beter eens “Mary Evans Picture Library” zouden lezen. In het artikel ‘Is een progressief vrouwbeeld houdbaar in tijden van groeiend conservatisme?’ door Eva Kestemont
(KnackWeekend.be van 11/11/2018, betaalmuur)
verklaart Sofie De Graeve(activiste bij de feministische denktank Furia) het volgende:
‘Als extreemrechtse groepen nog groter zouden worden, is dat absoluut bedreigend. Hoe meer vrouw-onvriendelijke uitlatingen ze doen, hoe meer de drempel verlaagt voor anderen om dat ook te doen.’
Sofie De Graeve
kent blijkbaar het verschil niet tussen extreemrechts en conservatief. Zij is niet de enige trouwens, want in het progressieve kamp maakt men al jaren, al dan niet bewust, het onderscheid niet meer. Zowel De Standaard, De Morgen als Knack gebruiken rechts-conservatisme, extreemrechts en rechts-populisme voortdurend door elkaar. Ook sommige mediagenieke politicologen durven wel eens de mist in te gaan. Deze begripsverwarring doen hun geloofwaardigheid alvast geen goed.
Cultuur-relativistisch extremisme
Hij bedoelt extreemrechts, maar zegt rechts-conservatief
De muzikant Wim Claeys deed het onlangs ook in het Radio1-programma Touché: ‘Het Vlaams Nationaal Jeugdverbond maakt er geen geheim van dat het kinderen wil opvoeden tot rechts-conservatieve nationalisten. Dat is een vorm van kindermishandeling’. Hij bedoelt extreemrechts, maar zegt rechts-conservatief. Of
het VNJ
inderdaad extreemrechts is, daarover valt te discussiëren, maar naar progressieve normen valt alles wat met Vlaams-nationalisme te maken heeft automatisch in die categorie.
Het autoritarisme komt vandaag echter niet alleen uit extreemrechtse hoek. Wim Claeys wil blijkbaar ouders die niet meestappen in het cultuur-relativistisch verhaal de voogdij over de eigen kinderen ontnemen. Benieuwd of sociaal-conservatieve moslims of orthodoxe Joden ook geviseerd zullen worden wanneer men dit in de praktijk gaat omzetten, want de progressieve ode aan de diversiteit stopt daar waar ‘witte’ mensen het centrum ter rechterzijde overschrijden.
Abortuswetgeving
Terug naar het artikel in Knack. Sofie De Graeve verwart daarin vrouwenrechten, namelijk het gelijke recht op keuzevrijheid voor de vrouw, met gendergelijkheid en het recht op abortus. Zo fulmineert deze ‘furia’ (Italiaans voor ‘woede’) tegen de beslissing van de Amerikaanse president Trump om buitenlandse ngo’s die abortus aanbieden niet meer te financieren, en tegen de verstrenging van de abortuswet door de conservatieve Poolse regering.
Roets 2019
de onverdraaglijke oppervlakkigheid van progressieve feministen
Zonder het debat te willen openen over hoe ‘liberaal’ de abortuswetgeving moet zijn, hoeft men heus niet ‘extreemrechts’ te zijn om een zekere afkeer te hebben van de onverdraaglijke oppervlakkigheid van progressieve feministen zoals De Graeve wanneer ze praten over dit onderwerp. Conservatieven beschouwen het ‘leven’ als een mirakel, al dan niet in de religieuze betekenis, en zeker niet als een ‘last’ voor ‘de vrijheid’ van vrouwen. Een echte solidaire samenleving vermindert de impact van deze vooral voor de vrouw ingrijpende verandering, en zet in op preventie van ongewenste zwangerschappen, niet op het minimaliseren van de rechten van ongeboren kinderen of het inzetten van abortus als contraceptie.
Gender-studies
hun overschot aan empathie
De Furia-activiste vindt het ook schandalig dat in Hongarije onlangs de gender-studies aan de universiteiten werden geschrapt. Zoals Othman El Hammouchi reeds vorige maand schreef op Doorbraak zijn gender-studies gecorrumpeerd door postmoderne doctrines over de sociale constructie van waarheid en wetenschap. Omdat onze samenleving gelukkig structurele discriminatie van vrouwen grotendeels heeft weggewerkt, moeten progressieve feministen zoals De Graeve op zoek gaan naar ‘onderbewuste’ of ‘verstopte’ ongelijkheid om toch maar aan te kunnen tonen dat onze maatschappij seksistisch is. Zonder slachtoffers weten zij namelijk geen blijf met hun overschot aan empathie. Indien men gender definieert als het geheel van maatschappelijke verwachtingen en percepties die verbonden worden aan beide geslachten, dan kan men daar inderdaad een objectieve studie van maken, best gecombineerd met biologische en gedrags-psychologische inzichten.
Onderdrukkend rollenpatroon?
Ook volgens De Graeve lijden vrouwen nog steeds onder het klassieke rollenpatroon, en willen de meesten dat veranderen. Indien dit inderdaad correct is, ben ik alvast benieuwd naar statistisch onderzoek terzake. Of het klassieke rollenpatroon onderdrukkend is, in een land waar iedereen de vrije keuze heeft over de eigen invulling van het leven, lijkt mij twijfelachtig.
De taak van de regering is de keuzevrijheid van de vrouw te garanderen
Het is belangerijk dat een koppel afspraken maakt in het huishouden waarin beide zich kunnen vinden. De overheid heeft zich niet te moeien met de verdeling van de dagdagelijks karweien in het gezinsleven, noch moet de vrije en bewuste keuze van een vrouw om een traditionele rol op te nemen gestigmatiseerd worden als een lijdensweg of onderdrukking. De taak van de regering is de keuzevrijheid van de vrouw te garanderen, niet alleen met woorden (of wetten) maar ook met daden. Feministische activisten zouden beter pleiten voor meer vluchthuizen, betere sociale begeleiding en gemakkelijkere toegang tot bescherming voor vrouwen die uit hun onderdrukkend milieu, van welke kleur die ook is, willen vluchten.
Geen conservatieve vrouwen?
Volgens journalist Eva Kestemont zijn vrouwen een minderheid op de ledenlijsten van rechtse en conservatieve bewegingen: ‘Het conservatief pamflet dat Philip Roose afgelopen zomer lanceerde, werd bijvoorbeeld door slechts vijf exemplaren ondertekend, tegenover veertig mannen.’ Vijf exemplaren. U zou als man eens zo over een vrouw moeten spreken, maar dit terzijde.
Het stuk op Doorbraak is niet ‘het conservatief pamflet van Philip Roose’, maar had meerdere auteurs. Kestemont had dit kunnen weten indien ze haar werk als journalist grondig had gedaan en bijvoorbeeld mij had gecontacteerd. Maar blijkbaar ligt de norm bij de nieuwe lichting Knack-redacteurs niet zo hoog de laatste tijd, en is het niet meer nodig de mensen waarover men schrijft te contacteren.
zijn vrouwen jammer genoeg over het algemeen minder in politiek geinteresseerd
Waarom er ‘maar’ vijf vrouwen onder het stuk staan, heeft drie redenen. Ten eerste is er niet specifiek naar vrouwen gezocht, maar werden willekeurig mensen gecontacteerd waarvan men dacht dat ze achter de boodschap van het manifest stonden. Ten tweede zijn vrouwen jammer genoeg over het algemeen minder in politiek geinteresseerd, en zijn zij in mijn politieke kennissenkring helaas nog steeds een kleine minderheid. Een kleine rondvraag bij lokale politieke partijen over hoe moeilijk het is om vrouwen te vinden die op de kieslijsten willen staan, is hierbij zeer verhelderend. T
en derde worden vrouwen minder aangesproken door het conservatisme omdat de voornamelijk progressieve media en opiniemakers aan deze stroming een reactionaire en dus vrouwonvriendelijke definitie geven. Ook verwart men steevast het ethische sociaal-conservatisme met het politieke liberaal-conservatisme.
Spontane groei en tradities
Dat is een visie die even aantrekkelijk is voor mannen als voor vrouwen
N-VA’ster Els van Doesburg legt gelukkig even verder in het Knack-artikel de vinger op de wonde: ‘Ik denk dat veel mensen denken dat de vrouw in het conservatisme een beperkte rol in te spelen heeft. Dat klopt niet. Ik wil vooruit, ik wil niet terug naar de jaren ’50. Maar ik geloof wel in een spontane groei van de samenleving en in tradities. Dat is een visie die even aantrekkelijk is voor mannen als voor vrouwen.’ Conservatieven van de 21e eeuw pleiten niet voor vrouwen aan de haard, maar evenmin beschouwen zij die keuze als minderwaardig of onderdrukkend. In ons conservatief pleidooi pleiten we ervoor dat zaken als geslacht, leeftijd, huidskleur of seksuele voorkeur geen beperking mogen vormen om te kiezen welke plaats men in de samenleving inneemt.
Ironisch genoeg zijn het vandaag de progressieven in Vlaanderen, zowel de Furia- als de Nieuw-Vlaamse feministen, die op dit vlak kost wat kost hun visie willen opleggen. De eerste door het traditionele rollenpatroon als een pijnlijke onderdrukking voor te stellen, de tweede door bijvoorbeeld de hoofddoek op zoveel mogelijk plaatsen via wettelijke weg te willen verbieden. Voor conservatieven heeft de overheid zich niet te moeien met de keuzevrijheid van de vrouw. Integendeel, ze moet die juist garanderen. Door één visie langsheen staatswege op te leggen verkleint juist de diversiteit en de keuzevrijheid.
Gelijkheid gekaapt
Sofie De Graeve van Furia vindt ook dat conservatieve groeperingen het verhaal van gelijkheid tussen man en vrouw kapen om te gebruiken in hun antimigratie-agenda, waarbij ze verwijst naar Theo Francken en Zuhal Demir: ‘Conservatieven hebben volgens haar geen problemen met vrouwen, zolang ze maar lijken op de gemiddelde vrouw uit de witte middenklasse.’
Zoals reeds hierboven geschreven, zijn Franken en Demir op dit vlak geen conservatieven, maar progressieven zoals De Graeve zelf, omdat zij via de overheid een ethische norm willen afdwingen die behoort tot de persoonlijke levenssfeer. Dat extreemrechts en een deel van rechts in het anti-Islamdiscours de nadruk legt op het gebrek aan vrouwenrechten in de moslimgemeenschap, zeker in de niet-Westerse samenlevingen, is inderdaad correct en meestal terecht. Of die bezorgdheid nu al dan niet gemeend is, laat ik in het midden. Voor de meesten wel, voor anderen is het electoraal opportunisme. Maar eender welke feminist zou toch tevreden moeten zijn voor elke aandacht voor meer vrouwenrechten, uit welke hoek of omwille van welke reden het geuit wordt.
een patriarchale visie op de vrouwelijke seksualiteit
Het is echter vreemd dat Furia-feministen als De Graeve zoveel aandacht hebben voor de positie van vrouwen in de ‘witte’ middenklasse, en niet voor die in culturen waar er rond vrouwenrechten nog veel werk aan de winkel is. Daarenboven kan men niet enerzijds fulmineren tegen het ‘onderdrukkende’ traditionele rollenpatroon en daarnaast zwijgen over de hoofddoek, en varianten daarvan, die wel symbool staan voor een patriarchale visie op de vrouwelijke seksualiteit. Zelfs in haar fanatieke visie op het feminisme is Sofie De Graeve niet consequent uit schrik voor het racisme-spook: de eigen ‘witte’ cultuur valt ze frontaal aan, maar voor de reactionaire of sociaal-conservatieve aspecten in de ‘niet-witte’ cultuur is ze blind. Deze vorm van schizofrenie is inherent aan het cultuurrelativisme.
Visie niet opleggen
Een conservatief kan echter perfect een moderne visie van de vrouw verdedigen zonder daarom deze te willen verplichten aan iedere vrouw. David Hume benadrukte dat politiek moet gaan over concrete beleidsvragen en niet over het beslechten van de ultieme waarheid. Conservatisme in de 21e eeuw is daarom zeker niet tegen vrouwenrechten, integendeel, wel tegen positieve discriminatie zoals quota op basis van huidskleur, afkomst of geslacht.
vrijheids- en verantwoordelheidscultuur garanderen
Daarenboven wil de conservatief een vrijheids- en verantwoordelheidscultuur garanderen, door het stimuleren van burgerschap en het respect voor de democratische beginselen. Men maakt geen kostbaar weefsel door een (progressieve) visie met geboden en verboden tot in de huiskamer op te leggen, of met het verlenen van voorrechten aan allerhande minderheden, wel door met elkaar te leven en een gedeeld waardenkader te scheppen als fundament voor onze Vlaamse samenleving. Zoals de wijze Dalai Lama placht te zeggen: ‘Waar het verstand ophoudt, begint de woede.’ Of de Furia.
Philip Roose
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
De lezer zal het wel niet erg vinden, als ik het kort hou. Genoeg is genoeg, zelfs véél te véél. En daarenboven totaal verloren Vlaams.
*
Ik begrijp maar al te goed sommige frustraties en vooral verstaan ik dat beroepsmensen in de schrijvelarij ook moeten leven. Wat houdt hen dan tegen om te doen lijk ‘Boer Clercq’ (Wielsbeke), de latere tapijt-gigant. Gestopt in het vlas llijk iedereen, maar ‘n gat in de markt gezocht en gevoden.
*
Zij ‘Leitmotiv’?
‘Dromen, Denken,, doen, volhouden’.
Die man stond 24/24 met vrouw en kroost samen in zijn bedrijven. Zijn Madam had geen problemen met emancipatie. Niet in huis, niet op de boerderij. Niet op de werkvloer. En volgens mij ook niet met een of ader gender-vraagstuk. Daar was geen tijd voor.
De Knack, nochtans ook ’n West-Vlaams bedrijf, is dan weer koek van een totaal andere deeg.
Ach kom: het vat kan maar geven wat he inhoudt. En die droesem wil men dan uitgesmeerd zien boven op de fierheid om in woord en daad ‘n rechtgeaard Vlaming te zijn.
Mannen én vrouwen die zijn wat ze zijn, zoals door God geschapen.
*
Heeft U zich al eens afgevraagd wat bijvoorbeeld de kwinkelierende leeuwerik denkt als hij hoog boven de koerenvelden zijn eindeloos muzikaal talent aan de wereld laat horen?
Het zijn, net als bij Gezelle’s meirelaar, ‘galm op wedergalm, ’t zijn lijk Davids’ Psalmen, ’t is lijk orgeltaal’.
Niks aan te doen. Leven en laten leven. Ons Lieven Heerke moet van elk zijn getal hebben!
*
PS
Ik zou graag eens wat meer horen over het rechtvaardigheidsgevoel van de betrokken Dolle Mina’s. Zoals dat er veel rijkere mensen bestaan dan ze zelf zijn en vooral wat ze denkt hieraan te doen?
Enne, voor geval ze de Liefde van hun leven nog niet tegen het lijf zouden gelopen zijn, stuur ik hen langs deze weg m’n beste wensen voor een Nieuw en Gelukkig 2019. De aanhouder wint!!!!!
We beleven hachelijke tijden! Die zullen later aangeduid worden als De Post Obama Tijd.
*
De dagen zijn mij de helft te kort geworden. Inderdaad, ik ben niet meer van de jongste. Geen 28, maar 82 jaar geworden Wie lang leeft kan dus veel meemaken. Maar het wordt me toch ’n beetje teveel. Want alles komt toch altijd op hetzelfde neer. Alles is altijd de schuld van de andere. Alleen wat dik meevalt of spectaculair uitvalt, is dank zij hen.
‘Die Joekrien’ is, dank zij deze Zwarte Clown en Moslim Broeder zoals de rest van de familie, in directe samenwerking met onze bloedeigen NAVO, veranderd in een levend kruitvat. Met lont vertrekkende van uit het EU-Parlement, gebruiksklaar van uit Brussel.
Gelijktijdig bewegen zich traag maar zeker in Midden-Amerika tal van karavanen. In tot de nok vol geladen beestenwagens, richting de Trump Muur. Amerika houdt de adem in. En dus wij ook. Want het houdt niet op. Het is alsof de Romeinse Keizer Hadrianus na 1600 jaar diepe rust, is teruggekeerd om de Barbaren uit zijn Rijk te weren.
Of hangt er, nu de kanonnen van het IJzerfront zwijgen, alleen maar onweer in de lucht?
Pausen treden dezer dagen maar af lijk vliegen die walgen van een bevuild klontje suiker. Beneductus XIV, de jeugdige Hitler-Junge Ratzinger, trad onverwacht vrijwillig af, na een dwingend onaangekondigd kort blitzbezoek van de Amerikaanse onruststoker en Obama-slippendrager
Georges Soros.
Naar gezegd werd wegens lang verdoken gebleven kindermisbruik. Van horen zeggen, hé. Al is het zo, dat van veel ‘horen zeggen’ men ook veel kan horen liegen. Zo’n dingen als vaandelvlucht gebeuren inderdaad, naar men zegt, maar één keer in de 1.000 jaar. Zou moeten worden nagezien. Als er dan gelijktijdig twee Pausen samen in beeld komen, wie van de twee is er dan onfeilbaar?
Want het is toch altijd zo geweest, dat de Paus van Rome inzake Geloof en Zeden….onfeilbaar was. Het is zelfs altijd een punt van het Christelijk Geloof geweest. Ja, hé, Ma? We gaan daar toch niet aan beginnen twijfelen. Ja?
*
Van de tegenwoordige (aflossings)-paus wordt gezegd, dat die, net als de Grote Baas in den Hemel, door Pontius Pilatus ooit gekruisigd en begraven, ’n echte Communist was en is. Een Argentijn die vlot Italiaans blijkt te spreken. Raar, hé. Inderdaad, de man is geen kalf in talen. In niets trouwens, anders zou die geen Jezuïet kunnen geweest zijn. Waarom zou die daarenboven de naam Franciscus hebben gekozen?
Lees maar eens na wat Google zo allemaal over deze Heilige van Assisi (1181-1226) uitkraamt. Het is volgens mij zelfs dààr dat Trotski, Marx, Lenin en Stalin, (met nog veel bedorven botermelk daarbij) de boter hebben gehaald.
Ronddwalen in de brandende hitte in de smalle trappen-straatjes van dat Italiaans bergstadje: dat deden wij toen we onverwacht daar dichtbij gingen wonen. En neen, ik val deze keer niet in herhaling. Alhoewel ik er niet kan over zwijgen. Niet over Assisi, niet over Franciscus en al zeker niet over de H. Clara, diens Verheven Grote Liefde.
*
Wie mee verantwoordelijk is dat we beiden ‘Italië-Lovers’ zijn (geworden) is Félix Timmermans. Had die maar dat boek over De Harp van Sint- Franciscus niet moeten schrijven!
*
*
Machtsstrijd Vaticaan, paus Franciscus wordt tot aftreden gedwongen’
*
‘Binnenkort golf faillissementen van bisdommen door claims vanwege seksueel misbruik door geestelijken’ – ‘Kardinaal Scola wordt opvolger van Franciscus’
Wordt kardinaal Angelo Scola al binnenkort de opvolger van paus Franciscus?
*
Volgens Italiaanse bronnen die vertrouwd zijn met het Vaticaan loopt de aanhoudende machtsstrijd om de toekomst van de Katholieke Kerk naar een climax, en zou paus Franciscus mogelijk al binnen enkele weken tot aftreden worden gedwongen. Franciscus stuit op groeiend verzet vanuit met name traditionele katholieke geestelijken, die zijn koers veel te globalistisch en liberaal vinden. Sturende hand achter de opstand zou de voormalige paus Benedictus XVI zijn.
De recente ontdekking van menselijke beenderen in de Vaticaanse ambassade in Rome zou er samen met het bijna dagelijks toenemende aantal misbruikschandalen eraan bijdragen dat de paus het al op korte termijn voor gezien houdt.
Golf faillissementen bisdommen aanstaande
Eergisteren vroeg de Katholieke Kerk op het Amerikaanse eiland Guam faillissement aan vanwege de vele claims die er lopen om seksueel misbruik door geestelijken. Vooral in de VS lopen tal van vergelijkbare onderzoeken en claims, en is de verwachting dat nog veel meer bisdommen zich failliet moeten laten verklaren.
Het nieuws van Franciscus’ aftreden is afkomstig van
een bekend Italiaans web-portaal dat volgens Vaticaan experts 100% accuraat is, reden waarom de Italiaanse krant Libero het daarna eveneens publiceerde.
‘Angelo Scola wordt opvolger’
Het college van kardinalen (conclaaf) zou ook al een opvolger hebben aangewezen, namelijk kardinaal Angelo Scola, die in 2011 door paus Benedictus XVI tot aartsbisschop van Milaan werd benoemd. Dit zou er tevens op duiden dat Ratzinger (emeritus paus Benedictus) achter de schermen een grote rol speelt bij de feitelijke opstand tegen Franciscus, die door veel hoge geestelijken in de Katholieke Kerk wordt beschuldigd van het verspreiden van ketterijen.
‘Jezuïeten willen liberale Afrikaan’
Ratzinger zou vanwege zijn hoge leeftijd en fragiele gezondheid niet bang zijn om vergiftigd te worden door de Jezuïeten, die hun eerste man ooit op de allerhoogste positie in het Vaticaan niet zonder slag of stoot prijs zullen willen geven. Ze zouden zelf een andere liberale opvolger uit Afrika willen laten aanstellen –wellicht kardinaal
Peter (Petrus) Turkson,
die een groot voorstander is van de oprichting van een VN wereldregering waar alle landen hun macht aan moeten overdragen- als het de fracties achter Benedictus toch niet lukt om de Kerk weer op een traditionele koers te zetten.
Ook onder jongeren veel verzet tegen Franciscus
Tijdens de laatste Jongeren Synode bleek dat er ook onder de jongere generaties gelovigen veel vijandigheid heerst tegen de vaak extreem liberale en globalistische standpunten van paus Franciscus, die volgens goed ingelichte, door WikiLeaks gepubliceerde bronnen overigens zelf ook werd aangesteld na een complot van toenmalig president Barack Obama, Hillary Clinton en multimiljardair-globalist George Soros, die erin slaagden om de in hun ogen veel te conservatieve Benedictus tot aftreden te dwingen.
Mochten de traditionalisten de machtsstrijd winnen dan is kardinaal Scola topkandidaat nummer één. In 2013 was hij zelfs favoriet bij veel bookmakers om de opvolger van Benedictus te worden. Scola had toen al meer dan 50 kardinalen achter zich staan.
Den Here Jezus gaf aan Petrus de opdracht om Zijne Schapen en zijne Lammeren te weiden’.
Schapen bijten nu eenmaal niet naar hun herder, en dus doe ik dat hier ook niet. Niet aan komen. Mag alleen maar naar kijken.
Doet ook iedereen die toevallig een mooie vrouw ontmoet. Hoogstens achter haar bewonderend fluiten.
