 zit er op.
Ik weet dat het onnozel klinkt, maar 2010 is het jaar waarin we voor het
eerst samen van een pensioenachtige status kunnen genieten, en meteen het
eerste jaar sinds lang waarin we ons jaarprogramma niet hebben kunnen afwerken
Toch gingen we nog 37 keer op stap, samen voor 537.690 km (wat een gemiddelde
geeft van 14.530 km per wandeling). En ook nu hebben we geprobeerd om alle
wandelingen zo objectief mogelijk (en dus los van elkaar) te beoordelen. Dat
geeft een top-10 met 11 wandelingen erin.
1. GR 56 Ligneuville - Mont
dan een heleboel ex-aequo's op 2:
- GR 576 Florzé - Méry
- GR 577 Rochefort - Wellin
- TA La Roche - Sprimont
- GR 575 Taviet - Crupet
- Lescheret
- GR 125 Nismes - Treignes
en ten slotte nog een
triootje om de 10 overvol te maken op 8:
- Hacowa 101 (Blaregnies -
Montignies-sur-Roc) - eigen makelij, héhé
- Transsemoisienne Jamoigne -
Lacuisine
- Martelange
De eerste wandelingen op
Vlaams territorium vinden we op plaats 18
Voor de rest is het overwicht
van langeafstandspaden en van Wallonië wel duidelijk, dacht ik.
Elk jaar
programmeren we ook wel een of andere wandeling, waarvan ik me bij het
voorbereiden afvraag of ze wel interessant genoeg kan zijn, en ik moet eerlijk
toegeven: in normale omstandigheden is zo een wandeling zelden de moeite.
Meestal staat ze dan ook helemaal achteraan in de programmering, op de meest
kwetsbare plek. Maar vandaag, amper twee dagen na de overstromingen, die onze
geliefkoosde veldwegen ongetwijfeld op vele plaatsen blank gezet hebben, komt
ze dan toch van pas: een chichiwandeling van nog geen 8 km lang, over bijna uitsluitend
verharde wegen, die niet los komt van de bewoning. In 1998 kocht ik de Wandelgids Kuurne van de plaatselijke
afdeling van Vakantiegenoegens, een verzameling van 16 (!) wandelingen in een
regio die je bezwaarlijk een topper onder de wandelstreken kunt noemen. We volgen
wandeling 8, de Kapelletjeswandeling,
en dat is ze dan ook: een zoektocht naar niet eens echt interessante kapelletjes
( op dat van Ides na, in volle industriegebied), met heel af en toe een stukje
voetweg, maar veel, veel meer straten van nieuwe en minder nieuwe wijken. Het
type wandeling, kom, dat inwoners na een hete zomerdag doen, in combinatie met
een terras. De TWQ bedraagt 7 %.
Volgens
Railtime zijn er problemen met de infrastructuur in Leuze, en dus is een reisweg
via Tournai misschien niet echt aangewezen, maar uit de vertragingscijfers valt
niet meteen af te leiden dat er zware problemen zijn, dus kiezen we toch maar
voor deze overstapvrije verbinding, temeer omdat de aansluitende bussen toch om
het half uur rijden.
Bij het
instappen in het eerste stel vraagt een bezorgde TBG ons of we toch naar
Tournai, Courtrai moeten. Waarom dat minder evident zou moeten zijn dan naar
Ath, Grammont is me niet duidelijk, maar deze brave man draagt behulpzaamheid
hoog in het vaandel, en dat moeten we appreciëren. We krijgen achteraf bij de
controle trouwens nog eens te horen dat we in het juiste stel zitten. Grappig
is hij wel, deze TBG, en verstrooid. We horen hem een praatje slaan met een
viertal senioren, dat alleen onderbroken wordt door het omroepen van het
volgende station, en het is dan even glimlachen als hij het onderbroken gesprek
met ons wil verderzetten. De vier bezoeken Tournai, want bij het uitstappen
krijgen ze nog een "Bonne visite!" van de TBG mee, en de dame die het
andere coupé met ons deelt, gaat naar een vergadering, want die krijgt een
"Bonne réunion" mee. Je zou je haast gaan verzoenen met de
verregaande syndicalisering van dit bedrijf, maar je bent oud en wijs genoeg om
hier niet meer in te trappen. Voor je het weet, staat alles weer stil. Maar
misschien is deze TBG wel een van de 80 % werkwilligen.
De trein
rijdt stipt tot net voor Leuze. We naderen Leuze trager dan normaal en
verliezen nog 2 minuten bij de stilstand bovenop: +4. Ook voor en na Moeskroen
wordt er trouwens trager gereden; zou het kunnen dat de wateroverlast van het
weekend hier tot enige voorzichtigheid noopt? Opvallend trouwens hoe verhoogde
spoorwegbermen op veel plaatsen als een dam voor het overtollige water dienen.
Onderweg
passeren de IC's uit Moeskroen naar Schaarbeek ons zonder uitzondering met
grote vertragingen. En ook wij zullen uiteindelijk met 11 minuten in Kortrijk
aankomen. Een koffie in het stationsbuffet zit er niet meer in, ook al omdat
men daar nog altijd resoluut kiest voor de rokers.
De bus
staat al klaar, zij het nog altijd met "Geen dienst" op de display.
Ik vraag of we al mogen instappen, maar de chauffeur antwoordt vrij
onvriendelijk dat hij nog moet opstarten. Toch zal achteraf blijken dat de
eerste indruk verkeerd is: we krijgen nog een opgestoken hand bij het
uitstappen, en als ik vraag of ik de bus mag fotograferen wordt dat met veel
plezier toegestaan. In totaal heeft een tiental reizigers gebruik gemaakt van
deze standaardbus, al zal die op woensdagmiddag wél van pas komen.
Voor de
terugrit hebben we een kleiner exemplaar, dat vervaarlijk rammelt als de motor
stationair draait. Een vervaarlijk monster lijkt het wel, want zodra gas
gegeven wordt, komt het tot bedaren. Veel keertijd is er niet in Kuurne
Sint-Pieter, maar blijkbaar krijgt ook de chauffeur het op zijn heupen van het
onaangename lawaai, want de motor wordt zowaar een tweetal minuten stilgelegd.
We zijn er de chauffeur dankbaar voor. Ook nu neemt een tiental reizigers de
bus naar Kortrijk: we rijden dan ook stipt. En we kunnen opnieuw gebruik maken
van de overstapvrije verbinding. In de vroegere niet-rokersafdeling zitten TB
en TBG luider te praten dan ons lief is, en we kiezen dus voor het tweede
coupé, nu dat nog kan, want met de modernisering verdwijnt ook de tussendeur.
Al snel
worden we daar vervoegd door twee jongedames, van wie één het aan de stok heeft
met haar moeder. Vier telefoontjes komen er, het ene na het andere, en de toon
wordt bitsiger en bitsiger. Verbale oudermishandeling, of gebrek aan respect en
opvoeding. Gelukkig gaan ze er in Moeskroen al uit.
De rit
verloopt stipt tot Ath. Net voorbij Herseaux voelen we een lichte schok en wat
gerommel onder de trein, maar de trein vertraagt niet: het zal wel een fazant
of zo zijn die zijn ontsnapping aan de snode jagers aan het vieren was. In
Tournai stapt het viertal van vanmorgen weer in; ze hebben niet alleen de stad
bezocht, maar ook genoten van een lekker lookgerecht. In Ath stapt een dame met
een HerrFlickwipje uit die nijver heeft zitten werken tussen Kortrijk en het
Denderstadje, die blijkbaar ook een hekel heeft aan openstaande deuren, maar nu
parmantig zelf de deur openlaat.
In Ath
komen we aan op spoor 2; op spoor 1 staat een redelijk stipte IC naar
Moeskroen. De reden voor die omwisseling is me niet duidelijk; wel duidelijk is
dat we als eerste binnenkomen, vóór het treindeel uit Geraardsbergen, dat dus
met vertraging rijdt. We zullen Ath verlaten met 6 minuten vertraging. Ik vrees
dat de puber met trendy brilletje op het platform nog meer vertraging zal
optekenen: nog maar net heeft de trein aangezet of de jongeman stormt naar de
TBG, typische reflex van een verdwaald
reiziger. Te veel aandacht voor zijn meisje dat op het perron verbouwereerd
staat te wuiven, en te weinig voor de spoorwijziging. Met wat geluk kan hij
vrij snel uit Silly terug.
Eigenaardig
genoeg blijven we onze 6 minuten vertraging tot Halle houden. Daar valt op hoe slecht
de IR's van en naar Binche het weer doen. Die uit Binche rijdt met een fikse
vertraging, die naar Binche is gewoon afgeschaft. Ik merk bij mezelf stilaan
een verregaande gelatenheid rond die vertragingen. Vroeger kon ik me daar echt
druk over maken omdat ik het als een levenstaak beschouwde om met mijn eigen
cijfers in discussies aan te tonen dat het allemaal nog wel meeviel. Nu zwijg
ik zedig over mijn resultaten, die na elke uitstap nog wat negatiever kleuren.
En ik vrees vooral dat mijn gelatenheid stilaan ook het personeel in de greep
krijgt
Foto's van
de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/kuurne/
Er zijn weinig GR's die met zoveel tamtam in de
Waalse én de Vlaamse pers aangekondigd werden als de GR 412 die ons van west
naar oost brengt langs de oude steenkoolmijnen die zo lang de rijkdom van
Wallonië hebben uitgemaakt. Weinig GR's ook waarover je hier en daar kritische
noten opvangt. We beginnen vandaag aan het westelijke deel in Bernissart voor
een tocht die ons na 21 km in Élouges zal brengen. Zo kunnen we zelf nagaan wat
er aan is van deze GR buiten categorie die alvast het grote voordeel heeft dat
ze ons een streek laat verkennen waar we anders zelden of nooit zouden komen.
Als je goed en slecht in de weegschaal gooit,
is het niet meteen duidelijk in welke richting de naald zal doorslaan. Aan de
zwakke zijde vinden we o.a. enkele wegen die erop wijzen dat de meeste
gemeentebesturen wel staan te springen om een GR in te laten richten, maar daar
niet altijd de consequenties van onderhoud uit trekken, enkele minder aangename
stukken langs grote en drukke wegen, de doortocht van een woonwijk waar je het gesjoemel
met tweedehandse auto's zo ongeveer van de gevels kunt aflezen, de schroeiplekken
op het asfalt van een uitgebrande auto, sluikstorten waar je volledige salons
kunt vinden, een molenveld waar een tiental molens bij 4 Beaufort voor een
opvallend en storend vliegtuiglawaai zorgen. Maar positief is dan weer een onvergetelijke
doortocht van Les Marais d'Harchies, een prettig voetwegennet in Hensies, veel
onverharde veldwegen (TWQ is 62 %!).
De verplaatsing:
Halle - Mons 3727 6:17 6:51 +2 (561)
Mons - Blaton 3805 7:02 7:24 stipt (813)
Blaton - Bernissart [80a] 7:39 7:49 +5 (ab
4541-44, Mercedes O.405 van Geenens)
Élouges - Saint-Ghislain [7] 13:30 13:52 +5 (ab
3551, MercedesCitaro G II)
Het lijkt wel alsof we het recept
voor stipte treinen gevonden hebben: vertrekken voor de ochtendspits, en
terugkeren voor de avondspits (hoewel ).
Het moet sommigen inderdaad doen
huiveren: louter voor de lol vertrekken op een ogenblik dat alleen de noest werkende
Belgen al enigszins van de morgenstond genieten,
maar eerlijk gezegd, de dienstregeling van lijn 80a laat ons niet al te veel
keuze.Na de middag vertrekken voor een
tocht van meer dan 20 km is in deze wintertijd niet meer mogelijk, en tussen
8:oo en 12:45 zit er een gapend gat in de dienstregeling van deze buslijn,
behalve op maandag.
