Hieronder vindt U een van de tienduizenden bewijzen waarom ons geliefd t Pallieterke door het Regime naar de hel wordt gewenst, maar vooraal ook tegengewerkt en bezwadderd. t Pallieterke is een zeer harde schijf, waarop de waarheid in gloeiende woorden wordt bewaard. Marc Grammens, en die kan het weten, beschrijft dit regime als een terreur-staat. Een par bijdragen uit zijn nummer van 13 december zullen hier als een soort Nieuwjaarsbrief worden overgenomen.
Nu weer met Ford Genk, waar uit puur eigenbelang de regime-syndicaten toch zo goed hun best doen om al die sukkelaars voor de rest van hun dagen een miljonairs-leven voor te spiegelen. Stel U voor : hun fabriek fabriceert, dank zij de geforceerde loonkosten-politiek van die profiteurs,, zowat de duurste autos ter wereld, en daar gaan de bazen in Keulen nu een einde aan maken, sè. En nu juist dat het zo goed ging! t Is Godgeklaagd, zou Van Rossem gezegd hebben!
Ook ik ben begaan met het lot van die mensen, mar kan niet meer doen, dan aan mijn leedwezen toe te voegen : te laat de put gevuld als het kalf verdronken is. Met zn allen hebben wij altijd voor de verkeerde kleuren gekozen. Nu kunnen de syndicaten eens voordoen hoe een fabriek moet gerund worden! Wat kennen die Duitsers daar nu van!
Limburg grenst nu eenmaal aan Wallonië, en zal dus t vlugst gecontamineerd worden! De rest volgt. Met de Belgica recht de afgrond in!
***
Ter zake:
Buysse en Ford Genk
Tijdens een uitzending van Terzake in oktober kwam Baron Buysse, de grote man bij Bekaert en tevens voorzitter van het Prins Philippe Fonds, verkondigen dat hij het was die ervoor heeft gezorgd dat Ford naar Genk is gekomen. Dat is niet helemaal de volledige waarheid. De waarheid is: Pim Persijn, oud-Waffen-SS-officier van de divisie Langemarck, in de oorlog verantwoordelijk voor de Nachschub van het wagenpark, was door voormalige oorlogskameraden in het hoger kader van Ford Keulen binnengehaald. Toen hij hoorde van uitbreidingsplannen in Nederland, overtuigde hij de directie eens te gaan kijken in het naburige Limburg in Vlaanderen. En Pim mocht contacten leggen, onder meer met gouverneur Louis Roppe, die onmiddellijk enthousiast was. Ford Genk kon van start gaan, in ons eigen Limburg.
In die tijd zat Polleke Buysse (°1945) nog met korte broek op de middelbare school. Maar ja, als ge t goed kunt uitleggen, hé.
Het verhaal werd uitgebracht door het Berkenkruisje, maar deed al langer de ronde in kringen van oud-oostfronters.
***
Diagonaal doorlezen : Nog even gewoon hieraan toevoegen, dat moest betrokkene in 1945 in handen gevallen zijn van de Krijgsauditeur, er al lang een berkenkruisje meer zou geweest zijn.
Wat mijn bedoeling is, om hier het juiste mes in de verkeerde wonde te wringen? Gewoon in gedachte, de klok een goede 100 jaar terugdraaien, in de overtuiging dat al die tijd ons land werkelijk van ons was geweest, zonder de dominantie van die achterlijke arrogante Franstaligen. Die al die tijd Vlaanderen als een kolonie bevolkt door witte negers hebben behandeld. Dan hadden er misschien niet één, maar honderden bloeiende Fords Genk geweest : wij hadden er de hersenen en de handen voor. Dan zou er ook geen redenen zijn geweest dat de besten onzer broeders de hulp van een onmenselijk regime hadden moeten inroepen, in de (verkeerde) overtuiging om op die manier vrijheid voor hun volk te bewerken.
***
n Zwart (heerlijk) voetballertje, die blijkbaar nog net iets meer kan dan tegen een bal shotten, heeft het op 14 oktober rond zijnoren getwitterd, na De Val van Antwerpen :België is van iedereen. Ik zou zeggen; goed gezien van den arbiter, maar hij dat beter in t Frans geschreven!
Niet getreurd : dat is stof voor een volgend stukje, weeral overgenomen bij t onvergetelijk t Pallieterke. Het is een doorwrocht stukje litteratuur, dat minstens 100 nieuwe abonnees moet opbrangen (=Nieuwjaarswens) en nogal wat beter is dan het gekrijs van bijvoorbeeld de omhoog gevallen kast-kikker Thomaske Lannoye.
Dit is een korte hommage, geen requiem, mensen! Ray van Angeltjes heeft een goeie mep gekregen, das al. Daar kan die wel tegen, en binnen een paar dagen, ja zelfs uren, staat hij weer op post.
***
Wat wij ondertussen zullen doen? Zoals wapenbroeders op het slagveld altijd doen, als een van hen getroffen wordt : de rangen sluiten en met nog meer goede moed zijn taak overnemen tot hij terug is.
Lang kan dat niet duren, want wij weten hem met de beste zorgen omringd (wordt gezegd). Naast de gewone Nieuwjaarswensen, ook de beste wensen voor een spoedig herstel..
1112 WAARIN EEN HEEL KLEIN LAND HEEL GROOT KAN ZIJN
.
.
1112 WAARIN EEN HEEL KLEIN LAND HEEL GROOT KAN ZIJN
Het Victoriaanse Koningdom Koninkrijk breekt aan
Met de laatste Coburger, als voedstervader, op de achtergrond. Wat kan er ceremoniëler zijn dan een Modieuze ceremoniële Dame van Stand?
***
Na de haat-speech van het Grote Opperhoofd op de vooravond van het Vrededeest 2012, zijn de Grote Geesten van dit land als van het Lam Gods geslagen. De haat en de verwarring (al worden daar voorlopig nog andere namen aan gegeven) zijn overgeslagen op de gewone man. Zo ook een beetje op mij en dus op de titel van dit stukje. Ik schreef bijna hoe een heel groot land heel klein kan zijn, maar dat kon dan weer niet wegens de uitleg van al die academici, die er van uitgaan dat Vlaanderen, een stukje van dat grote land, veel te klein zou zijn m zelfstandig te worden.
Kijk, beste landgenoten, lossen Julie het maar zelf op!
***
Ter zake:
"Ik hoop dat Di Rupo een goede uitleg heeft"
28/12/12, 06u48 De Morgen
***
Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) vindt dat premier Elio Di Rupo (PS) de verwijzingen naar de jaren dertig en het populisme uit de omstreden kerstboodschap van de koning had moeten halen. "Ik hoop dat zijn uitleg goed is." .
Hij wist naar eigen zeggen onmiddellijk hoe laat het was, toen hij maandagmiddag in de kerstspeech van de vorst de verwijzingen naar het populisme en de jaren dertig hoorde. "Ik dacht: dit is niet wijs. En ook: daar gaat Elio Di Rupo tekst en uitleg over mogen geven. Terecht, overigens. Ik hoop dat die uitleg goed is."
De Vlaamse regeringsleider omschrijft zowel de boodschap van koning Albert als de reactie van N-VA als "heel triest". Daarmee bekritiseert hij de uitspraak van N-VA-voorzitter Bart De Wever, die gisterenavond in De Kruitfabriek op VIER zei dat de koning hem een fascist noemt.
De discussie tussen beiden heeft geen enkele toegevoegde waarde, vindt Peeters. "Behalve dan de rol van de koning bij de regeringsformatie. Dat is op zich zeker een interessant debat dat we in alle rust kunnen voeren. Maar de essentie is dat de koning en Di Rupo in het bijzonder die verwijzing naar de jaren dertig zeker niet hadden moeten meenemen. Als daarna dan nog woorden als 'fascist' in de mond genomen worden en verwezen wordt naar de hele episode onder Leopold III... Zitten de mensen daar nu op te wachten? Dat is polarisatie."
In een interview met deze krant dat morgen verschijnt, benadrukt Peeters dat we in 2013 meer dan ooit vertrouwen nodig hebben om weer vooruit te gaan. "Iedereen die de zaken een beetje nuchter bekijkt, weet dat dat essentieel is. Maar als je dat vertrouwen wilt herstellen, moet je proberen zaken op te lossen." De kerstboodschap en de reacties erop werken volgens hem het tegendeel in de hand. "De ironie is dat de waarschuwing voor populisme nu aanleiding geeft tot een populisme waarvan je staat te kijken", meent hij.
"Ik vind het daarom ook triest dat Elio Di Rupo (PS) die passages niet uit de boodschap heeft gehaald, als het er al in stond toen hij de tekst kreeg. Hij had moeten inschatten dat daar discussie over zou kunnen komen."
Peeters is niet de enige christendemocraat die van mening is dat de toespraak te ver gaat. Ook federaal vicepremier Steven Vanackere (CD&V) heeft bedenkingen. "Overdrijving is een riskante stijlfiguur voor wie een brede, verbindende toespraak wil schrijven", schreef hij op zijn Facebookpagina.
Ook aan Franstalige kant rijzen er kritische stemmen. "Het is natuurlijk heel delicaat", oordeelt éminence grise van de PS Philippe Moureaux. Hij meent dat de koning beter voorzichtiger zou zijn. "Zeker als hij wil dat de monarchie nog een lang leven beschoren is. Wanneer zijn zoon (kroonprins Filip, red.) Albert opvolgt en ook zulke toespraken houdt, dan zit het vuur pas echt aan de lont. Dan zal het echt niet lang duren vooraleer er grote problemen komen.
***
Diagonaal doorlezen : Den Cleynen Eyskens is lang gleden als minister voor een veel kleinere blunder ook al niet willen aftreden. Hij bleef zitten waar hij zat, en sprak toen de woorden die hem voor altijd groot zullen maken, en die sedertdien als zwarte raven boven Eliootje ziijnen dwazen kop hangen : in elk normaal land moet een minister na zoiets aftreden, maar ons land is geen normaal land. Het is een apen-land.
***
Waarom, O Heilige Lamme Goedzakkigheid, slaan wij onze Mede-Belgenniet om de oren met Léon Degrelle (1906-1994) en zijn regiment Waalse Waffen SS die tot op het laatst (Mei 45) een der falanxen waren van Hitlers Nationaal Socialistische Derde Rijk? Waarom spitten wij het verhaal niet bloot hoe, na een verdiende rust en EEN ZALIG levenseinde in het zonnige Malaga (Spanje), bij de gratie van Kameraad Franco, Le Beau Léon of wat er van overschoot door zijn vrienden naar Le Tombeau du Géant, in een bocht van de Samber, werd overgebracht? Door een KB van april 1994 ondertekend door Alberto was het verboden de man te begraven in of rond zijn geboortestad (Bouillon), maar over de uitstrooïng van zijn asse was niets gezegd. Noem het gerust een oplossing à la belge, en Le Tombeau du Géant is ook maar toevallig, zeker?
Waarom vragen wij aan de Italiaan Di Jeanetto geen nadere uitleg over het woordfascisme? Mussolini was toch ook n Italiaan? Die was toch, tot op zekere hoogte, de trouwe strijdmakker van de Führer aller Germanen? En als Alberto zo nodig het fascisme erbij moet betrekken, waarom verwijst hij dan niet eerder met tekst en uitleg naar zijn Paula en haar vader, Fulco Rufo di Calabria, zijn schoonvader. Die had toch onder Mussolini een zeer voorname post in diens fascistische regering? Hij had het zelfs tot Fascistisch Senator geschopt en was dus als Hertog van Guardia-Lombardije een voorbeeldig partij-soldaat. Het zal de Sire en de Sardientjes nog zuur opbreken, dat hun oude half seniele grootvader al die slapende honden heeft wakker gemaakt .
Eigenlijk wordt De Slimme dAnvers de les gelezen door een koppel die tot op de dag van vandaag leeft van de vruchten van het fascisme.
Zelfs die 2 doorslaggevende bedenkingen, zijn maar vijgen na Kerstmis. De hoofdverantwoordelijke is Alberto zelf. Wat houdt die man eigenlijk tegen om terug te treden? Zijn schoondochter staat immers klaar in de coulissen om hem op te volgen! Een modieuze Dame als cereonie-meester : kan het ceremoniëler zijn? Gedaan met sabels die in putdekseltjes blijven steken : voortaan zien we het ondergoed van een soort Marylin Monroe, die onder een zotte windvlaag op de trappen van Sinte Gudule naar omhoog danst.
Mattil Van Hoedegem (fonetisch : dOedekem) en nog wat zou anderzijds ook een goede navolgster zijn van de preutse Koningin Victoria van Engeland, de Zwarte Weduwe. Zij verving gedurende vele gelukkig jaren haar overleden echtgenoot, haar Duitse prins, ook zonder wit paard, en ook n soort Coburger.
Met een beetje Goede Wil geraken wij er wel uit! .
Bij een bevriende blog las ik dat in Denderleeuw de patstelling tussen 2 x 11 zetels die mekaar het licht in de ogen niet gunnen, met een vingerknip zou kunnen opgelost worden met de 3 zetels van het Vlaams Belang die op de wip zitten. Kijk, en dat is nu iets iets dat De Schandaard krek vergeten was, die 3 VB-zetels. Volgens mij, een schoolvoorbeeld van baby-thinking : de oogjes toeknijpen en zeker zijn dat de boeman dan weg is.
Eigenlijk is het geen wip meer, daar in Denderleeuw : die 3 willen in het bed waar nu de Tjeven met de Averehtsen liggen te smossen en dat logt zoals U kunt begrijpen zeer ongemakkelijk. Ik ken er niets van, en wil het ook niet weten : stuurt Geert Burger een wettelijk regerings-commissaris, of komt de kat op de koord half januari, bij de eerste Gemeenteraads-zitting?
***
Ter zake: ziedaar weer een schoolvoorbeeld van een mogelijk Salomons Oordeel. Dat de 25 verkozen Denderleeuwen en Denderleeuwinnen voor een ogenblik hun politieke achtergrond-kleur vergeten en verklaren zich te schikken naar het hierna tevolgen Salomons Oordeel.
Maak een rekensom van wat de 25 postjes opbrengen gedurende 6 jaar, en deem dat door 25 : dat is het gewogen gemiddelde, dat niets te zien met gestalte noch gewicht, en al zeker nieet met de politieke voorkeur. De Partij die 11/25sen laat vallen, levert de burgemeester en van dit bedrag gaat 3/25sten naar het Vlaams Belang. De partij van de Burgemeester moet werken zonder betaald te worden, en de partij die betaald wordt (de anderen) moeten niet werken. Als er geen overeekomst komt, levert het Vlaams Belang de Burgemeester.
***
Diagonaal doorlezen : zo zullen de Denderleeuwen de bokken van de scapen kunnen onderscheiden en moeten zij Geert Burger niet lastigvallen.
***
Misschien dat er in het Groeinge-museum in Kortrijk nog een paar van die dingen liggen, die zo nuttig zijn geweest in 1302?
Donderleeuwen laten zich toch niet ophouden door een paar Toeback-blazen?
Op onnozele kinderendag is het jongste kind de baas in huis
.
1110 - OVER VIJANDEN VAN DE VERLICHTING
Onnozel Kinderdag (*)
Feestdag van onze vetbetaalde Nationale Artiestjes en Voetballertjes
***
(*) Feestdag der H. Onnozele Kinderen : voor deze trieste bladzijde uit het Kerstverhaal verwijzen wij naar de Bijbel en naar de biografie van een zekere Herodes, Koning der Joden, ten tijde van het Jaar Nul, tijdens de gebeurtenissen in Bethlehem van die dagen, toen in de velden de herdertjes lagen. Alle gelijkenissen met bestaande personen zijn louter toevallig, want op deze blog zouden wij zelfs geen vlieg kwaad doen, en al zeker geen enkel van die artiestjes of die voetballertjes over de kling jagen.
***
Dit is een stukje over de Eclairage (Verlichting) wat in deze turbulente tijden ivm zuinige energie kan van pas kan komen. Probeer bij gelegenheid in een donkere kamer het licht aan te doen, zodat nergens niet het kleinste vlekje duisternis achterblijft. Zelfs de zon kan dat niet : U ziet altijd stofdeeltjes dwarrelen in de lichtbalken die door Uw venster stromen.
De Renaissance ofte de Wedergeboorte was ook zon lichtbundel, waarin de stilstaande moderniteit van meer dan 400 jaar geleden nog iedere dag aanbeden wordt. Daar waar om in te zijn, er vooruit moet gekeken worden, staart men zich blind op wat 400 jaar geleden nieuw was. Misschien bevatte het pakketje dat jaren geleden als oubollig versleten werd, binnenin wèl belangrijke rijkdommen?
Zo gaat het ook met de moderniteit en een van die stofjes in deze lichtbalk is de schrijver van onderstaand pronkstuk : zijn ideeën zijn de bron van alle licht Al de rest moet bestreden worden, zo rationeel mogelijk, zegt hij daarbij.
De man zou er goed aan doen eens (opnieuw?) kennis te maken met de krekel-shoolmeester, bij Johannes en Windekind, uit vroeger tijden. De schrijver, Fredeik Van Eeden, was ook maar n stofpluisje in zijn eigen tijdsbalk, maar wist dat er ook nog andere stofpluisjes waren (Pluizer, bijvoorbeeld, en Windekind), en dat die ook wilden dartelen in het zonlicht.
Ik zou ook nog Ego Flos, van Grootmeester Gezelle willen aanraden, maar dat is waarschijnlijk een paar zonnestelsels te ver gegrepen voor de schrijver.
Met deze Kevin hadden we een paar dagen geleden al een robbertje gevochten. Maar blijkbaar hebben we hem te mild behandeld. Zal ons geen tweede keer overkomen!
***
Ter zake:
Een Vlaamse vloek in de linkse kerk deel IV: Dit land is jouw land
OPINIE − 27/12/12, 09u21
***
Kunstenaars en intellectuelen verbeelden de Vlaamse natie tegenwoordig het liefst van al als een bonte mix van weinig geciviliseerde blanke bangerds en kneuterige fermettebewoners. Ten bate van de eigen progressieve hipheid verdelen ze zo de samenleving. De man die de politieke winst opstrijkt heet Bart De Wever. Wie het rechtse Vlaams-nationalisme wil bestrijden, kan beter steunen op politieke argumenten dan op morele zelfgenoegzaamheid en culturele geringschatting van de ander. Dit is de vierde en laatste aflevering.
Toch zit er niets anders op dan de Vlaamse droom van sommigen te erkennen als een alternatief project. Dit project moreel of cultureel inferieur verklaren is een zwaktebod. De tegenstanders van de N-VA houden dan ook maar beter op de kille ondernemer en de SUV- bestuurder te stigmatiseren als het probleem.
Kevin Absillis is docent moderne Nederlandse letterkunde aan de Universiteit Antwerpen. Hij schreef Vechten tegen de bierkaai (2009) en coredigeerde De manke usurpator: over Verkavelingsvlaams (2012).
"Nationale trots is voor een volk wat zelfrespect is voor een individu: een noodzakelijke voorwaarde voor zelfverbetering." Wie dit soort taal in Vlaanderen uitkraamt, kent zijn lot: het stempeltje van culturele proleet en verlichtingsvijand. In menig buitenland is zulke diabolisering ondenkbaar. Bovenstaand citaat is afkomstig van Richard Rorty (1931-2007), grootmeester van de postmoderne taalfilosofie en een wereldburger wiens graad van verlichting gemakkelijk die van de families Verhofstadt, De Gucht en De Clercq samen overklast. Rorty opende er De voltooiing van Amerika (1999) mee. In dit pamflet verduidelijkte hij op overtuigende en indringende wijze dat de kritische linkerzijde in de VS de Amerikaanse droom liet kapen door rechts.
Van de Verenigde Staten kunnen veel lelijke dingen worden gezegd, maar de manier waarop het publieke debat er wordt gevoerd, kan alleen maar onze jaloezie opwekken. De intellectuele eerlijkheid van iemand als Rorty is hier alvast zelden gezien. Op de overijverige "ontmaskeraars" van nationale verhalen antwoordt hij pragmatisch: "Een verhaal kun je alleen als 'mythisch' bestempelen als je daar 'objectieve' verhalen tegenoverstelt. Niemand weet hoe het is om een objectief beeld van je land te scheppen. Wij stellen vragen over onze individuele of nationale identiteit als onderdeel van het proces waarin we besluiten wat we zullen gaan doen, wat we zullen proberen te worden." Rorty wijst erop dat voor een goed functionerende democratie "emotionele betrokkenheid bij je land" onmisbaar is. Die betrokkenheid blijkt uit "gevoelens van diepe schaamte of grote trots die worden opgewekt door uiteenlopende historische gebeurtenissen en door aspecten van het actuele nationale beleid". "Een creatief en zinvol politiek debat", schrijft hij nog, "zal waarschijnlijk niet van de grond komen als trots niet sterker is dan schaamte".
In hetzelfde bedje ziek
In dit kerstessay verdedig ik de stelling dat een zorgvuldig gestileerde en gecultiveerde schaamte het publieke debat in Vlaanderen grondig verziekt. Ze ligt aan de basis van een averechts nationalisme dat uitblinkt in de fabricage en eindeloze herhaling van enkele hardnekkige karikaturen. Uiteraard zijn die karikaturen soms overtuigend, in de betere Woestijnvis-productie hebben ze zelfs een komisch effect, maar het gemak waarmee ze zichzelf reproduceren staat een rijkgeschakeerde voorstelling van wat er in Vlaanderen allemaal beweegt in de weg.
