Naar mijn bescheiden (en inderdaad bevooroordeelde) mening waait er heden ten dage, onder het voorzitterschap van het jonge Toebackblaadje, een vreemde centrum-rechtse wind bij De Morgen. Komt misschien door de Internet-versie ervan. Vreemd, dat hij precies dààr waait, en toch ook weer niet omdat hij zaken aanbrengt die in de redactielokalen gewoon niet mogen uitgesproken worden Curieus temeer, daar zoiets allemaal geschreven wordt door de opvolger van Ief Desmet, de handpop die nog bij Vadertje Stalin op de schouder schijnt te hebben gezeten .
Maat terzake!
Enerzijds streelt het een beetje de eigen ego, dat een echt dagblad, ook al is het maar De Morgen, een nietig blogschrijvertje achternaloopt, om het oude beklemmende verhaal van de magere jaren 30 in de tijd die we vandaag beleven, te hertekenen. Anderzijds is het beangstigend, want na de magere jaren 30, kwamen de rampzalige oorlogsjaren van WO II. En geloof me, De Morgen ziet in de USA vooral de oorlogsindustrie om orde op zaken te stellen, om met opzet te kunnen zwijgen over Duitsland, dat zowel toen als nu de eerste viool speelt. Al is het nu (voorlopig) niet met zware oorlogsindustrie dat de werkloosheid moet bestreden worden
Ja kijk, en dààr precies is De Morgen weer verkeerd door de logische gevolgtrekking te verzwijgen : moeten wij niet als toen, de kant kiezen van de sterksten? Anders komen we, net als toen,terecht tussen hamer en aambeeld. Tussen de hamer van het communisme en het aambeeld van het socialisme ..
Besparen, beste Heer Hoofdredacteur, weet U net zo goed als ik, zou moeten beginnen met minder genereus te zijn tegenover de halve wereld. Als ik zeg minder genereus, bedoel ik eigenlijk helemaal niet genereus, want het wordt weldra saufqui peut voor het kleinste kind. Maar vooral dàt zult U wel nooit schrijven. Want dat is mestkevertaal!
-------------------
De foute keuze
Vandaag sleurt een stevige staking het land in een verlamming. Uit de acties spreekt een angst die velen tegenwoordig delen: zullen we met z'n allen een deel welvaart moeten opgeven? De regering maakte met haar pensioenplan die angst concreet: ja, we moeten langer werken, en ja, we krijgen minder na onze loopbaan.
Opvallend is hoe sterk de bonden redeneren vanuit de positie van de babyboomers: zolang het pensioen van de huidige generatie vijftigers en zestigers maar niet in het gedrang komt. Dat de twintigers en dertigers zo met een erfenis opgezadeld worden die onhoudbaar is, is minder van tel.
Daarmee is niet gezegd dat de regering Di Rupo het bij het rechte eind heeft met haar aanpak. Ja, de staat heeft broodnodige hervormingen nodig, en mag gerust kritisch kijken naar al haar uitgaven én inkomsten. Alleen moeten de stuurlui durven erkennen dat de eurocrisis en de wereldwijde roetsjbaan richting recessie schreeuwen om een fundamenteel andere aanpak. De uitweg uit deze crisis is niet minder overheidsuitgaven, maar meer.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de machthebbers van dit land geen echte greep meer hebben op de koers van supertanker Europa. En die tanker vaart onder de vlag van budgettaire discipline en besparingen, met Kapitän Angela Merkel aan het roer. Duitsland heeft een efficiënte staat en een hoge pensioenleeftijd. Nu mag de rest van Europa volgen: de knip erop, en snoeien maar.
Het pensioenplan van deze regering is niet veel meer dan de stoelen op het dek wat verschuiven, essentieel verandert dat niets aan de verkeerde koers. Verschillende topeconomen én Europese leiders voorspellen voor het volgende decennium de 'Long Slump', een lange periode met bijzonder weinige economische groei. Meteen doemt ook de vergelijking op met de 'Great Depression' van de jaren 30. Massaal jobverlies in de (Amerikaanse) landbouwsector leidde toen tot een schuldencrisis, een financiële crash en uiteindelijk een reële crash. Het overheidsantwoord op de crisis gaf Franklin Roosevelt pas jaren later: massale overheidsinvesteringen in infrastructuur en onderwijs. Uiteindelijk bleek enkel de opbouw van het oorlogsapparaat om WOII te winnen voldoende om uit de depressie te komen.
De parallel met 2011 is beangstigend. Miljoenen jobs in de industriële productie in het Westen zijn de laatste jaren verloren gegaan aan China en India en komen nooit meer terug. Jongerenwerkloosheid in Zuid-Europa zit nu al op pieken tot 50 procent. En het enige antwoord dat Europa biedt is: besparen. Niet per se om efficiënter of competitiever te worden, maar vooral om te kunnen lenen op de financiële markt.
Een gigantisch investeringsprogramma is de enige oplossing uit deze impasse. Een stimuluspaket dat gefocust is op het opbouwen van een nieuwe economie, weg van industriële productie en gericht op diensten. Onderwijs is daarbij cruciaal, net als onderzoek en ontwikkeling. Alleen zo zullen de komende generaties ook hun welvaartsprong kunnen maken, net zoals de babyboomers.
Als het bespaarde geld op pensioenen gebruikt zou worden om dit allemaal te financieren in plaats van ontoerekeningsvatbare banken te redden, zou het allemaal iets makkelijker uit te leggen zijn door onze politieke leiders. Alleen zijn we op dit moment niet gezegend met écht moedige politici.
Wouter Verschelden Hoofdredacteur De Morgen
-------------------
Diagonaal herlezen
Dat onze welvaart door de open grenzen heen zou wegsijpelen, dat hadden onze Grote Geesten waarschijnlijk wel meegerekend. Maar niet dat het zo vlug zou gaan. Het zou wel hun tijd meegaan, hebben ze gedacht, de syndicaten voorop. Het wankel evenwicht arbeid-kapitaal werd grondig verstoord, en de Derde Wereldlanden zijn nu precies ook niet van gisteren : wie kan het ze kwalijk nemen dat ze hun kansen benut hebben? De Wet van Vraag en Aanbod werd miskend : goedkope lonen waren er in overvloed zodat het zelfs goedkoper was de garnaalvangst naar Marokko uit te voeren, deze daar te doen pellen en verpakken, en terugbrengen naar de havens aan onze kant van het Kanaal, dan ze hier te verwerken. Is het dan te verwonderen, dat die Marokkaanse arbeiders na verloop van tijd hun neus achterna reisden? Velen van hen zijn hier nu ook uitkeringsgerechtigde werkloze geworden, of zelfs gepensionneerd, maar bezitten samen met hun familie hele wijken in hun geboorteland.
Van solidariteit gesproken : deze is, op onze kosten, zelfs grensoverschrijdend geworden! Voilà, ook dat is globalisatie
Als onze tijden gelijken op de jaren 30, dan is gezegde globalisatie toch wel een wezenlijk verschil. Ook was de Islam toen een rijstkorreltje die zich nog kon koesteren onder de kerstboom : nu is het een allesbedreigende wereldmacht geworden die de beschaving enkele honderden jaren terugdraaien wil.
Als wij ons al zouden kunnen waarmaken in deze nieuwe wereld, zou het moeten zijn wegens onze technische kennis. Maar daar is ons onderwijs jammerlijk in tekort geschoten : het produceert teveel afval. Het verplicht onderwijs tot 18 jaar is een van de rails die terugvoeren naar vele honderden jaren achterstand. Zie hoger.
De (niet meer zo) nieuwe hoofdredacteur bij De Morgen is een goede handbal-speler : hij jongleert met begrippen als een doorwinterde circus-artiest en verdient daarmee zijn boterham. Hij is dus op de goede weg. Nu alleen nog de juiste ballen hanteren!
Zou het dan toch waar zijn, dat De Morgen over te nemen is? Maar laten we doen zoals de schuldeisers van Saab het gedaan hebben : het zaakje eerst laten failliet verklaren, om dan de infrastructuur tegen een zacht prijske over te nemen. Er zit een enorm potentieel aan lezers te wachten op een dagblad-recht-door-zee.
Voor Bonapartio Di Rupio, de zwarte ridder op het witte paard!
-------------------
Terwijl in Vlaanderen overal Blijde Intredes als van een geliefd Staatshoofdgefantaseerd worden door de Rode Ridders van de Pen, ter ere van de socialistische seksueel gefrustreerde homo sapiens, huiveren in eigen rangen zijn getrouwen zich te pletter. Zelfs al zijn het veroordeelde criminelen zoals Merry Hermanus, zonder eer en zonder schaamte, zij houden hun hart vast! Sa Majesté Elio Bonapartio di Rupio moet alleen nog een wit paard onder zijn derrière krijgen, om op standbeeldhoogte overal in het land als een heilige te worden vereerd. Santo Subito! Niet voor een gestorven Poolse Paus, maar voor een nog levende van gezondheid blakend gigolo!
Deze vuurrode achterbon van stakers verwoordt hetzelfde gevoel als de geel-zwarte achterban bij BDW : liever die beestenboel (of erger woord) aan ons zien voorbijgaan, zodat wij, door er oppositie tegen te voeren, er zonder kleerscheuren vanaf komen. Di Rupo, verblind door de eeuwige roem die hij denkt voor hem te zijn gereserveerd, hoort noch ziet goede raad. Hij zal er dus zo goed niet van af komen als BDW, die ondertussen fel vermagert, zodat hij straks weer overal in elke geopende deur, als een lichtvoetige ballerina, zijn voet zal kunnen tussensteken.
--------------------
Elio, maak dat je wegkomt uit de regering
donderdag 22 december 2011 om 10u57
De Brusselse PS-politicus Merry Hermanus doet op zijn blog een emotionele oproep aan premier Elio Di Rupo: maak dat je wegkomt uit de regering. Hermanus waarschuwde Di Rupo een maand geleden dat hij zeker geen premier mocht worden
Mery Hermanus is de voormalige fondsenwerver van de PS. Hij is veroordeeld in de Uniop en Agusta-Dassault affaires maar binnen de PS nog altijd een man met macht en aanzien en de vertrouweling van Philippe Moureaux.
