Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
06-02-2011
6 februari 2011 (Halle - Gooik)
Hacowa 102
(eigenlijk 103 want 102 was gepland voor 14 november, toen half Vlaanderen het
verkoos om zich rijkelijk te laten besproeien met het zoete hemelnat) zoekt
weer de eigen streek op. Toen we de wandeling enkele weken geleden verkenden,
ervoeren we onverwacht dat er zich op dit ogenblik een stevige kentering
voordoet: enkele tientallen jaren geleden konden we nog zwaar ontgoocheld
thuiskomen, omdat bij de verkenning gebleken was dat veel van de wegjes die
plichtbewust op de topografische kaart waren ingetekend, verdwenen en/of
onbruikbaar geworden waren. Nu zie je het omgekeerde: een flink stuk van de
wegen die we vandaag volgden, staan niet eens op de meest recente kaarten.
Gelukkig hadden we het goede idee om vooraf de kaart van het Wandelnetwerk
Pajottenland te kopen: zo ontdekten we een schat aan nieuwe, onverharde paden,
met een echt knuppelpad erbovenop. En zelfs voor de verbinding tussen Halle en
het wandelnetwerk konden we echte trage wegen volgen.
Zo tekenden
we dus een parcours uit van iets meer dan 18 km, dat eigenlijk van begin tot
einde gedomineerd werd door de talrijke beken die hier allemaal van oost naar
west lopen, weliswaar niet altijd even fanatiek, want ze mogen hier nog rustig
meanderend de Zenne opzoeken, voor die zich door de Brusselse ondergrond boort.
De TWQ lag onverhoopt hoog: 65%, en dat ondanks aanloopstroken in Halle en
Gooik. Belangrijker nog: alle onverharde wegen waren stuk voor stuk juweeltjes,
de ene al wat avontuurlijker dan de andere, maar toch perfect begaanbaar. Af en
toe open, nog niet verknoeide landschappen zorgden voor de rest.
Ik maak me
sterk dat de 28 deelnemers genoten hebben van deze tocht én van de stops in het
Dravershof in Pepingen en De Groene Poort in Gooik. Want ook dat laatste hoort
er bij...
Wandelen
door stukjes bos en door weidse, vervroren kouters, het heeft wel iets op zo'n
koude, nevelige winterdag als vandaag. Leidraad is GR 579 tussen Huldenberg en
Bossut, iets meer dan 14 km, met de nadruk op een schitterend landbouwgebied,
met holle wegen, een stuk of wat riviertjes (de Lane en de Dijle, alweer) en enkele
stukjes bos, waarvan vooral het Sint-Agatha-Rodebos demonstreert dat een bos
erg mooi kan zijn in de winter. De TWQ bedraagt 55 %, maar eigenlijk is alles
verhard, want de vorst zit diep: de meeste veldwegen die door moderne
landbouwmachines aan flarden gereden zijn, liggen er bij als natuurvriendelijk
beton. Het is alsof de bouwers van die machines, die vooral gericht zijn op een
Amerikaanse markt, de Europese boeren vooral nog snel veel geld afhandig willen
maken, voor dit deel van Europa de landbouw voorgoed opgeeft. Even klinkt nog schaalvergroting, maar zelfs onze
normale verkeerswegen zijn te smal geworden voor deze mastodonten die vaak ook
nog tegen onbehoorlijke snelheden het rijk voor zich alleen opeisen.
Eigenlijk is het onze bedoeling om de IR van 8:46 te nemen,
maar de CR van 8:30 heeft vertraging en dus wordt het een stoptreinrit tot
Brussel-Zuid. Ondanks de brede dienstregeling neemt de vertraging nog toe van
11 naar 12 minuten. De 3 klassieke stellen zitten trouwens aardig vol, ook in
eerste klasse.
Door die vertraging verkleint de kans dat we de voorziene IC
naar Liers/Dinant kunnen nemen, maar uiteindelijk heeft ook die wat vertraging.
Er is vanmorgen een serieus probleem geweest tussen Brussel-Noord en
Brussel-Schuman, wat ons even het ergste deed vrezen - maar uiteindelijk valt
het allemaal nogal mee. De metro zou trouwens ook nog voor een oplossing hebben
kunnen zorgen. Met vijf minuten vertraging bereiken we de bouwwerf die Schuman
op dit ogenblik toch wel is. We lopen eerst verloren in het station, dat ons
redelijk onbekend is, en dan buiten het station. Dat is vooral het gevolg van
de schitterende manier waarop de informatie van De Lijn hier onbestaande is.
Boven vinden we wel een haltebord met lijn 344 erop, maar het is duidelijk dat
die halte niet bediend wordt. Het Schumanplein is een echte heksenketel, met
een wel erg luie heks, die maar af en toe even onwillig in haar ketel roert.
Middenin al dat verkeer komt ook een bus van De Lijn aangesloft: een 344. Ik
loop gewoon tussen al de auto's door en kan door het raam rustig een babbeltje
slaan met de vriendelijke en behulpzame chauffeur, die me wijst in welke buurt
ergens een tijdelijke halte zou moeten liggen. Raar toch dat je hierover niks
vindt op de website van De Lijn. Ik pik mijn vrouw op en we stappen snel in de
aangeduide richting; gelukkig zijn we veel sneller dan de bus, die ons wat
later meeneemt, met niet eens zo veel vertraging. Snel begint het verkeer
trouwens vlotter te lopen. We maken alleen nog wat vertraging bij als een duo
controleurs in de bus stapt, die het tiental reizigers controleert. Alles is in
orde, en dus maakt ze maar een
opmerking over de niet-reglementaire broek van de chauffeur.
We stappen veel sneller dan voorzien, want het is koud en
onderweg is er geen kans om de innerlijke mens te versterken. We eten onze
boterhammetjes dan maar op op het perron van Pécrot, waar zitgelegenheid
onbestaande is. Raar dat mensen klagen als ze rechtstaand moeten reizen, maar
niet als ze rechtstaand op hun trein moeten wachten. De meegebrachte soep
smaakt heerlijk.
Net doordat we zo snel stappen moeten we trouwens ook een
vroegere terugreis improviseren. En net op deze eerste dag van het nieuwe
tarifaire seizoen kunnen we daar een symbolische actie van maken. Niks geen
geplande reisweg via Waver, waar we dan een standaardbiljet - eufemisme voor
volle prijs - zouden moeten kopen naar Halle, maar wel een terugreis met bussen
van de TEC (gratis, want Pic Pollution, zoals op het biljet vermeld staat), van
De Lijn (waarvoor we beiden een Omnipas hebben) en een traject Schuman - Halle
dat we nog betalen met een oude KeyCard. Zo hebben we alvast een stuk
teruggewonnen van wat we dit jaar meer aan treinreizen zullen moeten betalen
door het verdwijnen van de kaart 50 %.
We nemen de Rapidobus 6 voor een kort stukje tot het
busstation van Hamme-Mille. Het mocht gerust wat langer zijn, want het is een
heerlijke bus. In Hamme-Mille staat een bus van De Lijn, en die opent meteen
zijn deuren als hij ziet dat er overstappende reizigers zijn. Veel chauffeurs
houden de deuren angstvallig gesloten tot net voor het vertrek, maar vandaag
mogen we mee genieten van de gezellige warmte in de bus. De rit zelf verloopt
rustig, met veel reizigers die voor enkele halten meerijden. Tot onze grote
verbazing bereiken we Brussel stipt op tijd, al is de terminus buiten dienst.
Zie vanmorgen.
In Schuman zien we onze rechtstreekse IR naar Binche nog net
vertrekken, maar het alternatief is minstens zo aantrekkelijk. Loc 2350 sleept
een stel M4 binnen - de trein vertrekt uit Schaarbeek, en is nog zo goed als
leeg. Het is een van die P-treinen met alternatieve reisweg: Schaarbeek - Châtelet
via lijnen 161 en 26. Wij rijden mee tot Sint-Job, waar we dan met de L-trein
naar Geraardsbergen verder naar Halle kunnen. L3587 heeft 2 duikbrillen, en dat
is ook wel nodig. Een slechtziende, getuige zijn blindenstok, leert een vriendin
schaken: het zou best een scène kunnen zijn uit een diepgravende Vlaamse film.
Zij moet er uit in Huizingen, hij net als wij in Halle.
Er vliegt wat nattigheid, en die zal later op de avond nog voor
herrie op de wegen zorgen. Laat dit a.u.b. niet de laatste stuiptrekking van de
winter zijn
Vandaag
stapten we over de GR van de Dijle, tussen Wespelaar en Mechelen, iets meer dan
18 km lang, de korte aanloopstrookjes van en naar treinhalten inbegrepen. Die
GR Dijle is wat recyclage, want ze loopt vaak samen met oudere GR's die we
vroeger al gestapt hadden. Zo ook vandaag: over lange afstand volgen we GR 128
en even ook nog GR 12. Dit klinkt negatiever dan het moet zijn, want het is een
interessante tocht, met lekker veel onverhard - de TWQ bedraagt 66 % - en vermoedelijk
is dit ongeveer het beste wat je kunt verwachten in een streek waar de
bebouwing en de hoofdwegen nooit veraf zijn. We konden genieten van veld- en
boswegen, en het deel op de dijk van de Dijle tussen Rijmenam en Muizen is
heerlijk rustig. Je volgt al de kronkels van de rivier, en dat breekt de
eentonigheid. En zeggen dat de Dijle hier toch op vele plaatsen rechtgetrokken
is, getuige de restanten van oude meanders, die onder het nieuwe winterse ijs
verdoken liggen.
Het doet
wat vreemd aan, voor de laatste keer een biljet aankopen met je getrouwheidskaart,
kaart 50 %, halveprijskaart, code 088. Zowat 30 jaar betaalde je daar maar al
te graag je maandelijkse of jaarlijkse bijdrage voor, omdat de kaart niet
alleen recht gaf op vermindering, maar je ook het gevoel gaf dat je meer was
dan zo maar een toevallige reiziger. Maar de NMBS heeft mijn type reiziger
brutaal opzijgeschoven - op 30 januari valt onvermijdelijk en onbegrijpelijk
het doek.
Wespelaar-Tildonk
is niet bepaald slecht bereikbaar, en dus durf ik een strakke verplaatsing op
te stellen, met korte overstappen. En het loopt allemaal perfect.
IR 3107
vertrekt dan wel met 3 minuten vertraging, met 11 minuten rittijd tot
Brussel-Zuid en na een vlotte rit, bereiken we Brussel-Zuid zelfs precies op
tijd. Deze trein bestaat uit 2 breaks, en hoewel de spits eigenlijk voorbij is,
zit hier nog behoorlijk wat volk op. Rugzakken en zware wandelschoenen vallen
wat op tussen dit publiek dat naarstig aan het werk is, met of zonder
elektronische hulpmiddelen.
Ik had al
voorzien dat we in geval van vertraging gewoon tot Mechelen zouden doorgereden
zijn, omdat we ook daar een aansluiting hadden naar Wespelaar, maar 6 minuten
overstaptijd zijn genoeg om van spoor 17 naar 14 te stappen. Deze IC naar
Tongeren bestaat uit 4 ms 96, en ook hier valt op dat deze trein meer dan
behoorlijk bezet is. Meer: je hoort wel eens zeggen dat de eersteklasafdelingen
van dit type trein te groot zijn, maar dat is hier duidelijk niet het geval. Eerste
en tweede wedijveren met elkaar qua bezettingsgraad Vanaf Brussel-Noord zitten
we wél zo goed als alleen. We krijgen controle, en graag had ik nog een laatste
keer dé kaart bovengehaald, maar zoals in 99 % van de gevallen in de voorbije
decennia hoeft dat ook vandaag niet. Even gaat het moeizaam om van lijn 36 naar
36 N te gaan bij de Y Diegem-Oost: we staan zelfs een hele tijd stil, zonder
aanwijsbare reden, en dat leidt tot 4 minuten vertraging bij aankomst in Leuven.
Daar hebben we een aansluiting op hetzelfde perron.
IR 2710
bestaat uit 2 duikbrillen; ik zal wel nooit van deze fragiele stellen houden. Het
stel protesteert luidruchtig met een kanjer van een vierkant wiel. Ons vertrekuur
(op spoor 5) ligt vast op 10:16; op spoor 4 staat de IC waarmee we net gearriveerd
zijn: die zou om 10:13 moeten vertrekken. Om 10:15 gaan de deuren van de IC
dicht, de vertraging bij aankomst is na de frontwissel niet helemaal
weggewerkt. Mijn oude spoorweglogica zegt me dat die IC dan als eerste vertrekt,
en de IR er meteen achter, maar dat lijkt niet meer van deze tijd te zijn: wij
vertrekken stipt, en de IC loopt nog 2 minuten extra vertraging op. Waarom dat
nu plots de aangewezen oplossing lijkt te zijn, is mij niet duidelijk. Ook al omdat de IR zowel in Wijgmaal als in Wespelaar
al een zee van tijd lijkt te hebben.
Voor de
terugkeer kunnen we gebruik maken van een overstapvrije verbinding. Bij het
begin van de avondspits loopt alles vlot, en ook onze IR rijdt stipt. Zelfs uit
Brussel-Zuid vertrekken we nog precies op het voorziene uur, maar de rit naar
Halle verloopt eens te meer stroef. Blijkbaar zitten we aan de staart van een
reeks treinen die hun vertraging lustig aan elkaar doorgeven. In Halle hebben
we 6 minuten vertraging, meteen de eerste trein van 2011 met meer dan 5 minuten
vertraging.
Thuis vind
ik een verzoekje van De Zeverende Dag in mijn mailbox. Of ik zondag mee wil
debatteren over de problemen met de NMBS. Nee dus. Overigens ken ik mezelf: nog
voor ik het weet zou ik gewoon de NMBS zitten verdedigen, en dat zal wel niet hún
bedoeling zijn. Ik stuur dan maar een mailtje terug: ik spreek graag in
volzinnen, en die zijn taboe in De Zevende Dag, zoals Leterme onlangs nog kon
ondervinden. En als ze echt iets willen weten over het openbaar vervoer in dit
land, moeten ze maar mijn blog lezen: daar kan ik rustig lange zinnen brouwen,
al strooit de in Word ingebouwde De Vadder dan lustig met groene onderstrepingen.
Het NGI
heeft in samenwerking met de gemeente Profondeville een wandelkaart uitgegeven
met een twintigtal bewegwijzerde wandelingen erop. Wij stappen vandaag de
wandelingen 24 (La Charlerie) en 23 (La Sibérie), die samen net geen 12 km
wandelpret beloven. Beide, overigens goed aangeduide paden, voeren ons langs
rustige wegen en straten, al verwacht je in een regio als deze toch wel wat
meer dan een TWQ van 20 %. Maar de pittoreske woningen (in ijltempo in de hoek
geduwd door moderne huizen, want ook in Wallonië wordt her en der alles snel
volgebouwd), het immense plein voor de moderne, nauwelijks zichtbare kerk, en
enkele uitstekende vergezichten maken alles goed.
Bois-de-Villers
werd destijds bediend door de buurttram van Namur naar Saint-Gérard. Veel is
daar vandaag niet meer van over, al is zelfs op de recentste topografische
kaarten nog altijd duidelijk de kronkel zichtbaar waarmee de tram een al te
driest niveauverschil op de N951 probeerde te vermijden. Daarbuiten volgde de
tram trouwens vrij lang de steenweg, zodat het hart van Bois-de-Villers niet
echt bediend werd. Maar in de goeie ouwe tijd trokken de mensen hun neus nog
niet op voor 5 minuten stappen naar het tramstation. Ik ontdekte toevallig
enkele prachtige getuigen uit die tijd op http://cartepostale.skynetblogs.be/bois-de-villers/
, een bezoek meer dan waard.
De heenreis
zou wat sneller kunnen (in theorie zelfs bijna een uur), maar omdat het aantal
bussen van de lijnen 6 en 30 niet erg hoog ligt, nemen we het zekere voor het
onzekere. Bovendien zit ik door mijn voorraad Cartes Inter, en in het Maison du
TEC haal je die moeiteloos uit één van de weinige automaten waar dat kan.
Eigenlijk is het zelfs de enige automaat, bij mijn weten. Het is een praktisch
ding, met een overzichtelijk touchscreen, dat bovendien ook nog feilloos werkt.
Het wordt
dus in Halle de CR naar Leuven van 9:58. Ik hoor hoe de Waalse TBG (van
Braine-le-Comte?) zijn collega toefluistert dat het marktdag is in Halle, en
dat je dan maar beter wat kunt controleren. Ze doen hun job inderdaad naar
behoren, maar ik vrees dat het aantal marktgangers dat de trein nog neemt,
drastisch ingekrompen is, nu De Lijn zowat alles bedient wat ook deze CR
bedient: Lembeek, Buizingen, Lot, Ruisbroek, zelfs Vorst-Zuid.
In de zomer
mag IC2110 nog wel eens een overdrukke trein zijn, vandaag is het een aangename
IC met een tiental mensen in ons coupé, die het alleen rustig houden. Brussel-Luxemburg
- Ottignies begint stilaan op een kilometerlange werf te lijken, en het valt op
dat de ruime reservetijd op deze verbinding al lang geen nutteloos en vervelend
fantasietje meer is: we komen maar goed 1 minuut te vroeg in Ottignies aan. Ook
de rest van de rit verloopt vlekkeloos, zodat we 2 minuten te vroeg in Namur afklokken.
Ruimschoots op tijd dus, om een bezoekje te brengen aan het Maison du TEC en
aan het Hôtel de Flandre, nu ook in Namur het echte stationsbuffet voorgoed geofferd
is op het altaar van de braakbalproducerende bedrijven die nu overal de dienst
uitmaken.
Om van
Namur naar Bois-de-Villers te rijden kunnen we kiezen tussen bus 30 en bus 6 op
dit moment. Een rit met de 30 is voor ons een maidentrip, en die bus zet ons
zelfs nog iets vroeger af dan de 6 aan de rand van het flinke dorpsplein.
Blijkbaar zijn er examens in veel middelbare
scholen, want er loopt nogal wat jong grut rond, en de meeste bussen genieten
van een ruime belangstelling. Ook onze 30 kan bogen op een bezetting van 90 %
van de zitplaatsen.
Het
busstation van Namur is druk: het is dan ook helemaal niet berekend op grote
aantallen reizigers, en het lijkt elke keer nog kleiner te worden. Ook in
Wallonië rijden er blijkbaar altijd meer bussen en ook het aantal gelede bussen
neemt gestaag toe. Het is dan ook verwonderlijk dat hier geen ongelukken gebeuren.
Wie zijn toevlucht zoekt op de perrons mag niet op grote voet leven, zodat de
meeste reizigers eigenlijk naast het perron op de bus wachten. Er zouden
plannen zijn om het busstation bovenop het treinstation te bouwen: ik denk dat
dit een zegen zou zijn: voor de reizigers eindelijk een wat minder verstikkende,
tot claustrofobie uitnodigende kille, kale ruimte, voor de chauffeurs een
overzichtelijk patroon i.p.v. het ieder voor zich van vandaag, en voor de TEC
eindelijk de kans om eens wat meer bussen te laten rijden op een aantal lijnen
waar dat zeker zinvol is.
De rit zelf
verloopt vlot en comfortabel: we komen zelfs een drietal minuten te vroeg aan
in Bois-de-Villers.
