.

DONDERDAG 11 NOVEMBER 2021

    *

REGIME, PULP-PRS EN JANK-TEEVEE, TROUWE VOLGEMIGEN VAN

DE RATTENVANGER VAN HAMELN: RECHT NAAR DE VERNIETIGONG…..

*

INLEIDING: EIGEN MENING.

OVERGENOMEN TEKSTEN ZIJN

INSPIRATIE- BRONNEN

*

500722 - FEEST VAN SINT MAARTEN EN VAN DE VELE GROEENE GEBRADEN KIEKENS DIE VANZELF IN ONZE BEK ZULLEN VLIEGEN

*

I N H O U D

De ervaring leert ons, dat als de wereldleiders na verloop van tijd teveel over en weer vliegen om elkaar in de ogen te kijken, er ongeluk in de lucht hangt.

Het is nooit anders geweest, want alleen primitieve wilde volkeren vliegen elkaar naar de keel zonder verwittigiging of enig diplomatiek overleg….

Neem nu onze bloedeigen Sjeike Sjarel, de Federale Blauwvogel en Opperkiieken in de vele kippenhokken van de Verenigde Staten van Europa, die helemaal alleen en onverwacht maar met groot gevolg en veel vrouwelijk schoon, - maar dat horen we niet in de Regime Pers - nar Polen tiegt. Uiteraard op onze kosten!!!!

Om daar via de Poet in het Kremin, ’n andere gezworen vijand, Wit Rusland te ‘verzoeken’ om iets te doen aan de vele tienduizenden ‘transmogranten’ die staan te popelen om ons te vertrappen….

Even dat EU-vonnis met die miljoeen Euro’s boete per dag aan de kant geschoven, weg de reactie van de Poolse Premier daarop die dreigde met een Vierde Weredoorlog. Niks daarvan: Sjeike Sjarel moet dringend in de schijhbwerpers treeden, want die dreigrt stilaan in de vergeethoek te geraken. Wat hem teveel kiezes en eigen k    pitaal zou kosten…

En de Grote Basin, Zuster Ursula, zit zich in Glasgow in het zweet te werken om het wererdldklilaat te redden.

En dat allemaal net voor de Verenigde Staten vab Eurioa ter ziele gaan….

-

Ach, het zal wel koelen zonder blazen. Om achtrrt de schermen verder te woekeren,. Buiten ons zicht.

Ja Ja, inderdaad, toit va très bien Madame la Marquise….

*

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

*

11.11

   En daarmee zitten we weer aan de feestdag van 11 november waarin we een van de wereldoorlogen herdenken die we gewonnen hebben. Ik heb het hier al meer geschreven: in deze kille tijd van het jaar hebben we zo’n feestdag niet meer nodig. We moeten die WO I wel blijven herdenken, maar kunnen dat evengoed op een weekeinde vóór of na 11/11 doen, iets wat al lang gebeurt in bv de UK. De feestdag van 11 november zou men beter omzetten naar een voor de gewesten, dan zou 11 juli bv eindelijk een feestdag worden voor alle Vlamingen en geen apartheidsfeestdag meer voor alleen de happy few, zoals dat nu nog steeds het geval is.

   Een andere zaak is wel het 11.11.11. gebeuren, een allegaartje van ngo’s en andere organisaties die uitgesproken links zijn. Denk maar aan Oxfam bv of vzw Vrede, Çavaria, de klimaatactivisten en ontwikkelingshelpers. Alleen al het feit dat een Jos Geysels, de uitvinder van het cordon sanitair, tien jaar lang voorzitter van 11.11.11 kon blijven, zegt genoeg. Later kreeg de man vanwege het traditionele establishment nog verscheidene lucratieve postjes als judaspenning.

   11.11.11 blijft alleen bestaan om subsidies en giften om te zetten in een politieke propaganda die uitgesproken links en anti-Vlaams is.

 *

 Reeds sedert mijn kinderjaren, is, voor wat betreeft Elf Novemer, die datum volledig ondergeschikt        aan de vooravond ervan. Want in de Westhoek, mijnn Heimatland tot mijn 25^ste llevensjaar, is het dan Sinte Maarten, de van ouds Hoogheilig Man, die ’s nacht op zijn ezel, in gezelschap van Zwarte Piet die grote zakken snoep en speelgoed op de rug torst, over de daken der huizen dwaalt, om brave kindertjes bij het wakker worden te verrassen met allerlei lekkers. Stoute kinderen daarentegen, werden vcoordien afgefreigd om in de lege zakken van Zwarte Piet te belanden, om naar ergens naartoe te worden meegenomen….