Het wordt dus de IR naar Quévy
van 6:17. Veel valt hier niet te noteren: het ene ms 96 vervoert wel wat
reizigers, maar de massa's blijven weg. Net voor Jurbise hapert het even, en daardoor
komen we toch nog met 2 minuten vertraging in Mons aan.
Ook de aansluitende IR naar
Moeskroen is niet erg druk bezet. Op het perron in Mons waagt een viertal zich
aan de eerste blikken bier. Net gelezen dat alcohol de maatschappij meer schade
berokkent dan heroïne en cocaïne - al geven de onderzoekers aan dat de laatste dan
weer veel nefaster zijn voor de gebruiker. We vertrekken met 3 minuten
vertraging uit Mons, omdat de IR naar de luchthaven voorrang krijgt. Dat komt
dan weer omdat de IR al met enkele minuten vertraging in Mons aangekomen is. In
Blaton is de vertraging weggewerkt.
Het is vrij doods in en om het
station: dat zal op schooldagen waarschijnlijk wel anders zijn. Alleen het strijkatelier
dat ondergebracht is in een deel van het station draait al op volle toeren. De
terugkeer van de stoom!
Blaton was destijds een
belangrijk overstapstation: nu is het niet meer dan een tamelijk onbelangrijke
stop op lijn 78, maar destijds vertrokken hier lijnen naar Ath (81), Bernissart
80) en Quevaucamps (79) en even verderop takte lijn 86 af in Basècles-Carrières.
Deze laatste voerde kompels aan uit Vlaanderen, meer bepaald uit Gent - Oudenaarde
- Ronse - Leuze. De lijnen 80 en 81 sneuvelden samen met de mijnactiviteit in
de streek in de jaren 1950 en 1960, lijn 86 kreeg uitstel tot 1984, toen het
gedeelte Blaton - Leuze opgeheven werd. De enige restanten zijn de buslijnen
die uit gewoonte nog altijd vertrekken en aankomen in Blaton, en die allemaal
een a in hun lijnnummer hebben, wat erop wijst dat het vroegere vervangingsbussen
zijn.
We zullen vandaag trouwens
redelijk goed aan onze trekken komen als speurders naar vergane glorie: we
stappen een eindje over lijn 80 (sommige stukken zijn moeilijk begaanbaar,
andere zijn afgesloten, weer andere zijn schitterende stukjes onverhard
wandelpad). In Élouges passeren we een bijna onherkenbaar gerestaureerd
stationsgebouw op lijn 98 Quiévrain - Dour - Cuesmes - Mons, en de bushalte Rue
Ferrer in Élouges gaat gedeeltelijk schuil onder een oude spoorwegbrug van deze
lijn. Tussendoor kruisen we ook nog lijn 97 tussen Quiévrain en Thulin, waar we
bij wat regen en veel wind onze boterhammen opeten, wat ook goed is voor één
treinfoto.
De chauffeur van onze bus slaat
nog een praatje met een collega, wat resulteert in 5 minuten vertraging. We
zijn de enige reizigers, maar blijkbaar ligt de roeping van deze lijn op dit
moment van de dag elders: na een tijdje dagen er toch reizigers op die het
tweede deel van de lus zullen afleggen.
Voor de terugrit hebben we
eigenlijk 3 mogelijkheden: met lijn 7 naar Quiévrain, naar Saint-Ghislain of
Mons. Behalve in prijs maakt het niet veel uit. We moeten altijd op dezelfde
trein overstappen. We kiezen de meest logische oplossing: overstappen in Saint-Ghislain.
De busrit wordt uitgevoerd met een gelede bus; dat lijkt hier wat overmoedig,
maar als we in Saint-Ghislain aankomen zit de bus al aardig vol. En dan moet
het drukste deel nog komen.
Het station van Saint-Ghislain
ziet er van buiten prachtig uit, maar binnenin is het veel minder: een stemmingsloze
lokettenzaal, een holle wachtzaal, een toilet dat alleen toegankelijk is voor
buffetbezoekers, mits gebruik van een badge. Hier een half uur doorbrengen is
niet erg prettig, al worden er meer en meet plaatsjes ingenomen op de rode
perronbankjes in de wachtzaal, naarmate het vertrekuur van de IC naar Mons en
Brussel dichterbij komt. Buiten is het druilerig en winderig.
De terugrit verloopt
probleemloos. De TBG van de IC (de enige die we van de ganse dag te zien
krijgen) waarschuwt ons nog vriendelijk dat we in Braine-le-Comte over moeten
stappen, want dat hij daar niet stopt.
De aansluiting met de CR naar Leuven is een makkie, en we bereiken Halle
precies op tijd.
Het kan dus nog: een kommerloze
uitstap per trein, al hadden we in ons achterhoofd al 4 km extra te voet van Blaton naar Bernissart opgetekend, als
noodoplossing. Het is er gelukkig niet van gekomen, eigenlijk zijn we zelfs een
uur vroeger thuis dan uitgerekend. Maar dat is alleen het resultaat van stevig
doorstappen: het kille, winderige herfstweer nodigde daar wel enigszins toe uit
Foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/bernissart%20-%20elouges%20GR412/
We stappen vandaag een deel
van GR-Kempen, met een voor Vlaanderen onwaarschijnlijk hoog TWQ van 82 %. Nu,
dat hoeft niet te verbazen: de tocht brengt ons langs relatief uitgestrekte bosgebieden
zoals de Hoge Mouw en de Witte Bergen, en loopt ook vlak bij of door
natuurreservaten zoals de Snepkensvijver en het Zwarte Water. Bij het ontwerpen
werd duidelijk niet op een kilometer extra gekeken, en op het eerste gezicht
slingert de tocht zich wat doelloos door de Antwerpse Kempen, maar schijn
bedriegt: het resultaat is een erg mooie tocht van 19 km met misschien net iets
te weinig afwisseling, maar dat is subjectief. Wie de tocht in onze voetsporen
wil nadoen, moet er wel rekening mee houden dat de bewegwijzering zwaar
verwaarloosd is, en op cruciale punten ontbreekt. De topogids uit 1996 is
onontbeerlijk, al was het maar om de tocht thuis op de stafkaart uit te
tekenen. En zelfs dan is het geen sinecure om de juiste weg aan te houden in
bosgebieden waar paadjes en wegen de neiging hebben om te komen en te gaan. Het
is spijtig dat deze erg interessante GR het moet doen met sterk verkleurde
verfstrepen en met plastiek bordjes die zwaar te lijden hebben onder
rondtrekkende vandalen, want die heb je blijkbaar nog in deze bossen. En daar
kunnen de kabouters van de Kabouterkensberg niet tegen op
Als je het parcours van de
heenreis bekijkt, zal het wel snel duidelijk zijn, dat dit niet het oorspronkelijke
opzet was. Eigenlijk wilden we in Kasterlee een uur vroeger aankomen, maar het
lukt maar niet meer om per trein ongeveer uit te stippelen hoe laat je ergens
aankomt.
Het begon al onheilspellend
toen we thuis nog hoorden dat er zware problemen waren in Watermaal. Dat lag
wel niet op onze weg, maar met het aantal treinen dat via lijn 161 de Brusselse
NZV bereikt, moet dat ook gevolgen hebben voor andere treinen. (Alhoewel je ook
dat moet relativeren, als je later merkt hoeveel treinen gewoon afgeschaft
werden.) In Halle vernamen we dan ook nog dat er een seinstoring was tussen Edingen
en Saintes. (De hoeveelste is dat al in enkele maanden tijd op dit traject?)
Kortom, we mochten ons gelukkig
prijzen dat Kasterlee niet meteen moeilijk te bereiken valt, maar we raakten er
vrij snel van overtuigd dat het een wonder zou zijn, mochten we dat ook nog op
het voorziene uur kunnen. Eigenlijk was de IR van 8:19 de aangewezen trein om
de aansluiting met de IC naar Turnhout te halen, maar we hadden
veiligheidshalve al voor de IR van 8:09 gekozen. En toen bleek dat het
treinverkeer tussen Halle en Brussel serieus in het honderd begon te lopen,
kozen we zelfs voor de CR naar Leuven van 7:58. Daar waren we niet alleen mee,
want de P-trein van 7:52 kwam ook niet opdagen, en dus kregen de 3 stellen van
de CR ook nog extra volk te verwerken. In Halle viel dat nog mee, en helemaal
vooraan was er nog plaats genoeg in eerste klasse, maar naarmate we de
tussenstations aandeden, liep de trein goed vol. Controle kwam er (uiteraard?)
niet, en wij waren er weer aan voor ons eersteklasbiljet. Tot overmaat van ramp
bleek in Ruisbroek al dat we ook nog verkeerd gegokt hadden: daar reed de IR
van 8:09 ons immers over lijn 96N voorbij, en dat leverde nog wat extra
vertraging op, omdat de IR voor ons over lijn 96 moest. De 9 minuten vertraging
in Halle waren ondertussen al opgelopen tot 14. In Brussel-Zuid bleek al snel
dat de spits helemaal in het honderd gelopen was. Waar de IC naar Turnhout al
had moeten staan, moest eerst P7574 (die van 7:52 uit Halle dus) nog door, en
het is toch duidelijk hoe weinig rek er zit op het gebruik van de sporen op dit
moment van de dag.
Kortom, de IC uit Turnhout
kwam uiteindelijk met zo'n 20 minuten binnenrijden, en een tijdje later begon
voor ons een rit die ons niet eens zenuwachtig meer maakte: het kalf was toch
verdronken. Het verloop van de rit: Brussel-Zuid +14, Brussel-Centraal +17,
Brussel-Noord +19, Vilvoorde + 20, Mechelen +22, Lier +26, Herentals +24. Dat
we de IR naar Neerpelt niet meer zouden halen was dus al snel duidelijk, zeker toen
we ook nog geconfronteerd werden met een lange vertragingszone in de buurt van
Bouwel, waar men de perrons verhoogt en het spoor vernieuwt.
Nu hadden we kunnen proberen
om het spel vals te spelen: overstappen in Lier (zoals de planner suggereert)
en wachten op de volgende IR naar Neerpelt, en onze centen terugvragen. Maar ik
wil het spel eerlijk spelen - ook al zullen we na het verlopen van onze kaart
50 % op 30 januari 2011 voor deze schitterende service nog 3.80 meer mogen
ophoesten. En dus rijden we door naar Herentals, waar we de L-trein naar Mol nemen, die ons zo'n 40
minuten later dan voorzien in Geel brengt. Ruim onvoldoende dus om
terugbetaling te vragen, al zullen we door de gemiste aansluiting met de bus
van De Lijn wél 60 minuten te laat in Kasterlee arriveren. Misschien moet er
eens nagedacht worden over een ruimere compensatie: een verplaatsing eindigt meestal
toch niet in een station?
In de bus van lijn 490 zijn
alle zitplaatsen ingenomen vanaf Herentals. Hoe vol zit zo'n bus als hij in
Turnhout aankomt? Het lijkt er wat op dat een halfuurdienst op deze verbinding
niet zou misstaan. We stappen uit aan de bekende molen (al heet de halte
Venheide), en de chauffeur, die in Herentals nauwelijks naar onze Omnipassen gekeken
had, steekt nu toch even een hand op. En we krijgen er nog een vriendelijke
glimlach bovenop.
Voor de terugrit uit Lichtaart
(Olensteenweg) hebben we mogelijkheden zat: tussen 16:32 en 16:58 zouden er 4
bussen moeten passeren; zelfs die van 16:58 (lijn 305) zou in theorie nog aansluiting
moeten geven op de IC naar Brussel, maar als we kunnen nemen we zeker een
vroegere: het wordt er één van lijn 212 om 16:32, die met 7 minuten vertraging
rijdt. Even lijkt die vertraging te zullen krimpen, maar Herentals lijdt zoals
zoveel middelgrote stadjes ook aan enige congestie. We komen aan in Herentals Station
met 8 minuten vertraging.
