Zoals het spreekwoord zegt, dat het venijn gewoonlijk in het staartje zit, zwaait ook de schorpioen met dat lichaamsdeel dat hel wereldberoemd maakt. Slangen daarentegen, vechten met de blik en de tong vooruit. Dat is al erg genoeg. Maar migranten die zich niet als gasten in andermans huis maar als veroveraars gedragen, zijn net schorpioenen. Vriendelijk in Uw gezicht, tot ze kans zien U met een zwaai van dat achterdeel U en Uw hele Beschaving naar de andere wereld te helpen.
Vreemdelingehaat werkt in twee richtingen. Maar de oorspronkelijke richting van de gasten jegens hun gastheren wordt gewoon verdonkermaand. Zodat alleen de reactie hierop, het verweer, in beeld mag komen. Dat is niet alleen stigmatiserend, maar vooral wraakroepend.
En de teller loopt!
Meer woorden maak ik daaraan niet vuil. Ook BDW zal deze bladzijde wel vlug omslaan. Geteld, gewogen en te licht bevonden.
Of, om net als Joëlleke in Bijbelse termen te spreken: Mane, Tekel, Phares
*
Krenk uw burgers niet langer, maar sluit ze in uw armen
*
Zaterdag wordt Bart De Wever voor de vijfde keer N-VA-voorzitter. Een goed moment, vond Joël De Ceulaer, voor een actuele doorlichting van zijn politieke persoonlijkheid. Hij ging praten met vriend en vijand en brengt in briefvorm verslag uit van zijn zoektocht. In deze vierde en laatste brief zoomt hij in op de relatie van De Wever met de Berbers in zijn stad, want die is duidelijk voor verbetering vatbaar.
*
Beste Bart De Wever,
Het is om te zeggen dat ik de haan al twee keer heb horen kraaien – en dat ik hoop dat de derde keer ons bespaard mag blijven. Een rare evangelische beeldspraak in een brief die over uw relatie met moslims gaat, maar zo ben ik tenminste zeker dat u precies begrijpt wat ik bedoel. Zoals Petrus destijds Jezus driemaal verloochende, zo bent u al twee keer een belofte aan de Marokkaanse gemeenschap niet nagekomen. U weet niet waarover ik het heb? Sta me toe dat ik uw geheugen even opfris.
Twee jaar geleden, op donderdag 2 april 2015, zat u met Etienne Vermeersch bij Lieven Van Gils, die toen nog Reyers laat presenteerde op Canvas. Aanleiding was de uitspraak die u had gedaan in Terzake, over hoe de Berbers in uw stad een gesloten groep vormen, met een – volgens u – zwak georganiseerde islam, en zeer vatbaar zijn voor salafistische stromingen en dus ook radicalisering.
ETIENNE VERMEERSCH, FILOSOOF
*
Vermeersch vond dat u dat niet had mogen zeggen. “Het is misschien wel juist”, vertelde hij mij toen ik hem opzocht om hierop nog eens terug te blikken. “Een socioloog zou die uitspraken over Berbers gerust mogen doen. Maar een burgemeester niet, want het is krenkend. Daarmee stoot hij een deel van zijn burgers voor het hoofd, wat niet goed is.”
Vermeersch kent behoorlijk wat mensen uit die gemeenschap, legde hij uit. “Die mensen hebben een bijzonder rijke cultuur. Daarom heb ik De Wever tijdens die uitzending van Reyers laat aangeraden om in Antwerpen een centrum voor de …
Imazighen-cultuur (****)
…op te richten, met onder meer een museum. Ik heb hem zelfs gezegd dat ik heel wat mensen ken die hem daarbij kunnen adviseren, en dat ik hem die namen kon bezorgen. Dat vond hij zeer interessant, zei hij. Hij ging er eens over nadenken. Maar ik heb er niets meer van gehoord.”
De haan kraaide ten tweeden male toen u op vrijdag 15 mei 2015 voor Maghreb TV, te vinden op YouTube, geïnterviewd werd door…
de Antwerpse imam
Nordine Taouil.
De aanleiding was ook toen uw sermoen over de Berbers, dat volgens Taouil inderdaad veel mensen had gekwetst. Toen hij verwees naar de gewoonte van de drie Amerikaanse presidenten vóór Trump – Clinton, Bush en Obama – om elk jaar een iftar te organiseren in het Witte Huis, om samen met een moslimdelegatie de islamitische vasten te breken. Was het geen idee, vroeg Taouil, om dat ook in het Antwerpse stadhuis te doen? U knikte beleefd en zei dat u erover zou nadenken. “Ik zal uw suggestie zeker bekijken.”
Maar opnieuw bleef uw belofte zonder gevolg. Dat wil zeggen: er gebeurde niets.