*

Aan de oorlog moesten wij in heel de streek niet eens denken: dagdagelijks lep iedereen langs meestal totaal verlaten soldaten-kerkhoven, grote en vooral veel kleine, waar geen kat nog naar omkeek. Vooral niet ijdens de Duitse Bezetting gedurende WO II…..

Ja, het doet niet altijd even goed terug te denken aan 75 jaaar terug, omdat de Goede sint bij ons thuis zowat alleen nieuwe kousen, nieuwe klompen en een kleine krentenbroodje had achtergeaten. Naast ’n kindertrompet voor Klein Broertje, een speelpoppetje voor Zus en een paar blikken autotjes zonder wielen…

Geen wonder dat we on s vergaapten op alles wat we bij de schoolvriendjes zagen.

*

Al-bij-al zijn dat toch lieve herinneringen, waant as wezen deden we spontaan ons best om ons Ma de indruk te geven dat we best gelukig waren om te hebben mogen meedopen met de bieten-lantaarn stoet voor de deur op slot ging.

(Get) Digitalia

CORONA VIRUS

*

Delta Variant rechtvaardigt booster-prik voor alle vaccins

©Tim Dirven

*

10 november 2021 22:02

*

De politiek klopte woensdag een booster-shot af voor iedereen die volledig gevaccineerd is. De veel besmettelijkere deltavariant van het coronavirus maakt een boosterprik voor alle vaccins zinvol.

Het IMC, waarin de federale en regionale ministers van Volksgezondheid zitten, heeft een principieel akkoord over een boosterprik voor alle Belgen ouder dan 12 die volledig gevaccineerd zijn. Wie één keer met het vaccin van Johnson & Johnson werd ingeënt krijgt al vanaf dit jaar een tweede prik, zoals de Hoge Gezondheidsraad (HGR) dinsdag adviseerde.

"Dankzij de derde prik verdwijnt het verschil in bescherming tussen de Wuhan- en de deltavariant die de vaccins bieden. "

Geert Leroux-Roels

Vaccinoloog (UGent)

Voor de andere vaccins - Moderna, Pfizer en AstraZeneca - moet nog een en ander op punt gesteld worden. 'De Hoge Gezondheidsraad gaat de komende twee weken wetenschappelijk advies inwinnen', klinkt het op het kabinet van Vlaams minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V). 'Op 27 november gaan we dan de praktische organisatie van de derde prik afkloppen.'

Beke riep eind oktober al op tot een booster-shot voor de hele bevolking en niet alleen voor zorgpersoneel, 65-plussers en mensen met een verzwakte immuniteit. Federaal minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) stond toen nog enigszins op de rem. Die reserves liet Vandenbroucke intussen varen, zo bewijst ook de unanimiteit binnen het IMC over de beslissing die woensdag is genomen.

Hoewel de HGR nog geen advies heeft gegeven, kondigt de politiek de derde prik dus toch al aan. Dat is opvallend, want in zijn advies van dinsdag spreekt de HGR zich bij gebrek aan wetenschappelijke evidentie voorlopig niet uit over een booster-shot voor wie AstraZeneca kreeg. Toch lijkt door de Delta Variant - die de kans op virus overdracht veel groter maakt - een derde prik ook voor de andere vaccins zinvol.

Pieter Lambrecht

 *

Wat doet de kleur van de kat ertoe, als ze maar muizen vangt. Gade nu op intensief door een WUHANNEKE of een DELTAKE: het zal de Spleetogen wel worst wezen. Hun suprematie immers is al jarenlang ruimschoots bewezen.

Sleeping Joe in The USA, maar ook de Poet in het Kremon, om nog maar te zwijgen over La Märkalina gedragen zich precies als Busch na 9/11: ze gaan plat op de buik. Toen was er ook geen sprake van een sooort Hiroshima   op Mekka & Medina, wel integendeel: de verwoeste Wtin Towers werden de inzet voor de mondialisering en de massa-migratie all over the world….

China gaf in afwachting, dus maar de Master Prik met het Cowid19, een nieuwsoortig oorlogswapen, erger dan de V1 waarmee Hitler de finale wilde inzetten om de Eindoverwinning binnen te rijven… Nu misschien zelfs met in het achterhoofd de terugdringing van de islamisering en de vervaging door het Comminisme.

Hety Westen staat dus weer eens te meer voor de keuze: pest of cholera, wat wordt het?