Maar in het geval van al dat Middeleeuws gehakketak rond de Opvolger van Petrus: deze keer ’n Zwarte Piet Petrus? – waarom niet, na een Zwarte Clown-President – nu een Zwarte Clown Paus? En waarom niet meteen, nu we toch bezig zijn met globaliseren, ’n Zwarte Vrouw.
Of nog beter: waarom helpt men al die gender-verschillen van in de moederschoot met draad en schaar niet uit de weg?
Waarom de dingen moeilijk maken, als het gemakkelijk ook kan?
Eerst de personages die deze namiddag op een Nederlandse TV zender paradeerden. Vraag me niet hoe en wat, m’n handicap inzake horen en zien stonden daarvoor teveel in de weg. Ik resumeer.
De Duitse Keiser heeft, toen bleek dat zijn onoverwinnelijk Armee niet sterk genoeg was om in de Vlaamse Velden de Fransen & Cie ZIJN vredesvoorwaarden op te leggen, in geheime onderhandelingen was met Wilhelmina, die hem asiel zou toestaan, als het ooit zo ver zou komen. Financieel was dat tussen die twee ook geen probleem. Wat minder gekend is, is dat de Staf van de Deutsche Armee reeds van bij het begin van de (geslaagde) inval in ons Land, gevestigd was in Spa, relatief dicht bij de Duitse grens. (****)
Uiteraard zonder medeweten van zijn achterneef, Koning Albert I, de latere minnaar-rotsenduiker van Marche-les-Dames (1934). In de onmiddellijke omgeving van datzelfde Spa, sedert eeuwen en tijden het wereldberoemde luxe kuuroord voor de jetset.
Spa is/was een mondain vakantie-oord en dat zullen Hinderburg (de latere Voorganger-Kanselier van Adolf Hitler, de kleine korporaal van WO I), Ludendorf en al die anderen van de Generale Staf wel geweten hebben. Maar officieel was men daar om dichter bij het front te zijn. We zagen op het scherm ’n oude man, kleinzoon van de toenmalige eigenaars, met veel zin voor details, een rondleiding geven op al die plaatsen en paleizen. Hallucinant!
Rond 9 November ‘18 toen de oorlog definitief verloren leek, vertrok de Keizer met een hele stoet getrouwen per trein richting Nederlandse grens. Het lijkt wel een hedendaags Wild West-verhaal. Willem II was op de hoogte van wat zijn neef, Tsaar Nicolas II en zijn gezin door de Bolsjewieken was aangedaan bij de Oktober Revolutie van het jaar daarvoor. Men vreesde dat de trein ook zou overvallen worden door de opkomende Waalse Bolsjewiekse Opstandelingen die getipt waren, en na een paar kilometer stapte het illustere gezelschap over in de klaarstaande auto-karavaan. Om via de gewone wegen de veilige grens van het neutraal gebleven Nederland te bereiken.
De reis (met onderbrekingen) ging tot in
Huize Doorn,
een kasteel-landgoed, waar hij in Juni 1941, 82 jaar oud, overleed. De relaties tussen de ex-Keizer en Adolf Hitler waren, echter, zoals men zegt, ‘van gemengde aard. Wel verstuurde Wilhelm aan Hitler, na de Val van Parijs (Juni ’40), een telegram met formele gelukwens.
Hij ligt, gebalsemd en al, in zijn eigen mausoleum in Huize Doorn, te wachten om naar Duitsland terug te keren, tot daar de monarchie zal hersteld zijn….
(****) Ook bij de Inval der Duitsers in Mei ’40 had Hitler gekozen om dicht bij het front te zijn. Zijn OKW was deze keer gevestigd in de bossen van Bruly-le-Pêche, deze keer dichter bij de Franse grens. Het was daar eerder zeer sober kamperen dan genieten van het uitgangsleven in een chique buurt..
Via Wereldoorlog II komen we dan automatisch terecht bij Hitler, die een jaar voordien (1 September 1939), de blikken had gericht naar het Oosten. Met het doel méér Germaans ‘Lebensraum’ te bemachtigen voor het eigen ’Herrenvolk’ ten koste van buurland Polen. Een land dat bevolkt was met Slavische ‘Untermenschen’.
Hitler en Stalin waren tot dan toe goede maatjes geweest, zodat er, diep in het geheim t.o.v. het Westen, een overeenkomst Ribbentrop-Molotov tot stand kwam (die de ‘Entente’ te slim af waren) om dat land tussen hen beiden te verdelen. Eerst wachtte Stalin het (goede) verloop der gebeurtenissen af, om na een paar weken op 17 September1939) Polen op zijn beurt van zijn kant binnen te vallen.
Als je wekelijks een artikel schrijft over wat we de volgende dagen allemaal kunnen herdenken, dan zijn er van die momenten in het jaar waarop je niet weet wat eerst te kiezen. En dezer dagen is de keuze zeer groot: de staatsgreep van Napoleon op 18 brumaire VIII of 9 november 1799, Hitler die met minder succes het zelfde probeerde op diezelfde dag in 1923, de abdicatie van de Duitse keizer Willem II in 1918, de moord op de Duitse diplomaat Ernst vom Rath door de joodse Herzel Grynszpan die in 1938 aanleiding gaf tot de uiterst schandelijke Kristallnacht of de val van de Berlijnse muur in 1989.
Een dag later trakteert de geschiedenis ons op de ontmoeting tussen dr. David Livingstone en Henry Morton Stanley in 1871 aan het Tanganyikameer, waar Stanley de beroemde woorden ‘Dr. Livingstone, I presume?’ uitsprak. 71 jaar later bezette op die dag de Wehrmacht het laatste stuk van Frankrijk dat sinds 1940 onbezet was gebleven. En op 11 november 1918 eindigt natuurlijk de Eerste Wereldoorlog en stapt in Wenen de Oostenrijkse keizer/ Hongaarse koning op.
En terwijl op vele plaatsen in Europa 11 november de dag is waarop de doden van de Grote Oorlog worden herdacht, is diezelfde dag in Polen de nationale feestdag waarop de Poolse onafhankelijkheid wordt gevierd, dit jaar trouwens voor de 100ste keer. Die onafhankelijkheid was mogelijk geworden door de ondergang van de drie keizerrijken die samen Polen al meer dan honderd jaar bezet hielden. Duitsland capituleerde op die 11de november, Oostenrijk-Hongarije hield zelfs formeel op te bestaan en Rusland was al enkele maanden voordien uit de oorlog gekegeld. Niets stond de oprichting van een Poolse republiek nog in de weg.
Polen als regionale grootmacht
Het decennialange isolement in het Oostblok heeft vaak onze blik op centraal Europa wat vertroebeld.
De wortels van die ‘nieuwe’ republiek gingen terug tot het einde van het eerste millennium van onze tijdrekening. Het land zou vanaf het einde van de middeleeuwen uitgroeien tot een regionale grootmacht, samen met Litouwen. Daarmee vormde het sinds 1569 een Gemenebest dat zich van de Baltische Zee tot bijna aan de Zwarte Zee uitstrekte. Rond die tijd beleefde het land met de Poolse renaissance een cultureel hoogtepunt, met onder meer de Jagiello-universiteit in Krakau als één van de toonaangevende universiteiten van Europa. Het decennialange isolement in het Oostblok heeft vaak onze blik op centraal Europa wat vertroebeld. Daardoor verliezen we al te vaak uit het oog dat een land als Polen onlosmakelijk deel uitmaakt van onze westerse cultuurgeschiedenis.
Polen had voor die tijd ook een uniek politiek systeem. De facto een constitutionele monarchie waar de adel via het parlement grote macht uitoefende en meer politiek gewicht had dan de door die adel gekozen vorst. Maar de manier waarop het land bestuurd werd, maakte het na verloop van tijd ook bijzonder kwetsbaar. Vooral wanneer de adel in interne conflicten verzeild raakte en omkoopbaar bleek om de belangen van buitenlandse mogendheden te verdedigen.
Polen was meteen het eerste Europese land met een moderne grondwet.
Polen werd ook meegesleurd in de verschillende oorlogen die zijn machtige buren Zweden, Rusland, Pruisen en Oostenrijk met elkaar uitvochten. Om het land niet definitief uit elkaar te laten vallen zette men in de 18de eeuw grote hervormingen op, met als sluitstuk de grondwet van 1791. Polen was meteen het eerste Europese land met een moderne grondwet. Die hervormingspogingen leidden echter tot meer en meer inmenging van de buurlanden, tot deze zelfs op initiatief van Pruisen besloten het land in drie stappen – in 1772, 1793 en 1795 – te verdelen en in te lijven bij Pruisen, Rusland en Oostenrijk. Het koninkrijk Polen verdween definitief van de kaart.
Van de kaart geveegd
Was de staat weg, het nationalisme was er daarom niet minder om geworden. Gedurende de 19de eeuw waren er meerdere opstanden en revoltes die echter nooit tot resultaat leidden. Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog was het politieke nationalisme verdeeld geraakt. Er waren daarnaast ook paramilitaire groepen actief, onder meer onder leiding van de nationalist Jozef Pilsudski. Zijn troepen zouden tijdens de oorlog deel uitmaken van het Oostenrijks-Hongaarse leger, tot de eenheden ontbonden werden en de Duitse legerleiding Pilsudski zelf opsloot in Magdeburg omdat hij zijn soldaten weigerde onder hun bevel te plaatsen. Die opsluiting, pas in november 1918 ongedaan gemaakt, maakte hem meteen tot symbool van het Poolse nationalisme. Hij zou daardoor tussen de twee Wereldoorlogen uitgroeien tot de politieke spilfiguur.
Het stichten van de staat verliep overigens niet van een leien dakje. De grenzen waren onduidelijk en moesten via een reeks referenda en verdragen worden vastgelegd. De grens in het oosten kreeg zelfs pas vorm na een bloedige oorlog tegen de Russische bolsjewieken. De Polen kropen in 1920 met een onverwachte overwinning in de slag bij Warschau door het oog van de naald. Ternauwernood ontsnapten ze aan een complete ineenstorting en Russische bezetting.
Grenzen trekken
De grenzen afbakenen was één ding, de staat opbouwen bleek zelfs een nog zwaardere klus. De graad van ontwikkeling tussen de bezette gebieden was zeer verschillend. In het Oostenrijkse deel werd de Poolse cultuur zelfs gecultiveerd. Pruisen ontwikkelde het land economisch. Het Russische Polen was een wingewest waar men weinig complimenten aan vuil maakte. Het land beschikte in 1918 niet over een centrale administratie, had geen ééngemaakt rechtssysteem, geen gemeenschappelijk onderwijsstelsel, geen gelijkaardige bestuurscultuur, geen munt of nationale bank. Illustratief voor de toestand was het spoorwegnet: sporen met verschillende breedtes en technische uitrusting waren niet met elkaar verbonden maar voerden alleen maar treinen van het Poolse centrum weg naar de hoofdsteden van de vroegere bezetters.
Polen vormde ook geen etnische eenheid, maar telde meerdere omvangrijke minderheden. De discussie over hun positie binnen Polen — allemaal verpoolsen dan wel ze ruimte tot ontplooiing geven — bleef de volgende twee decennia woeden. Het was één van de factoren die bijdroegen tot de politieke instabiliteit. Daardoor evolueerde Polen onder Pilsudski uiteindelijk van een slecht functionerende democratie tot een zeer autoritaire, door militairen geleide staat.
En nogmaals…Pilsudski zag Polen aanvankelijk als een regionale grootmacht, het land dat de spil moest vormen van een diplomatieke samenwerking in Centraal Europa. Het draaide anders uit. De onhandige Poolse diplomatie, de grensconflicten en de omgang met de minderheden zorgden er binnen de kortste keren voor dat de relatie met de buurlanden danig verzuurde. Het land zag ook met lede ogen aan hoe de twee grootmachten waartussen het gekneld lag meer en meer toenadering tot elkaar zochten. De niet-aanvalspacten die Polen met Duitsland en de Sovjet-Unie had gesloten mochten niet baten. Polen raakte verder geïsoleerd met enkel nog Frankrijk als verre en weinig enthousiaste bondgenoot.
Toen finaal nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie een bondgenootschap met elkaar aangingen, waren voor Polen de dagen geteld. In september 1939 vielen beide landen Polen binnen, begin oktober was Polen voor een tweede keer van de kaart geveegd. Zes jaar, miljoenen doden en onvoorstelbare oorlogsschade later werd de staat hergesticht als communistische vazalstaat die men bovendien ook nog eens zonder veel consideratie enkele honderden kilometers naar het westen verschoof. Pas in 1989 herwon het land definitief de vrijheid. Die recente geschiedenis leverde uiteraard een flink trauma op, iets waar men best rekening mee houdt wil men het Polen van vandaag begrijpen.
Misschien wel een beetje eenzijdig, net als onze (mijn) gevoelens tegenover Italië (omdat wij dat land van wekelijk zeer dichtbij hebben meegemaakt), voel ik om onbepaalde redenen een zekere sympathie voor… Polen. En het is dan ook geen toeval, dat wij daar een zekere band tussen zijn gaan ontdekken.
Ik ben in het Ieperse, waar ik tot de volwassenheid heb mogen leven, inderdaad op 4 September 1944 bevrijd door Eenheden van het Pools Bevrijdingsleger. Ik was toen 8 jaar, maar het is nog altijd als de dag van gisteren dat er (beperkte) schermutselingen waren tussen de terugtrekkende Duitse Eenheden van meestal oudere mannen, en de veel jongere Poolse ‘Bevrijders’ van toen. Maar als er al doden vielen, was het meestal aan Poolse kant. U las van mij op deze blog al dikwijls over twee van die gesneuvelde jongens, die op onze Gemeente door een voltreffer gedood werden, en wier namen jarenlang tussen de andere parochianen voorgelezen werden tijdens de Zondagsmis. Het waren ene Tadeus Sarò en ene Thadeus Manikovski. De ene gedode Duitser, vlakbij, die pas begin Oktober werd teruggevonden bij de bietenoogst, werd door de omstaanders tegen de waterkant zomaar in de grond gestopt. Later zorgde de Veldwachter dat die opgegraven en (dievelings?) naar een verzamel-begraafplaats overgebracht werd. Dezelfde Poolse Eenheid had verder ook nog Roeselare bevrijd, reden dat aan de rad van die stad nog altijd een ‘Pools Kapelletje’ in ere wordt gehouden.
Toen we (Mei 2002) in Italië onze ruwbouw afgewerkt wilden krijgen, dienden we in die zeer landelijke omgeving, vanzelfsprekend beroep te doen op de plaatselijke Ambachten. Waar we onze eerste woordjes Italiaans leerden van de werklieden. Waaronder ene… Pool. Die hielp ons, voor en na zijn werkuren, voor war drinkgeld, met allerlei kleine karweitjes en/of boodschappen. U moet maar eens ’n omheining (om de herdershonden van de straat te houden) in een nieuw vreemd land, in een vreemde taal, proberen te vinden en geplaatst te krijgen. Die vriendschap heeft jaren geduurd, tot die z’n helper op ons afzond, omdat hijzelf niet langer door z’n werk gerocht. En die ‘helper’ bleek ‘n Oekraïner te zijn, niet alleen met gouden handen, maar ook met een gouden hart. Tot de eigendom verkocht geraakt, zorgen hij en zijn Dame voor het onderhoud.
Dat we naar Italië uitgeweken zijn, is zeker niet toevallig, maar de criminele aansprakelijkheid van de Belgische rotte vriendjes-politiek. We geraakten in Italië omdat ons onze bouwgrond waarop 2 eerder vervallen woningen stonden toen we dat kochten (1987). door de Staat Sp & CVP, ontstolen werden. Door het gebied achter onze rug en in den donkeren op hun kaarten anders in te kleuren. Van woonzone, wat het al honderden jaren was, zo maar tot landbouwzone ingekleurd, omdat het paalde aan de overkant van het landweggetje aan akkerland. Deze eigendom was 1,5 Ha groot, en door ons ingericht als hobby-boerderij. Na 9 jaar vruchteloos procederen zijn we het dan ook afgetrapt. Omdat we, op tocht in het Land onzer Dromen, midden de heuvelende olijf- en wijngaarden, toevallig een onafgewerkte ruwbouw vonden, die al jaren te koop stond. Deze keer zonder voetangels of schietgeweren vanwege de Overheid.
Van de Gemeente in de Vlaamse Ardennen kwam, de dag zelf dat we daar de notarisakte dienden te ondertekenen, een laconiek berichtje binnen, dat ze hun standpunt ineens wèl wilden wijzigen. Als we maar niet méér dan 30% toevoegden aan de bestaande kubieke meters. Na de eerste uitbreiding van hoogstens 30%, kon dan, als eenmaal alles terug regen- en winddicht was, nogmaals +30% vergund worden.
Dan heeft onze zoon daar de teugels overgenomen. Op het einde dus iedereen gelukkig en tevreden.
Hof van Cleve,
Dichte gebuur, nooit verbouwproblemen gehad…
*
Na deze historisch wijde en ook minder wijde trektocht, zijn we, net als een afgedankte Kleine Keizer en zijn Madam, in onze voorlopig laatste rustplaats aangekomen. Moe maar tevreden. Ook onze 3 Duitse Herders zijn oud geworden.
Maar de wereld draait door. In de Oekraïne broedt weer een burgeroorlog. WTV bracht vandaag een reportage over Lernaut & Hauspie (spraaktechnologie) uit 1999. Gisteren waren Trump, Poetin en vele andere Grootheden gezellig verzameld aan de Parijse Arc de Triomphe. En in China loopt de E-commerce tot in de miljarden per dag.
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Het cijfer 2020 is ook de weergave van de hedendaagse spreidstand tussen twee keer hetzelfde. Een Westerse samenleving van de eerste twee cijfers die vooruit wil. Omdat ze altijd al de voorste is geweest, en een tweede uitzwermende samenleving in opkomst: de Afrikaanse, de Aziatische, de Zuid-Amerikaanse en die van onze tegenvoeters aan de andere kant van de wereldbol. Die bestaan allemaal uit een soort door ons mindergekende andere ‘Beschavingen’ die dikwijls eeuwen ouder zijn dan de onze en die zich nu, dank zij de robotica, met de snelheid van Het Licht willen meten met de onze.
*
Zelzate! Het dorp Zelzate in Oost-Vlaanderen! Het is weer ’n woord met dubbele klank, net als 2020. Daar werd bekend gemaakt, dat in het nieuwe Gemeentebestuur, het ‘condon sanitaire’ werd doorbroken. Stel U even voor zeg: de Slinxen besturen er (na slinkse achterbakse manoeuvres?) samen moet de Communisten-Nieuwe-Stijll. Moeten de mensen van Het Vlaams Belang nu gefrustreerd zijn, omdat ze zelfs op dàt vlak, moedwillig achteruit worden gesteld? De schrik voor het voortbestaan van La Belgica moet er wel dik inzitten! Of is dat het begin van de Nieuwe Tijd waar het Gezond Verstand primeert op de kuddegeest?
Is het integendeel laag-bij-de-grondse dorpspolitiek die als ’n strovuurtje weer even rap zal gaan liggen? Is dit integendeel het signaal dat alle zwaar beledigende ‘corons sanitaire’ ’n serieuze klap gaan krijgen? Maar als ’n erudiet man als die (respectabele) Geneesheer, kandidaat voot de PvdA in Zelzate, in het gewone leven leeft salen let andere dokters, als de gelijken van De Kleine Man: wat is dan daar mis mee? Als ’n tweede Trotski zal die wel in deze tijd niet willen of niet mogen gedragen!
De Waarheid is zo eenvoudig als ze gropt is. Ook deze (partij)grenzen moeten weg om plaats te maken voor dat al-oude begrip dat teruggaat tot het Begin der Tijden. Namelijk dat we samen één Volk zijn. Waar samen de meest bekwamen er de leiding van krijgen. Mits, uiteraard onbevooroordeeld en onder streng toezicht.
Eenzelfde soort ‘partij-loosheid zagen we al langer in de kleine dorpspolitiek. Die noemen zich dan ‘De Gemeentebelangen’, Samen’ of ‘Iedereen’; om het even, als ze maar in de gunst van de Kiezer dachen te kunnen komen. Zelfs als waren de onderling als water envuur, als hun ‘Belangen’ maar niet samenliepen met het Belang van alle Vlamingen en vooral niet met de belangen van de Partij Vlaams Belang.
Venetië
*
Het klinkt misschien wat betweterig, maar in de Geschiedenis van vòòr uitvinding van ‘partijen’ zijn er talloze voorbeelden te over van ‘Goed Bestuur’, zij het dan p zeer plaatselijke schaal. In de tijd der ‘Steden’ was er welvaart en onderlinge verbodenheid. Zij het dan met al de tekortkomingen eigen aan de tijd, zoals het uitvechten van onderlinge bloedige vetes. Nu, in deze digitale tijden, weet De Mensheid wel beter. Neem Brugge. Neem Amsterdam. Neem Rostock. Neem vooral de Italiaanse steden. Rome, Venetië, Turijn, Siena, Firenze. Vooral de ‘Bloemenstad’ – Florentina – d stad der Mediici, kan als voorbeeld staan voor ‘Goed Bestuur. De bibliotheken staan vol met geleerde boeken over die tijd. Ikzelf ben er op uit gekomen door Margroetje Vande Ghinste, de ub-echte keizersdochter uit Nukerke bkj Odenaarde. Gewoon omdat we bij toeval in Italië terecht waren gekomen dicht bij Bolsena, waar deze Grote Dame voor de rest van haar leven, terecht was gekomen, nadat ze als Margaretha van Parma, Landvoogdes der Nederlanden in Mechelen haar vaderlijke opdracht had vervuld.. Daar huwde ze een der zonen di Medici, en weduwe geworden., huwde ze nadien de Hertog van Farnèse, een naam die overbekend is uit de Bloeiperiode der Bourgondische Nederlanden. Sorry voor de trouwe lezer voor deze zoveelste herhaling van de zoveelste herhaling.
*
Ook in Firenze waren er toen godsdienst-troubels en opstanden, naast fantastische kunstenaars als Dante Allighieri. Maar het St dsbestuur was –toen al – helemaal democratisch, d.w.z. volgens de uitdrukkelijke wil van het Volk van Firenze. De benoeming was zeer tijdelijk, de Leider diende teruggetrokken te leven om nergens door verkeerd beïnvloed te worden en op het einde van zijn opdracht, diende hij voor Het Volk verantwoording af te leggen.
Het is goed daarbij te weten, dat Firenze gesticht werd door Julius César, als bloemenparadijs en rustige oude dag voor zijn legioensoldaten. Vandaar dat tucht, respect, orde en regelmaat er een vruchtbare bodem hadden.
*
*
De kruisgang van het socialisme
*
‘De ‘inclusieve diversiteits-doctrine’ zal de verzorgingsstaat slopen.’