Een vriend van de joden
Nu weet ik niet of een iftar in het Antwerpse stadhuis wel zo’n goed idee zou zijn, gelet op de neutraliteit die de overheid in ons land beweert te moeten handhaven. Maar dat u nog werk hebt aan uw relaties met de moslims in Vlaanderen, en dan vooral de moslims in uw stad, staat buiten kijf. Omdat ik zelf weinig recht van spreken heb, ben ik daarover gaan praten met …
Ali Kaddouri
… en
Brahim Bairi,…
…twee geëngageerde Antwerpenaren met Berberse roots, die al vaak bij u over de vloer geweest zijn.
Maar voor ik hen het woord geef, ga ik terug naar uw relatie met de joodse gemeenschap. Die begon ook op een ongelukkige manier. Eind oktober 2007 noemde u de excuses van Antwerps burgemeester Patrick Janssens (sp.a) aan de joodse gemeenschap in zijn stad “gratuit”. Janssens had zich verontschuldigd omdat het Antwerpse stadsbestuur tijdens de Tweede Wereldoorlog mee verantwoordelijk was voor de jodenvervolging.
MICHAEL FREILICH, JOODS ACTUEEL
*
Twee dagen later slikte u die woorden in en ging u door het stof. “Ik reageerde zoals ik gebekt ben, en zocht gewoontegetrouw de controverse op”, schreef u in een opiniestuk dat toen zowel in de “voormalige” als in de “zogenaamde” kwaliteitskrant verscheen, in De Standaard én De Morgen. Tussen haakjes: u had eerder al op joodse tenen getrapt, in maart 2005, toen u in De Standaard poneerde dat de Holocaust, zoals historicus Norman Finkelstein schrijft in De Holocaust-industrie, wordt gebruikt om er voordeel uit te halen.
Gelukkig bent u zeer goed bevriend met de joods-Antwerpse politicus André Gantman, vroeger een liberaal, vandaag bij N-VA. Hij bracht u eind 2007 in contact met mensen van Joods Actueel en het Forum der Joodse Organisaties. En dat werd het begin van een heel mooie vriendschap, aldus Michael Freilich.
“Wij hebben Bart De Wever toen onder meer in contact gebracht met een man die het concentratiekamp had overleefd omdat hij zo mooi kon zingen”, vertelde Freilich. “De Duitsers hielden hem in leven omdat ze hem graag hoorden. Die ontmoeting heeft toen een kanteling teweeggebracht bij de burgemeester. We hebben onze meningsverschillen nog, onder andere over het verbod op de koosjere slacht, maar na dat moeizame begin is hij een vriend van de joodse gemeenschap geworden. ‘De deur van het stadhuis staat altijd voor u open’, zei De Wever na zijn aantreden. En zo ervaren wij dat ook.”
Ik heb Freilich gevraagd of hij een advies heeft voor Antwerpenaren in de islamitische gemeenschap. “Ik zou hen aanraden om de burgemeester de hand te reiken”, zei hij. “Ga met hem praten, nodig hem regelmatig uit, werk aan een duurzame relatie. Ik denk dat mijn moslimvrienden in Antwerpen nog niet goed genoeg georganiseerd zijn.”
Een heel andere Jos
Goed. Dan neem ik u nu graag mee, mijnheer De Wever, naar mijn ontmoeting met Ali Kaddouri en Brahim Bairi, twee van uw sympathieke en hardwerkende stadsgenoten met wie ik twee weken geleden de hele avond thee heb gedronken. U kent hen goed, want zij zijn betrokken bij de zogenoemde Zuidwerking van de stad Antwerpen – een vorm van stedelijke ontwikkelingssamenwerking die zich richt op de dorpen in Marokko waar Marokkaanse Antwerpenaren hun roots hebben.
“Onze eerste afspraak met De Wever stond gepland in maart 2015”, vertelde Kaddouri mij. “We hadden een goede verstandhouding met het vorige stadsbestuur, en wilden eens poolshoogte gaan nemen of we die dialoog konden voortzetten. Maar omdat De Wever toen net die uitspraak over de Berbers deed, hebben wij die afgelast. Drie weken later kregen we een mail met de uitnodiging om toch eens langs te komen. Sindsdien hebben wij de burgemeester al verschillende keren ontmoet. Ik denk dat wij de Berbers zijn die hij het vaakst ziet.”
Volgens Kaddouri hebt u tijdens uw eerste ontmoeting duidelijk gemaakt dat het niet uw bedoeling was om iemand te kwetsen. “Maar hij vond wel dat we iets moeten doen aan de problemen in de gemeenschap”, aldus Kaddouri. “Aan de grote schooluitval, de drugs, de radicalisering – hij nam geen blad voor de mond en vroeg of wij hem daarin volgden. Wij vonden het goed dat hij dat zei, want ook wij willen die problemen aanpakken. We hebben ook andere problemen op tafel gelegd: discriminatie, racisme bij de politie, het Offerfeest en noem maar op. Toen wij hem vroegen of hij de bouw van een grote moskee in Antwerpen wilde steunen, heeft hij dat bevestigd. Als dat kon helpen om vooruitgang te boeken, dan was hij bereid om die stap te zetten. Dat is goed. Helaas is er sindsdien niet veel gebeurd.”