(Get) Digitalia

*

*

BEWONERS “OM DE TUIN” GELEID

*

10 november 2021 Spietse De Vleeschouwer

*

Gemoedelijk zingt en danst in ‘t rond,

Want, voorwaar, al boven het vont,

Werd gedoopt een frisgroen oord,

Voor ’t klimaat, begot! Men zegge het voort!

**

Een Tuin vol Onkruid

Uit de knettergekke koker van een stel koppige klimaat klerken ontsproot voor de zoveelste keer een, in stedelijk opzicht, volkomen krankzinnige variatie op de thema’s verloedering, teloorgang en verval. Na het woonerf, de speelstraat en de fietsstraat, stellen wij u voor: de tuinstraat! Met deze vorm van dorps ressentiment in de stad – voelt U het al aankomen? – wil het stadsbestuur de klimaatopwarming tegengaan. Dat is ongeveer hetzelfde als de islam-terreur willen beteugelen met de wereldvreemde hoffelijkheid en alles vergevende clementie van een naïeve kwezel – en nu ik erover denk, ook daar blinken wij Vlamingen spijtig genoeg in uit! De bedenkelijke eer van “allereerste tuinstraat” viel de Lange Ridderstraat te beurt, gelegen in het hart van het Sint-Andrieskwartier, vroeger bekend als de “parochie van miserie.” Stedelijk gesproken behoort de miserie klaarblijkelijk nog steeds niet tot het verleden.

Natuurlijk sprong de politiek, of wat daarvoor moet doorgaan, stekeblind op de ossenwagen. Het resultaat is navenant: in heel de straat, van Sint-Andriesplaats tot aan de Augustijnenstraat, werd het kapot verkavelde Vlaanderen, met zijn synthetische fermettes en geaffecteerde voortuintjes, nog eens dunnetjes gereproduceerd, maar dan in een stedelijke variant. De huizen werden voorzien van een zelf te onderhouden suggestie van voortuin en in het midden van de straat laat men het gras en ander onkruid welig door de stenen groeien – en dat gaat dus de opwarming van de aarde moeten tegengaan. ’t Is dat we weten van wie deze onzin komt of we hadden het nog persoonlijk kunnen opvatten ook! Denken die halfslachtige politici nu immers echt dat ze ons werkelijk alles kunnen blijven wijsmaken? In Rome kondigde de spiksplinternieuwe burgemeester, de sociaaldemocraat Roberto Gualtieri, als eerste beleidsdaad de “grote schoonmaak” van de stad af, wat evenzeer de verwijdering van tierend onkruid behelst; hier in het killere noorden geven we dat onkruid daarentegen de volle loop, tot meerdere eer en glorie van de stedelijke fauna van knaagdieren en ander ongerief.

Autohaat

Vanzelfsprekend werd “Monster Auto” teruggedrongen; in de Lange Ridderstraat regeert nu totalitair de bakfiets! De vroegere volkswijk van gewone mensen die werkten voor de kost, werd een aantal jaren geleden veroverd door een zwik bobo’s, welzijnswerkers en beroepsvrijgestelden, die tot aan hun pensioen geriefelijk kunnen blijven “hangen” op de loonlijsten van bovenmatig gesubsidieerde VZW’s en andere obscure instellingen en die voor hun mobiliteit niet afhankelijk zijn van een auto. De gevolgen maken we thans allerwegen mee! Eerste slachtoffer van dit ecologisch janitsarenkorps blijft zonder twijfel de stedelijkheid in het algemeen, en de overtuigde stadsbewoner in het bijzonder! Want wat er doorgaans door die “Greta- en Anuna knuffelaars” niet bij vermeld wordt, is dat er, naast de dorpse voortuin met apenschrik, meestal een verharde oprit voor de auto ligt. In de stad moeten de bewoners maar zien dat ze hun vehikel tegen betaling achterlaten in peperdure ondergrondse parkeer catacomben die door de dikke vriendjes van het bestuur tot in der eeuwigheid mogen uitgebaat worden.