Voor de
terugreis maken we wel gebruik van lijn 6. Vanaf Malonne Malplas Place rijdt
zelfs een bus 6B ter versterking. Dat maakt dat de vele leerlingen die uit
Malonne richting Namur willen zich toch comfortabel over de 2 bussen kunnen verdelen.
De onze is een gelede, de versterking een standaardbus. Lang houden we de
voorziene dienstregeling moeiteloos aan, maar vanaf Salzinnes gaat het allemaal
wat minder vlot. Toch blijft de schade beperkt tot 3 minuten.
IC 2138
bestaat uit 2 ms 96, en dat is maar net genoeg. Tussen Namur en Gembloux en
vanaf Ottignies staan reizigers recht, al vermoed ik dat er aan de uiteinden
van de trein nog voldoende zitplaatsen beschikbaar zijn. De traditionele inname
van eerste klasse blijft uit, ook al omdat de TBG zich van zijn plicht kwijt.
In Ottignies komt een jongeman hem vragen of ze met hun vieren in eerste mogen
zitten, en dat wordt resoluut geweigerd. Ik heb al meer meegemaakt dat trio's
en kwartetten maar al te graag gezellig samen in eerste zouden zitten, omdat ze
in tweede alleen verspreid kunnen zitten. Raar toch dat het dan nooit bij hen opkomt
om met een supplementje voor wat knusheid te zorgen: voor amper 2.50 per man
zou het probleem al opgelost zijn. Daar heb je niet eens een echt bier meer
voor.
Ook nu valt
op dat de trein de reserve tussen Ottignies en Brussel best kan gebruiken:
gedaan met de 8 minuten stilstand in Brussel-Luxemburg; die is naar normale
proporties herleid.
De IR naar
Binche (2 vierledige stellen) vertrekt met 2 minuten vertraging in
Brussel-Noord, maar komt vlot door de NZV. De stilstand in Brussel-Zuid neemt
meer tijd dan voorzien in beslag, zodat we met 4 minuten vertraging vertrekken.
Het gaat zowaar over lijn 96 N, en dat gaat vlot: in Halle is de vertraging al
teruggelopen tot 2 minuten.
Het is een
mooie winterdag geweest: vrij zonnig, aangenaam koud, en maar af en toe te
winderig. De wandelingen mochten er zijn, en het openbaar vervoer reed stipt.
Meer van dat!
Foto's van
de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/bois-de-villers/
We zijn
zonder enige twijfel winter- en sneeuwliefhebbers, maar stappen in 20 cm sneeuw
en meer is niet altijd even makkelijk, en dus was het al van half november
geleden dat we de stapschoenen nog eens aangetrokken hadden voor een uitstap
die we louter voor de ontspanning deden en niet om te foerageren in de stad die
nog net binnen voetbereik ligt. Het is een mooie wederinstapwandeling geworden,
van bijna 11 km lang, in een tamelijk vlakke streek, die de wandelaar toch wel
wat te bieden heeft. Sombeke is een flink uit de kluiten gewassen gehucht van Waasmunster
(met kerkje, dries, en voor de special effects een kerststal met lelijke
poppen, maar mooie, levende schapen). Die schapen werden getrakteerd op hemels
hooi, net toen we op de bus zaten te wachten: de verzorger ging daarna zichzelf
verzorgen in café De Moezen, een aangenaam dorpscafé, waar we voor en na de
wandeling een lekkere koffie dronken, en voor dat dubbele bezoek beloond werden
met een eindejaarsattentie: daar kunnen ze in Halle nog iets van leren
De TWQ van
de wandeling ligt vrij hoog met 55 %, maar het aandeel verharde spoorbeddingen
en dijken is ook redelijk hoog. Dat is niet precies wat ik een trage weg noem. Toch
is zo'n tocht die deels langs de Durme loopt, de moeite waard: de Durme is een
rivier met karakter, zoveel is duidelijk en bij laagtij is hij nog aantrekkelijker.Oh ja, we vonden de beschrijving van de wandeling in het tijdschrift van Vakantiegenoegens, uit 1996.
Een deel
van de wandeling loopt ook over de bedding van de vroegere lijn 56 Dendermonde
- Sint-Niklaas. Sombeke had zelfs zijn eigen halte. Op de onvolprezen website
van Paul Kevers vind je er alles over: http://users.telenet.be/pk/lijnen.htm#56.
Het moet een van de grootste miskleunen uit de geschiedenis van ons openbaar
vervoer zijn, dat men deze lijn in 1957 sloot voor het reizigersverkeer.
Vandaag ontbreken stukken bedding, zodat een terugkeer van wat ongetwijfeld een
interessante inter-stedelijke verbinding zou zijn, zo goed als onmogelijk
geworden is.
De
eersteklasafdeling van IR 3708 is voor meer dan de helft gevuld: stilaan merk
je wel dat opnieuw meer reizigers in eerste klas willen reizen. Het is nu aan
de NMBS om haar eigen eerste klasse op te waarderen. Wij volgen voor het eerst
de nieuwe reisweg van deze IR: tot Y Ruisbroek over lijn 96 en dan over lijn 96
N naar Brussel-Zuid. De rit verloopt vlot. We komen zelfs nog een minuutje te
vroeg aan in Brussel-Zuid.
IC 2308 rijdt
met 2 breaks: ik heb de indruk dat de verwarming in het eerste rijtuig van het
eerste stel defect is, want daar zitten nauwelijks mensen, terwijl het
middenrijtuig en ook het deel met eerste klasse behoorlijk vol zit. Dus gaan we
in het tweede stel zitten, waar het aangenaam warm is, en waar de laatste
medereiziger in Brussel-Noord uitstapt. Ook deze rit verloopt probleemloos; het
is volop genieten van de sneeuwresten die vooral op de kale akkers nog
prominent aanwezig zijn.
We hebben
ervoor geopteerd om de belbus Hamme in Dendermonde te nemen; Zele had ook
gekund, maar nu de IC overdag niet meer doorrijdt naar Sint-Niklaas, kunnen we
de belbus net zo goed naar Dendermonde laten komen. Het wordt een aangename
multiculturele rit: dat integratie mogelijk is, bewijst een vriendelijke
chauffeur van Marokkaanse afkomst, met wie we een aangenaam gesprek hebben over
wandelen in het winterweer, BHV en het belang van tweetaligheid in België. We
pikken ook nog een Turkse dame op die naar Hamme moet en die met lede ogen ziet
hoe de chauffeur strikt het reglement toepast en haar voorbij haar bestemming
naar een officiële halte brengt. Maar goed ook, want 's avonds moet ze sowieso
terug en dus kan ze maar beter weten waar de halte ligt waar de belbus haar
komt oppikken. Voor ons betekent het ommetje dat we ook nog even langs het
vroegere station van Hamme rijden.
's Avonds
keren we met dezelfde bus maar met een andere chauffeur terug naar Dendermonde.
Net als ik op het punt sta om de belbuscentrale op te bellen - de bus heeft dan
al meer dan 10 minuten vertraging - duikt de bus in de verte op. Acht minuten
later dan voorzien dropt de belbus ons aan het Dendermondse station.
Daar staan
3 gerenoveerde stelletjes als CR 1588 klaar om ons in één ruk naar Halle te
brengen. Dat de trein als stoptrein rijdt tussen Dendermonde en Brussel-Noord
nemen we er graag bij: er gaat niets boven een overstapvrije verbinding. Laat
de NMBS dus maar veel van die lange verbindingen uitdokteren, de reizigers
varen er wel bij; sommigen beweren wel eens dat deze verbindingen een nefaste
invloed hebben op de stiptheid, maar dat is quatsch. De echte oorzaken voor het
stiptheidsprobleem liggen ongetwijfeld elders. Vandaag is er van dat gebrek aan
stiptheid trouwens weinig te merken: we arriveren zelfs nog een minuut te vroeg
in onze thuishaven. We hebben dezelfde reisweg gevolgd van vanochtend: eerst
lijn 96N op en vanaf Ruisbroek over lijn 96. Zelfs op deze rustige dag is duidelijk dat 3
stellen nauwelijks volstaan om het verminderde aantal reizigers op te vangen.
Volgende week duiken de hogeschoolstudenten opnieuw op, en dan zal deze trein onvermijdelijk
te kort blijken te zijn. Maar deze bedenking raakt wat op de achtergrond, nu vandaag
gebleken is dat stipte treinen echt nog tot de mogelijkheden behoren. We komen
met een tevreden gevoel thuis; de eerste wandeling van 2011 zit er op.
Ik weet dat het onnozel klinkt, maar 2010 is het jaar waarin we voor het
eerst samen van een pensioenachtige status kunnen genieten, en meteen het
eerste jaar sinds lang waarin we ons jaarprogramma niet hebben kunnen afwerken
Toch gingen we nog 37 keer op stap, samen voor 537.690 km (wat een gemiddelde
geeft van 14.530 km per wandeling). En ook nu hebben we geprobeerd om alle
wandelingen zo objectief mogelijk (en dus los van elkaar) te beoordelen. Dat
geeft een top-10 met 11 wandelingen erin.
1. GR 56 Ligneuville - Mont
dan een heleboel ex-aequo's op 2:
- GR 576 Florzé - Méry
- GR 577 Rochefort - Wellin
- TA La Roche - Sprimont
- GR 575 Taviet - Crupet
- Lescheret
- GR 125 Nismes - Treignes
en ten slotte nog een
triootje om de 10 overvol te maken op 8:
- Hacowa 101 (Blaregnies -
Montignies-sur-Roc) - eigen makelij, héhé
- Transsemoisienne Jamoigne -
Lacuisine
- Martelange
De eerste wandelingen op
Vlaams territorium vinden we op plaats 18
Voor de rest is het overwicht
van langeafstandspaden en van Wallonië wel duidelijk, dacht ik.
Elk jaar
programmeren we ook wel een of andere wandeling, waarvan ik me bij het
voorbereiden afvraag of ze wel interessant genoeg kan zijn, en ik moet eerlijk
toegeven: in normale omstandigheden is zo een wandeling zelden de moeite.
Meestal staat ze dan ook helemaal achteraan in de programmering, op de meest
kwetsbare plek. Maar vandaag, amper twee dagen na de overstromingen, die onze
geliefkoosde veldwegen ongetwijfeld op vele plaatsen blank gezet hebben, komt
ze dan toch van pas: een chichiwandeling van nog geen 8 km lang, over bijna uitsluitend
verharde wegen, die niet los komt van de bewoning. In 1998 kocht ik de Wandelgids Kuurne van de plaatselijke
afdeling van Vakantiegenoegens, een verzameling van 16 (!) wandelingen in een
regio die je bezwaarlijk een topper onder de wandelstreken kunt noemen. We volgen
wandeling 8, de Kapelletjeswandeling,
en dat is ze dan ook: een zoektocht naar niet eens echt interessante kapelletjes
( op dat van Ides na, in volle industriegebied), met heel af en toe een stukje
voetweg, maar veel, veel meer straten van nieuwe en minder nieuwe wijken. Het
type wandeling, kom, dat inwoners na een hete zomerdag doen, in combinatie met
een terras. De TWQ bedraagt 7 %.
Volgens
Railtime zijn er problemen met de infrastructuur in Leuze, en dus is een reisweg
via Tournai misschien niet echt aangewezen, maar uit de vertragingscijfers valt
niet meteen af te leiden dat er zware problemen zijn, dus kiezen we toch maar
voor deze overstapvrije verbinding, temeer omdat de aansluitende bussen toch om
het half uur rijden.
Bij het
instappen in het eerste stel vraagt een bezorgde TBG ons of we toch naar
Tournai, Courtrai moeten. Waarom dat minder evident zou moeten zijn dan naar
Ath, Grammont is me niet duidelijk, maar deze brave man draagt behulpzaamheid
hoog in het vaandel, en dat moeten we appreciëren. We krijgen achteraf bij de
controle trouwens nog eens te horen dat we in het juiste stel zitten. Grappig
is hij wel, deze TBG, en verstrooid. We horen hem een praatje slaan met een
viertal senioren, dat alleen onderbroken wordt door het omroepen van het
volgende station, en het is dan even glimlachen als hij het onderbroken gesprek
met ons wil verderzetten. De vier bezoeken Tournai, want bij het uitstappen
krijgen ze nog een "Bonne visite!" van de TBG mee, en de dame die het
andere coupé met ons deelt, gaat naar een vergadering, want die krijgt een
"Bonne réunion" mee. Je zou je haast gaan verzoenen met de
verregaande syndicalisering van dit bedrijf, maar je bent oud en wijs genoeg om
hier niet meer in te trappen. Voor je het weet, staat alles weer stil. Maar
misschien is deze TBG wel een van de 80 % werkwilligen.
De trein
rijdt stipt tot net voor Leuze. We naderen Leuze trager dan normaal en
verliezen nog 2 minuten bij de stilstand bovenop: +4. Ook voor en na Moeskroen
wordt er trouwens trager gereden; zou het kunnen dat de wateroverlast van het
weekend hier tot enige voorzichtigheid noopt? Opvallend trouwens hoe verhoogde
spoorwegbermen op veel plaatsen als een dam voor het overtollige water dienen.
Onderweg
passeren de IC's uit Moeskroen naar Schaarbeek ons zonder uitzondering met
grote vertragingen. En ook wij zullen uiteindelijk met 11 minuten in Kortrijk
aankomen. Een koffie in het stationsbuffet zit er niet meer in, ook al omdat
men daar nog altijd resoluut kiest voor de rokers.
De bus
staat al klaar, zij het nog altijd met "Geen dienst" op de display.
Ik vraag of we al mogen instappen, maar de chauffeur antwoordt vrij
onvriendelijk dat hij nog moet opstarten. Toch zal achteraf blijken dat de
eerste indruk verkeerd is: we krijgen nog een opgestoken hand bij het
uitstappen, en als ik vraag of ik de bus mag fotograferen wordt dat met veel
plezier toegestaan. In totaal heeft een tiental reizigers gebruik gemaakt van
deze standaardbus, al zal die op woensdagmiddag wél van pas komen.
Voor de
terugrit hebben we een kleiner exemplaar, dat vervaarlijk rammelt als de motor
stationair draait. Een vervaarlijk monster lijkt het wel, want zodra gas
gegeven wordt, komt het tot bedaren. Veel keertijd is er niet in Kuurne
Sint-Pieter, maar blijkbaar krijgt ook de chauffeur het op zijn heupen van het
onaangename lawaai, want de motor wordt zowaar een tweetal minuten stilgelegd.
We zijn er de chauffeur dankbaar voor. Ook nu neemt een tiental reizigers de
bus naar Kortrijk: we rijden dan ook stipt. En we kunnen opnieuw gebruik maken
van de overstapvrije verbinding. In de vroegere niet-rokersafdeling zitten TB
en TBG luider te praten dan ons lief is, en we kiezen dus voor het tweede
coupé, nu dat nog kan, want met de modernisering verdwijnt ook de tussendeur.
Al snel
worden we daar vervoegd door twee jongedames, van wie één het aan de stok heeft
met haar moeder. Vier telefoontjes komen er, het ene na het andere, en de toon
wordt bitsiger en bitsiger. Verbale oudermishandeling, of gebrek aan respect en
opvoeding. Gelukkig gaan ze er in Moeskroen al uit.
De rit
verloopt stipt tot Ath. Net voorbij Herseaux voelen we een lichte schok en wat
gerommel onder de trein, maar de trein vertraagt niet: het zal wel een fazant
of zo zijn die zijn ontsnapping aan de snode jagers aan het vieren was. In
Tournai stapt het viertal van vanmorgen weer in; ze hebben niet alleen de stad
bezocht, maar ook genoten van een lekker lookgerecht. In Ath stapt een dame met
een HerrFlickwipje uit die nijver heeft zitten werken tussen Kortrijk en het
Denderstadje, die blijkbaar ook een hekel heeft aan openstaande deuren, maar nu
parmantig zelf de deur openlaat.
In Ath
komen we aan op spoor 2; op spoor 1 staat een redelijk stipte IC naar
Moeskroen. De reden voor die omwisseling is me niet duidelijk; wel duidelijk is
dat we als eerste binnenkomen, vóór het treindeel uit Geraardsbergen, dat dus
met vertraging rijdt. We zullen Ath verlaten met 6 minuten vertraging. Ik vrees
dat de puber met trendy brilletje op het platform nog meer vertraging zal
optekenen: nog maar net heeft de trein aangezet of de jongeman stormt naar de
TBG, typische reflex van een verdwaald
reiziger. Te veel aandacht voor zijn meisje dat op het perron verbouwereerd
staat te wuiven, en te weinig voor de spoorwijziging. Met wat geluk kan hij
vrij snel uit Silly terug.
Eigenaardig
genoeg blijven we onze 6 minuten vertraging tot Halle houden. Daar valt op hoe slecht
de IR's van en naar Binche het weer doen. Die uit Binche rijdt met een fikse
vertraging, die naar Binche is gewoon afgeschaft. Ik merk bij mezelf stilaan
een verregaande gelatenheid rond die vertragingen. Vroeger kon ik me daar echt
druk over maken omdat ik het als een levenstaak beschouwde om met mijn eigen
cijfers in discussies aan te tonen dat het allemaal nog wel meeviel. Nu zwijg
ik zedig over mijn resultaten, die na elke uitstap nog wat negatiever kleuren.
En ik vrees vooral dat mijn gelatenheid stilaan ook het personeel in de greep
krijgt
Foto's van
de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/kuurne/
Er zijn weinig GR's die met zoveel tamtam in de
Waalse én de Vlaamse pers aangekondigd werden als de GR 412 die ons van west
naar oost brengt langs de oude steenkoolmijnen die zo lang de rijkdom van
Wallonië hebben uitgemaakt. Weinig GR's ook waarover je hier en daar kritische
noten opvangt. We beginnen vandaag aan het westelijke deel in Bernissart voor
een tocht die ons na 21 km in Élouges zal brengen. Zo kunnen we zelf nagaan wat
er aan is van deze GR buiten categorie die alvast het grote voordeel heeft dat
ze ons een streek laat verkennen waar we anders zelden of nooit zouden komen.
Als je goed en slecht in de weegschaal gooit,
is het niet meteen duidelijk in welke richting de naald zal doorslaan. Aan de
zwakke zijde vinden we o.a. enkele wegen die erop wijzen dat de meeste
gemeentebesturen wel staan te springen om een GR in te laten richten, maar daar
niet altijd de consequenties van onderhoud uit trekken, enkele minder aangename
stukken langs grote en drukke wegen, de doortocht van een woonwijk waar je het gesjoemel
met tweedehandse auto's zo ongeveer van de gevels kunt aflezen, de schroeiplekken
op het asfalt van een uitgebrande auto, sluikstorten waar je volledige salons
kunt vinden, een molenveld waar een tiental molens bij 4 Beaufort voor een
opvallend en storend vliegtuiglawaai zorgen. Maar positief is dan weer een onvergetelijke
doortocht van Les Marais d'Harchies, een prettig voetwegennet in Hensies, veel
onverharde veldwegen (TWQ is 62 %!).
De verplaatsing:
Halle - Mons 3727 6:17 6:51 +2 (561)
Mons - Blaton 3805 7:02 7:24 stipt (813)
Blaton - Bernissart [80a] 7:39 7:49 +5 (ab
4541-44, Mercedes O.405 van Geenens)
Élouges - Saint-Ghislain [7] 13:30 13:52 +5 (ab
3551, MercedesCitaro G II)
Het lijkt wel alsof we het recept
voor stipte treinen gevonden hebben: vertrekken voor de ochtendspits, en
terugkeren voor de avondspits (hoewel ).