Antwerpen heeft nog altijd geen moskeebeleid, legde Kaddouri uit. “Er zijn nog maar drie moskeeën in Antwerpen erkend. Twintig dossiers wachten op erkenning, maar die zitten allemaal vast bij minister Liesbeth Homans, toch een partijgenote van De Wever. Daardoor hebben die moskeeën geen geld, en kunnen ze geen degelijk opgeleide imam van bij ons in dienst nemen. Ze moeten hun toevlucht nemen tot gelukszoekers, importimams die geen enkele affiniteit hebben met de Antwerpse gemeenschap en de plaatselijke cultuur, maar die blij zijn met een paar honderd euro per maand – dat halen de leden van de moskee dan zelf op.”
Als het u menens is met de strijd tegen de radicalisering, mijnheer De Wever, dan is dat moskeebeleid een topprioriteit, heb ik mij laten uitleggen door Kaddouri. “Jongeren vallen in slaap in de moskee, omdat ze geen woord begrijpen van wat de imam zegt. En de imam begrijpt niets van de leefwereld van die jongeren. En zo blijven jongeren van de derde en vierde generatie weg uit de moskee, met alle gevolgen van dien. Jongeren die dikwijls op zoek zijn naar een identiteit, zonder job, en die nog worden geviseerd door de politie, voelen zich niet thuis in de samenleving. Zo kan het uiteindelijk ontsporen. Het politieke discours speelt daarin ook mee.”
Brahim Bairi vraagt zich af waarom moslims hier zo moeten vechten voor hun rechten. “De islam is in 1974 erkend, maar toch is er nog altijd die grote terughoudendheid. Die de problemen alleen maar verergert. Dat begrijp ik niet.”
Hoe belangrijk het discours van politici is, ondervond Bairi toen hij zelf nog een jonge snaak was, na Zwarte Zondag in 1991. “Jarenlang hadden mijn ouders met hun gezin in vrede samengeleefd met Jos naast de deur. Altijd vriendelijk, nooit een probleem. Maar na 1991 was alles onze schuld, lag alles aan de vreemdelingen. De Jos van vroeger was ineens een heel andere Jos geworden.”
Vaker naar de moskee
U hebt zelf ooit gezegd, mijnheer De Wever, en ik citeer u, dat “de optelsom van heel veel negatieve ervaringen" maakt dat je “naar een cultuur van wantrouwen” gaat. U had het dan over de stamboomvlaming die na “negatieve ervaringen” met “slecht geïntegreerde” migranten racistisch wordt en begint te discrimineren. Als u dat gelooft, denkt u dan niet dat het omgekeerde ook mogelijk is, dat jonge Vlamingen met een migratieachtergrond na een optelsom van negatieve ervaringen ook achterdochtig worden?
ALI KADDOURI, ANTWERPENAAR
“Mijn kinderen gingen tot voor kort naar dezelfde school als die van Bart De Wever”, vertelde Brahim Bairi mij. “Ik kwam zijn vrouw regelmatig tegen aan de schoolpoort, en dat contact was altijd zeer aangenaam. Maar ik zou de burgemeester eens willen vragen of hij oprecht gelooft dat onze kinderen later dezelfde kansen zullen hebben. Ik nodig hem nu al uit om nog eens samen te komen als onze kinderen afgestudeerd zijn. Gelijke kansen bestaan hier nog niet. Er is nog veel werk aan de winkel.”
Let wel, zowel Kaddouri als Bairi zijn zeer te spreken over de manier waarop u achter de schermen met hen omgaat. “De burgemeester is hoffelijk en oprecht betrokken, en petit comité gedraagt hij zich als een burgervader. Helaas doet hij dat niet in het openbaar. Al lijkt zijn toon de laatste tijd wat minder hard.”
Bairi gaf mij een voorbeeld. “Na de aanslagen in Brussel, in maart vorig jaar, hebben wij met een paar honderd Antwerpenaren, vooral moslims, een stille optocht gehouden naar de Groenplaats. Achteraf heeft de burgemeester ons laten weten dat hij dat zeer op prijs stelde. Maar in het openbaar heeft hij daar niets over gezegd. Dat is jammer.”
En dan is er nog die iftar. Behalve Nordine Taouil wil niemand dat u de vasten breekt in het stadhuis, maar u zou toch beter een voorbeeld nemen aan uw minister-president Geert Bourgeois (N-VA), die dat al wel in het openbaar heeft gedaan, voor de camera’s, en met een toespraak waarin hij benadrukte dat moslims er in Vlaanderen gewoon bij horen.