Radicale cultuurkritiek en de strijd tegen benepenheid dienen voorop te staan, maar te veel goedkope ironie en voorgekauwde satire dreigt een zinvol en intellectueel eerlijk debat in Vlaanderen onmogelijk te maken. De culturele spraakmakers die de voorbije twintig jaar de toon hebben bepaald, heeft het simpelweg ontbroken aan hoffelijkheid, scherpzinnigheid, historisch besef en strategisch vernuft. Hun meningen hebben vaker blijk gegeven van een systematische minachting voor een Vlaamse 'kleinburgerij' en 'onderklasse' dan van een oprecht geloof in emancipatie. Als medeburgers met hun eigen ervaringen, smaak en verzuchtingen verdienen de 'fermette-Vlaming' en het 'vtm-vee' in ieder geval meer respect.
Het valt niet te weerleggen dat discussies over culturele identiteiten iets potsierlijks hebben in tijden van drastische globalisering, klimaatveranderingen en een wereldwijde financiële crisis. Toch mag het belang van het onbehagen dat leeft in de zogenaamde 'grondstroom' niet worden onderschat. Wie zich vandaag Vlaming wil voelen, is het duidelijk beu van een intellectueel-artistieke kaste voornamelijk uitnodigingen te ontvangen om zichzelf uit te lachen. Dat is voor de hele samenleving nefast, want wie zich niet goed in zijn vel voelt, heeft doorgaans maar weinig aandacht voor problemen die wat verderaf lijken, maar in wezen urgent zijn.
Het publieke debat in Vlaanderen blijkt stilaan zo ziek dat zelfs remedie en kwaal met elkaar worden verward. In de eerder dit jaar verschenen essaybundel De mobilisatie van Arcadia wrijft Stefan Hertmans "de nieuwe nationalisten" op nogal vertrouwde wijze onzindelijkheid aan. "Nijd, rancune, afblaffen en overbluffen van de tegenstander zijn aan de orde van de dag." Vervolgens voert Hertmans de Belgische politicologe Chantal Mouffe op om te argumenteren dat de nieuwe nationalisten niet aanvaarden "dat strijd een primair gegeven is in het sociale leven en dat het onmogelijk is rationele, onpartijdige oplossingen voor politieke kwesties te vinden".
Hertmans' afkeer van kaakslagflaminganten is niet moeilijk te begrijpen, maar ze is geen geldig excuus om Chantal Mouffe te misbruiken. De gerenommeerde politicologe klaagt in haar werk precies datgene aan waar de auteur van De mobilisatie van Arcadia zich aan bezondigt: de gewoonte om een politieke tegenstander als verwerpelijk af te schilderen. Als hij Mouffe begrijpt, haar opvattingen onderschrijft en intellectuele eerlijkheid nastreeft, dan kan hij slechts concluderen dat hij de hem onwelgevallige stemmen hoort te erkennen als onderdeel van het democratische spel. (Mouffe gaat daarin erg ver en heeft zelfs kanttekeningen geplaatst bij het cordon sanitaire.) Hertmans echter beschuldigt de N-VA van een allergie voor "dissensus" en een gebrek aan respect voor "alteriteit", terwijl hij in hetzelfde bedje ziek is. Door het onder meer te hebben over "een zure verongelijkte radicalisering van de Vlaamse geesten" trekt hij zich terug op een eiland van morele superioriteit - dat is precies de geste die Chantal Mouffe links-progressieve, zelfverklaarde erfgenamen van de verlichting verwijt.
Lezers van Chantal Mouffe horen te beseffen dat het de hoogste tijd is om het rechtse Vlaams-nationalisme te bestrijden met politieke argumenten, en niet met morele, laat staan met culturele. De strijd is misschien minder moeilijk dan door sommigen wordt gevreesd. Van de vele kansen die hij krijgt om zijn tegenstrevers verbaal te overklassen, laat ook Bart De Wever er geregeld onbenut. Neem zijn overwinningsspeech op de 'zwart-gele zondag' van 14 oktober jl., toen hij declameerde: "Antwerpen is van iedereen, maar vanavond toch vooral van ons". Net als de linkerzijde voedt Bart De Wever de polarisering. Die strategie legt hem momenteel geen windeieren, maar zal op langere termijn een vergissing blijken. Als De Wever op 14 oktober heel 't Stad in zijn droom had willen laten delen, dan had hij zich solidair met alle in Antwerpen samenlevende mensen moeten verklaren, ook met hen die anders denken over het huidige en het toekomstige Vlaanderen.
Ich bin ein Antwerpenaar
Ich bin ein Antwerpenaar. De Vlaamse intellectueel heeft doorgaans maar weinig op met Amerika, land van sentimentaliteit, popcorn en afschuwelijke schietpartijen. Toch valt er veel te leren uit de meerstemmigheid van dat land. Drie weken nadat De Wever Antwerpen live in het journaal vooral van hem had genoemd, sprak Obama tot zijn natie. De herverkozen president hield zijn medeburgers geen beeld van achterlijkheid voor, maar wees op het belang van verbetering en voltooiing. De Amerikanen die niet voor hem hadden gestemd, nodigde hij uit om met hem van mening te blijven verschillen opdat ze samen het debat dat democratie heet waar kunnen maken.
Retoriek maakt de miserie van hen die getroffen worden door de economische crisis, door racisme en door milieurampen niet kleiner, maar een overtuigend verhaal inspireert, geeft hoop en brengt mensen bij elkaar. Vanzelfsprekend heeft Barack Obama het op één punt gemakkelijker: hij weet welke natie hij toespreekt. Dat ligt in Vlaanderen en België zoals bekend gecompliceerder. Toch zit er niets anders op dan de Vlaamse droom van sommigen te erkennen als een alternatief project. Dit project moreel of cultureel inferieur verklaren is een zwaktebod. De tegenstanders van de N-VA houden dan ook maar beter op de kille ondernemer, de bekrompen zelfstandige, de SUV-bestuurder en andere typetjes te stigmatiseren als het probleem. Hoog tijd is het om deze medeburgers uit te nodigen om deel uit te maken van een oplossing. Laat Bart De Wever intussen zijn electoraat maar scherp begrenzen door te schimpen op bakfietsers, culturo's en te linkse academici.
Wie de Belgische droom wil redden, kan voorts maar beter ophouden "niet in onze naam" te scanderen en eens even diep nadenken. Het besef mag stilaan aanbreken dat solidariteit geen behoefte heeft aan zo veel mogelijk artistiek gewicht, maar aan een geloofwaardig progressief verhaal. Richard Rorty: "Naties leunen op kunstenaars en intellectuelen die het nationale verleden verbeelden en vertellen. De strijd om politiek leiderschap is ten dele een strijd tussen verschillende verhalen over nationale identiteit en tussen verschillende symbolen van nationaal prestige."
In Amerika vechten linkse denkers, schrijvers en artiesten dag na dag voor de erfenis van Abraham Lincoln en Walt Whitman. Nog altijd zingen ze Woody Guthrie na: "This land is my land, this land is your land". Hier verdringen schrijvers het verleden en klinkt het gezongen antwoord op Bart De Wever: "Jouw land is niet mijn land." Wie echt helemaal verleerd is hoe je de Belgen kunt verenigen, moet misschien maar weer eens van voren af aan beginnen: bij Hendrik Conscience. Lang leve België! Vlaanderen de leeuw! .
***
Diagonaal doorlezen : dit artikel geeft de schrijver ongetwijfeld recht op een invitatie voor op de thee op Le Palais/Het Paleis. Ha Ha! Dat is dus de kern : wij moeten, omwille dat wij niet denken zoals zij, bevochten worden. Liefst waarschijnlijk (Leweie van Leuven), met alle middelen, zelfs met vorstelijke zedenpreken. Goed om weten! De leefwereld van onze voorvaderen is voor hen zomaar een alternatief project .
Allo, Heren! Even bij de les blijven AUB, en de chronologie der feiten niet op de kop zetten. Wat jullie een alternatief project noemen, is al eeuwenlang onveranderlijk onze volksaard, en jullie willen daar een ander waan-idee bovenop plakken, dat van het zotste en het onmogelijkste eerst van de moderne tijd. Nieuwerwetsigheid, die de patine van de jaren moet vervangen. Mohhbama is the best! Goed voor ons, hoor, maar zeg dat dan! Spreek ronduit, dat jullie een Nieuwe Wereld willen ineenknutselen, helemaal maakbaar, waar alle tradities in de crematoria gaan, zoiets als er nu al gebeurt met onze dierbare overledenen : die vergaan niet langer tot stof en as, maar tot rook en zure regen. Vergeet U trouwens nooit, dat dit een beschaving is, die teruggaat tot de Wannsee-conferantie : Ordnung muss sein!
Kijk, dat is nu eens een schitterend voorbeeld van de wederkerigheid der Dingen! Vorst en Vaderland willen de trieste lauwerkrans van de Jaren 30 rond de nek der Vlaams Nationalisten hangen, maar vergeten daarbij stelselmatig at ze zelf tot op de huidige dag er de voortrekkers van zijn. Toen wij in ons land begin der jaren 45 horden van het verbranden van lijken, gruwden we allemaal, en linkten in onze koppen de begrippen nationaal socialisme en likverbranding onlosmakelijk aan elkaar. De levende medemens was een ballast voor het Regime, en des temeer dus de dode medemens. Hetzelfde horen we nu weer : de kiezer is een ballast, de gespierde democratie die van bovenaf geleid wordt is de toekomst. Hitler had het niet beter kunnen zeggen. Ondertussen groeien de crematoria tot onder onze neus. Freya van Gent heeft het net nog niet gezegd : bejaarde medemensen moeten bij elkaar gestopt worden, om er zo vlug mogelijk kom-af mee te maken.
Slechts 2 voorbeelden hoe de progressieven zich kunnen vergissen.Met al hun pretentie krijgen de BS en de NS de hogesneleheidstrein niet vlot, die amper 200 Km moet rijden. De TGV doet iets beter, maar is hopeloos verouderd. In China rijdt sinds kort een trein 2000 Km aan 300 Km per uur. Zou dat zijn dank zij Marx, of dank zij een beschaving die ruim 5.000 jaar ouder is dan de onze?
Tweede voorbeeld : Vlaamse volkscultuur is nog slechter dan opium voor het volk. Maar zie : als het op sterven na dode Davidsfonds ineens, na jaren, volkszang-avonden inricht met oude kerstliederen. Hallo : van waar toch al die belangstelling? Kerst moet toch worden afgevoerd, en vervangen door Het Suikerfeest?! Daar gaapt een gat in de markt, zo groot als het heelal voor onze hedendaagse kunstenaars : geef ons Suikerfeest-liedjes, modern naar melodie (veel gebonk)en hedendaags naar inhoud, over Aisha en de ArabischeLente en zo. Er zal U hopen mannaworden uitgedeeld en U zult voor de rest van Uw dagen nooit meer hoeven te werken. U zult zelf verplicht worden, om uit fiscale redenen, uit te wijken naar Monaco.
***
Pssst :
Hier eindigt bij deze mijn persoonlijke Kruistocht om zogezegd een andere naam te zoeken voor ons blazoen. Wat het ook wordt, Law & Order, noch Vrij n Vrolijk zal t niet zijn, al zijn deze begrippen wel de core-business van het Vlaams Belang.
Maar meer nog dan blazoenen, zijn zwaarden nodig. Zo bergt mijn blauwe schabbe, de stukken van Vaders goede sweerd. Du, smidje van den Woude, k bid U, hersmeed het, want t is t hersmeden weert.
Motto voor 2013 : gewapende vrede als tegenhanger voor gespierde democratie.
De groene kleur is OK (beter dan geel) maar met de ® van LaCosteen met Kris Peeters voor dezelfde houding als de Klauwende Leeuw moet nog onderhandeld worden ..
***
Nonde-de-nonde-non-dedju! Miljarde Miljaar de nondedju.
Sorry, beste mensen, voor mijn ietwat overdreven academisch getinte openingszin, die dan nog grotendeels in de volksvreemde cultuurtaal van onze Zuiderburen is ook. We moeten maar niet verwonderd zijn : met wie men verkeert, wordt men vereerd. Ik heb dan ook niet iedere dag de kans om in het gezelschap van een Hoogleraar van de KUL te vertoeven. Zie verder. Maar, nederig als we zijn van afkomst, buigen wijhet hoofd voor t enigszins puberaal getwitter van een kwakende kikvors in toga.
Enkele dagen gelegen had de Slimme dAnvers in De Schandaard (waar anders!) zijnlicht (sic) laten schijnen op het gewriemel in de onderwereld der artiesten-filosofen. Als ik me niet vergis, ben ik er op deze blog even blijven bij stilstaan. Hé Hé, dacht ik nog, Tom Barman (niet vernoemd) is Goddank -niet aan de (H)eer geweest. En zie, een nobele mij onbekende jongeling (53), die nochtans al een aantal boeken (zeker 10) heeft geschreven net als ikzelf, niet academicus maar toch ook zelf-benoemd filosoof en zelfbenoemd kunstcriticus die vrijwillig en bij volle bewustzijn met De Slimste Mens ter Wereld in discussie gaat over hun respectieve leeftijd. Daar moet men academicus voor zijn, om niet te snappen wat er bedoeld wordt met de vraag hoe oud dat je eigenlijk bent Zon vraag schept een nooit meer te overbruggen afstand en draagt er voorwaar toe bij om een paar seconden lang de partij van Bart te kiezen.
Dat hoog verheven toga-personage, dat leeft op kosten van de Vlaamse werkmens, nog nooit een (productief) stro van de grond heeft geraapt, trekt van leer als een echte hiphopper. Volbloed en stoned door meerdere opeenvolgende jointjes, in rapper-Engels. Hier en daar opgefrist met een zacht progressief fuck yu . U moet weten : een hoogleraar aan de KUL mag zich alles en nog veel meer kul veroorloven.
De grondstromen in hun Vlaanderen zijn shit, pies en kak en dat is dan met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid ook de basis van de leerstof in Leuven. Nogal wiedes dat men die K weg wil uit de naam van die oude tante! Die staat immers voor Beschaving en juist daarvan wil men af, want zonder beschaving mag zelfs het toiletpapier afgeschaft worden.
Leuven Vlaams, weet U nog! Awel merci! Zon dingen drijven mensen als ondergetekende recht in de armen van de Slimme dAnvers. Gewoon uit eerlijke schaamte voor onze hoogleraren. Vandaag lees ik, dat de Leuvense koppen zullen tesamen gestoken worden, om te oordelenof dit nu één rotte appel is, of als het niet gemakkelijker zou zijn ineens de hele mand als dusdanig te classificeren ..
Gelukkig dat in deze koude, donkere en korte dagen, de Narren-Koning ons is komen verblijven met weer eens een heerlijke Kerstbuche. Al had ik liever Heert Goste gehad!
***
Ter zake:
Bart De Wever klaagt bij rector over 'onbeleefde KU Leuven-filosoof'
***
Tientallen analyses schreven ze al. De academici, publicisten en kunstenaars die het niet eens zijn met het verhaal van de N-VA over de conservatieve grondstroom in Vlaanderen. Daar kwam nooit enig antwoord op, als ze hun stukken al gepubliceerd kregen. Eén mail met wat schuttingtaal na een zoveelste treiterige opiniestuk van De Wever kon wel op een reactie rekenen. Met een klacht bij de KU Leuven-rector er boven op. ..
.Het begon met een stuk van N-VA-voorzitter slash burgemeester van Antwerpen Bart De Wever (en zijn ghostwriter Joachim Pohlmann) in De Standaard waarin kwistig gestrooid werd met namen van moeilijke filosofen en schrijvers om te tonen datNederlandstalige kunstenaars in België vervreemd zijn van hun publiek.
Het joeg filosoof Lieven De Cauter naar zijn computer voor een vlammende mail.
Pokeren over postmodernisme? I call your bluff!
Geachte Meneer De Wever, Gij denkt dat ge ons in De Standaard de les kunt lezen over de autonomie van de kunst?
Sorry boy! I don't don't buy this shit! De waarheid is: je hebt gewoon iemand die een weekje op een tekstje kan kauwen. Sorry: je kan niet tegelijk de populistische, reactionaire, neo-nationalistisch/neoliberale politicus willen spelen én tegelijk de grootste intellectueel van de lage landen. Niet tegelijk. Sorry. Ik daag je uit (look in my eyes) om serieus (niet zomaar met ghostwriters) te discussiëren. Over Adorno, Weber, Nietzsche, Wagner, de autonomie van de kunst, Hegel, de kunstmarkt, het einde van de kunst, modernisme en postmodernisme. The works! Sorry. Sorry, maar das wel van ons hé! Ge wilt dat ook afpakken? Truth or dare! I CALL YOUR BLUFF. Adorno? Youmust be joking! You dont wanna go there! Do you? Come on??? Ik probeer daar al 20 jaar in de gazet over te schrijven en gij ga da nu efkes gebruiken voor uw politiek project? Dat ga geen waar zijn. Niet, zolang ik leef. Ge gaat mij eerst moeten vloeren. Try me! Trouwens, het is ook typisch, hé, op de vooravond van Kerstmis, ... als niemand tijd heeft..., "ja sorry jongens, maar ik heb wel ghostwriters, hé". Awel: Fuck you! Ik heb geen ghostwriters. Maar ik maak in no time brandhout van al je argumenten - voor zover het argumenten zijn -op om het even welk medium: radio, televisie, whatever. En velen met mij, zo mag ik hopen. Try me for starters. I eat you for breakfeast.
prof dr. Lieven De Cauter,
filosoof en kunsthistoricus
En kijk, na tientallen onbeantwoorde opiniestukken, analyses en boeken kwam er plots wel een reactie van Bart De Wever. Die stuurde dit mailtje naar Lieven De Cauter.
From: "Bart De Wever"
To: "Lieven De Cauter"
Sent: Sunday, December 23, 2012 11:36 PM
Subject: Re: Pokeren over postmodernisme? I call your bluff!
Hoe oud bent u eigenlijk?
Ik kan u alleen mijn plaatsvervangende schaamte aanbieden en de vraag stellen toch de beleefdheid te willen hebben mij uw boeiende mails niet meer te sturen.
Maar het bleef niet bij dat mailtje. Bart De Wever schreef ook nog een mail naar KU Leuven-rector Mark Waer waarin hij zich verwonderde dat een academicus van KU Leuven dergelijke taal gebruikt.
Lieven De Cauter schreef daarna vlak voor de kerstkalkoen deze open brief:
Geachte heer De Wever,
Ik wil mij natuurlijk uitgebreid excuseren, natuurlijk, maar u hebt dit totaal misbegrepen. Mijn kattebelletje onder de titel: Pokeren over postmoderniteit? I call your bluff' was een open brief in een schalkse columnstijl; een polemiek heet dat in Nederland, maar ja, daar doen wij hier niet aan. Ik wilde alleen duidelijk maken dat als men wil pokeren over postmodernisme en pistolero wil spelen met Adorno (zoals u deed in uw opiniestuk in De Standaard dit weekend), ik wel wil meedoen, maar dan wel graag op een level playfield. Als ik een doortimmerd stuk had geschreven (ik heb tien boeken op mijn naam waaronder een over postmodernisme en kunst, dus dat zou moeten lukken) was het door De Standaard gegarandeerd geweigerd. Ik spreek uit ervaring. Nu krijg ik antwoord. Niet alleen van u persoonlijk. Dank u. Wie had dat ooit gedacht? Maar veel reacties zelfs. Beschouw het als een beetje vuurwerk voor het eindejaar. Een relletje uitlokken is ook een manier om het debat aan te zwengelen, als het in de kwaliteitskranten kennelijk niet meer kan.
Ik kan uw ook nogal brutale vraag terugkaatsen: hoe oud bent u eigenlijk (Ik ben als u het weten wilt 53) dat u daar zomaar intuint? Net zoals u zich onsterfelijk belachelijk maakt door boos te reageren op de schalkse, licht subversievevoorzet om Pieter De Coninckplein om te turnen in een Herman De Coninck, zo moet u ook pittige antwoorden op je opiniestukken kunnen verdragen, zeker als de tongue in cheek er zo afdruipt. Ik ben overigens meer en meer in alle ernst voorstander van die naamsverandering en vind dat een zeer gepast antwoord op de beschamende beslissing om overal ten lande een schepen van Vlaamse zaken te willen. In Antwerpen is dat alleen verijdeld door uw coalitiepartners. Beschamend. Uw plaatsvervangende schaamte kan u dus beter sparen voor uzelf.
Toen in de KVS met 'Niet in onze naam' door kunstenaars en intellectuelen geprotesteerd werd tegen separatisme, hebt u ermee gedreigd dat als u aan de macht was, u subsidies zou afnemen en dat doet u nu in uw opiniestuk over autonomie in bedekte termen en achter alle dure referenties in feite opnieuw. Kunstenaars en intellectuelen moeten zwijgen en zich niet bemoeien met politiek. Dat u de filosofische traditie en de discussie over de autonomie van de kunst daartoe misbruikt, dat wou ik aan de kaak stellen. En over beleefdheid - ach. Ik dacht dat Tijl Uylenspiegel ook Vlaams was; zou die ook altijd beleefde stadhuistaal gebruikt hebben om machthebbers aan te spreken? Ik denk het niet. Hieronder een bloemlezing van de reacties. De meesten hebben, vreemd genoeg, mijn schelmenstreek wel degelijk begrepen. Met dank aan allen die zich mengden in dit publieke debat.