Het moet sommigen inderdaad doen
huiveren: louter voor de lol vertrekken op een ogenblik dat alleen de noest werkende
Belgen al enigszins van de morgenstond genieten,
maar eerlijk gezegd, de dienstregeling van lijn 80a laat ons niet al te veel
keuze.Na de middag vertrekken voor een
tocht van meer dan 20 km is in deze wintertijd niet meer mogelijk, en tussen
8:oo en 12:45 zit er een gapend gat in de dienstregeling van deze buslijn,
behalve op maandag.
Het wordt dus de IR naar Quévy
van 6:17. Veel valt hier niet te noteren: het ene ms 96 vervoert wel wat
reizigers, maar de massa's blijven weg. Net voor Jurbise hapert het even, en daardoor
komen we toch nog met 2 minuten vertraging in Mons aan.
Ook de aansluitende IR naar
Moeskroen is niet erg druk bezet. Op het perron in Mons waagt een viertal zich
aan de eerste blikken bier. Net gelezen dat alcohol de maatschappij meer schade
berokkent dan heroïne en cocaïne - al geven de onderzoekers aan dat de laatste dan
weer veel nefaster zijn voor de gebruiker. We vertrekken met 3 minuten
vertraging uit Mons, omdat de IR naar de luchthaven voorrang krijgt. Dat komt
dan weer omdat de IR al met enkele minuten vertraging in Mons aangekomen is. In
Blaton is de vertraging weggewerkt.
Het is vrij doods in en om het
station: dat zal op schooldagen waarschijnlijk wel anders zijn. Alleen het strijkatelier
dat ondergebracht is in een deel van het station draait al op volle toeren. De
terugkeer van de stoom!
Blaton was destijds een
belangrijk overstapstation: nu is het niet meer dan een tamelijk onbelangrijke
stop op lijn 78, maar destijds vertrokken hier lijnen naar Ath (81), Bernissart
80) en Quevaucamps (79) en even verderop takte lijn 86 af in Basècles-Carrières.
Deze laatste voerde kompels aan uit Vlaanderen, meer bepaald uit Gent - Oudenaarde
- Ronse - Leuze. De lijnen 80 en 81 sneuvelden samen met de mijnactiviteit in
de streek in de jaren 1950 en 1960, lijn 86 kreeg uitstel tot 1984, toen het
gedeelte Blaton - Leuze opgeheven werd. De enige restanten zijn de buslijnen
die uit gewoonte nog altijd vertrekken en aankomen in Blaton, en die allemaal
een a in hun lijnnummer hebben, wat erop wijst dat het vroegere vervangingsbussen
zijn.
We zullen vandaag trouwens
redelijk goed aan onze trekken komen als speurders naar vergane glorie: we
stappen een eindje over lijn 80 (sommige stukken zijn moeilijk begaanbaar,
andere zijn afgesloten, weer andere zijn schitterende stukjes onverhard
wandelpad). In Élouges passeren we een bijna onherkenbaar gerestaureerd
stationsgebouw op lijn 98 Quiévrain - Dour - Cuesmes - Mons, en de bushalte Rue
Ferrer in Élouges gaat gedeeltelijk schuil onder een oude spoorwegbrug van deze
lijn. Tussendoor kruisen we ook nog lijn 97 tussen Quiévrain en Thulin, waar we
bij wat regen en veel wind onze boterhammen opeten, wat ook goed is voor één
treinfoto.
De chauffeur van onze bus slaat
nog een praatje met een collega, wat resulteert in 5 minuten vertraging. We
zijn de enige reizigers, maar blijkbaar ligt de roeping van deze lijn op dit
moment van de dag elders: na een tijdje dagen er toch reizigers op die het
tweede deel van de lus zullen afleggen.
Voor de terugrit hebben we
eigenlijk 3 mogelijkheden: met lijn 7 naar Quiévrain, naar Saint-Ghislain of
Mons. Behalve in prijs maakt het niet veel uit. We moeten altijd op dezelfde
trein overstappen. We kiezen de meest logische oplossing: overstappen in Saint-Ghislain.
De busrit wordt uitgevoerd met een gelede bus; dat lijkt hier wat overmoedig,
maar als we in Saint-Ghislain aankomen zit de bus al aardig vol. En dan moet
het drukste deel nog komen.
Het station van Saint-Ghislain
ziet er van buiten prachtig uit, maar binnenin is het veel minder: een stemmingsloze
lokettenzaal, een holle wachtzaal, een toilet dat alleen toegankelijk is voor
buffetbezoekers, mits gebruik van een badge. Hier een half uur doorbrengen is
niet erg prettig, al worden er meer en meet plaatsjes ingenomen op de rode
perronbankjes in de wachtzaal, naarmate het vertrekuur van de IC naar Mons en
Brussel dichterbij komt. Buiten is het druilerig en winderig.
De terugrit verloopt
probleemloos. De TBG van de IC (de enige die we van de ganse dag te zien
krijgen) waarschuwt ons nog vriendelijk dat we in Braine-le-Comte over moeten
stappen, want dat hij daar niet stopt.
De aansluiting met de CR naar Leuven is een makkie, en we bereiken Halle
precies op tijd.
Het kan dus nog: een kommerloze
uitstap per trein, al hadden we in ons achterhoofd al 4 km extra te voet van Blaton naar Bernissart opgetekend, als
noodoplossing. Het is er gelukkig niet van gekomen, eigenlijk zijn we zelfs een
uur vroeger thuis dan uitgerekend. Maar dat is alleen het resultaat van stevig
doorstappen: het kille, winderige herfstweer nodigde daar wel enigszins toe uit
Foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/bernissart%20-%20elouges%20GR412/
We stappen vandaag een deel
van GR-Kempen, met een voor Vlaanderen onwaarschijnlijk hoog TWQ van 82 %. Nu,
dat hoeft niet te verbazen: de tocht brengt ons langs relatief uitgestrekte bosgebieden
zoals de Hoge Mouw en de Witte Bergen, en loopt ook vlak bij of door
natuurreservaten zoals de Snepkensvijver en het Zwarte Water. Bij het ontwerpen
werd duidelijk niet op een kilometer extra gekeken, en op het eerste gezicht
slingert de tocht zich wat doelloos door de Antwerpse Kempen, maar schijn
bedriegt: het resultaat is een erg mooie tocht van 19 km met misschien net iets
te weinig afwisseling, maar dat is subjectief. Wie de tocht in onze voetsporen
wil nadoen, moet er wel rekening mee houden dat de bewegwijzering zwaar
verwaarloosd is, en op cruciale punten ontbreekt. De topogids uit 1996 is
onontbeerlijk, al was het maar om de tocht thuis op de stafkaart uit te
tekenen. En zelfs dan is het geen sinecure om de juiste weg aan te houden in
bosgebieden waar paadjes en wegen de neiging hebben om te komen en te gaan. Het
is spijtig dat deze erg interessante GR het moet doen met sterk verkleurde
verfstrepen en met plastiek bordjes die zwaar te lijden hebben onder
rondtrekkende vandalen, want die heb je blijkbaar nog in deze bossen. En daar
kunnen de kabouters van de Kabouterkensberg niet tegen op
Als je het parcours van de
heenreis bekijkt, zal het wel snel duidelijk zijn, dat dit niet het oorspronkelijke
opzet was. Eigenlijk wilden we in Kasterlee een uur vroeger aankomen, maar het
lukt maar niet meer om per trein ongeveer uit te stippelen hoe laat je ergens
aankomt.
Het begon al onheilspellend
toen we thuis nog hoorden dat er zware problemen waren in Watermaal. Dat lag
wel niet op onze weg, maar met het aantal treinen dat via lijn 161 de Brusselse
NZV bereikt, moet dat ook gevolgen hebben voor andere treinen. (Alhoewel je ook
dat moet relativeren, als je later merkt hoeveel treinen gewoon afgeschaft
werden.) In Halle vernamen we dan ook nog dat er een seinstoring was tussen Edingen
en Saintes. (De hoeveelste is dat al in enkele maanden tijd op dit traject?)
Kortom, we mochten ons gelukkig
prijzen dat Kasterlee niet meteen moeilijk te bereiken valt, maar we raakten er
vrij snel van overtuigd dat het een wonder zou zijn, mochten we dat ook nog op
het voorziene uur kunnen. Eigenlijk was de IR van 8:19 de aangewezen trein om
de aansluiting met de IC naar Turnhout te halen, maar we hadden
veiligheidshalve al voor de IR van 8:09 gekozen. En toen bleek dat het
treinverkeer tussen Halle en Brussel serieus in het honderd begon te lopen,
kozen we zelfs voor de CR naar Leuven van 7:58. Daar waren we niet alleen mee,
want de P-trein van 7:52 kwam ook niet opdagen, en dus kregen de 3 stellen van
de CR ook nog extra volk te verwerken. In Halle viel dat nog mee, en helemaal
vooraan was er nog plaats genoeg in eerste klasse, maar naarmate we de
tussenstations aandeden, liep de trein goed vol. Controle kwam er (uiteraard?)
niet, en wij waren er weer aan voor ons eersteklasbiljet. Tot overmaat van ramp
bleek in Ruisbroek al dat we ook nog verkeerd gegokt hadden: daar reed de IR
van 8:09 ons immers over lijn 96N voorbij, en dat leverde nog wat extra
vertraging op, omdat de IR voor ons over lijn 96 moest. De 9 minuten vertraging
in Halle waren ondertussen al opgelopen tot 14. In Brussel-Zuid bleek al snel
dat de spits helemaal in het honderd gelopen was. Waar de IC naar Turnhout al
had moeten staan, moest eerst P7574 (die van 7:52 uit Halle dus) nog door, en
het is toch duidelijk hoe weinig rek er zit op het gebruik van de sporen op dit
moment van de dag.
Kortom, de IC uit Turnhout
kwam uiteindelijk met zo'n 20 minuten binnenrijden, en een tijdje later begon
voor ons een rit die ons niet eens zenuwachtig meer maakte: het kalf was toch
verdronken. Het verloop van de rit: Brussel-Zuid +14, Brussel-Centraal +17,
Brussel-Noord +19, Vilvoorde + 20, Mechelen +22, Lier +26, Herentals +24. Dat
we de IR naar Neerpelt niet meer zouden halen was dus al snel duidelijk, zeker toen
we ook nog geconfronteerd werden met een lange vertragingszone in de buurt van
Bouwel, waar men de perrons verhoogt en het spoor vernieuwt.
Nu hadden we kunnen proberen
om het spel vals te spelen: overstappen in Lier (zoals de planner suggereert)
en wachten op de volgende IR naar Neerpelt, en onze centen terugvragen. Maar ik
wil het spel eerlijk spelen - ook al zullen we na het verlopen van onze kaart
50 % op 30 januari 2011 voor deze schitterende service nog 3.80 meer mogen
ophoesten. En dus rijden we door naar Herentals, waar we de L-trein naar Mol nemen, die ons zo'n 40
minuten later dan voorzien in Geel brengt. Ruim onvoldoende dus om
terugbetaling te vragen, al zullen we door de gemiste aansluiting met de bus
van De Lijn wél 60 minuten te laat in Kasterlee arriveren. Misschien moet er
eens nagedacht worden over een ruimere compensatie: een verplaatsing eindigt meestal
toch niet in een station?
In de bus van lijn 490 zijn
alle zitplaatsen ingenomen vanaf Herentals. Hoe vol zit zo'n bus als hij in
Turnhout aankomt? Het lijkt er wat op dat een halfuurdienst op deze verbinding
niet zou misstaan. We stappen uit aan de bekende molen (al heet de halte
Venheide), en de chauffeur, die in Herentals nauwelijks naar onze Omnipassen gekeken
had, steekt nu toch even een hand op. En we krijgen er nog een vriendelijke
glimlach bovenop.
Voor de terugrit uit Lichtaart
(Olensteenweg) hebben we mogelijkheden zat: tussen 16:32 en 16:58 zouden er 4
bussen moeten passeren; zelfs die van 16:58 (lijn 305) zou in theorie nog aansluiting
moeten geven op de IC naar Brussel, maar als we kunnen nemen we zeker een
vroegere: het wordt er één van lijn 212 om 16:32, die met 7 minuten vertraging
rijdt. Even lijkt die vertraging te zullen krimpen, maar Herentals lijdt zoals
zoveel middelgrote stadjes ook aan enige congestie. We komen aan in Herentals Station
met 8 minuten vertraging.
Sinds we hier de laatste keer
waren, is het stationsbuffet vervangen door een Panos. Ik weet niet of dit een
toe te juichen evolutie is. We kiezen
dus maar voor de wachtzaal, die onlangs nog in het nieuws kwam n.a.v. een enquête
van Test-Aankoop. Ze ligt er inderdaad slordig bij: het jonge volkje is zich
weer te buiten gegaan aan chips en snoep en andere ondingen, en wie na hen komt
kan in de kruimels, de wikkels en de zakken zitten. Een stationsbediende
probeert de boel op te ruimen. Als je ziet wat hij uit de vuilnisbakken haalt -
dagelijkse routine, ongetwijfeld - is het bijna niet te geloven dat er ook nog
zoveel op de grond en op de bankjes gestrooid ligt. Test-Aankoop zou beter eens
een enquête organiseren over een maatschappij die er niet meer in slaagt haar
kinderen op te voeden.
De IC naar Turnhout komt op
het bijna geïsoleerde spoor 5; als je hier een tijdje buiten staat, krijg je
een indruk van het aantal treinen dat hier af en aan rijdt. Te veel als je mij
vraagt, maar hier is jarenlang luid geroepen, en dat lijkt nog altijd te
helpen. Opmerkelijk genoeg steken met elke nieuwe dienstregeling nieuwe
klachten de kop op.
De IR uit Neerpelt rijdt met
vertraging, en wij krijgen daar ook ons deel van: +4 bij vertrek uit Herentals.
Normaal zou die vertraging volledig opgelost kunnen zijn in Lier, maar door de
werken onderweg komt er nog een minuutje bij. In Mechelen hebben we zelfs al 7
minuten vertraging. We komen binnen op spoor 9; de IR naar
Kortrijk/Geraardsbergen die we normaal gezien met een schitterende aansluiting
op hetzelfde perron in Brussel-Noord hadden moeten nemen, vertrekt van spoor 10
op het ogenblik dat wij tot stilstand komen: weer een aansluiting de mist in.
In Brussel-Noord hebben we zelfs al 9 minuten vertraging: als de tv-schermen
(en de mensen die erachter zitten,)
het spel eerlijk spelen, is onze trein de enige met vertraging.
Het zal dus de IR naar Binche
worden: twee vierledige stellen, zoals voorzien. De zware hinder door de
problemen in Watermaal lijkt weggewerkt. De rit verloopt zelfs opvallend vlot:
3 minuten vertraging in Brussel-Zuid en dan voor het eerst sinds lang in één
keer zonder stremmingen naar Halle, waar we met 1 minuut vertraging aankomen.
Eigenlijk 12 dus.
Foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/Kasterlee%20-%20Lichtaart%20GR%20Kempen/
Met een tocht van Nismes naar
Treignes wagen we ons nog eens bezuiden de taalgrens; vanaf 1 oktober is dat
niet zo evident, omdat de kans dat je ergens in een jachtpartij terechtkomt te
groot is. Maar de gemeente Viroinval heeft een zeer overzichtelijke kalender op
het net geplaatst, en vandaag zijn we er vrij gerust in dat we dit stukje GR125
zonder al te veel problemen zullen kunnen afwerken. Om eerlijk te zijn: we
hebben op de hele tocht nauwelijks sporen van nakende klopjachten aangetroffen;
misschien hoort dat ook bij de politiek van de gemeente. Het is een erg mooie
tocht geworden, al aarzelen de bomen nog om definitief de herfst af te
kondigen. Veel bos stond er op het menu, en ook nog enkele mooie paadjes die
blijkbaar nog druk gebruikt worden. Met de dorpen Nismes, Olloy, Vierves en
Treignes als ankerpunten volgden we grotendeels de loop van de Viroin, al mocht
een ommetje langs de Fondry des Chiens niet ontbreken. De TWQ bedraagt 75 %,
allemaal uitstekende Trage Wegen.
Wie
het bovenstaande lijstje bekijkt, moet wel denken dat het allemaal vlot liep.
Maar schijn bedriegt, want ook vandaag moesten we weer in de trukendoos graaien
om de verplaatsing tot een goed einde te brengen.
We
wilden namelijk om 8:52 de 3929 nemen - tot La Louvière-Sud, waar we dan konden
overstappen op de IC naar Herstal, tot Charleroi, om daar de trein naar Couvin
te nemen. Dat was trouwens ook de oplossing die de planner voorstelde. Ik begon
dan ook al vroeg de loop van de treinen te volgen: de heenrit van de 3929
(3906) bleek al problemen gehad te hebben: probleem met de samenstelling van de
trein, reizigersdrukte, en 20 minuten vertraging bij aankomst. Wat we ons daar
bij voor moeten stellen is niet duidelijk. Een gokje? Te korte trein voor te
veel volk, omdat de M6 het af lieten weten. Maar dat is dus alleen maar een
gokje. De terugrit lijkt op tijd te vertrekken, maar in Genval wordt - aldus
Railtime - de trein opgehouden. Meteen krijgt hij een vertraging van 25 minuten
aangesmeerd. Als wij aankomen in Halle is de trein gewoon afgeschaft. Gelukkig
zijn we vroeg genoeg om een alternatief langs Brussel uit te proberen.
Dat
wordt dan de 3707, met 3 ms 96, en blijkbaar is dat nog te kort, want in tweede
klasse staan veel reizigers recht. Hoeft het gezegd dat sommigen snel naar
eerste afzakken? Controle komt er niet. De trein doet het gelukkig redelijk
stipt - ondanks wat dralen tussen Vorst en Brussel blijft de vertraging
beperkt. Het wordt nu afwachten hoe de IC naar Charleroi het doet. Voorlopig
staat die nog niet met vertraging aangekondigd. Wel lijkt spoor 21, zijn
vertrekspoor, nog bezet door een P-trein in vertraging, maar plots wordt hij
toch aangekondigd, op het goede moment, op het goede spoor. We vertrekken met 3
minuten vertraging, en hoewel het van De Hoek af traag gaat, halen we
Braine-l'Alleud met niet meer dan 5 minuten vertraging. In Luttre zijn het er
nog vier, maar het binnenrijden van Charleroi-Sud loopt trager dan normaal:
uiteindelijk blijft de trein net onder de zesminutengrens, maar dat maakt niets
uit voor onze aansluiting. Ook de 908 die we normaal genomen hadden, komt met
een lichte vertraging aanzetten: dat deel van het oorspronkelijke scenario lijkt
dus nog te kloppen.
Een
kwartet reizigers bedient zich van het Koeterengels dat men binnenkort ook in
de Vlaamse scholen wil lanceren. Waarom denkt iedereen toch dat hij perfect
Engels spreekt? Hyacinth huivert.
De
L-trein naar Couvin moet het doen met een tiental reizigers. Eén van onze
reisgenoten uit de IC komt even in eerste zitten, maar houdt dat snel voor
bekeken. Er is plaats zat in tweede, en het lijkt er minder op een cel. Zo ver
zijn we gekomen, dat reizigers met een eersteklasbiljet tweede klasse
verkiezen. Wat voor schitterende treintjes zijn die motorwagens toch!