Volgens de webstek van de stad moet de tuinstraat zorgen voor de noodzakelijke vergroening (plantjes) en verblauwing (waterinsijpeling) van de stad in tijden van klimaatopwarming, wateroverlast en – daar komt ie! – “hittestress”: geef het kind een zorgelijke naam en de wereld vergaat voor de zoveelste keer. Vergroening en verblauwing, bovenop vergrijzing en verbruining: er wordt nogal verkleurd in de regenboogstad! Is het daarom misschien dat tijdens de officiële opening van de allereerste tuinstraat de dito kabouters Claude – ik ben zo moe! – Marinower en Paul – geef mij maar een woonerf – Cordy de honneurs mochten waarnemen? De eerste van de “blauwe” OpenVLD, de tweede weliswaar van de N-VA en sidekick van Koen Kennis, maar volledig ondergeschikt aan de “groene” bende waarmee hij in zijn district een atypische meerderheid vormde en die geen duimbreed in de weg mag gelegd worden in de hoop in 2024 nog een paar groene stemmen weg te bietsen. Dat voor zijn toekomstige electorale escapades een hele binnenstad, als stad, moet gesloopt worden, zal hem worst wezen.

Kletsen met de Buren

Koele Claude, al jaren mentaal gepensioneerd, sleurde zijn lijzige zelf lusteloos naar de opening van de tuinstraat waar, ambtenaren niet meegerekend, slechts een handjevol opgeruimde ecologische borsten verzamelen hadden geblazen. “Onze stad is voor 60% verhard en gebetonneerd”, las loden Claude de persmap af. “Door de dichte bebouwing is er weinig open ruimte”, vulde hij zichzelf nog net op de valreep aan, niet eens beseffend dat hij daarmee de gebruikelijke definitie van een stad ten beste had gegeven. Potsierlijk Polleke, geflankeerd en in de hand gehouden door z’n babysitter, districtsschepen voor groenvoorziening Tom Van den Borne (Groen), mocht ook wat zeggen: “Het succes van zo’n ingreep”, ontkende hij reeds bij voorbaat elke aansprakelijkheid bij mislukking, “hangt voor een groot deel af van de bewoners zelf.”

Onder Pollekes politieke paraplu stonden Jan en Stella als vertegenwoordigers van de bewoners al uren te stralen van frisgroen geluk. Ze waren toch zo blij met hun voortuintje van niks: “Als ik in mijn voortuintje werk”, filosofeerde Jan een eind weg in een trance van sociaalvoelendheid, “ben ik ook steeds met de buren aan het praten.” Ondanks “blauwe bevloeiing” sijpelde het bij de geluksvogel echter niet meteen door dat normale stedelingen in de regel geen voortuin nodig hebben om met hun buren te kouten.

Toen 30 jaar geleden de stedelijkheid nog maar amper aangetast was, kende iedereen er nog iedereen, zónder onkruid voor de deur. Café Liberty, bij Louis Schippers, waar een drumband mét majoretten gevestigd was, was voor de buurt de logische verzamelplaats waar meer aan sociaal werk werd gedaan dan de doorsnee goedgelovige sociaal assistent van nu voor mogelijk houdt. Maar het moest plots allemaal professioneler, transparanter en beter! Het werd er alleen maar slechter op, waardoor men nu de uitvlucht van een voorhof behoeft om met z’n buren te keuvelen en te klessebessen. Arme lui! En dan zijn Jan en Stella niet eens representatief voor de buurt! Vele bewoners van oudsher zijn de hondenpoep, het restafval en de studentenkots tussen het hoge onkruid al meer dan spuugzat, maar geen van hen wordt door het performant “journaille van de blijde ecologische boodschap” een stem gegeven.

Testcase Berchem

Smoezen bij de vleet dus, daar op de opening van de eerste Antwerpse tuinstraat! Minder bekend zijn dan weer de lotgevallen van de bewoners in de Wasstraat in Berchem, waar ook vier van die ecologische aberraties aangelegd worden. De weggehaalde straatverharding zorgde er voor aanzienlijke en structurele schade aan de gevels, verzakte kelderroosters en wateroverlast: “ecologie doet lijden”, zullen we maar zeggen. Het district Berchem geeft ondertussen niet thuis. Gevolg van het bestuurlijke “trek uw plan”, waar ook Cordy in het district Antwerpen zo razendsnel mee uitpakte.

Bewoners moeten hun eigen boontjes maar zien te doppen, want geld voor een performante groendienst van de stad zelf is er natuurlijk allang niet meer! Waar al dat belastinggeld dan wel naartoe gaat, weet eenieder die op een plompverloren dag toevallig op het Astrid- of Sint-Jansplein verzeild geraakt.