In een pas gepubliceerd interview met Doorbraak slaat
Erik De Bruyn
(sp.a Rood 2.0)
nagels met koppen: ‘Wat bij de sp.a ontbreekt is coherentie, consistentie en consequentie in standpunten. Het onderliggende ideologische framework ontbreekt.
*
De voorstellen van de sp.a vandaag, dat is kortingsbonnen-socialisme: een mooi voorstel hier, wat extra pensioen daar…’ De opmerkingen van De Bruyn snijden hout, maar zijn analyse is onvolledig, waardoor een coherent beeld van de crisis op links ontbreekt.
Het Salariaat
*
Het ‘salariaat’ voelt zich steeds meer aan zijn lot overgelaten.
De sp.a is volledig afgedreven van de ‘harde’ retoriek van de vroegere arbeidersklasse waar het vooral draaide om goed betaalde jobs, werkzekerheid, betere werkvoorwaarden, een eerlijke sociale zekerheid en het secularisme tegenover de religie. Ten aanzien van de lagere middenklasse en het sterk groeiend leger van lagere bedienden, heeft de arbeidersklasse aan belang ingeboet. Daarom is het beter om van ‘het salariaat’ te spreken: werklieden, bedienden, ambtenaren… Hun eisen zijn zeker niet meer zo fundamenteel, maar ze zijn wel erg kwetsbaar voor de fluctuerende, internationale conjunctuur. Het ‘salariaat’ voelt zich steeds meer aan zijn lot overgelaten en al lang niet meer vertegenwoordigd door de sp.a, laat staan door Groen of de PVDA, die eerder een deel van het probleem vormen.
Vol-gevreten socialisten
*
De barricade-retoriek van de onrustige, potige arbeidersklasse heeft plaats gemaakt voor de ‘zachte’ benadering van de sp.a, naar analogie met de knusse, zachte fauteuils van de macht, waar de kolkende geldstromen weelderig richting de achterban stromen. Volgevreten socialistische voormannen met dure wagens hebben het over de belangen van de arbeiders, ‘terwijl anderzijds de banden met het bedrijfsleven worden aangehaald’ (Sid Lukkassen). Geloofwaardigheid? Het patronaat – de oude vijand – is een medestander geworden. De goede contacten met de bankenwereld en het bedrijfsleven resulteren in een opeenstapeling van wansmakelijke schandalen en verrijkings operaties.
‘De inclusieve diversiteits doctrine’
De nadruk komt vooral te liggen op racisme. Door het onvermogen om het economisch programma in een sterk globaliserende omgeving tot uitvoer te brengen, werd bovendien de retoriek ernstig bijgesteld. Door de toenemende instroom van nieuwkomers verkleurde het salariaat grondig en werd de oude socialistische leerstelling afgezwakt ten voordele van de “inclusieve diversiteitsdoctrine”. De nadruk komt vooral te liggen op racisme, gelijke rechten en kansen voor vrouwen, allochtonen, homoseksuelen… Het economisch dilemma om de verzorgingsstaat overeind te houden ten opzichte van de neoliberale krachten, verdwijnt uit beeld. Het salariaat voelt zich steeds meer in de steek gelaten en neemt de wijk naar het Vlaams Belang en de N-VA, in de hoop dat daar hun rechten worden geprevaleerd.
Jan Boekestijn voelde de bui al enkele jaren geleden hangen: ‘Het kosmopolitische “links” zal samen met de kapitalisten de verzorgingsstaat slopen.’ De Europese sociaaldemocraten zijn kosmopolitisch en ontvangen de nieuwkomers met open armen. Het salariaat heeft daar weinig boodschap aan.
Het vreest dat de lager geschoolden steeds sneller hun job zullen verliezen en dat de sociale zekerheid steeds meer wordt leeggezogen door de vele nieuwkomers. Door de massale instroom van laaggeschoolde migranten zouden de lonen wel eens kunnen zakken en de arbeidsmarkt ongezien flexibel worden. Zo ziet het salariaat een eigenaardig bondgenootschap ontstaan van de Europese socialisten, de neoliberale en de kapitalistische krachten die – elk met een eigen agenda – de sociale zekerheid willen slopen, terwijl partijen die de nationale eigenheid onderstrepen en de instroom trachten te beperken daarmee de verzorgingsstaat trachten te vrijwaren.
‘De inclusieve identiteitspolitiek’
De combinatie van een versterkte nationale identiteit, een veel strakkere migratie- en regularisatiebeleid met het ontvetten van de sociale zekerheid klinkt als muziek in de oren van het salariaat. ‘De inclusieve identiteitspolitiek’ vormt een schakel naar de toekomst om de sociale zekerheid te borgen. Als ze deze strategische piste verder uitwerken, zullen de N-VA en het Vlaams Belang het socialistische electoraat met succes verder binnenhalen.
De voorstanders van de inclusieve identiteitspolitiek werpen tevens met succes ook een dam op tegen de ideologische verbrijzeling van iedere vorm van identiteitsbeleving door het amalgaam van Groen, de sp.a, de PVDA en tal van satellietorganisaties en -publicaties, zoals de Standaard. Zo wordt de nationale identiteit herleid tot een conglomeraat van vele deel-identiteiten – die aan een ajuin doen denken – en van schijnbaar tegenstrijdige culturele invloeden, die er ons steeds moeten aan herinneren dat de mensheid één grote familie is en de nationale identiteit eigenlijk fake is. Zo pleitte Arne Doornebal in de NRC voor de aanleg van een brug tussen Marokko en Spanje. De vele vluchtelingen kunnen dan op een erg veilige en vooral snelle manier de weg naar Europa vinden. Het salariaat huivert.
In belang van het salariaat
Ook de genderidentiteit wordt verpulverd. De mannelijke identiteit moet worden ontmanteld. Facebook vindt de binaire gender-opdeling (man-vrouw) archaïsch, dus weinig progressief. Facebook zet deze nieuwe maatschappelijke evolutie kracht bij door de ‘cliënt’ maar liefst 71 genderrollen aan te bieden: hermafrodiet, pangender, polygender… Keuze zat!
Het salariaat heeft daar geen boodschap aan en kiest duidelijk voor de nationale en de gender-identiteit, met uitwassen als Jair Bolsonaro en Donald John Trump als antihelden van de politieke correcte elite en de LGBTQIAP-liga.
De breuk tussen de partijen die een ‘inclusieve identiteitspolitiek’ naar voorschuiven en het amalgaam dat kiest voor de “inclusieve diversiteitsdoctrine” is compleet. Bart De Wever weet wat hem te doen staat. De ideologische oorlog met ‘links’ moet worden voortgezet… in belang van het salariaat, dat eens tot het electoraat van de sp.a behoorde.
Julien Borremans,
Salariaat versus socialisme
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Beroeps misvorming! Ja, dat mankement(of is het eerder ’n gave?) bestaat inderdaad. Zelfs op deze blog. Want hier is een boekhoudertje aan het woord. Alles netjes op zijn plaats. In de juiste volgorde. Liefst alfabetisch geklasseerd. Goed terugvindbaar voor iedereen. Zo zijn kronieken uit Oude Tijden. Die zijn geschreven niet als tijdpassering, maar om latere te getuigen voor alle komende generaties.
De logica op dit, mijn verhaal hierboven, is dat er een tijd is van komen en een tijd van gaan. En dus ook bij definitie voor de kleurenpartijen zoals alle –ismen waaronder wij zwichten. Dus ook voor La Belgica, Het Schip van Staat, is de tijd van gaan gekomen. Wie bevaart er in Godsnaam in deze tijden nog de wereldzee met ’n driemaster?
*
Koning Albert I (de rotsenduiker) heft na Den Goten Oorlog (waar er nu zoveel om te doen is) openlijk verklaard, dat hij, qua bestaanszekerheid, zijn Koninkrijk aan het Socialisme verbond. Herlees dan eens die ene zin uit het verhaal van DOORBRAAK:
het secularisme tegenover de religie.
Het jaarlijks traditionele Te Deum in de St Goedele is dus één lang en vervelend stuk theater geweest?
Vandaag blazen de klaroenen en om12 uur luiden alle kerkkken van het land. Om, lijk Lazarus, te proberen de miljoenen jonge slachtoffers terug tot leven te wekken? Maar troost U: onze jonge Sire gaf, aan het Graf van de Onbekende Soldaat, ter overweging dat zelfs anonimiteit vruchtbaar kan zijn voor de toekomst. Benieuwd hoe overgrootvader Emiel, in 1914 uit het Ieperse met have en goed gevlucht, hij of zijn zonen in de loopgraven, hoe die zouden gedacht hebben toen ze, gesneuveld of geveld door de Spaanse Griep, in ellendige omstandigheden op de vlucht probeerden te overleven.
Gebr. Van Raemdock
Als d’ene sterft, is d’andere ook dood.
*
Neen, rekenschap komt er niet. Wel, van op veilige afstand, stoere taal om op op de eigen borst ye kloppen. NOOIT MEER OORLOG. Want zij, ze zullen het à la Merkel, nogal ’n stukje beter doen.
Tot puntje bij paltje komt en De Stomme van Portici weer wordt bovengehaald…
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Er is/was collaboratie en collaboratie. Al naargelang de Overheid van ‘n bepaald tijdperk in de Geschiedenis, is/was dat ’n onvergefelijke fout (die met de dood wordt bestraft), en de andere keer aangeprezen wordt als de enig politiek-correcte leefwijze. Aan U de (juiste) keuze.
Toch voor het te laat is.
Apen apen apen na…
*
Conclusie? De enige verdedigbare conclusie is, dat in beide gevallen de ‘dhimitude’, d.i. de klakkeloze onderwerping het gevolg zal zijn. Scherp gesteld: Joden vervolgen in het 1ste geval, of… Joden vervolgen in het 2de geval.
Verwondert dat iemand? Neen, toch, want onze Westerse Beschaving is geworteld op … de Joodse Bijbel. Gezien van het niveau van de islammerij, is dat voldoende reden om de twee ineens als onkruid te verdelgen.
Maar neen, is het antwoord. De islammerij is dat standpunt al lang voorbij. Buiten hier en daar wwat fanatiekelingen. Ze zijn mee geëvolueerd zodat we nu allemaal als (Moslim) Broeders bijeen kunnen leven.
Dat zijn trouwens de worden van de Euro Nationale Hymne…
Beethoven mest het nog beleefd hebben!
*
Persoonlijk beleven we iedere dag allemaal hetzelfde als we rond ons kijken.
Het hoofd buigen, doen alsof en Gods water over Gods akker laten lopen. Het is (was?) de houding van de meeste menselijke wezens, begaafd met ‘redelijk’ verstand en vrije wil. Kuddegeest. Zich laten meedrijven met de stroom. Wit, zwart, bruin, rood, gestreept of groen. Zich laten leiden, d.i. zich laten bij de neus nemen door de Meesters in ht Grote Denken. Maar zekerlijk niet in het Grote Doen.
Het woord ‘Parlement’ zegt het troiwens zelf. Parlare, parlare, babbblare, babbelare. Elkaar de loef afsteken. Verbloemen. Postjes uitdelen of postjes krijgen.
En als er al eens in ons Land dat ligt tussen de Zee en de Schelde een jongere soort opstaat, dan wordt die gebrandmerkt en uitgesloten. Ja, vervangen zelfs door anderen, jongeren met ‘buitenlandse roots’…
In Duitsland kan het, als naar gewoonte, altijd nog erger. Ook daar is de vijand al binnen de muren. Erger, hij wordt daar niet alleen geduld, maar ook aangemoedigd. Maar stil, houdt het stil. De mensen mogen niet ongerust gemaakt worden!
*
*
Moslimjournalist undercover in moskeeën: ‘Alle ongelovigen moeten worden vermoord’
Moskeeën verspreiden antisemitische complottheorieën over ‘Joodse samenzwering’ – Islam en Moslim Broederschap hebben dankzij bondskanselier Merkel vaste grond in Duitsland
De Pakistaans-Duitse moslimjournalist en terrorisme expert Shams Ul Haq (foto) ging undercover in enkele grote moskeeën in onder meer Leipzig en Dresden, en toonde aan dat imams en andere moslimgeestelijken in Europa ongehinderd kunnen blijven oproepen tot aanslagen, Jodenhaat, en zelfs het vermoorden van alle ongelovigen die zich weigeren te bekeren tot de islam.
‘Sachsen is een centrum van het salafisme, dat zelfs kinderen hersenspoelt en tot terreur verleidt,’ aldus Ul Haq, een moslim die in 1990 van Pakistan naar Duitsland emigreerde. Onlangs besloot hij om undercover in Duitse moskeeën te gaan, omdat hij iets wilde ondernemen tegen imams die in zijn ogen de islam een slechte naam bezorgen.
Openlijke oproepen tot jihad en Jodenhaat
In de Alfaruq moskee in Dresden
blijken illegalen te worden verborgen en te worden aangezet tot de jihad, de ‘heilige oorlog’ namens de islam. In het islamitische culturele centrum ‘Mara Elsherbiny’ verspreidt de voorzitter en tevens Moslimbroeder
dr. Saad Elgazar
de beruchte complottheorie over een wereldwijde ‘Joodse samenzwering’.
Deze antisemitische theorie, die in de islam gebaseerd is op het bevel van Allah dat de moslims eerst alle Joden moeten uitroeien voordat de ‘dag des oordeels’ kan komen, duikt in de loop der geschiedenis steeds opnieuw op en lag aan de basis van het uitmoorden van minstens 6 miljoen Joden door Nazi Duitsland, en tevens de diverse (mislukte) oorlogen die groepen Arabische landen al voerden om de Joodse Staat Israël te vernietigen.
‘Alle ongelovigen komen in de hel en moeten worden omgebracht’
Voorzitter Elgazar houdt de gelovigen ook voor dat de Moslimbroeders in Duitsland en Europa – die volop steun genieten van het Turkse regime Erdogan - wel degelijk streven naar politieke macht.
Ook volgens Clown Obama os
komen ‘De Kafirs (scheldnaam voor alle niet-moslims) allemaal in de hel. Ze moeten worden omgebracht omdat ze ongelovig zijn,’ preekt imam Hassan Dabbagh in
de Al Rahman moskee in Leipzig.
*
Op vragen van Bild reageren de imam en de voorzitter echter ontkennend, en stellen ze dat ze ‘niets tegen Joden’ en ‘enkel vreedzame bedoelingen’ hebben. Alles wat de journalist in de moskee zou hebben gehoord ‘zijn leugens,’ maar de Duitse binnenlandse veiligheidsdienst houdt hen wel degelijk al jaren in de gaten vanwege het verspreiden van haat.
Verplichte schoolexcursies naar radicale haatmoskee
Islamcriticus en politicoloog Hamed Abdel-Samad verklaarde al enige tijd geleden tegen de ZDF dat de moskee een centrum is voor mobilisatie voor de Palestijnse Gaza oorlog tegen Israël en de oorlog in Syrië. De Moslimbroederschap is volgens Abdel-Samad ‘de moeder van alle islamistische bewegingen, de moeder van het wereldwijde terrorisme en ook de moeder van de financiering van de wereldwijde jihad.’
De Westerse wetten zijn in de ogen van journalist Ul Haq te slap ‘om deze misdadige handelwijze te beëindigen.’ Nog erger: de radicale Alfaruq moskee is opgenomen in verplichte excursies voor Duitse schoolklassen, vermoedelijk om de jongste generaties – net als sommige scholen in Nederland doen - op deze wijze ‘kennis te laten maken’ met de extremistische religieuze ideologie die door de Europese elite is aangewezen om in de toekomst ons continent over te nemen.
Merkel gaf Moslim Broederschap en islam vaste grond in Duitsland
Ook Zvi Yehezkeli, een journalist die vooral in Israël naam maakte met undercover reportages, wist onlangs diep door te dringen in de moslimgemeenschap in Duitsland. Tevens sprak hij met tal van overheidsofficials, extremisme experts en moslimgeestelijken, die allemaal bevestigden dat de islam vooral dankzij bondskanselier Angela Merkel vaste grond in Duitsland heeft gekregen, en de radicale Moslim Broederschap zelfs letterlijk aan één tafel zit bij overleggen met Merkel. (2)
Tot op n mooie dag, zoals in de Verenigde Staten, er een bom ontploft die niemand had zien aankomen. En de bende huichelaars in een paar seconden uit de Macht gewipt wordt. Om traag maar zeker vervangen te worden door Het Gezond Verstand. Een mens van vlees en bloed, met fouten en met gaven. Maar met de juiste… roots.
oersterke eik. Een man met ervaring in de zakenwereld. Waar er zekerlijk geen cadeautjes worden uitgedeeld.
Nu wordt daar achter de coulissen geknokt als om prijs. Trump boven de gordel, zij er steevast onder. Specifiek voor Amerika: hij voor het oog van de camera, zij achter de rug en in den donkeren.
*
Waar zo’n man vinden op ons eigen Continent? Bij de Oude Grieken zoch Diogenes er ook al naar…
**
*
Waar de juiste persoon vinden?
Het moet iemand zijn die de Staatskas niet nodig heeft om privé orde op zaken e stellen.
Iemand die op de koffie gaat bij zijn vriend, de Vlad, wier land samen met ons en het zijne tot 2x toe gevochten heeft om het barbarebdom te verslaan?
*
Iemand die op de thé gaat bij vrienden die 70 jaar lang in oorlog op leven en dood met elkaar leefden?
Die met de machtigste economie ter wereld op zijn manier goede zaken doet.
Die integendeel moslim-dictaturen de pas afsnijdt en gas (maar ook aardolie) terugneemt van wat Clown Obama met gulle hand zijn Moslim Broeders heeft toegestopt
Die (zonder uitgelokte oorlog) de laagste werkloosheid sedert bijna 100 jaar haalt, met terzelfdertijd machtige beursindexen ‘all over the world’.
Iemand die met de dichtst mogelijke familiebanden vast verbonden staat tussen Jeruzalem en St Petersburg?
Iemand die open en bloot zijn vijanden van de (medeplichtige) Pers te woord staat voor de camera’s.
Ieland die vrijelijk onbesproken Rechters aanstelt en nalatige Ministers wandelen stuurt?!
Kortom, iemand van wie de verguizing stilaan stil valt. Waar er al af en toe, zeer zeldzaam, een woord van lof tot ons doordringt.
Zo lang er bij ons geen ‘Nieuwe Gewaden’ worden aangetrokken, blijft de islammerij woekeren en hinkt onze welvaart achterop.
Hier is iemand aan het woord die verlangend uitkijkt naar 25 Mei 2019. Omdat daar misschien bij ons eenzelfde soort ‘bom’ ontploft als in de Verenigde Staten. Volgens de bestaande tijdsrekening loopt Amerika 7 uur achterop, en leeft dat land, a.h.w. in een andere dimensie.
Een vergelijking die niet ons voordeel uitvalt… Zeven uur achter, en toch, qua aanpak, mijlen voorop.
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Dat soort koningskinderen vindt men zowat eon beetje overal ter wereld. Ze doen me denken aan de zonen van het eerste mensenpaar, die nochtans in het Aards Paradijs leefden.War de ene de andere de kop insloeg met een ezelskaakbeen. In ons kleine Landje, is dat geen ezelskaakbeen meer, maar ineens het ganse nog levende beest. Iets dat, geloof me, niet simpel is.
*
Als twee honden vechten, enz
Het is een wijsheid zo oud als de dag. Deze keer speciaal opgediept voor de Held zijner Eigen Dromen. Een begaafd historicus heeft aan één woord genoeg. Dit woord moet volstaan om er meteen de passende conclusies uit te trekken. Als tijdverdrijf is weven misschien wel goed, maar afgewerkte weefstukken afleveren, dat brengt meer op.. En om de poen is het te dien.
Hieronder zult U, net als ik, tot de verbijsterende vaststelling komen, dat het Vlaams Belang vòòt de volgende Lente, zijn winters goudhaantje zou moeten kortwieken om eens en voor altijd ‘salonfähig’ te worden. Daar, waar stout gesproken, altijd half gewonnen is geweest.
Ook in 1302 heeft men de Aanvoerders tijdens de Gulden Sporenslag niet gewijzigd.
*
Met iedereen, mor nie mê maa.
Weeral (eens te meer) goed. Soit. Laten we onderhandelen. Om op zeker ogenblik aan hetzelfde zeel te trekken, om de seconde nadien het gezamenlijk doel te bereiken.
Het is niet alleen de beste, maar ook de gemakkelijkste oplossing. Zodat we achteraf met àlle buren in vrede en harmonie kunnen leven. Als die miljarden transfers maar stoppen en we de grenzen waar ze nodig zijn, kunnen sluiten.
Op de manier waarop men bezig is, komt er in alle eeuwen der eeuwen geen oplossing. En ondertussen wordt e kloof almaar dieper. Alhoewel die opgevuld wordt met producten van de Zwarte Markt.
Zelfs aan het maken van Gemeenteraden in de Centrumsteden geraakt men er niet mrrt aan uit. Tenzij in LEUVEN VLAAMS, waar Allah, in naam van de Sociale Democratie, het zaakje bereddert.
Na gemeenteraadsverkiezingen en in het licht van de komende federale parlementsverkiezingen is een kritische reflectie van de koers die N-VA vaart op zijn plaats. Zeker tegen de achtergrond van de laatste peiling, waarin de partij strandt op slechts 25%, is het nuttig om ernstig na te denken over de richting die we uitgaan.
Volkspartij N-VA
N-VA heeft de rol van volkspartij van CD&V overgenomen en wordt nu blootgesteld aan gelijkaardige problemen als de Vlaams-nationale Volksunie destijds
We zijn er deze verkiezingen weliswaar in geslaagd een goede score te behalen in Antwerpen, maar dit zegt weinig over de uitslag die we op federaal niveau zouden kunnen verwachten. Naast de beloning van de kiezer in Antwerpen was er immers ook een opwaartse trend van Vlaams Belang en waren verliezen voor N-VA te merken in veel gemeenten. Wat blijkt uit de laatste peiling is dat N-VA niet minder dan 8 procentpunt verliest tegenover de verkiezingsuitslag in 2014. Gelet op de forse stijging (bijna een verdubbeling) van het Vlaams Belang is het duidelijk dat het leeuwendeel van dit verlies, zoals te verwachten was, naar de radicale Vlaams-nationalisten afvloeit. N-VA heeft de rol van volkspartij van CD&V overgenomen en wordt nu blootgesteld aan gelijkaardige problemen als de Vlaams-nationale Volksunie destijds, die uit elkaar gevallen is in diverse strekkingen.
Ideologische links-rechtstegenstellingen tekenen zich ook af binnen N-VA. Een deel van de achterban meent dat de partij te veel (vooral in beleidsdaden) aanleunt bij het centrum. Toch trekken progressievere N-VA’ers, zoals Jan Peumans bijvoorbeeld, de verkeerde conclusie uit de laatste peilingen. Ze menen dat de partij te veel naar rechts is opgeschoven en weer naar het centrum moet terugkeren, om het verlies te recupereren. Voorzitter Bart De Wever lijkt echter de juiste analyse te schetsen: ‘Dit is geen goede peiling voor ons. Ik zie ook dat al ons verlies naar Vlaams Belang gaat. Mensen zijn de migratiecrisis duidelijk beu.’