Van
Charleroi-Sud tot La Sambre gaat het over tegenspoor, en van Jamioulx tot
Cour-sur-Heure idem dito. Dat eerste heeft te maken met werken net buiten
Charleroi-Sud, het tweede met de grote opfrisbeurt van lijn 132. De vernieuwde
halten zien er kraaknet uit. In het oude station van Berzée is nu een begrafenisonderneming
gevestigd. Zo slecht kan het toch niet gesteld zijn met de veiligheid bij de
NMBS?
De
dienstregeling van deze trein is duidelijk afgestemd op de werken: meer dan 1
minuut vertraging kosten ze ons niet.
In
Couvin willen we om 11:39 een bus nemen van lijn 60/2 (dergelijke nummers zijn
de specialiteit van de TEC-Namur-Luxembourg). Maar met wat geluk kunnen we
misschien ook nog bus 56 nemen, die van Namur naar Couvin rijdt als sneldienst,
en op het einde ook nog even Nismes bedient. Maar blijkbaar is de bus al weg.
Blijkbaar, want een behulpzame busklant vraagt of we naar Heer-Agimont moeten,
en als ik Nismes antwoord, zegt hij dat we dan de andere bus (de 56) kunnen
nemen. Die is nog niet vertrokken. En inderdaad, met 17 minuten vertraging komt
die er uiteindelijk toch aan. Het is een bus met wat comfortabeler zitjes,
zoals ze wel vaker ingezet worden op deze expresslijn.
Voor
de terugrit mikken we op de bus van lijn 60/2 van 17:33 in Treignes. Het
zwaarste werk zit er ook voor deze bus al op, en met 3 reizigers wordt het een
rustige rit naar Couvin. De trein naar Charleroi zou op spoor 2 moeten staan,
maar op spoor 1 staat een trein te reutelen. Het laatste motorstel is
afgesloten, en het is even wachten voor de bestemming op het front van het
eerste stel verschijnt. Toch nog even informeren bij de TBG: het is wel
degelijk de trein van 18:10. Zelfs hier probeert men ons op het verkeerde spoor
te brengen.
Het
is wachten op de aankomst van een andere trein, en we vertrekken met 5 minuten
vertraging. Die vermindert gestaag (Philippeville +3, Walcourt +1), maar dan
loopt het verkeerd. Vanaf Cour-sur-Heure, waar we alweer moeten wachten op een
trein uit de tegenrichting, wordt het +4, en dat is net genoeg om onze
aansluiting in Charleroi-Sud te missen. Deze aansluiting wordt trouwens zedig
verzwegen door de planner: vroeger waren aansluitingen van 4 minuten in dit
station standaard, nu durft men ze niet eens meer suggereren. Het wordt dus een
half uurtje wachten in de aangenaam vernieuwde wachtzaal. Tussendoor vangen we
ook nog wat op van problemen met de bovenleiding in Châtelet, maar dat deert
ons vandaag niet.
De
IC naar Essen wordt gereden met een vierledig stel: dat is een
anti-agressiemaatregel van enkele jaren geleden. De lange dubbeldektreinen
nodigen blijkbaar net iets te veel uit tot allerlei uitspattingen. Met 6
Vlamingen en 4 Spaanse twintigers in eerste vertrekt de trein stipt. Het is tot
Luttre wachten op controle. Dan worden de 3 Vlaamse heren in maatpak naar
tweede gestuurd. Het dragen van een chic pak is nog altijd niet voldoende om in
eerste te mogen zitten. Ook de Spaanse jongeren mogen verhuizen. Ze krijgen eerst
nog uitvoerig uitleg over hoe ze in Brussel hun aansluiting naar Leuven kunnen
halen, zelfs met een tweede optie, mocht het verkeerd gaan. Na hun vertrek komt
de tweede TBG ons nog even toefluisteren dat het nu wel veel rustiger zal
worden. De enige overblijvende Antwerpse dame krijgt wel opvallend veel telefoontjes.
Ze is erg opgetogen over de nieuwe relaxzetel die ze vandaag gekregen heeft.
Verjaard?
De
rit verloopt probleemloos: ik hou wel van deze vierledige stellen, behalve op
broeierig hete zomerdagen. Dit stel is pas in de was gezet: de vloer glanst.
In
Brussel-Zuid hebben we een aansluiting van 5 minuten op hetzelfde perron. Het
is een duikbril die op dit uur als IR naar Ath - Geraardsbergen rijdt. Zoals
gewoonlijk zit die achter de CR aan, met 2 minuten vertraging als gevolg. In Halle
komen we midden in opnames voor nog maar eens een aflevering van Witse terecht.
In een mum van tijd passeren hier 5 treinen, je ziet aan het gezicht van Witse
dat hij liefst van al het treinverkeer stil zou leggen.
Ziezo,
in de vertragingsstatistieken lijkt dit een goeie dag: 6/6. Maar van de 6
treinen die we wilden nemen, blijven er maar 2 over, niet toevallig op een
lijntje van niemendal. Ik heb in mijn leven tientallen mensen dienstregelingen
bezorgd - na een tijdje wist de hele school dat ik de meeste dienstregelingen
zo goed als uit het hoofd kende - maar ik weet niet of ik dat vandaag nog zou
aandurven. Je moet zo vaak je plannen wijzigen dat het bijna onverantwoord is
om onervaren reizigers nog met de trein op pad te sturen: dat sluit mooi aan
bij het tarievenbeleid. Dat ik voor deze gratis service aan de NMBS, waarmee ik
ongetwijfeld wel een aantal zieltjes voor hen gewonnen heb, nu beloond word met
het afschaffen van mijn kaart 50 %, moet ik er maar bijnemen. Ook dat is
onderdeel van hun tarievenbeleid.
Foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/nismes%20-%20treignes/
De weersverwachtingen waren
duidelijk: maandag zou een opperbeste wandeldag worden, maar nee, die dag
zullen het alleen de ACOD-stakers zijn die van het mooie herfstweer kunnen genieten.
De rest van de week ziet er niet goed uit, en dus besluiten we om nog maar eens
op een zondag te stappen. Dat betekent natuurlijk wel dat er een wat minder
goede dienstverlening is - maar kom, we zullen het wel redden, met 2
overstappen i.p.v. 1.
Mocht ik een goed tekenaar
zijn, dan zou ik nu een cartoon tekenen, met een vermolmde boom, met hier en
daar nog een groen takje. Op een wat dikkere, dode tak zit Digneffe duchtig te
zagen (in alle betekenissen) aan de tak waarop hij zelf zit. De tak wordt ondersteund
door mannetjes in rode pakjes, van wie
de hersenen langs indoctrinale weg zijn weggenomen. In de stam zie je het
gepijnigde gelaat van Marc de Scheemaecker en enkele reizigers, en tegen de
stam staat een lid (!) van OVS te pissen. Spijtig genoeg is mijn tekentalent
nooit tot bloei gekomen.
We hebben voor een pad in
Zandbergen gekozen, toegewijd aan Jan de Cooman. Je volgt 2 lussen, de eerste
met de nadruk op De Cooman zelf, de tweede met het accent op wat hem lang
geleden ook aangesproken heeft: typische landschappen met boerderijen,
populieren en wilgen, beekjes en Dender. De eerste lus is wandeltechnisch dan
ook eerder zwak, maar leerrijk, in de tweede worden alle registers
opengetrokken en landschappelijk is het dan plots volop genieten. De wandeling
is niet bewegwijzerd, maar ik veronderstel dat het boekje nog altijd te koop is
bij de toeristische dienst van Oost-Vlaanderen of Geraardsbergen. Die laatste
(of de stad Ninove?) zou wel eens dringend werk moeten maken van het nochtans
onontbeerlijke paadje dat naar de Sint-Lambertuskapel leidt. In het boekje
lezen we: Het pad is smal en enige
aandacht is nodig, ... maar dat is een eufemisme voor: trek maar een dikke
broek aan, als je niet verneteld wil worden van onder tot boven. De TWQ
bedraagt 41 %, de tocht 10 km lang.
Zandbergen is naar onze
maatstaven een dichtbije bestemming, maar meteen is ook duidelijk hoe stroef
het gebruik van het openbaar vervoer kan zijn: 3 treinen om pakweg 40 km af te
leggen, voor een bestemming die in vogelvlucht misschien 25 km ver is. Het is
natuurlijk zondag; op weekdagen zouden we het met een (slechte) aansluiting
minder kunnen doen, en we hadden ook de bus van lijn 153 kunnen nemen tot
Ninove, maar dan waren we daar weer aangewezen geweest op hetzelfde L-treintje
met een slechte aansluiting erbovenop.
Op naar Edingen dus: de IC's
Schaarbeek - Moeskroen waren tot voor een paar jaar op zaterdag en zondag een
toonbeeld van betrouwbaarheid, lees stiptheid, maar dat is de voorbije maanden
wel even anders. Maar vandaag lijkt het vrij goed te lopen. We vertrekken met 1
minuut vertraging. Tot Saintes zal de reis op tegenspoor verlopen, want ter
hoogte van het vroegere Beert-Bellingen wordt de overweg (15) vernieuwd. Dankzij
het bochtige tracé van lijn 94 kan ik zien hoe we voor Saintes dubbel geel
krijgen: wat onbegrijpelijk, en daardoor lopen we Edingen binnen met 3 minuten
vertraging. Drie zwarten kruipen over de sporen, wat hen met de verhoging van
perron 1 niet gemakkelijk gemaakt wordt. Stationspersoneel is niet te
bespeuren: dat komt alleen een vijftal minuten later buiten om een sigaretje te
roken.
Sinds jaar en dag worden we
hier tijdens weekends opgezadeld met veel te lange aansluitingen: geen wonder
dat de reizigersaantallen in stations van lijn 123 tijdens weekends maar een
fractie van die tijdens de week bedragen. Dat staat wel garant voor een rustige
reis. We worden voor het eerst gecontroleerd, al wordt een stempel afgedrukt
met een treinnummer van een trein of 2 geleden. Stel dat je ooit moet bewijzen
dat je deze trein genomen hebt.
In Geraardsbergen is er toch
een goede aansluiting naar de L-trein naar Aalst: de bezetting van deze trein
is gelukkig wat beter. En we bereiken Zandbergen zonder problemen. Het
stationnetje van Zandbergen staat rustig verder te verkrotten. Eigenlijk zou
men dergelijke gebouwen uit de handen van de NMBS (welke dochter dan ook)
moeten nemen, en ze onder de bevoegdheid van een culturele dienst brengen.
Voor de terugreis hebben we
ervoor geopteerd om de lus via Denderleeuw en Brussel rond te maken. Het is een
gemoderniseerd stel dat ons naar Denderleeuw brengt - ook in dit stel is de
stof van de snel verkleurde paarse zetels nu vervangen door het grijze
M6-stofje. De eerste studenten zijn al op pad: deze duiven moeten vandaag voor
22:00 vallen, en ik vermoed dat je maar beter wat marge kunt inbouwen.
In Denderleeuw moeten we de IC
naar Lokeren nemen, maar die heeft vertraging, en dus rijden hij en de IR naar
de Luchthaven broederlijk samen binnen, op de sporen 4 en 3. De IC bestaat uit
één break, waarvan eerste klasse vol zit, ja vol. Met een zo goed als lege IR
ernaast is onze keuze snel gemaakt: snel naar de IR, al zal onze aanvankelijk
geplande aansluiting in Brussel-Zuid zo in het water vallen. We stappen vooraan
in, zodat we ook de hele break in ogenschouw kunnen nemen. Eerste klasse zit
inderdaad vol, maar achteraan zijn zeker nog 60 vrije plaatsen in tweede te vinden:
weer een TBG die te vroeg beginnen staken is.
We vertrekken met 3 minuten
vertraging, en die zullen we houden tot Brussel-Zuid. Onderweg zien we nog dat
de TBG de luchthaventoeslag aanmaakt voor 2 reizigers die zich van geen kwaad
bewust waren. In Liedekerke zijn het nu 3 witten die achter de trein door de
sporen oversteken; vroeg of laat mondt zo iets uit in spektakel.
Niet de L naar Braine-le-Comte
wordt het dus, wel de IR naar Quiévrain, die uit 2 breaks bestaat. We delen het
coupé met een koppel en met een gezin dat duchtig aan het uitdokteren is hoe
zoonlief op school moet geraken. We vertrekken met bijna 2 minuten vertraging
in Brussel-Zuid, maar voor het eerst sinds lang halen we Halle zonder afremmen
onderweg: en dan zijn die breaks performant genoeg om het traject op een goeie
7 minuten af te leggen.
Wij komen 12 minuten later dan
voorzien (met de L-trein) in Halle aan; ik stel me de vraag of we ook niet wat
grijs gereden hebben. Hebben we eigenlijk de reis niet onderbroken in
Denderleeuw, vermits we daar de voorziene aansluiting hebben laten rijden? Ik
ben ervan overtuigd dat geen enkele TBG dit zo meteen zou kunnen uitvlooien,
maar stel nu dat we met de IR onderweg een uur vertraging hadden opgelopen. Zou
een overijverige buroticus/burotica van de klantendienst dan de terugbetaling
kunnen weigeren, misschien ook wel willen weigeren, omdat we niet de eerste
trein genomen hebben? En zou het vol zitten van eerste klasse als argument
aanvaard worden? En zouden wij kunnen bewijzen dat eerste vol zat? En wil de
NMBS echt nog meer volk op zijn weekendtreinen door de mensen met een kaart 50
% als alternatief het weekendbiljet aan te smeren? En wanneer wordt er nog eens
gestaakt? Vragen, vragen, vragen
Foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/zandbergen/
Wat je de dag na een staking
kunt verwachten van het treinverkeer, weet je eigenlijk nooit precies. Als het
om een complete staking ging, zijn er meestal geen problemen: dan is alles de
avond voordien ongeveer op zijn plaats stilgevallen, en kan men na een
onderbreking van 24 uur gewoon voortdoen. Maandag verliep het allemaal een stuk
chaotischer, en dan gebeurt het wel eens dat het zoeken wordt naar gepast
materieel. Het was dan ook met de argusogen op railtime gericht, dat we ons
klaarmaakten voor een tweede poging om Lescheret te bereiken. (Zie ook 15
juli.) Toen hadden we nog een alternatief in Bomal, vandaag moest het erop en
erover worden. Het liep alles behalve van een leien dakje, en het wordt een
verhaal in 3 schuifjes.
Brussel-Zuid - Libramont 2108
8:33 10:46 (afgeschaft vanaf Jemelle, waar hij toen al +28 had)
Libramont - Bastogne [163b]
10:55 11:32
Bastogne - Lescheret [413] 12:05
12:50
Het zag er niet eens zo slecht
uit in Halle. En als de TB van de 3706 zijn hele trein aan het perron gezet
had, dan waren we ongetwijfeld met hem meegereden, maar we hadden geen zin om
al meteen de lengte van een rijtuig of 6 te overbruggen. Ik kan trouwens alleen
maar gokken dat de trein niet volledig aan het perron stond, maar als je de kop
van je trein van 8 rijtuigen parkeert op de plaats waar anders een tweeledig
stel stopt, dan is er achteraan waarschijnlijk toch wel een stuk dat niet aan
het perron staat. De meeste reizigers doen wel de moeite om zich te verplaatsen,
met het gevolg dat de twee eerste rijtuigen meer dan vol waren, terwijl er
achteraan nog plaatsen zat waren. Ook het vertrekken zorgde trouwens voor
problemen: met een diepe zucht leek het alsof de locomotief het voor bekeken
hield, en het duurde nog een minuut of twee voor het gevaarte zich weer in
beweging zette. Misschien was dat trouwens de reden waarom de trein te vroeg
tot stilstand kwam.
Onze 7574 vertrok met maar 5
minuten vertraging van spoor 3, terwijl zowel op spoor 2 als op spoor 4 een
P-trein richting Brussel raasde. Mocht Rik de Saedeleer nog leven, hij zou het
ongetwijfeld een sandwich genoemd hebben. Gelukkig, en anders dan in voetbal,
bleef elk contact uit, maar we stonden meteen niet bepaald in poolpositie om
naar Brussel te rijden: het was aanschuiven, en uiteindelijk bereikten we
Brussel-Zuid met 16 minuten vertraging. Tijd genoeg om in het pas gerenoveerde
rijtuig 53511 de krassiti te merken, het dekseltje van het stopcontact is ook
al geforceerd.
Ik had op railtime al gezien
dat de 2127 met een 20-tal minuten in Brussel gearriveerd was, en dan is het
moment gekomen om zich ook wat zorgen te maken over de terugrit van een deel
van deze trein, de 5 M6-rijtuigen die de 2108 moeten uitmaken. De spits is
ondertussen hopeloos in de knoei geraakt, en een en ander maakte uiteindelijk
dat we Brussel-Zuid verlaten met 15 minuten vertraging. Hoop is een van de
christelijke deugden, maar zonder geloof en liefde sta je nergens. We konden
dus wel hopen dat deze vertraging nog zou krimpen, maar geloven deden we het al
niet meer, en de liefde voor de NMBS krijgt de laatste tijd toch wel sterke
knauwen.
Er zit behoorlijk wat volk in
het eersteklasserijtuig, beduidend meer dan tijdens de vakantie. En de rit
verloopt zoals verwacht: Centraal +17, Noord +18, Schuman +21,
Brussel-Luxemburg +20, Ottignies +21, Gembloux +21, Namur +20, Marloie +29.
Tussen Haversin en Marloie wordt er nl. op enkel spoor gereden, en de IC naar
Brussel gaat voor. Het is de hoogste tijd om een plan B te bedenken. Gelukkig
heb ik de dienstregelingen van de TEC-lijnen in de streek afgeprint, en heb ik
ook een stafkaart op 1:20.000 mee, om wat meer overzicht te hebben dan met de
kaarten op 1:10.000, die we al stappend gebruiken.
Als we in Marloie horen dat de
IC naar Brussel een onbepaalde vertraging heeft door problemen met de wissels
tussen Libramont en Jemelle, flitst het door mijn hoofd dat we zelf ook ongetwijfeld
in de brokken zullen delen. Net voor Jemelle komt nog een dringende oproep van
het controlepersoneel voor de treinchef, en in Jemelle krijgen we de gevreesde
mededeling: ook wij zullen een onbepaalde vertraging oplopen, en een tiental
minuten later wordt de trein helemaal afgeschaft. We worden verwezen verwezen
naar een bus, die trouwens al klaarstaat. Het is goeie oude 4822, die snel
eivol loopt en die de rit naar Libramont zal verzorgen. Een tweede bus moet nog
komen: die zal de halten tussen Jemelle en Libramont bedienen, geslaagde
aansluitingen, haha!
Gelukkig rijdt de chauffeur
redelijk rustig, en op sommige hellingen is het de bus die de snelheid
dicteert.
Plan B:
Eigenlijk waren we al vrij
vroeg beginnen denken aan een alternatief, niet voor de wandeling deze keer,
wel voor de weg ernaartoe. Net als in juli bleek de aansluiting met de bus van
lijn 163b namelijk niet haalbaar, en dus moest het maar die van het volgende
uur worden: 11:55. We moesten dan wel een dikke 4 km extra stappen, maar de
tijd die we anders verloren zouden hebben door eerst naar Bastogne te rijden,
zou nu net volstaan om die 4 km aan het schema toe te voegen. Maar je raadt het
al: bus 4822 zet ons om 12:01 voor het station van Libramont af, na een rit van
meer dan drie kwartier, vooral gesmaakt door een twintigtal staande reizigers.