Hoogachtend,
Lieven De Cauter
Post scriptum over intimidatie: krijg ik hier bij het afwerken van deze mail telefoon van mijn departementsvoorzitter. U hebt een mail geschreven naar de rector! Nou breekt me klomp. Was een mailtje naar mij niet genoeg? Gaat u me ook nog intimideren? Nu heb ik zin om echt onbeleefd te worden. Ik zal het voorlopig houden op een hautain schame on you! Wie met intimidatie wil winnen, is op voorhand de morele verliezer. En zoals ik al zei: ik ben niet bang. Niemand zal mij het zwijgen opleggen, ook de rector van de KU Leuven niet. En ik kies soeverein mijn stijlmiddelen om te communiceren. Heel soms is dat de polemiek, en die kan al eens gebruik maken van schuttingstaal als krachtcentrale van de taal. Maar intimidatie is het laagste wapen
***
Diagonaal doorlezen : de man schreef een Post scriptum, maar bedoelde waarschijnlijk een Post Scrotum. O die Nederlandstalige kunstenaars inden Belziek du Nord Die hebben het leven van hun medemensen, evenals hun (lege) portemonnee veil om de wereld te hervormen naar hun beeld en gelijkenis. Dat van naar beeld en gelijkenis is zowat het enige dat hen is bijgebleven uit hun jeugd en de lessen Godsdienst van Mr Pastoor. Zij kicken op het idee van op de grond knielende massas, die met de neus in de kont van hun voorganger, in de richting van Mekka zitten te bidden in bange verwachting vliegende katten met gespreide pootjes te zien voorbij vliegen.
Al nagedacht, waarde Heer De Cauter
(in t West Vlaams is dat De Koeuer, en kouten is gezellig keuvelen, dus staat zelfs Uw naamU als een tang op een varken),
al nagedacht dus wat jullie soort gaan doen binnenkort? Ik wens het jullie niet toe, maar er zullen keuzes moeten gemaakt worden. Wil men, nu alle kassen leeg gegraaid zijn, nog lang OCMW van de hele wereld spelen, dan gaan er broeksriemen moeten aangetrokken worden. Op de Rode vrienden moet niet veel meer gerekend worden : die zijn stilaan tot hun eigen slotsom gekomen. De Blauwen en de Tjeven liggen, dank zij Di Jeanetto, op apegapen : die zullen als t er op aankomt, eieren voor hun geld kiezen. En jullie eigen gild? Wel, die zijn allemaal teveelLaCoste : korte graaipootjes die aan de schouder verkeerd zijn ingezet, met een wijde muil over bijna de helft van hun corpus. Dromen zij misschien van een heldhaftige banier om onder te strijden, naar het idee van de Vlaamse Leeuw? Maar wees gerust. Als die in de beschaafde wereld komen, dan alleen achter tralies in de zoo, anders naar het oerwoud, waar ze thuishoren.
***
Pssst :
Hier eindigt bij deze mijn persoonlijke Kruistocht om zogezegd een andere naam te zoeken voor ons blazoen. Wat het ook wordt, Law & Order, noch Vrij n Vrolijk zal t niet zijn, al zijn deze begrippen wel de core-business van het Vlaams Belang.
Maar meer nog dan blazoenen, zijn zwaarden nodig. Zo bergt mijn blauwe schabbe, de stukken van Vaders goede sweerd. Du, smidje van den Woude, k bid U, hersmeed het, want t is t hersmeden weert.
Motto voor 2013 : gewapende vrede als tegenhanger voor gespierde democratie.
1008 - DE FRIET-CHINEES VAN HET JAAR EN VAN HET LAEKENPLEIN
.***
Woensdag 26 december
H Stefaan
Sinte-Steffen, maakt alles effen, Nieuwjaar maakt alles klaar
.
1008 - DE FRIET-CHINEES VAN HET JAAR EN VAN HET LAEKENPLEIN
Alberto en Elio
En Paola is al lang alleen maar de excuus-truus meer
***
De koning waarschuwde in zijn jaarlijkse kerstboodschap voor de gevaren van het populisme. "Altijd zoeken ze naar zondebokken voor de crisis", zei de koning over die populisten. "Ofwel zijn het de vreemdelingen, ofwel landgenoten uit een ander landsdeel. De crisis van de jaren dertig en de populistische reacties die ze teweegbracht, mogen niet worden vergeten.
***
Ter zake: U zoekt misschien nog altijd naar de juiste betekenis van dat vreemde woordje populisme. Geloof vooral de uitleg niet die U er over vindt in de media, want dat zijn juist de bedenkers van er van. Eigenlijk is het heel eenvoudig : populisme is het verzamelwoord van alles en iedereen die zich verzet tegen of kritiek heeft op het hedendaags kaviaar-socialisme .
Ooit ging socialisme om een stuk brood voor vrouw en kind, met liefst een ferme biefstuk op ons bord. Sedert de vette jaren van Willy Claes, Freddy Willockx, Lewie van Leuven en vooral Hoerenloper Steve Stunt, staat socialisme gelijk aan smeren en schransen. Ze hebben voorwaar de (vermeende) zeden en gewoonten van het patronaat en de clerus overgenomen om het zelf te zijn. Heel erg hetzelfde zoals Hitler gedaan heeft met het arbeiders-ideaal van de gewone Duitse man.
Dus, Alberto, laten we eerst en vooral een kat een kat noemen, zelfs al is ze een oude rosse kater. Naast het Untergang-socialisme van onze dagen, en het Triomf-socialisme van de jren nà de oorlog in ons land, is er nog altijd het Voorbeeld-soicialisme van de NSDAP, de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij.
Uit vrees dat dat aspect uit de jaren 30 teveel aan bod zou komen, kiezen jullie voor de vlucht vooruit door de uitwassen van de oorlog in onze schoenen te willen schuiven. Wij, de anti-socialisten, ouden er dus op uit zijn, om het Voorbeeld Scoialisme terug in te voeren. Wat n argument ex absurdo, want ondertussen zijn jullie, de Nieuw Socialisten, druk bezig om Europa over te nemen.
Juist, ook datis een facet van het woord populisme : we zouden tègen Europa zijn.Echt op zn Goebbels!
Dat Duitse (verarmde) adel na al die jaren nog altijd Sehnsucht ervaart naar hun Vaterland, is best mogelijk, maar het staat weinig koninklijk daarvoor te staan schelden als een ordinaire visvrouw.
***
Diagonaal doorlezen : ik denk dat PS-spitsbroeders van Elio en Alberto voor 2014 nog een ander scenario in petto hebben, ook al, en met klank, toegepast door hun Peetvader, de voorioemde Joseph Goebbels, Chev an het Propaganda Ministeriulm in Hitler Dritte Reich. Grâce Berleur en Winterslag waar opposantenstierven door Rijkswaacht-kogels, waren echt zegt men, en ze sorteerden effect. Bij Goebbels ging het zo.
We zijapril 1940, en een grens-incicident met Nederlmand zou goed van pas komen. Dus werd het Venlo. Op dat rustige plaatsje drongen enkele Duitse eenheden binnen op Nederands grondgebied, wisselden wat schoten, en verdwenen, met achterlating van een paar gesneuvelden aan de Duitse kant van de grens ..
Internationaal groot protest tegen die stoute Hollanders, die zo maar als wildemannen waren beginnen schieten op brave Duitse militairen. Dat de Wehrmacht een maand later Holland dus binnenviel, was er het logisch gevolg van.
Later is gebleken, dat de gesneuvelde militairen reeds overleden con centratie-kamp doden waren geweest, die men voor de gelegenheid in Wehrmacht-uniformen had gestoken .
Coburgers, die uit zichzelf al niet op een dode min of meer kijken, verenigd met de Cosa Nostra van de 16 is een explosief mensel. De domme Vlaming weet dat niet, want hij leest geen Franscouillonse gazetten, en kijkt niet naar de RTBF, anders zoiu hij weten wat men daar over hem denkt
En, als kers op de Kerstaart, lezen we s anderendaags, dat Alberto n kleine 300.000 opslag krijgt vanaf 1 januari.
Ach wat, zegt de Slimme dAncers via zijn woordvoerder : ik voel me daardoor niet aangesproken. Alberto mag zeggen wat hij wilt : alles wat hij zegt van mij, is hij zelf. Is diplomatie geleerd in de bewaarschool! Echte diplomatie zou geweest zijn, om stormenderhand met zijn aanhang Laeken in te nemen, zoals hij, aan het hoofd van zijn troepen, Het Schoon Verdiep is gaan bestormen, de avond van 14 oktober.
Had die man eindelijk eens iets goeds gedaan!
Mag ik het zeggen, Walter? Wel, ik zeg dat Italië een stukje voor is op ons, met die Coburgers. Zijn tante, Marie José de Belgique van vlees enbloed, maar ook van Sex, Cobourg en Gotha, minnares van Benito Mussolini en zuster van Le Roi Félon (Leopold III) staat hier sinds 1946 in de geschiedenis-boekjes als LUltimo Regina dItalia. LUltimo Ré da Belgio : Alberfto of Filippo de Clown? De roulette draait!
***
Pssst :
Hier eindigt bij deze mijn persoonlijke Kruistocht om zogezegd een andere naam te zoeken voor ons blazoen. Wat het ook wordt, Law & Order, noch Vrij n Vrolijk zal t niet zijn, al zijn deze begrippen wel de core-business van het Vlaams Belang.
Maar meer nog dan blazoenen, zijn zwaarden nodig. Zo bergt mijn blauwe schabbe, de stukken van Vaders goede sweerd. Du, smidje van den Woude, k bid U, hersmeed het, want t is t hersmeden weert.
Motto voor 2013 : gewapende vrede als tegenhanger voor gespierde democratie.
Op Kerstmis lengen de dagen al maar ge voelt het niet
.
1107 - VREDE OP AARDE AAN DE MENSEN VAN GOEDE WIL
Bij onze Noorderburen heeft, zoals U weet, de politieke elite een ietske meer fatsoen dan bij ons. Van de weeromstuit drukken andere meningen zich dan ook ietwat gematigder uit. Dat is zoiets als de Wet van de Wederkerigheid, waar ik het hier een paar dagen vroeger over had, en waarop de Arabist Hans Jansen toevallig ook zijn licht laat schijnen in onderstaand artikel. Een beetje, dezer dagen, lijk de Ster van Bethleham .
De man, uit de vriendenkring van Geert Wilders, is geen broodschrijver-artiest, leeft hoogstwaarschijnlijk niet uit de Staatsruif en kan dus, het hart op de tong rechtuit gaan voor de Waarheid, geheel de Waarheid en niets dan de Waarheid.
Vandaar misschien, dat zelfs de kwaadste haatbaarden naar hem luisteren en althans voor korte tijd hun kromzwaarden laten waar ze zijn.
***
Ter zake:
'Het nut van godsdienst'
24-12-2012 - Hans Jansen - De Volkskrant
Bron : Iskander
***
De wederkerigheidsregel van jodendom en christendom heeft een bijzonder heilzame uitwerking gehad, schrijft arabist Hans Jansen. 'Het meest in het oog springende nut van godsdienst is dat godsdienstig gedrag bij medegelovigen prestige oplevert'
Het nut van de godsdienst', dat was de werktitel van een stuk dat ik in 2000 voor HP/deTijd heb geschreven. De eindredactie had mijn werktitel opgeleukt tot 'Het Nut van God'. Ik heb me voor die titel gegeneerd, want over God valt niets controleerbaars te zeggen. Over godsdienst daarentegen des te meer. Het nut van de godsdienst is een zinnig onderwerp waarover zinnige vragen te stellen zijn.
Godsdienst en geloof zijn niet hetzelfde. Geloof is slechts één onderdeel van een godsdienst, daarenboven zijn er nog drie andere onderdelen: rituelen, een gedragsleer en een organisatie. De geloofsleer is voor intellectuele gelovigen of voor wie een hang heeft naar debat vaak het interessantste onderdeel van een godsdienst, want er valt over te praten. Toch is het geloof slechts één van de vier aspecten die tezamen een godsdienstige beweging bepalen. Overigens zijn er beroepsatheïsten die zichzelf als belangrijke denkers beschouwen, maar die het onderscheid tussen 'geloof' en 'godsdienst' niet zinvol achten. Het geriefelijke van dat standpunt is dat de geloofsleer in de ogen van buitenstaanders wel zeker de meeste zwakke plekken bevat en altijd voor een deel uit onbewijsbaarheden bestaat.
Het meest in het oog springende nut van godsdienst is dat godsdienstig gedrag bij medegelovigen prestige oplevert. Het maakt voor carrièrebeslissingen dus nogal wat uit of een godsdienst naastenliefde of oorlog voorschrijft. In het ene geval word je een Moeder Theresa in Calcutta, in het andere een krijgsheer in Kirgizië. Daadwerkelijk de opdrachten uitvoeren die een godsdienst als ideaal oplegt, schept ontzag voor degenen die daartoe de moeite nemen. In het dagelijks leven wordt zulk ontzag in eigen kring als winst beschouwd.
Prestige en respect, niemand vindt dat hij daar te veel van krijgt. Je kunt prestige en respect verwerven door een Nobelprijs te winnen of professioneel cello te spelen, maar dat is allemaal veel moeilijker dan een dag vasten. Ook lukt het veel meer mensen zich aan het celibaat te houden dan een bekwaam en gerespecteerd politicus te worden. Godsdienst brengt prestige en respect binnen het bereik van de kleine man die verder niet zo veel mogelijkheden bezit. Dat is goed.
Het nut van godsdienst schuilt niet in het geloof in oncontroleerbare stellingen over God, Zijn boeken, Zijn engelen, of de inrichting van het Hiernamaals. Het nut zit in het voorschrijven en ophemelen van allerlei soorten gedrag die niet zo voor de hand liggen of misschien wel tegen de menselijke natuur ingaan. Te denken valt aan het bekennen van schuld als je een fout hebt gemaakt. Op grond van een hersenspoeling door vele eeuwen christendom dient het bekennen van schuld haast als iets prettigs gezien te worden. Bekennen is goed voor de ziel, het lucht enorm op, wordt ons hier in het Westen al eeuwenlang voorgehouden.
Kan ethiek zonder godsdienst? Wie weet. Maar misschien zouden veel mensen zonder het godsdienstig gezag van het jodendom of het christendom, de ethiek van wederkerigheid afwijzen. Die ethiek is samen te vatten met 'Zoals gij wilt dat de mensen u behandelen, behandelt gij hen dan alzo'. De consequenties van de acceptatie van deze regel bestrijken alle menselijke transacties. De westerse, joods-christelijke wereld is er diepgaand door beïnvloed. Brede acceptatie van die regel heeft geleid tot een brede stijging van de welvaart. Die 'gouden regel' van de wederkerigheid wordt in oorlogstijd als vanzelfsprekend geschonden. In de ontwikkelingslanden gebeurt dat ook in vredestijd, en dat leidt via corruptie en roverij tot armoede en dood.
De wederkerigheidsethiek is nagenoeg het monopolie van de joods-christelijke cultuur. Veel belangrijke godsdiensten en culturen kennen die ethiek niet, of bevelen zelfs nadrukkelijk aan bij de bejegening van de medemens streng onderscheid te maken tussen de ene groep en de andere, bijvoorbeeld geloofsgenoten en ongelovigen, of mannen en vrouwen.
Mijn boek Het nut van God is niet het getuigenis van een gelovige of een gerichte aanval op een of ander geloof. Het is ook geen verdediging van enige vorm van godsdienst: zulke verdedigingen zijn er waarachtig genoeg. Wat ik wel wil verdedigen, is een verregaand recht op godsdienstvrijheid - niet alle bestaande nationale wetgevingen erkennen dat recht zonder beperkingen.
Dat kan ook niet, omdat een godsdienst ook een gedragsleer omvat, en het is maar al te goed denkbaar dat een godsdienst gedragingen voorschrijft die in strijd zijn met de plaatselijke strafwet. Bij de geloofsleer ligt het anders. Geloof is niet te controleren, en over de geloofsleer zal altijd enige twijfel blijven bestaan. Daarom zijn in beschaafde landen de ketterprocessen afgeschaft: bij twijfel gaat in beschaafde rechtssystemen de beklaagde vrijuit, en van iemand die een 'verboden' geloofsleer aanhangt, kan dan ook niet met de vereiste absolute zekerheid gesteld worden dat hij er naast zit. In dubio pro reo, bij twijfel ten gunste van de verdachte, is de regel die de rechter (althans in beschaafde landen) dan heeft toe te passen.
Toch is hierin verandering aan het komen. Steeds vaker wordt geprobeerd mensen die niet geloven in de islamitische leerstelling dat de profeet van de islam, Mohammed, zondenloos was, door de rechter veroordeeld te krijgen. In Nederland wordt in zulke gevallen door justitie geredeneerd dat het niet aanvaarden van dit geloof in Mohammeds zondenloosheid - en dus in zijn volmaaktheid - of met andere woorden, het uiten van kritiek op Mohammed, beledigend of discriminerend is voor moslims. Wie weigert te geloven in de zondeloosheid van Mohammed, wordt 'islamcriticus' genoemd. Zo iemand mag blij zijn als hij niet ook nog als 'verlichtingsfundamentalist' ontmaskerd wordt.
Zeker wie gelooft in de klassieke christelijke leer van de erfzonde zal er moeite mee hebben te geloven dat binnen het mensdom Mohammed een zondeloze uitzondering geweest is. Volgens de islamitische wet is het een misdrijf te geloven dat de christelijke leer van de erfzonde ook van toepassing is op Mohammed - maar het is niet goed denkbaar dat de islamitische wet binnen afzienbare tijd ook in Nederland zal gaan gelden of dat kerkgenootschappen hun theologie zullen willen aanpassen. Hier ligt stof voor conflicten.
Veel moderne progressieve mensen weten het zeker: 'godsdienst is apekool'. Maar dat klopt niet. Godsdienstige voorschriften beïnvloeden het individuele en het collectieve gedrag, en dat raakt het wel en wee van de maatschappij.
In de 20ste eeuw zijn miljoenen levens opgeofferd om de triomf van het een of andere politieke doel naderbij te brengen. Zo doen we het gelukkig niet meer.
Maar er worden sinds het begin van de 21ste eeuw nog steeds levens geofferd, soms één voor één, soms bij duizenden tegelijk. De rechtvaardiging voor het vergieten van het bloed van de slachtoffers wordt door de slagers niet meer in de politiek gezocht. Er is een oude, betere rechtvaardiging in opkomst: 'Onze godsdienst schrijft het voor'. Wie daar de ogen voor sluit, leeft roekeloos.
***
Diagonaal doorlezen : echt waar, ik wou dat ik het zelf geschreven had, weliswaar in de veronderstelling dat ik daartoe zou in staat zijn. Quid non.
Het artikel en al zeker het boek zelf, is ietwat uitgebreid om er mijn Kerstwens van te maken, en toch doe ik het. Zelfs met het gratis advies erbij, het regelmatig te herlezen. Want eigenlijk staat er niets in, dat we met zn allen niet al lang zelf wisten. al is er tussen weten en doen een groot verschil.
Uw boodschap dan nog uitdragen in de meest eenvoudige bewoordingen, dat is alleen gegeven aan Grootmeesters zoals Hans Jansen.
***
Pssst :
Hier eindigt bij deze mijn persoonlijke Kruistocht om zogezegd een andere naam te zoeken voor ons blazoen.
Maar meer nog dan blazoenen, zijn zwaarden nodig. Zo bergt mijn blauwe schabbe, de stukken van Vaders goede sweerd. Du, smidje van den Woude, k bid U, hersmeed het, want t is t hersmeden weert.
Motto voor 2013 : gewapende vrede als tegenhanger voor gespierde democratie.
1106 - ARME GEESTELIJK ARME HOOGLERAARS AAN VLAAMSE HOGESCHOLEN
.
.
1106 - ARME GEESTELIJK ARME HOOGLERAARS AAN VLAAMSE HOGESCHOLEN
Law and Order
***
Laat mij kort zijn over onderstaand artikel, geschreven door een prestigieuze zwaar progressieve perfesser : de titel Arm Vlaanderen vind ik goed, de rest is effenaf ondermaats. Het perfessertje schimpt op zijn eigen Vlaamse afkomst, o.a. zelfs op zijn eigen voornaam (Kevi) die hij toch aan zijn ouders moet hebben, en legt zodoende de nadruk op Fermettegem, het nest waar hijzelf blijkbaar vandaan komt. Fermettegem schijn t te staan voor Boeregem maar dat laatste is niet in genoeg en zou uit de toon vallen in het geheel. Want dat is in, al is in een beetje uit.
Dit artikel lezen tot het einde, is lijk 3D-beelden ondergaan van een film die (gratis) en ongevraagd aangeboden wordt. Waar deze zeer intellectuele man zoals hij zelf zegt als een verscheurend wild dier rondloopt doorheen een wijds landschap, onderwijl bijtend en klauwend naar al wat hem voor de voeten loopt. Als kind of adolescent waarschijnlijk misvormd door teveel games die aanzetten tot geweld. Gelukkig dat hier geen wapens zo maar mogen rondslingeren tussen het ondergoed van de moeders zoals in Connecticut, anders waren hier misschien ook wel hopen schoolkinderen afgeknald. De man staat dus torenhoog boven zijn afkomst! Hij doodt geen lichamen, maar de zielen van jonge weetgierige studenten!
