MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

I) INLEIDING

Voorzitter Annemans heeft met zijn gewone flegma Nonkel Siegfried (met of zonder stijve) in zijn hemd gezet. Geen 180°, maar een U-bocht!

Das één.

Nummer twee is de gedwongen U-bocht van de 1^ste Zwarte Amerikaanse Moslim-President, wiens leger aan het muiten is gegaan. Zijn soldaten willen (ongehoord is dat!) geen rebellen gaan steunen. Vriendelijke jongens, toch!

Ha, zo zit dat. En er is ook geen geld meer, wordt gezegd. Ja?

Dat van dat geen geld meer is dan nummer drie.

Linkx Marxistisch is jaren na de val van de Sovjet Unie, wereldwijd met het hoofd tegen het plafond van het geldgebrek gestoten. Hoe kan dat toch! De EU worstelt al een heel tijdeke met dit probleem, maar Luctor et Emergo : het worstelt en blijft boven. Door de kop onder water te steken.

In Amerika is het, sedert de ramp met de Bank Lehmann Brothers (2008) pompen of verzuipen. De Republikeinen beginnen pas nu, jaren te laat, te beseffen dat het water die fiere maar door de islam uitgekankerde Natie aan de lippen staat. Noch de Saoudis noch de Turkeys (!) blijken soliede bondgenoten te zijn geweest.

Het Avondland, de Oude Wereld kan voorlopig nog altijd zijn ogen niet geloven : zou de muzelmannerij dan toch niet de geschikte kandidaat zijn om Rome op te volgen? En wat doen we er ondertussen mee? Hoe starten we de Reconquisrta zonder al te veel bloedvergieten?

Tja, wat doet Jan Modaal als zijn huis bedreigd wordt door wespen? Juist. Hij roept de wespen-verdelgers ter hulp. Want hij gelooft niet in Wespen Fluisteraars. Zelfs paarden fluisteraars zijn Amerikaanse cowboy-verhalen, al zijn paarden dan wel nuttige dieren voor de mens.

Hoe het afloopt?

Dat is koffiedik kijken, en daarin moet ik mij onbevoegd verklaren. Ik kan alleen zeggen, dat een happy end alleen geldt voor sprookjes. Maar het leven is geen sprookje.

Het leven is een' krijgsbanier,

door goede en kwade dagen,

gescheurd, gevlekt, ontvallen schier,

kloekmoedig voorwaards dragen.

Men tuimelt wel, en wonden krijgt

men dikwijls, dichte en diepe...

t en vlucht geen weerbaar man, die wijgt,

of hem de dood beliepe!

Het leven is... geen vrede alhier,

geen wapenstilstand vragen:

het leven is de Kruisbanier

tot in Gods handen dragen!

G. Gezelle

Historische blamage: muiterij van het Amerikaanse leger dwong Obama een stap terug te doen

De Amerikaanse militairen weigerden de Amerikaanse president Barack Obama (hier met de chef van de generale staf, admiraal Michael Mullen, en minister van Defensie, Robert Gates, tijdens de herdenking van de 11e september, te volgen: Obama is te ver gegaan in de strijd tegen het terrorisme. Zijn soldaten willen geen oorlog voeren die ze niet begrijpen.

De Amerikaanse president Barack Obama moest de geplande militaire aanval blijkbaar wegens een enorme muiterij in de Amerikaanse legertop afblazen. De soldaten konden geen strategie van de president herkennen en uitten massale bezwaren tegen de actie. Nog nooit hebben de soldaten in Amerika op die manier zo openlijk geweigerd een president te volgen.

De verrassende stap terug van de Amerikaanse president Barack Obama betreffende zijn Syrië-plannen is blijkbaar terug te voeren op een massale muiterij in het Amerikaanse leger.

De Washington Post bericht dat van de vier sterren generaals tot de gewone soldaat nauwelijks iemand het nut van de door Obama bespoedigde militaire actie kon herkennen.

De krant bericht dat de soldaten vooral een duidelijke strategie missen voor wat er na de geplande militaire aanvallen zou moeten gebeuren. Veel Amerikaanse soldaten hebben slechte ervaringen met de acties in Irak en Afghanistan opgedaan. Eerst werden hen heldhaftige doelen beloofd. Maar de interventies waren nog maar nauwelijks begonnen, of de troepen werden op steeds nieuwe avonturen gestuurd. In beide gevallen was er geen exit-strategie aanwezig. De aankondigingen m.b.t. tot de terugtrekking uit de gevechtszones waren tegenstrijdig en er kwam geen einde aan.

In het geval van Syrië is het Obama niet gelukt om het leger van de zin van een militaire operatie te overtuigen.

Tot nu toe hebben de Amerikaanse militairen altijd openlijk gezwegen en de bevelen van de militair-politieke leiding opgevolgd. De basis voor de acties was meestal dat het de president gelukt was de soldaten er van te overtuigen dat de desbetreffende actie de nationale veiligheid zou dienen.