En dus kunnen we ook plan B opbergen, want de volgende bus valt dan wel buiten
de uurcadans (om 12:30) maar dan komen we in tijdsgebrek. Later zal blijken dat
dit klopt. We verifiëren trouwens ook nog eens naar de aard van de problemen,
want we willen later op de dag ook nog thuis geraken. Een TBG stelt ons gerust:
in Hatrival is er een probleem met de seininrichting, dat zal zeker tamelijk
snel opgelost zijn. (En inderdaad: op dat ogenblik beginnen de treinen weer te
rijden.) De hoeveelste keer is dat eigenlijk in de voorbije weken? Tussendoor
vernemen we ook nog dat er al de hele dag problemen zijn geweest, o.a. door
adhesieproblemen van de 13'en die de zware IC's naar Brussel moesten slepen:
het heeft voor het eerst gevroren
Plan C:
Plan C schittert door zijn
eenvoud. Aan het loket hangen de nummers van taxibedrijven in de buurt van
Libramont geafficheerd - service die je in de Naamse en Luxemburgse stations
wel vaker aantreft - en amper tien minuten later pikt een taxi ons op. Die zal
ons voor het niet onaanzienlijke sommetje van 50.40 naar Lescheret brengen.
De NMBS zal dan wel onze beide lijntjes op de Railpass terugbetalen, maar
eigenlijk jagen ze ons dus ferm op kosten. Van die 50.00 kun je dan wel de
treinrit en de busrit van de heenweg aftrekken, maar het blijft een
aanzienlijke meerkost; ik twijfel enigszins of de NMBS die zal willen vergoeden
De ironie wil dat we net in
Lescheret aankomen op het ogenblik dat ook de bus uit Bastogne daar arriveert -
leeg. Nochtans waren er voor die dag 2 reizigers voorzien.
De wandeling:
De wandeling vonden we op een
wandelkaart van de gemeente Léglise: ze heet Moulins à Chêne et Volaiville, en
is onberispelijk goed aangeduid met blauwe driehoekjes. De herfst toont zich
van zijn beste zijde: helder, fris en ietwat winderig. Het zou zonder meer
spijtig geweest zijn mochten we door treinperikelen niet in Lescheret geraakt
zijn. Het is een ideale wandeling voor wie van de Ardennen ook meer verwacht
dan bossen en valleien: prachtige vergezichten over de weiden waarin de koetjes
en kalfjes van de laatste mooie dagen genieten, en 2 watertjes (de Sûre en de
Géronne) zorgen voor een verkwikkende 14 km. Even moeten we door een onooglijk
bos, waar elk zichzelf respecterend everzwijn zijn neus voor ophaalt, maar
zelfs hier zal gedurende 7 dagen in oktober en november aan wildbeheer gedaan worden, gelukkig niet
vandaag. Jagers mogen dan wel biologisch afbreekbaar zijn, maar hun effect op
de natuur blijft nog lang nawerken. De
TWQ bedraagt 44 %. Dat zou beter kunnen, maar in dit stiltegebied stoort zelfs
een strook beton nauwelijks, en de onverharde wegen zijn om van te snoepen.
De bus komt een 2-tal minuten
te vroeg aanrijden; er zit nog wat jong grut op dat er waarschijnlijk al een
lange rit op zitten heeft. Je merkt de verbazing in hun ogen als ook nog 2
wandelaars instappen. De bus moet een lange omlegging volgen, en zo komen met
uiteindelijk toch nog met 4 minuten vertraging in Longlier aan. Daar is de
halte verplaatst omdat de overweg afgeschaft is, maar de definitieve haltepaal
laat nog altijd op zich wachten.
De halte Neufchâteau heette
lang geleden Longlier-Neufchâteau, en dat is nog te lezen op de resterende gebouwen
van het goederenstation, dat er net als het reizigersstation sterk beschadigd
bij ligt. Glas breken lijkt nog altijd een geliefkoosde bezigheid te zijn (I love the sound of breaking glass), ook
hier in het verre zuiden, en de NMBS doet ook weinig pogingen om deze
schitterende gebouwen in hun waarde te herstellen. Dan geniet afbraak de voorkeur
op verkrotting. Tot voor kort lag hier nog een overweg, en die versterkte ongetwijfeld
de sociale controle op de stationsomgeving. (Laat me duidelijk zijn: ik juich
het verdwijnen van elke overweg toe.) Een L-trein uit Libramont brengt een twintigtal
reizigers thuis, en ook de onze heeft 40 reizigers aan boord. Dat weet ik,
omdat het telweek is, en ik hoor de TBG luidop dit cijfer murmelen op weg naar
het invulformulier. Ik vraag me af hoe vaak deze telweek in oktober de voorbije
25 jaar al doorkruist is door een of andere asociale actie?
In Libramont kunnen we de
Vauban nemen. Alleen wordt deze aansluiting niet vermeld in de elektronische
planner. Leve het papieren spoorboekje! Nochtans is het een ideale aansluiting,
en bovendien een redelijk betrouwbare, vermits de Vauban sowieso achter de
L-trein rijdt. Tussen Libramont en Hatrival gaat het over tegenspoor, en dus is
het wachten op de IC uit Brussel in vertraging. We vertrekken met 9 minuten
vertraging, maar die gaan er geleidelijk af: de rit eindigt stipt. In het
tweede rijtuig zitten genoeg reizigers om een halfvolle indruk te geven, we
wagen onze kans in het eerste, meteen achter superbeest 2005. Tot Brussel
zitten we helemaal alleen, en dat is een luxe die zelfs een taxi niet kan
bieden. De TBG is er een naar mijn hart. Tot Brussel komt hij 3 maal
poolshoogte nemen, tot helemaal vooraan.
In Brussel-Noord kunnen we nog
moeiteloos de IR naar Binche in vertraging nemen. Die zijn we onderweg in
Genval voorbijgereden. Met 16 minuten vertraging zal hij net voor de IR naar
Quévy (onze eigenlijke aansluiting) in Halle aankomen.
Vijf treinen, drie ervan met
meer dan een kwartier vertraging. Het is een schande dat vakbonden (mijn pa zei
altijd vagebonden) in een periode
waarin de reiziger dag in dag uit gekweld wordt door het stokken van het
systeem, acties durven ondernemen die de klant nog eens extra treffen. En dat
we tussendoor ook nog het verwijt krijgen dat we toch te dom zijn om het begrijpen.
(De Morgen en de Standaard van vandaag, die we allebei in de rugzak hadden
zitten.) Ik heb vandaag de nieuwsbrief van B-Mobility gekregen, en doorgeklikt
naar het jaarverslag 2009. Op pagina 50 staat een mooie familiefoto van de Raad
van Bestuur. Zeggen de namen Bovy en Van Den Rijse jullie nog iets?
Foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/
De oktobermaand is begonnen en dus kun je in de
Ardennen maar beter geen everzwijn, hert of wandelaar zijn, want de dolle
meuten trekken weer door het bos. Eerlijk gezegd, in vergelijking met enkele
jaren geleden is de kans dat je nog eens onverwacht in een klopjacht terechtkomt
een stuk kleiner, want op het internet vind je meer en meer kalenders met de
datums van de gekende klopjachten. Het wordt de hoogste tijd dat het Waals Gewest
al die gegevens eens samenbrengt op één website. Venijnig detail: meestal
lijken de opstellers van de kalenders zelf niet zeker van hun zaak: vaak luidt
het: voor zover we weten, of: voorlopige kalender, en nog: aanpassingen mogelijk. Ook voor de
wandeling van vandaag heb ik ijverig op het internet gespeurd, en zelfs de gemeente
Assesse aangeschreven. Alles lijkt oké, we zouden de tocht van Taviet naar
Crupet zonder al te veel jagershinder moeten kunnen afleggen. Dat is net geen
17 km, en af en toe duiken we toch het bos in, maar het lijkt erop dat wij het
enige wild zijn, en voor oude knollen als wij trekken de jagers de neus op.
Het is een mooie tocht door een mooi stukje
Naamse Condroz, met afwisselend bos en akkers. Ondanks de bewolkte luchten is
de zichtbaarheid goed, en we kunnen volop genieten van vergezichten waarin hier
en daar een kerkje met dorp op een heuvel opduikt. Spontin is een aangenaam
rustpunt en eindpunt Crupet behoort tot het selecte gezelschap van de mooiste
Waalse dorpen. De TWQ bedraagt 70 %.
We maken er een echte
namiddagwandeling van, omdat dit toevallig het best uitkomt met de redelijk
schaarse bediening van dit bij uitstek landelijke gebied dat nochtans in een
driehoekje van steden (Dinant, Ciney, Yvoir) ligt.
De CR's van de reeks 36xx volgen
een wat afwijkende reisweg langs lijn 96 A, en meestal is het dan ook tussen
Vorst-Zuid en Brussel-Zuid dat de zaken wat haperen. Ook vandaag is het de hele
weg proberen om niet te vroeg te rijden, maar uiteindelijk wordt het falen in
de eindspurt: dat resulteert in een verwaarloosbare minuut vertraging. We
hebben ondertussen volop gekeken naar de nieuwe NMBS-uniformen, maar voor we ze
ook goedkeuren zal het nog even wennen worden. Het oranje is er net iets te
veel aan, al zal Strelli daar wel anders over oordelen.
De IC naar Liers/Dinant bestaat
uit 2 breaks. Ook deze rit verloopt zonder problemen. In Brussel-Noord zien we
even een schim van een verdwaalde 4150. In Namur staat een 13 met een goederentrein
te wachten: die zal tot Dinant achter ons aan rijden. Zoals wel meer mag deze
IC onderweg niet slenteren, en de minuut vertraging, opgelopen tussen Namur en
Jambes, houdt stand.
De aansluiting met de bus van
lijn 43/1 is niet echt goed, maar dat geeft ons de tijd om de bokes aan te spreken.
Deze lijn verbindt Ciney met Dinant, en er zijn wel wat reizigers. Het is mogelijk
één van die lijnen die met wat extra bediening, lees ritten, wat potentieel
heeft, maar het ziet ernaaruit dat de TEC eerder zal afbouwen dan investeren.
Begrijpe wie kan. Het is een wat oudere, maar zeer comfortabele Mercedesbus.
Dinant geraakt hij niet uit zonder vertraging, maar die is snel ingelopen,
eenmaal buiten het stadje van de saxofoon.
Voor 's avonds staat een rit
langs één van de varianten van lijn 128a op het programma. Deze buslijn moest
destijds de afgeschafte lijn 128 Ciney - Yvoir vervangen, en het moet gezegd:
in veel gevallen probeerde de NMBS de miserie van de afschaffing zo goed
mogelijk op te vangen, door het inleggen van allerlei varianten die het OV
inderdaad dichter bij de bevolking brachten. Lang werd trouwens frequent, vroeg
en laat, op weekdagen en tijdens weekends gereden, en de gemetselde wachthokjes
die je her en der langs de weg aantreft, wijzen er ook op dat men probeerde om
het de nieuwe busgebruikers zo aangenaam mogelijk te maken. Maar ondanks de varianten
is men er niet in geslaagd het centrum(metje) van Crupet zelf te bedienen. We
stappen dan ook naar de wat akelige halte Chapelle Saint-Roch. Van de
gestoffeerde dienstregeling is spijtig genoeg niet veel meer over: die heeft de
jaren 1980 niet overleefd. Toch staat nog een aboriginal op de bus te wachten:
voor hem zal zich verplaatsen waarschijnlijk voortdurend rijmen op zich behelpen.
(Oh ja, voor wie het nog niet door mocht hebben: lijn 128 is de ondertussen
door het TSP uitgebate lijn van de Bocq.)
De bus is een aftandse Van Hool.
Zijn vering heeft het lang geleden opgegeven. Eenmaal ingestapt valt op dat de
bus geen niveauverschillen meer heeft: het is een zeldzaamheid geworden, nu men
alle mogelijke toeren uithaalt om het instappen gemakkelijker te maken. Niet
dat de reizigers eenmaal in de bus niet meer struikelen, vallen of naast de
zitjes terechtkomen. We rijden opnieuw stipt, ondanks een omlegging in Yvoir.
Het stationnetje van Yvoir is nog
net niet tot rust gekomen. Personeel maakt zich wel op voor de tocht naar huis,
zelfs met de fiets in deze toch niet erg fietsvriendelijke regio. We zitten
buiten te genieten van de avond: een P-trein uit Namur brengt nog een dertigtal
reizigers mee, een leeg stel M6 keert uit Dinant terug naar Namur, Ronet dus. Onze IC heeft zes
minuten vertraging; vermoedelijk heeft hij gewacht op aansluiting van de L uit
Libramont - Bertrix, die - zo blijkt achteraf - met 8 minuten vertraging in
Dinant is aangekomen. Erg vind ik dat niet, omdat een vertraging van dit slag
meestal geheel ingelopen is bij aankomst in Brussel. Maar vandaag loopt het
anders: het koppelen in Namur neemt veel tijd in beslag, alhoewel het stel uit
Liers klaar staat, en onderweg gaat er geen minuut van de vertraging af.
Brussel-Noord bereiken we met voldoende vertraging om onze aansluiting met de
IR naar Quévy te missen.
Dat betekent dat we 24 minuten
later dan voorzien thuis zullen komen, met de CR naar Geraardsbergen. Vier
stellen rijden op dit moment nog naar Geraardsbergen. Helemaal achteraan hangt
stel 655: deze keer kan ik wel zitten. (Zie 23 september.) Het valt nu nog meer
op dan enkele dagen geleden hoe mooi de stof van een M6 kan zijn, als je er
meer mee doet dan ze op een rudimentaire manier over een vormeloze zetel schuiven,
zoals men dat in de M6 doet, ja toch? Eén minuut vertraging lijkt vandaag
normaal te zijn, want ook deze trein zal ons één minuutje later (eigenlijk 25
minuten ) dan voorzien in Halle brengen. Mocht men in Dinant de aansluiting
niet verzekerd hebben, dan zouden wij waarschijnlijk op tijd thuis geweest
zijn, maar de overstappers in Dinant hadden meteen een vol uur aan hun broek.
Het is altijd wikken en wegen, maar ongetwijfeld was het een logische
beslissing. Ik vermoed trouwens dat de vertraging in Brussel niet echt veel
meer met de aansluiting in Dinant te maken had.
Meer foto's van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/taviet%20-%20crupet%20GR575/
Ik vermoed dat elke GR-stapper
wel zijn eigen favoriete GR heeft, en wij hebben al ontiegelijk veel uren
gesleten op zowat elke bestaande GR in België, maar één van onze favorieten is
ongetwijfeld GR 129, die Brugge met Dinant verbindt. Anders dan onze geborneerde
politici slagen de verantwoordelijken van de Vlaamse en de Waalse GR er wel in,
tot een sluitend akkoord te komen over de verantwoordelijkheden voor deze
taalgrensoverschrijdende GR, en ik begin hoe langer hoe meer te denken dat het
echt belangrijke in het leven in de kleine dingen van een fikse wandeling vervat
ligt.
Vandaag stappen we van
Mainvault naar Attre, bijna 21 km ver, de aanloop van Mainvault Coucou naar
Mainvault Bois Hellin inbegrepen. Wie van afwisseling houdt, komt op dit
traject volop aan zijn trekken: een laatste heuvel van het Pays des Collines,
voor en na Ath een typisch Dendertraject, Ath als verrassend aangenaam punt
halverwege, een schitterend net van paadjes langs oude steengroeven en ten
slotte een ruraal landschap, dat alleen verstoord wordt door de lage, lange
spoorwegviaduct van de HSL in de buurt van Arbre. Niet dat je de treinen ziet
rijden: af en toe zie je alleen een pantograaf voorbijrazen, de ene met al wat
meer vonken dan de andere.
Ook spoorwegarcheologen zouden
hier aan hun trekken kunnen komen, toch als ze zich tevreden stellen met de
resten van een uitgegraven of opgehoogde trambedding,dubbele rijen bomen die nog altijd het
parcours van de vroegere stoom- en dieseltram aangeven en een Rue du Vicinal.
We komen zelfs langs de splitsing van de vroegere lijnen naar Tournai en
Vloesberg, enkele kilometers ver van hun vertrekpunt in Ath. Vanuit Mainvault
vertrok trouwens ook nog een tramlijn naar Quevaucamps. Wie de trein neemt van
Ath naar Leuze vindt ter hoogte van Ligne nog duidelijke resten van een oude
trambrug over de lijn 94.
De verplaatsing:
Halle - Ath 3129 7:43 8:11
stipt (433)
Ath - Mainvault [9] 8:20 8:34
stipt (ab 3835 - Van Hool A330 van Tournai)
Het
begint al met een valse noot: net nadat ik mijn biljetten heb betaald, krijg ik
een foutmelding en ik kan geen biljetten meer downloaden, laat staan afdrukken.
Eigenlijk geeft het niet: dan kan ik aan het loket meteen een biljet naar Ath
én terug van Mévergnies-Attre kopen. Om een of andere reden is en terug van namelijk niet mogelijk via
internet. De tijd dat er op de eerste van de maand lange rijen reizigers
stonden aan te schuiven om hun abonnement te verlengen, is gelukkig voorbij. En
de loketbediende herinnert zich de tijd dat ze biljetten als het onze met de
hand moesten schrijven. En ik herinner me de tijd dat de loketbedienden al
begonnen te blazen als ze me zagen komen, omdat ze nooit wisten wat voor een
eigenaardig biljet ik nu weer wilde aankopen. Maar uiteindelijk waren die van
Halle wel op de hoogte van alles en nog wat; als formules verdwenen zijn omdat
het te ingewikkeld geworden was, dan zal dat niet aan hen (of aan mij) gelegen
hebben.
De
IR naar Geraardsbergen/Kortrijk die we tot Ath nemen, rijdt in het spoor van de
CR naar Geraardsbergen met wat vertraging (+3 in Halle), maar het is duidelijk
dat het geen probleem wordt om stipt in Ath aan te komen. Veel valt er verder niet
te vertellen over deze rit, al is het voor mij telkens opnieuw een festijn om
door de gemeente van mijn jeugd (Beert) te sporen, en dat nog wel langs de
vroegere overweg 13.
In
Ath probeert het jonge volkje de tocht naar de verschillende scholen zo lang
mogelijk te rekken, zorgvuldig in het oog gehouden door politie en
stadswachten. Onze bus van lijn 9 staat al klaar. De vrouwelijke chauffeur
krijgt een wachttijd van 3 minuten opgelegd, omdat de IC uit Moeskroen met wat
vertraging rijdt, maar blijkbaar dienen de Aribusborden ook hier alleen maar
als decoratie, want 1 minuut na het voorziene vertrekuur is ze er al vandoor.
Het is hoogtijd dat hier eens wat aan gebeurt, al zal het vermoedelijk een kleine
tien jaar duren voor men uitgemaakt heeft wie hier nu eigenlijk
verantwoordelijk voor is. Het vroege vertrek is des te tergender omdat blijkt
dat deze bus over voldoende rittijd beschikt. We komen zelfs iets te vroeg aan
de halte Coucou. Er is een halte Mainvault Bois Hellin die op het traject van
de GR ligt, maar die wordt te sporadisch bediend om bruikbaar te zijn.