Precies een maand geleden deed hij op zijn veelgelezen blog een oproep aan formateur Elio Di Rupo om geen premier te worden. Elio doe het niet! Dit wordt de hel. Dit zal onze partij vernietigen.
Wie verwacht dat Hermanus na de eedaflegging en de eerste beleidsdaden van Di Rupo is bijgedraaid, komt bedrogen uit. Het PS-zwaargewicht doet opnieuw een publieke oproep, ditmaal om zo snel mogelijk de handdoek in de ring te gooien als eerste minister van ons land.
'Elio, wij zijn blij voor u. Trots, voor alle Franstaligen en socialisten. Wij bewonderen u voor uw moed, uw intelligentie en uw fijngevoeligheid. Iemand moest zich smijten en jij hebt dat gedaan. Je hebt tijd gegeven aan ons land, maar hoeveel tijd? Ik heb het je nog zo gezegd Elio. Doe dit niet. Hoe moet je regeren met mensen die de toekomst enkel zien in termen van vernietiging van het sociale weefsel dat het land bijeenhoudt?'
'Elio, komaan ! De overlevingspensioenen! Hoe durf je zoiets aan te vallen? Denk je nu echt dat dit het belangrijkste is dat in dit land moest hervormd worden? De Open VLD, met de heren De Croo en Van Quickenborne, hebben ons hier in de val gelokt. Je moet meteen zwaar betalen voor je intrede in de 16.'
'De prijs die je moet betalen is de breuk tussen links en zijn achterban. Dit wordt een vertrouwensbreuk die zeer lang zal aanslepen. Waarom moest jij dat in godsnaam doen?'
'Je mag geen gelijk geven aan de critici die zeggen dat de regering bestaat uit zes rechtse partijen waaronder de PS. In de jaren 50 zei Sartre dat de socialistische partij een lijk was dat op omvallen stond. Zo zie ik onze toekomst niet. Elio, geef hem geen gelijk.'
'Elio. Neem de benen! Sluit de deur van de 16 achter u en gooi de sleutel ver weg. Vervoeg opnieuw de rangen van de arbeiders die zich verzetten tegen dit sociale kerkhof dat men aan het voorbereiden is. Ik weet dat jij daar echt zin in hebt!' (EE)
------------------
Diagonaal herlezen
Ongelofelijk, maar waar! De internationale (lees : Amerikaanse) rating-bureaus geven nu al een betere score aan dit apenland. Met een gezicht waarop masochisme van het zuiverste karaat afstraalt, verklaart Di Rupo dat zijn regering, op de vooravond van Kerstmis en na weer eens een nachtje konkelfoezen, hoereren en boeleren, goed werk levert. Er is haast bij, wordt gezegd, niet alleen om de domme Vlaamse massa de brol door de strot te rammen, maar omdat er al veel te veel tijd is verloren gegaan .Er wordt net niet bijgezegd, dat het zo lang geduurd heeft, door hun schuld, omdat de Vlamingen niet rapper en gezwinder wilden toegeven DeFrancofonen waren immers demandeurs de rien buiten massas geld en dat wilden de Vlamingen, van de soort die den belziek willen gezond maken, maar niet verstaan .
Net zoals doorheen alle tijden, zal Vlaanderen dus weer bloeden. En dat dank zij het verraderswerk van dezelfde mensen als die de laatste halve eeuw ons Land naar de verdoemenis hebben gestuurd : de o zo christelijke volkspartij van den Cleynen Eyskens en van Spleetoog Martens en andere Ervaren Gidsen wier verstand tot onder de broeksriem is gezakt en waarvan de gesjeesde slangentong nu ergens op de Place Pigalle in Parijs de Oeso-bloemetjes kan buitenzetten. En Zijne Hoogwaardige Roestiigheid kan genieten van zijn eerste moment de gloire, door als Europees President de Belgische Sire het kaas van tussen de boterham te stelen met zijn Kerstboodschap. Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil : het klonk voor het plebs beneden, van hoog op zijn wolkje gezeten, bijna goddelijk!
(Zucht) Moeten wij dat allemaal betalen? Bovenop onze eigen Regering en bovenop het Koningshuis die ons om ter meest minachten?
Dit stukje gaat niet over de derde macht, zijnde het begrip uit de rekenkunde dat geregeerd wordt door sinussen, cosinussen, tangensen, cotangensen en logaritmen. Moest het kunnen, dat wij ratings zoals AAA+ of AAA- zouden kunnen toedichten aan dit apenland, de meesten zou zijn -3 CCC³ : hoeveel dat is, is totaal onbekend, maar het zal iets deerniswekkend negatief zijn. Met priemgetallen en kofschip-schepen als versiering daar bovenop : zo smerig mogelijk! U kiest maar!
Correctie : deze quotering slaat op de Leiding, niet op de gewone mensen van het volk, niet op de eerlijke werkende Waal, noch op de modale Vlaming.
Als U de Allachtonen en Allahzonen daar bovenop neemt, dan moeten wij in de grabbelton zoeken naar een cijfer ergens in de omgeving van -10 CCC³, want die werden hier binnen gehaald met de uitvlucht dat ze nodig waren om te werken voor ons pensioen. Een actueel probleem, zo te zien, waarbij het Vlaams Belang nog maar eens gelijk krijgt : de poen van ons pensioen zit onder de pet van Mahommed!Niemand mag dat luidop zeggen buiten die van het Vlaams Belang want Youssef van het Spionnencentrum zegt dat de waarheid spreken in een Apenland tegen de Wet is!
----------------------
Wat ik echt bedoel met die derde macht zoals vermeld in de titel hierboven : dat het voor iedereen begint duidelijk te worden : de eerste macht, dat is de belgicistische middelpuntzoekende kracht, die in hoofdzaak voor de eigen verworvenheden vecht. De tweede macht is de centrifugale, de middelpuntvliedende kracht, de Vlaamse dus, die verandering wil, hoofdzakelijk maar niet uitsluitend zeggingschap over het eigen volkf, naar de regels van de echte democratie, waar 6,5 miljoen meer is dan 3,5 miljoen. De derde machtnu is deze die zich vandaag meer en meer begint af te tekenen : de wil van de man en de vrouw in de straat van wie de ogen beginnen open gaan.
Waar het naartoe gaat?
Wel, snuffel eens in Uw oud leerboek van Geschiedenis. Of surf U wat moe op Internet. Geschiedenis is nu eenmaal een vak dat al geruime tijd geschrapt is uit de fameuze eindtermen, samen met nog vele andere, en vervangen door iets dat werkelijkheidsonderrichtheet, wat dat in s Hemelsnaam ook mag zijn. Veel zal dat in ieder geval niet betekenen, want de Schepen van Onderwijs in Antwerpen verklaart openlijk dat zijn eigen onderwijs alleen maar afval produceert .
Dus : de Geschiedenis zal U leren dat het volk altijd en overal overwint. Zij het meestal kortstondig, daar de overwinning heel rap gerecupereerd wordt door de meestbiedende. Zal dat, in ons geval, weer de Francofone middenpuntzoekende, of deze keer de Vlaamse middenpuntvliedende kracht zijn?
------------------
Trein stopt aan taalgrens
REPORTAGE SPONTANE STAKING MET ABSURDE GEVOLGEN
OTTIGNIES/SINT-JORIS-WEERT - Brave Vlamingen, hevige Walen, treinen die rechtsomkeert maken aan de taalgrens, maar 'geen communautair probleem bij de vakbond'.
Van onze redacteur
Het onooglijke Sint-Joris-Weert had gisteren even een kopstation. Reizigers voor Leuven worden door een vriendelijke Vlaamse treinbegeleider naar het perron geroepen waar normaal de trein naar Waver staat. Reizigers voor Waver zijn eraan voor de moeite. De trein mag de taalgrens niet over. Het lijkt de tramscène wel uit Bye Bye Belgium, het einde van België zichtbaar gemaakt.
Kerstmis
De schuldigen zijn geen Vlaamse separatisten, zoals in de fictieve RTBF-documentaire, maar spontaan stakende Waverse seingevers. De trein kan niet veilig de grens over omdat zij niet in Waver aan de knoppen zitten, maar thuis, uit protest tegen de pensioenhervorming van Di Rupo I, een dag vroeger dan hun Vlaamse collega's, een dag voor de officiële stakingsdag van de openbare diensten.
In Ottignies, het belangrijkste station verderop de lijn, heerst intussen een gezellige berusting. Een vol stationsbuffet, op twee kerstbomen na een lege lokettenzaal, achter het glas één loketbediende die al een hele dag in opperste eenzaamheid haar plicht zit te vervullen. Niet één collega, geen treinen, geen reizigers. Ottignies heeft zich bij de toestand neergelegd. Tot Kerstmis of nog langer, als de geruchten kloppen.
Geruchten die ook Jos Digneffe, voorzitter van het de Vlaamse afdeling van de socialistische spoorbond, heeft gehoord, 'maar ik zal ze spijtig genoeg pas donderdagavond kunnen verifiëren'. Het zijn Waalse cheminots van zijn ACOD Spoor die dinsdag al het werk hebben neergelegd, twee dagen voor de officiële staking moest beginnen. En hij betreurt die beslissing. 'Pas op, ik ben niet kwaad op mijn Franstalige collega, Michel Abdissi, wel op de minister van Pensioenen, Vincent Van Quickenborne, die hervormingen doordrukt zonder overleg. Maar ik betreur dat die spontane staking losbrak.'
'Met hun spontane staking wekken ze de indruk dat ik mijn troepen niet onder controle heb, wat niet klopt. De Vlaamse leden houden zich braaf aan de afspraken. Walen zijn heviger, reageren vanuit het hart.'
Michel Abdissi wil niet horen dat hij zijn troepen niet onder controle heeft. 'Een vakbond is een levende organisatie, die leden wilden staken en dat mochten ze ook. Alle bonden waren het eens met de stakingsaanzegging, die loopt van 16 december tot 30 januari, de dag van de grote staking van privé en openbare diensten. Vakbondsleden die in die periode willen staken, zijn gedekt, al wil dat niet noodzakelijk zeggen dat ze tot de dertigste gaan staken.'
'U denkt misschien dat er bij de spoorbond communautaire problemen zijn, die zijn er niet. We zetten ons schrap tegen de grootste aanval in dertig jaar, de Belgen lijken nog niet te beseffen wat hen boven het hoofd hangt. Het is onvoorstelbaar dat we het nu niet eens zouden zijn.'