Communautaire stilstand
De spreidstand tussen de rechtervleugel en het centrum begint over te hellen naar het centrum
De conservatieve rechtervleugel begint inderdaad te morren en daar zijn verscheidene oorzaken voor aan te duiden. De spreidstand tussen de rechtervleugel en het centrum begint over te hellen naar het centrum, naarmate N-VA een beleidspartij is geworden die voortdurend compromissen moet sluiten met coalitiepartners. Het eerste en één van de belangrijkste compromissen was het op de achtergrond schuiven van het confederalisme als tussenstap naar Vlaamse onafhankelijkheid, in ruil voor regeringsdeelname.
Als je één van de fundamenteelste pijlers van je programma volledig moet opgeven, stap je beter niet in de regering. Hierin volg ik volledig de analyse van politicoloog Bart Maddens; namelijk dat de uitrookstrategie van De Wever een ongewild effect ressorteert. Door het gebrek aan communicatie over en focus op het communautaire, wordt dit terrein aan de federalisten weggegeven. Bovendien is deze regering, door de matigende invloed van CD&V en de liberalen, niet rechts genoeg om de PS zelf voorstander te maken van een ontmanteling van het federale België.
Roets 2019
Identiteit en migratie
Dat 4 op de 5 illegale migranten gewoonweg niet uitgewezen wordt, omwille van een gebrek aan middelen, is natuurlijk problematisch.
Naast de communautaire stilstand zijn de grootste frustraties het onevenwicht in de begroting en voornamelijk de kloof tussen het rechtse discours en het beleid, dat nog altijd geen efficiënt antwoord lijkt te kunnen bieden op de migratieproblematiek. Dat 4 op de 5 illegale migranten gewoonweg niet uitgewezen wordt, omwille van een gebrek aan middelen, is natuurlijk problematisch. Zo kan men onmogelijk een efficiënt uitwijzingsbeleid tegen illegale migratie op poten zetten en hier kan Vlaams Belang uiteraard garen uit spinnen. Wat Francken dan weer wel op zijn conto kan schrijven zijn enkele belangrijke overwinningen in symbooldossiers en de uitwijzing van migranten met een zwaar strafblad. Dat de wil en de moed er is, ga ik niet ontkennen. Het schoentje wringt bij de financiële middelen, de politieke wil van de coalitiepartners en het uitblijven van een sluitende Europese oplossing voor de buitengrenzen. Toch zal N-VA een manier moeten vinden om meer druk uit te oefenen op de coalitiepartners en haar programma ten gronde en zo efficiënt mogelijk uit te voeren.
De N-VA vaart ook een steeds liberalere sociaal-ethische koers. De conservatieve achterban binnen de Vlaamse Beweging, die destijds het Vlaams Belang inruilde voor de N-VA, zit niet te wachten op progressieve identiteitspolitiek. Die lijkt nu immers ook bij de Vlaams-nationalisten te zijn binnengedrongen, wanneer er bijvoorbeeld gepocht wordt met het aantal allochtonen of vrouwen op kieslijsten. Uiteraard is het positief dat allochtonen en vrouwen worden betrokken bij het Vlaams-nationalistische streven en is het mooi dat het verhaal van N-VA een zeer divers kiespubliek kan aanspreken. Wanneer het echter een op zichzelf staand doel wordt om zoveel mogelijk minderheden of vrouwen te mobiliseren, kom je op het terrein van ‘progressieve’ identity politics en (contemporain) feminisme. Dan selecteer je mensen voor kieslijsten op basis van hun groepsidentiteit (geslacht, etniciteit,…) en niet op basis van individuele capaciteiten.
Een ander punt is intellectuele consequentie: ikzelf ben bijzonder islamkritisch, maar indien er terechte kritiek wordt geuit op de gebrekkige integratie van de moslimgemeenschap, moet dit ook kunnen voor bijvoorbeeld orthodoxe joodse gemeenschappen die in complete segregatie leven. N-VA onthoudt zich van alle kritiek op de joodse cultuur wat dit betreft, omdat die gemeenschap natuurlijk een deel van het electoraat vormt. Dit is natuurlijk een argument van principiële en iets minder van strategische aard.
Cordon sanitaire
dat kan voor rechts-conservatieve Vlaams-nationalisten als een kaakslag ervaren worden
Wat daarnaast ongetwijfeld veel ex-kiezers van het Vlaams Belang voor de borst stoot is de continue verkettering van hun voormalige partij door N-VA, die toch een ideologische bondgenoot zou moeten zijn. Diezelfde resolute afwijzing is er niet richting het adres van Groen, die partij wordt met open armen uitgenodigd om samen te besturen in Antwerpen, dat kan voor rechts-conservatieve Vlaams-nationalisten als een kaakslag ervaren worden. Wanneer zelfs progressieve politicologen als Dave Sinardet, Carl Devos en Cas Mudde het cordon sanitaire achterhaald vinden nu het Vlaams Belang niet meer met de essentie van onze democratie botst, wordt het tijd dat een partij als N-VA stopt met het actief in stand houden ervan.
Politieke verdeeldheid onder Vlamingen is net datgene wat het federale België in leven houdt
Het cordon zit zowel langs binnen als langs buiten op slot. Vlaams Belang draagt een verantwoordelijkheid om volledig komaf te maken met zijn aangebrande verleden en een aantal prominente figuren op de achtergrond te schuiven. Als zij dit vertikken, dragen ze zelf bij tot de instandhouding van het cordon. Ook zou het moeten stoppen met het voortdurende inhakken op N-VA, om meer toenadering tussen de twee Vlaams-nationalistische partijen mogelijk te maken. De partijpolitieke rivaliteit tussen twee Vlaams-nationale partijen, die natuurlijk in dezelfde kiezersvijver vissen, is enorm frustrerend voor een idealistische Vlaams-nationalist. In een ideale wereld zouden de partijen de handen in elkaar slaan om samen de communautaire doelstellingen te realiseren. Politieke verdeeldheid onder Vlamingen is net datgene wat het federale België in leven houdt en waar de Franstalige partijen altijd zo handig gebruik van hebben gemaakt, om broodnodige staatshervormingen te blokkeren.
Niet naar het centrum
Als N-VA het probleem bij zijn wortels wil aanpakken, moet dus zeker niet naar het centrum opschuiven, maar vooral de daad bij woord voegen en meer druk zetten op de coalitiepartners voor een écht krachtdadig optreden. Als de regering hierdoor zou vallen, gaat N-VA met de status van martelaar naar de volgende verkiezingen. Bart De Wever ziet het klein houden van extreemrechts als één van zijn grootste verdiensten. Als hij daar een duurzame verwezenlijking van wil maken, zullen we een tandje moeten bijsteken.
Jorden Dewachter
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
De spreidstand! Waar is de tijd!
Jaren geleden luidde dat in de mond van de toenmalige Voorzitter van het Vlaams Belang het spagaat. Zoals U ziet op de afbeelding hieronder, is dat geen normale gezonde lichaamshouding…
*
Wat U hierboven via Doorbraak allemaal las bij Jorden Dewachter, laat ik voor diens eigen rekening. Persoonlijk wacht ik eerder op de komst van dat Klein Duimpje, dat met zijn vele vriendjes, de Reus Gulliver vloert, vastbindt met touwen aan piketten diep in de bodem ingegskagen, over zijn hele lichaam, hem vervolgens opladen en wegvoeren naar de vergeetputten der Geschiedenis. Zie
Goed. Laten we het verder hebben over open en gesloten grenzen. De
*
Ze hebben ons nu eenmaal vertrouwd gemaakt met open grenzen tussen onderling onze Europese landen. Valt ferm mee. Om praktische redenen. Buiten de criminaliteit die men – hoe bestaat het - totaal over het hoofd had gezien.
Zelfs voor het ‘recht’ der oorlogsvluchtelingen kan men inkomen. Als dat tenminste beperkt wordt in de tijd. Oorlogen namelijk blijnven nooit duren. Maar Niet-Blanke mensen moeten in Afrika blijven leven. Daar is plaays zat. Hier verschillen ze teveel. Geen bezwaar dus voor normale gezonde Burgers ui de Oostlanden tot helemaal aan de Noordpool. Wetten zijn er overal, maar bikj ons worden ze al te vaak niet toegepast. Wat crimineel is.
Vraagje. Waarom zijn er dan zoveel afgebakende gebieden op andere binnenlandse vlakken? Alles onder één gezamenlijke noemer: mutualiteit, syndicaat, werklozenkassen, enz. Op die manier worden de op profijt beluste partijgrenzen opgeheven ern kunnen de Burgers in alle vrijheid vrijelijk kiezen voor om het even welke gezonde politieke eenheids-leiding.
Dat de beste moge winnen. Vlamingen zijn rationeel genoeg, om voor hun eigen profijt te kiezen. Gesteld dat de partijpolitieke kleuren gewist zijn, en er – enig ter wereld - kan gekozen worden voor het Gezond Verstand.
Wedden, dat Europa op die manier een Gouden Dageraad zou tegemoet gaan?
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Geen grensmuur, afzetting, wat nog allemaal? Obama-care: wat betekent de Democratische winst voor Trump?
*
Kijk, kijk, hun toon is al heel wat gematigder. Zelfs hopeloze vraagstelling komt daarbij kijken. Het is dan ook nog wat vroeg om nu reeds de definitieve conclusies (uit de strotten) te trekken..
*
De Demac Rats in Amerika zijn gevloerd. Knock Out, maar ze weeten het nog niet. Wie het integendeel wel al weet, is Trump. Alleen nog maar door hen de hand te reiken. Want ze staan er samen voor en ze moeten er samen door. Liefst, zoals koningskinderen, door hetzelfde deurgat.
*
Ik noem geen namen. Maar een land waar geen Eendracht heerst, is een land zonder Macht. Eendracht naast eerbied voor het Gegeven Woord. Wat geldt voor het machtige Amerika, geldt ipso facto ook voor alle andere landen. De Nationale Wapenspreuk van ‘L’Union qui fait la Farce’ vinden we ’n klein beetje terug in de gerechtelijke beschikking van een Koninklijk DNA over het vaderschap van eigen vlees en bloed. Is ons Dolfineke nu ’n Boëlke of ’n Coburgerke? Haar voorkomen alleen voorkomt twijfel. De 2 andere erfgenamen + de aangeomen zoon zullen het bij de komende erflating geweten hebben! De ‘Eendracht’ zal dra wettelijk hersteld zijn, de Koninklijke Crypte in Laekèn zal straks in eendracht mogen bloeien…
-
War zich ondertussen in Amerika afspeelt gaat niet over lijken, maar over wijken. De criminele Clinton Clan Club wijkt voor de realiteit van elke dag. Hun senatoren die de Opperrechter die Trump wilde, wilden afschieten, zijn zelf door Het Volk afgeschoten. Is om over na te denken. Te meer daar nu al een van de verkrachte ‘slachtoffers’ bekend heeft, de ‘dader’ nooit te hebben ontmoet. Het zal dus anders dan bij Bertje den Eersten, een verkrachting op afstand zijn geweest. The show must go on. En dat zal die CNN-patat met de losse handjes voor het oog van de camera wel geweten hebben… Trump ziet voortaan – terecht – liever zijn hielen dan zijn tenen…
O ja, Trump kan dus gewoon verder ‘regeren’ via Presidentiële Decreten. Die natuurlijk door tegen-decreten kunnen ‘ontdecreet’ worden. Want, inderdaad, Amerika is, zoals we allemaal weten, Het Land van de Onbegrensde Mogelijkheden.
**
*
*
Republikeinen behouden Senaat: Democraten die tegen Kavanaugh waren weggestemd
Project Veritas verborgen camera: Democraten lieten grote aantallen illegalen stemmen – Staat Georgia onderzoekt of Democratische Partij kiessysteem probeerde te hacken
Het is historisch maar zelden voorgekomen dat de partij van een zittende president zetels won in beide huizen van het Amerikaanse Congres. De Republikeinen zijn daarom weliswaar teleurgesteld dat ze hun meerderheid in het Huis aan de Democraten kwijtraken, maar kunnen desondanks opgelucht zijn dat ze in weerwil van de meeste peilingen hun meerderheid in de Senaat behouden en zelfs uitbreiden. Opvallend is dat de Democratische senatoren die tegen de aanstelling van opperrechter Kavanaugh stemden, bijna allemaal hun zetel hebben verloren.
In de afgelopen 28 midterm verkiezingen sinds 1906 verloor de partij van de zittende president gemiddeld 30 zetels in het Huis en 4 in de Senaat. Alleen in 1934, 1998 en 2002 won de regerende partij zetels in het Congres. Nog niet alle uitslagen zijn binnen, maar de Republikeinen zullen waarschijnlijk 25 tot 35 zetels in het Huis kwijtraken, ongeveer het gemiddelde. Ze verrassen echter met de winst van 2 tot 4 zetels in de Senaat. (1)(3)
Anti Kavanaugh senatoren verliezen bijna allemaal
De Democratische senatoren die tegen de aanstelling van Kavanaugh stemden hebben bijna allemaal hun zetel verloren. Joe Manchin, de enige die voor hem stemde, won juist. Overigens erkende afgelopen week een van Kavanaughs beschuldigers,
de linkse activiste Judy Munro-Leighton,
dat ze loog toen ze beweerde dat ze in een auto door hem werd verkracht, en gaf ze toe dat ze de opperrechter zelfs nog nooit ontmoet heeft (2).
Meineed?
De door de media voorspelde ‘blue wave’ is uitgebleven. De Democratische meerderheid in het Huis kan nu weliswaar van alles proberen om Trump te dwarsbomen, maar uiteindelijk behoudt de Senaat het laatste woord.
Project Veritas: Democraten lieten grote aantallen illegalen stemmen
Uit een nieuwe serie met de verborgen camera opgenomen documentaires van de onafhankelijke onderzoeksjournalisten van Project Veritas is gebleken dat sommige medewerkers van kieslokalen tegen alle regels in grote aantallen ‘non citizens’ -oftewel illegalen- hebben laten stemmen, wetende dat die doorgaans in grote meerderheid op de Democraten stemmen. (4)
Ook bij de presidentsverkiezingen in 2016 hebben de Democraten op deze wijze verkiezingsfraude gepleegd, wat toen echter vergeefs bleek. Het zal geen verwondering wekken dat de Democraten daarom grote voorstanders zijn van massa immigratie uit Latijns Amerika, terwijl Trump die juist fors wil indammen.
Probeerden Democraten kiessysteem te hacken?
Afgelopen maandag stelde de staatsminister van Georgia, de Republikein Brian Kemp, zowel de FBI als het ministerie van Homeland Security op de hoogte van een onderzoek naar serieuze beschuldigingen dat de Democratische Partij het kiessysteem heeft geprobeerd te hacken. De Democraten ontkenden in alle toonaarden, en zeiden dat het om een ‘wanhopige poging’ van Kemp ging om gouverneur te worden, wat overigens lijkt te zijn gelukt. (5)
Eerder werd Kemp juist zelf beschuldigd van het manipuleren van kiessysteem door meer dan een half miljoen geregistreerde kiezers te schrappen omdat ze uit de staat waren verhuisd, wat na onderzoek slechts voor enkele tienduizenden het geval zou zijn. Waar of niet, in Georgia, Texas en zeker een tiental andere staten zijn grote problemen gemeld met de stemmachines. (6)
Waar dat ‘Huis van Afgevaardigden’ zo ineens vandaan is gekomen, mag Joost weten. Dat schijnt ineens wel degelijk een belangrijk ‘Huis’ te zijn. Vooral omdat ‘zij’ daar ’n krappe meerderheid hebben behaald. Elders las ik al, dat om het even wat daar ‘afgeknald’ wordt, door de Senaat, waar Trump de absolute meerderheid heeft, toch kan blijven doorgaan. Louter goed betaald tijdverlies dus. Maarja, een kinderhand is dan ook gauw gevuld.
Wat nog rapper zou moeten gevuld worden, is het vakje met het aantal jaren amigo onder de uitspraak voor meineed in de zaak tegen die Opper Rechter. Die zaak zal later in de Geschiedenisboeken vermeld worden als ‘The One Beer Show’, ’n eenakter los uit de hand opgevoerd diir President Trump. Wenn? Where? How? I d’nt remmember. But I remember for sure: I had just one beer.
*
Wat mij ook van het hart moet, is dat allegaartje van speciaal volk dat bij de Democ Rats voor het eerst zou verkozen zin. Twee fanatieke moslima’s met ‘Salem Aleikum’ als begroeting, publieke homo’s en diverse bewoonsters van het Lesbos, vakbondsafgevaardigdeen en ander riftje-raftje, zoals ons Ma zou gerzegd hebben. En ze zou nog gelijk hebben gehad, ook.
Uitspraak van het woord USCITA is heel eenvoudig . Je zegt gewoon
OESJIE TA….
*
De Italiaanse Regering ‘Nieuwe Stijl’ om zeep helpen. Er is inderdaad niets nieuws onder de zin.
Zeep! Op chemische wijze menselijke resten omzetten in zeep: in de oorlogsjaren was dat een veelvuldig voorkomend bezaugheid in de directe omgeving van alle Nazi concentratiekampen. Nu wordt het ‘om zeep helpen’ opnieuw uitgeprobeerd met een heel Volk dat zich eertijds door zijn (Linkxse) Leiders in de oorlog heeft laten meeslapen. Nu denkt de huidige Leiding daar helemaal anders over. Zij dulden inderdaad, zoals wij het zingen, geen vreemde Meesters meer n het Land.
*
De ezel in een bergachtig landboiw-gebied als Italië is nog niet zo heel lang uit beeld verdwenen. Na 14 jaar en meer, dag en nacht leven tussen en met de Italianen in hun wondermooi sprookjesland, hebben wij er geen ezels meer gespot. Al lag het daar ’t allenkante vol met losse rotsblokken om deze te doen vallen. Toch die éne, daar, hoog in de ons omringende heuvels. Hij graasde, telkens er niet moest gewerkt worden, vrij en ongebonden voor de woning van dat oud vrouwtje. Die moest een paar vierkante meter grond ‘bedrichten’ om met de schamele opbrengst zichzelf in leven te houden.
Wat wij daar in die wildernis gewonnen verloren liepen te doen? Wij waren op zoek naar een of ander teken, dat daar in het nog niet zo verre verleden (1867), tijdens het Risorgimento (Eenmaking) het Pauselijk Leger slag leverde tegen Garibaldi, om de Pauselijke Gebieden af te snoepen voor het politiek eengemaakte Italië waar Het Huis van Savoie in 1870 Koning zou van worden. Het was de enige veldslag die Garibaldi verloor en daarom van historisch belang. Die Pauselijke Zouaven; die daar dus totaal onverwacht de overwinning boekten, bestonden uit Zwitsers, Duitsers en….Vlamingen.
Dat hadden wij geleerd in de uitleg over die kleine bergketen (Monte Volsiniï, aan het Lago di Bolsena) die onze Noordelijke einder afsloot. Met de laatste hoogte als grens tussen Toscane en Lazio, de Monte Landro (Altezza585 m s.l.m.). In 2011 zouden daar officiële opgravingen geschied zijn om piëteitsvol deze slag te kunnen herdenken. Zie
Ja, inderdaad. Italië is een land van tradities en van tegenstellingen. Met daarenboven, tot op de huidige dag, vooral op cultureel vlak, de opmerkelijke aanwezigheid van… Vlamingen. Of van vergoddelijkte Vlaamse sportfiguren, zoals Eddy Merckx. Meer nog. Ht is zelfs het land waar andere verre voorouders de Oude Romeinen van vòór Romulus en Remus, de Ectruscen, de regels van de etiquette hebben bijgebracht. Door o.a. aan de rijk gevulde tafelen, waar ze al liggend de feesttafels alle eer aandeden, ook de Dames toe te laten, die anders in de keuken, bij het personeel dienden te blijven. Zeer tussen haakjes: de Ectruscen, wier taal nog altijd niet is kunnen ontcijferd worden, waren ook de uitvinders van het staal met brons gemengd der Romeinse Legioenen, van wie de scherpe zwaarden hen altijd en overal de overwinning brachten. Van hen getuigden de voorbij varende Oude Grieken, dat daar in de wijde omgeving, op de bergflanken dag en nacht de vuren brandden Dat daar ter plaatse het erts werd opgedolven en tot zwaarden werd omgesmeed, werd later een publiek geheim in de Oudheid.
Meer van Bolsena (*),
diameter 50-80 Km en overal omringd door bergen ten gevolge van pré-historisch natuurgeweld.
*
In Bruxellabad (en vooral die Mario Draghi van de GoldmanSachs Bank) zou men dus beter tweemaal nadenken, in plaats van zo stom te zitten lachen….
Mario Draghi
*
Enne, o ja, voor ik het vergeet. Over dat Italiaans leren. Het woord ‘Uscita’ is zowat het eerste woord dat we, zeer aanschouwelijk voorgesteld, leerden. Een pijl, in de luchthaven die verwees naar de uitgang.
Niemand hoeft dus nog verr te zoeken naar een vervangwoord voor de Brexit. Want, ook hier is ‘de taal gans het volk’….
*
(*) Lago di Bolsena. Het grootste vulkanisch mer van Europa. 194 meter diep met diverse warmwater bronnen. Twee eilanden waarvan het ene, Het Pauseneiland Bisentena. Omdat daar, tot circa 1309, de Pausen, ’s zomers kwamen verkoeling zoeken. Como is ongenietbaar door de massa’s toeristen, Trasimeno is ’n modderpoel, en het kleine Braciano is totaal verslijkt. Bolsena is één brok ongerepte natuur waar voornamelijk Nederlandse en Oostenrijke toeristen komen.
*
*
Het is oorlog: EU forceert bankencrisis Italië om populistische regering ten val te brengen
Duitsland dreigt beslag te leggen op Italiaanse private bezittingen, waardoor huiseigenaren gedwongen kunnen worden 20% van de waarde van hun woning aan buitenlandse banken te betalen
Zover is het zeker nog niet, maar de Brusselse financiële oorlog tegen Rome kan het Italexit op zeker moment onafwendbaar maken.
De mainfake-stream media besteden amper aandacht aan de totale oorlog die de EU heeft verklaard aan de ‘populistische’ regering van Italië. Schaamteloos proberen Brussel, de ECB en ook ‘onze’ Jeroen Dijsselbloem een ‘Griekse stijl’ bankencrisis in Italië te forceren om zo de populistische regering ten val te brengen. Toch houdt het Lega-M5S kabinet de beste kaarten in de hand, want het kan eenzijdig besluiten om tijdens een crisis de banken gewoon open te houden, en desnoods de hele eurozone ten val te brengen.
