MET SNELTREINVAART DOOR DE DAGEN

Waarom toch zijn Vlaamse Leeuwen niet altijd kudde-dieren zoals ze leven in de vrije natuur

I) INLEIDING

Wat zouden we voor Nonkeltje nu best onthouden over de valstrik van Bart Stinckman in De Schandaard: dat het een akkefietje was, of een ongeluk , net zoals een dodelijke kogel in eigen voet, dikwijls in een klein gaatje zit?

Kijk, door al dat verruimen, is de Baas zelf zowat het tegenovergestelde daarvan geworden, want zo mager als een lat geworden.

Waarom trouwens BDW langs de kant van de Loge heeft willen verruimen zal wel voor altijd een mysterie blijven. Tenzij uiteraard de Loge aan het bijdraaien zou zijn. Om het even, als er zo nodig dan toch moest verruimd worden, waarom dan niet meteen de Belangers aangesproken? Zoals ik het zie (en ik ben zeker niet alleen) zat daar niet 1 of 2% in, maar met de hele partij ineens wel 15%. Want dat zou geen verruiming meer zijn geweest, maar Godsvrede.

40% + 15% = absolute meerderheid. Maar misschien kan BDW als historicus beter het verleden uitleggen, dan rekenen en tellen.

vaak zou Bart de Wever de laatste tijd niet hebben gepreveld: lieve God,bescherm mij alstublieft tegen mijn vrienden, mijn vijanden kan ik zelf wel de baas.

En hoe vaak heeft de Heer niet geantwoord: Bart, jongen, niet overdrijven, wie heeft die vrienden van u binnengehaald in de N-VA?

Want aan waarschuwingen heeft het niet ontbroken. Neem nu Bracke. Toen die meer politiek brood zag in de partij van De Wever dan in de sp.a, waar hij wegkwijnde en die

zelfs zijn VRT-carrière niet meer steunde,was het De Wever die hem met wijd opengespreide armen in de N-VA opving, tegen het advies van wie Bracke kende en De Wever vergeefs probeerde uit te leggen dat wie door zijn ouders Siegfried werd genoemd, niet noodzakelijk zestig jaar later nog steeds een flamingant was. Ging Bracke niet fier op zijn lidmaatschap van de loge, en was het niet

de loge van het Groot-Oosten die bij monde van haar grootmeester ooit in De Morgen had verklaard dat ze weliswaar niet aan politiek deed, maar bij wijze van uitzondering wel tegen het Vlaams-nationalisme was? Later

gaf Bracke toe dat zijn overstap naar de N-VA hem opgezadeld had met problemen bij de loge. Hoe anders kan hij die problemen hebben opgelost dan door zijn publiek optreden ondergeschikt te maken aan de eisen van de Belgisch-radicale en overwegend francofone vrijmetselarij?

Men kan geen twee heren dienen, zegt een Vlaamse volkswijsheid. Toen wijlen professor Robert Senelle, een man van grote correctheid, na een lang leven als socialist en logebroeder, radicaal Vlaamsgezind werd, verliet hij de socialistische beweging en nam ontslag uit de loge. Hij wist wat wel en niet verenigbaar was. Heeft Bracke ontslag

Maar in De Standaard gaat hij wel zeggen dat het Vlaamse zelfstandigheidsstreven géén prioriteit is en dat zijn partij in de volgende regering wil zitten, ook als die zich alleen met economische kwesties bezighoudt.

Later heeft men daar allerlei soorten uitleg voor verzonnen, maar het was duidelijke taal: het eerste programmapunt van de N-VA (onafhankelijkheid voor Vlaanderen) werd terzijde geschoven: voor Bracke bestond

er geen loyauteitsconflict meer tussen zijn lidmaatschap van de loge en van de N-VA.

Alleen had, als hij gelijk had, de N-VA geen reden van bestaan meer. Le Soir toonde zich hierover zeer tevreden.

De Wever en anderen van N-VA verklaarden dat Bracke voor zijn beurt had gesproken. Dat wilde dus zeggen, dat Bracke wat had moeten wachten voordat hij met zijn verloochening van het Vlaams-nationalisme uitpakte.

En alsof het zelfvernietigend vermogen van de N-VA onbeperkt was, waren er die vervolgens opmerkten dat het om een en-enverhaal ging. Men diende de Vlaamse zelfstandigheid na te streven én tegelijkertijd een degelijk beleid voor Vlaanderen uit te stippelen. Voor een deel is dat vanzelfsprekend (wie kan tegen meer welvaart voor Vlaanderen zijn?), maar voor een deel roept dat bedenkingen op. Herinner u het verhaal van het Vlaams Blok. Dat beweerde ook altijd dat men én voor onafhankelijkheid was én tegen vreemdelingen, maar zon houding is niet vol te houden, en uit de electorale neergang van het Vlaams Belang is dat daadwerkelijk gebleken. Er is altijd iets dat primeert, iets dat in de perceptie blijft hangen als het wezenskenmerk van een partij. Door er een én-én van te maken, bleef bij velen alleen het vreemdelingenstandpunt van het VB in de perceptie over, waarna de vijanden van het Vlaams-nationalisme zich op dat ene thema konden werpen. Niet zonder succes, zoals met weet.