Voor zover ik dat heb kunnen nagaan, mijnheer De Wever, hebt u tot dusver twee keer een iftar bijgewoond. Eén keer in de Roma, in 2015, waar behalve een verslaggever van Gazet van Antwerpen toen geen pers aanwezig was. En één keer eerder dit jaar, in een soort carwash annex garage waarvan de eigenaar elk jaar een iftar organiseert voor de minderbedeelden. Bairi en Kaddouri waren ook twee keer van de partij. “Dat zou Bart De Wever veel vaker moeten doen”, zei Kaddouri. “Als ik burgemeester was, zou ik elke maand een moskee, kerk of synagoge bezoeken.”
Het kostbare weefsel
Mag ik mij bij dat voorstel van Kaddouri aansluiten, mijnheer De Wever? Zou het geen idee zijn mocht u aan een betere verstandhouding werken met de moslims in uw stad? Zij zijn per slot van rekening uw bondgenoten in de strijd tegen radicalisering en ander onheil. Ga wat vaker met die mensen praten. Volgens Bairi moet u een voorbeeld nemen aan de Mechelse burgemeester Bart Somers (Open Vld). “Die heeft de stap gezet. Het is een moeilijke stap, maar hij heeft nu een goede relatie met alle gemeenschappen in zijn stad, in wederzijds respect en met veel waardering van iedereen. Die stap moet in Antwerpen nog worden gezet. Dat De Wever daartoe in staat moet zijn, bewijst zijn recente bezoek aan Marokko. Dat was een mooi signaal. Hij is de eerste burgemeester die een bezoek heeft gebracht aan de dorpen waar de roots van veel van zijn stadsgenoten liggen.”
U hoort het, mijnheer De Wever, alles is nog niet verloren. U zou in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 het kostbare Antwerpse weefsel een grote dienst bewijzen als u openlijk en onbeschroomd de banden zou aanhalen met mensen zoals Bairi en Kaddouri. Als u luidop zou zeggen dat 't Stad van iedereen is. Als u de politieke polarisering niet meer zou laten ontsporen in de polarisering tussen bevolkingsgroepen, want niets is nefaster dan dat. Op 22 mei 2006 schreef u nota bene zélf in De Morgen: “Polarisering voedt alleen de uitersten, en vernietigt de democratie.”
Bairi stipte nog iets cruciaals aan. “Mijn vader heeft hier 40 jaar gewerkt”, zei hij. “Je zou kunnen zeggen dat zijn generatie economisch werd uitgebuit. Wel, de volgende generaties worden politiek uitgebuit. Wij worden gebruikt om electoraal te scoren. Wij zijn niet perfect, dat weten we, maar we willen geen politiek kanonnenvlees zijn, zoals de Marokkaanse soldaten kanonnenvlees waren in de Tweede Wereldoorlog. Een gemeenschap moet toch geen holocaust meemaken alvorens ze recht heeft op respect? Bart De Wever zou de politieke moed moeten hebben om daar tegenin te gaan.”
Ik denk dat Bairi gelijk heeft. Vroeger, toen u als dwarse en eenzame conservatief het politieke forum betrad, leed u niet aan electorale behaagzucht, en durfde u tegen de tijdgeest in te gaan. Tijd om die houding nieuw leven in te blazen.
En als u mijn raad niet volgt, volg dan die van Etienne Vermeersch, nochtans een van de felste islamcritici van Vlaanderen en een man naar wie u zeker erg opkijkt. Krenk uw burgers niet langer, mijnheer De Wever, maar sluit ze in uw armen.
Op deze ronduit melige, maar oprecht constructieve noot sluit ik mijn brievenmarathon af. Het was mij een groot genoegen. Ik dank u voor uw aandacht.
Met beleefde groet,
Joël De Ceulaer
*
(****) Imazighen-cultuur:
*
wie in deze afbeelding ’n gelijkenis ziet met de zespuntige ster van het Volk van Israël, die mag het zeggen
*
Een wel zeer individuele expressie van een aller individueelste emotie is volgens mij, dat het Ondermaanse de Geest opvangt van Hierboven, maar dat de Geest van het Ondermaanse ook terug gekaatst wordt naar Boven…
Christenen noemen dat ‘In de Naam vaqn de Vader, en de Zoon en de H. Geest’. Drie variaties op hetzelfde thema.: eerbied voor de Natuur, waaruit alle leven voortkomt….
Babbelen met Slinxen is, net als babbelen met is-lammerds, altijd een hachelijke bedoening. Die pakken de katten altijd bij de staart en zijn dan verwonderd dat die zich omdraaien en terug krabben.
Stel U gewoon even voor dat een groep Catalanen of Vlamingen , op de vlucht voor de EY*dictatuurn uitwijkt naar Marokko en daar de Wetten wil naar hun hand zetten. Lang zou daar niet over gepraat worden, maar de koppen zouden rollen…
Waarom laten de Vlamingen dan het omgekeerde toe? .