-------------------
Diagonaal herlezen
De BRT Nieuwdienst anex Terzake heeft het weer bont gemaakt! Met alle middelen de staking willen forceren : werkelijk zeer goed om nog een paar duizend kijkers voorgoed te doen afhaken.
Als puntje bij paaltje komt, is het testbeeld stukken beter!
De Belgische propagandamachine draait op volle toeren. De Vlamingen moeten leren houden van Elio Di Rupo. En ze moeten vooral ophouden met zeuren over het ontbreken van een meerderheid in Vlaanderen. Want het scheelt och arme twee zetels. En overigens is het in een federaal land perfect normaal dat een regering niet in elke deelstaat een meerderheid heeft. Een gewone meerderheid in de Kamer volstaat. Wie het anders beweert is een omfloerste separatist die het land naar de bliksem wil helpen.
Delpérée
Zo bijvoorbeeld de Franstalige constitutionalist en CdH-senator Francis Delpérée. In zijn gezaghebbende handboek Le Droit Constitutionnel de la Belgique (Brussel, Bruylant, 2000) lezen we het volgende over de federale regeringsvorming en de vereiste pariteit in de regering : La règle veut que chaque ministère soit assuré dune majorité suffisante au sein des deux grandes communautés qui composent lEtat et, plus concrètement, au sein de chacun des groupes linguistiques de la Chambre des représentants. (p.418) Het staatshoofd kan enkel een regering benoemen die aan die voorwaarde voldoet, aldus nog de eminente constitutionalist : Cette règle veut que le chef de lEtat vérifie, dabord, si les ministres quil sapprête à designer bénéficient dun appui majoritaire à la Chambre des représentants et, ensuite, si chaque ensemble de ministres dispose dune majorité au sein du groupe linguistique correspondant. (p.419) En alsof dat nog niet duidelijk genoeg is gaat Delpérée verder : In ne suffit pas que le roi nomme sept ministres dexpression française et sept ministres dexpression néerlandaise et se contente dobserver quils disposent ensemble dune majorité nationale. Il faut encore quil sassure que le gouvernement soit politiquement et linguistiquement équilibré. En clair, chaque aile du gouvernement doit disposer dune majorité dans son groupe linguistique, à la Chambre des représentants. (p.419)
Ongrondwettig
Volgens de constitutionalist Delpérée kan er hierover dus niet de minste twijfel bestaan : de huidige regering is ongrondwettig omdat ze geen meerderheid heeft in elke taalgroep. En er is meer : formateur Di Rupo heeft koning Albert in een zeer lastig parket gebracht door hem voor te stellen om een ongrondwettelijke regering te benoemen. Hij heeft het staatshoofd gedwongen om een delicate politieke keuze te maken : tégen de Vlaamse meerderheid in kiezen voor een ongrondwettelijke regering, of tégen de Franstalige meerderheid in deze ongrondwettelijke regering afwijzen. Di Rupo heeft met andere woorden de kroon ontbloot.
Tenminste, als we mogen voortgaan op Delpérées lezing van de Grondwet. Ik ben dan wel geen constitutionalist, maar deze verregaande interpretatie lijkt me zacht gezegd toch wel voor enige discussie vatbaar. Het lijkt eerder een politieke dan een juridische stellingname. In feite verdedigt Delpérée hier het confederale standpunt van de N-VA : België is een optelling van twee democratieën en dus moet de regering in elke democratie een meerderheid hebben.
Geen vuiltje aan de lucht
Vreemd toch dat een overtuigde Belg als Delpérée, tevens baron, zich hier ontpopt als een communautaire hardliner. Maar ook vreemd dat Delpérée zich die passages in zijn eigen handboek vandaag niet meer blijkt te herinneren. Want tijdens het senaatsdebat over de regeringsverklaring vorige week verklaarde hij juist dat er geen vuiltje aan de lucht is met een regering zonder meerderheid in een van de taalgroepen. Precies het tegenovergestelde dus van wat hij generaties rechtsstudenten aan de UCL van buiten heeft laten blokken.
Of toch niet zo vreemd. Want wat de auteur eigenlijk bedoelt in zijn handboek constitutioneel recht, maar natuurlijk niet met zoveel woorden zegt, is dat er geen regering mag komen zonder een Franstalige meerderheid. Dat is in zijn ogen de geest van de Grondwet : de pariteitsregel voor de federale regering dient om de Franstalige minderheid te beschermen. Dit is wat Delpérée in gedachten heeft als hij die straffe passages neerpent. Want gezien het overwicht van Vlaamse zetels in de Kamer is de kans op een regering zonder Franstalige meerderheid mathematisch gezien véél groter dan de kans op een regering zonder Vlaamse meerderheid. Om dat te vermijden zijn alle middelen goed, en mag zelfs een eminente en geadelde constitutionalist even in overdrive gaan en de Grondwet wat naar zijn hand zetten.
Het eigen kraam
Dit alles illustreert vooral hoezeer de Franstaligen de institutionele spelregels in dit land voortdurend interpreteren en toepassen zoals het in hun eigen kraam past. Er wordt met de Grondwet gezwaaid om te vermijden dat er een regering komt zonder Franstalige meerderheid. Maar als het omgekeerde zich voordoet, dan is dit argument plots van geen tel meer. Of neem de BHV-saga. De Franstaligen gebruiken de procedures van de belangenconflicten en de alarmbel om een regelrecht veto te stellen tegen de Vlaamse meerderheid in het parlement. Langs Vlaamse kant wordt die interpretatie van de Grondwet betwist. Maar het zijn wel de Franstaligen die hun visie hebben kunnen doorduwen.
En de Vlamingen, zij laten maar betijen, voor de lieve vrede. Want zoals filosoof Peter De Graeve het ooit stelde : de Vlamingen zijn slechts de huurders van het Belgische huis, de eigenaars dat zijn de Franstaligen, en zij stellen de regels. De huidige premier denkt er trouwens net zo over. Hij was het immers die op 10 oktober 2010 triomfantelijk verklaarde : La Belgique nous appartient.
Bart Maddens
(De auteur is politicoloog aan de KU Leuven
-------------------
Diagonaal herlezen
In vroeger tijden discussieerden de Kardialen over de even prangende en levensbedreigende vraag over het geslacht der engelen : waren deze nu kleine Cupidootjes met vleugeltjes maar zonder het gekende aanhangsel? Zo gingen ze überhaupt voorbij aan de kernvraag of ze bestonden of niet.
Hetzelfde met de Grondwet : aan diens bestaan wordt slechts herinnerd door wie er baat bij heeft, en dat zijn meestal onze Dames en Heren Kolonisatoren. Als een Vlaming aan de Grondwet durft herinneren (o.a. over democratie) wordt hem meteen de mond gesnoerd. Democratie op zn belgisch is de overheersing van een allegaartje van 3,5 miljoen Francofonen over 6,5 miljoen Vlamingen, die zich al duizenden jaren Vlaming weten in hun eigen land.
Van Italianen kan men veel kwaad vertellen, maar over hun Bella Italia raken ze nooit uitgepraat, zelfs niet de sympathisanten van de Lega Nord die staan voor een bestuurlijke scheiding. Als onze vrienden hier, nu ze stilaan ook beseffen dat een landgenoot van hen, een omosexualesocialista dan nog, kersvers Primo Ministro is geworden in Belgio, dan bezien ze U alsof ge van Mars komt. Waarbij ze meteen naar hun voorhoofd wijzen : è matto? wat wil zeggen : zot, zeker? waarmee ze onveranderlijk doelen op het omgekeerd cijfer-overwacht van de Fiaminghi (de Vlamingen), die ze stilaan hebben doorgekregen.
Verdere uitleg waarom wij naar Italië zijn gekomen, hoeft niet. Want wees maar getroost : als de media bij jullie meestal kappen op Italië wegens Berlusconi,dan is dat uit wraak, omdat de socialistische heilsstaat hier ronduit altijd en overal te k*kken wordt gezet. Dat Brussel, de hoofdstad van de criminaliteit, meteen ook de hoofdstad van Europa wil zijn, is voldoende om hier zelfs de Euro overboord te gooien .
Al ben ik het al lang afgeleerd te spreken over Scharrelroi en Luik als van Palermo aan de Maas : het is slechts goed voor eindeloze discussies. Palermo is een mooie en veilige stad, antwoordt men dan, en de maffia? Wel ; die herkent men een uur ver tegen wind. Tijd genoeg om hen uit de weg te gaan. Daarbij : het zijn landgenoten, en geen vreemde luizen!
De Amerikaanse informaticareus IBM voorziet tegen 2017 de komst van toestellen die gedachten kunnen lezen, en zelfs mensen kunnen herkennen aan de hand van die gedachten.
"Van Houdini tot Luke Skywalker over X-Men, gedachten lezen is altijd al een van de grootste wensen van scifi-amateurs geweest, een wens die weldra werkelijkheid kan worden", zegt IBM in zijn jaarlijkse voorspellingen voor de toekomstige technologie over vijf jaar.
"De onderzoekers van IBM maken deel uit van degenen die de manier bestuderen om je hersenen aan uw elektronische apparatuur te koppelen, of dat nu je computer of smartphone is", luidt het.
Toepassingen Een van die toepassingen bijvoorbeeld is dat een telefoongebruiker door enkel te denken aan een persoon zijn toestel het overeenkomstige nummer vormt. Paswoorden, zo verzekert het bedrijf, zullen vervangen worden door biometrische identificatie, gezichts- of stemherkenning.
"Stel je voor je kan in alle veiligheid geld uit de muur halen door enkel maar je naam te zeggen of in een kleine sensor te kijken die je netvlies herkent, voorspelt IBM
-------------------
Diagonaal herlezen
Naschrift : het is zeer onwaarschijnlijk dat het ooit zover komt. Stel U het interview voor met de politieker die, bijna kamerbreed, voor de camera, met zijn mond wit zegt, terwijl uit zijn hoofd stralenbundels in alle richtingen wegschieten, die neen zeggen .Besluit : de head vieuw zal eerst voor bepaalde categorieën moeten kunnen afgeblokt worden, anders wordt de polletiek een hondenstiel!