Bracke zegt nog dagen nadat hij zogenaamd werd teruggefloten (bijvoorbeeld in De Morgen, 2 september) dat confederalisme geen doel op zichzelf is? Nee? Vindt de N-VA dat? Eén van de opmerkelijkste kenmerken van alle volksnationale bewegingen die de wereld heeft gekend, is dat ze hun voeten vegen aan de bewering van de bondgenoten van het imperialisme en kolonialisme, dat onafhankelijkheid welvaart zou kosten. Allemaal hebben ze die kritiek verworpen, want ze wilden liever leven in een zelfstandig land, met minder welvaart, dan in een kolonie, met meer welvaart. Echte nationalisten en die vormen de basis van het Vlaams-nationalisme worden niet door een welvaartsstreven gedreven en worden niet door een mogelijke welvaartsvermindering afgeschrikt. Als de N-VA Bracke volgt en het ziet ernaar uit dat hij zelfs door De Wever wordt nagepraat houdt de N-VA op een Vlaams-nationale partij te zijn, want voor nationalisten is zelfstandigheid ook in de vorm van confederalisme juist wél een doel op zichzelf.

Wat een treurigheid. Het lijkt wel alsof de N-VA, amper een goede drie jaar nadat ze een grandioze verkiezingsoverwinning had behaald en heel eventjes België aan het wankelen had gebracht (enkele uren, laten we zeggen: totdat De Wever het eersteministerschap cadeau gaf aan Di Rupo en België wist dat er geen gevaar meer dreigde), en nauwelijks een jaar of zo nadat de Vlaamse opinie volgens peilingen bereid was om de N-VA een nieuwe en beslissende verkiezingsoverwinning te schenken (tot 40 procent van de stemmen), lijkt het wel alsof de vermoeidheid heeft toegeslagen en de N-VA de strijd heeft gestaakt. Want het is niet alleen Bracke die voor zijn beurt sprak, die de partij schade heeft berokkend, maar ook vrees ik de daaropvolgende tamme, slappe, dubbelzinnige reactie van de kopstukken van de partij. De Wever wekt de indruk dat hij het te druk heeft met zijn burgemeesterschap om zich nog met zijn partij bezig te houden.

Beseft De Wever wel wat hij zijn partij aandoet door deze indruk te wekken? Velen denken nu dat het eerste punt uit het partijprogramma (zelfstandigheid) op initiatief van Bracke rustig mag worden uitgewist. Weet De Wever dat Hugo Camps voor vele Vlaamsgezinden spreekt als hij zich afvraagt (in De Morgen, 1 september), hoe en waarom Bracke bij de N-VA is terechtgekomen, en waarom De Wever nooit een bevredigend antwoord op die vraag heeft verstrekt? Weet De Wever dat als hij, zoals wordt gefluisterd, Bracke aan het hoofd van de N-VA-lijst voor de Europese verkiezingen plaatst, die lijst een minder goed resultaat zal opleveren dan verwacht, want dat velen zullen denken dat Bracke in Europa alleen maar de aanzienlijke vertegenwoordiging van de Belgische loge (met Michel, De Gucht, enzovoort) zal gaan versterken, niet Vlaanderen? En dat nogal wat Vlamingen vinden dat dit niet de taak is van de N-VA, en de N-VA daar ook niet voor mag worden gebruikt?

III SLOT

Iemand die decennialang gepokt en gemazeld is in BRT-kringen, kan volgens mij geen goeie Vlaming meer zijn. Dat Linkx zijn, daar nog aan toe, die zijn niet allemaal het doodkloppen niet waard. Maar dat jarenlang onderdanig gevlei naar al wat naam en faam had in de vette boterton, moet het sterkste karakter meegezogen hebben.

Het kan natuurlijk ook zijn, dat wij bloggers maar rand debielen zijn, die het nobel spel van geven en nemen niet zo rap door hebben. Stel U eens voor, dat Nonkel Siegfried Heil! vanwege BDW het Paard van Troye moet zijn, die de Reyerslaan naar zijn kant trekt! Stal U voor, dat Tine Tanghe, gedrapeerd in een reusachtige Vlaamse Leeuw (wat op slag heel wat minder houterig zou aandoen!) zoals een Revolutionaire Marianne met half ontblote boezem, de standaard met de leeuwenvlag vuist en voet de vane omtrent, het Nieuws van 19 uur zou komen aflezen van haar autocue. Dart ze zou beginnen met Gebed voor het Vaderland en afsluiten met, afwisselend, een dreunende Vlaamse Leeuw of het Ons vir Suid Afrika.

Ik stel mij voor, dat er in de straten rondom een massa voplk zou staan juichen, terwijl op zegewagens de verslagen Francofonen worden afgevoerd En op de transen zouden de Leeuwen dansen.

Bartje, die voor Vlaanderen al zoveel heerlijke zaken gepresteerd heeft, zal hopelijk deze keer zijn portie bruine bonen opeten, die hem door de kiezer worden opgeschept, en niet voor tijd van tafel vmuchten..

19-09-2013, 15:06 geschreven door Jean