“Trek uw Plan”

Wat die bewoners aansprakelijkheid met zich brengt, is trouwens, bitter tegen het gehemelte, te proeven in datzelfde fameuze Sint-Andrieskwartier, in de omgeving van de aartslelijke jeugdherberg. De woonerven in de buurt worden er ontsierd door mottige bloembakken van afgedankt palettenhout die het de automobilist nog moeilijker moeten maken om te draaien en te keren in het van nature voor een “diversiteit” aan weggebruikers conflictueus geconstrueerd woonerf. Eigentijdse “natuur” in de stad moet klaarblijkelijk, evenals de groene jongens en meisjes zelf, “vintage” zijn: netjes getrimde parkjes met hier en daar een bankje als teken van een stadscultuur, behoren zich te metamorfoseren tot wild opgeschoten en haast niet te temmen exotische kruidentuinen, van waaruit de pollen je in de neus vliegen bij elk teer briesje.

Enfin, die occasie-bloembakken dus worden onderhouden door een PVDA-mademoiselleke, dat zo sociaal en inclusief in het leven staat dat ze het hoofd ostentatief afwendt van iedereen waarvan ze vermoedt er een andere politieke mening dan de hare op na te houden. Elke dag trok ze rond met bloemetjes en waterkan. Tot ook zij het beu was. Sindsdien staan er in de verweerde en versleten bakken van palettenhout veelal plastic bloemen, zó behaaglijk in onderhoud! Zelfs een overtuigd ecologisch leven botst vaker dan verhoopt op de grenzen van barre weersomstandigheden. We zitten opgescheept met hoogstens een stel luxe-ecologisten, niet eens nog in staat de natuur te nemen zoals ze is en steeds met dat streepje eigenglans en comfort dicht in de buurt.

Charlottalei

Dit alles maakt de manifeste aanwezigheid van Potsierlijk Polleke in de “grasstraat”, veel meer nog dan de presentie van het blauwe alibi Marinower, des te pijnlijker! Want was het niet Kabouter Wooner die alle knoestige bomen van de Charlottalei liet vellen onder het voorwendsel dat ze ziek waren? Wie tijdens de “arboricide” per abuis langs de lei wandelde, zag echter niks van die ziekte! Integendeel, langs de weg lagen de gevelde “houtlijken” zo blank te wezen als de versnipperde stammen uit de Canadese wouden die per schip naar onze contreien worden vervoerd om opgestookt te worden in de ecologisch rampzalige biomassacentrales: duurzaam in de vernietiging van vrije natuur! En dat alvermannetje gaat de natuur en het klimaat redden met een busseltje onkruid vol hondendrek? Komaan zeg! Nog maar eens een voorbeeld uit Rome – maar Milaan, Parijs of Londen kan ook hoor! Toen vastgesteld werd dat de iconische Romeinse pijnbomen echt ziek waren (aangetast met de parasiet toumeyella parvicornis), werd gelijk 60 miljoen euro uitgetrokken voor de genezing van die aloude vrienden van de mens. Hier zien kerngezonde bomen mét pedigree alleen nog de kettingzaag! En waarom? Om een royale rijstrook aan te leggen voor de “Keizer van het Oud IJzer”, de Fiets. Tweespaltiger wordt het groene denken niet!

Bomen in een Woestijn

Met bomen op leeftijd is het in Antwerpen al hetzelfde als met het gewortelde volk: ze moeten plaats ruimen voor, au max, vuistdikke exemplaren, wier radices niet al te diep reiken. Stevige stammen die, vanuit hun ringen, volhardend en in volle grond, getuigen van het trotse verleden van de stad, moeten plaats maken voor schamel struweel en ruig kiemend onkruid; liefst nog in een verplaatsbare pot, zodat geen evenement er nog hinder van ondervindt. Wie oude foto’s bekijkt van de Groenplaats, de De Keyserlei, het Operaplein, de Leien wordt er alleen maar mistroostig van. Wie naar de goeddeels omgevolkte meute kijkt die er nu bezit van neemt, zelfs nog meer! Lang zal het niet meer duren of geen boom in het stadspark en geen mens op de Meir, heeft nog weet van het glorierijke verleden van de stad en zal, derhalve, ook een even glorierijke toekomst ontzegd worden. Alles moet gloednieuw gemaakt worden, alle herinneringen gesloopt, alle voormalige herkenningspunten neergehaald en wat er voor in de plaats komt, ontbreekt het aan een breed gedragen ziel (Nieuw Zuid) of tart derwijze de vanzelfsprekende Vitruviaanse proportionaliteit (Eilandje) dat “zich thuis voelen” een wel heel vluchtige en vergankelijke strekking krijgt, tenzij natuurlijk een ruimte- en tijdloze steenwoestijn de geprefereerde biotoop mag heten.