‘Dit is de eerste Italiaanse begroting die de EU niet leuk vindt,’ schreef vicepremier Luigi di Maio, leider van M5S, op Facebook . ‘En dat is geen verrassing, want dit is de eerste begroting die in Rome is opgesteld, en niet in Brussel!’
Lega leider Matteo Salvini vulde aan dat de afwijzing van de Italiaanse begroting door de EU ‘niets verandert’. Ze vallen niet een regering aan, maar een volk. Dit soort zaken zullen de Italianen alleen maar kwader maken.’
Brussel eist dat alle lidstaten hun begrotingstekorten stapsgewijs omvormen naar een begrotingsoverschot, maar voor landen met een krimpende bevolking zoals Italië is dat voorlopig onmogelijk. De tekorten zullen juist verder oplopen.
EU hoopt bankencrisis en vertrek regering te forceren
De EU wil Italië dwingen om toch te bezuinigen en de publieke uitgaven terug te dringen. Men hoopt hierdoor een regeringscrisis te forceren, zodat de Italianen uit onvrede toch weer op Brussel gezinde partijen gaan stemmen. Om Di Maio en Salvini uit de weg te ruimen probeert de EU zelfs een bankencrisis in Italië te forceren, zoals eerder in Cyprus (2012-2013) en Griekenland (2015) is gebeurd.
Voormalig hoofd van de Eurogroep Jeroen Dijsselbloem pleitte zelfs openlijk voor het verlagen van de waarde van Italiaanse staatsobligaties door de financiële markten, waardoor de Italiaanse banken wel eens failliet kunnen gaan. ECB hoofd Mario Draghi, nota bene zelf Italiaan, viel zijn thuisland eveneens openlijk aan door te waarschuwen dat de banken door de recente ‘uitverkoop’ van staatsobligaties met te weinig kapitaal zouden kunnen komen te zitten.
‘Ik vind het ongepast voor de persoon die de leiding heeft over de financiële stabiliteit in Europa om alarm te slaan over de gezondheid van de Italiaanse banken, ook al verzachtte hij dat later weer. Italië is namelijk een van de landen onder zijn bankensupervisie,’ gaf een Italiaanse parlementariër terecht aan.
Rome zal weigeren banken te sluiten
In Rome beseft men heel goed dat de EU de frontale financiële aanval op de populistische coalitie heeft geopend. Beide regeringspartijen werken dan ook nauw samen om een nationale strategie op te stellen om het bankensysteem overeind te houden, ook al zou die tegen de regels van Brussel in gaan.
Premier Guiseppe Conte heeft de overheidsinstellingen gevraagd om in geval van een crisis de Italiaanse banken solvent en gewoon open te houden. Rome zal hoe dan ook weigeren het besluit over de toekomst van deze banken in de handen van Brussel en Frankfurt te leggen. Zeker Italië, dat een handelsoverschot heeft en niet afhankelijk is van buitenlandse valutastroom, kan deze koers volgen door op papier insolvente banken gewoon overeind te houden.
Dat betekent wel dat de betrouwbaarheid van de euro op de financiële markten verder wordt ondermijnd. Karsten Wendorff, lid van het Adviesorgaan van de federale Duitse banken, suggereerde daarom om private Italiaanse bezittingen in beslag te nemen als ‘vergoeding’ voor het eventuele niet terugbetalen van (een deel van) de Italiaanse staatsschulden.
Het bizarre voorstel komt erop neer dat de Italianen worden gedwongen om deel te nemen aan een nieuw ‘nationaal solidariteitsfonds’ (een cynische benaming voor wat niets minder dan een ‘afpersingsfonds’ is). Italiaanse huiseigenaren zouden dan bijvoorbeeld 20% van de waarde van hun woning moeten betalen aan de buitenlandse (vooral Europese) banken die Italiaanse staatsschulden hebben opgekocht, en die anders in grote problemen dreigen te komen.
Finale confrontatie pas na Europese verkiezingen
Dit Duitse dreigement om beslag te leggen op de bezittingen van de Italianen zal hun weerzin en woede tegen Brussel en Berlijn alleen maar doen toenemen. Mateo Salvini,Luigi di Maio en het grootste deel van het Italiaanse volk constateren terecht dat de EU elite hen de oorlog heeft verklaard, omdat de regering die het volk heeft gekozen Brussel niet zint, niet alleen vanwege het financiële en eurokritische beleid, maar ook vanwege de anti-immigratiekoers van het Italiaanse kabinet.
De finale confrontatie staat echter pas na de Europese verkiezingen in 2019 gepland. Diverse analisten wijzen er al enige tijd op dat een openlijke financiële oorlog tussen Brussel en Rome uiteindelijk zelfs tot de ondergang van de eurozone in zijn huidige vorm, en mogelijk zelfs het uiteenvallen van de EU, kan leiden.
Xander
(1) GEFIRA (Global Analysis from the Europeanen Perspective) via Zero Hedge (2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Zelfs bij Hitler & C° is het nooit opgekomen, om private eigenaars in een naburig land af te zetten, om voor wat dan ook, de gewone man en vrouw in de straat te doen opdraaien. Het was al erg genoeg, dat in de laatste oorlog, voor het eerst in de gewone oorlogvoering tussen strijdende legers, wederzijds elkaars gewone burgers werden platgebombardeerd. De Luftwaffe eerst, eerder bescheiden, met het in brand gooien in 1940,door Hermann Goering van de Engelse stad Coventry. Later gevolgd door de massabombardementen door de Anglo-Amerikanen die ononderbroken iedere nacht alle mogelijke Duitse steden en dorpen kwamen platgooien.
Als kind werden wij in de vooravond genoeg uit onze slaap gehouden door dat akelig aan- en afzwellend geluid van de overvliegende formaties esakders bommenwerpers, onderweg naar het Ruhrgebied. En verder over héél Duitsland. Waaronder Dresden, waar de fosfoorbommen zelfs vele dagen nadien nog de kasseistenen in brand deden vliegen.
Het valt niet op, dat deze keer weer het weer Duitsland is, diede kat de bel aanbindt.
Zelfs het ogenblik is bewust goed gekozen, als alle aandacht uitgaat naar de ‘Amerikaanse ‘Midterms’ war we de jaren voordien zo goed als niets over hoorden. Het is zelfs mogelijk, dat deze zo hard werden opgeklopt, om de aandacht af te leiden van het opstoken van deze interne Europa aanstormende ramp, als Italië inderdaad kiest voor de levensreddende ‘Uitgang’. Liever de ‘Uscita’ dan deze keer opnieuw het gestreepte maatpak van de dwangkledij…
Dit is de dag met goddelijke vooruizichten. Tja, veel Latijn heb ik niet in mijn woordenschat, maar af en toe is er toch iets blijven hangen van mijn collegejaren.
Voorheen, vòòr Ttimp, had niemand bij het grote publiek in Europa noch veel gehoord van noch gelezen over ‘Midterms’. En al zeker niet over een of ander ‘Huis van Afgevaardifden’ die nu op ieders (juist geaarde) lippen ligt. Kijk, da’s weer een ander voorbeeld hoe de politiek verruwd is. Ja, zelfs alleen nog bestaat uit glitter en schijn. En als het regent in Parijs Washington, drupt van de regen, drippelt het ook bij ons.
*
Vooral daar aan de overkant der Grote Plas zijn minder achtbare tegenspelers op een onhoudbare manier hun mannetje liever kwijt dan rijk. En zelfs, zo te horen alleen al an de toon, liever dood dan levend. Want zij voelen instinctmatig, dat er geen tijd is om op een normale manier die verdomde normale ambtsperiode uit te zitten.
Waar een historische figuur als deze President zijn stempel heeft gedrukt op de Landsleiding, is er geen weg meer terug. De slogan ‘America first’ is dan ook een dodelijk wapen tegen al wie met andere bedelingen, zoals de wereld islamiseren, in Het Witte Huis, liever scheve schaats rijdt.
‘De Amerikaanse politiek was altijd al een ongemakkelijke boel. Trump nam gewoon de beschaafde vermomming weg’. Het is een citaat van Freddy Gray, de Amerika-correspondent van het Britse weekblad The Spectator.
De Amerikaanse congresverkiezingen op vandaag 6 november zetten die ongemakkelijkheid nog maar eens dik in de verf.
You cannot be civil with a political party that wants to destroy what you stand for
De huidige president is op zijn zachtst gezegd niet meteen de meest stijlvolle man. Zijn bespotting van het oorlogsverleden van tegenstander John McCain (*) tot bijvoorbeeld zijn omschrijving van de vernielingskracht van orkaan Maria – er stierven daarbij om en bij 3000 mensen – als ‘an incredible success’ waren weinig tactvol. En dat zijn slechts twee voorbeelden. Zijn tegenstanders zijn evenzeer van stijl ‘gespeend’. ‘You cannot be civil with a political party that wants to destroy what you stand for‘, verklaarde Hillary Clinton. De hysterie van vele opposanten van de zittende president tart – net als de man zelf – elke verbeelding. Of zoals de Democratische Eric Holder het verwoordde: ‘When they go low, we kick ‘em’.
*
Dode manieren
In een artikel voor The Spectator vraagt MacArthur zich af wat er gebeurde met goede manieren in zijn land.
John R. MacArthur, de uitgever van het Amerikaanse maandblad Harper’s Magazine, begrijpt het ook niet meer. Harper’s Magazine is het op een na oudste blad van de VSA, het eerste nummer verscheen in 1850. Het telde onder meer Winston Churchill en Mark Twain onder zijn medewerkers. In een artikel voor The Spectator vraagt MacArthur zich af wat er gebeurde met goede manieren in zijn land. Iemand vriendelijk de hand schudden en – blijkbaar helemaal verdwenen – iemand laten uitspreken. ‘Zowel in de zakenwereld als in sociale situaties – om nog maar te zwijgen over sociale media – lijkt de onverschilligheid tegenover wat ooit doorging voor de sociale norm tot een alarmerend peil te zijn gestegen.’ Hij wijst daarbij naar de Amerikaanse president als toonvoorbeeld. Maar evengoed naar zijn ‘fellow liberals and proper left-wingers’. De tegengestelde partijen schreeuwen gewoon tegen elkaar. Zelfs MacArthur bekent dat hij recent tegen zijn eigen principes en opvoeding in begon te schreeuwen aan de telefoon.
Twee Amerika’s
Je moet vooral gillen dat jij gelijk hebt en de andere niet.
Dit is hetzelfde land waar jarenlang de rechts-conservatieve intellectueel William F. Buckley beschaafd, maar scherp in debat ging met tegenstanders van allerlei achtergronden. Alleen tegen auteur Gore Vidal – ze verafschuwden elkaar – vloog hij uit de bocht en daarvoor schaamde hij zich later. De knappe documentaire ‘Best of Enemies’ brengt deze vete mooi naar voren. Dit soort beschaafd en intellectueel debat lijkt vandaag niet meer mogelijk. Je moet vooral gillen dat jij gelijk hebt en de andere niet.
Hoewel, de Nederlandse krant Trouw maakte een intrigerende reportage over een poging tot gesprek onder de titel ‘Dezelfde heuvels, twee Amerika’s‘. De journalist Bas den Hond bracht verslag uit over hoe twee stadjes de kloof tussen links en rechts – dekken die termen de lading wel? – willen dichten. Het ‘linkse’ Leverett ligt in Massachusetts en Letcher County is de rechtse tegenpool in Kentucky. Leverett is een welgesteld stadje waar velen werken aan een van de vijf universiteiten van West-Massachusetts. In Letcher County leeft men dan weer van de kolenindustrie. En daar ligt meteen ook de kloof. 18 van de 19 armste staten zijn in Republikeinse handen, de vijf rijkste staten worden bestuurd door Democraten. De kloof tussen wat de gemiddelde Republikein en gemiddelde Democraat denkt over heikele politieke kwesties is alleen maar toegenomen.
*
(*) John McCain: laten we zeggen, dat er heel wat fantasie hangt rond diens levensverhaal, daar waar hij als een oorlogsheld wordt voorgesteld. Misschien weet Trump daar ambtshalve wel iets meer over… Maar O.K. van de doden niets dan goed. Zelfs geen kwaad wiird over Fidel Castro, over Neson Mandela of over Che Guevara.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Het zijn weer de ‘sociale media’ die het gedaan hebben! En Sir Winston Churchill citeren als voornaam medewerker aan een voornaam Amerikaans tijdschrift heeft ook een keerzijde. Denk alleen nog maar aan de mening van deze oorlogsveteraan over de islammerij. En dat op een ogenblik waar die barbareb zich nog koest hielden!
Toppunt van ironie is wel dat 18 van de 19 armste staten in Republikeinse handen zijn, de vijf rijkste staten worden bestuurd door Democraten. Waarom mogen we deze crucuale waarheid pas nu weten? Of is dat eerder een impliciete toegeving dat Trump er absoluut nodig is? Ook in deze situatie komt de slogan ‘Ameriica Firdt’ tot zijn volle recht.
Bij ons is dat eerder omgeeerd. De armste landsgedeelten wirden beheerst door de ‘Scciaal Democeaen’ die het zegging schap hebben en willen houden over het rijke Vlaanderen.
*
Zijn tegenstanders zijn evenzeer van stijl ‘gespeend’.
Tjan wat was er nu eerst, de kip of het ei?
*
‘When they go low, we kick ‘em’.
Zeeer juist. Ook in de arena in het Oude Rome was dat de held, die degene die op het zand lag na de uppercut, helemaal afmaakt.
Moraal van het verhaal: de andere wang aanbieden is wel mooi, maar het is niet te volhouden!
Zeg nu niet dat U dit nier verwacht hebt. Al moeten ze met de blote vuist de hemel bestormen: nederlagen verwerken is niet des Slinkxsens liefste bezigheid. Andere meningen worden door hen - wereldwijd - niet geduld. Iedereen moet peinzen lijkte zij. Anders ‘sloan z’up joen muile’. Een verkiezingsslogan van ten tijde van Kop Van den Eynde.
Och! Krijg het schurft. Of de Rode Hond…
*
Hieronder wordt U geconfronteerd met de vooruitziende blik van een der grootste gazetten uit de Verenige Staten: De Verenigde Nieuw Yorkse Tijden. Uiteraard in hun beste Amerikaans. Mmet letters van pek, solfer en vuur. Stel U voor zeg, dat door de allergrootste opkomst aller tijden, den Trump in zijn Almacht bevestigd wordt. Clown Obama overleeft het niet! En Hitlary wordt gevankelijk weggevoerd naar het zothuis. Waar ze trouwens al veel langer moest gezeten hebben. In afwachting van haar voorbehouden zitje op de elektrische stoel.
Wijn aan deze kant van de Grote Plas, lopen maar liefst zeven uur voor op de klok. Iets dat, eerlijk gezegd, volgens mij niet lang meer zal duren, mochten de Democ Rats winnen. Stel U voor, dat zij nog langer moeten leven in he besef dat die achterlijke Europeanen hen in alles voor zijn.
Nul ne l’ignore: depuis l’élection du président Américain le 8 novembre 2016, un conflit s’est ouvert entre la presse (traditionnelle) et le président. Ce qui n’a rien pour surprendre étant que l’écrasante majorité des organes de presse américains ont fait activement campagne contre ce président, publiant sondage après sondage pour attester que celui-ci n’avait aucune chance d’être élu. En témoigne, un exemple parmi mille, cette mémorable “information” du “New York Times” deux semaines avant l’élection :
Tout le débat sur la désignation de la presse comme “ennemie du peuple” par le président américain est faussé. Pour commencer, jamais Trump n’a qualifié la presse d’ennemie du peuple. Il a qualifié ce qu’il appelle les “fake news medias” — les medias qui colportent des contre-vérités — d’ennemis du peuple.
taxer de nombreux médias de “fake news” est malheureusement bel et bien justifié
C’est très différent de la phrase que lui imputent la plupart des organes de presse, exemple : la prestigieuse agence Associated Press ici, qui prouvent du fait même que taxer de nombreux médias de “fake news” est malheureusement bel et bien justifié.
En réalité, le problème est limpide.
Aux Etats-Unis, la moitié de la population se reconnaît dans les idées dite “de droite” (pour faire simple). Or, 80% des journalistes américains de la presse traditionnelle se définissent comme de gauche (ou pas de droite) et un royal 7% comme étant de droite (“Just 7 percent of journalists are Republicans. That’s far fewer than even a decade ago.”, The Washington Post, 6 mai 2014).
Par conséquent, la vision du monde que colporte l’écrasante majorité des médias diverge de façon caricaturale et absurde de celle de la population américaine. Cela est d’autant plus vrai que la gauche abuse de sa position archi-dominante au sein des médias en cultivant une vision, non seulement de gauche, mais souvent radicale, voire extrémiste, rendant compte de la réalité de façon orientée, parfois mensongère, ne serait-ce que par la négation des faits qui lui disconviennent.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Zoals iedereen wel weet, is het op deze blog niet de gewoonte om iets over te nemen in De Taal van Marianne. Maar nood (of het gezond verstand) dwingt.
In mijn loopbaan heb ik vooral veel Frans met haar op gehoord. Net zoals mijn lodderig oor achteraf potjesvlees kip-kap Engels heeft gehoord. Wat is dat toch met ons Volk om te denken dat buurmans gras altijd groener is?
Goed zo. Maar dat neem niet weg, dat Vlamingen meestal aangeboren polyglot zijn. Zet ze bij een Staatsbanket naast een Chinees en er ontstaat binnen de minuut een levendig gesprek. Desnoods in de gebarentaal….
*
In de vroege uurtjes van de vkgende dag 7 November primeert op de radio vooral dit bericht. Ja Ja, Almacy, de Turkse Feeks, is van nu voort in goed gzzelschap.
‘Rashida Tlaib en Ilhan Omar zijn de eerste twee moslima’s ooit die in het Amerikaanse Congres zullen zetelen. De twee werden respectievelijk verkozen in Michigan en Minnesota, twee staten in het centrum van de VS’
Hoeveel zouden er dat geweest zijn moest Clown Obama en niet Donald Trump in handen hebben gehad?
Niemand staat er bij stil en inderdaad: het is een hoog-van-mijn-bed-show. Zoals reeds vele eeuwen geleden: buiten bereik, ‘in the clouds’. Ongenaakbaar ver en machtig genoeg om in een paar seconden zo goed als hele planeten of sterrenstelsels te vernietigen.
De Ruiters der Apocalyps
*
Maar gelukkig, tot hiertoe is het alleen maar spektakel. Een lichtparade die aan vaste regels is gebonden.
Het moet er ons echter doen aan denken, hoe klein en kwetsbaar wij, ledende wezens, mensen, dieren en planten, zijn. Zelfs het on-materiële zoals de menselijke Geest zou erbij vergaan. Want niemand meer om de dingen waar te nemen.
Niemand meer?
Tenzij er ergens in de Ruimte intelligent leven bestaat. Ergens in het Oneindige. De ‘plaats’ zonder begin en zonder einde. Waar wij inzake tijd en ruimte geen de minste besef van hebben.
Deze verschijnselen doen mij als vanzelf denken aan zowel de fluisterende donkerte der gewelven van de Kathedraal van Chartres, een wonder van Middeleeuwse bouwkunst, als in het Eeuwige Rome, aan de vroegere Romeinesse ‘Thermen’ van Diocletianus (voltooid 306 n. Chr), door de latere Pausen in 1561 omgebouwd door o.a. Michelangelo, tot de Basilica di Santa Maria degli Angeli e dei Martiri. Met ‘Planetarium’ vol ‘hemellichamen’ die de mensen toen ook am intrigeerden.
*
Volgers van deze blog weten dat wij, man en vrouw, jaren lang onafgebroken in Italië ‘Onbetaald Verlof’ hebben genoten. Natuurlijk hebben wij regelmatig Rome ‘gedaan’. Van het Forum Romanum tot het Vaticaan en van het St Pietersplein naar de Tuinen van Lucretia Borgia, de Villa Borgèse en Het Kerkje der Vlamingen, in de onmiddellijke omgeving van de Trevi Fontein en het Campo dei Fiore, de bloemenmarkt waar Cleopatra nog bloemen is gaan kopen voor Julius Caesar.
Wij zagen op de 7 heuvels waarop Rome is gebouwd, de zeven kathedralen, laatste vastgoed der Pausen, na de Eenmaking van Italië door Garibaldi in 1870. Wij zagen de Maria Maggiore, tegen de meterdikke versterkte muren van het Oude Rome. We huiverden van eerbied in de arena van het Colosseum en tussen de muren van het antieke Pentagon. We dwaalden rond in de paradijselijke tuinen van het Laterano en zaten op dezelfde stoelen waar Mussolini in 1929 het Vredesverdrag, de ‘reconciliatioe’ met de Wereldkerk van Rome had afgesloten.
Precies in die verbouwde Thermen en dat ‘Planetarium’ botsten wij onverwacht op een lichtstraal uit de hoge gewelven op de vloer. Voorzichtig maar zeker van ons stuk volgden we die lichtvlek, een witte lijn op de vloer die verdween in de inktzwarte duisternis.
Wat we zagen was een soort meridiaan, de Linea Clementina, een meridiaan met de tekens van het dierenriem, die Paus Clemens XI heeft laten aanleggen door Francesco Bianchini in 1702. Deze lijn werd gebruikt ls uurwerkn en om Pasen te voorspellen, en de kalenders goed te zetten. De kerk werd om meerdere redenen gekozen: de kerk was zoals de meeste badhuizen naar het zuiden gericht, hierdoor komt er zolang de zon op is, altijd zonlicht op de kerk. Ook was de kerk al gestopt met zakken en had het hoge muren. Hierdoor zou de meridiaan erg precies zijn. In de kerk zelf is de meridiaan afgezet met linten.
Paus Clemens XI met een mens geweest zijn met boehhouders talent vor orde en regelmaat en daarenboven iemand met sterrenkijker-kennis die de Hemel liet beslissen over de menselijke jaarkalender….
Linea Clementina
*
*
Spectaculaire vuurbal flitst door hemel vlak voor hoogtepunt van jaarlijkse meteorenregen
Tijdens de nacht van 11 november is het zo ver en zal het Noordelijk halfrond getuige zijn van de Taurid-meteorenregen, die dan op een hoogtepunt bereikt. De zwerm van meteoren zou afkomstig zijn van de komeet Encke en passeert jaarlijks twee maal voorbij de aarde, in oktober aan de hemel van het Zuidelijk halfrond, een maand later boven het Noordelijk. Hoewel de jaarlijkse meteorenregen niet vaak vallende sterren bevat, werden de inwoners van de Amerikaanse staat Arkansas afgelopen weekend van 3 November op een spectaculaire vuurbal getrakteerd.
De spectaculaire vuurbal werd toevallig op een beveiligingscamera vastgelegd en werd intussen al druk bekeken op sociale media, waar het reacties regent. Sommigen dachten dat “het einde der tijden” was aangebroken en vreesden dat het stuk meteoor op aarde zou neerstorten, terwijl de meeste genoten van het opmerkelijke natuurverschijnsel.