Sinds we hier de laatste keer
waren, is het stationsbuffet vervangen door een Panos. Ik weet niet of dit een
toe te juichen evolutie is. We kiezen
dus maar voor de wachtzaal, die onlangs nog in het nieuws kwam n.a.v. een enquête
van Test-Aankoop. Ze ligt er inderdaad slordig bij: het jonge volkje is zich
weer te buiten gegaan aan chips en snoep en andere ondingen, en wie na hen komt
kan in de kruimels, de wikkels en de zakken zitten. Een stationsbediende
probeert de boel op te ruimen. Als je ziet wat hij uit de vuilnisbakken haalt -
dagelijkse routine, ongetwijfeld - is het bijna niet te geloven dat er ook nog
zoveel op de grond en op de bankjes gestrooid ligt. Test-Aankoop zou beter eens
een enquête organiseren over een maatschappij die er niet meer in slaagt haar
kinderen op te voeden.
De IC naar Turnhout komt op
het bijna geïsoleerde spoor 5; als je hier een tijdje buiten staat, krijg je
een indruk van het aantal treinen dat hier af en aan rijdt. Te veel als je mij
vraagt, maar hier is jarenlang luid geroepen, en dat lijkt nog altijd te
helpen. Opmerkelijk genoeg steken met elke nieuwe dienstregeling nieuwe
klachten de kop op.
De IR uit Neerpelt rijdt met
vertraging, en wij krijgen daar ook ons deel van: +4 bij vertrek uit Herentals.
Normaal zou die vertraging volledig opgelost kunnen zijn in Lier, maar door de
werken onderweg komt er nog een minuutje bij. In Mechelen hebben we zelfs al 7
minuten vertraging. We komen binnen op spoor 9; de IR naar
Kortrijk/Geraardsbergen die we normaal gezien met een schitterende aansluiting
op hetzelfde perron in Brussel-Noord hadden moeten nemen, vertrekt van spoor 10
op het ogenblik dat wij tot stilstand komen: weer een aansluiting de mist in.
In Brussel-Noord hebben we zelfs al 9 minuten vertraging: als de tv-schermen
(en de mensen die erachter zitten,)
het spel eerlijk spelen, is onze trein de enige met vertraging.
Het zal dus de IR naar Binche
worden: twee vierledige stellen, zoals voorzien. De zware hinder door de
problemen in Watermaal lijkt weggewerkt. De rit verloopt zelfs opvallend vlot:
3 minuten vertraging in Brussel-Zuid en dan voor het eerst sinds lang in één
keer zonder stremmingen naar Halle, waar we met 1 minuut vertraging aankomen.
Eigenlijk 12 dus.
Foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/Kasterlee%20-%20Lichtaart%20GR%20Kempen/
Met een tocht van Nismes naar
Treignes wagen we ons nog eens bezuiden de taalgrens; vanaf 1 oktober is dat
niet zo evident, omdat de kans dat je ergens in een jachtpartij terechtkomt te
groot is. Maar de gemeente Viroinval heeft een zeer overzichtelijke kalender op
het net geplaatst, en vandaag zijn we er vrij gerust in dat we dit stukje GR125
zonder al te veel problemen zullen kunnen afwerken. Om eerlijk te zijn: we
hebben op de hele tocht nauwelijks sporen van nakende klopjachten aangetroffen;
misschien hoort dat ook bij de politiek van de gemeente. Het is een erg mooie
tocht geworden, al aarzelen de bomen nog om definitief de herfst af te
kondigen. Veel bos stond er op het menu, en ook nog enkele mooie paadjes die
blijkbaar nog druk gebruikt worden. Met de dorpen Nismes, Olloy, Vierves en
Treignes als ankerpunten volgden we grotendeels de loop van de Viroin, al mocht
een ommetje langs de Fondry des Chiens niet ontbreken. De TWQ bedraagt 75 %,
allemaal uitstekende Trage Wegen.
Wie
het bovenstaande lijstje bekijkt, moet wel denken dat het allemaal vlot liep.
Maar schijn bedriegt, want ook vandaag moesten we weer in de trukendoos graaien
om de verplaatsing tot een goed einde te brengen.
We
wilden namelijk om 8:52 de 3929 nemen - tot La Louvière-Sud, waar we dan konden
overstappen op de IC naar Herstal, tot Charleroi, om daar de trein naar Couvin
te nemen. Dat was trouwens ook de oplossing die de planner voorstelde. Ik begon
dan ook al vroeg de loop van de treinen te volgen: de heenrit van de 3929
(3906) bleek al problemen gehad te hebben: probleem met de samenstelling van de
trein, reizigersdrukte, en 20 minuten vertraging bij aankomst. Wat we ons daar
bij voor moeten stellen is niet duidelijk. Een gokje? Te korte trein voor te
veel volk, omdat de M6 het af lieten weten. Maar dat is dus alleen maar een
gokje. De terugrit lijkt op tijd te vertrekken, maar in Genval wordt - aldus
Railtime - de trein opgehouden. Meteen krijgt hij een vertraging van 25 minuten
aangesmeerd. Als wij aankomen in Halle is de trein gewoon afgeschaft. Gelukkig
zijn we vroeg genoeg om een alternatief langs Brussel uit te proberen.
Dat
wordt dan de 3707, met 3 ms 96, en blijkbaar is dat nog te kort, want in tweede
klasse staan veel reizigers recht. Hoeft het gezegd dat sommigen snel naar
eerste afzakken? Controle komt er niet. De trein doet het gelukkig redelijk
stipt - ondanks wat dralen tussen Vorst en Brussel blijft de vertraging
beperkt. Het wordt nu afwachten hoe de IC naar Charleroi het doet. Voorlopig
staat die nog niet met vertraging aangekondigd. Wel lijkt spoor 21, zijn
vertrekspoor, nog bezet door een P-trein in vertraging, maar plots wordt hij
toch aangekondigd, op het goede moment, op het goede spoor. We vertrekken met 3
minuten vertraging, en hoewel het van De Hoek af traag gaat, halen we
Braine-l'Alleud met niet meer dan 5 minuten vertraging. In Luttre zijn het er
nog vier, maar het binnenrijden van Charleroi-Sud loopt trager dan normaal:
uiteindelijk blijft de trein net onder de zesminutengrens, maar dat maakt niets
uit voor onze aansluiting. Ook de 908 die we normaal genomen hadden, komt met
een lichte vertraging aanzetten: dat deel van het oorspronkelijke scenario lijkt
dus nog te kloppen.
Een
kwartet reizigers bedient zich van het Koeterengels dat men binnenkort ook in
de Vlaamse scholen wil lanceren. Waarom denkt iedereen toch dat hij perfect
Engels spreekt? Hyacinth huivert.
De
L-trein naar Couvin moet het doen met een tiental reizigers. Eén van onze
reisgenoten uit de IC komt even in eerste zitten, maar houdt dat snel voor
bekeken. Er is plaats zat in tweede, en het lijkt er minder op een cel. Zo ver
zijn we gekomen, dat reizigers met een eersteklasbiljet tweede klasse
verkiezen. Wat voor schitterende treintjes zijn die motorwagens toch!
Van
Charleroi-Sud tot La Sambre gaat het over tegenspoor, en van Jamioulx tot
Cour-sur-Heure idem dito. Dat eerste heeft te maken met werken net buiten
Charleroi-Sud, het tweede met de grote opfrisbeurt van lijn 132. De vernieuwde
halten zien er kraaknet uit. In het oude station van Berzée is nu een begrafenisonderneming
gevestigd. Zo slecht kan het toch niet gesteld zijn met de veiligheid bij de
NMBS?
De
dienstregeling van deze trein is duidelijk afgestemd op de werken: meer dan 1
minuut vertraging kosten ze ons niet.
In
Couvin willen we om 11:39 een bus nemen van lijn 60/2 (dergelijke nummers zijn
de specialiteit van de TEC-Namur-Luxembourg). Maar met wat geluk kunnen we
misschien ook nog bus 56 nemen, die van Namur naar Couvin rijdt als sneldienst,
en op het einde ook nog even Nismes bedient. Maar blijkbaar is de bus al weg.
Blijkbaar, want een behulpzame busklant vraagt of we naar Heer-Agimont moeten,
en als ik Nismes antwoord, zegt hij dat we dan de andere bus (de 56) kunnen
nemen. Die is nog niet vertrokken. En inderdaad, met 17 minuten vertraging komt
die er uiteindelijk toch aan. Het is een bus met wat comfortabeler zitjes,
zoals ze wel vaker ingezet worden op deze expresslijn.
Voor
de terugrit mikken we op de bus van lijn 60/2 van 17:33 in Treignes. Het
zwaarste werk zit er ook voor deze bus al op, en met 3 reizigers wordt het een
rustige rit naar Couvin. De trein naar Charleroi zou op spoor 2 moeten staan,
maar op spoor 1 staat een trein te reutelen. Het laatste motorstel is
afgesloten, en het is even wachten voor de bestemming op het front van het
eerste stel verschijnt. Toch nog even informeren bij de TBG: het is wel
degelijk de trein van 18:10. Zelfs hier probeert men ons op het verkeerde spoor
te brengen.
Het
is wachten op de aankomst van een andere trein, en we vertrekken met 5 minuten
vertraging. Die vermindert gestaag (Philippeville +3, Walcourt +1), maar dan
loopt het verkeerd. Vanaf Cour-sur-Heure, waar we alweer moeten wachten op een
trein uit de tegenrichting, wordt het +4, en dat is net genoeg om onze
aansluiting in Charleroi-Sud te missen. Deze aansluiting wordt trouwens zedig
verzwegen door de planner: vroeger waren aansluitingen van 4 minuten in dit
station standaard, nu durft men ze niet eens meer suggereren. Het wordt dus een
half uurtje wachten in de aangenaam vernieuwde wachtzaal. Tussendoor vangen we
ook nog wat op van problemen met de bovenleiding in Châtelet, maar dat deert
ons vandaag niet.
De
IC naar Essen wordt gereden met een vierledig stel: dat is een
anti-agressiemaatregel van enkele jaren geleden. De lange dubbeldektreinen
nodigen blijkbaar net iets te veel uit tot allerlei uitspattingen. Met 6
Vlamingen en 4 Spaanse twintigers in eerste vertrekt de trein stipt. Het is tot
Luttre wachten op controle. Dan worden de 3 Vlaamse heren in maatpak naar
tweede gestuurd. Het dragen van een chic pak is nog altijd niet voldoende om in
eerste te mogen zitten. Ook de Spaanse jongeren mogen verhuizen. Ze krijgen eerst
nog uitvoerig uitleg over hoe ze in Brussel hun aansluiting naar Leuven kunnen
halen, zelfs met een tweede optie, mocht het verkeerd gaan. Na hun vertrek komt
de tweede TBG ons nog even toefluisteren dat het nu wel veel rustiger zal
worden. De enige overblijvende Antwerpse dame krijgt wel opvallend veel telefoontjes.
Ze is erg opgetogen over de nieuwe relaxzetel die ze vandaag gekregen heeft.
Verjaard?
De
rit verloopt probleemloos: ik hou wel van deze vierledige stellen, behalve op
broeierig hete zomerdagen. Dit stel is pas in de was gezet: de vloer glanst.
In
Brussel-Zuid hebben we een aansluiting van 5 minuten op hetzelfde perron. Het
is een duikbril die op dit uur als IR naar Ath - Geraardsbergen rijdt. Zoals
gewoonlijk zit die achter de CR aan, met 2 minuten vertraging als gevolg. In Halle
komen we midden in opnames voor nog maar eens een aflevering van Witse terecht.