Vandaag lijkt het wel onmogelijk om de klok terug te draaien in een soort ‘Reconquista’’, een Kruistocht om het eigen land terug te heroveren. Maar is het dan nodig te overwinnen, om spijts alles voort te proberen?
Ik ben geen ecologist, maar als de natuur geschonden wordt, is het een Wet van Meden en Perzen, dat de Natuur vroeg of laat zichzelf opnieuw uitvindt.
In deze 3de van de vier Open Brieven, zit in de eerste zin, het Ceulelaereke er (met opzet?) kilometers ver naast. De slogan van Het Vlaams Belang is NIET ‘Eigen Volk’, maar ’Eigen Volk Eerst’. Wat een wereld van verschil is. Eigen volk eerst is wat het zegt. Het eigen volk op de eerste plaats. Anderen komen pas daarna, achteraan. In, bijvoorbeeld, de zorgsector. In de tewerkstelling. Op het politiek vlak. Vooral dat laatste. Anders nemen die al gauw het voortouw, zoals bij de burgemeester van grootsteden bij de Noorderburen. Van Burgemeester rnaar Minister, en van Minister naar Pacha, Kalief of Sultan. Met, voor wie dat overleefd heeft, Het Eigen Volk laatst….
Wie dat anders zegt, heeft loense bijbedoelingen!
Duizend en één Nacht aan de Beurs in Bruxellabad
*
Als hete Schotse Scheve en Slinxe gedachtengoed al ooit eens zo duidelijk in zijn kaarten heeft laten kijken, is het wel over de heerlijke zaligmakende immigratie, door die éne mening, de hunne, voor elk levend wezen als dogma naar voor te schuiven. Stelt zich alleen de vraag voor wie die heerlijkheid geldt. Toch niet voor het lijdende Eigen Volk. In geen enkel geval niet. De discussie kan, volgens De Ceukelare, pas starten als iedereen de (wilde) immigrante aanvaardt, toejuicht en verheerlijkt.
Llint mij een beetje Stalinistisch, ja zelfs Hitleriaans!
Daarmee is alles gezegd. Dat BDW zó stom is, zou ik wel eens willen zien. Doen alsof is een beter idee.
Hier past het om de woorden van de andere ‘club’ te citeren waarvan BDW niet wil weten. Die zeggen dat er alleen naar hen, het VB, geluisterd wordt, als ze er zo brutaal mogelijk tegen aan gaan. Wie daarover minstens niet wil nadenken, bewijst van slechte wil te zijn. Die dan verkiest dat de Vlaams Nationalist braaf biddend voor de poort blijft staan.
En van wie zou men doe brutaliteit geleerd hebben? De Gentse Roden drukten dat kort en krachtg zo uit (ik val in herhaling): je moet miene kameroad zijn, of ‘k sloan up joen tote’ – een doorslaand argument waarmee ze toen nog succes boekten ook.
En neen, Ceukeleurke, de Vlaming is geen Catalaan, geen Rus, geen Duits en geen Fransman: de Vlaming is Vlaming dien God hemVlaming schiep. De denkt te doet zoals Vlamingen doen. Wees dus gerust, ook voor BDW is dat geen nieuws. Hij kent zijn Pappenheimers als geen ander. Hij weet dus zeer goed, dat de hardliners van het VB al vele jaren van onderen uit de federale dans leiden. Was er geen VB geweest, dan zou er niet eens een andere mening bestaan hebben dan die van het Ceukeleurke… Knikken, zwijgen, en vuisten maken alleen in de broekzakken. Tot De Muren vallen…
Maakt dat ondertussen een samenleving gelukkig en welvarend?
Als BDW het gepresteerd heeft om te staan waar hij staat, heeft hij dat in hoofdzaak te danken aan die hardliners. En ook ’n beetje aan zijn eigen politiek talent. Plus est en Vous.
**
*
BRIEVEN AAN DE WEVER
Die 'club' van u, mijnheer De Wever, lijkt toch een beetje op dat 'eigen volk'
Vandaag, in zijn derde brief, vraagt hij De Wever wat nu precies het verschil is tussen de N-VA en Vlaams Belang, en wie er bij die ‘club’ hoort, waar N-VA het altijd over heeft.
*
Beste Bart De Wever,
Het is met respect dat ik bij het begin van deze brief naar uw vader verwijs, want het compliment is gemeend. U hebt gepresteerd wat hij eerder op kleine schaal had gedaan: het Vlaams-nationalisme weggerukt uit de handen van extremisten. Het is uw broer Bruno, historicus aan de UGent, die mij vorig jaar in een interview uitlegde hoe dat in zijn werk ging.