Vuurballen zijn volkomen normaal en volgens de American Meteor Society schieten er jaarlijks meer dan 500.000 door de hemel. Bill Cooke, expert in het bestuderen van meteoren voor het Amerikaanse ruimteagentschap NASA, voorspelt dat er ook later in november - na het hoogtepunt van de meteorenzwerm - nog vuurballen zullen worden waargenomen, in beide hemisferen.
**
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Nog veel verder achteruit, naar, om te beginnen, een duistere passage in Genesis, het Scheppingsverhaal, waar staat dat ‘zij’ zagen dat de dochters der mensen best mooi waren om kinderen mee te hebben. ‘Zij’, dat moeten dus ruimtereizigers geweest zijn die verkozen om niet meer terg te vliegen, maar op aarde te blijven overleven. De rest van dit verhaal kent iedereen.
Een rare geschiedeis, als U het mij vraagt. Een verhaal dat meteen de vele groepjes van 72 dagverse maagde van de isllammerij op losse schroeven zet. Om misschien licht te geven op het bestaan van de onzichtbare serafijnen en cherubijnen als Engelen Gods’…
*
Ook zijn daar de Oude Egyptenaren, die in de woestijn (ook toen a?) de Pyramiden van Cheops bouwden, tot op de millimeter gekopieerd van de sterrenhel. Precies alsof ze daar, zeer concreet in het sterrenbeeld Orion thuis waren geweest…
Ilana Mercer! Illustere onbekende, voorlopig toch wiens naam na Amerika, nog de hele wereld moet veroveren. Het zeldzame vogeltje is scherp gebekt en heeft een veroverende klare blik op de wereld rond haar.
Ze is Zuid Afrikaanse, maar verblijft in Amerika. Deze jonge vrouw is schrijfster, columniste, blogster en filosofe. Ze kende een enorm succes met haar boek
The Trump Revolution:
The Donald's Creative Destruction.
*
De ‘opbouwende afbraakwerken van den Donald: mooier omschrijving van diens ‘revolutie’ bestaat er niet. Vooral niet omdat na 8 jaar Clown Obama, de Amerikaanse samenleving van op de fundamenten opnieuw moet worden opgebouwd.
Haar wervelende zeggingskracht is zelfs de reden waarom dit talent hier te lande bij ons onder de korenmaat moet blijven.
Benieuwd hoe Trump zelf over haar denkt.
*
Een nadeel. Het is een veelvraat. Zaak die ze echter bij haar gewoontegetrouw, tot een voordeel ombuigt. Ze gebruikt de digitale werkmiddelen als evenveel breekijzers om heilige huisjes bloot te leggen. Een vluchtige blik op Google zal U dat duidellijk maken. Neem alvast van mij aan, dat het een kind van haar tijd is.
‘Kinderen hebben grenzen nodig, maar de gemeenschap waarin ze leven niet? Waarom worden grenzen ineens een (racistische) doodzonde als landen en volken deze willen handhaven?’
Als de VS en EU willen overleven zal het respect voor onze eigen grenzen en soevereiniteit heel snel hersteld moeten worden.
De Verenigde Staten en Europese Unie stevenen op grootschalige maatschappelijke onrust af, waar de huidige spanningen en polarisatie slechts het begin van zijn. De grootste fout die in Washington, Brussel en andere regeringssteden wordt gemaakt is te denken dat mensen en bevolkingsgroepen met hemelsbreed verschillende opvattingen gedwongen kunnen worden om met elkaar te integreren. De al bijna 20 jaar als politieke analist en auteur werkzame Ilana Mercer schrijft dat het cruciaal is dat niet alleen de persoonlijke grenzen worden gerespecteerd, maar ook die van gemeenschappen, volken en complete landen. Als die zoals nu in de EU en de VS het geval is worden afgebroken, is dat een recept voor enorme ellende, voor iedereen.
De VS werd en wordt door links en liberaal Europa – in ieder geval tot het aantreden van president Trump - nogal eens aangehaald als het bewijs van succesvolle integratie van verschillende bevolkingsgroepen. Mercer wijst erop dat dit slechts schijn is, en Amerika niet zozeer een land of volk is, maar een economie, waarin de inwoners feitelijk maar één zaak echt gemeen hebben, en dat is de honger naar consumptie.
‘Laten we stoppen met de schertsvertoning dat we één moeten zijn’
‘Iedere partij in ons onherstelbaar gespleten en gefragmenteerde land roept op tot eenheid, vooral na gebeurtenissen die onderstrepen hoe onverenigd de VS is.’ Het zijn met name de Republikeinen die oproepen tot die eenheid; de Democraten geven enkel nog de Republikeinen de schuld van het gebrek daaraan ‘in onze toenemend onbeschaafde samenleving.’
‘Laten we in naam van eerlijkheid en wederzijds respect stoppen met deze schertsvertoning,’ vindt Mercer. De Verenigde Staten zijn al heel lang niet meer een eenheid, op geen enkele betekenisvolle wijze, zoals dat bij de oprichting in de tweede helft van de 18e eeuw nog wel het geval was.
‘De lijm die ons toen samenbond is verdwenen... Het 21e eeuwse Amerika is het thuis van 327 miljoen vervreemde, vijandige individuen, die zo verschillend zijn dat ze elkaar wantrouwen. En ieder jaar laden de elites nog eens een miljoen nieuwkomers bovenop deze massa ziedende tegenstanders.’
‘We delen niet dezelfde waarden, moraliteit en gewoonten’
‘De Democraten, die de intellectuele productiemiddelen controleren – de scholen, sociale media, tv, de geschreven pers, de uitgevers, de denktanks, de permanente bureaucratie - houden vol dat massa immigratie overeenkomt met ‘wie wij zijn als volk’. Dit is de zoveelste holle leuze, net zoals die over eenheid,’ vervolgt Mercer.
‘We delen namelijk niet dezelfde waarden, moraliteit of gewoonten. We aanbidden niet dezelfde helden. We breken de historische monumenten van elkaars helden juist af. We hechten aan andere zaken waarde, en onze binding aan de Engelse taal is op zijn best vaag en neemt af.’
Uit peilingen en maatschappelijk onderzoek blijkt dat de Amerikanen elkaar liever vermijden en thuis alleen voor de tv willen hangen. De honger naar consumptie is feitelijk de enige drijfveer die de Amerikanen met elkaar gemeen hebben – en natuurlijk de enorme schuldenlast, zowel privé als van de staat.
Respect voor individuele grenzen, maar niet voor die van volken en landen?
‘Voor de ene helft van het land houdt soevereiniteit in dat hordes getergde illegalen de grenzen doorbreken. Voor de andere helft zijn die grenzen juist het teken van soevereiniteit (en misschien zelfs een moratorium op de onophoudelijke instroom).’
‘Mensen worden terecht boos op anderen als ze worden gedwongen om tegen hun wil samen te leven. Signalen van de hiermee gepaard gaande binnenlandse maatschappelijke onrust zijn al duidelijk te zien... Goede hekken (of muren) maken inderdaad goede buren, zowel tussen landen als tussen henzelf.’
‘Een gevoel van veiligheid en soevereiniteit is essentieel voor het gezond functioneren van zowel individuen als volken. De gezonde ontwikkeling van kinderen is gebaseerd op respect voor hun lichamen en hun grenzen. Maar wacht eens even: kinderen hebben wel grenzen nodig, maar de gemeenschap waarin ze leven niet? Waarom worden grenzen ineens een (racistische) doodzonde als gemeenschappen (/ landen, volken) deze willen handhaven? Waarom is het overschrijden van deze grenzen ineens iets prijzenswaardigs?’
‘Een vreedzame samenleving is gefundeerd op vrijwillige samenwerking, niet op gedwongen integratie,’ vervolgt Mercer. Ze geeft het voorbeeld van de christelijke bakker die door links-liberaal Amerika voor het gerecht werd gesleept omdat hij weigerde een huwelijkstaart voor een homostel te maken. ‘Laat hem. Er zijn genoeg taartenmakers die hen wel willen helpen. Wat is de moraliteit en milddadigheid van het afdwingen van een dienst door een onwillige dienstverlener? Slavernij in plaats van service is wat deze ‘gay masters’ van hun ‘ondergeschikte’ bakker eisten.’
‘Mensen kwetsen niemand als ze hun goederen niet aan anderen willen leveren. Dat is hun recht. De bakker heeft de zeggenschap over zijn eigen arbeid en bezit. Laat hem met rust.’
‘Ongemakkelijk samenleven en respectvolle verdeeldheid is de enige weg’
‘In deze tijd eisen onze oppermeesters in ‘Deep State’ D.C. (en evenzo die in Brussel) dat zij, omdat wij zo rijk en aangeboren slecht zijn, moeten beslissen wat er moet gebeuren met het leeuwendeel van wat wij verdienen, inclusief dit uitdelen aan de rest van de wereld.’ Dat is totaal niet nodig, want de Amerikanen en daarna de Europeanen zijn met afstand de gulste gevers aan allerlei liefdadigheidsinstellingen, ‘vooral als we die zelf mogen uitkiezen’.
‘Wij zijn heel gul voor vreemdelingen in nood als zij op hun beurt geen inbreuk maken op onze vrijheid, en de natuurlijke rechten die wij als persoon en op ons bezit hebben respecteren. ‘
‘Maar mensen worden woedend, zelfs moorddadig, als Big Brother hen vertelt over wie zij hun broederlijke liefde moeten uitstorten. Een ongemakkelijk samenleven, geen gedwongen eenheid, is de enige hoop op rust in ons land. Respectvolle verdeeldheid is de enige weg vooruit,’ besluit de analist.
Benieuwd wat er na morgen 6 November ’18, over Trum zal geschreven worden in Amerika. Over wat er verschijnt of vertoond wordt in Europa mogen wij ons niet verbazen. Right or wrong, it’s not their country.
Ik heb altijd gedacht, dat een buitenlands Staatshoofd beledigen, strafbaar was. Maar zelfs dàt is afgeschaft. Van alles wordt brandhout gemaakt.
Als er al iets verschijnt over deze Grote Dame en haar President,, zal het wel gore praat zijn. Met daartussen het tandengeknars van Hitlary als van de heks uit Sneeuwwitje, die aan het spiegeltje aan de wand, vraagt wie de schoonste is van het land. En ja, ook hier haalt de jeugd het met verve van die oude toverheksmet de scherpe nagels.
Wat ‘De Dagelijkse Stadaard’ schrijft klinkt totaal ongeloofwaardig, en toch is het maar al te waar.
Pas uit de bomen geklommen, op de begane grond, is de brieven-drager daar al met de beloofde niet eens aangetekende blauwe enveloppe.. Afzender: het IMF. Inhoud, met begeleidend schrijven ondertekend door de Zaan Cloot uit Brüssel, de blauwe mirakel Amercan Express creditcard op naam van de reislustige. Toegestane limiet: onbeperkt. Maar beperkt tot €250.- pe dag. Is goed voor onderweg, maar de bonnetjes bijhouden! Want de boekhouding moet kloppen. Daar kijken de Euro-commissarissen nauwlettend op toe. Ze verdienen er zelfs rijkelijk hun brood mee.
*
Om creditcards te gebruiken moet men noch leen noch schrijven kunnen. De verre tocht kan dus moeiteloos meteen beginnen. Via het kledingmagazijn en met de zegen van de ganse familie, tickets gaan op de kop tillen voor de trein naar de dichtstbijzijnde vlieghaven op Afrikaanse bodem. Gedurende de reis, per GSM in voeling blijven met zowel het thuisfront als met de Plaats van Bestemming. Vooral niet vergeten zich aan te bieden op de afgesoroken cintrike-posten om daar eventuele nieuwe instructies op te nemen. Alles is pirkfijn gereregeld. Er wordt goed opgeschoten, dank zj de milde ‘attenties’ aan de plaatselijke ordehandhavers onderweg, om een oogje dicht te knijpen… De tijd immers die nog rest geraakt beperkt. Want na de winter zit de immigratie-stop er aan te komen. Meer zelfs: de uitvinders van de geplande omvolking staan op het punt te vluchten… The gale is over! Allemaal de schuld van diene Trump! De Euro bobo’s moeten van het toneel verdwenen zijn vòòr de fatale datum van 25 Mei 2019 hen achterhaalt. Na die datum gaan de grenzen dicht en vluchten kan niet meer.
*
En dan komen de dagen der Vergelding.Er komen andere en betere Euro-Bestuurders, door jhet Volk gekozen en niet onderling zelf nqar voor geschoven. De vroegere zakkenvullers worden achter slot en grendel gedraaid en, in afwachting van hun proces, op watere en droog brood gezet.
*
Gelukkig voor de latere Openbare Aanklager: kredietkaarten laten duidelijke sporen na. Niet alleen naar de bankrekening en de identiteit van de gulle gevers, maar ook naar de gebruiker en de afgelegde weg. Werk dus voor de Sherlock Holmes en de Hercule Poirots van dienst na deze 2de Val van de Festung Europa na de Nazi’s. De globalisering zal voor ’n andere keer zijn.
Hopelijk zal het Tweede Hof van Nürnberg dat rekenschap vraagt aan alle nieuwe EU-oorlogsmisdadigers beschikken over de juiste materiële bewijzen. En vooral over enorm veel levende getuigen, die maar al te blij zullen zijn met hun retour-biljet naar de thuislanden, in ruil voor hun bekentenis.
*
Migranten krijgen creditcards van de VN en de EU voor tocht naar Europa
Foto: De creditcard van de VN/EU, die de migranten financieel moet ondersteunen bij het maken van hun reis naar Eurpoa.
Bron: Samhällsnytt
*
Door Teunis Dokter 3 november 2018
*
De Verenigde Naties en de Europese Unie doen geen enkele moeite meer om te verbergen dat zij de demografische structuur van Europa willen ondermijnen, getuige het feit dat ze migranten uitrusten met creditcards. Het krediet kan door migranten worden gebruikt om te reizen naar Europa. Vaak worden er ook dure spullen mee gekocht zoals schoenen en smartphones aldus de Voice of Europe.
*
Terwijl Rutte van plan is het VN-migratiepact van Marrakech op 11 december in Marokko te ondertekenen, wordt steeds duidelijker dat de VVD niet wat er speelt of haar belofte om migratie te beperken tot het niveau loze woorden verlaagt.
In samenwerking met Mastercard, de Europese Unie en VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR worden migranten van creditcards voorzien, aldus bronnen. Het bizarre is dat identiteitspapieren niet hoeven te worden getoond alvorens een creditcard wordt verstrekt. Dit betekent dus dat mensen een carte blanche krijgen om naar Europa te reizen. Deze praktijken van de Europese Unie en de UNHCR zijn ontoelaatbaar! Ze ondermijnen de territoriale integriteit van soevereine staten en dragen bij aan mensensmokkel, onvrede, polarisatie van het maatschappelijk debat, duizenden doden bij oversteek van de Middellandse Zee en aanslagen en verkrachtingen. De organisaties spreken van mensenrechten, maar ze zorgen juist voor meer ellende door hun naïeve handelswijze.
In de context van het progressief-neoliberaal globalisme is het natuurlijk rechtvaardig dat zij die niets hebben hun intrede doen binnen de Europese grenzen. Dat is immers internationaal socialisme. Mensen die niets hebben moeten worden geholpen en daarom moeten mensen die wel iets hebben worden gedwongen te betalen. Daarmee laten de organisaties zien geen enkele intellectuele ontwikkeling te hebben doorgemaakt sinds Margareth ‘Iron Lady’ Thatcher. Zij sprak de befaamde woorden dat je de armen niet kunt helpen door de rijken kapot te maken. Maar blijkbaar begrijpen de naïevelingen van de VN en de EU dit niet.
Ondertussen is er een massale uitstroom van miljonairs uit Duitsland en Frankrijk. Tot zover de nivelleringsplannen door grenzen op te heffen. Ja, want in plaats van het nivelleren van inkomens willen de VN en EU Europa omtoveren tot een walhalla zonder grenzen, getuige hun inzet voor het VN-ideaal inclusive society, dat specifiek melding maakt van het opheffen van geografische grenzen:
**
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Ik stel me zo’n zitting van het Internationaal Oorlogstribunaal al voor. Met als ere-genodigden broedeljk naast elkaar tronend op het verhoogde podium achter de Rechters: Donald Trump, Vladimir Poetin en Xi Jinping, de President van China. De architecten van de Nieuwe Wereld gebaseerd op wederzijds espect voor een ieders positie, arm of rijk.
Op de beklaagdenbank, 1ste rij, de voornaamste EU-regeringsleiders, de gemuilbande Merkel vooraan, armen en benen in de kettingen. Ten gerieve van de aanwezige persfotografen werd voordien uitgelegd, dat dit in 1946 de voorbehouden plaats was van Hitlers geliefde ‘Stellvertreter’,
Herman Göring.
Groot verschil: die zat daar als vrij ùan, ongeboeid, tot het einde toe.
De overige rijen zullen voorbehouden zijn aan de media-bazen en hun voornaamste slippendragers. De overige beklaagden zullen alleen digitaal aanwezig zijn, omdat ze het land ontvlucht zijn, en ook wel omdat er niet één Rechtszaal kon gevonden worden met de beschuldigdenbank die groot genoeg was. Voor de zitting begonnen wordt, zijn echter alle eigendommen van de beschuldigden in beslag genomen, of verbeurd verklaad. Watreden is voor al die beedrukte gezichten…
Advocaten zullen, net als in Nürnberg I, niet toegelaten worden. En ook hier staat het vonnis reeds bij voorbaat vast.
Maar eerlijk gezegd, dat vonnis moet ook ik afwachten. Ik leef vooral in de overtuigng dat wij het eerstdaags zullen vernemen. Al zal dat waarschijnlijk net in de gazetten komen. Want die zullen er niet meer zijn. Wegens te ouderwets en te belastend voor het milieu.
Het zal trouwens nog ’n hele tijd duren, voor men er aan uit is. Verschijnen die in de toekomst in het Engels, het Russsch of het Chinees?
Mij om het even, als het maar geen Arabisch is. En trouwens, als slechtziende lees ik al lang geen gedrukte gazetten meer…
En ik moet zeggen dat ik me daarbij goed gevoel. Want zo heb ik er wel ’n goed oog in.
N-VA draagt Europees parlementslid en ondervoorzitter van de partij Sander Loones (39) voor als nieuwe minister van Defensie en Ambtenarenzaken
Loones is sinds 2014 Europees parlementslid en ondervoorzitter van de partij. Daarvoor was de West-Vlaming al aan de slag bij de N-VA-studiedienst. Hij wordt de jongste minister in deze regering.
De keuze voor Loones komt in elk geval niet als een verrassing. Bij de regeringsvorming van 2014 was hij één van de belangrijkste onderhandelaars van N-VA en voorzitter Bart De Wever heeft al langer grote plannen met zijn ondervoorzitter en Europarlementslid. Loones scoorde ook uitstekend bij de gemeenteraadsverkiezingen in Koksijde en wordt ook één van de sterkhouders van de campagne van volgend jaar, maar daarvoor moet hij zijn nationale bekendheid nog opkrikken. Door hem nog zes maanden minister te maken, hoopt de N-VA-top dat voor elkaar te krijgen.
“Weinig show, veel inhoud”
“Sander is een echte West-Vlaming: een harde werker met weinig show en veel inhoud”, zegt N-VA-voorzitter Bart De Wever. “Hij beheerst het regeerakkoord tot in de puntjes. De federale ambtenarij kent hij bovendien van binnenuit en Sander heeft dankzij zijn werk in het Europees parlement ook veel oog voor de internationale dimensie en een breed netwerk. Ervaring en kennis die hij vlot zal kunnen toepassen in zijn nieuwe functie.”
*
Loones is 39 jaar, afkomstig uit kustgemeente Oostduinkerke, de zoon van gewezen VU-senator Jan Loones, jurist en een specialist op vlak van Asiel en Migratie. De verwachting was dan ook eerst dat Theo Francken zou doorschuiven naar Defensie, maar de partij achtte het niet opportuun om zo’n electoraal belangrijke portefeuille uit handen van het goudhaantje te halen.
F-16-dossier
Steven Vandeput wordt vanaf januari de nieuwe burgemeester van Hasselt nadat de N-VA er de grootste partij werd bij de gemeenteraadsverkiezingen in oktober. Vandeput neemt over enkele dagen ontslag uit de regering om zich al te kunnen voorbereiden op het burgemeesterschap. Vorige week rondde de regering het cruciale F-16-opvolgingsdossier af met de beslissing voor de F-35 te kiezen.
De Wever: “Onze strijdkrachten hebben de voorbije jaren enorme inspanningen geleverd, zowel in de strijd tegen IS als voor de veiligheid hier bij ons thuis. Steven Vandeput heeft ervoor gezorgd dat er weer geïnvesteerd wordt in een modern en slagkrachtig leger en dat we een betrouwbare partner zullen blijven voor onze internationale bondgenoten. Ook voor het nieuwe statuut voor de ambtenaren is al heel veel werk geleverd. Sander zal die dossiers snel in zijn vingers hebben, hij is de geknipte man om het werk van Steven verder te zetten.”
Loones wordt in het Europees parlement opgevolgd door de 28-jarige Ralph Packet, voormalig jongerenvoorzitter van de partij. Loones was zelf eerste opvolger op de Europese N-VA-lijst in 2014, hij nam de plaats in van Johan Van Overtveldt, die minister van Financiën werd.
“Werk van Vandeput verderzetten”
Loones zelf ziet het vooral als zijn taak om “het werk van Steven Vandeput verder te zetten”, zo zei hij in “De wereld vandaag” op Radio 1. “Steven Vandeput heeft zijn stempel gedrukt. Het zal mijn taak zijn het schitterende werk van Steven verder te zetten. De voorbije jaren heeft Defensie enorme inspanningen geleverd in de strijd tegen IS en ook hier bij ons thuis. Er is geïnvesteerd in ons leger dat opnieuw modern en slagkrachtig is geworden. Er is vo or gezorgd dat we een betrouwbare partner zijn, zowel Europees als internationaal. Het is een eer en een uitdaging om dat werk verder te zetten”, aldus Loones. De recente en veelbesproken aankoop van de F-35-gevechtsvliegtuigen bestempelt Loones als “een broodnodige investering als we geloofwaardig willen blijven ten opzichte van onze internationale partners”.
“Crème van een kerel”
Intussen regent het felicitaties op twitter. Ook staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken, wiens naam even de ronde deed als opvolger voor Vandeput, feliciteerde de nieuwe minister al. “Proficiat Sander Loones onze nieuwe MoD (minister of defense, red.)! Welkom in onze ploeg!”, klinkt het in een tweet. “Crème van een kerel.” De twee zijn al vrienden sinds hun studententijd aan de KU Leuven.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Het wordt een spannend verhaal, dat, na Catalonië, ook Vlaanderen op de wereldkaart kan zetten.