In een mum van tijd passeren hier 5 treinen, je ziet aan het gezicht van Witse
dat hij liefst van al het treinverkeer stil zou leggen.
Ziezo,
in de vertragingsstatistieken lijkt dit een goeie dag: 6/6. Maar van de 6
treinen die we wilden nemen, blijven er maar 2 over, niet toevallig op een
lijntje van niemendal. Ik heb in mijn leven tientallen mensen dienstregelingen
bezorgd - na een tijdje wist de hele school dat ik de meeste dienstregelingen
zo goed als uit het hoofd kende - maar ik weet niet of ik dat vandaag nog zou
aandurven. Je moet zo vaak je plannen wijzigen dat het bijna onverantwoord is
om onervaren reizigers nog met de trein op pad te sturen: dat sluit mooi aan
bij het tarievenbeleid. Dat ik voor deze gratis service aan de NMBS, waarmee ik
ongetwijfeld wel een aantal zieltjes voor hen gewonnen heb, nu beloond word met
het afschaffen van mijn kaart 50 %, moet ik er maar bijnemen. Ook dat is
onderdeel van hun tarievenbeleid.
Foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/nismes%20-%20treignes/
De weersverwachtingen waren
duidelijk: maandag zou een opperbeste wandeldag worden, maar nee, die dag
zullen het alleen de ACOD-stakers zijn die van het mooie herfstweer kunnen genieten.
De rest van de week ziet er niet goed uit, en dus besluiten we om nog maar eens
op een zondag te stappen. Dat betekent natuurlijk wel dat er een wat minder
goede dienstverlening is - maar kom, we zullen het wel redden, met 2
overstappen i.p.v. 1.
Mocht ik een goed tekenaar
zijn, dan zou ik nu een cartoon tekenen, met een vermolmde boom, met hier en
daar nog een groen takje. Op een wat dikkere, dode tak zit Digneffe duchtig te
zagen (in alle betekenissen) aan de tak waarop hij zelf zit. De tak wordt ondersteund
door mannetjes in rode pakjes, van wie
de hersenen langs indoctrinale weg zijn weggenomen. In de stam zie je het
gepijnigde gelaat van Marc de Scheemaecker en enkele reizigers, en tegen de
stam staat een lid (!) van OVS te pissen. Spijtig genoeg is mijn tekentalent
nooit tot bloei gekomen.
We hebben voor een pad in
Zandbergen gekozen, toegewijd aan Jan de Cooman. Je volgt 2 lussen, de eerste
met de nadruk op De Cooman zelf, de tweede met het accent op wat hem lang
geleden ook aangesproken heeft: typische landschappen met boerderijen,
populieren en wilgen, beekjes en Dender. De eerste lus is wandeltechnisch dan
ook eerder zwak, maar leerrijk, in de tweede worden alle registers
opengetrokken en landschappelijk is het dan plots volop genieten. De wandeling
is niet bewegwijzerd, maar ik veronderstel dat het boekje nog altijd te koop is
bij de toeristische dienst van Oost-Vlaanderen of Geraardsbergen. Die laatste
(of de stad Ninove?) zou wel eens dringend werk moeten maken van het nochtans
onontbeerlijke paadje dat naar de Sint-Lambertuskapel leidt. In het boekje
lezen we: Het pad is smal en enige
aandacht is nodig, ... maar dat is een eufemisme voor: trek maar een dikke
broek aan, als je niet verneteld wil worden van onder tot boven. De TWQ
bedraagt 41 %, de tocht 10 km lang.
Zandbergen is naar onze
maatstaven een dichtbije bestemming, maar meteen is ook duidelijk hoe stroef
het gebruik van het openbaar vervoer kan zijn: 3 treinen om pakweg 40 km af te
leggen, voor een bestemming die in vogelvlucht misschien 25 km ver is. Het is
natuurlijk zondag; op weekdagen zouden we het met een (slechte) aansluiting
minder kunnen doen, en we hadden ook de bus van lijn 153 kunnen nemen tot
Ninove, maar dan waren we daar weer aangewezen geweest op hetzelfde L-treintje
met een slechte aansluiting erbovenop.
Op naar Edingen dus: de IC's
Schaarbeek - Moeskroen waren tot voor een paar jaar op zaterdag en zondag een
toonbeeld van betrouwbaarheid, lees stiptheid, maar dat is de voorbije maanden
wel even anders. Maar vandaag lijkt het vrij goed te lopen. We vertrekken met 1
minuut vertraging. Tot Saintes zal de reis op tegenspoor verlopen, want ter
hoogte van het vroegere Beert-Bellingen wordt de overweg (15) vernieuwd. Dankzij
het bochtige tracé van lijn 94 kan ik zien hoe we voor Saintes dubbel geel
krijgen: wat onbegrijpelijk, en daardoor lopen we Edingen binnen met 3 minuten
vertraging. Drie zwarten kruipen over de sporen, wat hen met de verhoging van
perron 1 niet gemakkelijk gemaakt wordt. Stationspersoneel is niet te
bespeuren: dat komt alleen een vijftal minuten later buiten om een sigaretje te
roken.
Sinds jaar en dag worden we
hier tijdens weekends opgezadeld met veel te lange aansluitingen: geen wonder
dat de reizigersaantallen in stations van lijn 123 tijdens weekends maar een
fractie van die tijdens de week bedragen. Dat staat wel garant voor een rustige
reis. We worden voor het eerst gecontroleerd, al wordt een stempel afgedrukt
met een treinnummer van een trein of 2 geleden. Stel dat je ooit moet bewijzen
dat je deze trein genomen hebt.
In Geraardsbergen is er toch
een goede aansluiting naar de L-trein naar Aalst: de bezetting van deze trein
is gelukkig wat beter. En we bereiken Zandbergen zonder problemen. Het
stationnetje van Zandbergen staat rustig verder te verkrotten. Eigenlijk zou
men dergelijke gebouwen uit de handen van de NMBS (welke dochter dan ook)
moeten nemen, en ze onder de bevoegdheid van een culturele dienst brengen.
Voor de terugreis hebben we
ervoor geopteerd om de lus via Denderleeuw en Brussel rond te maken. Het is een
gemoderniseerd stel dat ons naar Denderleeuw brengt - ook in dit stel is de
stof van de snel verkleurde paarse zetels nu vervangen door het grijze
M6-stofje. De eerste studenten zijn al op pad: deze duiven moeten vandaag voor
22:00 vallen, en ik vermoed dat je maar beter wat marge kunt inbouwen.
In Denderleeuw moeten we de IC
naar Lokeren nemen, maar die heeft vertraging, en dus rijden hij en de IR naar
de Luchthaven broederlijk samen binnen, op de sporen 4 en 3. De IC bestaat uit
één break, waarvan eerste klasse vol zit, ja vol. Met een zo goed als lege IR
ernaast is onze keuze snel gemaakt: snel naar de IR, al zal onze aanvankelijk
geplande aansluiting in Brussel-Zuid zo in het water vallen. We stappen vooraan
in, zodat we ook de hele break in ogenschouw kunnen nemen. Eerste klasse zit
inderdaad vol, maar achteraan zijn zeker nog 60 vrije plaatsen in tweede te vinden:
weer een TBG die te vroeg beginnen staken is.
We vertrekken met 3 minuten
vertraging, en die zullen we houden tot Brussel-Zuid. Onderweg zien we nog dat
de TBG de luchthaventoeslag aanmaakt voor 2 reizigers die zich van geen kwaad
bewust waren. In Liedekerke zijn het nu 3 witten die achter de trein door de
sporen oversteken; vroeg of laat mondt zo iets uit in spektakel.
Niet de L naar Braine-le-Comte
wordt het dus, wel de IR naar Quiévrain, die uit 2 breaks bestaat. We delen het
coupé met een koppel en met een gezin dat duchtig aan het uitdokteren is hoe
zoonlief op school moet geraken. We vertrekken met bijna 2 minuten vertraging
in Brussel-Zuid, maar voor het eerst sinds lang halen we Halle zonder afremmen
onderweg: en dan zijn die breaks performant genoeg om het traject op een goeie
7 minuten af te leggen.
Wij komen 12 minuten later dan
voorzien (met de L-trein) in Halle aan; ik stel me de vraag of we ook niet wat
grijs gereden hebben. Hebben we eigenlijk de reis niet onderbroken in
Denderleeuw, vermits we daar de voorziene aansluiting hebben laten rijden? Ik
ben ervan overtuigd dat geen enkele TBG dit zo meteen zou kunnen uitvlooien,
maar stel nu dat we met de IR onderweg een uur vertraging hadden opgelopen. Zou
een overijverige buroticus/burotica van de klantendienst dan de terugbetaling
kunnen weigeren, misschien ook wel willen weigeren, omdat we niet de eerste
trein genomen hebben? En zou het vol zitten van eerste klasse als argument
aanvaard worden? En zouden wij kunnen bewijzen dat eerste vol zat? En wil de
NMBS echt nog meer volk op zijn weekendtreinen door de mensen met een kaart 50
% als alternatief het weekendbiljet aan te smeren? En wanneer wordt er nog eens
gestaakt? Vragen, vragen, vragen
Foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/zandbergen/
Wat je de dag na een staking
kunt verwachten van het treinverkeer, weet je eigenlijk nooit precies. Als het
om een complete staking ging, zijn er meestal geen problemen: dan is alles de
avond voordien ongeveer op zijn plaats stilgevallen, en kan men na een
onderbreking van 24 uur gewoon voortdoen. Maandag verliep het allemaal een stuk
chaotischer, en dan gebeurt het wel eens dat het zoeken wordt naar gepast
materieel. Het was dan ook met de argusogen op railtime gericht, dat we ons
klaarmaakten voor een tweede poging om Lescheret te bereiken. (Zie ook 15
juli.) Toen hadden we nog een alternatief in Bomal, vandaag moest het erop en
erover worden. Het liep alles behalve van een leien dakje, en het wordt een
verhaal in 3 schuifjes.
Brussel-Zuid - Libramont 2108
8:33 10:46 (afgeschaft vanaf Jemelle, waar hij toen al +28 had)
Libramont - Bastogne [163b]
10:55 11:32
Bastogne - Lescheret [413] 12:05
12:50
Het zag er niet eens zo slecht
uit in Halle. En als de TB van de 3706 zijn hele trein aan het perron gezet
had, dan waren we ongetwijfeld met hem meegereden, maar we hadden geen zin om
al meteen de lengte van een rijtuig of 6 te overbruggen. Ik kan trouwens alleen
maar gokken dat de trein niet volledig aan het perron stond, maar als je de kop
van je trein van 8 rijtuigen parkeert op de plaats waar anders een tweeledig
stel stopt, dan is er achteraan waarschijnlijk toch wel een stuk dat niet aan
het perron staat. De meeste reizigers doen wel de moeite om zich te verplaatsen,
met het gevolg dat de twee eerste rijtuigen meer dan vol waren, terwijl er
achteraan nog plaatsen zat waren. Ook het vertrekken zorgde trouwens voor
problemen: met een diepe zucht leek het alsof de locomotief het voor bekeken
hield, en het duurde nog een minuut of twee voor het gevaarte zich weer in
beweging zette. Misschien was dat trouwens de reden waarom de trein te vroeg
tot stilstand kwam.
Onze 7574 vertrok met maar 5
minuten vertraging van spoor 3, terwijl zowel op spoor 2 als op spoor 4 een
P-trein richting Brussel raasde. Mocht Rik de Saedeleer nog leven, hij zou het
ongetwijfeld een sandwich genoemd hebben. Gelukkig, en anders dan in voetbal,
bleef elk contact uit, maar we stonden meteen niet bepaald in poolpositie om
naar Brussel te rijden: het was aanschuiven, en uiteindelijk bereikten we
Brussel-Zuid met 16 minuten vertraging. Tijd genoeg om in het pas gerenoveerde
rijtuig 53511 de krassiti te merken, het dekseltje van het stopcontact is ook
al geforceerd.