Welke polletiekers zo geen afscherm-set zouden nodig hebben? Maar jullie kennen hen allemaal : precies door hun waarheid-gehalte moeten ze thans in een schutkring leven.
Wie van armoe vanzelf zou afhaken, is de sekte-leider der RVA-ers (voorheen NVA-ers) omdat uit zijn hoofd, omstraald door een hallo van EU-sterren op blauwe achtergrond, niets anders dan tricolore stralenbundels zouden schieten. Wat dan weer de afgunst zou opwekken van Haiku-Herman, die zou vrezen voor zijn broodwinning-met-beleg.
In de medische sector is er eveneens beweging. In het geval van slechtzienden, niet door orgaan-transplantatie (brrr) maar door generisch gemanipuleerde varkens-stamcellen. Een microscopisch klein vezeltje daarvan, gekoppeld aan de lichaamseigen oogzenuw, zou voldoende zijn om de beelden van het netvlies over te brengen naar de hersenen. De eigen hersenen, el te verstaan!
Wie zou dat ooit gedacht hebben, dat Knorretje, naast de stad Parma, ook nog eens het mensdom zou bevoorraden in losse onderdelen, en daardoor misschien vereremerkt worden met de Ridderorde van de Eeuwige Stad. Michelangelo had dat nog moeten beleven! Niet Sint Antionius van Padua (die met zijn Zwijntje), maar Paus Ratzinger, als afweer tegen de Isalm, met een mooi aangekleed Knorrtje aan de lijn; naast hem in de pausmobiel .
Hou de moed er in! We zullen ons pensioen nog vele jaren hard nodig hebben!
Het begin van het einde van de christendemocraten?
za, 10/12/2011 - 17:15 Gastauteur Bart Maddens
In een normale democratie is het aantreden van een nieuwe regering na verkiezingen een vrij banale gebeurtenis. In België is het meer iets zoals de elfstedentocht: niemand verwacht dat hij het nog zal meemaken, maar als het dan toch gebeurt, kan de pret niet op.
En toch. Tot onlangs werd een 'klassieke tripartite' in Vlaanderen beschouwd als de absolute gruwel. Zulke regeringen hangen als los zand aan elkaar en gaan binnen de kortste keren ten onder aan interne tegenstellingen. De twee meest recente tripartites (1973-1974 en 1980) hielden het respectievelijk 358 en 142 dagen vol. Dat tripartites zo instabiel zijn, komt onder meer doordat het normaal gezien surplus-regeringen zijn: regeringen waarin er minstens één partij te veel is om aan een gewone meerderheid te komen. In zo een regering zijn de overtollige partijen ballast die bij de eerste de beste gelegenheid overboord gegooid kunnen worden. Het gevolg is dat de partijen elkaar voortdurend zitten te beloeren, tot zo'n gelegenheid zich voordoet. Dat is ook een van de redenen geweest waarom Open Vld een veto heeft gesteld tegen de aanwezigheid van de groenen.
Het gekke is dat de regering die we nu hebben evengoed een surplus-regering is. Di Rupo I steunt op een meerderheid van 93 zetels. Er zal in die regering maar één partij zijn die absoluut noodzakelijk is om aan een gewone meerderheid te komen, en dat is de PS. Elke andere partij kan worden gedumpt zonder de meerderheid van 76 zetels in het gedrang te brengen.
Vooral de CD&V zal zeer kwetsbaar zijn in deze constructie. Sp.a en Open Vld kunnen hun karretje altijd vasthangen aan dat van hun grote Franstalige broer. De open Vld mag dan overtollig zijn in deze regering, de liberalen als geheel zijn dat natuurlijk niet. Dat zal hun positie versterken in de sociaaleconomische dossiers. Maar CD&V staat behoorlijk geïsoleerd, vooral dan inzake het communautaire.
Onlangs verscheen in La Libre een boeiende artikelenreeks waarin alle geplande bevoegdheidsoverdrachten gedetailleerd tegen het licht werden gehouden. Het resultaat is hallucinant. Blijkt dat achter zowat elk zinnetje van het institutionele akkoord huizenhoge problemen schuilgaan. Geen enkele bevoegdheidsoverdracht is politiek al helemaal doorgepraat. Er komt een comité dat zich met de uitvoering van de staatshervorming zal bezighouden. De Franstaligen hebben er al een naam voor: de Comori (Comité de mise en oeuvre des réformes institutionnelles). Als dat comité de hele staatshervorming nog vóór de volgende verkiezingen rond wil krijgen, dan zal het twee jaar lang de klok rond mogen werken.
Maar misschien komt het niet zo ver en zal de Comori eerder fungeren als diepvries. Als we naar een recessie gaan, is de kans groot dat de regering de meer complexe onderdelen van de staatshervorming 'on hold' zal moeten zetten om prioriteit te geven aan het economische beleid. Geen enkele regeringspartij zal daar een traan om laten, behalve CD&V. Want dat is de enige partij in de regering voor wie het communautaire dossier van levensbelang is. Alleen heeft CD&V geen politieke hefboom om de volledige realisatie van de staatshervorming af te dwingen Want de partij is niet onmisbaar. Wouter Beke komt daardoor in dezelfde weinig benijdenswaardige positie terecht als Volksunievoorzitter Jaak Gabriëls tijdens de periode van de 'derde fase' van de staatshervorming (1989-1991).
Die episode van de 'derde fase' was voor de Volksunie het begin van het einde. Met CD&V zou het wel eens dezelfde kant kunnen uit gaan. Want ook los van het communautaire houdt de huidige politieke constellatie een aantal existentiële bedreigingen in voor de partij. De voorbije regimecrisis mag dan geen 'systemische' staatshervorming hebben opgeleverd, ze kan uiteindelijk wel uitmonden in een 'systemische' en duurzame hertekening van het partijlandschap. De N-VA kiest als mainstreampartij voor een confronterende en antagonistische politieke stijl, die doet denken aan een klassiek meerderheidssysteem, met een sterke polarisatie tussen een links en een rechts blok. En de Vlaamse kiezer lijkt dat wel te appreciëren.
Dat de N-VA zulke onwaarschijnlijk hoge toppen scheert in de peilingen versterkt natuurlijk die tweepartijendynamiek. Het wordt steeds meer de N-VA tegen de rest. In zo'n bipolair systeem dreigt een typische centrumpartij als CD&V te worden platgedrukt. Temeer omdat de partij steeds minder soelaas kan verwachten van het ACW, dat met de Dexia-affaire heel wat pluimen heeft moeten laten, zowel financieel als moreel. En volgend jaar al zal de N-VA-stormram genadeloos inbeuken op de lokale machtsbasis van CD&V. De fatale beslissing om toe te treden tot Di Rupo I was amper genomen, of de Antwerpse CD&V'ers kondigen al aan niet meer met een eigen lijst naar de kiezer te trekken. De eertijds zo machtige CD&V verdwijnt uit beeld in de grootste stad van Vlaanderen. Het is een veeg teken. Want of je dat nu graag hebt of niet, inzake electorale ontwikkelingen is Antwerpen altijd een voorloper.
Bart Maddens, politicoloog aan de KU Leuven Verscheen in De Morgen op vrijdag 09 december '11
-------------------
Diagonaal herlezen
De Tjeven zijn dus gestart met hun fatale laatste rit, met de handen op de rug gebonden. Wat ze, wat erger is, niet weten, is dat de tocht over drijf-ijs gaat .
Of hun koppeke-onder wel zon goed idee is, durf ik hier te betwijfelen. Want dan komen we gegarandeerd van de regen in de drop, zo lang BDW het Vlaams Belang als zijn vijand Nr Eén ziet. En die doet dat, in hoofdzaak omdat het hem goede punten oplevert beneden de taalgrens. Denkt hij. Maar hij dwaalt!
Het is in de politiek lijk in de oorlog, waar men zegt, net als in de liefde, dat alles geoorloofd is.
De dag dat BDW geen nut meer ziet in het lonken naar de Francofonen, omdat ofwel het land B. ofwel de Eu ofwel beiden zijn ontploft, zal hij, om te Tjeven te verslaan, beroepmoeten doen op andere vrienden. Zaak is dus, zoveel mogelijk stokken in de wielen te steken, om het even daar waar Bartje op vrijersvoeten loopt in Wallo/Brux.
Betekent dit de terugkomst van de Volksunie? Van de Vlamingen die eerst patriot zijn voor t profijt, en dan, op de tweede plaats ook nog een beetje Vlaming? Waar zit dan het verschil tussen een Tjeef en een NVa-er? Dat de ene naar de Zondagsmis gaat en de andere niet?
Waar hebben wij, Vlamingen, dat verdiend? Dat is geen ziekte meer, dat is masochisme!
Amerikaanse soldaat met op de achtergrond een THAAD raketafweersysteem, dat in 2012 bij de massale oefening in Israël zal worden ingezet.
----------------------
Opmerking vooraf :
Uitsluitend (wat had U gedacht!?) met het doel mijn omgeving een beetje inzicht te geven in een nieuwe woordenschat i.v.m. de komende WO III, niet om onrust te verspreiden, herhaal ik hieronder een bericht dat door de poco-media zo lang mogelijk zal verzwegen worden. Zo weet U meteen langs wiens kant die staan .
Als kind hoorden wij vroeger over twee on-inneembare verdediginglinies (geen aanvalslinies, daar was men al achter gekomen) : de Fransen hadden, tegen de Duitsers, de Magiot-linie, en daar tegenover hadden de Duitsers, tegen de Fransen, de Siegfriedlinie. Daar vochten ze lange tijd een bijziondere oorlog uit : geen Blitzkrieg, maar een Sitzkrieg. A funny war, schreven de Engesle dagbladen en de Tommies zongen dat they should hang their washings on the Siegfriedline. Beide linies bleken achter nutteloos, want Hitler kwam via de Ardennen. Hij kwam niet volgens afspraak, want met tanks die verondersteld zich niet konden voortbewegen in de bossen, en met vliegtuigen die niet vlogen en bleven vliegen, maar die met loeiende sirenes in duikvlucht hun bommen tot op de centimeter nauwkeurig mikten op hun doelen. Ongehoord! De Engelse en de Franse generaals hadden blijkbaar nog nooit gehoord van een verrassingsaanval, of ze achten zich daarvoor te hoog geplaatst, tegenover die korporaal en kladschilder, die Hitler toch was. Ondertussen weten wij beter!