Als West-Vlaming heb ik hierbij een dubbel gevoel. Twijfelen tussen hoop en vrees. Hoop dat we deze keer de goede kaart hebben getrokken, en vrees dat er weeral teveel tijd zal verloren gaan door uitzichtloze ‘diplomatieke’ onderhandelingenà la NV-A.
Want de politiek in Coburgia, is net als de zee aan het strand van St André, eindeloos onberekenbaar.
*
Lang geleden, in de jaren ’70 waren wij ’s zomers zowel als ’s winters regelmatig, om zo te zeggen, elk weekeind, in Oostduinkerke om te bekomen van weeral een drukke werkweek.. Toendertijd was de enige uitgesproken Vlaams-fundalebtele partij de Volksunie en dat maakt dat Jan Loones, vader van, burgemeester van ODK en VU-senator, mijn toenmalig idool was. Het was ook de tijd dat de in alle vaderlandse wreedaardigheid uitgevoerde doodstraf van
jaren na de feiten omgezet werd in… levenslange hechtenis. Luguber grapje na de berouwvolle bekentens op zijn sterfbed van de Leider der Wiite Brigade… Niet die vrouw, maar hijzelf was de schuldige geweest aa het verraad… Maar gedane zaken maken geen keer.
Verder dus over ODK en de Familie Loones geen kwaad woord. Ik kom daar zelfs graag af en toe terug, om op het strand ‘t Schipgat zo’n beetje mijn eigen verleden te doen herleven. Een gemakkelijk te vinden aanrader: langs de Koninklijke Baan tussen Nieuwpoort en De Panne, recht tegenover
Hotel Normandie.
*
Dat stuk uitzonderlijk breed strand anex natuurgebied heet zo omdat daar in vroeger tijden een soort kreek landinwaarts was, nu verzand, waar de vissers konden schuilen voor de natuurelementen.
*
Wat mij bij de naam Loones inspireert en terzelfdertijd bekommert, is de eventuele toenadering door weerszij de jonge realistische garde tussen het Vlaams Belang en de Partij van DeWever. Wij, West-Vlamingen zijn niet alleen noese volhouders, maar ook harde realisten.
Maak het Vlaams Belang wat verduldiger (boodschap aan DeWinter, ook al ’n West-Vlaming) en de NV-A wat realistischer. Dan ligt de weg breed open en bloot naar de Onafhankelijkheid. De tijden zijn er rijp voor.
En maak in ’s hemelsnaam geen probleem over Brussel. Dat van oorsprong Vlaams boerengat met waterhoofd zou wel willen, maar kan financieel niet los van de rest van Vlaanderen. Keren wij onze blikken dan stort het neer in het zand.
Nee, als de Francofonen nu eindelijk een paar tietallen toontjes lager willen zingen, kan het samenleven gewon verder gaan. Maar dan op onze voorwaarden. Wees maar gerust, daar weet men al lang, dat hunkeren naar aansluiting met Frankrijk geen de minste zn meer heeft. Dat land is namelijk armer geworden dan de streek beneden de eigen taal- en armoegrens…
Sander Loones, eenmaal goed gesetteld, moet gewoon aan de rest van het land voortonen wat hard werken is. Dan komt de rest als vanzelf.
Voor onze Overweldigers moet dat klinken als een spannend starions-romannetje. Zij kwamen, zij zagen, en ze palmden meteen de vrouwen in. Dat is een onvervreemdbaar natuurrecht van elke Overwinnaar. Hoe wilder, hoe straffer!
Dergelijk optreden tenslotte benadert de historische redenen waarom moslima’s in diverse lagen verhullende zeildoeken gekleed, moeten rondlopen. Geiten en schapen daarentegen zijn niet alleen verplicht per definitie levenslang op 4 poten rond te lopen, he is hen ook ten zeste verboden enig textiel te dragen.
*
Bij ons komt zo’n geitenstal-bokken voor iedere islammerover als
L’Invatation à
la valse,
zo U wilt. Duidelijker niet tijdsgebonden signaal kan er niet gegeven worden. En er is ook geen geld nodig voor de eventiele geboortepremie. Waarbij de achterop zittende vader toch meestal onbekend blijft.
‘Verandering van spijs dot eten’. Dat is een oer-oud Vlaams culinair spreekwoord, dat blijkbaar ondertussen ook goed maar verkeerd begrepen, verdomd goed gekend is in verre afgelegen en vooral verarmde gebieden.
Het moet verdorie niet elke dag geiten- of schapenkaas zijn!
*
Zes migranten verkrachten 15 jarig Duits meisje, acht tot vijftien andere een 18 jarige
‘Verkrachting werd opzettelijk uit media gehouden om verkiezingen Bayern ‘niet te beïnvloeden’’ – DNA onderzoek: Eritrese migrant verkrachtte ook schapen en geiten
*
Mede lijsttrekker Tarek Al-Wazir was – mede dankzij een voor sommige Duitse meisjes wel erg wrange verkiezingsslogan- verantwoordelijk voor de forse winst van de pro-immigratie / pro-islam Groenen in Hessen. (Afbeelding: Getty Images (8)).
Duitsland is opnieuw geschokt –herstel: gaat met uitzondering van de AfD gewoon door alsof het er allemaal gewoon bij hoort - nadat in september een 15 jarig meisje in München verkracht blijkt te zijn door zes migranten. Onlangs was ook Freiburg wederom het toneel van islamitische multiculti verrijking: zeven van de mogelijk 15 voornamelijk Syrische daders werden daar opgepakt en veroordeeld wegens het verkrachten van een 18 jarige Duitse student.
Het 15 jarig meisje was bevriend geraakt met de 21 jarige Afghaanse migrant, die haar op zeker moment dagenlang tot seks dwong, en daar ook nog een paar vrienden haalde.
De media hebben het zoals gewoonlijk opnieuw over een ‘incident’. De Afghaan beweert zelfs dat het meisje, dat zegt door de daders met de dood te zijn bedreigd (2), het allemaal zelf wilde. De verkrachting in München zou opzettelijk uit de media zijn gehouden om de verkiezingen in Bayern ‘niet te beïnvloeden’ (3).
8 tot 15 migranten verkrachten 18 jarig Duits meisje
*
In Freiburg verkrachtten de 21 jarige Majd H. en minstens acht tot vijftien migranten uit Syrië en Afrika vier uur lang een 18 jarige Duitse student. (7) Majd H. had eigenlijk al opgesloten moeten zitten, maar liep zoals verreweg de meeste gezochte migrantencriminelen in Duitsland nog gewoon vrij rond.
De brute serie groepsverkrachtingen van het meisje leidde tot enkele volksprotesten en woedende reacties bij de AfD, de enige partij in Duitsland die de grenzen wil sluiten en de islamisering van het land wil stoppen. (1) Links organiseerde natuurlijk meteen een tegendemonstratie in solidariteit met de arme daders (5).
Twee jaar geleden plaatste Majd een foto van zichzelf op Facebook, waarop hij een groot machinegeweer in zijn handen heeft. Dus: van harte welkom in Europa (6).
Uit het DNA onderzoek naar de verkrachting bleek dat een van de daders, een migrant uit Eritrea, een veelpleger is die eerder ook schapen en geiten heeft verkracht (4). ‘Diversiteit’ heet dat tegenwoordig met een mooi woord.
Duitsers kiezen massaal voor Volkstod
Veel Duitsers vinden deze ‘Volkstod’ ontwikkelingen klaarblijkelijk prima, want in de deelstaat Hessen stegen de pro-immigratie en pro-islam Groenen na de verkiezingen van afgelopen week met ruim 8% naar bijna 20% van de stemmen. De AfD steeg ongeveer net zo hard en kwam op 13% uit.
Ja, dat is me dus even buiten de waard gerekend, hé Mutti!? ‘Verrijkers’ zijn het land binnen gehaald om het te verrijken, niet om het kapot te vriijen. Met toepassing van het hierboven beschreven gat in de markt voor schoon ondergoed. Vooral dat laatste zou goed zijn om de overbevolking aan ‘Verrijkers’ tegen te gaan….
Cutters zijn goedkoop en scherp, helemaal op maat van zij die niet begoederd genoeg zjn voor dat modieus ondergoed. Het ding ‘verdwijnt zò’ zo goed als onzichtbaar in de schaamstreek.
*
De keuze voor knappe koppen voor de toekomst is dus duidelijk. Opkrassen of bij aankomst gecastreerd worden. Voor het heden en/of het verleden, moeten de verantwoordelijken bij de kraag gevat en voor het Gerecht gesleept worden. Beschuldigd om de Europese Bevolking als slaven te hebben verkocht aan een maanzieke buitenlandse Mogendheid’
*
Aan mislukken hebben onze achteruitkijkspiegel-regeerders echter niet aan gedacht. De klimaat-fictie, het te bestrijden ‘populisme’ en het zomeruur immers nemen al hun tijd in beslag. De toekomst zal wel zichzelf wijzen…
*
Tenzij er straks, na 25 Mei 2019 een sterke wind opsteekt die al het vreemd gespuis terug over de grenzen blaast. Misschien dat die Turkse furie (Almacy) van die uittocht de leiding kan nemen. Want in het de baas willen spelen is ze op haar best. Als het maar goed opbrengt….
Italiaanse pers en tv moeten zich voorbereiden op sancties
*
De rechtse Italiaanse regering wil zich de eenzijdige, tegen haar gerichte propaganda van de pers en de publieke omroep niet langer laten welgevallen. Minister van Binnenlandse Zaken en leider van de partij LEGA, Matteo Salvini (foto), heeft de bedoeling bevestigd zich bezig te willen houden met het “ergste gebroed” en de “rode bende” en deze te ontgiften.
Zoals “Der Spiegel” bericht, dreigen de Italiaanse mediahuizen aan de ketting gelegd te worden. Daartoe willen Salvini en zijn regeringspartner vooral de financiële hefboom gebruiken en de “indirecte financiering” door de Staat en het volk beperken. Wat betekent: de inkomsten van de uitgeverijen uit reclame voor bedrijven die geheel of gedeeltelijk van de staat zijn, zoals de luchtvaartmaatschappij Alitalia, manifestaties van gemeenten, openbare instellingen, musea etc. De geldkraan dient desnoods helemaal dichtgedraaid te worden.
*
Ook zijn regeringspartner Luigi Di Maio, minister van Arbeid en leider van de Vijfsterrenbeweging, is het eens met Salvini´s initiatief. Want “samen met de EU willen de media de regering zo snel mogelijk ten val brengen”, zegt hij volgens “Der Spiegel”. Zij bedrijven “mediaal terrorisme”. De oprichter van de Vijfsterrenbeweging, Beppe Grillo, gaat nog verder in zijn kritiek en noemt Italië´s journalisten en intellectuelen “idioten en demagogen”, die met Fake News “het machtsbehoud van de heersende klasse” zouden dienen.
Grillo stelde al een “volkstribunaal” voor media voor, waarin uitgelote burgers meldingen op hun waarheidsgehalte controleren en de hoofdredacteurs zich desnoods in het openbaar zouden moeten verontschuldigen. Minister van Binnenlandse Zaken Salvini heeft namelijk de elite van RAI op het oog, die hij weg wil hebben.
Daartegenover is de politiek rechtse kritiek in Duitsland op de media naar verhouding onschuldig. Zelfs op achterbakse journalistieke vallen, zoals bij het ZDF-zomerinterview met AfD-chef Alexander Gauland, was merkwaardig weinig kritiek door de partij. Weliswaar heeft de AfD vanaf het begin een moeizame relatie met de meeste klassieke media en ergert zich enorm aan het feit dat de partij door hen als rechts-populistisch tot rechts-radicaal wordt gekwalificeerd, toch is zij blijkbaar sinds kort in een zakelijke verstandhouding geïnteresseerd. De onlangs plaatsgevonden openbare discussie tussen AfD´ers met topmensen van de ARD en het ZDF kan hiervoor een bewijs zijn.
Anderzijds is het echter de door de regering-Merkel van belastinggeld en medeplichtige sympathie voorziene media niet gelukt de snelle succesvolle opkomst van de AfD te verhinderen. Sinds de deelstaatverkiezingen in Hessen is de partij in alle deelstaten vertegenwoordigd, en bovendien de grootste oppositiepartij in het parlement. Menig strateeg in de regeringspolitiek en de aan hem gelieerde mediahuizen heeft al het vermoeden dat wellicht de contante eenzijdige en vaak overtrokken kritiek bij de lezers voor het tegendeel van het strategisch gewenste heeft gezorgd. Daarbij komt een ondertussen grote aanwezigheid van vrije internet-blogs, die steeds meer als alternatief informatieplatform gebruikt worden en vaak al meer bekeken worden dan de gevestigde digitale media-aanbiedingen. Daartegenover moeten systeemmedia al jarenlang drastisch dalende oplages accepteren.
Ook deze blog wil – op een besheiden schaal - ’n steentje bijdragen aan het bewust maken van de medemens. Akke aandacht voor de feiten achter de vele verdraaiingen al naar gelang de denkwereld van de nieuwsverspreiders.. Zelfs al is er per dag maar één iemand die nadenkt, en niet blindelings aanvaardt wat hem of haar voorgeschoteld wordt, is het doel bereikt.
Niet omdat ik altijd het gelijk aan mijn kant wil hebben, maar vooral om aan anderen (die dat willen) te tonen dat ze niet alleen staan met hun (afwijkende) mening. Zij noch ik willen leven in een wolk van gerichte leugens. Soms liggen die er vingerdik op, maar meestal liggen die verborgen onder een zee van mooie woorden.
Als Trump zegt dat hij geweld met geweld wil beantwoorden, dan is zelfs niet eens een bedreiging. Denk aan Poetin die zegt dat Rusland zijn fantastisch kernarsenaal slechts als antwoord zal inzetten. Die twee zaken worden door de ‘Media’ uitgelegd als oorlogsverklaringen, terwijl ze slechts een waarschuwing zijn. De oorlogsverklaring komt er door de Mexikaanse ‘karavaan’ die zich klaar stoomt om de Amerikaanse grenzen te schenden. Of door onze bloedeigen Navo die persé Russusch grondgebied wil ‘bevrijden’.
Maar we leven nu eenmaal in een systeem waar de inbreker en kandidaat moordenaar meer rechten heeft dan de bewoner die in zijn slaap gestoord en met de dood wordt bedreigd. Stelen is, om het zo te zeggen, een ‘mensenrecht’ geworden. Net als vrouwen verkrachten. Of kinderen misbruiken. Het zijn de ‘rechten’ van de zwakkeren om zich ’n eigen plekje te bevechten waar het leven één grote droom is.
Werken in het zweet zijns aanschijns is daar niet meer bij. Het geld halen waar het zit: het is een slogan die heden ten dage volop toepassing vindt… Geen woorden, maar daden, weet U nog?
Tijd dus dat we er iets aan doen. Mateo Salvini geeft het goede voorbeeld.
Sinds een halve eeuw zien we grote verschuivingen in het ritueel om afscheid te nemen van de doden. De uitvaarten zijn uit het straatbeeld verdwenen. De zwarte katafalk in de kerk en de gedrapeerde paarden die de lijkkoets naar het kerkhof trokken, met de fanfare die een treurmars speelde, het zijn beelden uit een ver verleden. Met de ontkerkelijking is de religieuze zangcultuur verschrompeld, er zijn bijna geen organisten meer, en het gebrek aan priesters maakt dat naar andere uitvaartformules gezocht wordt. Niet-kerkelijke uitvaartcentra zien een gat in de markt om die dienst naar zich te trekken.
Maar dat alles zijn slechts symptomen van iets fundamentelers.
De manier waarop de mens de doden begraaft, zegt veel over hoe hij nadenkt over een hiernamaals, en dus ook over de mens zelf. En hier is een grote verschuiving aan de gang, een verschuiving in het denken over de mens zelf en over het transcendente. Dat merk je bij kerkelijke en niet kerkelijke uitvaarten.
Sfeervolle afscheidsdienst
De filmclips en de muziek doen denken aan de New Age stijl die populair was in de jaren tachtig van de vorige eeuw
Niet-kerkelijke uitvaarten leggen het accent op de sfeervorming. Uitvaartcentra prijzen hun diensten aan met ‘sfeervol, ambiance, kleurrijke omgeving, parkachtige ambiance, prettige ambiance, ruime catering’. Sfeervorming ook aan de hand van filmpjes met dolfijnen, herten in de herfst, majestueuze bergpartijen. Of muziek: zacht, romantisch, bewust niet dramatisch. De filmclips en de muziek doen denken aan de New Age stijl die populair was in de jaren tachtig van de vorige eeuw.
Spreekbeurten domineren zulke uitvaarten. Die spreekbeurten zijn altijd een terugblik op leven van de overledene. Zij loven wie hij was en wat hij deed: een goed mens, sociaal actief, sportief, een toffe collega, een bezielend lid van de yoga- of wandelclub (met filmclipjes), een volhardende fietser (met foto’s), een enthousiaste gids van onze stad.
Er wordt uiteraard geen vermelding gemaakt van een hiernamaals. Logisch, want er is niets. Dus ook geen tot weerziens. Enkel een terugblik. Eén uitvaartfirma vat in haar folder de filosofie van deze rituelen als volgt samen: ‘Achter de tranen van verdriet schuilt de glimlach van de herinnering’. Na zo’n uitvaart bevangt me telkens een gevoel van leegte.
Kerkelijk begraven
Bij de kerkelijke uitvaarten zijn de accenten de laatste decennia grondig verlegd. Soms bevatten zij nog elementen van de vroegere requiemmis pro defunctis, met kyrie en communie, maar elke uitvaart is nu verschillend. Vaste uitvaartrituelen zijn weg. Het is een zoeken naar nieuwe structuren. Maar wat opvalt is dat ook hier, precies zoals bij de niet-kerkelijke uitvaarten, de overledene centraal is komen te staan. Zijn verdiensten worden geprezen, zijn culturele bagage, zijn sociaal engagement, hoe sportief hij was. Er wordt muziek afgespeeld die hij graag hoorde. Vrienden brengen poëzie of zingen zelf.
de focus van de uitvaart gaat ook hier naar de overledene en op wat voorbij is
Dit alles is vaak mooi, aangrijpend. Die persoonlijke accenten bieden ongetwijfeld troost aan de nabestaanden. Maar de focus van de uitvaart gaat ook hier naar de overledene en op wat voorbij is. In de geest van: ’t is zonde dat hij moest gaan. Wat dan veel zegt over de verschuiving van het concept zonde.
Erbarmen en zonde
smeken, erbarmen, zondaar. Alleen al het vermelden van die termen maakt ongemakkelijk.
Hoe ver staan die uitvaartrituelen van vandaag van de denkwereld van onze ouders! De uitvaart heette vroeger requiemmis. Rust, eeuwige rust. De hele requiemliturgie was een smeken bij God om erbarmen voor de arme zondaar. Daarmee zijn drie concepten genoemd die vandaag bevreemden: smeken, erbarmen, zondaar. Alleen al het vermelden van die termen maakt ongemakkelijk. Een teken hoe ver wij de ijkpunten van het religieus denken, dat onze cultuur eeuwenlang doordrong, hebben verlaten.
De kern van de requiemmis was het Dies Irae: weinig teksten verwoorden pakkender de Vreze Gods, de schrik voor het Oordeel, de schroom voor de Rechter, de hoop op eeuwige rust. In vertaling van Guido Gezelle:
Kwade dag, die al de dagen
eens lijk asse weg zult vagen.
Welk een gruwel zal’t niet wezen,
als de rechter opgerezen,
‘t goe zal uit het kwade lezen.
Dies irae, dies illa:
Dag van weedom en van boeten,
als gij zult verrijzen moeten
en gerecht zijn om uw zonden.
Mens, God spare u in die stonden!
Het Dies Irae is één van de indrukwekkendste smeekbeden in de christelijke liturgie. Met woorden die eeuwenlang centraal waren in het denken over God en het Hiernamaals, en die nu verdwenen zijn uit onze cynische leefwereld. De emoties die in die smeekbede tot uiting komen – angst, loutering, boete, hoop, smeken – voelen wij nu enkel nog bij het beluisteren van klassieke oratoria. Maar dan zijn ze kunst, weliswaar schitterende uitingen van onze christelijke cultuur, maar lichtjaren verwijderd van de gemoedstoestand van de berouwvolle zondaar.
Soms slagen die oratoria erin om, gedragen door de vervoering van muziek en zang, uitdrukking te geven aan de diepe dramatiek van het menselijk bestaan ten aanzien van het eeuwige, het ongrijpbare, het heilige. Ik denk aan het Requiem van Verdi, met het ontzagwekkend bazuingeschal bij het Tuba Mirunt, de huivering bij het Rex Tremendae Majestatis, het gespannen wachten in het Liber Scriptur Proferetur. Ik denk aan het plechtige Requiem van Mozart, met de dreun van het Confutatis Maledictis. En het ijle smeken bij het Pie Jesu in het Requiem van Fauré. En ik denk aan de aangrijpende koorzang in het Deutsche Requiem van Brahms:
Denn alles Fleisch, es ist wie Gras.
Das Gras ist verdorret / und die Blume abgefallen.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Deze analytische sfeerschepping hoeft inderdaad geen commentaar. Hoogstens een persoonlijke bedenking. Nog niet zo lang geleden overleed een geliefd familielid. De kerkelijke dienst was één en al toegespitst op, inderdaad, de laudatio van de overledene, door een bonte bende kleinkinderen. Wat alles wat rond de eigenlijke uitvaart draaide, was daarbij als een haastig bijeen geschoffeld gedrum naar het familiaal onderonsje rond de lijkkist, achteraan de kerk. Dan droegen de lijkbidders de nat besprenkelde kist naar buiten. Iedereen stapte in de wagen en reed mee.
Op het kerkhof was er vooraan plaats gemaakt voor het platliggend gedachtenis-steentje, 30 x 30, rij na rij. Goed overzichtelijk. Tot aan het bos van verweerde rechtstaande zerken in alle vormen en formaten met allemaal stenen kruisen. Tussen de nieuwe ‘zinkputten’ voor urnen, model ‘Nieuwe Tijd’, vooraan en de verder afgelegen warboel van nog uit te breken graven en hun opbouw, was erf een zee van ruimte. Met goed afgebakende ‘strooiweide’ waarop lang gras welig tierde. De grond waar allemaal, met ver vooruitziende blik, graven al ‘gruimd’ waren. Want de tijd staat niet stil.
Er was zelfs, een eind verwijderd van waar wij bijeen gedrumd stonden (want het was ijzig koud e het regende) en dus ver van de voorlopig laatste rustplaats van believers en non-believers door elkaar, het Eigen Volk, broeder- of zusterlijk naast elkaar, een aparte strook voorzien voor ‘mensen met buitenlandse roots’ en een andere God.. Goed herkenbaar door al die opstaande haardstenen kunstwerken vol ingebeitelde spaghetti-slierten.