Woestijnen – ook van steen, kijk maar naar het Steen! – desoriënteren de mens volledig. Jean Baudrillard noemt ze in zijn boek Amerique (1986) “sideraal”: even clean als obsceen, even weinig verleden als toekomst, nergens een “tache de beauté” die de schoonheid draaglijk maakt, en bovendien even afstandelijk als onherbergzaam, zoals de sterrenhemel. Van stadsmarketeer Patrick Janssens kan bezwaarlijk veel goeds verteld worden maar, vergeleken met de schoolmeesterachtige betweterij van het huidig bestuur die deze stadswoestijnen mee aanschijn geeft, voelde zijn luisterbereidheid nog lentefris aan, zeker voor de bewoners van oudsher die tenminste de indruk hadden nog mee te tellen. Daartegenover grijpt de pedante verwatenheid van de actuele stadskabouters de om de tuin geleide bewoners verpletterend in het slappe kruis. Kabouter Woonerf, zelf geboren en half getogen in Oostende, is aardig op weg om van Antwerpen, waarvan hij de ziel nooit begrepen heeft, een siderale woestijn van Baudrillard te maken. En die paar scheuten helmgras, geïmporteerd vanop een artificiële Oostendse kustduin, zullen daar niks aan veranderen. Zelfs het klimaat schatert zich er warm van!

 Een leuk verhaal en voorwaar, echt uit het leven gegrepen. En dat in de Stad van de Slimste Mens rer Wereld!

Doet er mij aan denken, dat    alles wat er rondom on gebeurt, als een prenalty-trap is in Ere Afdeling. Voor zover tenminste deze geen op voorhand afgesproken ‘deal’ is… Degene die de bal trapt, loert naar de linker

Benedenhoek, maar mikt dan de bal in de rechter bovenhoek en heeft dus prijs.

Politiek is inderdaad de kunst om de massa op het verkeerde been te zetten om zelf te kunnen scoren eb incasseren in klinkende munt..

Hoog tijd dus dat de door ervaring kundig geworden Kiezer net hetzelfde doet: zich zoveel mogelijk gedeisd houden, om op wettelijke wijze en op het juiste moment, de juiste uppercut te bezorgen die ons de VRIJHEID voor eeuwen teruggeeFt.

 *

CORONA & CENSUUR

VRIJE COMMENTAAR

*Ach, het komt allemaal wel weer goed. De soep wordt nooit zo heet gegeten als ze op tael komt. Al is het, zoals reeds gezegd, niet zo best als de wereld-potentaten teveel oer en weer vliegen…. Kunnen we over meespreken, niewaar Benito en Adolf? Dat ding daar in München is achteraf toch ook maar ’n leleijke misrekening geweest!

Van zo’n conferenties, daar komen meestal alleen maar vodden van, die miljoenen onschuldige mensen het leven kosten.

Onze bloedeigen Blauwparel, Sjieke Sjarel, het Opperkieken in het kippenhok van de Verenigde Staten van Europa, is onverwacht naar Poolland gevlogen. Vergeten voor even de zoveel miljoen Euri boete die dat land dagelijks aan Bruksèl diende te betalen, omdat dat verdomde onderkruipersras Eigen Wetten Eerst toepast.

Stel U voor: samen met de Poolse Premier, de man van de dreigende woorden over een Vierde Wereldoorlog, met Sjarel en een meute sjiek vrouwvolk, samen rond de tafel tegenover de Poet in het Kremlin! Om die te smeken om tussenbeide te komen bij Wit Rusland, om de horden ‘transmigranten’ die aan de Pooolse grens staan te trappelen om ons te vertrappelen, het zwijgen op te leggen….

De Vlad zal grote ogen hebben opgezet. Dawaai! Dawai! Of hebde liever van direct meine Rote Armee?

Ondertussen werkt Zuster Ursula zich letterlijk in het zweet in Glasgow om het klimaat te beheersen. Ze heeft er woorden tekort voor, want haar Engels klinkt enigszins Duits-achtig en daar weten de Schotten na de Hitlertijd, alles over. ‘Stellvertreters’ zijn gevaarlijke lui en voor geen haar te vertrouwen. Te meer daar eer heden ten dage geen Churchill meer is om daar een stokje voor te steken!

-

Maar laten we daarom niet treurig zijn op deze mooie St Maartensdag. Want vergeten we het niet: tout va très bien, Madame la Marquise.

*

*

Digithalys