Ik weet niet, of U de tekenen van de twee verdedigings linies van de jaren 40 herkent in onderstaand bericht. Maar U zult het met mij eens zijn, dat de Oorlogsgod niet houdt van lange voorbereidingen.
Ja, wat zeg ik? Had Uncle Sam de dag na 9/11 als vergelding het wespennestuitgerookt, dan waren de rest-wespen sindsdien misschien wel werkbijen geworden
------------------------
Duizenden Amerikaanse soldaten naar Israël voor grootste oefening ooit
Amerikaanse minister van Defensie maakt draai van 180 graden: 'Iran slechts enkele maanden verwijderd van een kernbom, wat een rode lijn voor ons is'
In het voorjaar van 2012 zullen duizenden Amerikaanse soldaten naar Israël worden gestuurd om deel te nemen aan de grootste gezamenlijke oefening die beide landen ooit gehouden hebben. Afgelopen week bezocht luitenant-generaal Frank Gorenc, commandant van de in Duitsland gelegerde Derde Amerikaanse Luchtmacht, de joodse staat om de puntjes op de i te zetten voor de plannen voor deze massale anti-raketoefening, die tevens voorziet in de oprichting van een Amerikaanse commandopost in Israël en een Israëlische commandopost op het hoofdkwartier van EUCOM in Duitsland.
Doel van deze commandoposten is een gezamenlijke vuist te kunnen maken tijdens een toekomstig grootschalig conflict in het Midden Oosten. De VS zal THAAD (Terminal High Altitude Area Defense) en Aegis ballistische raketafweersystemen inzetten bij een gesimuleerde massale raketaanval op Israël. De Amerikaanse systemen zullen samenwerken met de Israëlische anti-raketsystemen Arrow, Patriot en Iron Dome.
Israël overweegt om in de komende maanden een vierde batterij Iron Dome afweerraketten te stationeren in de buurt van Haifa, om de daar gebouwde olieraffinaderijen te beschermen. Aan het einde van 2012 moeten in totaal drie extra Iron Dome systemen zijn ingezet. Langs de noordelijke en zuidelijke grenzen van Israël zijn zeker 12 batterijen nodig. Tevens wordt verder gegaan met de ontwikkeling van het 'David's Sling' afweersysteem tegen middellange afstandsraketten en kruisraketten, dat wordt gebouwd door de Israëlische wapenfabrikant Rafaël. De eerste testen met deze nieuwe anti-raket raketten zijn succesvol verlopen. (1)
Defensie minister VS: Kernbom Iran rode lijn voor VS
Tegelijkertijd heeft de Amerikaanse minister van Defensie Leon Panetta in korte tijd een 180 graden ommezwaai gemaakt ten aanzien van Iran. Nog geen drie weken geleden zei hij nog dat een militaire aanval op de Iraanse nucleaire installaties geen enkele zin zou hebben en de ontwikkeling van een Iraanse kernbom slechts een jaar zou vertragen. Vandaag zei hij in een interview met CBS echter dat Iran 'in een jaar of mogelijk minder een bom kan bouwen', en dat dit 'een rode lijn voor ons is en duidelijk ook voor Israël. Als het nodig is dan zullen we hier zeker iets aan doen.'
Het was voor het eerst dat Panetta niet langer het instellen van nieuwe sancties noemde als poging om het Iraanse kernwapenprogramma alsnog stop te zetten, al voegde hij er wel aan toe dat de Amerikaanse regering nog geen directe aanwijzingen heeft dat Iran definitief besloten heeft om een kernbom te bouwen. Het was tevens voor het eerst dat Panetta impliceerde dat Amerika en Israël mogelijk samen militaire actie zullen ondernemen als over enkele maanden blijkt dat de Iraanse bom onvermijdelijk is geworden, iets wat steeds moeilijker wordt nu Iran in snel tempo zijn nucleaire installaties diep onder de grond 'begraaft'.
Nucleaire wapenwedloop
Eén van de redenen voor de drastisch koerswijziging van Washington is het feit dat Saudi Arabië heeft laten weten dat nu naast Israël ook Iran kernwapens dreigt te krijgen, het land geen andere keus heeft dan eveneens kernwapens te bouwen. De Turken hebben Obama dezelfde boodschap gegeven, waarmee een nieuwe wapenwedloop in het Midden Oosten een feit zou zijn. Alleen militair ingrijpen in Iran zou deze wedloop, die mogelijk desastreuze gevolgen zal hebben, nog kunnen voorkomen.
Ook de recent door Iran buitgemaakte RQ-170 stealth drone zou de Amerikanen hebben overtuigd van het feit dat een militaire confrontatie met Iran niet meer te vermijden is. Daarnaast wordt gevreesd dat de dood van de Noord Koreaanse leider Kim Jong-il en alle onzekerheid die dit met zich meebrengt ertoe zou kunnen leiden dat de nieuwe en jonge leider Kim Jong-un besluit om de Noord Koreaanse betrokkenheid bij het Iraanse kernwapen- en rakettenprogramma verder op te voeren. (2)
Waarom wordt Gent niet zò aan die van Mons voorgesteld.
----------------------
Neen dus. Het wordt een heerlijk stukje Cubaans proza! Of, de actualiteit achterna, zou het niet beter zijn te zeggen : een heerlijk stukje algemene rode verheerlijking? Een verhelderende Linxe gedachte, die opgelegde spontane persoonscultuur. Zoals bij de dood van de Grote Leider in Noord Korea, waar zijn onderdanen voor het oog van de camera bijna sterven van (gespeeld) verdriet . Hier gaat het om gesmoorde emotie voor de eigen Grote Roerganger.
Mevrouw Dendooven is, zoals haar naam laat vermoeden, niet blind! Ze heeft onderstaand stukje proza waarschijnlijk in gedachten ter wereld gebracht, zich recht houdend half hangend aan de toog van De Vooruit. Smachtend van gebrabbeld verlangen naar de armen en de warme mond van die vervang-Italiaan, in vervanging van haar eerste vrijver Waarover de conversatie zou gaan, bestaat wel enige twijfel : een vrijpartij tussen een notoire homoseksueel en een ijverig hitsig plattelandsdametje : wat moeten wij ons daarbij voorstellen over hun wederzijdse vocabulaire in Italiano? Er zouden toch grenzen moeten zijn aan de onfatsoenlijkheid?
Dertig jaar geleden heeft ze Kortrijk ingeruild voor de Stroppenstad, en daar, dicht aangeschurkt tegen De Vooruit is ze een hele piete geworden. Het sproetige pensionaatsjuffertje van bij de nonnetjes is daar voorwaar mens geworden! Ze is daar toegenomen in jaren, en in gewicht! Maar in wijsheid?
Ze is niet blind, maar ook niet doof, en toch valt ze bijna in katzwijm voor de charmes (?) van deze omhoog gevallen Jeannet. Ze denkt dat het mee haar plicht is om hem, zo lang het duurt, zo hoog mogelijk op zijn machtsbasis te plaatsen. Die wachtwoorden, toch hé!
En toch zit er een logica in haar optreden, hoe belachelijk ook. De simpelste weg naar eeuwige roem en naar veel geld, loopt via het rode Stadhuis en de rode Kameraden aldaar, naar het Rode Zenuwcentrum in Brussel. Enne in Brussel worden de banden gesmeed die een simpele Kortrijkzane meer dan dienstig kunnen zijn. Zou het mens niet kijken naar de cijfertjes van de peilingen?
Gelieve dit vooral al in gedachten te houden, als U verder leest .Pas op : het mens schrijft zeer goed! Alleen daarvoor krijgt ze de eer om hier te mogen verschijnen. Als t goed is, zeggen we dat ook : de vorm is meer dan OK, niet de inhoud! Niet eens geschikt om als tang op een varken te staan!
----------------------
Vlaamse post voor Di Rupo: Obsceniteiten met een handschoen
20/12/11, 08u50
Op tocht door Vlaanderen nemen ervaren gidsen de premier bij de hand. Na Guillaume Van der Stighelen (Antwerpen) en Yves Desmet (Mechelen), leidt Gerda Dendooven Elio Di Rupo rond in Gent. Dendooven is illustratrice en schrijft boeken. Ze geeft grafische vormgeving aan het Gentse Sint-Lucas Instituut.
Wat zou ik u graag in Italiano toespreken. Ik heb het lang geleden geleerd. Omwille van de liefde. Da's de beste leerschool. Helaas, toen de liefde over was, is ook de taal een beetje uit mijn leven weggesijpeld. Maar, signore Di Rupo, ik weet zeker dat het ons zou lukken een gesprek te voeren met elkaar. In Italiano nog wel! U zou geduldig luisteren, een beetje monkelend misschien om mijn kromme klemtonen en zotte zinsconstructies, maar de intenties zouden goed zijn. We zouden elkaar verstaan - en ook misverstaan, dat gebeurt in elk gesprek. U zou me verdenken van obsceniteiten met een 'handschoen' terwijl ik het droogweg over 'Gand' zou hebben en hopla, het spel zou op de wagen zitten. En toch: waar een wil is... u kent het spreekwoord wel.
Taal is slechts een vehikel om nader tot elkaar te komen. Maar al komen we uit dezelfde klei gekropen, taal schiet ook altijd tekort. Het is vaak een mank lopend vehikel. Misverstanden liggen op de loer.