De
terugreis is helemaal de eenvoud zelve. Het L-treintje (2 gemoderniseerde
tweetjes) rijdt moeiteloos op tijd en dus is de aansluiting in Jurbise een
zekerheid. (We verkiezen deze reisweg boven een verbinding via Ath precies
omdat de aansluiting in Jurbise zo veel beter is dan die in Ath.)
Als
2 minuten voor het aankomstuur van onze IR het sein open gaat, lijkt het erop
dat ook die trein stipt zal rijden, en ja hoor, uit de bocht komt een stel M6
aangereden. Ik zeg nog tegen mijn vrouw: "Die zal stevig moeten
remmen!" maar de trein raast ons tegen hoge snelheid voorbij. Het zou niet
de eerste keer zijn dat een treinbestuurder een halte overslaat, en we weten
niet meteen wat we moeten denken, ook al omdat het stationspersoneel van het
zwijgzame type is. Het duurt zo een vijftal minuten voor we opgelucht een ander
M6-stel zien naderen. Later zal blijken dat we de afgeschafte IC1713 voorbij
zagen vlammen, in een desperate poging om toch nog een deel van zijn terugrit
zonder al te veel vertraging af te kunnen leggen. Ons kost een en ander 6
minuten vertraging, waarvan er in Halle nog 4 overblijven.
Het
was eens een kortere dag dan we in de voorbije maanden gewend geraakt waren: de
herfst verovert het land, de verre verplaatsingen zitten er bijna op. Maar
vandaag hebben we weer gezien dat je echt niet ver hoeft te gaan om verrassend
mooie stukjes te ontdekken, én dat treinreizen zonder noemenswaardige problemen
nog altijd tot de mogelijkheden behoren. Oh ja, vanaf februari 2011 heeft de
NMBS voor ons voor een uitstap van vandaag een tariefverhoging van 74 % in
petto. Dat komt door het verdwijnen van de kaart 50 %. We kunnen natuurlijk ook
nog altijd een van hun alternatieven gebruiken: met de Railpass (erg vaak als
alternatief voorgesteld) bedraagt de verhoging 124 %, of we kunnen onze uitstap
ook nog tijdens het weekend doen en met een weekendbiljet sporen. Alleen
spijtig dat er op zaterdag en zondag geen treinen stoppen in Mévergnies-Attre.
Halló, NMBS!
Foto's
van de tocht: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/mainvault%20-%20attre%20GR%20129/
Eigenlijk vertrouwen we
vandaag blindelings op de weersverwachtingen én hopen we dat het weer zelf zich
een beetje houdt aan de voorspellingen van Frank en andere weergoden. En dus
lijkt een uitstap in het uiterste oosten van het land aangewezen. Het wordt een
schijfje GR 56, van Ligneuville tot Mont via Malmedy. Vooral het gedeelte
voorbij Malmedy, met een boeiende en mooie tocht langs de Tros Marets, na een
stevige klim uit de vallei van de Warche, maakt van deze tocht een serieuze
kanshebber om de mooiste en de zwaarste van het jaar te worden.
Het eerste deel van de tocht
moet het vooral hebben van wat heiige vergezichten, het tweede deel is een
onvervalste boswandeling met de voortdurende aanwezigheid van de Tros Marets
als kruidige toemaat. We stappen in totaal net geen 19 km, maar daar is een verbindingsstrook
van bijna 2 km op het einde inbegrepen. We moeten van de GR immers opnieuw in
de bewoonde wereld geraken. De TWQ bedraagt 67 % - dat het cijfer niet nog veel
hoger ligt, heeft veel te maken met de doortocht van Malmedy, waar op deze mooie
herfstdag nog een gezellige drukte heerst.
Het weer heeft zich
schitterend aan het scenario gehouden: van de cirrussluiers eerst tot de eerste
cumulusjes, die we in de loop van de wandeling geleidelijk zagen groeien. Tijdens
de busreis van Malmedy naar Verviers konden we in de verte een cumulonimbus incus zien, de koningin onder
de wolken. En zoals koninginnen wel eens plegen te doen, kwam ze af en toe
stevig uit de hoek. Later zou ik op Railtime lezen dat het verkeer tussen
Rivage en Marloie onderbroken was door de weersomstandigheden. Wij hadden
gelukkig geen last op dat vlak: de eerste regen in Liège, en dan wat buiige
regen onderweg: altijd een prettige ervaring als de regen valt ná de wandeling.
We
hadden gemakkelijk IR3105 kunnen nemen, en die rijdt ook stipt, maar de trein
rijdt vandaag met 1 break i.p.v. 3, en dat scheelt. En dus kiezen we voor de
trein waar we ook op gemikt hadden: CR1556. IR3105 zit nl. vol; de platforms
puilen uit, en instappen is eigenlijk niet meer mogelijk. Dat ook CR1556 wat
voller dan normaal zit, zullen we erbij moeten nemen. En hoe! Voor één keer
stappen we niet in het eerste stel in, maar in het tweede. Dat is stel 655,
gemoderniseerd, en ondertussen al aan zijn tweede zetelovertrekje toe. Het gedurfde
purper is verdwenen, en men heeft nu gebruik gemaakt van de stof die ook in de
M6-rijtuigen gebruikt wordt. Ik moet toegeven: ze ziet er hier veel beter uit,
en dat zal wel door de wat geprononceerdere vorm van de zetels komen. Niet dat
ik me kan neervlijen: daarvoor zijn er net wat te veel reizigers met een tweedeklasbiljet
in eerste komen zitten. Het was me nog nooit overkomen, maar ik heb de reis tot
Brussel dus staande gemaakt. Niet dat dit op zich zo erg is, maar het is toch
wraakroepend dat ik sta met een eersteklasbiljet, terwijl anderen zitten met
een tweedeklasbiljet, dat ze vaak ook nog (bijna) volledig terugbetaald
krijgen. Overigens hadden we zelf beter moeten uitkijken: in de 4 andere stellen
bleek bij aankomst in Brussel nog wel plaats te zijn, maar door de stellen
heenlopen is nu eenmaal niet eenvoudig, soms zelfs compleet onmogelijk.
De
trein zet ons met 5 minuten vertraging in Brussel-Zuid af. In Halle was hij al
vertrokken met 3 minuten, tussen Vorst en Brussel liep het niet zo vlot als
gewenst. Er lijkt trouwens wel een en ander aan de hand in deze ochtendspits:
ik vang wat op over een stroomonderbreking in Antwerpen. Hopelijk hebben de
'Ollanders de Schelde weer niet gesloten.
Toch
rijdt IC 506 vrij vlot door de NZV-verbinding: Zuid +3 - Centraal + 5 - Noord
+5, het kan slechter. In Leuven blijven er nog 4 minuten vertraging over, vanaf
Liège-Guillemins rijdt de IC zelfs op tijd. Vlak voor Liège worden de
aansluitingen aangekondigd, ook die van 9:08 naar Quiévrain. Eigenlijk probeert
de TBG reizigers dus een onreglementaire reisweg aan te smeren
Vanaf
Olne gaat het op tegenspoor: er wordt gewerkt aan 2 tunnels, die van Pont en Vaux en die van Halinsart. We staan zelfs even volledig
stil om een L-trein uit Verviers door te laten, maar toch blijft de vertraging
beperkt tot 1 minuut. De dienstregeling is hier voor de werken verruimd, en dat
loont.
In
Verviers wordt nog altijd aangekondigd dat de aansluitende bussen voor het
station vertrekken. De geest van IC-IR waart nog steeds door het oude lakenstadje,
en eigenlijk zou dat overal een evidentie moeten zijn. Zoals meestal gaat de
bus pas net voor het vertrek open. Twee dames moeten naar Stavelot: dat zal op
dit moment niet kunnen zonder overstap aan de Route de Wavreumont, net buiten
Malmedy. De chauffeur beweert dat het geen officiële overstap is, maar hij zal
zijn collega verwittigen. Onze bus komt inderdaad officieel om 10:25 aan, de
bus van lijn 745 naar Stavelot en Trois-Ponts moet er vertrekken om 10:24. Je
vraagt je toch af wie zo iets uitdoktert. We rijden tot Malmedy met zo'n 5
minuten vertraging, maar de chauffeur maakt zich weinig zorgen: met een vijftal
gsm-gesprekken - nee, niet handenvrij - houdt hij er een gezapig tempo op na.
Vanaf Malmedy Gare rijdt hij zelfs gewoon op tijd, en we bereiken Ligneuville
dan ook stipt.
's
Avonds zouden we liefst van al de bus uit Mont van 18:07 nemen, maar ook daar
heeft de TEC-Liège-Verviers voor een ridicule toestand gezorgd. De bus van lijn
397, die een grote lus beschrijft, komt één minuut na het vertrek van de
laatste bus naar Verviers aan in Malmedy. Begrijpe wie kan. Je zou kunnen zeggen
dat er een aansluiting is op de Place Albert I, maar wie de toestand een beetje
kent weet dat door eenrichtingsverkeer de inplantingen van deze halte erg ver
uit elkaar liggen, en erger: dat de chauffeurs absoluut geen zicht hebben op
het komen en gaan van de bussen. Het zal dus de vroegere bus worden, wat de
planning voor ons wat krapper maakt. De Ferme Libert zal het vandaag zonder ons
bezoekje moeten stellen.
Vroeger
reed lijn 397 van Malmedy via Botrange naar Eupen, maar die reisweg is
opgeofferd voor de lijn 394 Sankt-Vith - Eupen. Zelfs de baas van het Hôtel de
la Fagne, dat zijn naam aan een bushalte heeft geschonken, klaagt erover dat er
geen bussen meer zijn van Malmedy naar de Venen. Maar de TEC blijft doof voor argumenten.
Onze
bus rijdt bijna stipt: op dit moment is hij nog aardig gevuld met het jonge
schoolvolkje, maar naarmate Longfaye, Xhoffraix, Mont en Bevercé bediend worden
loopt de bus leeg. Alleen wij tweeën rijden het traject tot de terminus.
Daar
moeten we overstappen op een bus van lijn 395, die dan wel met film Verviers
rijdt, maar die ons alleen maar net buiten Malmedy zal brengen, naar de halte
Route de Wavreumont, waar we moeten overstappen op lijn 294 Trois-Ponts -
Verviers. We zijn met achten om de overstap te maken; het is niet meteen de
handigste manier om in Verviers te raken. De laatste bus is erg comfortabel, de
chauffeur de rust zelve. Dat wordt een aangename rit, met 2 gerealiseerde
aansluitingen onderweg: één ter hoogte van het vroegere station van
Sart-lez-Spa, één ter hoogte van Tiège (Charmille). Dat is dan wel weer goed
geregeld.
In
Verviers-Central ziet het er niet zo goed uit. De IC naar Eupen van 18:31 wordt
met vertraging aangekondigd, schipperend tussen 10 en 15 minuten. Uiteindelijk
worden het er nog meer. De L-trein naar Welkenraedt, die aansluiting krijgt van
deze IC, staat rustig te wachten. Ik vraag me af wat men met deze L wil doen,
waarvan de enige functie zo ongeveer is overstappende reizigers naar Verviers-Palais
en Dolhain-Gileppe te brengen. Blijkbaar haalt het gezond verstand het van de
strikte regels, want de L wacht op aansluiting.
Onze
IC staat eerst zonder vertraging aangekondigd; dan wordt het 5 minuten, 10
minuten, 12 minuten, 15 minuten. Dat is meestal geen goed teken, want vaak is
er dan wat met het materieel. Als de L naar Spa-Géronstère stipt komt aanrijden
wordt die vrees nog groter. Ook nu vraag ik me af wat men met deze L-trein wil
doen. Het sein staat op tijd open, maar de TBG lijkt toch op de aansluiting te
wachten. Misverstandje? Uiteindelijk vertrekt de L toch. Onze IC heeft
ondertussen 26 minuten vertraging: volgens de TBG wegens personen in het spoor.
Even later klinkt de mededeling dat er problemen waren met de bovenleiding én
personen in het spoor. En vanaf Leuven wordt de vertraging toegeschreven aan
diverse exploitatieproblemen tussen Welkenraedt en Verviers. Achteraf
consulteer ik Railtime, en daar is de reden de passe-partout die we zo stilaan kennen: overbelasting van
het verkeer. Ongelooflijk uit welk scala aan oorzaken de NMBS kan putten, en
dat dag in, dag uit. Binnenkort komen de vallende bladeren daar ook nog eens
bij, en dan de winterse toestanden.
We
vertrekken uiteindelijk met 26 minuten vertraging, en die wordt wel
stelselmatig afgebouwd: Liège-Guillemins +19 - Leuven +15 - Brussel-Noord +14.
(Volgens Railtime zal de trein uiteindelijk Oostende bereiken met 9 minuten
vertraging.)
Die
vertraging kan ons niet echt schelen: ze verkort alleen de wachttijd in het
toch niet erg gezellige Noordstation. De CR 1591 lijkt ook op een
overbrengingsrit, want hij telt niet minder dan 4 stellen, 2 gerenoveerde, 2
oudjes. We stappen helemaal achteraan in stel 206. Tussen Ruisbroek en Lot ligt
er een vertragingszone tot 60 km/u, en zo komen we uiteindelijk met 2 minuutjes
vertraging aan in Halle. Net voor Halle krijgen we nog controle van een
vriendelijke TBG. Petje af voor deze dame die de moed heeft om 4 stellen met
erg gespreide bezetting door te lopen. Je ziet het, het kan nog, controle
tussen Brussel en Halle.
in
Halle is het alweer gestopt met regenen, maar we krijgen straks nog een
toemaatje onder de vorm van een onweer met niet al te veel neerslag, maar wel
met enkele stevige ontladingen. Je weet wel, die soort die je uiteindelijk toch
doet opstaan om stekkers allerhande uit te trekken, net nadat de laatste
indrukwekkende knal heeft weerklonken. Het weer heeft zich perfect aan zijn
schema gehouden, en zelfs het openbaar vervoer had geen onnoemelijke problemen voor
ons in petto. Al twijfel ik nog of ik uit principe toch geen deel van mijn
centen terugvraag voor de ontbrekende zitplaats 's morgens. Maar meer dan
enkele centen zal dat wel niet zijn, en liever had ik nog dat men de koe eens
echt bij de horens vatte.
Foto's
van de wandeling: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/ligneuville%20-%20mont%20GR56/
Eén van de oudste
wandelkaarten die ik nog liggen heb, dateert van 1985: Martelange en omliggende
dorpen. We hebben vandaag gekozen voor wandelingen 9 en 10 (uit die tijd!),
samen goed voor iets meer dan 12 km. Ondertussen is het wandelingenplan in
Martelange helemaal hertekend, maar we wagen het er toch maar op. Alleen hier
en daar zullen we nog restanten van een rudimentaire bewegwijzering aantreffen,
maar het kaartje - een opdruk op de topografische kaart - is tamelijk makkelijk
te lezen, en met een recente kaart en de gps in de aanslag verloopt alles
moeiteloos. Eén weg heeft zijn beste tijd gehad: hij loopt nog wel duidelijk
afgetekend door het bos, maar lijkt opgegeven, door wandelaars en bosbeheer.
Spijtig, want hij loopt langs een mooie bosbeek, de Kleppelbaach - volgens de
kaart - die zich na een steile afdaling in de Sûre zal storten. Voor de rest
volgen we 2 erg mooie trajecten: een met een smal pad dat ons tegen een heuvel
(die Haart) opvoert, en een ander door het Forêt d'Anlier, dat zich opmaakt
voor de grote slachtpartij die hier over enkele weken weer begint: mannen met
gestrekt geweer, en hier en daar een kenau die ook mee op pad wil. Eigenaardig
dat we hetzelfde adjectief gebruiken als het over penissen gaat. In het geval
van de kenau zullen we het maar op penisnijd houden. Nog even: de TWQ bedraagt
70 %.
De resten van de vroegere
tramlijn Arlon - Martelange (-Bastogne) zijn in het bos nog overduidelijk
aanwezig: de typische bochten, hier wel erg uitgesproken, omdat het trammetje
een stevig niveauverschil moest overbruggen. Wat wandelaars al zigzaggend doen,
doen trammetjes al kronkelend. Zelfs vlak bij de stelplaats van Martelange zijn
nog onmiskenbare resten van de oude tramlijn terug te vinden.
Je merkt het: in de tijd die
je nodig hebt om het zuiden des lands te bereiken, kun je rustig heen en terug
naar Parijs. Maar kom, als België ooit gesplitst zou worden, wonen wij plots in
het zuiden van een land, dat nooit meer het mijne zal worden.
We zijn veel te vroeg in Halle
omdat we ook nog wat andere bezigheden hebben, en dus nemen we de IR naar de
Luchthaven van 8:47. Deze trein bestaat uit 3 ms 96, en zelfs dan is de
bezetting bijna 100 %, ook in eerste klasse. Veel valt er over deze rit niet te
vertellen: het loopt zoals gebruikelijk even stroef bij het naderen van
Brussel-Zuid, en dat resulteert in 2 minuten vertraging.
IC 2109 komt keurig op tijd
aan het perron. In de zomermaanden mijden we deze trein zo veel mogelijk, want
het is een van de favorieten van allerhande jeugdgroepen. Ik heb niets tegen
jeugdgroepen, zoals ik ook niets tegen onkruid heb - dat laatste noem ik
trouwens het liefst gewoon kruid - maar te veel is te veel! Vandaag moeten we
daar dus niet te veel van vrezen, al is een groep er toch nog in geslaagd om
voor deze trein een reservering los te weken. (Dat is knap! Ik heb enkele weken
geleden een aanvraag ingediend, en wacht nog altijd op antwoord.)
De vertraging in de NZV groeit
gestaag: Brussel-Zuid +1, Brussel-Centraal +4, Brussel-Noord +9. Daar stapt nl.
die groep in en de leden laten zich vergezellen door flink veel koffers. Het hoeven
niet altijd rugzakken te zijn. En dan begint dus de langzame afbouw van de
vertraging: Schuman +9, Brussel-Luxemburg +7, Ottignies +3, Gembloux +3, Namur
+2, Ciney stipt, Marloie +4, Jemelle +7, Libramont +5, Marbehan +3, Arlon +3.
Van Haversin tot Marloie gaat het over tegenspoor, en hier en daar liggen nog
langere en kortere vertragingszones. De TBG's komen wel in eerste zitten, maar
van nestelen is er deze keer geen sprake: ze doen erg regelmatig de ronde van
de hele trein en zo hoort het.
Het gebeurt maar zelden dat we
een van deze IC's zonder waakzaam oog op de klok nemen (de aansluitingen, weet
je wel), maar vandaag kan het nauwelijks fout gaan: met 56 minuten overstaptijd
zitten we safe. We hebben zelfs tijd om rustig onze boterhammetjes op te eten
en een koffie te drinken in het stationsbuffet. Daar wordt uitgebreid gegeten
én gerookt. Dat laatste weliswaar alleen aan de toog, maar het lijkt me toch
niet wat de wet voorschrijft. Spijtig dat er geen gemakkelijk aan te schrijven
aanspreekpunt is (een commissie Adriaenssens), want ik heb de indruk dat de
gevolgen van nog maar eens een halfslachtige wetgeving en een gebrekkige controlealtijd maar duidelijker worden.
Het vertrekuur van de bus van
lijn 1011 is vastgesteld op 13:13. Aribus heeft het nog altijd over 13:08.
Tenslotte is de dienstregeling nog maar één jaar en enkele weken geleden
gewijzigd. De bus komt bovendien nog 8 minuten later dan voorzien aangereden.