Als tiener ging uw broer nog mee betogen voor amnestie. “Het idee was dat de Vlaamse collaborateurs geen enkele schuld trof”, vertelde hij. “Wij wilden dat schuld en boete volledig werden uitgewist.” Hij was lid van het VNJ, het Vlaams Nationaal Jeugdverbond. “Een anti-Belgische, nationalistische en extreemrechtse jeugdbeweging” noemde hij dat. “De groep waartoe ik behoorde, in Kontich, is afgesplitst om een nog extremere groep te vormen: het Algemeen Vlaams Nationaal Jeugdverbond. Dat AVNJ greep terug naar de vooroorlogse jeugdbeweging.”
Of dat AVNJ neonazistisch was, vroeg ik uw broer. “Ja, die beweging bevond zich in het neonazistische milieu”, antwoordde hij. “Dat klinkt zwaar, want mijn leiders en vrienden bij het AVNJ waren de kwaadsten niet. Maar wij gingen op kamp naar Duitsland, met de Wiking Jugend, en dat waren regelrechte neonazi’s.” En nu komt het. Uw broer: “Toen mijn vader dat in de gaten kreeg, heeft hij ervoor gezorgd dat die AVNJ-groep terug aansluiting vond bij het VNJ. Hij heeft zich daarvoor persoonlijk geëngageerd en dat is hem ook gelukt.”
Iets vergelijkbaars, maar dan op grotere schaal, hebt u gedaan, mijnheer De Wever. In de jaren negentig werd het Vlaams-nationalisme gekaapt door het Vlaams Blok. In 2004 werd die partij zelfs de grootste in het Vlaams Parlement.
*
In 2006 – u was twee jaar voorzitter, de N-VA overleefde dankzij het kartel met CD&V – vroeg ik u wat u vond van Vlamingen die een afkeer hebben van de Vlaamse identiteit. U zuchtte en zei: “Dat is het drama van de laatste twintig jaar. Door de opmars van Vlaams Belang willen veel mensen niets meer met het Vlaams-nationalisme te maken hebben. Zover is het gekomen. Dat is voor mij natuurlijk een benepen positie om te werken. Maar ik heb geen keuze. Ik zal in deze strijd desnoods ten onder moeten gaan.”
Het was Stalingrad geworden, zei u, met een verwijzing naar de beslissende veldslag van WO II. “Dat gevoel heb ik als voorzitter van de N-VA. Ik ben de commandant van de Russen in Stalingrad. En ik moet mij staande houden tegen de overmacht van het Vlaams Belang. Ik kan alleen maar hopen dat mijn strijd ook afloopt zoals in Stalingrad, met een overwinning voor de Russen. Achteruitgaan is geen optie. Het is winnen of sterven.”
U hebt, tot nader order in elk geval, gewonnen. Dat is mede het resultaat van het cordon sanitaire: VB-kiezers die niet voor een oppositiepartij wilden blíjven stemmen, werden door dat cordon wellicht wat afgemat. Maar, eerlijk is eerlijk, het is ook uw verdienste, want vóór u is geen enkele politicus erin geslaagd om de VB-kiezer op andere electorale gedachten te brengen. Daarvoor verdient u krediet.
Maar hoe hard verschilt uw discours van dat van Vlaams Belang? Bent u niet een tikje te mild voor de racistische kiezer? En is uw inclusieve nationalisme echt zo inclusief?
Geen klik met het Blok
**
*
Sta me toe dat ik eerst een andere vraag behandel: gaat u ooit het cordon sanitaire doorbreken? De kwestie zal steeds prangender worden naarmate de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 dichterbij komen. Wat als andere partijen de N-VA aan de kant willen duwen, en u met de hulp van Vlaams Belang toch een coalitie op de been zou kunnen brengen? Zult u dan toehappen? Ook in Antwerpen? Als Wouter Van Besien en Kris Peeters u dreigen te onttronen, gaat u dan praten met Filip Dewinter?
Die vraag durf ik nu al te beantwoorden: nee. U bent zogezegd een tegenstander van het cordon sanitaire, maar u zult het wél blijven eerbiedigen. Zeker in Antwerpen. Ik laat mij vertellen dat u Dewinter nog meer haat dan Bert Anciaux – en dat wil wat zeggen.
Ooit zat u met hem aan tafel, dat is bekend. In 2003, toen uw partij verschrompeld was tot die ene Kamerzetel van Geert Bourgeois, hebt u een paar gesprekken gevoerd met Dewinter, Frank Vanhecke en Gerolf Annemans. Zoals u toen met iedereen praatte, ook met Open Vld en CD&V. Maar met het Vlaams Blok is er nooit een echte klik geweest, wel integendeel: u hebt zich altijd van die partij en haar satellieten gedistantieerd.