Enfin, hij is anders goed terecht gekomen : rijkelijk betaald door de Vlaamse Regering, bijt hij zich vast in de hand die hem eten geeft . Het moet steken, na meer dan 80 jaar hun Rode Rijk voorgoed te zien eindigen, door de schuld van ergens een soort Iemand met een ander gedacht dan het hunne en die liefst hoofdringend ook gemuilband zou moeten worden, in wat gezegd wordt, een gespierde democratie.
Kortom; de man is rijp om te worden bevorderd tot Tweede Kabinetchef van Di Jeanetto, naast Freule Amarylla Kherrbache, die het arme Vlaanderen is komen verrijken met bloedrood Arabusch progressief bloed. En ik die dacht, dat alleen Arabische hengsten volbloeden konden zijn .
JaJa, straks krijgt Antwerpen nog de symboolwaarde van Jeruzalem!
***
Ter zake:
Een Vlaamse vloek in de linkse kerk deel II: De vloek van Arm Vlaanderen
OPINIE − 24/12/12, 07u35
Kunstenaars en intellectuelen verbeelden de Vlaamse natie het liefst van al als een bonte mix van blanke bangerds en kneuterige fermettebewoners. Ten bate van de eigen progressieve hipheid verdelen ze zo de samenleving. De man die de politieke winst opstrijkt heet Bart De Wever. Wie het rechtse Vlaams-nationalisme wil bestrijden en de vervloekte Vlaamse 'grondstroom' verleggen kan beter steunen op politieke argumenten dan op morele zelfgenoegzaamheid en culturele geringschatting van de ander. Dit is de tweede aflevering van een vierdelig essay. .
Kevin Absillis is docent moderne Nederlandse letterkunde aan de Universteit Antwerpen. Hij schreef o.a. Vechten tegen de bierkaai (2009) en co-redigeerde De manke usurpator: over Verkavelingsvlaams (2012). .
De systematische associatie van de Vlaamse natie met alle mogelijke vormen van geestelijke nooddruft ontketende een soort vloek. Het Vlaamse volk bleek altijd tekort te schieten, achterop te hinken of de trein te hebben gemist"Arm Vlaanderen!" Zonder concurrentie is dit al lang de populairste verzuchting in het publieke debat in Vlaanderen. Wat niet betekent dat alle zuchters er hetzelfde mee willen uitdrukken. Laat staan dat ze beseffen waar de kreet vandaan komt en hoe die mettertijd een heuse vloek werd.
De eerste auteur die "Arm Vlaanderen" als motief uitspeelde, was - hoe kan het ook anders? - Hendrik Conscience. In De kerels van Vlaanderen (1871) legde hij de legendarische woorden in de mond van Segher Wulf. Deze nobele ridder uit het 12de-eeuwse Brugge lanceert de kreet "Arm Vlaanderen" op het moment dat hij beseft dat de eeuwenoude vrijheid van zijn Kerelsvolk bedreigd is en zijn persoonlijke streven naar een respectabele politieke oplossing op niets is uitgedraaid. Niet veel later worden de Kerels op sleeptouw genomen door ene Burchard Knap. Na een gruwelijke provocatie van de Tancmars, dit zijn de 'verfranste' erfvijanden van de oer-Vlaamse Kerels, zal deze weinig geciviliseerde bruut een aanslag plegen op Karel van Denemarken, de leenheer van de Franse vorst. De kettingreactie die de politieke moord uitlokt, eindigt met de ondergang van de Kerels. Zowel Dakerlia Wulf, de dappere en bevallige dochter van de steedse ridder Segher, als de burgers van Brugge zullen op weg naar het einde de kreet "Arm Vlaanderen" overnemen.
Subversieve kracht
Wie staande houdt dat Conscience onleesbaar is, kent alvast De kerels van Vlaanderen niet. En wie beweert dat hier slechts belegen folklore te rapen valt - genre "Vliegt de blauwvoet? Storm op zee!" - heeft er maar weinig van begrepen. Tijdens een Conscienceherdenking eerder dit jaar wees de Antwerpse hoogleraar Kris Humbeeck op de subversieve kracht die uitgaat van deze nog altijd genietbare politieke allegorie.
Een van de cruciale vragen is natuurlijk wie Conscience verantwoordelijk houdt voor de ondergang van de Kerels, een volk dat hij in het nawoord van zijn roman tot de voorouders van de Vlamingen uitroept. Weinig verrassend legt de auteur een deel van de schuld bij de perfide Tancmars, in de verbeelding van Conscience het 12de-eeuwse equivalent van de 19de-eeuwse franskiljons. Een ander deel van de rekening wordt gepresenteerd aan de te weinig daadkrachtig optredende Karel van Denemarken (lees: het Belgische gezag). Minstens zo opmerkelijk is evenwel dat Conscience ook wijst op de beschavingsachterstand die het Vlaamse volk heeft opgelopen. Een deel van de natie dreigde volgens hem de trein van de moderniteit te missen: het mist de nodige beleefdheid, diplomatieke finesse en culturele geletterdheid. Vroeg of laat komen daar moeilijkheden van, zo waarschuwt de volksschrijver.
In het leidmotief "Arm Vlaanderen" resoneerde zo van meet af aan naast veel mededogen een gezonde portie zelfkritiek. Helaas hebben nogal wat lezers van De kerels van Vlaanderen dit laatste aspect over het hoofd gezien. Dit geldt in de allereerste plaats voor Albrecht Rodenbach (1856-1880), die door Consciences epos in enthousiasme voor de Vlaamse zaak ontstoken, de blauwvoeterij oprichtte, een jeugdbeweging die de Kerelsmythologie plunderde en naar haar hand zette. Op zijn beurt zou de jong gestorven dichter uit Roeselaere de nodige inspiratie verschaffen aan figuren als Wies Moens en Cyriel Verschaeve.
Verwant met deze traditie is voorts Desiderius Stracke, een jezuïet die in 1913 een geruchtmakende, later in brochurevorm gepubliceerde lezing gaf met als titel "Arm Vlaanderen". Pater Stracke betreurde in die lezing de "zielsarmoede" van het Vlaamse ras, die hij weet aan een alles verpestende "Fransche lucht". De tijd was aangebroken dat racistische ideeën het flamingantische discours beetje bij beetje vergiftigden en de massa ontvankelijk maakten voor de rechts-totalitaire ideologieën die in de jaren 1930 de parlementaire democratie in ademnood brachten. Moens, Verschaeve en Stracke zouden een luidruchtig deel van de Vlaamse Beweging doen bezwijken voor de lokroep van het nationaalsocialisme en het antisemitisme.
De collaboratie bracht de Vlaamse Beweging ernstige schade toe. Het Vlaams-nationalisme raakte moreel in diskrediet en de zogenaamde repressie zadelde vele 'zwarten' met grote frustraties op. De stoplap "Arm Vlaanderen" bleef in dit milieu in trek als de van elke zelfkritiek gespeende verklanking van een op wrok drijvende, niet meer te stillen haat voor Belgikske (nikske). Het is een discours waar de N-VA weinig afstand van durft te nemen - zeker in dit opzicht komt de weerzin van artiesten en intellectuelen niet uit de lucht gevallen. Dat De Wever in 2007 de verontschuldigingen van Patrick Janssens voor het Antwerpse aandeel in de Jodenvervolging gratuit noemde, was pijnlijk misplaatst. In plaats van de toenmalige burgemeester opportunisme aan te wrijven had hij kunnen erkennen dat de Vlaamse Beweging een aandeel heeft gehad in het gruwelijke lot van de Joodse gemeenschap tijdens de nazibezetting. Het is een veeg teken dat De Wever die kans voorbij liet gaan en sindsdien maar liever zwijgt over de donkere bladzijden van een Vlaams verleden.
Intussen mag alle rechtse rancune ons niet doen vergeten dat "Arm Vlaanderen" lange tijd ook het motto was van linkse, verlichte en sociaal-progressieve flaminganten. Eigenlijk waren het zelfs vooral Vlaamse Bewegers uit deze kringen die het motto in het collectieve geheugen etsten. Legendarisch in dit opzicht was de roman Arm Vlaanderen uit 1884, geschreven door de schoonbroers Reimond Stijns en Isidoor Teirlinck. Hun verhaal over de idealistische dorpsonderwijzer Everaart Vanderlaen was opgezet als een striemende aanklacht tegen de clerus en hoe die samen met een Franstalige aristocratie het Vlaamse volk dom hield. Vanderlaen (een anagram van Vlaanderen) omhelst Conscience en gebruikt diens geschriften om in zijn dorpje de minder geprivilegieerden te leren lezen en politiek bewust te maken.
Verwees "Arm Vlaanderen" bij Stijns en Teirlinck vooral naar een vorm van geestelijke armoede, dan bleek de uitdrukking zich goed te lenen tot meer voor de hand liggende betekenissen. In 1902 ondernam de Franstalige journalist August de Winne in opdracht van het socialistische dagblad Le Peuple een reis door Vlaanderen. Gedurende weken bracht hij verslag uit van de schrijnende toestanden die hij onderweg tegenkwam. Het resultaat was een aangrijpend document humain dat in 1903 onder de titel Door Arm Vlaanderen in een Nederlandse vertaling verscheen en lang bleef nagalmen.
Keerzijde van succes
Het succes van het "Arm Vlaanderen"-motief had evenwel een keerzijde. De systematische associatie van de Vlaamse natie met alle mogelijke vormen van geestelijke nooddruft ontketende uiteindelijk een soort vloek. Het Vlaamse volk bleek op den duur altijd tekort te schieten, achterop te hinken of de trein te hebben gemist. Terwijl "Arm Vlaanderen" voor Conscience of het duo Teirlinck & Stijns uitnodigde tot sympathie en mededogen, ging de spreuk in de loop van de 20ste eeuw hoofdzakelijk afkeer en schaamte uitdrukken. Deze schaamte werkt intussen zo verlammend, en de politieke correctheid op dit punt is zo benepen, dat het ternauwernood overdreven mag heten om het toonaangevende intellectuele discours over Vlaanderen te definiëren als een vorm van averechts nationalisme. De verspreiders van deze leer willen alles behalve tot de door hen verbeelde natie behoren. Ze tekenen eerst een karikatuur waarvan ze zich vervolgens met ontstellend gemak distantiëren. Deze karikatuur is min of meer tweeledig. Enerzijds verbeeldt ze een economische elite die uitblinkt in zelfgenoegzaamheid, egoïsme en intellectuele vadsigheid. Jozef Deleu kleefde er in de jaren 1980 het etiket "Vlaamskiljon" op. Het plaatje is dat van de bange blanke hufter, die een diesel verslindende SUV bestuurt en op vakantie vertrekt in een beige bermuda. Zijn Verkavelingsvlaamse tongval verraadt dat hij zich 's avonds met zijn gezin schuilhoudt in Fermettegem en dat zijn culturele bagage niet veel groter is dan die van de tuinkabouters op zijn zorgvuldig getrimde gazon.
Naast dat van de botte Vlaamskiljon is er het beeld van de Vlaamse onderbuik, white trash dat zich volgens de heersende karikatuur zo mogelijk nog onbeholpener uitdrukt dan de residenten van Fermettegem, schreeuwerige trainingsbroeken draagt en in de zomer massaal afzakt naar de wonderschone stad Blankenberge. De vetrollen aan deze buik zijn de schuld van Amerikaanse fastfoodketens en de popcornmachines in de zalen van de Kinepolisgroep. Kinderen uit dit milieu heetten in de jaren 1980 Kevin, Kimberley en Sabrina, tegenwoordig gaan ze als Keano, Chelsea en Shania door het leven. Samen met hun ouders worden ze door de week gezellig dom gehouden door commerciële zenders. Het laatste blijkt doorgaans de stigmatisering wat te kunnen temperen: Vlaamse hillbillies kunnen aan hun eigen onderontwikkeldheid naar verluidt weinig doen. Dat ze een gemakkelijke prooi zijn voor politieke mestkevers mag de schuld heten van de dramademocratie. Met die term willen hippe sociologen vooral aangeven dat de VTM de links-progressieve bewustwording van de Vlaming fnuikte.
***
Diagonaal doorlezen : kijk, die man zegt me daar iets over revanchisme : hoe zou dat nu komen, denkt U? Of is de naam Dr. August Borms misschien met opzet weggelaten tussen die van Wies Moens en Cyrie Verschaeve? Zou het perfessertje het gedicht van Elsschot over die krukkenvent die op een stoel gebonden voor de executiepaal werd gesleept niet kennen?
Die mannen, naast veel anderen, hadden de gemakkelijke weg niet gekozen. Zij hadden hun academische graad niet voor 30 zilverlingen verkocht, maar verkozen te vechten voor hun ideaal. Zij deden dat, niet omdat ze dromers waren, maar omdat ze ogen in hun kop hadden. Hun strijd scheen misschien uitzichtloos, vooral toen een van hen moest kijken in de loop van 11 Rijkswachter-geweren, maar zie : hier liggen hun lijken als zaden in t zand, hoop op den oogst, O Vlaanderenland .
Kijk, mn beste kleine Kevinnetje,het zelfbewustzijn is, sedert de dagen van de misleider Leterminator, terug in het land. Vlaanderen kleurt niet meer Tjeefs en al zeker niet meer rood, maar geel. Het is onstuitbaar doorgedrongen, altijd een groot volk zijn geweest, al waren we dat een beetje vergeten. Wij zijn sedertdien niet links, niet rechts, maar rechtdoor.
Hoe rapper dat iedereen de rangen vervoegt, hoe sterker we worden.
Och! Weet U: bloemen verwelken, scheepjes vergaan, maar onze liefde, die blijft eeuwig bestaan.
***
Pssst :
Hier eindigt bij deze mijn Kruistocht om zogezegd een andere naam te zoeken voor ons blazoen.
Maar meer nog dan blazoenen, zijn zwaarden nodig. Zo bergt mijn blauwe schabbe, ick arme Kerelskind, de stukken van Vaders goede sweerd. Du, Smidje van den Woude, k bid U, hersmeed het mij, want t is t hersmeden weert. De perfessertjes moeten morgen ook nog gelegenheid hebben om hun riante wedde te verdienen.
Motto voor 2013 : gewapende vrede als bescherming tegen gespierde democratie.
Dat zon Magere Hein zo op papier alrond kon zijn, neen, dat hadden we niet verwacht. Zie hieronder. Maar veel diepte moet men er niet achter zoeken; buiten rancune en ego-tripperij, Goed betaalde vrije tijds besteding, meer is het niet. Uiteraard, met medeplichtigheid van De Schandaard. Of wat had U gedacht.
***
Ter zake:
Afbreken om op te bouwen
22-12-2012 - Bart de Wever - de standaard
Via Iskander
***
Louis Paul Boon, Max Weber, Friedrich Nietzsche, Richard Wagner, E.T.A. Hoffmann. Ze inspireerden BART DE WEVER tot een reflectie over de rol die kunst in een samenleving kan spelen. Als hij afrondt, blijkt zijn besluit samen te vallen met Heinrich Heine. Moet een fatsoenlijk mens wanneer hij gaapt en wanneer hij schrijft een blad voor de mond houden, of moet hij integendeel de dingen zeggen gelijk hij de dingen gepeinsd heeft en overal een steen des aanstoots zijn?' Die vraag stelde Louis Paul Boon zich in 1947 in zijn wekelijkse column Ook de afbreker bouwt op'. Want zo werd Boon gepercipieerd: als iemand die cynisch afbrak, zonder een constructieve bijdrage te leveren. Ik heb me dezelfde vraag gesteld na de recente clash met de cultuurwereld' over de naam van een Antwerps pleintje. Ik wil me van de verste verte niet meten aan het genie van Boon, maar net als de schrijver oordeel ik dat het toch beter is te spreken. Zelfs over kunst.
In 1917 hield Max Weber een lezing waarin hij een van de meest spraakmakende begrippen van de 20ste eeuw lanceerde: de onttovering van de wereld. Weber analyseerde de overgang van een magisch wereldbeeld naar de moderniteit aan de hand van de rationalisering van de samenleving. Geen mystieke godheid schuilde achter onverklaarbare fenomenen, maar een rationele natuur die beheersbaar, controleerbaar en zelfs stuurbaar was. Daardoor kon het economische en maatschappelijke leven rationeel georganiseerd worden. Arbeidsprocessen werden gespecialiseerd, structuren geoptimaliseerd en eeuwenoude gebruiken als nutteloos overboord gegooid. Wilde iets een functie hebben in de moderniteit, dan moest het een nut hebben. Onvermijdelijk kwam dit nutsdenken in botsing met religie en kunst. Het christendom werd geleidelijk gedwongen zich in te passen in het nutsdenken en het zocht voor zichzelf een plaatsje als aanbieder van rituelen en troost voor de massa. Kunstenaars huiverden echter bij de gedachte dat kunst überhaupt een nut moest hebben. Daarom koos kunst een andere weg en terecht, gezien de huidige toestand van het christendom in West-Europa. Kunst verklaarde zich autonoom van het nutsdenken. Kunst moest niet ten dienste staan van een sociale functie. Kunst had een intrinsieke waarde in zichzelf. L'art pour l'art!
E.T.A. Hoffmann beschreef dat proces in zijn satires rond Kapellmeister Kreisler, die gevraagd wordt om de soirees van de betere burgerij met zijn composities op te luisteren. Hoewel Kreisler daar aanvankelijk geen graten in vindt, ervaart hij dat zijn muziek slechts een versnapering naast de thee en punch is, een stukje verstrooiing tussen de gesprekjes door. Zijn muziek heeft een functie gekregen: ze is entertainment geworden. En terwijl Kreisler aan het klavier zit en de gasten geboeid naar hem luisteren, beslist hij zich te verzetten tegen het nutsdenken dat van hem een artistieke bediende heeft gemaakt. Hij begint zijn makkelijk in het oor liggende muziek op te leuken met moeilijke bruggetjes en geïmproviseerde franjes. Het publiek is eerst verrast, maar blijft luisteren. Kreisler gaat verder en speelt steeds abstractere muziek. Her en der beginnen mensen onder elkaar te praten. Het geroezemoes moedigt Kreisler aan om nog verder te gaan, steeds verder, tot de eerste mensen het salon verlaten. Uiteindelijk, als Kreisler zijn ondertussen extreem complex muziekstuk afrondt, zit er niemand meer in de zaal, behalve de butler die de taart aansnijdt. De kunst heeft haar autonomie herwonnen, maar tegen een hoge prijs. Want de vraag rest: wie is hier eigenlijk gevlucht? Het publiek voor de kunst of de kunstenaar in zijn kunst? Of allebei?
Het idee van autonome kunst is en blijft een mythe. Een mythe die de kunstgemeenschap in verbeelding aan elkaar smeedt: de kunstenaar als onafhankelijke observator, los van elke gemeenschap, met een verheven kijk op wat er rondom hem gebeurt. Een mythe die intussen zelf is ingehaald door het nutsdenken. Want waarom vinden we kunst belangrijk? Omdat de kunstenaar de maatschappij objectief kan beschouwen en ons zo tot nieuwe inzichten kan brengen. Dat is zijn nuttige functie.
Friedrich Nietzsche heeft fel geageerd tegen die visie. Kunstenaars zijn, volgens Nietzsche, lang niet zo onafhankelijk in de wereld en tegenover de wereld dat hun waardeoordeel en hun levenswandel onze belangstelling zouden verdienen. Kunstenaars zijn plooibare hovelingen (...) met een fijne neus voor oude of pas opkomende machten.' Nietzsches bittere besluit: Niets is zo omkoopbaar als een kunstenaar.' Harde woorden, die wat nadere uitleg verdienen.
Net zoals veel van zijn tijdgenoten, was Nietzsche gefascineerd door Richard Wagner, die zich verzette tegen kunst als massa-amusement, luxegoed of individuele bevrediging. Kunst moest niet alleen autonoom zijn, maar ook een boven alles uitstijgende macht die de hele gemeenschap verenigde in één gebald, verscheurend moment. Wagner droomde van een kunstwerk dat alle kunsten (muziek, theater, literatuur, beeldende werken) in zich opnam en tegelijk een nieuwe mythe creëerde die kunst binnen het moderne plaatste. Dat totaalconcept was Der Ring des Nibelungen, dat in de oorspronkelijke plannen eenmaal, tijdens een dagenlang gratis festival, zou worden opgevoerd in een speciaal gebouwd theater. Daarna zou zowel het theater als de partituur worden vernietigd om de uniciteit van het moment te beklemtonen.
Nietzsches begeestering toonde zich in het onverdroten promoten van Wagners ideeën, het ongenadig afmaken van diens critici en het leveren van de filosofische onderbouw. Maar Wagner leerde al vlug dat om zo'n ambitieus kunstwerk gestalte te geven, er veel geld nodig was. Dus moest Wagner op zoek naar geldschieters die hem in staat stelden zijn creatieve dromen te verwezenlijken. Dat betekende compromissen sluiten. Het theater kwam in Bayreuth omdat de gemeenteraad daar bereid was grond ter beschikking te stellen. De opvoering was, gezien de immense kosten, evenmin gratis. Bovendien ontstonden over heel Duitsland elitaire Richard Wagner-genootschappen, die geld inzamelden, maar ook elk hun claim legden op het festival. Toen de Festspiele in 1876 van start gingen, was de toen al eerder sceptische Nietzsche een eregast. Wat hij zag, vervulde hem met afschuw. In plaats van het gewone volk, zag hij de gekroonde Duitse hoofden en de hogere burgerij, die immense bedragen hadden neergelegd om aan toegangskaarten te geraken. De lagere burgerij onder wie Karl Marx stond met de neus aan het venster om een glimp op te vangen. Van Nietzsches artistieke idealen schoot niets meer over. Gedesillusioneerd verliet hij tijdens de opvoering de zaal wat Wagner hem nooit zou vergeven en verzonk in een diepe crisis.