Ondanks de rustige rit blijven er daar in Martelange maar 3 meer van over. Deze
dienstregeling is duidelijk sneeuw- en winterhard. In de bus is nog zijn
vroegere nummer te lezen: 9613-24. Hij komt dus min of meer uit dezelfde streek
als wij. Nu draagt hij het nummer
6081-25. Het is een uiterst comfortabel ding, met zonwerende ruiten, hoofdsteunen,
(verplichte!) veiligheidsgordels en een chauffeur die blijkbaar niet merkt dat
we een toch niet zo kleine rugzak binnensmokkelen. Een dame krijgt wel te horen
dat ze voorzichtig moet zijn met haar trolley, want dat de bus nog 15 jaar mee
moet.
's Avonds is het allemaal wat
ingewikkelder: de bus van lijn 3 rijdt maar tot de stelplaats in Aarlen; voor
ons is het de eerste kennismaking met een site die inderdaad alle kenmerken
behouden heeft van een oude NMVB-stelplaats. Lijn 3 is van het toeristische
type: het is dan ook volop genieten van adembenemende vergezichten en
pittoreske dorpjes als Nobressart. De bus rijdt behoorlijk op tijd, en de
aansluiting aan de stelplaats is binnen. Gelukkig heeft de TEC voor één keer
ook zelf ingezien dat de situatie hier vrij ingewikkeld is, en daarom heeft ze
de halte met 3 verschillende inplantingen ook duidelijke bordjes met
verschillende namen gegeven. (Bij de heenreis hadden we nog kunnen vaststellen
dat 3 bordjes, waarvan 2 na elkaar gewoon als haltenaam Nationale 4 hadden, zonder verdere aanduiding.) Wij moeten een
kwartiertje wachten in de Rue des Genêts. Misschien hadden we dit laatste
stukje ook wel in een 20-tal minutente voet kunnen doen, maar het lukt ook met
deze aansluiting.
In Arlon kunnen we nog eens
een snelle trein naar Brussel nemen:
de 4640 met alleen stops in Libramont, Namur en de Brusselse stations. Ook al
gaat het niet echt veel sneller, het is een stuk aangenamer zonder dat
voortdurend stoppen. In Arlon braakt de trein echt veel reizigers uit Luxemburg
uit, maar verderop is de bezetting matig. Het wordt dan ook een rustige rit,
met Henning Mankell op schoot, ideaal leesvoer, want niet te zwaar, zodat ik
ook de loop van de trein nog gemakkelijk in het oog kan houden. Tussen Arlon en
Libramont heeft de trein net genoeg rittijd. Tussen Libramont en Hatrival gaat
het over tegenspoor. Dat zal ons niet beletten 5 minuten te vroeg in Namur aan
te komen. Ook daar blijft de massa weg, ondanks de vertraging van de IC's uit
Liers en Dinant. (Onderweg kruisen we IC's 2115, 2116 en 2117, en het moet
gezegd, de ene heeft al wat meer vertraging dan de andere, maar allemaal hebben
ze er ) Doordat de IC uit Liers/Dinant nu niet in onze voeten rijdt, gaat het wel
erg snel naar Brussel: in Brussel-Luxemburg komen we zomaar even 9 minuten te
vroeg aan; met 3 minuten stilstand erbovenop komen we dus aan 12 minuten. Dat
is zelfs te veel voor het sigaartje van de TBG.
Ook het laatste deel van het
traject verloopt goed, zodat we nog de IR naar Quévy kunnen halen (2 minuten
overstaptijd). Die staat klaar, maar in Brussel-Zuid gebeurt er weer iets
waarvan ik de zin niet meteen snap. Wij staan op spoor 14, de IC naar Oostende
op spoor 15. Wij moeten om 21.04 vertrekken, de IC om 21:05. Toch zal de IC als
eerste vertrekken. Het wordt helemaal onbegrijpelijk als we ook nog eens over
lijn 96N gestuurd worden, want dan kruisen beide treinen elkaar niet eens. We
vertrekken dus met 3 minuten vertraging, het is de IR naar Quévy blijkbaar niet
gegund op tijd te rijden.
In Halle komen we op spoor 3
aan i.p.v. 5. En nu wordt alles duidelijk: Thijs is mee, en liever dan het hele
laadtoestel naar spoor 5 te sleuren, zet men de trein op spoor 3. Dat mag ook
wel, voor Thijs en zijn rolstoel, want hij is een trouwe klant. En misschien is
dat ook wel de reden voor de verlengde stop in Brussel-Zuid. En misschien had
alles dus toch wel zin!
Zin had ook deze verre uitstap
naar een prachtige streek, op één van die zeldzame nazomerdagen waarop elke
echte wandelaar recht zou moeten hebben. Wij hebben het onze vandaag
verzilverd.
17 september 2010 (Jamoigne - Lacuisine Transsemoisienne)
Ik heb het in een vorige
bijdrage nog geschreven: niets verandert zo snel als wandelfolders en wandelnetten.
Vandaag stappen we een deel van de Transsemoisienne, waarvan in 2008 een handig
kaartje verscheen bij het NGI. Amper 2 jaar later is de route al gewijzigd, en
het lijkt er meer en meer op dat de bedenkers van de route het wandeltraject
uit handen gegeven hebben aan de GR-Paden, die er hun GR 16 van gemaakt hebben.
Mij niet gelaten, over de GR's moet je zelden klagen. (Naast het wandeltraject
is er trouwens ook nog een Transsemoisienne voor fietsers, en één voor ruiters
en menners.) Tussen Jamoigne en Moyen volgen we vandaag nog het oude traject,
vanaf Moyen vinden we de bekende rood-witte streepjes.
Het begint met een traject van
wat bedenkelijke kwaliteit (asfalt en beton, gelukkig door een mooi stukje
Gaume), maar vanaf Moyen worden alle registers opengetrokken; de tocht langs de
Vierre en later langs de Semois is prachtig, over paadjes en boswegen. Aan
alles merk je ook dat de herfst dichtbij is: het is koel, de eerste blaadjes
zijn al gevallen, en in de soms indrukwekkende vergezichten zie je meer en meer
geel en rood en bruin opduiken. De tocht is zo'n 22 km lang; de TWQ bedraagt 67
%.
Als
men echt op zoek is naar oorzaken waarom het treinverkeer niet zo stipt
verloopt, dan is dit een vraag die zeker een antwoord verdient: waarom rijden
treinen in normale omstandigheden 's morgens vroeg al met vertraging nog voor
de echte ochtendspits begint? Ook vandaag zie je hoe het stilaan uit de hand
loopt: IC1905 (die niet stopt in Halle) komt met een dikke 5 minuten aanzetten,
en in zijn kielzog rijden de volgende treinen met een gelijkaardige vertraging:
L3556 (wat meteen voor potentiële problemen zorgt op lijn 26), P7572, P7512, CR
3756 (die naar Leuven moet over lijn 36), en misschien zelfs IR3906 (wat de
dienstregeling op lijn 161 in de knoei kan brengen). Dat zijn alleen maar de
treinen waar ik zelf enig zicht op heb, er zijn er ongetwijfeld veel meer, want
tenslotte moeten ze op één na allemaal door de NZV.
Ook
P7572 heeft dus vertraging: acht minuten in Halle, in Brussel-Zuid zijn het er
al negen. Het enige wapenfeit is de controle die we krijgen. Eigenlijk verwacht
je dat niet meer.
Ook
vandaag staat een rit met de veredelde stoptrein EC91 op het programma. Ons
niet gelaten: het is eens wat anders dan M6 of Deense neuzen. Er is weer
opvallend veel gereserveerd vandaag, vooral vanaf Luxemburg en Strasbourg dan.
Maar tot Marbehan zullen we nooit met meer dan 5 in het Zwitserse rijtuig
zitten. Voor de TBG is dat blijkbaar niet genoeg om te controleren. Als we dat
gewild hadden, hadden we rustig het hele rijtuig kunnen slopen, zonder dat hij
dat gemerkt had. Beschikbaarheid en waakzaamheid zijn voor sommigen vieze woorden,
blijkbaar.
De
rit verloopt enigszins anders dan de vorige keren. Meestal zitten we vanaf La
Hulpe achter de IR aan, vandaag begint het slenteren al van voor
Brussel-Schuman. (Lees enkele lijnen terug maar eens ) En vanaf Watermaal is
het weer zover. Gelukkig voor ons (maar niet voor de overstappers) gaat de IR
in Groenendaal opzij, zodat we deze keer maar 5 minuten vertraging hebben in
Ottignies. Stilaan is men opnieuw volop aan het werk op alle werven langs de
lijnen 161 en 162, en daardoor komt het dat de vertraging niet echt slinkt:
Gembloux +4, Namur +4, Ciney +6 (ook even achter de L-trein aan, neem ik aan),
Marloie +5, Jemelle +5, Libramont +4 en uiteindelijk Marbehan met 3 minuten vertraging.
Soms lijkt die gerekte dienstregeling wat overdreven, maar als iedereen terug
is uit vakantie, bewijst ze ongetwijfeld haar nut. Met 8 minuten aansluitingstijd
komen we niet in de problemen, al waren we misschien beter wat verder naar
voren geschoven in deze lange trein, die hier met 3 bussen een aansluiting
realiseert.
Onze
bus, met het onmogelijke nummer 22/2, staat ook klaar voor een korte rit naar
Jamoigne, dat tot 1984 een niet zo goed gelegen station had, maar het sindsdien
met de bussen van de TEC (eerst nog de NMVB) moet doen. Lijn 22/2 heeft een
behoorlijke dienstregeling - we hebben zelfs geen alternatief meegebracht
vandaag, want een uur later gaat er al opnieuw een bus. Hier zijn nog wat
instappers onderweg, wat in deze contreien niet altijd evident is.
Ook
Lacuisine had tot 1984 een stopplaats, die wel gunstig gelegen was, maar die de
zeis van Decroo evenmin overleefde. De vervangingsbus draagt ondertussen het al
even onwaarschijnlijke nummer 165ab, en van de redelijk frequente bediening van
destijds, die naar aanleiding van het verdwijnen van de landelijke stopplaatsen
beloofd was, blijft niets meer over. We rekenen op een bus om 18:15, maar we
zijn ruimschoots op tijd om tot het station van Florenville te stappen. Dat is
niet alleen goedkoper, maar het verplicht ons ook niet om meer dan een uur rond
te hangen in het redelijk doodse Lacuisine.
Florenville
heeft nog een echt station, met loket, waarvan de openingsuren blijkbaar recent
ook gelijkgeschakeld zijn met die van andere stations. De loketbediende is van
het joviale type. We zitten een klein uur in de wachtzaal, en dan begin je de
functie van zo'n man als aanspreekpunt te appreciëren. Waar zou dat meisje dat
haar gsm heeft laten liggen op de trein naar Virton heen moeten? (Het zou
trouwens de avond van de verloren voorwerpen worden ) En die juffrouw die met
stijl steil achterovervalt, als ze hoort hoeveel het gegeerde netabonnement kost?
(Ooit door een hulpvaardige NMBS'er gesuggereerd als alternatief voor de
B-Tourrail.) Het is trouwens extra druk, want de Walen vieren feest in Namur,
en blijkbaar trekt dat veel jeugdige reizigers aan. Brute pech hebben ze wel
dat ze geen weekendbiljet kunnen kopen, want dat is pas geldig vanaf 19:01. Je
weet wel, dat weekendbiljet dat door de NMBS naar voren geschoven wordt als
alternatief voor de kaart 50 %. Zelfs met ons slaat hij een praatje.
De
trein rijdt met enkele minuten vertraging. Het kleine eersteklassecoupé is
ingenomen: de TBG neemt 4 plaatsen voor zijn rekening - al zijn rommel ligt
hier voor het grijpen; tweede oudere dames voelen het hun plicht ons erop te
wijzen dat we in ons in eerste bevinden. Zelf hebben ze tweedeklasbiljetten, en
tot hun verbazing had de chef hun daarop gewezen. Ze wisten niet eens dat er in
de michelines twee klassen waren! En
veel verschil is er toch niet - dat laatste kunnen we alleen maar beamen.
Vandaag zit er voor ons trouwens niets anders op dan plaats te nemen op het
strafbankje, en tegen die lelijke blauwe wand aan te kijken. Terwijl we er nota
bene alleen zouden moeten zitten, om nog even van het Ardennenlandschap in de
ondergaande zon te genieten.
In
Libramont komt de IC naar Brussel op spoor 3: dat vergemakkelijkt de overstap
met de L uit Bertrix, die door wijzigingen aan de dienstregeling op sommige
momenten van de dag erg krap geworden is. Maar wij beschikken over 8 minuten
overstaptijd, en dat is meer dan voldoende, ondanks de 4 minuten vertraging van
onze trein.
Ook
deze IC is wat drukker bezet dan gewoonlijk. Tussen Marloie en Namur komt een
viertal luidruchtige jongeren op het platform plaatsnemen. Het is even gedaan
met de rust; de maan stuurt een knipoog. Ook tussen Marloie en Ciney zitten we
weer even achter een L-trein, maar vertraging veroorzaakt dat niet. De TBG
stuurt tussendoor nog even een waarschuwing voor gauwdieven door de trein. Misschien
heeft een dame ontdekt dat hij er met haar sjaaltje vandoor is, en heeft ze hem
dat gemeld. Al zal dat zwarte sjaaltje wel het tweede verloren voorwerp van de
dag zijn. De TBG tovert alleszins een verslagje uit zijn Ibis. We komen in
Brussel-Noord aan met één minuutje, en kunnen zelfs nog zonder haasten de IR
naar Ath nemen, niet de voorziene aansluiting, maar wel handig: 10 minuten
vroeger thuis. De rit naar Halle verloopt zonder veel geschiedenis; alleen
Halle binnenrijden gaat niet in één keer: de CR naar Geraardsbergen moet inderdaad
erg stipt rijden om de IR naar Geraardsbergen niet te hinderen. De TBG is
ondertussen opgedaagd met het derde verloren voorwerp van de avond: een groen
rugzakje. Wij hebben er een lange, aangename dag op zitten. Ik stuur een knipoog
terug naar de maan.
Foto's
van de wandeling vind je hier: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/jamoigne%20-%20lacuisine/
Soms, in een filosofische
mijmering, denkt een mens wel eens dat hij snel oud wordt, maar de persoonlijke
aftakeling is niets vergeleken met de snelheid waarmee wandelfolders door
recentere exemplaren vervangen worden. Mocht ik geen hartstochtelijk geloof
hebben in de goedheid van de mens, ik zou geloven dat er mercantiele drijfveren
zitten achter die drang om het plaatselijke wandelnet om de zoveel jaar
volledig om te werken. Neem nu de folder die we vandaag gebruiken: wandelkaart
Gouvy, uit 1998, uitgegeven in samenwerking met het NGI. We willen een
wandeling volgen in Rettigny, meer bepaald wandeling 18. Er is geen spoor meer
van de bewegwijzering over, al hebben nieuwe bordjes van het gestandaardiseerde
Happarttype hun intrede gedaan. Gelukkig hebben we alles thuis goed voorbereid,
en hebben we eigenlijk zelden of nooit de plaatselijke bewegwijzering nodig.
En wat meer is: wandeling 18
mag er best zijn. Rettigny maakt zich op voor de Monumentendagen, en zo kunnen
we zelfs even binnenglippen in het kleine maar gezellige kerkje, en de tocht
langs heuvels en valleien van de prille Oostelijke Ourthe en bijbeekjes met
voor de hand liggende namen als Ruisseau de Rettigny en Ruisseau de Brisy is
charmant. Voor de tweede maal dit jaar komen we ook langs de Moulin de Bistain;
het terras is spijtig genoeg gesloten. Misschien stappen we wat veel over
verharde (wel rustige wegen), maar enkele rotspartijen - die we gelukkig niet
moeten beklimmen - kruiden het geheel tot een bijzonder appetijtelijk geheel.
Zo een 12 km lang is onze tocht, een aangename aanlooproute van Cherain naar Rettigny
inbegrepen. De TWQ bedraagt 42 %.
Zoals
meestal slagen we erin een vroegere trein te nemen. Dat levert vandaag een
mooie anekdote op. Lees maar: de trein rijdt stipt en in Ruisbroek al begint de
TBG met de aankondiging van de stops in de Brusselse stations. Maar daar blijft
het niet bij: we krijgen ook nog de mededeling te horen dat de dame die al
verscheidene keren klacht ingediend heeft omdat er nooit controle is tussen
Halle en Brussel, zich bij aankomst in Brussel-Zuid bij hem mag melden; hij zal
daar met veel plezier haar biljet knippen. Ik vind dat dit getuigt van een
denigrerende grofheid, want in feite heeft de dame gelijk. Deze TBG geniet
ongetwijfeld syndicale bescherming: in gelijk wel privé-bedrijf zou hij "het
kunnen gaan uitleggen". Hoewel, syndicale bescherming? Past dit niet schitterend
in de politiek van de persoonlijke assistentietoeslag? Voor je het weet moet je
ook betalen om je biljet te laten knippen, tenzij je zelf de nodige stappen
(letterlijk) onderneemt om dit te laten gebeuren.
Heeft
de dame gelijk? Tussen Halle en Brussel (en tussen Vilvoorde en Brussel, en
Braine-l'Alleud en Brussel) wordt er duidelijk minder gecontroleerd dan op
andere plaatsen. Daar is een eenvoudige verklaring voor: meestal is die controle
al gebeurd, maar het creëert wel vrijhandelszones, die door bepaalde gebruikers
met kwade bedoelingen ongetwijfeld misbruikt worden. Zeker in de directe
treinen wordt er bijna nooit meer gecontroleerd tussen Halle en Brussel. Soms
stappen we onder de neus van de TBG in, in eerste klasse, met de rugzakken op
de rug en de wandelbottines aan de voeten. We zijn niet meteen een typisch eersteklasseduo,
en toch krijgen we zelden controle. Niet normaal toch, tenzij alle TBG's mijn
blog lezen, natuurlijk
Maar
kom, de rit verloopt stipt. Met een stroompanne in Leuven waren we met een bang
hartje vertrokken, maar in het eerste schuifje van onze uitstap heeft die
alvast voor geen problemen gezorgd. Echt vlot loopt de spits anders niet: het
is er duidelijk een van de soort waarbij je geluk moet hebben: veel treinen rijden
zo goed als normaal, bijna evenveel rijden met stevige vertragingen.
Voor
ons is het dus vooral zaak om zonder kleerscheuren voorbij Leuven te geraken,
en dan verderop in Liège en Gouvy. En ja hoor, de 506 doet het vandaag
uitstekend. We rijden Brussel-Noord buiten met nauwelijks 3 minuten vertraging
(één per Brussels station - het zou slechter kunnen), en we komen stipt aan in
Liège. In Leuven zijn de problemen ondertussen opgelost. Ik heb de indruk dat
er alleen nog wat meer goederentreinen staan op plaatsen waar die anders gewoon
doorrijden.
Op
naar het derde schuifje: nog maar eens een reis langs de schitterende
Amblèvelijn. De trein is een toonbeeld van stiptheid. Hij rijdt vandaag maar
tot Clervaux, waar overgestapt moet worden in een bus. De Belgen leveren de
trein stipt aan de Luxemburgers, maar of de Luxemburgers de Belgen ook stipt
naar Luxemburg brengen is hoogst twijfelachtig.