Dat was in uw studententijd al zo. “Van het Vlaams Blok moest De Wever niets weten”, vertelde Alain Mouton, uw oude makker bij het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond, mij. “Het Vlaams Blok rekruteerde bij het NSV, de Nationalistische Studenten Vereniging, en daar wilde het KVHV niets mee te maken hebben. Ik weet nog dat Koen Kennis, die vandaag schepen is in Antwerpen, als KVHV-preses altijd wilde dat wij ons gedeisd hielden als het NSV in de clinch ging met linkse tegenbetogers.”
LOUIS VOS, HISTORICUS KU LEUVEN
Mouton is niet de enige die zich eraan ergert als u in de zak van het Vlaams Blok wordt gestoken. Ook Louis Vos, uw oud-promotor, en Etienne Vermeersch, die morgen in mijn laatste brief aan het woord komt, kunnen niet aanvaarden dat sommigen u weleens een racist of fascist durven te noemen. “Dat ergert mij enorm”, vertelde Vos mij toen ik met hem koffie zat te drinken in Leuven. “Ik denk niet dat De Wever zich daardoor uit het lood laat slaan, want hij is zelf ook niet mals voor anderen, maar het is totaal oneerlijk. Dat hij de problemen van de multiculturele samenleving durft te benoemen, vind ik net moedig. Dat is geen reden om hem een racist te noemen.”
Ook Jan Jambon en Peter De Roover, vandaag boegbeelden van uw partij, hebben altijd afstand gehouden van Vlaams Blok/Belang. Zij waren het duo dat in de jaren negentig de Vlaamse Volksbeweging nieuw leven inblies, iets waarvoor u veel bewondering had. Als ze dat gewild hadden, zouden ze bij het Blok verkiesbare plaatsen hebben gekregen. Maar dat hébben ze nooit gewild. Zij zaten, en zitten, op uw lijn.
ICO MALY, CULTUURWETENSCHAPPER
Ook Ico Maly, cultuurwetenschapper aan de universiteit van Tilburg en auteur van N-VA. Analyse van een politieke ideologie, het meest kritische boek dat ooit over u en uw partij verscheen, steekt u niet in dezelfde zak als Vlaams Blok/ Belang. “De visie van De Wever op de natie als een levend organisme vind je terug bij iemand als Mussolini”, vertelde Maly mij toen ik hem interviewde. “Die visie past in een lange anti-verlichtingstraditie, waarbinnen ook het fascisme groeide. Maar De Wever is geen fascist, laat dat duidelijk zijn. Een centraal punt bij fascisme is een cultus van geweld, zoals het NSV dat vroeger deed. Dat heeft het KVHV bij mijn weten nooit gedaan, en de N-VA ook niet. Dat onderscheid is fundamenteel, dat moet je erkennen.”
De dader wordt vrijgepleit
Tot zover, mijnheer De Wever, het goede nieuws. Ico Maly is niet zo enthousiast als vele anderen over het feit dat u kiezers van Vlaams Belang heeft afgesnoept. “De N-VA-natie is inderdaad niet meer louter ingebed in ras of etnie”, aldus Maly. “Dat is, behalve de geweldloosheid, nog een cruciaal verschil met het fascisme. Maar de vraag of De Wever het cordon sanitaire al dan niet zou doorbreken, vind ik minder pertinent. Je kunt je beter afvragen of De Wever het cordon al niet doorbroken hééft.”
Maly verwijst naar het Front National in Frankrijk. “Is Marine Le Pen minder radicaal dan haar vader Jean-Marie, of heeft ze het radicale programma van haar vader aanvaardbaar gemaakt? De Wever zal expliciet racistische uitspraken vermijden. Hij zal nooit, zoals Dewinter, zeggen dat ‘de poen van ons pensioen in de pocket van Mohammed’ zit. Dat compliment gunnen we hem. Maar zijn idee over het migratiebeleid, het middenveld, de media, hoe alles en iedereen per se zijn agenda moet overnemen, van de pers tot een organisatie zoals Unia – dat is behoorlijk zorgwekkend.”
Wat mij vooral zorgen baart, is uw visie op racisme en discriminatie. Uw partijgenote Liesbeth Homans zegt graag dat racisme relatief is, maar wat weinigen beseffen, is dat u nog vérder gaat. Op een sluwe manier ontkent u eigenlijk dat racisme en discriminatie de bron van veel maatschappelijk onheil zijn. U deed dat het duidelijkst bij de lancering van een boek van politoloog Bilal Benyaich, op zaterdag 21 maart 2015 in het Antwerpse stadhuis. Die dag zette u het hele discours over racisme en discriminatie op zijn kop.
Vroeger, toen links nog de toon van het debat zette, werd racisme gezien als de oorzaak van veel problemen: discriminatie op de arbeidsvloer en op de huurmarkt, bijvoorbeeld. Gevolg: een gebrekkige sociaal-economische integratie. U hebt dat schema compleet omgedraaid. Racisme en discriminatie zijn voor u niet mede de oorzaak, maar het gevólg van een soms gebrekkige integratie – een culturele integratie, dan vooral.