Ik had op railtime al gezien
dat de 2127 met een 20-tal minuten in Brussel gearriveerd was, en dan is het
moment gekomen om zich ook wat zorgen te maken over de terugrit van een deel
van deze trein, de 5 M6-rijtuigen die de 2108 moeten uitmaken. De spits is
ondertussen hopeloos in de knoei geraakt, en een en ander maakte uiteindelijk
dat we Brussel-Zuid verlaten met 15 minuten vertraging. Hoop is een van de
christelijke deugden, maar zonder geloof en liefde sta je nergens. We konden
dus wel hopen dat deze vertraging nog zou krimpen, maar geloven deden we het al
niet meer, en de liefde voor de NMBS krijgt de laatste tijd toch wel sterke
knauwen.
Er zit behoorlijk wat volk in
het eersteklasserijtuig, beduidend meer dan tijdens de vakantie. En de rit
verloopt zoals verwacht: Centraal +17, Noord +18, Schuman +21,
Brussel-Luxemburg +20, Ottignies +21, Gembloux +21, Namur +20, Marloie +29.
Tussen Haversin en Marloie wordt er nl. op enkel spoor gereden, en de IC naar
Brussel gaat voor. Het is de hoogste tijd om een plan B te bedenken. Gelukkig
heb ik de dienstregelingen van de TEC-lijnen in de streek afgeprint, en heb ik
ook een stafkaart op 1:20.000 mee, om wat meer overzicht te hebben dan met de
kaarten op 1:10.000, die we al stappend gebruiken.
Als we in Marloie horen dat de
IC naar Brussel een onbepaalde vertraging heeft door problemen met de wissels
tussen Libramont en Jemelle, flitst het door mijn hoofd dat we zelf ook ongetwijfeld
in de brokken zullen delen. Net voor Jemelle komt nog een dringende oproep van
het controlepersoneel voor de treinchef, en in Jemelle krijgen we de gevreesde
mededeling: ook wij zullen een onbepaalde vertraging oplopen, en een tiental
minuten later wordt de trein helemaal afgeschaft. We worden verwezen verwezen
naar een bus, die trouwens al klaarstaat. Het is goeie oude 4822, die snel
eivol loopt en die de rit naar Libramont zal verzorgen. Een tweede bus moet nog
komen: die zal de halten tussen Jemelle en Libramont bedienen, geslaagde
aansluitingen, haha!
Gelukkig rijdt de chauffeur
redelijk rustig, en op sommige hellingen is het de bus die de snelheid
dicteert.
Plan B:
Eigenlijk waren we al vrij
vroeg beginnen denken aan een alternatief, niet voor de wandeling deze keer,
wel voor de weg ernaartoe. Net als in juli bleek de aansluiting met de bus van
lijn 163b namelijk niet haalbaar, en dus moest het maar die van het volgende
uur worden: 11:55. We moesten dan wel een dikke 4 km extra stappen, maar de
tijd die we anders verloren zouden hebben door eerst naar Bastogne te rijden,
zou nu net volstaan om die 4 km aan het schema toe te voegen. Maar je raadt het
al: bus 4822 zet ons om 12:01 voor het station van Libramont af, na een rit van
meer dan drie kwartier, vooral gesmaakt door een twintigtal staande reizigers.
En dus kunnen we ook plan B opbergen, want de volgende bus valt dan wel buiten
de uurcadans (om 12:30) maar dan komen we in tijdsgebrek. Later zal blijken dat
dit klopt. We verifiëren trouwens ook nog eens naar de aard van de problemen,
want we willen later op de dag ook nog thuis geraken. Een TBG stelt ons gerust:
in Hatrival is er een probleem met de seininrichting, dat zal zeker tamelijk
snel opgelost zijn. (En inderdaad: op dat ogenblik beginnen de treinen weer te
rijden.) De hoeveelste keer is dat eigenlijk in de voorbije weken? Tussendoor
vernemen we ook nog dat er al de hele dag problemen zijn geweest, o.a. door
adhesieproblemen van de 13'en die de zware IC's naar Brussel moesten slepen:
het heeft voor het eerst gevroren
Plan C:
Plan C schittert door zijn
eenvoud. Aan het loket hangen de nummers van taxibedrijven in de buurt van
Libramont geafficheerd - service die je in de Naamse en Luxemburgse stations
wel vaker aantreft - en amper tien minuten later pikt een taxi ons op. Die zal
ons voor het niet onaanzienlijke sommetje van 50.40 naar Lescheret brengen.
De NMBS zal dan wel onze beide lijntjes op de Railpass terugbetalen, maar
eigenlijk jagen ze ons dus ferm op kosten. Van die 50.00 kun je dan wel de
treinrit en de busrit van de heenweg aftrekken, maar het blijft een
aanzienlijke meerkost; ik twijfel enigszins of de NMBS die zal willen vergoeden
De ironie wil dat we net in
Lescheret aankomen op het ogenblik dat ook de bus uit Bastogne daar arriveert -
leeg. Nochtans waren er voor die dag 2 reizigers voorzien.
De wandeling:
De wandeling vonden we op een
wandelkaart van de gemeente Léglise: ze heet Moulins à Chêne et Volaiville, en
is onberispelijk goed aangeduid met blauwe driehoekjes. De herfst toont zich
van zijn beste zijde: helder, fris en ietwat winderig. Het zou zonder meer
spijtig geweest zijn mochten we door treinperikelen niet in Lescheret geraakt
zijn. Het is een ideale wandeling voor wie van de Ardennen ook meer verwacht
dan bossen en valleien: prachtige vergezichten over de weiden waarin de koetjes
en kalfjes van de laatste mooie dagen genieten, en 2 watertjes (de Sûre en de
Géronne) zorgen voor een verkwikkende 14 km. Even moeten we door een onooglijk
bos, waar elk zichzelf respecterend everzwijn zijn neus voor ophaalt, maar
zelfs hier zal gedurende 7 dagen in oktober en november aan wildbeheer gedaan worden, gelukkig niet
vandaag. Jagers mogen dan wel biologisch afbreekbaar zijn, maar hun effect op
de natuur blijft nog lang nawerken. De
TWQ bedraagt 44 %. Dat zou beter kunnen, maar in dit stiltegebied stoort zelfs
een strook beton nauwelijks, en de onverharde wegen zijn om van te snoepen.
De bus komt een 2-tal minuten
te vroeg aanrijden; er zit nog wat jong grut op dat er waarschijnlijk al een
lange rit op zitten heeft. Je merkt de verbazing in hun ogen als ook nog 2
wandelaars instappen. De bus moet een lange omlegging volgen, en zo komen met
uiteindelijk toch nog met 4 minuten vertraging in Longlier aan. Daar is de
halte verplaatst omdat de overweg afgeschaft is, maar de definitieve haltepaal
laat nog altijd op zich wachten.
De halte Neufchâteau heette
lang geleden Longlier-Neufchâteau, en dat is nog te lezen op de resterende gebouwen
van het goederenstation, dat er net als het reizigersstation sterk beschadigd
bij ligt. Glas breken lijkt nog altijd een geliefkoosde bezigheid te zijn (I love the sound of breaking glass), ook
hier in het verre zuiden, en de NMBS doet ook weinig pogingen om deze
schitterende gebouwen in hun waarde te herstellen. Dan geniet afbraak de voorkeur
op verkrotting. Tot voor kort lag hier nog een overweg, en die versterkte ongetwijfeld
de sociale controle op de stationsomgeving. (Laat me duidelijk zijn: ik juich
het verdwijnen van elke overweg toe.) Een L-trein uit Libramont brengt een twintigtal
reizigers thuis, en ook de onze heeft 40 reizigers aan boord. Dat weet ik,
omdat het telweek is, en ik hoor de TBG luidop dit cijfer murmelen op weg naar
het invulformulier. Ik vraag me af hoe vaak deze telweek in oktober de voorbije
25 jaar al doorkruist is door een of andere asociale actie?
In Libramont kunnen we de
Vauban nemen. Alleen wordt deze aansluiting niet vermeld in de elektronische
planner. Leve het papieren spoorboekje! Nochtans is het een ideale aansluiting,
en bovendien een redelijk betrouwbare, vermits de Vauban sowieso achter de
L-trein rijdt. Tussen Libramont en Hatrival gaat het over tegenspoor, en dus is
het wachten op de IC uit Brussel in vertraging. We vertrekken met 9 minuten
vertraging, maar die gaan er geleidelijk af: de rit eindigt stipt. In het
tweede rijtuig zitten genoeg reizigers om een halfvolle indruk te geven, we
wagen onze kans in het eerste, meteen achter superbeest 2005. Tot Brussel
zitten we helemaal alleen, en dat is een luxe die zelfs een taxi niet kan
bieden. De TBG is er een naar mijn hart. Tot Brussel komt hij 3 maal
poolshoogte nemen, tot helemaal vooraan.
In Brussel-Noord kunnen we nog
moeiteloos de IR naar Binche in vertraging nemen. Die zijn we onderweg in
Genval voorbijgereden. Met 16 minuten vertraging zal hij net voor de IR naar
Quévy (onze eigenlijke aansluiting) in Halle aankomen.
Vijf treinen, drie ervan met
meer dan een kwartier vertraging. Het is een schande dat vakbonden (mijn pa zei
altijd vagebonden) in een periode
waarin de reiziger dag in dag uit gekweld wordt door het stokken van het
systeem, acties durven ondernemen die de klant nog eens extra treffen. En dat
we tussendoor ook nog het verwijt krijgen dat we toch te dom zijn om het begrijpen.
(De Morgen en de Standaard van vandaag, die we allebei in de rugzak hadden
zitten.) Ik heb vandaag de nieuwsbrief van B-Mobility gekregen, en doorgeklikt
naar het jaarverslag 2009. Op pagina 50 staat een mooie familiefoto van de Raad
van Bestuur. Zeggen de namen Bovy en Van Den Rijse jullie nog iets?
Foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/
De oktobermaand is begonnen en dus kun je in de
Ardennen maar beter geen everzwijn, hert of wandelaar zijn, want de dolle
meuten trekken weer door het bos. Eerlijk gezegd, in vergelijking met enkele
jaren geleden is de kans dat je nog eens onverwacht in een klopjacht terechtkomt
een stuk kleiner, want op het internet vind je meer en meer kalenders met de
datums van de gekende klopjachten. Het wordt de hoogste tijd dat het Waals Gewest
al die gegevens eens samenbrengt op één website. Venijnig detail: meestal
lijken de opstellers van de kalenders zelf niet zeker van hun zaak: vaak luidt
het: voor zover we weten, of: voorlopige kalender, en nog: aanpassingen mogelijk. Ook voor de
wandeling van vandaag heb ik ijverig op het internet gespeurd, en zelfs de gemeente
Assesse aangeschreven. Alles lijkt oké, we zouden de tocht van Taviet naar
Crupet zonder al te veel jagershinder moeten kunnen afleggen. Dat is net geen
17 km, en af en toe duiken we toch het bos in, maar het lijkt erop dat wij het
enige wild zijn, en voor oude knollen als wij trekken de jagers de neus op.
Het is een mooie tocht door een mooi stukje
Naamse Condroz, met afwisselend bos en akkers. Ondanks de bewolkte luchten is
de zichtbaarheid goed, en we kunnen volop genieten van vergezichten waarin hier
en daar een kerkje met dorp op een heuvel opduikt. Spontin is een aangenaam
rustpunt en eindpunt Crupet behoort tot het selecte gezelschap van de mooiste
Waalse dorpen. De TWQ bedraagt 70 %.