De
trein bestaat nu uit een homogeen stel I10-rijtuigen: dan is de trein altijd
een beetje reizen. Eén van de wc's is afgesloten - ik vermoed dat die kleine
afdeling ingericht is voor de TBG. We kunnen voor hem alleen maar hopen dat ze
wat meer gedaan hebben dan een stickertje kleven.
In
Gouvy is er sinds juni niets veranderd: de bus van lijn 163cstaat
nog altijd aan de verkeerde kant van het busperron, omdat wagens een normale
bediening van de halte verhinderen. Een jong stel moet naar Petit-Mormont. Ze
weten dat ze ergens moeten overstappen aan Les Chéras, maar willen wat meer
uitleg. De chauffeur roept zowaar zijn chef op (in Houffalize); het nieuws is
minder goed dan de jongen en het meisje verwacht hadden: bijna 3 uur wachten op
een bus van lijn 15/2. Ik vraag me af of een reisweg langs La Roche niet meer
aangewezen was geweest, al is de dienstregeling van
lijn 15/2 in wezen beperkt tot 2 ritten in élke richting. Dat de chauffeur niet
zonder tussenkomst van zijn chef kan antwoorden is te verklaren: hij zal wel
van stelplaats Houffalize zijn, en ik denk dat de meeste ritten van lijn 15/2
gewoon in het verlengde liggen van de 15, en dus bediend worden door chauffeurs
van Marloie. Maar het doet goed om te zien dat de chauffeur zich de moeite
getroost om de beste oplossing te zoeken, ook al is die dan nog van belabberd
niveau.
We
vertrekken dus met wat vertraging, maar in Cherain is daar nog nauwelijks iets
van over. Cherain, en niet Rettigny, want
dat laatste dorp heeft alleen een schoolbediening. Cherain komt er nog vrij
goed uit, met lijn 163c en de "express" van lijn 89. Cherain is
trouwens een van die dorpen die het altijd met een bus heeft moeten stellen.
Voor
de terugkeer zouden we eventueel wel een bus kunnen nemen in Rettigny, maar de
verbinding is zo al complex genoeg. We stappen dus opnieuw naar Cherain, langs
dezelfde weg, die trouwens in het geheel van de wandeling niet misstaat. We
moeten een boomloze heuvelrug over, met uitzicht op Rettigny én Cherain.
We
rekenen er eigenlijk al lang niet meer op dat we in zo'n Ardens dorp na een
wandeling ook nog aan de welverdiende lafenis kunnen geraken, maar vandaag
hebben we geluk. In de bar van Les Écoliers (www.lesecoliers.be) wordt niet alleen
lekkere Chouffe geschonken, de Vlaamse uitbater is ook nog bereid tot een
aangenaam gesprek over het project dat deze vroegere school in een fris ogend
hotel heeft omgetoverd. Als je eens in de buurt bent
Met
5 minuten vertraging komt de bus aanrijden. Het gaat behoorlijk snel naar
Gouvy: uiteindelijk blijft er maar een luttele minuut vertraging meer over. De
bus is wel een verrassing: het is ab6081-20, die eerder ingezet werd op het
pronkstuk van de Ardense lijnen, de 1011 van Liège naar Athus. De bus mag dan
wel wat ouder zijn, het comfort is nog altijd uitstekend. Maar het wordt geen
lange rit vandaag.
IR
116 komt ook uit Clervaux, en rijdt stipt. De 3008 speelt letterlijk met de 3
I10'en die deze trein lang is. Het is vrijdagavond en er zijn behoorlijk wat instappers
in de tussenstations. Om de zoveel jaren steken geruchten over een mogelijke
sluiting weer de kop op. Dat zou een moordpoging zijn op het openbaar vervoer
in een erg ruime regio. Deze lijn bedient nl. niet alleen weliswaar kleine
centra als Aywaille, Trois-Ponts en Vielsalm, ze is ook onmisbaar voor het
aansluitende busvervoer.
De
rit verloopt stipt tot Rivage. Daar is het even wachten voor we het station
kunnen binnenrijden. Snel wordt duidelijk wat er schort: we zitten achter de
5587 in vertraging aan. Stilaan worden we het gewend: met een directe trein achter
een stoptrein aansukkelen, van geel sein naar geel sein, en dan plots zelfs
even helemaal stilvallen. Het bilan luidt: +9 bij aankomst in Liège-Guillemins.
Gelukkig brengt dat de aansluiting (onze aansluiting, want er zijn er ook
andere) niet in gevaar.
Ook
de TB van de 540 heeft er zin in: we komen moeiteloos 5 minuten te vroeg in
Leuven aan. We zitten in het rijtuig van vanmorgen. De vraag waarom al die reizigers
per se naar de eerste drie tweedeklasrijtuigen willen doorschuiven, terwijl er
achteraan de trein letterlijk honderden vrije zitplaatsen zijn, zal wel altijd
onbeantwoord blijven.
Rest
ons nog een ritje met de stoptrein tot Halle. IC1940 heeft wat vertraging en
daardoor is het even aanschuiven bij de Y. Ruisbroek, maar zelfs dan is de
dienstregeling ruim genoeg om tegen een rustig gangetje naar Halle te sporen. Je
kunt het trouwens zo rustig doen, dat je uiteindelijk toch nog met een minuut
vertraging in Halle aankomt En we werden wel degelijk gecontroleerd tussen
Brussel en Halle.
Stilaan werd het tijd om de
volgende Hacowa te verkennen, en dat doen we dan ook vandaag: doel is het
Meetjesland. We stapten in totaal 28 km om er uiteindelijk 16 over te houden en
dat maakt duidelijk dat een en ander niet van een leien dakje liep. Daarvoor
liepen er net iets te veel veldwegen dood, hadden de boeren net iets te driftig
wegen afgesloten, en zelfs de NMBS had bij de modernisering van lijn 58 voor
een verschraling van het aanbod aan trage wegen gezorgd door het afsluiten van
overwegen. Daardoor waren zelfs de anders zo betrouwbare stafkaarten op
1:10.000 vaak onvolledig of onnauwkeurig. Maar kom, het resultaat mag er zijn,
al zeg ik het zelf, met als ankerpunten het bedreigde Kanaal van Schipdonk, het
domein Het Leen, de Lembeekse bossen en een prachtige voetweg langs het
Vaardeke die ons naar Lembeke Dorp bracht.Alles bij elkaar scoort de wandeling met een TWQ van 66 % zelfs behoorlijk hoog!
Zomergem is op weekdagen vlot
bereikbaar, en veel reserve moeten we dus niet inbouwen: als het fout loopt, is
er snel een alternatief. We mikken dan ook op de IR van 8:09, maar het wordt
weer een vroegere trein: de CR naar Leuven van 7:58. Die rijdt de hele weg stipt,
zonder dat hij eigenlijk ook maar even snelheid haalt. Stel 692 rijdt aan kop
van 3 klassieke stelletjes.
In Brussel-Zuid is snel
duidelijk dat het spitsuur vrij behoorlijk loopt; alleen als je ook bij de aankomsten
kijkt, merk je dat een flink aantal P-treinen toch met vertraging in
Brussel-Zuid zal aanspoelen. De IC naar Knokke en Blankenberge rijdt zo goed
als stipt. We komen zelfs nog te vroeg in Gent-Sint-Pieters aan. De TBG is
tevreden: ik hoor hem zeggen dat hij 28 reizigers in regel gesteld heeft!
Thuis heb ik het plannetje met
de nieuwe perronindeling in Gent afgedrukt, en dat bespaart ons veel zoekwerk.
De bus van lijn 65 (een gelede Van Hool) komt precies op tijd aanrijden. Het
gaat niet echt vlot in Gent, en dat resulteert in 4 minuten vertraging bij
aankomst in Zomergem. Onderweg passeren we de stelplaats van Zomergem, enfin,
dat veronderstel ik: bij het begin van de Dreef staan 2 bussen gestald. Eigenaardig
hoe weinig ik eigenlijk van deze regio ken.
Voor de terugrit hebben we
eigenlijk geen vast plan; we stappen veel meer dan voorzien of verwacht, maar
zo blijven we weg uit de drukste momenten met veel scholieren. In Lembeke is de
bus wat te vroeg, in Eeklo rijdt hij al
5 minuten te vroeg. Ons maakt het niet veel uit. De bus komt niet echt aan het
station: als je dat niet weet rijd je er nog verder van weg, richting Markt, en
als het dan echt op enkele minuten aankomt, kan het fout lopen. Eigenaardig
genoeg staat de halte Station wel in de dienstregelingen vermeld.
Ik moet nog biljetten kopen,
en vraag uitdrukkelijk 2 biljetten halve prijs met code 088. Dat is de fameuze
kaart 50 %, die binnenkort volledig tot het verleden zal behoren, tenzij de
NMBS in een vlaag van helderheid toch beslist om dat kleinood waarmee iedere
gebruiker best tevreden is, toch nog in stand te houden. Zoveel tevreden
gebruikers hebben ze nu ook alweer niet, dat ze deze groep ook nog eens tegen
de haren moeten instrijken. In Duitsland loopt er net nu een promotiecampagne
voor hun BahnCard.
De loketbediende zegt dat we
deze kaart binnenkort niet meer zullen kunnen hernieuwen. Aan zijn intonatie
merk je dat hij het net zo min begrijpt als wij. Ik ga er even op in: de NMBS
beweert dat er voldoende alternatieven zijn, opper ik en ik vraag meteen wat
hij als alternatief kan voorstellen voor deze reis. Hij kent er geen, alhoewel
de Railpass eventueel vanuit Eeklo al in aanmerking zou komen, nog niet
helemaal, maar kom. Hij haalt een argument aan dat de NMBS net ook voor de
halveprijskaart gebruikt: Railpass is een stevige investering, en je weet nooit
of je hem op krijgt. Dat geldt trouwens voor alle passen. De veralgemening van
een kaart 50 %, eventueel nog wat goedkoper voor jongeren en senioren, zou de
zaak meteen sterk vereenvoudigen. Wat ze in Duitsland, Nederland, Zwitserland
wel weten, dus.
Twee mw 41 staan al te
rochelen, en het valt op dat ook voor deze rit de TB zowat de hele weg erg voorzichtig
moet rijden om niet uit te lopen op zijn dienstregeling. Binnenrijden van Gent-Dampoort
zorgt echter voor 2 minuten vertraging, zodat het vanaf hier dan toch wat
sneller mag en moet. In Evergem vraag ik aan een puber of hij de deuren achter
zich wil sluiten, en hij antwoordt botweg: "Nee!" Ik heb echt zin om
hem een pak rammel te geven, maar dan sta ik morgen in de krant als agressieve
reiziger die zich vergrepen heeft aan een onschuldig jongetje van 14.
De aansluiting met de IC is
door de kleine vertraging wat krapper geworden, maar we hoeven ons toch niet
echt te haasten. Zelfs op deze septembermaandag zit deze trein vol
dagjesmensen, die van de kust nu naar huis terugkeren. Omdat de IR uit De Panne
wat vertraging heeft, kunnen we ook niet stipt vertrekken, en omdat we dan toch
bezig zijn, mag ook de L-trein naar Mechelen nog voor ons vertrekken. Die moet
onze reisweg namelijk kruisen van spoor 11 naar lijn 50. Resultaat is 5 minuten
vertraging, en daar blijven nog 3 minuten van over in Brussel-Zuid.
De IR naar Quévy is zowaar op
tijd, maar het gaat nergens op topsnelheid tot Halle, dat we 3 minuten later
dan voorzien bereiken. Wat er in de weg zat, is me niet duidelijk.
Eigenlijk deden onze treinen
het dus niet zo slecht vandaag. Maar die kleine vertragingen maken duidelijk
dat het niet echt vlot loopt. Altijd is er wel ergens een trein die de andere
hindert, een kruising die een hapering veroorzaakt, en dat al lang niet meer
alleen in de spits. Ik begrijp dan ook niet dat die roep om meer treinen niet
te stoppen valt: het lukt al niet meer met het huidige aanbod, wat moet dat
worden als nog meer (trage) CR's over de nochtans uitgebreide infrastructuur
geloodst moeten worden?
Foto's van de wandeling vind
je op: http://s62.photobucket.com/albums/h98/overweg13/wandelingen/zomergem%20-%20lembeke%20hacowa%20102/
Het staat buiten kijf dat de
GR-Paden de referentie zijn als het om langeafstandswandelen gaat (en dat niet
alleen in België), maar er bestaan ook andere paden in lijn. Eén ervan is de
Transardense Route (of La Transardennaise), die La Roche met Bouillon verbindt.
Impliciet erkennen ze het meesterschap van de GR-paden, want ze gebruiken een
analoog systeem van bewegwijzeren, zij het met geel-wit i.p.v. rood-wit, en
vaak wordt ook de loop van een bestaand GR-Pad over langere afstand gevolgd. Vandaag
stappen we van La Roche naar Sprimont, met een in 2009 bij Roularta verschenen Nederlandstalige gids,
goed voor 22 km echt wandelplezier, door bossen en langs weiden, in een
onvervalst Ardennenlandschap, en voor 66 % van de tijd over Trage Wegen. Spijtig
genoeg staan in het boekje geen kaartjes, al zijn ze wel verkrijgbaar bij de
plaatselijke S.I.
Het begint met een flinke klim uit La Roche (kan het anders?), en daarna volgen
we een golvend tracé langs onooglijke dorpen als Hives, Cens en Wyompont, en
het schitterende Roumont. Sprimont is zelf niet meer dan een straat groot, en
we mogen van geluk spreken dat hier nog openbaar vervoer beschikbaar is, want
zelfs de halte Centre staat voor niet meer dan enkele huizen aan een hoofdweg.
We zijn eigenlijk voor de
P-trein van 6:55 gekomen, maar gewoontegetrouw zijn we goed op tijd, en dus
wordt het zijn voorganger uit Geraardsbergen. Die slaagt er zowaar in om een
kleine 3 minuten vertraging weg te rijden, zodat we uiteindelijk nog stipt in
Brussel-Zuid aankomen. Het blijven mijn favoriete treinen: P-treinen met M4,
goed materieel, rustig publiek, meestal voldoende plaats
In Brussel-Zuid nemen we
IC2107, beter gekend als IC91 - de Vauban. Stilaan wordt het duidelijk dat de
problemen na een kabeldiefstal in Schaarbeek erger worden. Voor ons zal het
zaak worden om door de NZV te geraken zonder al te veel averij op te lopen. Al
zie ik IR3906 al met 10 minuten vertraging Brussel-Zuid binnenrijden, en dat
voorspelt weinig goeds. In Brussel-Centraal hebben we 4 minuten, ondanks een
stipt vertrek in Brussel-Zuid, in Brussel-Noord kan ik al 6 minuten optekenen.
En verder: Schuman + 9, Brussel-Luxemburg + 7. Het gaat vlot tot net voor La
Hulpe, en vanaf daar rijden we als een soort omnibus, zonder dat we echt in de
tussenstations stoppen: het zal inderdaad wel de 3906 zijn die ons voorafgaat.
In Ottignies vertrekken we met 13 minuten vertraging, en dat is genoeg om de
aansluiting met de bus in Marloie in het gedrang te brengen (al hebben we daar
nog wel een alternatief via Melreux). Het is het klassieke verhaal van lijn 161
tijdens de ochtendspits. En je mag het klassiek noemen omdat het zich ook 40-50
jaar geleden al voordeed, al was er een langere periode tussenin dat het beter
ging. Maar zelfs met dit lange gesleepte stel, en de frequente vertragingszones
onderweg, slaagt de TB er met zijn 20'er in om de vertraging geleidelijk te
doen inkrimpen: Gembloux +11, Namur +10, Ciney +7 en die 7 minuten hadden we
ook nog in Marloie. Volle 2 minuten op overschot, de bushalte ligt een trap ver
van het perron.
Toch wel tot mijn verbazing
geeft Aribus geen wachttijd op. Wij halen dan wel met de vingers in onze neusgaten
de aansluiting met de bus die krek op tijd komt aanrijden, maar wie de situatie
weinig kent, vooraan in de trein zit en wat minder goed te been is, kan zijn
aansluiting vast vergeten. Ik maak me trouwens ook de bedenking dat de bussen
nog aansluiting geven op de treinen, maar dat er nog nauwelijks treinen zijn
die op aansluiting wachten. Vreemd wereldje, dat openbaar vervoer
De bus vertrekt dus op tijd en
het wordt een stipte rit met lijn 15 tot La Roche. Daar wordt die 15 een 13, en
die laatste brengt ons bij de halte Quai de l'Ourthe, vlak bij de Place du
Bronze, waar de geel-witte bewegwijzering begint.
Voor de terugrit hebben we op
schooldagen gelukkig een rit van Bastogne naar Marloie. Tijdens de vakantie
hadden we alleen een verbinding via Bastogne. We krijgen te maken met een fenomeen
dat voor ons redelijk nieuw is: ab4154 komt aangereden, en die bus zit
behoorlijk vol. Alle zitjes zijn mooi ingenomen, en een 15-tal jongeren staat
zelfs recht. Het is jaren geleden dat wij nog eens recht hebben moeten staan in
deze regionen, en dat blijft zo tot Champlon. Wat me opvalt is dat vele
scholieren (zo niet allemaal) de chauffeur bij het uitstappen groeten. Als er
iets is dat je de tak Luxembourg van de TEC kunt verwijten, dan is het wel dat
ze er zelden in slagen een realistische dienstregeling op te stellen. In
Sprimont rijdt onze bus al met 6 minuten vertraging, en die groeit tot 13
minuten, dat alleen met uitstappende en snelle klanten! Groot is dan ook onze
verbazing als die vertraging plots als sneeuw voor de zon begint weg te smelten:
in Marloie bedraagt ze nog 3 minuten! Niet dat het vandaag zo erg geweest zou
zijn als we onze aansluiting gemist hadden, want een klein half uur later was
er al opnieuw een trein naar Brussel: IC 90 stopt namelijk tijdelijk in Jemelle
en Marloie (zonder extra rittijd) om tijdens de werken in Jemelle het wegvallen
van een L-trein op te vangen.
Alhoewel de tv's geen
vertraging noteren voor de 2139 vertrekken we toch met 7 minuten. In Ottignies
zijn het er nog altijd 6, maar Brussel-Noord halen we uiteindelijk stipt: de
zegen van brede dienstregelingen, die zowel vanmorgen als vanavond hun nut
bewezen hebben, en dat meer wel doen dan niet. Over de rit valt voor de rest
weinig te zeggen: geen groepen meer - 't is weer voorbij, die mooie zomer -
geen Walibi's, en dus een rustige rit zonder meer.
In Brussel-Noord is het weer
van dattum: de IR 3141 rijdt met vertraging (is dit nog de nasleep van de kabeldiefstal?),
en we vertrekken met 10 minuten vertraging. IR 3940 (die we normaal hadden moeten
nemen) meldt zich trouwens al, maar ik ben er vrij gerust in dat de IR naar Kortrijk/Geraardsbergen
voor zal gaan. Niet dus. In Brussel-Zuid kunnen we zien hoe de IR naar Binche
stipt vertrekt, terwijl wij opgehouden worden. Eindscore in Halle: +16. Het
verbaast me minder en minder dat zo veel treinen met grote vertraging rijden,
want blijkbaar geeft men de voorkeur aan één stipte trein en één met veel
vertraging, boven 2 treinen met kleinere vertragingen. De toekomst van de NMBS-criticasters
ziet er met de dag rooskleuriger uit.