...en het financiële plaatje
Het romantische cliché van de armlastige, maar briljante kunstenaar, die miskend door de goegemeente zijn leven slijt op de rand van de goot en wellicht pas postuum erkenning zal krijgen, heeft zijn beste tijd gehad. Maar wat velen in Nietzsches geest nog steeds zien als een pervertering van het artistieke, is gewoon een eeuwenoud gegeven. Kunst produceren kost geld. En om geld te verzamelen moet men de macht opzoeken, want macht genereert geld. Kunst kan dus nooit absoluut autonoom zijn, ze zal steeds afhankelijk zijn van wie bereid is om haar te financieren.
Op die manier sluipt echter het nutsdenken de kunstwereld binnen. Want geld eist verantwoording. Wie investeert, wil een return on investment, dat is de logica van onze onttoverde wereld. Vandaag worden kunst en cultuur vooral gefinancierd door subsidies, dus uit belastinginkomsten. Zij die bijdragen het grote publiek dus eisen verantwoording van wat er met gemeenschapsmiddelen gebeurt. Net datgene waarvan kunst tot elke prijs autonoom wil zijn. Decennialang kon men dat sluimerende dilemma omzeilen door te verwijzen naar de intrinsieke waarde van kunst. Mensen keken naar een kunstwerk, snapten er misschien niet al te veel van, maar zetten hun onbegrip opzij met de gedachte: het is kunst. Maar we leven niet meer in de moderniteit. We leven in de postmoderniteit.
Jan Hoet stelde onlangs dat games de toekomst van kunst zijn. Een van de populairste game-franchises van dit moment, Assassin's Creed, vat de gemoedstoestand van de postmoderniteit alvast perfect samen. Want wat is het credo van de Assassijnen? Niets is waar, alles is toegelaten.' In de moderniteit stelden we vast dat alles waarmee we ons leven ordenen (het gezin, de gemeenschap, de natie, de solidariteit, het geloof) een constructie is. Constructen die ons in de 20ste eeuw de grootste verschrikkingen ooit opleverden. Wat ons daarna nog restte, werd ter discussie gesteld. En kunst werd daar het slachtoffer van. Want als niets waar is en dus niets een intrinsieke waarde heeft, hoe kan kunst dan voor zichzelf een uitzonderingsstatuut blijven opeisen? Theodor Adorno Nach Auschwitz ein Gedicht zu schreiben, ist barbarisch ging zelfs zover om het verdere bestaansrecht van kunst in twijfel te trekken.
In heel Europa loopt de spanning tussen autonome' kunst en het grote publiek verder op. Men worstelt met de artistieke consequenties van een doorgeschoten postmodernisme. Veel kunst acht zich niet meer gebonden door wat ooit was. Het verleden is hoogstens een inspiratiebron die men met referenties kan plunderen, maar die steeds met de nodige ironische afstandelijkheid benaderd moet worden.
In Vlaanderen voegen de verschuivende machtsverhoudingen aan dit proces nog een dimensie toe. Zoals Nietzsche wrang maar niet onterecht stelde: kunst heeft een gevestigde macht nodig die de voorwaarden schept waarbinnen het artistieke zich kan ontwikkelen. Dat de gevestigde orde in België op losse schroeven staat, heeft gevolgen voor de kunstenaars die zich erdoor beschermd weten en bijgevolg in een behoudsgezinde kramp schieten. Die context verklaart waarom een getalenteerde 21ste-eeuwse schrijver als Tom Lanoye de enormiteit uitkraamt dat het 19de-eeuwse De Leeuw van Vlaanderen voor hem een hallucinant lachwekkend kutboek' is. Zo komt men tot een culturele elite die de eigen cultuurproducten amper serieus kan nemen, maar er wel waardering voor eist van het vervreemde publiek, en maatschappelijke veranderingen argwanend waarneemt.
Het is evident dat alles om ons heen ontsproten is aan onze eigen verbeelding. Niets heeft in zichzelf een sacrale, alles overstijgende waarde. De postmoderne drang om alles te herleiden tot de werkelijke betekenis, leidde tot de conclusie dat er geen zichzelf genererende betekenis bestaat. De waarde die iets heeft, is de waarde die wij er zelf aan toekennen. En dat besef heeft ons verlamd. Het heeft ons doen inzien dat wij ook een verkeerde waarde kunnen toekennen. Dat wij van de natie een mechanisme tot uitsluiting kunnen maken, van religie een wapen, van het gezin een repressieve instelling.
Wij zijn bang geworden voor onze eigen macht omdat we weten dat we tot verschrikkelijke dingen in staat zijn. Vanuit die angst aanvaarden we nog liever de vernietiging van alles wat we eens heilig achtten, dan weer waarde te hechten aan onze eigen constructen met het gevaar ons daarin te vergissen. En toch is net dat wat we weer moeten leren: waarde hechten. Zoals Heinrich Heine stelde: ofwel rechtvaardigt kunst zichzelf, ofwel laat ze zich rechtvaardigen door het politieke, het sociale, het economische. Kiezen we voor dat laatste, dan heeft kunst bij voorbaat verloren.
Hopelijk heeft de afbreker met deze bijdrage iets opgebouwd.
***
Diagonaal doorlezen : kunst moet zichzelf rechtvaardigen is zowat het enige dat we moeten onthouden. Grote Meesters in verleden en heden leefden van hun Kunst, zonder het smeersel der subsidies daar aan te pas kwam. Subsidies zijn Judas-geld.
De Kunst der Antieken, de zo gezegde Primitieven, de Gothische of Romaanse kathedraalbouwers : zij waren de bron voor de beelden, de doeken, de zangen, voor al wat een kunstenaars scheip, die straalden als met tover omhangen, zo innig gevoeld en zo diep . Misschien moeten we dakbaar zijn, dat Willem, die de Madoc maakten buiten Van den Vos Reynaerde, in de Vaderlandsche Geschiedenis geen enkel ander spoor heeft nagelaten.
Ik weet zelfs niet of de huidige flierefluiters het fluïde van slechts die ene zin uit het lied van de weiden als wiegende zeeën ook maar bij benadering kunnen raden. Tenzij ze doen als mijn hondjes : opzitten en pootjes geven om snoep te krijgen. Bewijs I: het kookboek is al jaren het best verkochte leesboek : materie voor onder de neus verkoopt beter dan wat voor letterkunde moet doorgaan. Bewijs II : de vele TV-programmas, gemaakt door en voor halve debielen, terend op subsidies en op reclame, waarvoor door de kijkers nog zwaar moet afgedokt worden: ze zijn in hoofdzaak dienstig voor vervlakking en indoctrinatie. Precies hetzelfde als het papier of de doek : misbruikt ipv dienstig voor ontwikkeling en verheffing.
Sire zegt het ons voor in zijn Kerstboodschap : iedereen moet solidair zijn, zo niet komen de stoute jaren 30 terug : U weet wel, dat was de tijd toen zijn Papaatje op de Obersalzberg in Berchtesgaden ging bedelen om de dynastie te mogen verder zetten in het hertekend Europa : Hitler en zij waren toch Volksgenossen en overtuigde Rote Kameraden!
Mijn kiekenpark deze morgen, toen iedereen nog sliep. Ik zag een levend en niet na te malen kunstwerk. Het was een toom kippen die op een milde wintermorgen, een voor een voorzichtig de kop buiten staken en scharrelend aan de dagtaak beginnen. Nietig tafereel, maar als de ziele luistert; spreekt het al een taal dat leeft. t Lijzigste gefluister ook een taal en teken heeft. De streep klaarte in het Oosten kondigde de nieuwe dag en een nieuw legsel aan.. Met hier en daar n vogel in het zwerk die geluidloos klapwiekend buurmans territorium opzoekt.. Weer een dag waarop we mogen leven.
Bayreuth? Nietsche voor mij! Het leven is veel te mooi om te luisteren naar stommekloten, naar hoernalisten en naar Koningen : ik heb een pracht-haan als gevederde chef van mijn kippen en zijn kuku-leku echoot rondom tegen de stille heuvels in de verte. Precies alsof die weet dat het deze nacht om doen is, en hij al van s morgens vroeg de herdertjes met hun schaapjes wil verwittigen van de reis die ze straks voor de boeg hebben.
t Kan zijn dat ik mij maar wat inbeeld, maar in ieder geval is de stilte even authentiek als in het Kerstverhaal, net even voor de eerste tonen van het engelenkoor uit den hoge neer druppelden.
***
Pssst :
Mijn favoriete partijnaam voor het Vlaams Belang, voor geval dat er een naamsverandering had gekomen, L & O heeft blijkbaar geen voldoende hout gesneden. Law and Order : het zijn nochtans de fundamenten van deze partij.
De tweede poging, VnV dat met een knipoog naar vroeger dagen, stond voor Vrij en Vrolijk,is ook niet in aanmerking gekomen.
in hoge nood. Zit zonder chauffeur. En wat erger is : de gang zit zonder Peetvader want de Emir houdt zich voortaan gedeisd .Gewoonlijk is de schatbewaarderook het hoofd van de bende. Dank zij Mr Onkelynx hebben de Rechters dat even over het hoofd gezien.Os ten zeerste bevorderlijk voor hun carrière .
***
Excuses voor het waarlijk echt letterlijk citaat hieronder. Door de vertaling zou er m.i. teveel van de sappigheid zijn verloren gegaan. Daarom het verslag in de taal der feiten.
Is weeral het zoveelste voordeel van een tweetalig land. Komt in beeld : misdaad terrorisme zware wapens PS = voertaal Frans. En, vanzelfsprekend ook omgekeerd :Frans = PS = criminaliteit en al de rest. Dit is een vaststelling die zo oud is als de straat : soort zoekt soort. En het is niet omdat een kat in een viswinkel geboren is, dat ze schubben en kieuwen krijgt, zoals U weet. Curieus of le Roi/De Keuning voor zijn Kerstboodschap de juiste verbloemingen hierover zal vinden.
Het zal in ieder gavel weer hokjes-praat zijn, op kap van de Vlamingen
Nog even de racistische tour opgaan. Rijdt U ook liever richting Scharrelroi, dan terug? Ikke wel, want op de heenreis heb ik nog mn radio.
Zijn er dan zoveel fabels in omloop op kap van onze landgenoten? Nee hoor, ik denk dat er maar ene is, al de rest is waarheid
***
Ter zake:
Le chauffeur d'Emir Kir condamné
Marie-Cecile Royen
vendredi 21 décembre 2012 à 15h55
Le Vif.
***
La 61e chambre du tribunal correctionnel de Bruxelles a distribué, ce 21 décembre, les peines dans laffaire du trafic international darmes découvert en mai dernier à Saint-Josse-ten-Noode: tous coupables.
La rapidité de la justice dans cette affaire sexplique par la présence de six détenus préventifs sur douze inculpés. Parmi ces détenus, pas le plus lourdement chargé par le parquet fédéral, mais, en tout cas, le plus remarquable par ses fonctions et sa famille: Kemal Camsari, chauffeur et parent par alliance dEmir Kir (PS), ancien secrétaire dEtat à la Propreté publique et nouveau bourgmestre de Saint-Josse. Libéré en cours de procédure, Camsari a depuis repris du service auprès dEmir Kir. Le tribunal lui a infligé 30 mois de prison, dont la moitié avec sursis. Les deux responsables de la bande ont pris six ans. A l'exception d'un inculpé qui était en aveu (il avait été pris en flagrant délit) mais qui minimisait les faits, les condamnés iront sans doute en appel.
Le parquet fédéral avait mis au jour un trafic darmes entre la Serbie et la Belgique avec le concours de Serbes, de Belgo-Turcs et dun Franco-Algérien, la plupart, originaires de la petite commune bruxelloise de Saint-Josse-ten-Noode. Des amis de jeunesse. Les armes et munitions étaient destinées aux milieux criminels de Bruxelles, Charleroi et Anvers. Les services de police sont intervenus lors du troisième trajet organisé par la bande. Des armes ont été saisies : 9 kalachnikovs, 10 grenades, des lance-roquettes, 600 cartouches pour armes de guerre. Défendu par Me Marc Uyttendaele, Kemal Camsari demandait lacquittement. Il a justifié les 44 000 euros trouvés en sa possession par le remboursement dun prêt quil aurait consenti à lun des deux responsables présumés de la bande. Le tribunal a établi le rôle de chaque membre de cette organisation criminelle, y compris celui du chauffeur d'Emir Kir. Lenquête judiciaire navait pas décelé dindices dune connivence suspecte entre l'homme politique et son chauffeur. Le premier avait cependant gardé sa confiance au second puisqu'il l'avait repris à son service.
***
Diagonaal doorlezen : ben er wel een beetje verwonderd over dat er in Bruksel maar liefst tenminste 61 Correctionele Rechtbanken nodig zijn.. Zou dat nu wijzen op de hoge graad van criminaliteit, of eerder op de traagheid van de magistraten. Al vrees is dat het ook komt, om magistraten buiten de werkloosheidsval te houden. Om het even.
Ik zou zeggen : goed gewerkt van de Sécurité. Doe zo verder in dat milieu. Want er is geen rook zonder vuur.
Waar ook nog n b erg werk te verzetten is, is in de clientèle van Mr Onkelynx, dezelfde die in bovenvermeld arti0ekl is ten tonele gevoerd. Al de chauffeurs van de Excellenties van de PS preventief oppakken, zou al een stap zijn in de goede richting.
Meneer Onkelynx, een zekere Uytendaele schijnt trouwens van dezelfde origine te zijn als Marc Dutroux : beiden komen ergens van uit een diepte, hetzij uit een dal of uit een trou in de grond. Daar pleegt in ons collectief geheugen, de duvel te wonen .
Duivels van boven, en duivels van binn. Maar boven die duivels zijn blommen gesprongen. Blommen van buiten en blommen van binn.
***
Pssst :
Mijn favoriete partijnaam voor het Vlaams Belang, voor geval dat er een naamsverandering had gekomen, L & O heeft blijkbaar geen voldoende hout gesneden. Law and Order : het zijn nochtans de fundamenten van deze partij.
De tweede poging, VnV dat met een knipoog naar vroeger dagen, stond voor Vrij en Vrolijk,is ook niet in aanmerking gekomen.
Een stralende Blauwe Planeet, van RECHTS steunend omklemd door de Vlaamse kleuren, een wit onbeschreven blad voor 2013 ..
***
Moest Elsevier in ons land verschijnen, het stond morgen onder curatele vanwege het Spionnencentrum!
Toen ik onderstaand berichtje ontdekte, dacht ik : Straf van die Annemans om zelfs in een ander land binnen de week nagels met koppen te slaan . Niet dat ik hiermee ons Maggie onrecht wil aandoen, maar ik hoor de Pest Voor Vlaanderenhier nog zo vlug niet van de daken schreeuwen, met die lichte ondertoon van opluchting in de stem, dat de illegalen nu wel vlug zullen verdwijnen Heb het altijd gezegd, dat het zaakje van 1830 gene vette was!
Alle begin is moeilijk, het goede voorbeeld is zeer nabij en misschien dat wij ook bij ons binnenkort openlijk mogen juichen als we ze bij bosjes zien verfrekken, zonder daarvoor door de Linxe progressieve Kerk voor misdadigers te worden aangezien.
***
Ter zake:
Teeven: Illegalen vertrekken uit zichzelf vanwege boete
door Jeroen Langelaar 22 dec 2012 ELSEVIER
***
Staatssecretaris Fred Teeven (VVD, Immigratie) hoopt dat illegalen sneller Nederland zullen verlaten nu zij een boete riskeren. 'Het gaat erom dat illegaal verblijf hier onaantrekkelijk wordt. Dan krijg je een verdrijvingseffect.'
Dat illegalen vanaf nu een boete of gevangenisstraf riskeren, heeft volgens de VVD-staatssecretaris niet als gevolg dat zij zich zullen schuilhouden of ten prooi vallen aan uitbuiting, zoals linkse actiegroepen beweren.
'Het begint ermee dat die mensen weg moeten gaan,' zegt Teeven nuchter. 'Als je gewoon vertrekt, word je ook niet uitgebuit.'
Doodziek
Hij wijst erop dat in de jaren negentig illegalen die strafbare feiten hadden gepleegd, ongewenst werden verklaard.
'Die kregen drie maanden gevangenisstraf, en als ze buiten kwamen op de Dam kregen ze weer drie maanden. Net zolang tot ze naar Antwerpen gingen omdat ze er doodziek van waren.'
De boete of, als ze die niet kunnen betalen een gevangenisstraf, noemt Teeven een 'normstelling'. 'Mensen worden met hun neus op het feit gedrukt dat ze echt Nederland moeten verlaten.'
***
Diagonaal doorlezen : als toemaatje nog een bericht uit het Partij-Secretariaat. Gewoon maar om de ogen te doen opengaan
Linkse media onder vuur
22 december 2012 15.35u
***
Dat linkse media een bloedhekel hebben aan rechtse rakkers of rechtse standpunten is algemeen bekend. Het ontslag van Haye van der Heyden bij de VARA is wat dat betreft een fraai staaltje van Berufsverbot. Intussen ligt de VARA ook onder vuur vanuit linkse hoek. Jawel.
Karaktermoord
Nogal wat kijkers stelden in de aanloop naar de Nederlandse verkiezingen vast dat de openbare omroep zijn voor- of afkeur maar moeilijk kon verbergen. Of daar vaak zelfs geen moeite voor deed. De liberaal Mark Rutte werd in het populaire praatprogramma De wereld draait door brutaal afgeblaft, zijn socialistische uitdager Diederik Samsom werd bejubeld en zowat heilig verklaard. Wilders werd niet eens uitgenodigd.
Hetze is ongeoorloofd
Het Nederlandse mediabestel en de eenzijdige berichtgeving zorgen voor steeds meer ongenoegen bij politici en kijkers. Berichten is oké, zelf voor politicusje spelen is dat natuurlijk niet. De media is er om te rapporteren en te informeren. Niet om hetzes op te zetten tegen politici die niet de gewenste kleur hebben, schrijft redacteur Tim Engelbart (De Dagelijkse Standaard). De meeste lezers zullen het daarmee wel eens zijn en misschien onwillekeurig aan de VRT denken Of je met belastinggeld televisie moet maken valt wellicht te betwisten, maar met belastinggeld de kant kiezen van één partij is echt uit den boze, het is een hoofdzonde tegen de journalistieke deontologie, aldus Engelbart.
VRT
Over naar eigen land en de VRT. Ook de VRT gebruikt politieke lijstjes van vrienden en vijanden. De vrienden dat zijn in de eerste plaats de socialisten, maar ook de groenen en nog wat linkse liberalen (Verhofstadt en co.). De tegenstander is rechts, het Vlaams Belang in het bijzonder. Vrienden worden op de koffie gevraagd, hebben een vaste stek in de praatprogrammas of bellen zelf als ze geïnterviewd willen worden. Opponenten worden genegeerd, doodgezwegen, verdacht gemaakt of gedemoniseerd.
Zes jaar geleden nog werden de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen verengd tot een duel tussen halfgod Patrick Janssens en Filip Dewinter, doorgaans afgeschilderd als de baarlijke duivel. Janssens werd bejubeld en klein-links viel uit de boot. In oktober kregen we een heel ander plaatje. Omdat ze ook bij de VRT-redacties stilaan uitgekeken waren op Janssens? Of omdat ze hem het hoofddoekenverbod op Antwerpse scholen kwalijk hebben genomen? Feit is dat uiterst links deze keer niet mocht klagen over een gebrek aan aandacht. Meryem Almaci (Groen) werd bijna doodgeknuffeld (links én allochtoon, dat is dubbele winst) en hetzelfde overkwam Peter Mertens van de extreemlinkse en tot dan marginale PvdA. Je kan de impact van al die aandacht op het uiteindelijke stemgedrag moeilijk meten, maar de gratis reclame zal de campagne van de betrokken personen en partijen alvast geen schade berokkend hebben. Links stemde deze keer dan ook heel verdeeld. Misschien heeft de VRT er wel (mee) voor gezorgd dat Janssens naast de burgemeestersjerp heeft gegrepen. Au, dat moet pijn doen
***
Pssst :
Mijn favoriete partijnaam voor het Vlaams Belang, voor geval dat er een naamsverandering had gekomen, L & O heeft blijkbaar geen voldoende hout gesneden. Law and Order : het zijn nochtans de fundamenten van deze partij.
De tweede poging, VnV dat met een knipoog naar vroeger dagen, stond voor Vrij en Vrolijk,is ook niet in aanmerking gekomen.
Met de dag kunnen we ze beter zien, de uitgezette grenzen waarbinnen de dictatuur ingevuld wordt. Men noemt zoiets zelfs de gespierde democratie, om in het jargon van BDW te kruipen. Er zit zelfs een zekere logica in. Eerst wordt met de beste bedoelingen, het buitenkader getrokken, waarbij ieders nationale individualiteit moet verdampen. Dat buitenkader, de Europese Unie, is echter zo waterdicht als een visnet, en de relatieve welstand trekt avonturiers en gelukzoekers aan van over de gehele wereld. Hoe meer volk, hoe liever, als het maar zo vreemd mogelijk is aan de plaatselijke volksaard. Politiekers en grootkapitaal, voor zover dat niet synoniemen zijn (of medeplichtigen) zijn van elkaar, op zoek naar eeuwige roem (Haiku Herman) maar vooral naar groot geldgewin, proberen daar overal munt uit te slaan (Dexia). Resultaat : t allenkante duiken er bestolen dieven op (Frankrijk, Duitsland) die om hun risicos in te dekken, zich verplicht zien de spelregels naar hun hand te zetten (Italië) . In die landen wordt de verkozen landsleiding gewisseld voor hun pionnen. (Griekenland, Italië, Spanje). Overal zien we morrend volk opduiken, maar zie : daar is Amnesty International om dat protest te veroordelen .