Toen ik lang geleden vanuit een dorp vlakbij de 'schreve' naar Gent migreerde, begreep ik ook niet waarom 'een snel meiske' in Gent zo goed kon lopen. Waarom ze daar boterhammen en geen 'stutjes' aten. En waarom je een spijker beter in hout dan in goud kon slaan. De g en de h, de verraderlijke struikelstenen in de mond van bijna elke West-Vlaming, zijn vaak een bron van misverstanden. Sommige ministers hebben de juiste uitspraak ervan nog steeds niet onder de knie. Maar noem mij één Belg die hen deze linguïstische handicap heeft aangewreven? En als er al één zou zijn, dan is het zeker geen Gentenaar. Dat doen Gentenaren niet. Het maakt hen niet uit of een woord al dan niet 'correct' Gents klinkt. Hun sappige taaltje is een potje van eigenaardigheden. Trouwens, de geboren en gespogen Gentenaar is bijna uitgestorven. In Gent wonen vooral inwijkelingen. U zou zich hier perfect thuis voelen. Het zou zelfs niemand opvallen hoe krom u praat, want Gentenaars zijn zelf zo creatief met taal. En ze zijn zo cultureel! Ze menen het daar, wat kunst betreft. Geen totentrekkers aub Al prutsend en grollend komen ze daar tot veel schoons. Alles kan in Gent, alles mag, want Kunst veredelt. Zo staat het ook gebeiteld boven de bühne van dat wereldberoemde socialistische huis voor volksvermaak. Trouwens, als u in die bekende Gentse cultuurtempel aan de toog hangt, hangt naast u wellicht een hooggeplaatste burger die er zijn pintje komt pakken, of een dorstige artiest of de kokette kokkin van de school om de hoek. Alles zit daar bijeen, en dit bedoel ik letterlijk. Alle leeftijden, geslachten, afkomsten, kleuren en geuren. Zoals in bijna elk Gents café trouwens. U zou er dus niet misstaan. Slijmen moet u evenwel niet doen, blijf gewoon u eigenste zelf. Totentrekkers, daar moeten ze in Gent niets van weten. En met grote muilen en patsers wordt gelachen. Behalve dan met John Massis, de legendarische volksheld met zijn tanden van staal en zijn hart van suiker. Hard van buiten, zacht van binnen, daar houden Gentenaars van. U kent toch hun beroemde cuberdons, Gentse neuzen in de volksmond. Rood, zoals de politieke kleur van hun stad. Echt waar, ik denk dat u hier welkom zou zijn.
Maar blijf trouw aan uzelf, signore Di Rupo, dat doen Gentenaars ook. Terwijl de rest van Vlaanderen blauw voor zwart verruilde, of oranje voor blauw, is Gent rood gebleven. Toegegeven, het is een dorp, je bent er snel doorheen gefietst - een dorp waar iedereen het met iedereen heeft gedaan. Of toch bijna. U bent gewaarschuwd. Maar het is vooral een plek waar 'creatief prutsen' wordt aangemoedigd, waar anarchie wordt omgezet in energie, waar 'nie neuten' op menig gezicht staat te lezen. Toen ik hier dertig jaar geleden aanspoelde en dacht, hier is het goed, hier wil ik blijven, dan moet ik nu toegeven dat het sindsdien met deze stad alleen maar beter is gegaan. Ook u zult van deze stad houden, gewoon omdat het niet anders kan. Maar liefde komt van twee kanten.
Dus als u er toch niets bij voelt, kijk dan eens goed in de spiegel en bevraag uzelf. U zult het antwoord daar ergens vinden, niet bij de Gentenaars.
Morgen: Stijn Meuris stuurt een brief uit Hasselt.
Voelt u de drang om Di Rupo iets bij te brengen over uw dorp, stad of streek? Stuur uw bijdrage naar opinie@demorgen.be. De beste worden zaterdag gepubliceerd.
-------------------
Diagonaal herlezen
Besluit : in Gent is het inderdaad beter leven, dan 30 jaar terug. Indien niet zozeer voor de Gentenaars, dan toch voor de nieuw aangespoelden. Maar zo lang men daar gerust slaapt : who cares?
Wat de dag daarop over Hasselt verscheen, is pure science fiction. Men voert er als PR-profeet nog de hoerenloper Robert Stevaert op. Où vervolgens de stad te vergelijken met Mons. Ik heb er voor minder nog weten uit de bol gaan!
Het begin van het einde van de christendemocraten?
za, 10/12/2011 - 17:15 Gastauteur Bart Maddens
In een normale democratie is het aantreden van een nieuwe regering na verkiezingen een vrij banale gebeurtenis. In België is het meer iets zoals de elfstedentocht: niemand verwacht dat hij het nog zal meemaken, maar als het dan toch gebeurt, kan de pret niet op.
En toch. Tot onlangs werd een 'klassieke tripartite' in Vlaanderen beschouwd als de absolute gruwel. Zulke regeringen hangen als los zand aan elkaar en gaan binnen de kortste keren ten onder aan interne tegenstellingen. De twee meest recente tripartites (1973-1974 en 1980) hielden het respectievelijk 358 en 142 dagen vol. Dat tripartites zo instabiel zijn, komt onder meer doordat het normaal gezien surplus-regeringen zijn: regeringen waarin er minstens één partij te veel is om aan een gewone meerderheid te komen. In zo een regering zijn de overtollige partijen ballast die bij de eerste de beste gelegenheid overboord gegooid kunnen worden. Het gevolg is dat de partijen elkaar voortdurend zitten te beloeren, tot zo'n gelegenheid zich voordoet. Dat is ook een van de redenen geweest waarom Open Vld een veto heeft gesteld tegen de aanwezigheid van de groenen.
Het gekke is dat de regering die we nu hebben evengoed een surplus-regering is. Di Rupo I steunt op een meerderheid van 93 zetels. Er zal in die regering maar één partij zijn die absoluut noodzakelijk is om aan een gewone meerderheid te komen, en dat is de PS. Elke andere partij kan worden gedumpt zonder de meerderheid van 76 zetels in het gedrang te brengen.
Vooral de CD&V zal zeer kwetsbaar zijn in deze constructie. Sp.a en Open Vld kunnen hun karretje altijd vasthangen aan dat van hun grote Franstalige broer. De open Vld mag dan overtollig zijn in deze regering, de liberalen als geheel zijn dat natuurlijk niet. Dat zal hun positie versterken in de sociaaleconomische dossiers. Maar CD&V staat behoorlijk geïsoleerd, vooral dan inzake het communautaire.
Onlangs verscheen in La Libre een boeiende artikelenreeks waarin alle geplande bevoegdheidsoverdrachten gedetailleerd tegen het licht werden gehouden. Het resultaat is hallucinant. Blijkt dat achter zowat elk zinnetje van het institutionele akkoord huizenhoge problemen schuilgaan. Geen enkele bevoegdheidsoverdracht is politiek al helemaal doorgepraat. Er komt een comité dat zich met de uitvoering van de staatshervorming zal bezighouden. De Franstaligen hebben er al een naam voor: de Comori (Comité de mise en oeuvre des réformes institutionnelles). Als dat comité de hele staatshervorming nog vóór de volgende verkiezingen rond wil krijgen, dan zal het twee jaar lang de klok rond mogen werken.
Maar misschien komt het niet zo ver en zal de Comori eerder fungeren als diepvries. Als we naar een recessie gaan, is de kans groot dat de regering de meer complexe onderdelen van de staatshervorming 'on hold' zal moeten zetten om prioriteit te geven aan het economische beleid. Geen enkele regeringspartij zal daar een traan om laten, behalve CD&V. Want dat is de enige partij in de regering voor wie het communautaire dossier van levensbelang is. Alleen heeft CD&V geen politieke hefboom om de volledige realisatie van de staatshervorming af te dwingen Want de partij is niet onmisbaar. Wouter Beke komt daardoor in dezelfde weinig benijdenswaardige positie terecht als Volksunievoorzitter Jaak Gabriëls tijdens de periode van de 'derde fase' van de staatshervorming (1989-1991).
Die episode van de 'derde fase' was voor de Volksunie het begin van het einde. Met CD&V zou het wel eens dezelfde kant kunnen uit gaan. Want ook los van het communautaire houdt de huidige politieke constellatie een aantal existentiële bedreigingen in voor de partij. De voorbije regimecrisis mag dan geen 'systemische' staatshervorming hebben opgeleverd, ze kan uiteindelijk wel uitmonden in een 'systemische' en duurzame hertekening van het partijlandschap. De N-VA kiest als mainstreampartij voor een confronterende en antagonistische politieke stijl, die doet denken aan een klassiek meerderheidssysteem, met een sterke polarisatie tussen een links en een rechts blok. En de Vlaamse kiezer lijkt dat wel te appreciëren.
Dat de N-VA zulke onwaarschijnlijk hoge toppen scheert in de peilingen versterkt natuurlijk die tweepartijendynamiek. Het wordt steeds meer de N-VA tegen de rest. In zo'n bipolair systeem dreigt een typische centrumpartij als CD&V te worden platgedrukt. Temeer omdat de partij steeds minder soelaas kan verwachten van het ACW, dat met de Dexia-affaire heel wat pluimen heeft moeten laten, zowel financieel als moreel. En volgend jaar al zal de N-VA-stormram genadeloos inbeuken op de lokale machtsbasis van CD&V. De fatale beslissing om toe te treden tot Di Rupo I was amper genomen, of de Antwerpse CD&V'ers kondigen al aan niet meer met een eigen lijst naar de kiezer te trekken. De eertijds zo machtige CD&V verdwijnt uit beeld in de grootste stad van Vlaanderen. Het is een veeg teken. Want of je dat nu graag hebt of niet, inzake electorale ontwikkelingen is Antwerpen altijd een voorloper.
Bart Maddens, politicoloog aan de KU Leuven Verscheen in De Morgen op vrijdag 09 december '11
-------------------
Diagonaal herlezen
De Tjeven zijn dus gestart met hun fatale laatste rit, met de handen op de rug gebonden. Wat ze, wat erger is, niet weten, is dat de tocht over drijf-ijs gaat .
Of hun koppeke-onder wel zon goed idee is, durf ik hier te betwijfelen. Want dan komen we gegarandeerd van de regen in de drop, zo lang BDW het Vlaams Belang als zijn vijand Nr Eén ziet. En die doet dat, in hoofdzaak omdat het hem goede punten oplevert beneden de taalgrens. Denkt hij. Maar hij dwaalt!
Het is in de politiek lijk in de oorlog, waar men zegt, net als in de liefde, dat alles geoorloofd is.
De dag dat BDW geen nut meer ziet in het lonken naar de Francofonen, omdat ofwel het land B. ofwel de Eu ofwel beiden zijn ontploft, zal hij, om te Tjeven te verslaan, beroepmoeten doen op andere vrienden. Zaak is dus, zoveel mogelijk stokken in de wielen te steken, om het even daar waar Bartje op vrijersvoeten loopt in Wallo/Brux.