We maken er een echte
namiddagwandeling van, omdat dit toevallig het best uitkomt met de redelijk
schaarse bediening van dit bij uitstek landelijke gebied dat nochtans in een
driehoekje van steden (Dinant, Ciney, Yvoir) ligt.
De CR's van de reeks 36xx volgen
een wat afwijkende reisweg langs lijn 96 A, en meestal is het dan ook tussen
Vorst-Zuid en Brussel-Zuid dat de zaken wat haperen. Ook vandaag is het de hele
weg proberen om niet te vroeg te rijden, maar uiteindelijk wordt het falen in
de eindspurt: dat resulteert in een verwaarloosbare minuut vertraging. We
hebben ondertussen volop gekeken naar de nieuwe NMBS-uniformen, maar voor we ze
ook goedkeuren zal het nog even wennen worden. Het oranje is er net iets te
veel aan, al zal Strelli daar wel anders over oordelen.
De IC naar Liers/Dinant bestaat
uit 2 breaks. Ook deze rit verloopt zonder problemen. In Brussel-Noord zien we
even een schim van een verdwaalde 4150. In Namur staat een 13 met een goederentrein
te wachten: die zal tot Dinant achter ons aan rijden. Zoals wel meer mag deze
IC onderweg niet slenteren, en de minuut vertraging, opgelopen tussen Namur en
Jambes, houdt stand.
De aansluiting met de bus van
lijn 43/1 is niet echt goed, maar dat geeft ons de tijd om de bokes aan te spreken.
Deze lijn verbindt Ciney met Dinant, en er zijn wel wat reizigers. Het is mogelijk
één van die lijnen die met wat extra bediening, lees ritten, wat potentieel
heeft, maar het ziet ernaaruit dat de TEC eerder zal afbouwen dan investeren.
Begrijpe wie kan. Het is een wat oudere, maar zeer comfortabele Mercedesbus.
Dinant geraakt hij niet uit zonder vertraging, maar die is snel ingelopen,
eenmaal buiten het stadje van de saxofoon.
Voor 's avonds staat een rit
langs één van de varianten van lijn 128a op het programma. Deze buslijn moest
destijds de afgeschafte lijn 128 Ciney - Yvoir vervangen, en het moet gezegd:
in veel gevallen probeerde de NMBS de miserie van de afschaffing zo goed
mogelijk op te vangen, door het inleggen van allerlei varianten die het OV
inderdaad dichter bij de bevolking brachten. Lang werd trouwens frequent, vroeg
en laat, op weekdagen en tijdens weekends gereden, en de gemetselde wachthokjes
die je her en der langs de weg aantreft, wijzen er ook op dat men probeerde om
het de nieuwe busgebruikers zo aangenaam mogelijk te maken. Maar ondanks de varianten
is men er niet in geslaagd het centrum(metje) van Crupet zelf te bedienen. We
stappen dan ook naar de wat akelige halte Chapelle Saint-Roch. Van de
gestoffeerde dienstregeling is spijtig genoeg niet veel meer over: die heeft de
jaren 1980 niet overleefd. Toch staat nog een aboriginal op de bus te wachten:
voor hem zal zich verplaatsen waarschijnlijk voortdurend rijmen op zich behelpen.
(Oh ja, voor wie het nog niet door mocht hebben: lijn 128 is de ondertussen
door het TSP uitgebate lijn van de Bocq.)
De bus is een aftandse Van Hool.
Zijn vering heeft het lang geleden opgegeven. Eenmaal ingestapt valt op dat de
bus geen niveauverschillen meer heeft: het is een zeldzaamheid geworden, nu men
alle mogelijke toeren uithaalt om het instappen gemakkelijker te maken. Niet
dat de reizigers eenmaal in de bus niet meer struikelen, vallen of naast de
zitjes terechtkomen. We rijden opnieuw stipt, ondanks een omlegging in Yvoir.
Het stationnetje van Yvoir is nog
net niet tot rust gekomen. Personeel maakt zich wel op voor de tocht naar huis,
zelfs met de fiets in deze toch niet erg fietsvriendelijke regio. We zitten
buiten te genieten van de avond: een P-trein uit Namur brengt nog een dertigtal
reizigers mee, een leeg stel M6 keert uit Dinant terug naar Namur, Ronet dus. Onze IC heeft zes
minuten vertraging; vermoedelijk heeft hij gewacht op aansluiting van de L uit
Libramont - Bertrix, die - zo blijkt achteraf - met 8 minuten vertraging in
Dinant is aangekomen. Erg vind ik dat niet, omdat een vertraging van dit slag
meestal geheel ingelopen is bij aankomst in Brussel. Maar vandaag loopt het
anders: het koppelen in Namur neemt veel tijd in beslag, alhoewel het stel uit
Liers klaar staat, en onderweg gaat er geen minuut van de vertraging af.
Brussel-Noord bereiken we met voldoende vertraging om onze aansluiting met de
IR naar Quévy te missen.
Dat betekent dat we 24 minuten
later dan voorzien thuis zullen komen, met de CR naar Geraardsbergen. Vier
stellen rijden op dit moment nog naar Geraardsbergen. Helemaal achteraan hangt
stel 655: deze keer kan ik wel zitten. (Zie 23 september.) Het valt nu nog meer
op dan enkele dagen geleden hoe mooi de stof van een M6 kan zijn, als je er
meer mee doet dan ze op een rudimentaire manier over een vormeloze zetel schuiven,
zoals men dat in de M6 doet, ja toch? Eén minuut vertraging lijkt vandaag
normaal te zijn, want ook deze trein zal ons één minuutje later (eigenlijk 25
minuten ) dan voorzien in Halle brengen. Mocht men in Dinant de aansluiting
niet verzekerd hebben, dan zouden wij waarschijnlijk op tijd thuis geweest
zijn, maar de overstappers in Dinant hadden meteen een vol uur aan hun broek.
Het is altijd wikken en wegen, maar ongetwijfeld was het een logische
beslissing. Ik vermoed trouwens dat de vertraging in Brussel niet echt veel
meer met de aansluiting in Dinant te maken had.
Meer foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/taviet%20-%20crupet%20GR575/
Ik vermoed dat elke GR-stapper
wel zijn eigen favoriete GR heeft, en wij hebben al ontiegelijk veel uren
gesleten op zowat elke bestaande GR in België, maar één van onze favorieten is
ongetwijfeld GR 129, die Brugge met Dinant verbindt. Anders dan onze geborneerde
politici slagen de verantwoordelijken van de Vlaamse en de Waalse GR er wel in,
tot een sluitend akkoord te komen over de verantwoordelijkheden voor deze
taalgrensoverschrijdende GR, en ik begin hoe langer hoe meer te denken dat het
echt belangrijke in het leven in de kleine dingen van een fikse wandeling vervat
ligt.
Vandaag stappen we van
Mainvault naar Attre, bijna 21 km ver, de aanloop van Mainvault Coucou naar
Mainvault Bois Hellin inbegrepen. Wie van afwisseling houdt, komt op dit
traject volop aan zijn trekken: een laatste heuvel van het Pays des Collines,
voor en na Ath een typisch Dendertraject, Ath als verrassend aangenaam punt
halverwege, een schitterend net van paadjes langs oude steengroeven en ten
slotte een ruraal landschap, dat alleen verstoord wordt door de lage, lange
spoorwegviaduct van de HSL in de buurt van Arbre. Niet dat je de treinen ziet
rijden: af en toe zie je alleen een pantograaf voorbijrazen, de ene met al wat
meer vonken dan de andere.
Ook spoorwegarcheologen zouden
hier aan hun trekken kunnen komen, toch als ze zich tevreden stellen met de
resten van een uitgegraven of opgehoogde trambedding,dubbele rijen bomen die nog altijd het
parcours van de vroegere stoom- en dieseltram aangeven en een Rue du Vicinal.
We komen zelfs langs de splitsing van de vroegere lijnen naar Tournai en
Vloesberg, enkele kilometers ver van hun vertrekpunt in Ath. Vanuit Mainvault
vertrok trouwens ook nog een tramlijn naar Quevaucamps. Wie de trein neemt van
Ath naar Leuze vindt ter hoogte van Ligne nog duidelijke resten van een oude
trambrug over de lijn 94.
De verplaatsing:
Halle - Ath 3129 7:43 8:11
stipt (433)
Ath - Mainvault [9] 8:20 8:34
stipt (ab 3835 - Van Hool A330 van Tournai)
Het
begint al met een valse noot: net nadat ik mijn biljetten heb betaald, krijg ik
een foutmelding en ik kan geen biljetten meer downloaden, laat staan afdrukken.
Eigenlijk geeft het niet: dan kan ik aan het loket meteen een biljet naar Ath
én terug van Mévergnies-Attre kopen. Om een of andere reden is en terug van namelijk niet mogelijk via
internet. De tijd dat er op de eerste van de maand lange rijen reizigers
stonden aan te schuiven om hun abonnement te verlengen, is gelukkig voorbij. En
de loketbediende herinnert zich de tijd dat ze biljetten als het onze met de
hand moesten schrijven. En ik herinner me de tijd dat de loketbedienden al
begonnen te blazen als ze me zagen komen, omdat ze nooit wisten wat voor een
eigenaardig biljet ik nu weer wilde aankopen. Maar uiteindelijk waren die van
Halle wel op de hoogte van alles en nog wat; als formules verdwenen zijn omdat
het te ingewikkeld geworden was, dan zal dat niet aan hen (of aan mij) gelegen
hebben.
De
IR naar Geraardsbergen/Kortrijk die we tot Ath nemen, rijdt in het spoor van de
CR naar Geraardsbergen met wat vertraging (+3 in Halle), maar het is duidelijk
dat het geen probleem wordt om stipt in Ath aan te komen. Veel valt er verder niet
te vertellen over deze rit, al is het voor mij telkens opnieuw een festijn om
door de gemeente van mijn jeugd (Beert) te sporen, en dat nog wel langs de
vroegere overweg 13.
In
Ath probeert het jonge volkje de tocht naar de verschillende scholen zo lang
mogelijk te rekken, zorgvuldig in het oog gehouden door politie en
stadswachten. Onze bus van lijn 9 staat al klaar. De vrouwelijke chauffeur
krijgt een wachttijd van 3 minuten opgelegd, omdat de IC uit Moeskroen met wat
vertraging rijdt, maar blijkbaar dienen de Aribusborden ook hier alleen maar
als decoratie, want 1 minuut na het voorziene vertrekuur is ze er al vandoor.
Het is hoogtijd dat hier eens wat aan gebeurt, al zal het vermoedelijk een kleine
tien jaar duren voor men uitgemaakt heeft wie hier nu eigenlijk
verantwoordelijk voor is. Het vroege vertrek is des te tergender omdat blijkt
dat deze bus over voldoende rittijd beschikt. We komen zelfs iets te vroeg aan
de halte Coucou. Er is een halte Mainvault Bois Hellin die op het traject van
de GR ligt, maar die wordt te sporadisch bediend om bruikbaar te zijn.
De
terugreis is helemaal de eenvoud zelve. Het L-treintje (2 gemoderniseerde
tweetjes) rijdt moeiteloos op tijd en dus is de aansluiting in Jurbise een
zekerheid. (We verkiezen deze reisweg boven een verbinding via Ath precies
omdat de aansluiting in Jurbise zo veel beter is dan die in Ath.)