Vervolg en slot van dit verhaal?
Tja, waarom zou dit verhaal uit onze dagen, anders zijn dan alle voorgaande identieke verhalen? De voorbeelden zijn legio. Maar eerst moeten we door de chaos.
Ik weet het : mijn vergelijking trekt op niks : maar de mens moet, om gelukkig te kunnen zijn, weer weg uit de steden, naar het platteland.
Laat deze bedenkingen een deeltje zijn van de Kerstwensen van ondergetekende .Een vis, die de mazen van het net ziet, laat zich zo gemakkelijk niet vangen. Zo is het ook met de uitgezette lijnen van de Eur Arabese-dictatuur die men ons wil opdringen, waarvan de initiatiefnemers de christen democratie der Tjevebn is.
Als het niet lukt met list en bedrog, zullen desnoods de Navo-troepen worden ingezet . Want hen werd prematur de Nobelprijs voor de Vrede toegekend.
***
Ter zake:
"Asielzoekers en migranten in Griekenland door politie en extreemrechts opgejaagd"
20/12/12, 06u30− Bron: belga.be*
**
Griekenland slaagt er maar niet in de rechten van asielzoekers en migranten te respecteren. Asielzoekers kunnen met moeite een asielaanvraag indienen en worden systematisch in erbarmelijke omstandigheden voor lange tijd opgesloten. Verder neemt het racistisch geweld in Griekenland zienderogen toe. Dit zegt mensenrechtenorganisatie Amnesty International in een nieuw rapport. .
Elk jaar komen tienduizenden migranten en asielzoekers uit het Midden-Oosten, Azië en Afrika aan in Griekenland. Ze zijn op zoek naar veiligheid, bescherming of een beter leven in de Europese Unie. Weinigen vinden dit echter in Griekenland. "Griekenlands gebrek aan respect voor de rechten van migranten en asielzoekers begint stilaan uit te monden in een humanitaire crisis voor deze mensen. Het land blijkt zelfs niet in staat de meest elementaire vormen van veiligheid en onderdak te kunnen bieden", zegt John Dalhuisen van Amnesty.
Doelwitten
Griekenland heeft het niet gemakkelijk door de aanhoudende migratiedruk en de economische crisis. Maar dat is voor Amnesty International geen geldig excuus om massaal veel asielzoekers te weigeren een asielaanvraag in te dienen.
Een in 2011 nieuw opgericht agentschap voor de verwerking van asielaanvragen heeft tot nu toe nog geen enkele aanvraag behandeld. Bij het 'Attika Aliens Police Directorate' in Athene worden ondertussen slechts twintig asielaanvragen per week geregistreerd. Het kantoor is maar één dag in de week open, klaagt AI aan.
Volgens Amnesty International kende Griekenland in 2012 een "enorme" toename van racistisch geweld. "Asielzoekers, migranten, gemeenschapscentra, winkels en moskeeën zijn regelmatige doelwitten van racistische aanvallen. Sinds afgelopen zomer wordt er op dagelijkse basis dergelijk geweld gerapporteerd. De Griekse autoriteiten moeten het racistisch geweld uitdrukkelijk veroordelen en vervolgen", zegt Dalhuisen.
***
Pssst :
Mijn favoriete partijnaam voor het Vlaams Belang, voor geval dat er een naamsverandering had gekomen, L & O heeft blijkbaar geen voldoende hout gesneden. Law and Order : het zijn nochtans de fundamenten van deze partij.
De tweede poging, VnV dat met een knipoog naar vroeger dagen, stond voor Vrij en Vrolijk,is ook niet in aanmerking gekomen.
Om zeker te zijn dat de wereld gisteren 24/24 heel de dag niet is vergaan, heb ik er nog eens een nachtje over geslapen. Het werd zelfs 1 hele en ½ nacht, want het was al tegen de middag voor ik er uit geraakte. Gewoon veel te zalig in de armen van die twee : van Morpehus en van mijn lieve wederhelft.
Gisteren was er wel iets mis in het Huis van de Gouverneur in de Stad aan de Stroom. Ook daar wordt alles nieuw,de hemel en de aarde, maar deze keer wel op de rug van de gewone man. De feiten hielden verband met het cijfer 45 maar of dat nu iets was rond de schoenmaat van de wel zeer Smal geworden Elexir dAnvers, of rond de maat van zijn col, is mij ontgaan.Over iets om zijn verstand te bedekken kan het ook niet geweest zijn, want daarvoor zou een kindermaatje volstaan hebben.
Wat er ook van zij, aléa jacta est, en de gewone Antwerpenaar zal de worp wel betalen. Dr. August Borms draait zich om in zijn graf! Iedere rechtlijnige Flamingant kijkt, met tranen in de ogen, verweesd de andere kant op. De middelmatigheid viert weer hoogtij. De slaafsheid heeft een nieuwe naam gekregen.
***
Ter zake: Yves Desmet van DM is, curieus hé, deze morgen tot dezelfde vaststelling gekomen als ik : Tiens Tiens, De Wereld draait door We zijn dus alle twee van de snuggerste soort, net als jullie allemaal die het door hebben, dat wilden zo maar uit hun nek kletsten. Geniet even mee van Snuggere Yves, waarna weer aan mij, de tweede snuggerste.
Het was voor de krant aanleiding om trachten na te gaan hoe onze wereld en onze steden er in het jaar 2050 zouden kunnen uitzien. Want de toekomst ligt in de stad, nu voor het eerst in de geschiedenis van de wereld meer mensen in steden wonen dan op het platteland. Hoe maken we daar aangename plekken van om te leven, en vermijden we betonnen jungles? Hoe gaan we dan communiceren? Hoe zullen we het klimaat zien evolueren, de energievoorziening, de mobiliteit, ons werk, het milieu? Wie wint trouwens in 2050 de Ronde van Frankrijk?
Goed, hé?! JaJan dank zij genieën als de terug opgeviste Desmet haalt DM inderdaad nog het volgend jaar. Of er dan misschien een einde aan komt vraagt U? Ik denk het wel. Want al verpakt hij zijn boodschap in mooie woorden, hij zit er weeral naast.Allez zeg, hij hoopt dat het platteland verstedelijkt, zodat de verstedelijkte gebieden, want de mens heeft dat nodig, terug ruraal kunnen uitgebouwd worden.
Vooilà, Le Credo dun Paysan, zo progressief mogelijk in het vooruitzicht gesteld, een Maya-visie om uit te komen daar waar het allemaal begon, lang voordat die mega-steden er waren.
O Ja, Smetje bedoelt waarschijnlijk dat onze steden allemaal Big Appels moeten worden, om zoveel mogelijk woestijn- of oerwoud-bewoers te herbergen, die zich in onze straten met ezeltjes of kamelen voortbewegen. Basis voor de bedenking is bijvoorbeeld de parkeer-tarief in Gent : 2,- per uur. Dat is toch om iedere normale mens daar weg te houden?!
Wat als iemand dat gat in de markt ontdekt, en draag-dromedarissen verhuurt om winkelende dames terwille te zijn? Dromedaris-park in de groene rand, elk dier uitgerust met aan elke kant een ruime, warme, comfortabele draagzak en een bagage-rek boven-op, per halve dag te huur voor weinig geld. Net als golf-karretjes zijn de beesten vrijgesteld van parkeer-muntjes, en ze hebben, desgewenst tegen donker, een blauw zwaailicht op de kop. Met voor speciale gelegenheden, mits bijbetaling, dinglebels rond iedere poot.
***
En nu over naar serieuze zaken, want we slepen onszelf iedere dag dichter bij 2014 en de grootmoeder aller verkiezingen, waar het conT-federalisme van de Gilde der Wevers ons bestaan zal verlevendigen. Enfin, voor diegenen waarvan het hoofd voorlopig nog uitsteekt boven het maaiveld, hoog boven al die manhaftige in de lucht opgerichte konten, met de neus bijna in elkaars achterste : speciaal voor hen, want de rest is al afgeschreven. Die, lopen, zoals Brueghel het schilderde, geblinddoekt, elkaar achterna. Onze steden zijn omkransd met aangroeisels. De nieuwe bezetters volgens Marine Le Pen, maar dat is niet vriendelijk genoeg gezegd. Oneerlijk vijandgevoel want geen abstractie gemaakt van criminaliteit en/of bommenleggertjes-manie. Er zijn nergens Panzers of Stuckas omtrent. Alleen messen, kickboksers en een beetje handel in verdovende middelen.
Het niveau van hun luxe-karretjes-park stijgt met de dag, maar de Rode Staatssecretaris voor Fraudebestrijding, de fiscale administratie en de mensenhandel-bestrijding zien meer brood in het benaarstigen van onze hard werkend middenstand. Daar loop men inderdaad geen lijfsgevaar!
***
Kijk, en daar zal dus, na 2014, verandering in komen. De PS zal als een melaatse teringlijder uitgestoten worden, wij zullen nu aan de beurt komen om de Franscouillons een verdere 200 jaar te mogen couilloneren en uitmelken, en als we braaf zijn, en ons gedragen, zal er de volgende dag een mooi niet-dingetje met een mooi rood strikje in ons schoentje liggen.
***
Van Leterinator kon men het verraad verwachten : de zogezegd christelijke zuil heeft van verraad van de volksaard haar handelsmerk gemaakt. Dat staat te lezen op elke bladzijde van de bijna 200-jarige geschiedenis van dit onzalig land. Hoe kon het ook anders verlopen, toen deze partij begon te verwateren, en versmolt met de opvolgers van hun concurenten-collegas in het verraad, wijlen de Volks Unie, die naast Hugo Schiltz, de bokkenrijder en partij-springer Bert Anciaux in haar rangen telde.
Zo nu ook de Averechtsen van de NV Alliantie, van wie de Grote Leider onlangs verklaarde af te willen van de Vlaamse Beweging, die hem niet meer dan een ballast was.
***
Diagonaal doorlezen : wie kaatst, die mag de bal terug verwachten. Dat is de Wet der Wederkerigheid. Er worden mensen van het eigen volk uitgesloten, omdat, zo wordt gezegd, zij anderen uitsluiten. Waartoe ze niet eens de kans krijgen! Dat terwijl die anderen altijd maar verder binnenstromen, om in de watten te worden gelegd.
Maar t is waar : met geld koopt men de boter. En die moet ondertussen eerst worden afgepakt.t Is immers crisis voor iedereen, maar voor de Vlamingen meest.
***
Pssst :
Mijn favoriete partijnaam voor het Vlaams Belang, voor geval dat er een naamsverandering had gekomen, L & O heeft blijkbaar geen voldoende hout gesneden. Law and Order : het zijn nochtans de fundamenten van deze partij.
De tweede poging, VnV dat met een knipoog naar vroeger dagen, stond voor Vrij en Vrolijk,is ook niet in aanmerking gekomen.
1098 - FASTEN SEAT BELTS : DIT GAAT OVER ONZE MEDIA
.
.
1098 - FASTEN SEAT BELTS : DIT GAAT OVER ONZE MEDIA
Stil! Wees stil! Op zilveren voetjes schrijdt de stille nacht nabij
Zeven op zeven wordt de hardwerkende burger bestolen om hem met de buit (zijn eigen geld) te bedriegen. Als Niet komt tot Iet, dan kent Iet zichzelve Niet.
***
Erg! Heel erg! Dat ik, als Vlaams Nationalist, vredelievend van inborst, opgevoed naar de beste voorvaderlijke tradities, opgegroeid met de leuze die geen enkel ander volk ter wereld voert Nooit meer Oorlog in 4 talen, bij het lezen van onderstaand artikel over de media, begrip voel opkomen voor het Teutonen-gevoel voor een frisscher frölicher Krieg.
Inderdaad : om de zwijnenstal van de hedendaagse combinatie politiek/media uit te mesten, is alleen een vuurstorm of een neutronen-bom mogelijk. Of zelfs misschien een verbeterde en aangepaste uitgave van de Endlösung . Alle druksels in de crematoria van de Geschiedenis, en de bedrijvers ervan verbannen naar Shakkamakka.
Hou mij vast, of ik doe een ongeluk!
***
Al de tijd dat deze blog bestaat, werd hier gesakkerd op de media. Ergo : zonder al die lamlendigheid in de media, zou deze blog zelfs geen reden van bestaan hebben gehad. Tenzij als ventiel om de dichterlijke lichtvoetigheid van betrokkene af en toe de vrije teugel te geven .
En zo geschiedde, in die dagen, dat ik als het kleine pluisje aan de staart van een der kamelen van de Drie Wijzen, eerder ongewild de ster volgde, die leidde naar de stal met het kribbeke van een nieuwe goede vriend
Ik zette mij neer op de grond, tussen de herdertjes die daar bij nachte lagen te liggen in het veld, en keek bewonderend op naar de goede Sint Jozef, die bloosde van ootmoed en liefelijke deugd, wegens zon goed huishouden. Arm maar proper, en verduldig uitziend naar zijn, dank zij Meneerke Peeters, verhoogde geboortepremie en de eerste maand kiendjesgeld.
Tja, dat zou wel eens de allerlaatste versie kunnen zijn van Het Kindeke Jezus in Vlaanderen. Want vandaag vergaat de wereld.
Komt, vrienden, laten we onze schup afkuisen voor Koning Herodes Dewitte van het Spionnencentrum ons betrapt. De grens naar Egypte, om naar daar te vluchten, zal wel gesloten zijn, zodater andere wegen moeten bewandeld worden om in contact te komen met Bruno Valkeniers. Die was toch zinnens, om na een periode van bezinning, iets te ondernemen in de richting van de media?
***
Ter zake:
Kranten in crisis: alleen DeWereldMorgen.be blijft gratis
***
Het nieuwe platform MediaID moet het mogelijk maken om artikels op nieuwssites van Nederlandstalige kranten achter een betaalmuur te stoppen. Probleem is natuurlijk dat er altijd wel ergens gratis nieuws te vinden is. Bij DeWereldMorgen.be bijvoorbeeld. Een analyse van de mediacrisis die de media zoals we die kennen grondig zal veranderen. ..
.Op de ochtend na de Amerikaanse presidentsverkiezingen glommen Belgische krantenmakers van trots. Ze hadden met hun originele voorpagina's de Amerikaanse media gehaald. Omdat pas 's nachts bekend raakte wie de verkiezingen gewonnen had, moesten Belgische kranten wel creatief omspringen met hun voorpagina. Het Laatste Nieuws had een dubbele voorpagina: 'Het is Obama' en een pagina verder 'Het is Romney'. Beide met aparte artikels en commentaar.
La Dernière Heure publiceerde een foto van een Amerikaanse president, waarbij het hoofd vervangen werd door een QR-code. Met die code kon je surfen naar een applicatie waar je kon te weten komen wie er gewonnen had.
Zelden hebben kranten hun eigen onmacht meer in de verf gezet. Wie het 'Het is Romney' artikel leest, komt plots tot het akelige besef dat het Obama-artikel en de rest van de verslaggeving over de Amerikaanse verkiezingen in die krant even fake zijn. Met die QR-code schreeuwt La DH van de daken dat het echte nieuws elders te vinden is.
Na de feiten
Dat kranten een probleem hebben wordt daar mooi geïllustreerd. Ze komen soms tot 24 en in het weekend zelfs 48 uur na de feiten. Ze brengen een samenvatting van het nieuws dat iedereen met een gezonde nieuwshonger al via tal van andere kanalen tot zich nam. Twitter voor de nieuwsjunks, Facebook voor diegenen die willen weten wat hun vrienden er van denken, radiozenders met commentaar en zelfs al analyse, duizenden mainstream en alternatieve nieuwssites om artikels te delen, de originele bronnen voor de ongelovige en kritische lezers, tv voor de beeldjes (die natuurlijk ook al op tal van sites stonden) en voor de comfortabele zetel.
De Vlaamse kranten slaan nu de handen in elkaar om het tij te keren. Er komt een platform MediaID waardoor je je in één keer kan registreren op alle commerciële nieuwssites en de VRT-site deredactie.be. Uit de officiële communicatie van het platform: Dit zal de mediasector toelaten nieuwe diensten en een veel persoonlijker media-aanbod te ontwikkelen, op maat van elke gebruiker en diens interesses en behoeftes.
Door de voortvarende berichtgeving van De Morgen 'Nieuwssites gaan achter betaalmuur' leek het even alsof alle nieuwssites vanaf volgend jaar betalend worden behalve hier en daar een kortje over het nieuws van de dag. Zo'n vaart zal het niet lopen.
MediaID moet in de eerste plaats toelaten aan datamining te doen. Als alle surfgedrag van nieuwsconsumenten over een lange periode in kaart kan gebracht worden, kan je hen een persoonlijker aanbod voorstellen. Een aanbod waar dan eventueel ook geld kan gevraagd worden. Iemand die elke dag op zoek gaat naar het allerlaatste filmnieuws kan je misschien verleiden met een betalende app die filmnieuws bundelt, zo gaat de redenering. Zeker als er dan een platform à la iTunes bestaat dat eenvoudige betalingen toelaat.
Gratis op het internet
De Morgen-hoofdredacteur Yves Desmet zag al meteen een systeem waarbij je voor een vast bedrag toegang zou krijgen tot een aantal artikels van alle bestaande kranten en weekbladen. Dat is heel verre toekomstmuziek. Zeker omdat alle kranten een eigen strategie hebben om inkomsten te genereren.
In Nederland heeft men het al eens geprobeerd. Het platform eLinea kreeg tweemaal een subsidie maar geraakte toch niet uit de kosten. Wat wil je ook, op internet is nieuws immers gratis. En ook op het gebied van opinie en achtergronden kom je (op internet) ruim aan je trekken, besloot oprichter Wiebe De Jager. Toch wordt binnenkort een poging ondernomen om het platform nieuw leven in te blazen.
De hardnekkigheid waarmee krantenbazen op zoek gaan naar manieren om nieuwssurfers te laten betalen, is een reactie op de diepe crisis waarin media verzeild zijn geraakt. Voor het vierde jaar op rij vreet de economische crisis aan de advertentie-inkomsten. Maar veel belangrijker nog is de erosie van de verkoop van papieren bladen. Lezers komen aan hun trekken op het gratis en oneindige internet. In Duitsland gaf de Financial Times Deutschland er na twaalf jaar de brui aan. De Frankfurter Rundschau zag haar aantal lezers in dik tien jaar tijd halveren en legde op 13 november de boeken neer. Als er geen overnemer gevonden wordt, is het ook met die krant gedaan.
Le Soir herstructureert zich kapot
In eigen land krijgt Le Soir de derde herstructurering in evenveel jaar te verwerken. Na deze snoeibeurt zal de redactie nog 94 journalisten tellen. Dat zijn er 36 minder dan in 2008. Die kleinere redactie moet ondertussen wel ook een site vullen en een digitale avondeditie volschrijven. Uit protest lag er dit weekend geen Le Soir in de rekken.
Aan Nederlandstalige kant vallen de grootste klappen bij de weekbladen die hele horden lezers zijn verdwijnen. Maar ook bij de kranten waar in 2009 al flink bespaard werd op personeel staan de zenuwen gespannen. Bij De Morgen verslijten ze tegenwoordig sneller hoofdredacteurs dan de modale voetbalclub trainers.
De paywall dan maar? Stop het nieuws achter een betaalmuur en de surfers zullen wel hun visakaart boven halen. Het is het credo geworden van de meestal iets oudere mannen die aan het hoofd staan van een noodlijdende krant of mediabedrijf.
Meestal wordt dan meteen verwezen naar het voorbeeld van The New York Times, de krant die een paywall invoerde en dat draaide kijk eens aan niet op een mislukking uit. Door die betaalmuur zag The New York Times de inkomsten uit verkoop voor het eerst sinds lang weer stijgen.
Maar in een jaar tijd verloor The New York Times website 20 procent van haar lezers en daardoor ook een pak reclame-inkomsten. De daling van de reclame-inkomsten (in de papieren krant incluis) blijft groter dan de stijgende inkomsten uit de verkoop van digitale abonnementen.
De krant is nochtans zo slim om vrij toegankelijk te blijven via Facebook-verwijzingen of Google-opzoekingen. Zowat 30 tot 40 procent van de bezoekers van The Times komen immers onrechtstreeks. Dat zijn mensen die niet snel een abonnement zouden kopen als ze zien dat ze op een dode link hebben geklikt. Die ben je meteen kwijt. Op grote momenten, zoals de verkiezingen of de storm die over New York raasde, haalt de Times de paywall ook naar beneden, waarmee de redactie meteen toont dat ze niet echt gelukkig is met het systeem.
Bovendien lijkt het ook voor The New York Times niet zo makkelijk om de surfers te overtuigen te betalen. Nog geen twee procent van de bezoekers aan de site kon verleid worden om een abonnement te nemen.
Het is ook wat vreemd dat Vlaamse kranten zich spiegelen aan het vlaggenschip van de Amerikaanse journalistiek. Er zijn ook andere voorbeelden. The Boston Globe is de referentiekrant in New England, de regio in het noordoosten van de VS die 14 miljoen inwoners telt (toch nog meer dan dubbel zoveel als Vlaanderen). The Globe heeft 18.000 digitale abonnees.
