Het culinaire hoogtepunt van ons reisje naar Asturië was ongetwijfeld ons middagmaal in Gijón in restaurant La Ciudadela. De gerechten waren typisch voor het land en/of streek, mooi opgediend (naar Spaanse normen) en uitermate smakelijk bereid. De entourage typisch en gezellig, de bediening perfect.

De voorgerechten: een "fabada Asturiana" en een "carpaccio de bonito, oricios y pulpo". De fabada (uiterst rechts op de foto) was goed gevuld met morcillas (kruidige bloedworst), chorizos (worstjes met paprika) en spek. Bijna een maaltijd op zich én met de echte fabas de Granja: een bonensoort groot, smaakvol en niet melig. De bouillon: perfectie.
De carpaccio (midden boven) bevatte flinterdun gesneden witte tonijn en octopus afgewerkt met eitjes van zeeëgels, "pure zee" volgens mijn echtgenote.
De hoofdgerechten: "chuletinas de lechazo" en "calamar a la plancha con puré de cebolla y achetes".
Lechazo (links onder) is melklam en als men in Spanje melklam bedoeld is het écht melklam: lichtkleurig vlees, smeltend op de tong en het vet even lekker als het vlees. Vergezeld van reepjes zoete pepers en juist gebakken aardappelschijfjes. De pijlinktvis (midden onder) was perfect gegrild en mals en werd opgediend met een streep van zijn eigen inkt en een delicate olie verrijkt met verse kruiden. De uiencompote had een volle, zachte smaak en harmonieerde perfect bij de rest. De "achetes" bleken gefrituurde lookscheuten te zijn.
Het dessert (voor mijn niet meer wegens de fabada): een arroz con leche (links boven). Zo gezegde rijst-met-melk maar je voelde de fijne textuur en proefde aroma's van uiterst kleine stukjes zure appel en wat kaneel onder de rijst.
Daarbij een fles water en uiteraard een rood wijntje, één uit Campo de Borja: de coto de hayas crianza centenario garnacha 2004 gemaakt van handgeplukte 100-jarige grenache wijnstokken. Subliem !

Felicitaties aan de chef en zijn crew en een adresje om te bezoeken als je in de buurt moest komen.

We betaalden 99.18€ met als apero nog 2 cuba libres en daarna een grote wandeling... mijn 5€ drinkgeld was wreed graag gegeven.

19-09-2008, 09:50 geschreven door WillyVC  

Toen ik in 1986 in Cergy-Pontoise (F) werkte aan de simulator van onze Vlaamse kerncentrales heb ik op een avond in een restaurant in Saint Germain-en-Laye het beste chocoladedessert gehad dat ik ooit gegeten heb. Het was opgebouwd rond een mi-cuit van chocolade. Sindsdien heb ik veel mi-cuits van chocolade geprobeerd, nog gisteravond, maar nooit meer dezelfde ervaring gehad.
Ik heb hierna het (aangepaste) recept van Brigitte uit het kookforum van www.la-cucina.be overgenomen maar wie garandeert dat dit het beste is ? Alle reacties zijn welkom.
Voor 6 porties:

• 150gr zwarte chocolade en 80 gr boter
  
• 4 eieren en 90g poedersuiker
• 2 soeplepels bloem
• stukken chocolade voor de binnenvulling

Bereiding: 

1. oven voorverwarmen op 240 graden
   
2. boter en de eerste chocolade smelten (handwarm), het mengsel glad roeren
   
3. eieren en suiker kloppen tot een gladde substantie
   
4. bloem toevoegen
   
5. het chocolademengsel toevoegen en het geheel weer glad roeren
   
6. individuele vormpjes invetten (ik gebruik de siliconen bakvorm met verschillende kleine vormpjes op één palet – zeer handig, hoef je niet in te vetten, kleven niet, gemakkelijk uit te halen)
   
7. voor de helft vullen – in het midden de stukken chocolade plaatsen, met rest van deeg bedekken
   
8. 10 min laten bakken in de hete oven
   
9. uit de vorm halen en onmiddellijk serveren

P.S. We zijn ondertussen terug van ons reisje 

18-09-2008, 21:49 geschreven door WillyVC  

Vandaag zijn we rond het bassin d’Arcachon gereden bekend om zijn oesterkwekerijen. Vanuit Biscarrosse rijd je dan voorbij la dune du Pyla een bekende, indrukwekkende, witte duin van maar liefst 117 m hoog en een halve kilometer lang, de hoogste van Europa. Van op de kust van Arcachon kan je hem nog zien. Vandaag geen grote gastronomische esbattementen, alhoewel de chocolat chaud en de pastis op een terrasje in de zon rond aperitieftijd… De Landes zijn gekend om de vette levers en het gekonfijt vlees van de beestjes die ze leverden en dat konfijten is niet eens zo moeilijk om zelf te doen. Wat je nodig hebt is ganzenvet (of varkensreuzel maar dat is minder authentiek en minder fijn), flink wat grof zout, enkele ongepelde teentjes look en wat laurierbladen. Ik maak het meestal met verse eendenbouten (Colruyt) die ik flink inwrijf met het grof zout, dicht op elkaar stapel, een diep bord er omgekeerd over en een gewicht er op en zo 24h in de koelkast doe. Daarna het zout er goed afwrijven met keukenpaper tot de bouten droog zijn en ze even laten rusten op kamertemperatuur (nogmaals deppen als ze terug vochtig worden). Ondertussen voldoende vet opwarmen samen met de laurierbladen en de knoflookteentjes tot ongeveer 100°C, zeker niet warmer want het vlees moet “koken” en niet frituren. De bouten in het warme vet doen en zorgen dat ze onderstaan. Dit alles gedurende een tweetal uur zachtjes laten pruttelen (als er te veel bellen komen staat het vet te warm). De bouten daarna in het vet laten afkoelen tot handwarm (35 à 40°C), ze in een kom schikken en het vet er door een zeef overgieten tot ze weer bedekt zijn. Zien dat er geen vocht uit de kookpot meekomt. De bereiding verder laten afkoelen en gedurende een 2-tal weken of langer in de koelkast laten rijpen. Voor gebruik het vet opwarmen, de bouten eruit nemen en in een pan of een hete oven wat laten aankleuren (geen extra vet nodig om ze te bakken). Afkruiden met wat peper uit de molen en opdienen met voorgekookte aardappeltjes die in wat van het ganzenvet zijn bruin gebakken en waardoor op het laatst een fijngesneden sjalotje werd meegefruit.

16-09-2008, 00:00 geschreven door WillyVC  

15-09-2008, 22:30 geschreven door WillyVC  

15-09-2008, 22:09 geschreven door WillyVC