Nog pijnlijker voor Obama: de meeste officieren en soldaten hebben een wezenlijk helderder kijk op de realiteit dan hun president en opperbevelhebber.

Zo zei de gepensioneerde luitenant-generaal Gregory S. Newbold tegen de Washington Post: Ik snap niet dat de president deze stap überhaupt overweegt. De afgelopen tien jaar hebben we tegen opstandelingen gevochten. Syrië heeft moderne wapensystemen. We zouden in een klassieke oorlog moeten vechten.

Vorige week al had generaal Martin Dempsey, de chef van de opperbevelhebbers, gewezen op de onbezonnenheid van de Obama-regering. Hij zei tegenover de zender ABC: Het simpele inzetten van wapens zonder een nauwkeurige strategie zal vermoedelijk nooit tot het resultaat leiden dat we ons voorstellen.

Generaal James Mattis zei: Als de Amerikanen daadwerkelijk zo´n actie uitvoeren, dan wordt dat een wrede, zeer, zeer serieuze oorlog.

Een andere officier zei: Welke politieke eindtoestand willen we bereiken? Ik weet niet welke. We zeggen dat het een wisseling van regime moet zijn. Als de actie als straf moet dienen, zijn er andere manieren om iemand te bestraffen.

Andere officieren bekritiseren de halfslachtigheid van de actie. Zoals door Obama gepland, zou een militaire aanval bij de bondgenoten van de VS in het Midden-Oosten de indruk wekken dat de Amerikanen niet serieus hun belangen in de regio willen verdedigen. De actie zou de schijn wekken dat er raketten worden afgevuurd, alleen maar opdat er iets gedaan zou worden.

De meeste actieve soldaten en militairen zeiden nadrukkelijk dat het absoluut niet de bedoeling zou zijn de politieke leiding in de rug aan te vallen.

Des te opmerkelijker is het feit dat zij zich überhaupt uiten en niet in de na 11 september 2001 steeds opnieuw met succes opgeroepen reflex van een simpel patriottisme vervallen.

De oorlog tegen het terrorisme schijnt bij diegenen, die voor hem het vuur ingestuurd worden, geen motivering meer te zijn. De meeste Amerikaanse soldaten kunnen niet meer begrijpen wat de zin is van de geopolitieke wendingen van hun politieke leiding. Ze hebben er blijkbaar geen zin in om als wereldpolitie naar de meest verre regionen van de aarde gestuurd te worden.

Het meningsverschil komt overeen met de inschatting van de Amerikaanse bevolking: slechts een kleine minderheid is voorstander van een militaire actie.

Voor Obama zou het wel eens moeilijk kunnen worden het Congres te overtuigen. Want ook de afgevaardigden staan meer dan sceptisch tegenover de actie. 200 afgevaardigden hadden een petitie tegen de militaire aanval ondertekend.

Voor het Congres is er bovendien nog een probleem, dat ook door de soldaten als reden voor hun afwijzing werd genoemd: op de defensiebegroting werd dramatisch bezuinigd, omdat de Amerikaanse begroting door de tientallen jaren schuldenpolitiek ongecontroleerd uit de hand is gelopen.

De muiterij van het Amerikaanse leger is een novum in de Amerikaanse geschiedenis.

De druk op Obama schijnt de afgelopen dagen echter zo groot geworden te zijn, dat hij uiteindelijk de lijn moest laten vieren en de actie weer moest afblazen.

En zo beleven we een fenomeen, dat niemand zich tot voor kort kon voorstellen: de machtige Amerikaanse president verklaart een land de oorlog. En zijn eigen soldaten zeggen: Stel je voor: de president zegt het is oorlog en niemand gaat erheen.

III SLOT

Waar de begrenzing van de macht met andermans geld nog altijd niet is doorgedrongen, is bij de jonge generatie van de kleur-politici van vader-op-zoon die in de 7^de Dag hun mening mochten spuien over de topsalarissen van de politiek benoemde overheids-managers. Hun respectievelijke partijen waren er bijna uit. Nog even geduld dus. Daar zat het Vlaams Belang-meisje dan tussen als vreemd eendje in de bijt tussen al die mannelijke egos van roofganzen. Voort schnabbelen, wisten die.

Barbaraatje zat daar maar mooi te wezen, maar of haar repliek over komedie en geldverkwisting genoteerd werd door Yvan de Adder, is en blijft een open vraag.

O ja, en Bracke : hadden wij dan het = teken niet gezien in DS tussen economie en eigen welvaart? Ach jong, hij had alleen maar gesproken voor zijn beurt en morgen, maandag, zou hij wel spitsroeden lopen bij het Partijbestuur.

Exit. Staan de bordjes klaar?