Of neem The Times in Groot-Brittannië. De nieuwssite van die krant uit de stal van Rupert Murdoch verloor 90 procent van haar bezoekers na het invoeren van de paywall. De reden dat een paywall een wankel model is in het internettijdperk is eenvoudig. 'Theres always someplace else to get the news', zoals mediaspecialist Jeff Jarvis schrijft.
Uniek nieuws
Dat zal ook in België zo zijn. Vandaar de zure opmerkingen van mediabonzen als Christian Van Thillo (De Persgroep) over het gratis aanbod op deredactie.be.
Larry Kramer die aan het hoofd staat van USA Today gaf onlangs ootmoedig toe dat zijn krant niet achter een paywall kan omdat de inhoud niet uniek genoeg is. Bij een financieel blad kan dat nog wel lukken (natuurlijk zijn sommige beleggers bereid geld te geven aan nieuws waarmee ze geld kunnen verdienen) of bij een krant die over de hele wereld gelezen wordt als The New York Times. Maar hoeveel artikels bevatten Vlaamse kranten die zo uniek zijn dat je ze nergens anders vindt in een gratis vorm?
Gratis nieuws maakt op het internet trouwens ook deel uit van een totaal nieuw mediasysteem. Mensen stellen zelf hun nieuwsaanbod samen via Twitter en Facebook of via newsfeeds. Ze nemen ook zelf deel aan de verspreiding van nieuws en geven er commentaar op. De betaalmuur sluit die mogelijkheden af.
DeWereldMorgen.be blijft gratis
DeWereldMorgen.be zal daarom gratis blijven. Omdat wij willen dat onze artikels door zoveel mogelijk mensen gelezen worden. Omdat we trots zijn telkens een artikel veel gedeeld wordt op Facebook en Twitter. Twintig procent van onze lezers komt via Facebook en nog eens twaalf procent via krantenkoppen.be.
Omdat we ook denken dat de oplossingen waar de commerciële kranten op broeden de technologische vooruitgang eerder remmen dan stimuleren. De kranten gaan nu bij de overheid bedelen om hun platform te kunnen ontwikkelen. Een platform dat volgens sommigen moet dienen om dat hele nieuwe media-eco-systeem te verstoren.
De subsidies die ze daarvoor gaan krijgen komen bovenop de honderden miljoenen overheidssteun die ze nu al krijgen. Zonder die steun waren er al lang geen kranten meer. In plaats van dat geld te pompen in noodlijdende bedrijven zou de overheid beter goede journalistiek stimuleren. Daar is nooit eerder zo'n tekort aan geweest in deze duistere en onzekere tijden.
***
Mediaconcerns krijgen elk jaar 350 miljoen euro overheidssteun
Tijd om wat conclusies te trekken over ons onderzoek naar de overheidssteun voor de kranten. Tijd ook om de optelsom te maken.
De subsidies voor de kranten vormen een ingewikkeld kluwen. Sommige vormen van steun komen rechtstreeks de kranten ten goede zoals de 120 miljoen euro die De Post krijgt voor de vroege uitreiking van de kranten. Bij andere subsidiestromen is het moeilijker om te berekenen wat bij de kranten terechtkomt. Zo kost het btw-nultarief voor kranten en weekbladen 33,5 miljoen euro. Hoeveel dat voor kranten alleen is, konden we niet achterhalen.
Maar eigenlijk is dat ook niet nodig. Alle mediagroepen zijn op verschillende terreinen actief: ze geven dag- en weekbladen uit en ze maken tv en radio. Bovendien zijn de concerns met elkaar verweven. De Persgroep is samen met Roularta eigenaar van VTM en Q-Music. Corelio (van De Standaard en Het Nieuwsblad) is mede-eigenaar van productiehuizen DeMensen en Woestijnvis en via Woestijnvis ook van Humo.
Als de VRT veel betaalt voor de aankoop van Woestijnvis-programma's komt er dus ook een stukje van dat geld terecht op de bankrekening van Corelio. Met die stromen hebben we in onze optelsom niet eens rekening gehouden.
Een cijfer dat we ook niet opnemen, is het bedrag dat de overheid voorziet voor de uitreiking van tijdschriften. In totaal is er voor de uitreiking van kranten en weekbladen 224 miljoen euro voorzien. De commerciële kranten krijgen 120 miljoen. Maar dat betekent niet dat de rest naar de commerciële tijdschriften gaat. Ook de tijdschriften van sociale bewegingen (denk aan Visie, De Nieuwe Werker of De Bond) genieten van kortingen. Niemand wou ons zeggen hoeveel er naar de commerciële tijdschriften gaat.
Laten we dan eens de optelsom maken van de geldstromen richting Belgische kranten die ook door wetenschappers als steun worden beschouwd (onder meer door de mediaprofessoren Els De Bens en Karin Raeymaeckers in het standaardwerk De Pers in België).
De rekensom
Uitreiking kranten: 120 miljoen euro
Btw-nultarief: 33,5 miljoen euro
Overheidsadvertenties: 173 miljoen euro
Directe steun: 1 miljoen euro (Protocol)
7 miljoen euro (directe steun Franstalige kranten)
1,26 miljoen euro (Kranten in de klas)
Gratis abonnementen op trein en bus: 17 miljoen euro
Totaal: 352,76 miljoen euro per jaar
Sommige internationale onderzoekers onderscheiden nog andere vormen van steun. De Amerikaanse mediaprofessor Inger L. Stole toont in zijn werk aan dat de Amerikaanse overheid al heel vroeg de ontwikkeling van de reclamesector stimuleerde en zo de advertentie-inkomsten van tv, radio en de kranten de hoogte injoeg. Bedrijven kunnen reclame aftrekken van de belastingen.
Ook in België is dat het geval. Heeft ook de Belgische wetgever die belastingaftrek ingevoerd om de mediasector te ondersteunen? Een student communicatiewetenschappen moet dat maar eens onderzoeken. De belastingaftrek kost de overheid in ieder geval handenvol geld: meer dan 400 miljoen euro per jaar. Dat is een schatting uit het jaar 2000.
Elk jaar geven bedrijven in België meer dan drie miljard euro uit aan reclame. Een kwart van die som komt bij de kranten terecht. Als bedrijven door de overheid gestimuleerd worden om reclame te besteden, is dat dus ook goed voor de kranten.
Zonder steun geen kranten
De overheid en de belastingbetalers tasten dus heel diep in de buidel om de mediasector zuurstof te geven. Zonder die steun zouden er niet eens kranten bestaan. Je kan dat makkelijk aantonen. Volgens een onderzoek zou een verhoging van de btw tot zes procent de Britse kranten tien procent van hun oplage kosten.
Het btw-nultarief kost de overheid elk jaar iets meer dan 30 miljoen euro, nog geen tien procent van de totale overheidssteun. Nog een cijfer dat tot nadenken stemt: de overheid legt via de goedkope tarieven van De Post bijna 88 eurocent op tafel per exemplaar. Het schrappen van die steun, zou de prijs van een krantenabonnement dus verdubbelen.
Een goed bewaard geheim
Geen kranten zonder overheidssteun en toch is het bestaan van die miljoenensteun een goed bewaard geheim. Ook mediaprofessoren (zoals De Bens en Raeymaeckers in De Pers in België) of politici slagen er niet in de subsidiestromen volledig in kaart te brengen. De steun zit vaak opgesloten in commerciële contracten waar de overheid noch de sector zelf over communiceren.
Zowel bij De Post, de Belgische regulator voor de postdiensten en de telecommunicatie BIBT als bij het kabinet van de minister van Overheidsbedrijven vingen we bot toen we meer wilden weten over de overheidssteun voor de vervroegde uitreiking van de kranten. We kregen enkel een zeer algemeen bedrag. En van de woordvoerder van De Post kregen we dan nog een ander bedrag (100 miljoen euro) dan de minister van Overheidsbedrijven verklapte in de Kamer (120 miljoen euro).
Verplicht tot onorthodox onderzoek
Bij de FOD Kanselarij van de Eerste Minister, verantwoordelijk voor een groot deel van de advertentie-uitgaven van de federale overheid, verwezen ze ons door naar het CIM (Centrum voor Informatie over de Media). De volledige cijferoverzichten van het CIM zijn echter niet openbaar. Die moet je dus op een onorthodoxe manier te pakken krijgen. Dat is ons ook gelukt. Zo achterhaalden we dat er elk jaar voor 173 miljoen overheidsadvertenties worden geplaatst in de media.
Ontransparant en onvoorwaardelijkNO
De steun is niet alleen totaal ontransparant. Er worden ook zo goed als geen voorwaarden aan gekoppeld. Pogingen om voorwaarden op te leggen botsen steevast op weerwerk van de mediaconcerns. De honderden miljoenen overheidsgeld dienen blijkbaar alleen om de kas te spekken van een handvol mediaconcerns en om zo een medialandschap in stand te houden dat almaar minder pluralistisch, kwaliteitsvol en onafhankelijk is.
Dit dossier kwam tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos
***
Diagonaal doorlezen : in de Pers (hier in Italië heet die La Stampa wat al een heel stuk beeldrijker aanvoelt) is er al lang geen sprake meer van met letters in lood gegoten (Buchstaben) bedrukt papier, maar van papier vol geperst met prentjes. Liefst in kleuren, in 3D of HD, die zweven tussen schreeuwerige opschriften verborgen tussen publicitaire halve paginas. Zeg maar : beeldvoer voor analfabeten. Zinnige teksten, voor zover die al te vinden zijn, hebben dezelfde waarde als kostbare parels. Meestal vindt men die onderbedolven in politieke prietpraat in fuiken die wuiven op winden van list en leugen.
Hier en daar sijpelt een zucht niet-gesubsidieerd privé-initiatief door, gekleurd, maar eerlijk. Het houdt de weg open voor een volledig vrije pers, die ooit moet komen. Net als in het landschap eerst een beekje, dat even verder uitmondt in een stroom of een rivier die het water verder voert naar de zee. Dit in tegenstelling tot de regime-pers, die best te vergelijken valt met een kunstmatig aangelegde waterweg, een kanaal gemaakt door mensenhanden, die wil concurreren tegende machtige vloed uit de hoge bergen door de vlakten naar de oceaan.
Ook daar gaat de vergelijking op : kunstwerken door mensenhanden aangelegd, kosten veel geld. De aanleg van Schelde, Maas, Waal of Rijn, hebben voor hun aanleg nooit ook aar één cent gekost.
Ieder die wil, kan de redenering verder doortrekken naar de aldoor oplopende Staatsschuld. Om kranten kunstmatig in leven te houden, worden aldoor groter schulden gemaakt. Daar waar een goede krant, een krant naar het hart van de mensen, vanzelf zou verkopen...Goede wijn behoeft immers geen krans!
***
VnV(Vrij en Vrolijk)
Pssst : Mijn favoriete partijnaam voor het Vlaams Belang, voor geval dat er een naamsverandering komt, L & O maakt blijkbaar geen kans. Law and Order : het zijn nochtans de fundamenten van deze partij. Misschien maakt de tweede opgave een betere kans?Minder grimmig, maar grappiger, zegt onze Voorzitter. Vrij en Vrolijk is dus een goede slogan, en de knipoog naar het verlelden moet men er maar bijnemen.
De gluiperigheid op t Schoon verdiep moet wel dik hangen.De Smalle dAnvers is nog niet eens geïnstalleerd, of hij heeft de ziekte van zijn voorganger al betrapt.
***
Bij http://blog.seniorennet.be/addertjes_onder_het_gras/ een klein beetje gespioneerd, en met veel moeite voor mijn slechte ogen onderstaande uittreksels van De Smalle dAnvers in De Schandaard in mij op te nemen. Waarbij ik toch moet zeggen, niet geweten te hebben, dat er in mij een soort psychiater schuilging. Of laat het mij liever iet of wat nederiger zeggen : BDW is als publiek persoon, dermate stom dat hij zijn binnenste roerselen, zijn tactic, zomaar voor iedereen (tegen betaling?) te grabbel gooit. Ja, zo is dat mij opgevallen.
Zou de man echt niet weten, dat wie t gevaar bemint (de media), er ook zal door vergaan?De Schandaard is de dagelijkse standaard voor de schande waarin Vlaanderen zich dagelijks laat busselen als een boreling in de natte luiers.
***
Ter zake:
Bart De Wever, Voorzitter N-VA, toekomstig burgemeester van Antwerpen, in De Standaard
Over de 'mars' op het stadhuis
Het was niet wat het moest zijn. Maar het was ook niet wat men er achteraf van gemaakt heeft. Zo gaat het vaak bij de N-VA.'
Ik weet niet of de triomftochten in Nürnberg ook door een plaat van een Australische homoseksuele deejay begeleid werden. Ik denk van niet eigenlijk. Ach, wat heeft men toch al allemaal geschreven over die avond? In de column van Paul Magnette in De Standaard las ik zelfs dat er fakkels werden meegedragen tijdens de mars naar het stadhuis. Die heb ik in ieder geval niet gezien. Het leek bijna het begin van de Kristallnacht. Na dat stuk dacht ik: nog twee artikels en ze zeggen dat we onderweg ook nog alle ruiten hebben ingeslagen.
'Vraag : werpt de patiënt met deze redenering misschien doelbewust de schuld van zijn succes op de overgekomen VB-leden : ruiten ingooien, Kristallnacht, fakkels : die horen toch niet thuis bij de klassieke Averechtse?
Te weerhouden diagnose : Patiënt is een gespleten persoonlijkheid. Wijst op een ernstige erfelijke schizofrenie
Over het verschil met Patrick Janssens (Spa)
'Janssens was een manager. Zijn bloed gaat niet koken van ideologie. Terwijl dat van mij wél kookt van ideologie, misschien zelfs iets te veel. Janssens heeft de stad vanuit een heel bedrijfsmatige logica benaderd. Vóór hem ging Antwerpen kapot aan politique politicienne: beslissingen werden genomen vanuit een partijpolitieke redenering, niet omdat ze logisch waren. Dat heeft hij gekeerd. En dat zal ik voortzetten. Alleen betwijfel ik of bedrijfslogica in de politiek eeuwig toepasbaar is. Ik vrees van niet. Ik zal het beleid dus op een andere manier articuleren.'
Vraag : Hoor ik hier bij de patiënt geen spijt slechts een historicus te zijn geworden, en bvb geen handelsingenieur met CEO-ervaring in een van s lands grootste multinationals? Als historicus zou U slechts toegelaten worden in een of ander stofferig archief, of hoogstens voor de klas van een dozijn sproetige adolescenten. Ik stel alleen vast dat dit U steekt.
Te weerhouden diagnose :traumatisch rancuneus minderwaardigheidscomplex.
Over het verdriet in 'sommige Antwerpse kringen'
'Het enige wat natuurlijk wél waar is, is dat hier een totaal andere coalitie aan de macht komt. Ik word elke ochtend wakker in het besef dat het verdriet daarover in sommige Antwerpse kringen onpeilbaar is. Ik wil daar in bepaalde mate zelfs rekening mee houden. Ik zal mijn mond uitwassen met zeep, echt waar. Maar ik ga echt niet voor elke beslissing de goedkeuring vragen van Lanoye: En Tom, vind jij het ook goed?'
Vraag : klopt het dat U, als patiënt, de indruk wekt als een soort Messias boven de meningen te staan, maar dat U dat officieel niet wilt toegeven?
Te weerhouden diagnose : het zuiverings-ritueel wijst nogmaals op de complexiteit van de vastgestelde labiliteiten die waarschijnlijk via de familiale stam(boek)-cellen zijn doorgegeven.
Over mensen als Tom Lanoye
Elke dag krijg ik dat soort bruine saus over mijn kop gegoten. Dat is dan de merci voor het feit dat ik extreem-rechts heb teruggedrongen. Daarom zeg ik tegen die mensen: U bent hypocriet, u vond Vlaams Belang eigenlijk fantastisch, dat was immers uw ticket naar de macht. Moet ik dat echt zes jaar lang volhouden? (droog) Ja, ik moet dat zes jaar volhouden. Want die gáán dat natuurlijk ook zes jaar volhouden.'
Eigenlijk verwachten ze van mij een soort knieval. Ze willen dat ik hun morele superioriteit erken, en dat ik mijn spraakgebruik aanpas aan wat zij van mij verwachten. Tja, ik vrees dat ze nog lang zullen mogen wachten. Ik heb niet de ambitie om hun vriend te worden. Nooit gehad ook.'
Vraag : de patiënt geeft dus toe er niet te zijn in geslaagd het Vlaams Belang de keel over te snijden, alhoewel hij nog altijd met dezelfde agressieve neigingen rond loopt.
Te weerhouden diagnose : in deze patiënt schuilt een gevaarlijk psychopaat, die zijn slachtoffers als een tarantula beloert, om dan op het gepaste ogenblik toe te slaan.
Over de overwinning van Patrick Janssens in 2006
De Wever vergelijkt de reactie van Patrick Janssens op de verkiezingsnederlaag van Filip Dewinter in 2006, met zijn veelbesproken 'Mars op het Stadhuis' en zijn felle uithalen op de verkiezingsavond: "Toen werd de verliezer gewoon in zijn gezicht uitgelachen. Janssens zei: 'Er zal iemand [Filip Dewinter] vannacht slecht slapen, en dat werd tijd.' Waar was toen het respect?"
Vraag : patiënt ziet dus overal rond hem verraad en bedrog om op die manier de eigen gevoelens te vertoken.
Te weerhouden diagnose : hieruit volgt een niet te loochenen achtervolgings-waanzin die, samen met voorgaande vaststellingen, erop wijst dat Antwerpen een moeilijke periode tegemoet gaat.
Derhalve moet deze patiënt zo vlug mogelijk gecoloqueerd worden, hetzij benoemd in een hogere functie waar hij totaal geen kwaad meer kan. Als Premier van België, bijvoorbeeld.
***
Diagonaal doorlezen : toegegeven, de man heeft over geheel het grondgebied, een golf van latent Vlaams Bewustzijn bovengewoeld, waarschijnlijk tot zijn eigen stomme verwondering. Want gestart als waterdrager bij de Tjeven, tot het zelfs voor die teveel werd. De macht van Het Hof/La Cour samen met de Francofone Domineerders heeft even gewankeld. Maar Hij is een Leider gebleken, die bang van zijn eigen schaduw, in het zicht van vijand, de wapens in het zand heeft gegooid en zich dan maar met een tweederangs positie tevreden stelt. Het staat hem niet, maar het betaalt goed. We zijn hem dankbaar tot op zekere hoogte, omdat hij in Vlaanderens hoofdstad de zon heeft doen ondergaan voor de Rode Broederschap. En waar Madame Non de gewaden heeft afgelegd, en zo goed als een wenende bruid is geworden
Maar in onze rechtlijnigheid van L & O, moeten wij benadrukken, dat het hem, zonder de overgekomen mestkevers, nooit zou gelukt zijn. Maar wat, als die nieuwe achterban zich plotsklaps realiseert, dat ze verkeerd gegokt hebben? Komt dan, na de NV A, de NV B, met de B van Belang? En wat, als de Antwerpse Burgervader door de Brusselse bonobos zodanig wordt tegengewerkt, dat t Stadt daaronder begint te lijden? Wat, moest het kunnen, is de Linxe Kerk nog veel rancuneuzer dan BDW enzullen ze het hem nooit vergeven, dat zij na 70 jaar, gewipt werden uit de grootste stad van Vlanderen.
***
VnV(Vrij en Vrolijk)
Pssst : Mijn favoriete partijnaam voor het Vlaams Belang, voor geval dat er een naamsverandering komt, L & O maakt blijkbaar geen kans. Law and Order : het zijn nochtans de fundamenten van deze partij. Misschien maakt de tweede opgave een betere kans?Minder grimmig, maar grappiger, zegt onze Voorzitter. Vrij en Vrolijk is dus een goede slogan, en de knipoog naar het verlelden moet men er maar bijnemen.
Neem dat van die weke onderbuik van Europa maar met een korreltje zout.Zoiets dat men mettertijd voor gezouten buikspek kan verkopen. Het begrip haal ik uit de woordenschat van wijlen de Bevrijders van Festung Europa. Zij vielen de As-Mogendheden Italië-Japan-Duistland binnen, om het met de woorden Chrurchill te zeggen, in de weke onderbuik aan : zij zetten voet aan wal op het zonnige Sicilië entrokken langs de laars van Italiëover land naar boven, waar ondertussen de Landing op de Normandische stranden een feit was, zodanig dat alle Duitse kanonnen de verkeerde kant uitkeken, namelijk naar de zee, langs waar de vijand geacht werd aan te vallen.
Strategie is inderdaad een raar beest. Zelfs als de Geschiedenis zich herhaalt, zoals nu. Zal de bevrijding van Europa deze keer ook daar worden ingezet? Griekenland voor de Grieken, Italië voor de Italianen, Spanje voor de Spanjaarden? En zien we vervolgens vele van die kunstmatige 18de Eeuwse constructies in elkaar stuiken?
Catalonië, Baskenland, Stadsstaat Venetië, Schotland, Bretagne, Vlaanderen? Inderdaad, waarom moest door mensenhanden verbonden worden, wat God had gescheiden? Verbonden tegen wil en dank, dwars doorheen de volkeren en de de bloedlijnen van de Geschiedenis!
***
Ter zake:
Referendum over Catalaanse onafhankelijkheid in 2014
woensdag 19 december 2012 om 01u35
***
Twee separatistische Catalaanse partijen zijn het eens geworden om in 2014 een referendum te houden over onafhankelijkheid van de regio in het noordoosten van Spanje.