Als
2 minuten voor het aankomstuur van onze IR het sein open gaat, lijkt het erop
dat ook die trein stipt zal rijden, en ja hoor, uit de bocht komt een stel M6
aangereden. Ik zeg nog tegen mijn vrouw: "Die zal stevig moeten
remmen!" maar de trein raast ons tegen hoge snelheid voorbij. Het zou niet
de eerste keer zijn dat een treinbestuurder een halte overslaat, en we weten
niet meteen wat we moeten denken, ook al omdat het stationspersoneel van het
zwijgzame type is. Het duurt zo een vijftal minuten voor we opgelucht een ander
M6-stel zien naderen. Later zal blijken dat we de afgeschafte IC1713 voorbij
zagen vlammen, in een desperate poging om toch nog een deel van zijn terugrit
zonder al te veel vertraging af te kunnen leggen. Ons kost een en ander 6
minuten vertraging, waarvan er in Halle nog 4 overblijven.
Het
was eens een kortere dag dan we in de voorbije maanden gewend geraakt waren: de
herfst verovert het land, de verre verplaatsingen zitten er bijna op. Maar
vandaag hebben we weer gezien dat je echt niet ver hoeft te gaan om verrassend
mooie stukjes te ontdekken, én dat treinreizen zonder noemenswaardige problemen
nog altijd tot de mogelijkheden behoren. Oh ja, vanaf februari 2011 heeft de
NMBS voor ons voor een uitstap van vandaag een tariefverhoging van 74 % in
petto. Dat komt door het verdwijnen van de kaart 50 %. We kunnen natuurlijk ook
nog altijd een van hun alternatieven gebruiken: met de Railpass (erg vaak als
alternatief voorgesteld) bedraagt de verhoging 124 %, of we kunnen onze uitstap
ook nog tijdens het weekend doen en met een weekendbiljet sporen. Alleen
spijtig dat er op zaterdag en zondag geen treinen stoppen in Mévergnies-Attre.
Halló, NMBS!
Foto's
van de tocht: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/mainvault%20-%20attre%20GR%20129/
Eigenlijk vertrouwen we
vandaag blindelings op de weersverwachtingen én hopen we dat het weer zelf zich
een beetje houdt aan de voorspellingen van Frank en andere weergoden. En dus
lijkt een uitstap in het uiterste oosten van het land aangewezen. Het wordt een
schijfje GR 56, van Ligneuville tot Mont via Malmedy. Vooral het gedeelte
voorbij Malmedy, met een boeiende en mooie tocht langs de Tros Marets, na een
stevige klim uit de vallei van de Warche, maakt van deze tocht een serieuze
kanshebber om de mooiste en de zwaarste van het jaar te worden.
Het eerste deel van de tocht
moet het vooral hebben van wat heiige vergezichten, het tweede deel is een
onvervalste boswandeling met de voortdurende aanwezigheid van de Tros Marets
als kruidige toemaat. We stappen in totaal net geen 19 km, maar daar is een verbindingsstrook
van bijna 2 km op het einde inbegrepen. We moeten van de GR immers opnieuw in
de bewoonde wereld geraken. De TWQ bedraagt 67 % - dat het cijfer niet nog veel
hoger ligt, heeft veel te maken met de doortocht van Malmedy, waar op deze mooie
herfstdag nog een gezellige drukte heerst.
Het weer heeft zich
schitterend aan het scenario gehouden: van de cirrussluiers eerst tot de eerste
cumulusjes, die we in de loop van de wandeling geleidelijk zagen groeien. Tijdens
de busreis van Malmedy naar Verviers konden we in de verte een cumulonimbus incus zien, de koningin onder
de wolken. En zoals koninginnen wel eens plegen te doen, kwam ze af en toe
stevig uit de hoek. Later zou ik op Railtime lezen dat het verkeer tussen
Rivage en Marloie onderbroken was door de weersomstandigheden. Wij hadden
gelukkig geen last op dat vlak: de eerste regen in Liège, en dan wat buiige
regen onderweg: altijd een prettige ervaring als de regen valt ná de wandeling.
We
hadden gemakkelijk IR3105 kunnen nemen, en die rijdt ook stipt, maar de trein
rijdt vandaag met 1 break i.p.v. 3, en dat scheelt. En dus kiezen we voor de
trein waar we ook op gemikt hadden: CR1556. IR3105 zit nl. vol; de platforms
puilen uit, en instappen is eigenlijk niet meer mogelijk. Dat ook CR1556 wat
voller dan normaal zit, zullen we erbij moeten nemen. En hoe! Voor één keer
stappen we niet in het eerste stel in, maar in het tweede. Dat is stel 655,
gemoderniseerd, en ondertussen al aan zijn tweede zetelovertrekje toe. Het gedurfde
purper is verdwenen, en men heeft nu gebruik gemaakt van de stof die ook in de
M6-rijtuigen gebruikt wordt. Ik moet toegeven: ze ziet er hier veel beter uit,
en dat zal wel door de wat geprononceerdere vorm van de zetels komen. Niet dat
ik me kan neervlijen: daarvoor zijn er net wat te veel reizigers met een tweedeklasbiljet
in eerste komen zitten. Het was me nog nooit overkomen, maar ik heb de reis tot
Brussel dus staande gemaakt. Niet dat dit op zich zo erg is, maar het is toch
wraakroepend dat ik sta met een eersteklasbiljet, terwijl anderen zitten met
een tweedeklasbiljet, dat ze vaak ook nog (bijna) volledig terugbetaald
krijgen. Overigens hadden we zelf beter moeten uitkijken: in de 4 andere stellen
bleek bij aankomst in Brussel nog wel plaats te zijn, maar door de stellen
heenlopen is nu eenmaal niet eenvoudig, soms zelfs compleet onmogelijk.
De
trein zet ons met 5 minuten vertraging in Brussel-Zuid af. In Halle was hij al
vertrokken met 3 minuten, tussen Vorst en Brussel liep het niet zo vlot als
gewenst. Er lijkt trouwens wel een en ander aan de hand in deze ochtendspits:
ik vang wat op over een stroomonderbreking in Antwerpen. Hopelijk hebben de
'Ollanders de Schelde weer niet gesloten.
Toch
rijdt IC 506 vrij vlot door de NZV-verbinding: Zuid +3 - Centraal + 5 - Noord
+5, het kan slechter. In Leuven blijven er nog 4 minuten vertraging over, vanaf
Liège-Guillemins rijdt de IC zelfs op tijd. Vlak voor Liège worden de
aansluitingen aangekondigd, ook die van 9:08 naar Quiévrain. Eigenlijk probeert
de TBG reizigers dus een onreglementaire reisweg aan te smeren
Vanaf
Olne gaat het op tegenspoor: er wordt gewerkt aan 2 tunnels, die van Pont en Vaux en die van Halinsart. We staan zelfs even volledig
stil om een L-trein uit Verviers door te laten, maar toch blijft de vertraging
beperkt tot 1 minuut. De dienstregeling is hier voor de werken verruimd, en dat
loont.
In
Verviers wordt nog altijd aangekondigd dat de aansluitende bussen voor het
station vertrekken. De geest van IC-IR waart nog steeds door het oude lakenstadje,
en eigenlijk zou dat overal een evidentie moeten zijn. Zoals meestal gaat de
bus pas net voor het vertrek open. Twee dames moeten naar Stavelot: dat zal op
dit moment niet kunnen zonder overstap aan de Route de Wavreumont, net buiten
Malmedy. De chauffeur beweert dat het geen officiële overstap is, maar hij zal
zijn collega verwittigen. Onze bus komt inderdaad officieel om 10:25 aan, de
bus van lijn 745 naar Stavelot en Trois-Ponts moet er vertrekken om 10:24. Je
vraagt je toch af wie zo iets uitdoktert. We rijden tot Malmedy met zo'n 5
minuten vertraging, maar de chauffeur maakt zich weinig zorgen: met een vijftal
gsm-gesprekken - nee, niet handenvrij - houdt hij er een gezapig tempo op na.
Vanaf Malmedy Gare rijdt hij zelfs gewoon op tijd, en we bereiken Ligneuville
dan ook stipt.
's
Avonds zouden we liefst van al de bus uit Mont van 18:07 nemen, maar ook daar
heeft de TEC-Liège-Verviers voor een ridicule toestand gezorgd. De bus van lijn
397, die een grote lus beschrijft, komt één minuut na het vertrek van de
laatste bus naar Verviers aan in Malmedy. Begrijpe wie kan. Je zou kunnen zeggen
dat er een aansluiting is op de Place Albert I, maar wie de toestand een beetje
kent weet dat door eenrichtingsverkeer de inplantingen van deze halte erg ver
uit elkaar liggen, en erger: dat de chauffeurs absoluut geen zicht hebben op
het komen en gaan van de bussen. Het zal dus de vroegere bus worden, wat de
planning voor ons wat krapper maakt. De Ferme Libert zal het vandaag zonder ons
bezoekje moeten stellen.
Vroeger
reed lijn 397 van Malmedy via Botrange naar Eupen, maar die reisweg is
opgeofferd voor de lijn 394 Sankt-Vith - Eupen. Zelfs de baas van het Hôtel de
la Fagne, dat zijn naam aan een bushalte heeft geschonken, klaagt erover dat er
geen bussen meer zijn van Malmedy naar de Venen. Maar de TEC blijft doof voor argumenten.
Onze
bus rijdt bijna stipt: op dit moment is hij nog aardig gevuld met het jonge
schoolvolkje, maar naarmate Longfaye, Xhoffraix, Mont en Bevercé bediend worden
loopt de bus leeg. Alleen wij tweeën rijden het traject tot de terminus.
Daar
moeten we overstappen op een bus van lijn 395, die dan wel met film Verviers
rijdt, maar die ons alleen maar net buiten Malmedy zal brengen, naar de halte
Route de Wavreumont, waar we moeten overstappen op lijn 294 Trois-Ponts -
Verviers. We zijn met achten om de overstap te maken; het is niet meteen de
handigste manier om in Verviers te raken. De laatste bus is erg comfortabel, de
chauffeur de rust zelve. Dat wordt een aangename rit, met 2 gerealiseerde
aansluitingen onderweg: één ter hoogte van het vroegere station van
Sart-lez-Spa, één ter hoogte van Tiège (Charmille). Dat is dan wel weer goed
geregeld.
In
Verviers-Central ziet het er niet zo goed uit. De IC naar Eupen van 18:31 wordt
met vertraging aangekondigd, schipperend tussen 10 en 15 minuten. Uiteindelijk
worden het er nog meer. De L-trein naar Welkenraedt, die aansluiting krijgt van
deze IC, staat rustig te wachten. Ik vraag me af wat men met deze L wil doen,
waarvan de enige functie zo ongeveer is overstappende reizigers naar Verviers-Palais
en Dolhain-Gileppe te brengen. Blijkbaar haalt het gezond verstand het van de
strikte regels, want de L wacht op aansluiting.
Onze
IC staat eerst zonder vertraging aangekondigd; dan wordt het 5 minuten, 10
minuten, 12 minuten, 15 minuten. Dat is meestal geen goed teken, want vaak is
er dan wat met het materieel. Als de L naar Spa-Géronstère stipt komt aanrijden
wordt die vrees nog groter. Ook nu vraag ik me af wat men met deze L-trein wil
doen. Het sein staat op tijd open, maar de TBG lijkt toch op de aansluiting te
wachten. Misverstandje? Uiteindelijk vertrekt de L toch. Onze IC heeft
ondertussen 26 minuten vertraging: volgens de TBG wegens personen in het spoor.
Even later klinkt de mededeling dat er problemen waren met de bovenleiding én
personen in het spoor. En vanaf Leuven wordt de vertraging toegeschreven aan
diverse exploitatieproblemen tussen Welkenraedt en Verviers. Achteraf
consulteer ik Railtime, en daar is de reden de passe-partout die we zo stilaan kennen: overbelasting van
het verkeer. Ongelooflijk uit welk scala aan oorzaken de NMBS kan putten, en
dat dag in, dag uit. Binnenkort komen de vallende bladeren daar ook nog eens
bij, en dan de winterse toestanden.
We
vertrekken uiteindelijk met 26 minuten vertraging, en die wordt wel
stelselmatig afgebouwd: Liège-Guillemins +19 - Leuven +15 - Brussel-Noord +14.