Betekent dit de terugkomst van de Volksunie? Van de Vlamingen die eerst patriot zijn voor t profijt, en dan, op de tweede plaats ook nog een beetje Vlaming? Waar zit dan het verschil tussen een Tjeef en een NVa-er? Dat de ene naar de Zondagsmis gaat en de andere niet?
Waar hebben wij, Vlamingen, dat verdiend? Dat is geen ziekte meer, dat is masochisme!
De Egyptische Moslim Broederschap, met op de achtergrond hun levensgrote embleem waarop ze de wereld de Koran en de jihad met het zwaard beloven.
-----------------------------------
De poco-media (of is dat eerder de media van onder de lat?) zullen waarschijnlijk over de feiten van de 2 artikels hieronder lichtjes anders rapporteren. Een heel beetje heel anders zelfs, om de hier aanwezige Allahzonen niet te mishagen, en ook om zichzelf in de coma te houden. Het ontwaken zal des te wreder zijn .Want die Allachzonen en Allahdochters, kortweg Muzelmannen of Saracenen genoemd die nu hier in onze contreien zijn komen leven, zijn slechts de voorhoede van een bezettingsmacht .
Ik voel mijn geweten (Kerstmissfeer?) toch al een beetje ontlast, door op deze blog gisteren reeds voor de Al Quada-vlag te hebben gewaarschuwd, en bij deze voor de vlag van de Moslom Broederschap : de boodschap is duidelijk, niettegenstaande de daarbij gezongen slaapliedjes die voor onze oren bestemd zijn : hun hoogste doel is met het zwaard de Koran te verspreiden.
Als iemand wil reageren : AUB, doe het niet, want het zou weer de schuld van het Vlaams Belang zijn, de mensen ongerust te hebben gemaakt. Het is immers nog tijd om te reageren, als de handgranaten U om de oren vliegen . Vandaag is die ontsnapping per heli uit de gevangenis van Brugge niet door gegaan : wie moest er zo nodig van daaruit bevrijd worden? Voortgaande op de naam (Zoran P. Serviër?) van de onverlaat die de heli wilde inhuren, gaat het over waarde landgenoten van wel zeer recente datum ..
De twee grootste islamistische partijen van Egypte, de Moslim Broederschap en de Salafistische Islam partij, hebben bij de recente verkiezingen bijna 70% van de stemmen behaald. De Moslim Broederschap beloofde tot vreugde van Iran dat de nieuwe regering in Caïro de -overigens door de VN goedgekeurde- Israëlische blokkade van de Gazastrook zal doorbreken. Het lijkt er dus op dat de Broederschap de in 2011 al vaker geuitte dreigementen richting de joodse staat de komende jaren in daden zal gaan omzetten.
In de eerste ronde behaalden de islamistische partijen circa 65% van de stemmen. In de tweede ronde, waarin de Egyptenaren op partijlijsten moesten stemmen, behaalde de Moslim Broederschap 39% van de stemmen en de nóg extremer zijnde Salafistische Islam partij Al-Nur ruim 39%. Bij de individuele kandidaten waren er nog geen overtuigende winnaars aan te wijzen.
Vóór de val van president Mubarak, tientallen jaren lang één van de trouwste Arabische bondgenoten van de VS, was contact met de Moslim Broederschap vanwege het ondersteunen van het terrorisme voor Amerikaanse officials verboden. De regering Obama besloot echter toenadering te zoeken tot de Broederschap, die 24 jaar geleden de Palestijnse terreurbeweging Hamas oprichtte en officieel als belangrijkste doelstellingen de vernietiging van Israël en het Westen heeft en de desnoods gewelddadige oprichting van een islamitisch wereldrijk. Obama plaatste zelfs hoge vertegenwoordigers van de Broederschap in het Witte Huis.
Onverwacht?
De enorme winst van de Salafisten lijkt echter een onverwachte en onplezierige (?) verrassing voor president Obama te zijn. Vijf jaar geleden beging zijn voorganger George W. Bush dezelfde fout, toen deze Israël dwong zich terug te trekken uit de Gazastrook en inzette op de eerste 'democratische' Palestijnse verkiezingen. Hieruit kwam eveneens 'onverwacht' de extremistische terreurbeweging Hamas als winnaar naar voren. Sindsdien voert Hamas een islamistisch schrikbewind over de Palestijnen in Gaza en werden er vanaf de Gazastrook al meer dan 10.000 raketten en granaten op Israël afgevuurd.
Gaza blokkade
In Iran is men erg blij met de uitslag van de verkiezingen in Egypte. Mahmoud Ghazlan, een woordvoerder van de Moslim Broederschap, verklaarde tegenover het semi-officiële Iraanse persbureau Fars dat 'Caïro nooit zal toestaan dat de (Israëlische) Gaza blokkade in stand blijft.' Ook leverde hij zware kritiek op de vorige regering onder president Mubarak, die volgens hem jarenlang gezwegen heeft over de 'Israëlische misdaden tegen de onschuldige mensen op de Gazastrook.' Hij beloofde dat de nieuwe Egyptische regering een andere benadering tegenover 'Palestina' en de Palestijnse zaak zal kiezen, wat gezien de eerdere uitspraken van diverse Moslim Broederschap officials niet veel goeds voor de joodse staat belooft.
-------------------
Diagonaal herlezen
Het jaar 2012 zou wel eens voor verrassingen kunnen zorgen .Ook over Erdogan, getroffen door de woede van Allah?, mogen we niks vernemen .Mohbama staat straks twee keer met de billen bloot in het Oosten .
Lees en geniet meer :
Zaterdag stierf de Noord Koreaanse leider Kim Jong-il (69) en een dag later de bekende oud president van Tsjechië, Vaclav Havel (70). Het gaat met nog een andere markante leider niet goed: volgens inlichtingendiensten is de Turkse premier Erdogan ziek. Hij zou (rectosigmoïde) darmkanker hebben, al wordt dit officieel nog altijd ontkend. Niettemin is er geen verklaring voor het feit waarom hij in een ziekenhuis in Ankara in een speciale kamer werd behandeld er er daar een aparte werkkamer voor hem werd ingericht. De ziekte van Erdogan baart met name de Amerikaanse president Barack Obama grote zorgen, aangezien hij met de Turkse leider een vertrouwelijke band heeft opgebouwd en regelmatig overleg met hem pleegt over de situatie in het Midden Oosten.
Ambulance helikopter bij huis premier
De Turkse minister van Gezondheid Recep Akdag zei gisteren tegen journalisten dat ze 'geen aandacht moesten besteden' aan de geruchten dat Erdogan 26 november een operatie zou hebben ondergaan en kanker zou blijken te hebben - maar ontkennen deed hij het niet. Tevens zou er na zijn ontslag uit het ziekenhuis een speciale ambulance helikopter bij Erdogans huis zijn geplaatst. Deze werd gisteren boven Ankara gezien, wat voer was voor speculaties dat de Turkse premier opnieuw in het ziekenhuis werd opgenomen. ' Het gaat goed en ik zal beter worden,' is het enige wat de premier eerder tegen journalisten over zijn conditie kwijt wilde.
Ondanks de officiële ontkenningen dat Erdogan kanker heeft was het opmerkelijk dat de Turkse premier, die vrijwel dagelijks de pagina's van de populairste Turkse kranten Today's Zaman en Hurriyet vult, plotseling opvallend afwezig was in de nieuwsartikelen.
Slecht moment
De -veronderstelde- ziekte van Erdogan -waarvan niet duidelijk is of deze zich al heeft uitgezaaid- had bijna niet op een slechter moment kunnen komen, nu het Turkse leger in oorlogsparaatheid is gebracht vanwege de zeer gespannen situatie in Syrië, dat raketten met chemische koppen op Turkije heeft gericht. Mocht Iran tijdens een eventueel Westers-Turks-Arabisch conflict met Syrië zijn bondgenoot te hulp komen, dan moet Turkije ook rekening houden met Iraanse raketaanvallen.
Persoonlijke vriend Obama In Washington maakt president Obama zich grote zorgen over de conditie van Erdogan. Obama beschouwt Erdogan als een persoonlijke vriend en zijn belangrijkste bondgenoot bij het uitvoeren van zijn Midden Oosten beleid, met name wat Iran en Syrië betreft. Insiders beschrijven de relatie tussen beide leiders als 'intiem en vertrouwelijk'. De laatste maanden zouden ze minstens 14 telefoongesprekken hebben gehad.
Nu al machtsstrijd?
De vraag is nu of Erdogan in staat is om de regering Obama te blijven ondersteunen. Het feit dat vicepremier Bulent Arinc kritiek leverde op de heersende AK Partij voor 'verdeeldheid' die 'tijdens Erdogans afwezigheid' is ontstaan, stelt de gemoederen in Washington bepaald niet gerust. Turkse analisten denken dat dit erop wijst dat er nu al een machtsstrijd is uitgebroken over de eventuele opvolging van Erdogan, reden waarom Arinc zich een dag later haastte te verklaren dat hij 'een hele grote fout' had gemaakt door hier openlijk over te praten. (1)
------------------
Och, ze doen maar, zo lang hun speelgoed-raketjes ons niet kunnen bereiken. Moesten ze daarentegen Israël lastig vallen, zou dat erger kunnen zijn. Een beetje erg, misschien ook voor Israël, maar vooral voor de aanvallers met het korte geheugen.
Kijk, dat is nu het resultaat dat BusH Sr na 11/9 het wespennest niet heeft uitgerookt! De wereld was toen met één klap verlost geweest van die dreiging. Zie maar hoe sinds Nagasaki en Hiroshima de Jappen zich zijn gaan gedragen als tamme eendjes .
Kom erbij zitten, ik schuif wel wat op. Zo lang U mij mar niet van de bank verdringt, is alles goed.
U herkent mij nog? Ben van de voorgaande express, de Digitalia, afgestapt, alleen omdat deze op zeker ogenblik een te bultig parcours reed. Voortaan kunnen wij weer samen ongestoord het voorbijflitsend landschap bewonderen. Heb dus even gestoeprookt .en jullie laten gaar stoven in jullie tuigdorpen en/of tuigsteden. Hebben wij hier, tussen de schaapherders, geen last van.
Jullie maakten mij vroeger mee met in goede, maar meer in kwade dagen. Nu is het Digi-Thalys geworden, zodat de nadruk meer op gestroomlijnde kracht is komen te liggen, zoals een TGV die onverstoord doorheen het decor flitst.