Door het akkoord tussen de CDU en de meer radicaal-separatistische ERC kan de Catalaanse premier Artur Mas, de voorman van de CiU, aan het hoofd van de regering in Barcelona blijven. Zijn partij moest bij de regionale verkiezingen van 25 november aan steun inboeten, maar bleef de grootste partij. De ambitie van de CiU was echter een absolute meerderheid te veroveren.
Als beide partijen het daarover eens zijn, kan het referendum ook afgeblazen worden, meldde ERC-leider Oriol Junqueras.
Madrid is tegen
De centrale regering in Madrid, onder leiding van de conservatief Mariano Rajoy, is tegen de volksraadpleging in Catalonië gekant. Rajoy wil het initiatief via het Grondwettelijk Hof blokkeren. Hij argumenteert dat enkel Madrid mag beslissen over het houden van refererenda over afsplitsing.
Rijk-arm
Het separatisme heeft in Spanje een serieuze boost gekregen door de economische crisis, die gezorgd heeft voor een werkloosheidspercentage van 26 procent. Als rijkste regio van het land vindt Catalonië dat het te veel moet afdragen aan de centrale staat om de kassen van Spanjes armste regio's te spijzen. Eenzelfde rijk-arm-fenomeen doet zich in vele Europese landen voor. (Belga/TV)
***
Diagonaal doorlezen : de loop der geschiedenis is zo een beetje lijk de winden die de molenwieken doet draaien. Als dat molenkruis niet kan gekeerd worden tegen de wind, is het machteloos. Heel de constructie is erop gericht frontaal de wind te vangen voor de beweging. Pakt men dat verkeerd aan, dan kan de wind zelfs het geheel bedreigen en vernietigen.
Denk nu niet dat ik van molenwieken meer afweet dan de doorsnee burger. Zintuiglijke waarneming en een beetje gezond verstand, dat is alles. De wind waait, gelukkig maart, waarheen hij wil. De natuur willen inrichten als een reusachtige wind-tunnel is onbegonnen werk. Wie dat wil, zoals de rijkbetaalde Euro-boniobos dat willen, denkt dat hij voor God kan spelen.
Al is God dood verklaard, dat wil niet zeggen dat de mens zo maar willekeurig orde op zaken mag stellen. Wij hebben inderdaad de Aarde maar tijdelijk in brikleen. We zijn er niet de eigenaars van!
***
VnV(Vrij en Vrolijk)
Pssst : Mijn favoriete partijnaam voor het Vlaams Belang, voor geval dat er een naamsverandering komt, L & O maakt blijkbaar geen kans. Law and Order : het zijn nochtans de fundamenten van deze partij. Misschien maakt de tweede opgave een betere kans?Minder grimmig, maar grappiger, zegt onze Voorzitter. Vrij en Vrolijk is dus een goede slogan, en de knipoog naar het verlelden moet men er maar bijnemen.
Opdat zijn (veel te grote) oogschelen mogen afvallen :
Wij bidden U, verlos ons Heer.
***
De Pater Omnipotentis uit het Credo van de Mis heeft er een rode concurrent bij gekregen. Het is de omni-potente Pater Té uit Oostende, de levend geverfde opvolger van de dode Di Jeanetto. Deze laatste gaat er straks uit, wegens totale impotentie. Hij lijdt namelijk in het klein aan dezelfde impotentie als zijn Franse Voedstervader, de eerste Franse president die zijn onderdanen rapper verliest als een zieke boom zijn bladeren.
De kopzieke Camps zwaait weeral met zijn wierookvat zoveel hij kan en de gestolde excrementen vindt U, netjes bijeen geharkt, hieronder. Het kost De Morgen waarschijnlijk weer een paar honderd abonnees . Want Notte is een viespeuk, en daartegen helpt geen wierook meer.
***
Ter zake:
De omnipotentie van Johan Vande Lanotte is verbluffend
OPINIE − 19/12/12, 06u44
***
Terwijl Steven Vanackere in diepe wintercrisis zit, dartelt die andere vicepremier in de rondte alsof het lente is. Overal duikt hij op, elk uur van de dag. Nu eens achter de brede rug van Maggie De Block, dan naast het Afrokapsel van Annemie Turtelboom.
Hij spreekt het laatste woord, de laatste bezwering.
De omnipotentie van Johan Vande Lanotte is verbluffend. Je zou gaan denken dat hij nog het enige regeringslid is dat aan politiek doet.
Staatsman hors categorie.
Allicht horen we Bruno Tobback alleen nog uit de verte: Johan bestiert het hele circus: land, partij, Oostende. Hij zalft en slaat, is tegelijk libero en spits.
Zou hij, sportfreak, zich de marathon voor vrouwen op de Spelen van Los Angeles nog herinneren? En in het geheugen de gruwelijke beelden hebben opgeslagen hoe Gabriela Andersen-Schiess strompelend, half verlamd, in spastische ontbinding de meet bereikte?
Zo wil je niet eindigen als minister van Staat.
Voorzichtig met het lichaam, Johan.
In de kritiek op Justitie van partijgenoot Landuyt omarmde hij ostentatief collega Turtelboom. Eerder sprong hij Maggie bij die met haar asielbeleid onder de grond was geschoffeld door Daniel Termont.
Ook bevriende backbenchers met te grote mond hebben zijn weerzin.
Man zonder meesters, moreel superieur, ongegeneerd bemoeizuchtig.
Kerkvorst bij geboorte.
Hugo Camps .
***
Diagonaal doorlezen : er werd blijkbaar in dit artikel over het hoofd gezien dat Lieve Johan naast het land, de partij en de stad Oostende, ook het Heelal bestuurt. Die doet dat zelfs al fluiten, en met de handen in de broekzakken. Johan is Kerkvorst bij de geboorte.
Toch curieus dat de haters van het Kerkgebeuren o zo gemakkelijk vervallen in het taalgebruik van diezelfde Kerk. Waarbij gemakshalve vergeten wordt, dat met de wijwater-kwispel, gewoonlijk de Satan wordt uitgedreven. Hier wordt die gebruikt om de Satan binnen te halen. Tja, moest het I.Q van Camps op zijn voorhoofd staan, iedereen zou denken dat het zijn schoenmaat is, en dat hij dus ver boven zijn stand, op te grote voet leeft.
Neemt niet weg, dat zon artikel van mij een Tien/Tien krijgt, gesteld dat het zou deelnemen in de categorie Zwarte Humor.
***
VnV(Vrij en Vrolijk)
Pssst : Mijn favoriete partijnaam voor het Vlaams Belang, voor geval dat er een naamsverandering komt, L & O maakt blijkbaar geen kans. Law and Order : het zijn nochtans de fundamenten van deze partij. Misschien maakt de tweede opgave een betere kans?Minder grimmig, maar grappiger, zegt onze Voorzitter. Vrij en Vrolijk is dus een goede slogan, en de knipoog naar het verlelden moet men er maar bijnemen.
Net zoals de etiquette voorschrijft dat een welopgevoede Heer voor elk vrouwspersoon, aantrekkelijk of niet, de deur open houdt, haar laat voorgaan (niet op een trap naar omhoog, slimmeke!), of zelf de gootkant neem in het straatbeeld, zo moeten er straks regels bepaald worden hoe we moeten handelen tegenover onze computers met menselijke capaciteiten
Met huisdieren, honden bijvoorbeeld, wijst dat zichzelf. In normale huishoudens zitten de baasjes in de zetels, en liggen de hondjes op de mat, en niet omgekeerd. Waar bevindt zich dan onze computer in de te verwachten digitale evolutieleer? De baasjes houden de hondjes aan de lijn, en niet omgekeerd. Quid onze computer? Wie laat wie nu uit? Allez, ik bedoel, de uitzonderingen niet te na gesproken, nemen de machos de gootkant, met de computer aan hun rechterkant, dichtst tegen de uitstalramen.
Maar wie moeten we nu eerst begroeten op straat, de baas of de computer? De mindere wacht tot hij door de meerdere wordt aangesproken. Allez : wie geraakt daar nog aan uit?Hoeden zijn uit de mode, dus die kunnen we niet even oplichten . Een oplossing zou kunnen zijn, dat elk, man/computer, zijn bytes duidelijk zichtbaar op het voorhoofd draagt. Dan weet meteen elk laptoppeke zijn plaats in de wereld, even zo goed als elke eigenaar. Oei Oei! Daar gaat ieders privacy, want er zal natuurlijk een oorzakelijk verband bestaan tussen I.Q. en het aantel bytes.
Ziet U, het is allemaal niet zo simpel als het eruit ziet.
Wat ik wel weet, is dat Lernaut & Hauspie ver voor hun tijd door het Groot Kapitaal de kerkdeur zijn uitgewerkt voor het einde van de Mis. Hun spraaktechnologie ingeplant in al onze computers, had, ons aller portemonnee ten goede, de wereld kunnen veroveren. En de FLV (Flanders Language Valley, the holyest spot on earth!) was dan in de koppekes van mijn kleinkinderen blijven hangen onder die wereldschokkende naam, in plaats van Kijk, mannekes, daar op die plaats stond ooit de boerderij van de Familie Comyn, waar Grootva als peuter binst de oorlog, samen met heel het gebuurte, tabak mocht komen naaien. En daar, in die glooiing van de groene weide, in de schaduw van die ene kopwilg, zag hij ooit GroteZus, later Tante Nonneke geworden, de liefde afweren van haar Canadese Be(v)rijder...
JaJa, daar was eerst van 14 tot 18 The Ypres Salient gelegen, met later de haastig toegewerkte bommen-trechters in de weiden, nog later het hoofdkwartier van L & H, en na het faillissement, de hoofdzetel van Weefautomaten Picanol met een sliert van losstaande neven-bouwsels. De speech is intussen al lang gone with the wind .
Computers zullen dus kunnen horen, ruiken, zien en voelen. Maar kinnekes maken? Dat is iets, verhoop ik, waarvoor speciale vergunningen zullen blijven bestaan. Tenzij ook dat eerstdaags duidelijk wordt. Dan zullen we computer-robotten zien opduiken in het straatbeeld, met een rokje, of met een pantalonneke. Awel, als Cristine Van Broeckhoven daar werk van mocht maken ..
***
Ter zake:
IBM: computer kan binnen vijf jaar horen, ruiken en voelen
18/12/12, 16u52− Bron: AD.nl DM. Be
***
Terwijl de meeste media op dit moment terugblikken op het afgelopen jaar, maakt technologiebedrijf IBM jaarlijks een lijst van trends die de komende vijf jaar worden verwacht. De voorspelling? Computers kunnen binnen vijf jaar ruiken, horen en voelen. .
Elk jaar komt IBM met een '5 in 5' rapport, waarin vijf ontwikkelingen worden genoemd die het bedrijf de komende vijf jaar verwacht. Dit jaar ligt de focus op de manier waarop computers in de nabije toekomst informatie zullen verwerken. Dat kunnen ze volgens IBM straks op een manier zoals mensen nu doen met hun zintuigen.
Volgens Bernie Meyerson, vice-president van IBM, zou dit een totale verandering van de architectuur van de computer betekenen. Bij het programmeren moet alle informatie nu nog steeds, bit voor bit, worden ingevoerd door mensen. 'Maar stel je voor dat een computer straks naar een voorwerp zou kunnen kijken, en op die manier informatie tot zich zou kunnen nemen', zegt hij tegen de Washington Post.
Het idee is dat mensen en computers eenzelfde soort taal spreken. En volgens Meyerson is dat niet zo bizar als het klinkt. Geur en smaak hebben bijvoorbeeld een chemisch uitgangspunt. Als computers bepaalde moleculen van elkaar zouden kunnen onderscheiden, kunnen ze mensen bijvoorbeeld waarschuwen voor gif of voor voedsel waar zich ziekteverwekkende stoffen in bevinden. En als er uitgebreide geluidsanalyse wordt toegepast, zouden ze het verschil kunnen horen tussen een baby die huilt van ongemak of kraait van plezier. Computers zouden ook het verschil tussen bijvoorbeeld wol en beton kunnen 'voelen' door signalen van vibratie en temperatuur met elkaar te vergelijken. .
***
Diagonaal doorlezen : ik ben er nog altijd niet helemaal uit : zijn zon computers wel mogelijk in de politiek? Moeten wij dan überhaupt nog om de zoveel jaar politiekers gaan kiezen? Met de bytes (of het I.Q) op het voorhoofd, duidelijk zichtbaar voor iedereen, weet het kleinste kind toch dat alle huidige potentaten meteen gezakt zullen zijn? Verder dan hun schoenmaat zullen ze niet komen!
Voor de lagere I.Qs zou er vrijstelling van publicatie-plicht moeten komen, zodat deze mensen niet publiekelijk zichzelf te schande maken. Die verplichte I.Q-dracht op het voorhoofd van mens en computer zou vooral in de zakenwereld veel tijd uitsparen. En zoals U weet : (time = money)
Ook voor de wapen-lobby verschijnen er enorme groeimogelijkheden. Alle zevenschot-modellen met menselijke bediening worden vernietigd, en vervangen door wapentuig die te bedienen valt van op de centrale voor-geprogrammeerde dispatch. Elk individu bepaalt zelf de graden van alarm die hij of zij wenst, en welk gevolg daaraan moet gegeven worden. Zendt een brein bvb Red01 (misdrijf met levensgevaar) uit, wordt dit in een nano-seconde gecheckt, en bij bevestiging beveelt de dispatch een dodelijke straal af op het gevaar. Alles zal controleerbaar zijn, en kan ten allen tijde seconde na seconde herdraaid worden. In feite het logisch gevolg zoals we zien bij Opsporing Verzocht met de thans voorhanden zijnde bewakings-cameras.
Denk eens welk enorm werk er zou bespaard worden aan de Rechtbanken, en becijfer bij Uzelf hoeveel onschuldige mensenlevens er zouden kunnen gered worden door deze ogenblikkelijke gecomputeriseerde misdaad-bestrijding.
Als we de cumul verbieden tussende bytes van de manmet die van zijn computer-vriend, zal alle bedrog uitgesloten zijn. We spelen de man, niet de bal. Want religie zal een rode knop zijn die slechts eenmaal (bij de geboorte) zou moeten kunnen bediend worden, en die met het individu mee het graf ingaat.
Als het ooit zover komt, dan hoop ik, dat er een tweede groene knop zal voorzien worden, die staat voor de taalkeuze van elk individu : naast de moedertaal van zijn keuze, daarnaast wereldwijd, het Esperanto. Met een beetje verbeelding kan er dan een simultaan-vertaling van de ene taal naar de andere geprogrammeerd worden, zodat wij zingend en keuvelendde wereld kunnen rondreizen.
Jongens, jongens, dat wordt hier een hemel op aarde!
***
Pssst : Bij het verlaten van deze droom : de uitvinder ervan niet vergeten AUB.
***
VnV(Vrij en Vrolijk)
Pssst : Mijn favoriete partijnaam voor het Vlaams Belang, voor geval dat er een naamsverandering komt, L & O maakt blijkbaar geen kans. Law and Order : het zijn nochtans de fundamenten van deze partij. Misschien maakt de tweede opgave een betere kans?Minder grimmig, maar grappiger, zegt onze Voorzitter. Vrij en Vrolijk is dus een goede slogan, en de knipoog naar het verleden moet men er maar bijnemen.
1093 - EEN WEERSPIEGELING VAN DE SAMENLEVING ZEGT U?
Dinsdag 18 december 2012
Donkere maand
Zon 8u41-16u38
H Winibald
.
1093 - EEN WEERSPIEGELING VAN DE SAMENLEVING ZEGT U?
Met een hart
Lijk n koekebroodje..
***
Mijne Dierbaren,
Mijn excuses voor deze dagenlange afwezigheid. Hang hier figuurlijk en letterlijk aan het zijden draadje van een straalverbinding. Door hemelse atmosferische perturbaties was er enkele dagen geen straal en dus ook geen verbinding., Half Italië is van half december tot half januari half in slaap . Magniani, dat is Espagnol, en domani is Italiaans, maar betekent wel hetzelfde. D.w.z. Nu niet. Om U een gedacht te geven : het voelt echt apocalyptisch aan en al helemaal in overeenstemming met het aangekondigde einde v/d wereld op 21 december.
Zal het nooit meer doen, Meneer de Jugepee, en zend Jef Vermassen nu maar naar huis, want die kan ik niet betalen met mijn klein pensioentje.
André B.
***
Rommelig, nietwaar, deze samenleving! Demente oudjes die opfleuren bij de Rozen van Margrietje uit hun jeugd, moeten nu in koor gaan optreden in Het Sportpaleis met teksten waarin ze zingen over Follow Me die ze niet begrijpen en zelfs niet eens kunnen uitspreken. Maar met de aftakeling waarmee ze ons opfleuren, zijn ze een weespiegeling van de maatschappij. Niet zo spectaculair maar veel intenser zou zijn, in elke seniorerie, na de siësta een zangnamiddag met oude schl0lgers en oude door iedereen gekende volksliedjes. Met, als kers op de taart, het gezelschap van de kleinkinderen.
De boekskens schrijven het ons voor : het script van Thuis en van Familie is levensecht en waterproof uit het leven gegrepen. Wat onze jeugd daar ingelepeld krijgt is de weerspiegeling van de samenleving. Een normaal gezin, 1 vader, 1 moeder, kinderen is ouderwets want rondom ons moeten er normale homos zijn, normale lesbiennes en normale tussensoorten, moeten 1 man en 1 vrouw zo dikwijls van beroep, van partner en van overtuiging wisselen als van onderbroek. Liefst mèt gebruiksaanwijzing. Het leven is één (bier)feest, werken doen we in ons tussentaaltje met ronkende rrrrrs in de overblijvende tijd, maar we leven en wonen royaal. Als we niet werke, dan slape we, of schuile we (notabene einde december) voor winterse buie. Tja, wat had U gewild? Dat het lente-buien zouden zijn? Dat kan natte rege zijn, of waaiende waaiende wind. Nooit niet-waaiende wind!
Een dorp met maar een of twee nationaliteiten is een rariteit, en een stad moet minstens bijna 200 nationaliteiten kennen om van iedereen te kunnen zijn. Iedereen inbegrepen, en als we dood zijn groeit er gras op onze buik .
***
Ter zake : Gelukkig is er nog een echte wereld, al wordt die ons zoveel mogelijk verborgen gehouden. De naam Poitiers in Zuid Frankrijk doet altijd een belletje rinkelen. Niet zozeer wegens de militaire overwinning op de legers der Barbaren in 732, maar eerder wegens de redding van onze Christelijke Beschaving.Maar al die vele honderden jaren, is de aanvalsdrift blijven beuken op de poorten van onze veiligheid. Lukt het niet met geweld, dan wordt er list ingezet.
En onze Leiders leiden ons niet met helder doorzicht, ze leiden ons inhet verderf, in de overtuiging er zelf beter van te worden. Het kind heeft zelfs een naam : politiek correct volgen en vooral geen eigen mening hebben. Dan komt een bericht als hieronder over als een straaltje lentezon in een donkere uitzichtloze winter.
We zijn fier volledig achter deze gedachte te staan van de
Génération Identitaire, die eind oktober de moskee van Poitiers bezette met 60 jongeren en vorige maand te gast was op de Uylenspiegelfeesten van het KVHV, hield afgelopen zaterdag 8 december (Maria Onbevlekte Ontvangenis) met honderden jonge nationalisten een fakkeltocht ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Lyon, beschermheilige van de stad. Prachtig!
Heb ik iets tegen moskeeën? Om de dooie dood niet zo lang ik leef : elk vogeltje zingt en bouwt zoals het gebekt is en pootjes heeft. Maar laten we elkaar goed begrijpen : elk ion zn eigen achtertuint. Ik niet bij mijn buur, en mijn vuur niet bij mij. Want na hun moskeeën, willen ze ook hun wetten.Ook voor ons. Sharia 4 All. Willen andere volkeren hun eigen eredienst hebben : waar kunnen ze beter zijn dan in eigen rangen?
***
Diagonaal doorlezen : Marine Le Pen dreigt gerechterlijk vervolgd te worden, omdat ze (bijna) twee bezettings-mogendheden met elkaar heeft vergeleken. Tja, vriendelijk was dat niet, maar die bezettingen, die waren/zijn dat toch ook niet?
Het is ook niet fair de Duitse Nationaal Socialistische Arbeiter Partei uit dat ene land, te vergelijken met een veelvoud van vreemde mogendheden, die in hoofdzaak maar één gelijkenis hebben, dat is de Arabische taal. Over eenheid van overtuiging of religiemogen we zelfs niet spreken, want in hun eigen landen moorden ze elkaar uit lijk wilde volksstammen in het regenwoud .
Die Duitsers waren beulen, maar ze waren tenminste even beschaafd, of zelfs beschaafder dan wij, want het was een volk met een hoogstaande cultuur. Spijtig dat het zon bloeddorstige leiders had.
***
VnV(Vrij en Vrolijk)
Pssst : Mijn favoriete partijnaam voor het Vlaams Belang, voor geval dat er een naamsverandering komt, L & O maakt blijkbaar geen kans. Law and Order : het zijn nochtans de fundamenten van deze partij. Misschien maakt de tweede opgave een betere kans?Minder grimmig, maar grappiger, zegt onze Voorzitter. Vrij en Vrolijk is dus een goede slogan, en de knipoog naar het verlelden moet men er maar bijnemen.