(Volgens Railtime zal de trein uiteindelijk Oostende bereiken met 9 minuten
vertraging.)
Die
vertraging kan ons niet echt schelen: ze verkort alleen de wachttijd in het
toch niet erg gezellige Noordstation. De CR 1591 lijkt ook op een
overbrengingsrit, want hij telt niet minder dan 4 stellen, 2 gerenoveerde, 2
oudjes. We stappen helemaal achteraan in stel 206. Tussen Ruisbroek en Lot ligt
er een vertragingszone tot 60 km/u, en zo komen we uiteindelijk met 2 minuutjes
vertraging aan in Halle. Net voor Halle krijgen we nog controle van een
vriendelijke TBG. Petje af voor deze dame die de moed heeft om 4 stellen met
erg gespreide bezetting door te lopen. Je ziet het, het kan nog, controle
tussen Brussel en Halle.
in
Halle is het alweer gestopt met regenen, maar we krijgen straks nog een
toemaatje onder de vorm van een onweer met niet al te veel neerslag, maar wel
met enkele stevige ontladingen. Je weet wel, die soort die je uiteindelijk toch
doet opstaan om stekkers allerhande uit te trekken, net nadat de laatste
indrukwekkende knal heeft weerklonken. Het weer heeft zich perfect aan zijn
schema gehouden, en zelfs het openbaar vervoer had geen onnoemelijke problemen voor
ons in petto. Al twijfel ik nog of ik uit principe toch geen deel van mijn
centen terugvraag voor de ontbrekende zitplaats 's morgens. Maar meer dan
enkele centen zal dat wel niet zijn, en liever had ik nog dat men de koe eens
echt bij de horens vatte.
Foto's
van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/ligneuville%20-%20mont%20GR56/
Eén van de oudste
wandelkaarten die ik nog liggen heb, dateert van 1985: Martelange en omliggende
dorpen. We hebben vandaag gekozen voor wandelingen 9 en 10 (uit die tijd!),
samen goed voor iets meer dan 12 km. Ondertussen is het wandelingenplan in
Martelange helemaal hertekend, maar we wagen het er toch maar op. Alleen hier
en daar zullen we nog restanten van een rudimentaire bewegwijzering aantreffen,
maar het kaartje - een opdruk op de topografische kaart - is tamelijk makkelijk
te lezen, en met een recente kaart en de gps in de aanslag verloopt alles
moeiteloos. Eén weg heeft zijn beste tijd gehad: hij loopt nog wel duidelijk
afgetekend door het bos, maar lijkt opgegeven, door wandelaars en bosbeheer.
Spijtig, want hij loopt langs een mooie bosbeek, de Kleppelbaach - volgens de
kaart - die zich na een steile afdaling in de Sûre zal storten. Voor de rest
volgen we 2 erg mooie trajecten: een met een smal pad dat ons tegen een heuvel
(die Haart) opvoert, en een ander door het Forêt d'Anlier, dat zich opmaakt
voor de grote slachtpartij die hier over enkele weken weer begint: mannen met
gestrekt geweer, en hier en daar een kenau die ook mee op pad wil. Eigenaardig
dat we hetzelfde adjectief gebruiken als het over penissen gaat. In het geval
van de kenau zullen we het maar op penisnijd houden. Nog even: de TWQ bedraagt
70 %.
De resten van de vroegere
tramlijn Arlon - Martelange (-Bastogne) zijn in het bos nog overduidelijk
aanwezig: de typische bochten, hier wel erg uitgesproken, omdat het trammetje
een stevig niveauverschil moest overbruggen. Wat wandelaars al zigzaggend doen,
doen trammetjes al kronkelend. Zelfs vlak bij de stelplaats van Martelange zijn
nog onmiskenbare resten van de oude tramlijn terug te vinden.
Je merkt het: in de tijd die
je nodig hebt om het zuiden des lands te bereiken, kun je rustig heen en terug
naar Parijs. Maar kom, als België ooit gesplitst zou worden, wonen wij plots in
het zuiden van een land, dat nooit meer het mijne zal worden.
We zijn veel te vroeg in Halle
omdat we ook nog wat andere bezigheden hebben, en dus nemen we de IR naar de
Luchthaven van 8:47. Deze trein bestaat uit 3 ms 96, en zelfs dan is de
bezetting bijna 100 %, ook in eerste klasse. Veel valt er over deze rit niet te
vertellen: het loopt zoals gebruikelijk even stroef bij het naderen van
Brussel-Zuid, en dat resulteert in 2 minuten vertraging.
IC 2109 komt keurig op tijd
aan het perron. In de zomermaanden mijden we deze trein zo veel mogelijk, want
het is een van de favorieten van allerhande jeugdgroepen. Ik heb niets tegen
jeugdgroepen, zoals ik ook niets tegen onkruid heb - dat laatste noem ik
trouwens het liefst gewoon kruid - maar te veel is te veel! Vandaag moeten we
daar dus niet te veel van vrezen, al is een groep er toch nog in geslaagd om
voor deze trein een reservering los te weken. (Dat is knap! Ik heb enkele weken
geleden een aanvraag ingediend, en wacht nog altijd op antwoord.)
De vertraging in de NZV groeit
gestaag: Brussel-Zuid +1, Brussel-Centraal +4, Brussel-Noord +9. Daar stapt nl.
die groep in en de leden laten zich vergezellen door flink veel koffers. Het hoeven
niet altijd rugzakken te zijn. En dan begint dus de langzame afbouw van de
vertraging: Schuman +9, Brussel-Luxemburg +7, Ottignies +3, Gembloux +3, Namur
+2, Ciney stipt, Marloie +4, Jemelle +7, Libramont +5, Marbehan +3, Arlon +3.
Van Haversin tot Marloie gaat het over tegenspoor, en hier en daar liggen nog
langere en kortere vertragingszones. De TBG's komen wel in eerste zitten, maar
van nestelen is er deze keer geen sprake: ze doen erg regelmatig de ronde van
de hele trein en zo hoort het.
Het gebeurt maar zelden dat we
een van deze IC's zonder waakzaam oog op de klok nemen (de aansluitingen, weet
je wel), maar vandaag kan het nauwelijks fout gaan: met 56 minuten overstaptijd
zitten we safe. We hebben zelfs tijd om rustig onze boterhammetjes op te eten
en een koffie te drinken in het stationsbuffet. Daar wordt uitgebreid gegeten
én gerookt. Dat laatste weliswaar alleen aan de toog, maar het lijkt me toch
niet wat de wet voorschrijft. Spijtig dat er geen gemakkelijk aan te schrijven
aanspreekpunt is (een commissie Adriaenssens), want ik heb de indruk dat de
gevolgen van nog maar eens een halfslachtige wetgeving en een gebrekkige controlealtijd maar duidelijker worden.
Het vertrekuur van de bus van
lijn 1011 is vastgesteld op 13:13. Aribus heeft het nog altijd over 13:08.
Tenslotte is de dienstregeling nog maar één jaar en enkele weken geleden
gewijzigd. De bus komt bovendien nog 8 minuten later dan voorzien aangereden.
Ondanks de rustige rit blijven er daar in Martelange maar 3 meer van over. Deze
dienstregeling is duidelijk sneeuw- en winterhard. In de bus is nog zijn
vroegere nummer te lezen: 9613-24. Hij komt dus min of meer uit dezelfde streek
als wij. Nu draagt hij het nummer
6081-25. Het is een uiterst comfortabel ding, met zonwerende ruiten, hoofdsteunen,
(verplichte!) veiligheidsgordels en een chauffeur die blijkbaar niet merkt dat
we een toch niet zo kleine rugzak binnensmokkelen. Een dame krijgt wel te horen
dat ze voorzichtig moet zijn met haar trolley, want dat de bus nog 15 jaar mee
moet.
's Avonds is het allemaal wat
ingewikkelder: de bus van lijn 3 rijdt maar tot de stelplaats in Aarlen; voor
ons is het de eerste kennismaking met een site die inderdaad alle kenmerken
behouden heeft van een oude NMVB-stelplaats. Lijn 3 is van het toeristische
type: het is dan ook volop genieten van adembenemende vergezichten en
pittoreske dorpjes als Nobressart. De bus rijdt behoorlijk op tijd, en de
aansluiting aan de stelplaats is binnen. Gelukkig heeft de TEC voor één keer
ook zelf ingezien dat de situatie hier vrij ingewikkeld is, en daarom heeft ze
de halte met 3 verschillende inplantingen ook duidelijke bordjes met
verschillende namen gegeven. (Bij de heenreis hadden we nog kunnen vaststellen
dat 3 bordjes, waarvan 2 na elkaar gewoon als haltenaam Nationale 4 hadden, zonder verdere aanduiding.) Wij moeten een
kwartiertje wachten in de Rue des Genêts. Misschien hadden we dit laatste
stukje ook wel in een 20-tal minutente voet kunnen doen, maar het lukt ook met
deze aansluiting.
In Arlon kunnen we nog eens
een snelle trein naar Brussel nemen:
de 4640 met alleen stops in Libramont, Namur en de Brusselse stations. Ook al
gaat het niet echt veel sneller, het is een stuk aangenamer zonder dat
voortdurend stoppen. In Arlon braakt de trein echt veel reizigers uit Luxemburg
uit, maar verderop is de bezetting matig. Het wordt dan ook een rustige rit,
met Henning Mankell op schoot, ideaal leesvoer, want niet te zwaar, zodat ik
ook de loop van de trein nog gemakkelijk in het oog kan houden. Tussen Arlon en
Libramont heeft de trein net genoeg rittijd. Tussen Libramont en Hatrival gaat
het over tegenspoor. Dat zal ons niet beletten 5 minuten te vroeg in Namur aan
te komen. Ook daar blijft de massa weg, ondanks de vertraging van de IC's uit
Liers en Dinant. (Onderweg kruisen we IC's 2115, 2116 en 2117, en het moet
gezegd, de ene heeft al wat meer vertraging dan de andere, maar allemaal hebben
ze er ) Doordat de IC uit Liers/Dinant nu niet in onze voeten rijdt, gaat het wel
erg snel naar Brussel: in Brussel-Luxemburg komen we zomaar even 9 minuten te
vroeg aan; met 3 minuten stilstand erbovenop komen we dus aan 12 minuten. Dat
is zelfs te veel voor het sigaartje van de TBG.
Ook het laatste deel van het
traject verloopt goed, zodat we nog de IR naar Quévy kunnen halen (2 minuten
overstaptijd). Die staat klaar, maar in Brussel-Zuid gebeurt er weer iets
waarvan ik de zin niet meteen snap. Wij staan op spoor 14, de IC naar Oostende
op spoor 15. Wij moeten om 21.04 vertrekken, de IC om 21:05. Toch zal de IC als
eerste vertrekken. Het wordt helemaal onbegrijpelijk als we ook nog eens over
lijn 96N gestuurd worden, want dan kruisen beide treinen elkaar niet eens. We
vertrekken dus met 3 minuten vertraging, het is de IR naar Quévy blijkbaar niet
gegund op tijd te rijden.
In Halle komen we op spoor 3
aan i.p.v. 5. En nu wordt alles duidelijk: Thijs is mee, en liever dan het hele
laadtoestel naar spoor 5 te sleuren, zet men de trein op spoor 3. Dat mag ook
wel, voor Thijs en zijn rolstoel, want hij is een trouwe klant. En misschien is
dat ook wel de reden voor de verlengde stop in Brussel-Zuid. En misschien had
alles dus toch wel zin!
Zin had ook deze verre uitstap
naar een prachtige streek, op één van die zeldzame nazomerdagen waarop elke
echte wandelaar recht zou moeten hebben. Wij hebben het onze vandaag
verzilverd.