Doe daar nog eens 50 jaar bij, en de muren rond de begraafplaats zullen, net als de begraafplaatsen zelf, - natuurvriendelijk - verdwenen zijn. Om, in volle stadcentrum, plaats te maken voor een ruime ondergrondse parking. Met op het pleinje daarboven, knusse (vastgeboute en brandvrije) zitbanken. Met hier en daar ’n plantsoentje voor de gezelligheid. Voor de veiligheid, na donkeren, afgesloten.
De gestorvenen? Allemaal ver-ast. De asse als stro samengeperst in balen met afbreekbare folie, ten zeerste geschikt om verder aan de natuur teruggegeen te worden, liggend op de bodem van de zee.
Wat anders zit er op, denkt U, als de wereldbevolking straks verdrie- of verviervoudigd is?
*
Vraag. Ziet en hoort God alles?
Antwoord. God ziet en hoort alles, zelfs onze geheimste gedachten.
We zien dat de Media weer zwijgen als vermoord. Wat niet weet, ,niet deert. De stilte voor de storm. Ogf is het eerder de stilte die in maffia-kringen de naam ‘omèrta’ draag?. De mond dicht, op straffe van het eeuwige zwijgen te worden opgelegd.
*
Als het ’n beetje tegenzit, dab wordt Zweden het eerste Europese “Lid’ van de 28 dat onvrijwollig volledig aan de ‘Sharia’ zal worden onderworpen. Het zit er zelfs dik in dat van daaruit gewapende karavanen weer net als vroeger, moordend en plunderen onze kisten zullen teisteren. Niet meer ls wijlen de Noormanne,, op snelle ‘snekken’, maar op luxuzuze snelboten met vooral – voor na het werk – drank, drugs en blonde vrouwen aan boord.
Maar laat de Allahsanen het vel van de beer niet verkopen, voor het beest geschoten is. Het is zelfs, na lezing van wat volgt, zeer goed mogelijk dat de zaken totaal keerhaafs uitdraaien. Zodat deze keer de Reconquista start in het Hoge Noorden. Misschien wel reeds voltooid zal zijn, tegen de volgende Lente, als de Europese Kiezer gesproken a l hebben
**
Zweden: Migratie-kritische partij wordt buitengesloten
Na twee mislukte pogingen om een regering te vormen, kondigde woordvoerder Andreas Norlén aan dat hij op dit moment geen derde kandidaat zou vragen. In plaats daarvan zal hij meerdere mogelijke regerings constellaties voorstellen.
Mitteleuropa
Norlén zei maandag dat de politieke situatie in Zweden op dit moment de duisterste zou zijn sinds de afgelopen vijftig jaar. Hij wijst er echter op dat Zweden nog functioneert en dat er in december een staatsbegroting wordt voorgelegd. “volgens mij zouden snelle nieuwe verkiezingen een grote nederlaag zijn voor het politieke systeem. Dit zou het vertrouwen van het publiek beïnvloeden. We hebben gewoon de verantwoordelijkheid daarmee om te gaan”, zei hij.
Hij sluit snelle nieuwe verkiezingen niet uit, maar deze moeten een laatste uitweg zijn. Hij sluit ook geen nieuwe kandidaat voor het premierschap uit, maar dat is op dit moment irrelevant. In plaats daarvan zal hij de partijen in groepen uitnodigen, gebaseerd op vier mogelijke regeringsconstellaties. Geen van deze vier constellaties bevat de Zwedendemocraten – de partij, die in meerdere peilingen de grootste partij van het land was, maar uiteindelijk, nadat er meer dan 900 gevallen van verkiezingsbedrog en meer dan 2300 gevallen van verkiezingsdelicten gemeld werden, op de derde plaats terechtkwam.
Het is natuurlijk utopie, om na de volgende EU-verkiezingen, er een Europese President te voorschijn komt van het kaliber van Donald Trump.
Het moet iemand zijn deze keer die recht in zijn schoen staat. En die liefst in het zakenleven een schitterende reputatie heeft opgebouwd.
Als West-Vlamong ken ik geen betere kandidaat dan Marc Coicke. Die is straffer dan de Amerikanen die hem, via de verkoop van zjn Imperium, stinkend rijk hebben gemaakt. De streek kent wel geen Koeketower, maar dat is in één ogenblik gefict. Op de Meir in de Koekestad staat er zoiets waar gemakkelijk het juiste opschrift kan komen. Wat meer is: als daar beelden van de wereld rondgaan, met de Lievevrouwentoren op de achtergrond, is het voor iedereen meteen duidelijk dat Vlaanderen geen sharia-land is. Noch ooit zal worden.
*
Als knechtje komt Sjarelke Premier dan meest in aanmerking. U herinnert zich misschien, dat alle Vlaamse Graven indertijd altijd een nar in vast dienstverband hadden.
*
PS
Islammerij historici zullen zich de haren uit het hoofd trekken. Want zij zullen zich rap herinneren van het jaar Onzes Heren 1096 dat er met Vlamingen aan de Top niet te spotten valt.
Bij de Slinxkse, Schots en Scheve media in Amerika, worden de maskers afgeworpen. Allez, toch minstens die van de showwereld van glans en glitter, waar er regelmatig ‘Emmy Awards’ rijkelijk worden uitgedeeld. Zoals onlangs aan deze
negroïde Don Lennon, bedenker van het leuke idee dat alle blanke mannen tussen 0 en 100 jaar, thuishoren in ‘heropvoedingskampen’.
Iets in de richting waarin zijn soortgenten van bij ons, het Vlaams Belang toerwensen. Een leuke variatie van de slogan ‘Alle Joden aan het gas’… Zeer verdienstelijk in het streven naar De Nieuwe Wereld Orde als ze zijn, willen ze dat iedereen denkt zoals zij. Meer zelfs. In Amerika worden daadwerkelijk de beenhouwers messen gewed. Zoals in Pittsbug, waar er anders nooit iets gebeurt, blijft het niet bij woorden alleen.
En zij die ons moeten beschermen, houden demonstratief grote leger-oefeningen aan de achtertuin van Poetin.
*
Militair-strategisch maar ook intellectueel tegenin alle logica. Het is alsof
de Duivel ermee gemoeid is.
*
Vooral de Amerikaanse media zijn uitgesproken anti regelmaat en dus tegen Trump, de democratisch verkozen President. Omdat zij maar al te goed beseffen, dat hetn einde van hun Rijk nabij is. Omgekeerd zou het al lang gebeurd zijn moest Hitlary en Clown Obama aan de knoppen zitten, de Rechtse media zouden al lalng gesmoord geweest zjn. Allez, zoiets is toch overal ter wereld de klassieke werkwijze van al wat rommelig, nieuwerwets, Slinxks, Schots en Scheef is.
*
Vergeten we vooral niet, dat er binnen 5 dagen verkiezingen zijn. En dat Linxks niet meer weet van welk hout pijlen maken. Denk daarbij aan de gevallen norse pretentie van Daniel Termont in Gent en Vande la la Liere van de la la la in Oostende. Slinxksen zijn altijd slechte verliezers!
De economie in The States heeft sedert heet aantreden van Trump in jaren niet meer zo goed gedraaid. De beursindex gaat richting de sterren, en de werkloosheidsgraad naar onder het vriespunt. Zeer tot spijt van wie het benijdt.
*
Zo slecht kan diene Trump dan toch niet zijn. Vooral niet daar het land, mede de halve wereld, na 8 jaar van ondermaats bestuur door Zwarte Piet Clown Obama, helemaal aan de grond zat.
Vergeet vooral niet, om zo te zeggen als daar met Trump het manna uit de hemel neervalt, de hele aardbol van dezelfde hemelse dauw mee geniet. Trouwens, het astronomisch aantal armoezaaiers daar in het Land der Rijke Nonkels kan best een opkikkertje gebruiken..
Het zijn trouwens zij, die deze geslaagde zakenman naar beste vermogen in het zadel zullen blijven helpen.
Daarom zeggen wij, samen met de hele Vrije Wereld ‘May God bless America’.
*
CNN kopstuk verklaart blanke mannen tot de grootste bedreiging voor Amerika
‘Het wordt tijd dat we iets aan blanke mannen gaan doen’ – Laat ons raden: oppakken en opsluiten in ‘heropvoedings’kampen, zoals extreemlinks historisch altijd doet?
Niet enkel alleen het symbool voor nepnieuws, maar nu ook voor racistische blankenhaat.
*
Het voortdurende haat zaaien door het extreemlinkse CNN begint almaar openlijker racistischer te worden, nu ‘Emmy Award’ de (negroïde) journalist en kopstuk Don Lemon heeft gezegd dat blanke mannen de grootste terreurbedreiging voor Amerika zijn, en ‘iets aan hen gedaan moet worden’.
Volgens Lemon, die zijn haatopmerkingen maakte in het kader van de antisemitische aanslag op een synagoge in Pittsburgh en een - mede door globalist George Soros gefinancierde- oprukkende migrantenstroom vanuit Mexico, zijn de meeste blanke mannen in de VS ‘geradicaliseerd naar rechts’.
‘Niemand demoniseren’ (behalve blanke mannen)
Bizar genoeg begon Lemon zijn relaas met op te merken dat ‘hij er steeds op probeer te wijzen dat we geen enkele groep of ras moeten demoniseren.’ Om vervolgens te verklaren dat ‘we ons moeten realiseren dat blanke mannen de grootste bedreiging zijn voor dit land, want de meesten zijn geradicaliseerd naar rechts. En we moeten beginnen iets aan hen te doen. Zij hebben geen reisverbod. Ze hadden wel een verbod op moslims, maar niet op blanken. Dus wat gaan we daaraan doen?’
Lemon beseft klaarblijkelijk niet – of juist wel - dat blanken in tegenstelling tot moslims wèl een ras zijn, en zijn suggesties dus buitengewoon racistisch en haatzaaiend zijn, vooral omdat hij openlijk zegt dat we ‘iets aan blanken moeten doen’.
Komt de historische oplossing van extreemlinks er weer aan?
Dat ‘iets’ begint als we kijken naar eerdere extreemlinkse oplossingen in de geschiedenis – denk aan Mao, Hitler, Stalin - eerst met dit soort haatboodschappen, daarna opsluitingen, meer geweld en pogroms, en vervolgens ‘heropvoedings(=concentratie)kampen’ en massale uitroeiingen, allemaal omdat er mensen zijn die weigeren de zegeningen van de door de elite gepromote politiek correcte ideologie te erkennen of te volgen.
Het is deze hypocriete houding waar president Trump deze linkse media oneerlijk en ‘fakenews’ verspreiders noemt, en af en toe ook ‘de vijanden van het volk’. (1)(2) Wat ook van de meeste grote media in Nederland en in Vlaanderen gezegd kan worden, want ook zij demoniseren vrijwel altijd en automatisch Trump en verder alles en iedereen die afwijkt van hun extreemlinkse doelstellingen als zijn ‘extreemrechts’ en/of ‘neonazi’s
Over die Amerikaanse ‘midterms’ zwijgen onze media als vermoord. Zij weten waarom. Want dan kunnen ze ook zwijgen over de resultaten. Hoogstens zullen we,, als naar gewoonte, wel meer over de afbraakwerken horen. Want ze kunnen het niet laten, al beseffen ze zelf wel, dat deze negatieve houding op zekere dag tegen hun oren zal waaien.
*
*
Wat U las vanwege CNN, is volgens mij klinkklare onzin. Wartaal van een radeloze krankzinnige bende verliezers.
Als het Hooggerechtshof hier niet ingrijpt, zullen straks niet alleen de synagogen moeten gepantserd worden, maar ook alle kerken, theaters, cinemazalen en sportzalen. Het is – zoals trouwens ook in Coburgia, totale ‘carte blanche’ voor elke anders-gekleusrde of anders-gelovige op de hoek van elke straat.
half Europa uitmoordde door ongedierte uit het Midden Oosten werd binnen gebracht, zo beleven wij thans de islammisering.
De Pest werd De Gesel Gods genoemd, en deze aan de gang zijne invasie kan terecht d Gesel ds Duivels worden genoemd. Waar inderdaad, zonder bloedvergieten, zo goed als geen verweer tegen mogelijk is.
Reden te meer om uit te zien naar de volgende Lente, waar er op Zondag 25 Mei zowel Federale als Europese Verkiezingen aankomen.
Voor het apenland Coburgia zijn dat misschien de allerlaatste verkiezingen, maar voor dit Europa zijn ze heel zeker het begin van het einde. Vooral omdat het nu al algemeen geweten is dat Merkel, de domineesdochter, met de (rode) lantaarn aan de dissel er vanonder wil muizen. We zullen het dus maar moeten ‘schaffen’ zonder haar, de gewezen Stasi–agente van de gewezen DDR.
*
Moest het nu zó zijn dat Gematigd Rechts en Extreem Rechts zoals in Italië de bovenhand halen, dan zou dat een soort (Teken des Verbonds) kunnen zijn naar zowel Trump als naar Poetin. Waardoor de vrede zonder bloedvergieten, gegarandeerd zou zijn.
En als we op 26 Mei ontwaken in een vrij en onafhankelijk Vlaanderen die aan de Grote Kuis kan beginnen, kunnen wij op Kruistocht trekken tegen de Mexicaanse ‘karavanen’ die onderweg zijn om CNN te versterken…
Vooral de 1ste Kruistocht (1096) was een triomftocht voor onze vewrre vlaamse voorouders…
En neen, of DeWever moeen wij net rekenen. Die is, als voortrekker, op voorhand al uitgeschakeld. Wegesn het inadeen van teveel vervuilde lucht.
U kent de beelden vast wel: soldaten rennen over het plein voor het Winterpaleis in St Petersburg, veldartillerie komt in vliegende vaart aangereden, mitrailleurs ratelen, in een hagel van kogels bestormen bolsjewieken de centrale toegangspoort. Een matroos klimt op het grote poorthekken, gooit een granaat naar binnen, waarna het hekken magisch opendraait, ze het paleis na enkele schermutselingen met de bajonet innemen en de voorlopige regering van hun vergadertafel plukken. Zo verbeeldde Sergei Eisenstein het in zijn film Oktober die hij ter gelegenheid van de 10de verjaardag van de Oktoberrevolutie draaide (de bestorming zie je in het laatste kwartier van de film). Maar zo ging het er op die 7de november 1917 helemaal niet aan toe.
*
In werkelijkheid was de Oktoberrevolutie geen massale opstand van bolsjewistische massa’s, maar wel een staatsgreep volgens de regels van de kunst. In zijn levendig geschreven Techniek van de staatsgreep beschreef de Italiaanse auteur Curzio Malaparte hoe je op een efficiënte en vlugge manier een moderne staat overneemt door alle cruciale technische installaties onder controle te brengen. En het was precies dat wat de bolsjewieken onder de operationele leiding van Trotski deden.
Revolutie of staatsgreep?
Een paar honderd soldaten bewaakten het gebouw, waaronder zelfs een afdeling oorlogsinvaliden aangevoerd door een officier met twee kunstbenen.
Tijdens de nacht van 6 op 7 november werd de machinerie in gang gezet. Systematisch namen kleine gewapende groepen vergezeld van technici de stations, bruggen – cruciaal in St Petersburg – elektriciteitscentrales, post- en telegraafkantoren en de generale staf van het Russische leger in. Dat verliep overal geweld- en geruisloos, vaak zelfs zeer prozaïsch, zoals bij de generale staf waar de revolutionairen binnenwandelden en aan de bureaus en tafels gingen zitten terwijl de ‘verdedigers’ gewoon hun spullen pakten en naar buiten wandelden. Bleef nog als enige over: het Winterpaleis waar de voorlopige regering zetelde. Premier Kerenski, die de slagkracht van de bolsjewieken danig had onderschat had nauwelijks de moeite gedaan om voldoende troepen te voorzien om het paleis te verdedigen. Een paar honderd soldaten bewaakten het gebouw, waaronder zelfs een afdeling oorlogsinvaliden aangevoerd door een officier met twee kunstbenen. Ze beschikten niet eens over mitrailleurs.
De bolsjewieken ondernamen een eerste charge op het paleis, maar van zodra er teruggeschoten werd dropen ze onmiddellijk terug af. Later op de dag probeerden de gevreesde matrozen van de vesting Kronstadt het ook nog eens, maar ook zij gingen op de loop bij het eerste geweervuur. De bolsjewieken claimden wel over tienduizenden soldaten te beschikken, maar er was er op dat moment blijkbaar geen enkele bereid om zijn leven te geven voor de revolutie. Na een beschieting door de kruiser Aurora, die bij gebrek aan munitie zich moest beperken tot het afvuren van één blanke granaat, en door de batterijen van Peter en Paulvesting die op 30 salvo’s slechts twee keer raak schoten, dropen de verdedigers die merkten dat er geen versterkingen zouden komen ontmoedigd af. De bolsjewieken namen daarna zonder veel tegenstand het Winterpaleis in en zetten de voorlopige regering af. De stad had nauwelijks notie genomen van wat er gebeurd was. Winkels en cafés bleven open, trams bleven rijden, mensen gingen gewoon naar hun werk. Jammer genoeg zouden ze de volgende decennia wel degelijk merken dat er iets was veranderd.
*
Mars op Rome
*
Enkele jaren later vond in Italië ook een staatsgreep plaats waarvan niet alleen rechtstreekse getuige was maar er ook aan deelnam. De beruchte ‘Mars op Rome’ bracht eind oktober 1922 Mussolini en zijn fascistische partij aan de macht. Italië was in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog in crisis geraakt. Instabiele regeringen, stakingen, straatgeweld tussen rechts en links zorgden voor een explosieve cocktail, en in dat klimaat lanceerde Mussolini zijn nieuwe fascistische beweging, eerst als links-revolutionaire, nationalistische en anti-pacifistische partij, maar al gauw wijzigde de koers naar een rechts-nationalistische partij die over een stevige gewapende arm beschikte. Die gewapende arm, de squadristi, werden onder meer ingezet om socialistische stakingen te breken. In een hele reeks gewelddadige confrontaties konden ze zo de ruggengraat breken van revolutionair links en kon er druk worden uitgeoefend om deel te kunnen uitmaken van de Italiaanse regering.
Enfin, opmacheren, de meeste zwarthemden arriveerden in de loop van 28 oktober gewoon per trein in de buurt van Rome
In de zomer van 1922 hadden de squadristi van een aangekondigde en weer afgelaste socialistische staking gebruik gemaakt om via straatgeweld tegen de syndicalisten de controle over grote delen van het land te verkrijgen. Ze konden zich daarbij opwerpen als diegenen die de plaats innamen van de staat die het liet afweten, en kregen daarvoor ook ruime steun. Toen er in de herfst ingewikkelde onderhandelingen liepen om een nieuwe regering te vormen waar ook de fascisten zouden deel van uitmaken vreesde Mussolini op een gegeven moment buitenspel te worden gezet. Hij kondigde een algemene mobilisatie van zijn troepen aan en zette ze op 27 oktober 1922 op weg om eerst de provinciesteden in te nemen en daarna op te marcheren naar Rome. Enfin, opmacheren, de meeste zwarthemden arriveerden in de loop van 28 oktober gewoon per trein in de buurt van Rome. Het was een bont allegaartje, gewapend met alle mogelijke en onmogelijke geweren, musketten, jachtgeweren, knuppels, stokken en zwepen, gekleed in alle mogelijke en onmogelijke zwarte uniformen. Het regende, het was koud en men was vergeten om voldoende voedsel te voorzien. De filmbeelden die van de mars bestaan laten ook eerder een betoging dan een goed georganiseerde militaire operatie zien.
Mussolini had zich op enkele dagen tijd en met veel machtsvertoon aan het roer van Italië gebluft.
Mocht het effectief tot een confrontatie zijn gekomen met het Italiaanse leger, dan was het voor de squadristi op een ramp uitgelopen. Maar die mars was uiteindelijk ook niet echt nodig om Mussolini aan de macht te krijgen. De controle over het land had hij al, koning Victor Emmanuel was beducht voor een burgeroorlog, rivaliserende toppolitici van andere partijen gunden elkaar de overwinning niet en niemand zag er eigenlijk veel graten in om de fascisten tot de regering toe te laten. Wat Mussolini met zijn mars wel verzekerde, was dat hij van een mogelijk ondergeschikte rol in een regering op 29 oktober plots het premierschap van de Italiaanse regering aangeboden kreeg. Op 30 oktober arriveerde hij in Rome om de koning te ontmoeten en de leiding van de regering op zich te nemen, een dag later trokken zegevierende squadristi Rome binnen. Mussolini had zich op enkele dagen tijd en met veel machtsvertoon aan het roer van Italië gebluft. Hij zou er blijven tot aan zijn executie bijna 23 jaar later.
Crisis van de democratie
De Oktoberrevolutie en de Mars op Rome kondigden helaas een hele reeks van al dan niet bloedige machtsovernames aan. Na het uiteenvallen van het Russische en het Oostenrijks-Hongaarse rijk telde Europa een dertigtal staten. De meeste daarvan, met de Sovjetunie als één van de notoire uitzonderingen, waren kort na de oorlog in min of meerdere mate democratische staten. Die democratie raakte in Europa dusdanig in crisis dat op het moment dat in 1938 de Duitse expansie begon er nog maar een dertiental democratieën overbleven. Pijnlijk, want voor een deel van de geallieerde propaganda had de Eerste Wereldoorlog de strijd voor de democratie als doel, zoals de Amerikaanse president Woodrow Wilson het uitdrukte ‘The world must be made safe for democracy‘. De Eerste Wereldoorlog had op middellange termijn eerder tot gevolg dat de democratie danig in het defensief raakte. Een les die we niet mogen vergeten, want een echte democratie is vaak een teerder kasplantje dan we denken.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Bij de twee hierboven geciteerde voorbeelden, kan ook de Nazi-perode bij de Oosterburen gerekend worden. Het is een dubbeltje op zijn kant geweest, maar Hitler heeft, net als De Duce (1922) het in 1933 ook ‘geschaffft’ dank zij de lafheid van de herstel-regering van de na-oorlogse Weimar Republiek. Dat, en een grote bek waren voldoende om De Nieuwe Orde in Europa gestalte te geven..
Een grote bek opzetten, was trouwens in 1830 ook genoeg om hier te lande de wettelijke Nederlendse troon omver te werpen. Een grote bek, en een Houten Been waren voldoende om de Nederlanden in twee te delen. Met de bedoeling om het Zuiden te doen terigkeren naar ‘la Mère Patrie’.
*
Dus moet een grote bek opzetten nu ook voldoende zijn om op dat gebied de klok met een gerust gemoed 200 jaar en naar de Zomertijd terug te draaien. Terug tot de onderhandelingen van na de nederlaag van Panoleon Buanaporte in Waterloo (1812).. Zodat dat beest daar eindelijk de juiste richting in de gaten houdt.
*
EN BOOM