Ik hoop alleen maar, dat jullie inspiratie krijgen om te stemmen zoals wij ; met de voeten. Vooral nu er met Google Maps/Street Vieuw digitaal zowel hier als daar kan rondgewandeld worden, zonder kogels te horen fluiten, handgranaten te zien vliegen of saccochen te voelen trekken. Zelfs mijn herdershonden blijven rustig liggen als ze deze beelden zien. Wat niet het geval is, als de nieuws ankers van de BRT of van VTM op het scherm komen. Het zijn maar beesten, zegt men, maar ze hebben een zesde of zelfs een zevende zintuig om de baasjes te willen beschermen .
Ik denk dat er voor Duitse herdershonden enorme carrière mogelijkheden zijn, moesten ze in de Europese politiek kunnen gaan.
Voilà! Tuut! Zei de trein, en de statie reed voort! De kilometerteller, die er toen uit ging met 135.235 gaat hier dus gewoon verder.
1913 - EEN GELIJKGEZINDE OVERDE OEKRAÏNE DIE O WONDER SCHRIJFT DAT OEKRAÏNE TOEBEHOORT AAN DE OEkRAÏNIERS .
*
Donderdag 24 april
Zon 6u30-20u52
H Egbert
*
*
Deze INLEDING bovenaan, zowel als de UILEIDING onderaan zijn van de hand van ab.digitalia.it. Zoek niet, ik ben een illustere onbekende en zou dat graag, uit lijfsbehoud, zo houden. Het elders overgenomen MIDDENSTUK staar er dan weer integraal, omdat ik linken zo link vind en vooral onbetrouwbaar inzake het archiveren. En juist ten persoonlijke titel archiveren voor de toekomst is zo leuk aan het bloggen over de politieke actualiteit. Het is zo een beetje als ‘Making Memiories’
*
*
Is het dàt dat de EUSSR wil?
Of erger?
*
INMEDING
Haiku-Hermannetje, de beste van zijn klas!, zal dat niet graag horen! Hij had toch zo graag voor hij wegging, zijn EU-speeltuintje vergroot door wat speelgoed weg te ritsen bij de buren, van onder de poot van de Russische Beer. Nonkel Barry uit het vere en veilige Amerika had gezegd dat dat mocht! Nog even, en het zal hem duur te staan komen, want Mama, de Moeder aller Verkiezingen, zal haar vlegel bij de oren naar binnen willen. Misschien wel zonder eten naar bed!
Geplaatst door Leon de Winter op 21 april, 2014 - 10:14
**
Het behoort tot de vele illusies van EU-leiders dat etniciteiten en culturele tradities geen rol mogen spelen in de paradijselijke federatie waarnaar we op weg zijn, maar de feiten op de grond vertellen continu een geheel andere waarheid: er zijn volken met hun eigen kenmerken en hun eigen kernwaarden, en sommige volken zijn zelfs bereid te vechten en te bloeden voor hun autonomie en waardigheid.
Vladimir Poetin heeft zeker bijgedragen aan de crisis rond Oekraïne, maar het verleggen van de grenzen van de NAVO en de EU moest op een dag stuiten op de grenzen van het grote Russische rijk. Die grenzen vallen niet samen met de nationale grenzen van Rusland. Het gaat ook om culturele, religieuze en economische grenzen, grenzen die men geopolitieke grenzen noemt. De roekeloosheid van onze leiders heeft tot een onnodige confrontatie met het huidige Rusland geleid – een confrontatie waarbij Poetin de held met de spierballen kan spelen en het Westen zinloze gebaren aan het maken is met het verplaatsen van F-16’s naar het oosten.
Is ons kabinet echt bereid tot een luchtoorlog met Russische jets? Zijn wij echt bereid om een militair conflict met Rusland te wagen over het lot van Oekraïne, een land waarvan tot voor kort zo goed als niemand enig benul had en dat net zo’n kunstmatig land is als bijvoorbeeld Syrië?
Retoriek
De leiders van de EU pochen al jaren dat de EU voor vrede in Europa zorgt. Na de ineenstorting van de SovjetUnie heeft de EU bijgedragen aan een weerzinwekkende burgeroorlog op de Balkan, en nu provoceert de EU een crisis in een land dat al duizenden jaren lang een overgangsgebied vormt tussen het Westen en het Oosten. Maar laten we niet de retoriek van politici als de huidige NAVO-secretaris-generaal Anders Rasmussen wegwuiven. Wie een hamer heeft ziet overal spijkers, zo luidt het gezegde, en dat lijkt ook op te gaan voor Rasmussen. Hij is samen met de permanente vertegenwoordigers van de NAVO de civiele beheerder van een enorme legermacht, en met die legermacht als hamer ziet hij nu ontelbare spijkers in Oekraïne. Zijn taalgebruik is opruiend.
Wij hebben niets te zoeken in Oekraïne. Wij hebben geen verantwoordelijkheid voor de democratie daar, geen verantwoordelijkheid voor de economie. Voor universele mensenrechten moeten we altijd en overal pleiten, maar die rechten lijken op de Krim juist door de Russen te worden gesteund aangezien de meerderheid van de bevolking aansluiting met Rusland zocht.
Poetin is een autoritaire heerser met ranzige hobby’s zoals het steunen van tirannieën, maar dat betekent niet dat hij per definitie ongelijk heeft, zoals Bashar al-Assad niet per definitie ongelijk heeft als hij zich verzet tegen de islamistische rebellen die hun veroverde gebieden nu aan het terugvoeren zijn naar de middeleeuwen. Pater Van der Lugt is door zijn hoofd geschoten door een islamist, niet door een volgeling van Assad. De Krim is door een gril van Chroesjtsjov aan de Oekraïne geschonken, maar in religieuze en culturele zin bleef het schiereiland deel van Rusland. Waarom zouden de EU en de NAVO zich in dat onmogelijke conflict storten? Welke belangen zijn daar te verdedigen?
De uitbreiding van de NAVO tot dicht op Ruslands geografische huid is een gevaarlijk spel geweest. In plaats van het afbouwen (of het ombouwen tot internationale interventiemacht) van de NAVO, die primair een alliantie was om een aanval van de Sovjet-Unie af te schrikken, en daarin dus perfect is geslaagd, moest de NAVO worden uitgebreid, zo vonden onze leiders, en de Russische leiders konden niet anders dan die uitbreiding als een bedreiging ervaren. Daarmee heeft de NAVO een verse vijand gecreëerd.
Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie, zo beseffen we nu, hebben wij in het Westen de Russen met enig leedvermaak aan hun lot overgelaten. We hadden een Marshallplan voor de voormalige Sovjetalliantie kunnen aanbieden en aan een totaal nieuwe relatie kunnen werken. Maar in plaats daarvan hebben we de Russische argwaan ten aanzien van het Westen, van waaruit voor de Russen al eeuwenlang dreiging en geweld verschenen, laten doorwoekeren. De vondst van grote energiereserves bood de Russen de kans nieuwe waardigheid te vinden, en Poetin is daarvan de zelfingenomen personificatie. Wat er al aan argwaan bestond, hebben we zelf versterkt door onbezonnen de NAVO en de EU uit te breiden.
Grootste bek
Laten we de retoriek voor wat die is: hete lucht. Maar een ongeluk is altijd mogelijk, en dan zal blijken wie de grootste bek heeft, onze bureaucraten of de bewoners van het Kremlin. Een Europese landoorlog om Oekraïne zou een volstrekte absurditeit zijn. En wie denkt dat het veroveren van grote gebieden met grote bevolkingen voor het huidige Rusland uitvoerbaar en wenselijk is, maakt zich net als de Russen schuldig aan propaganda. De Sovjet-Unie werd gedreven door de universalistische ideologie van het marxisme, en deze is door de nieuwe Kremlinbewoners begraven. Hun belangen zijn van economische aard. En hun waardigheid is etnisch en religieus gekleurd.
De grenzen van Oekraïne zijn niet heilig. Misschien ligt een oplossing in referenda die in elke provincie worden gehouden. Als dat tot gevolg heeft dat Oekraïne in zijn huidige staat ophoudt te bestaan en een federatie wordt, soit.
De kans bestaat dat binnenkort ook Groot-Brittannië na vele eeuwen verenigd te zijn uiteen valt en Schotland zelfstandig verder gaat (in Spanje en Italië dreigen soortgelijke fenomenen), dus met een gereduceerd Oekraïne valt best te leven, ook voor de Oekaïners zelf. Waarom zouden ze zoveel Russen binnen hun landsgrenzen willen houden die zich niet met de staat identificeren?
Graag wat meer rust en bezinning in de ophitsende retoriek van onze politici en in de media.
Bron De Dagelijkse Standaard
*
UITLEIDING
Zeer juiste diagnose= rust en bezinning. Maar vooral langs de kant van de EU/Navo een klein beetje besef van de werkelijkheid.
Of wet denkt U van het volgende? Gisteren woensdag, rond 14 uur op Canvas een stuk documentaire gezien over Stalin. Gewoon niets dat we al lang niet wisten. Alleen viel mijn mond open van verbazing, de hoernalist op zeker ogenblik te horen zeggen, dat Statin de ‘goelags’, echte concentratiekampen, in gebruik had, lang voor de Nazi’s deze hadden uitgevonden. Op de VRT, anno 2014….
Geen lapsus, maar een uitzonderlijk tijdsdocument, omdat in Rode Kringen, meer dan 70 jaar lang, dat soort vernietigingskampen de exclusieve ‘verdienste’ werd genoemd van Hitler en zijn Bende.
Met deze officiële herziening van de Geschiedenis als basis, kunnen wij ons gemakkelijk indenken wat er werkelijk op dit ogenblik gebeurt in de Oekraïne.
*
En dat soort misdadigers vraagt om een nieuw mandaat per 25 Mei, terwijl de aflossing van de wacht als een stok achter de deur, klaar staat om over te nemen?! Men moet inderdaad durven oorlogsmisdadigers en volkenmoordenaars aan de galg laten bengelen, vóòr ze in actie zijn getreden.
Doen we dat niet, dan zijn we geen haar beter dan die miljoenen brave Duitsers die de excessen van de Nationaal Socialisten hebben mogelijk gemaakt.