In deze MeToo-tijden, mijnheer De Wever, zouden we dat ‘victim blaming’ noemen: racisme is niet de schuld van de daders, maar van de slachtoffers. U zult nu zeggen: nee, het is de schuld van het beleid dat jarenlang geen deftig integratiebeleid voerde, maar goed, u begrijpt wat ik bedoel – de dader zelf wordt de facto vrijgepleit. U hebt met die racistische Vlaming gedaan wat met de collaborateurs nooit is gelukt: u hebt hem amnestie verleend. De vroegere Vlaams Blok-kiezer die nu voor N-VA stemt, en in één moeite door alle Vlamingen die wel eens een racistische gedachte koesteren, hebben van u absolutie gekregen. U hebt, in de woorden van uw broer, schuld en boete uitgewist.
Het mysterie van de club
Maar nu kom ik bij de belangrijkste vraag die ik u vandaag wil stellen. Ik geef de vraag cadeau aan collega’s die u nog wel mogen interviewen: is uw nationalisme echt zo inclusief als u zegt? Uw punt is bekend. Vlaams Belang belijdt een etnisch, exclusief nationalisme: een buitenstaander kan geen lid worden van de club. N-VA belijdt een civiel, inclusief nationalisme: een buitenstaander kan wél lid worden van de club.
Het beeld van die ‘club’ duikt ook op bij uw partijgenoten. U vergelijkt dat soms met een voetbalploeg. In de kleedkamer doet iedereen zijn zin, op het veld moeten alle spelers de spelregels volgen, anders zal de ploeg nooit scoren. De vraag is wat u met die spelregels bedoelt, en ook: wat een mens moet doen om tot die club te mogen behoren?
Ik vermoed dat de Belgische grondwet en de wetten van het Belgische volk niet volstaan als spelregels, dat zou een al te liberale invulling van de club zijn – die definitie gebruikte zelfs Dyab Abou Jahjah vroeger. Op hetzelfde grondgebied wonen volstaat zéker niet – je moet niet alleen op het veld staan, je moet willen meespelen.
Hier geboren worden, dan? Nee, ook dat volstaat niet. Denk maar aan Fouad Belkacem, die volgens u vast niet tot de club behoort. Hij werd hier geboren, maar kreeg als baby de Marokkaanse nationaliteit en werd pas later ook Belg. Ik denk dat ik mag zeggen dat u hem liefst de Belgische nationaliteit zou afpakken en naar Marokko zou sturen. Omdat hij de wetten van het Belgische volk had overtreden? Nee, niet daarom. Want dat deden Marc Dutroux en Ronald Janssen ook. Op nogal fanatieke wijze.
Ja maar, zult u zeggen, Marc Dutroux en Ronald Janssen zitten dan ook in de gevangenis. En dat is waar. Maar ze zitten wel in ónze gevangenis, in de gevangenis van onze club, om uw beeldspraak te gebruiken. Dat is namelijk een van de spelregels: wie een andere speler vermoordt of verkracht, krijgt een rode kaart en moet in de cel. Hij mag dan niet meer meespelen, maar behoort toch nog bij de club. De club bouwt gevangenissen om stoute clubleden al dan niet tijdelijk op te sluiten. Wel een verschil met Fouad Belkacem, die u zelfs niet in de cel van uw eigen club wil.
U zegt? Zoek ik spijkers op laag water? Ik denk het niet. Ik denk dat hier de vinger op de wonde ligt. Die ‘club’ van u, mijnheer De Wever, lijkt toch een beetje op dat ‘eigen volk’ van Vlaams Belang: wie hier een stamboom heeft, hoort net iets meer en vanzelfsprekender bij de club dan iemand die ouderlijke of grootouderlijke roots heeft in de migratie.
ICO MALY, CULTUURWETENSCHAPPER
Jamaar, zult u zeggen, N-VA-kopstukken Zuhal Demir, Nabila Ait Daoud en Nadia Sminate hebben een migratieachtergrond en zitten zelfs mee in het bestuur van de club. En dat is juist. Maar hoort Dyab Abou Jahjah, ooit Vlaanderens publieke vijand nummer één met zijn Arabisch Europese Liga, bij de club? Rachida Lamrabet, die vragen heeft gesteld bij het boerkaverbod? Youssef Kobo, die door de N-VA-meute op sociale media zolang werd opgejaagd tot hij ontslagen werd? Horen zij ook bij de club?
Goh, dat hangt ervan af, hoor ik u denken. Willen zij wel deel uitmaken van de club? Wie mee voetbal wil spelen, moet een beetje zijn best doen. Wie onze normen en waarden verwerpt, mag toch niet verwachten dat het clubbestuur enthousiast is. Mja. Maar wat doet u dan met een stamboomvlaming die uw normen en waarden verwerpt? Wat als ik bijvoorbeeld zeg dat ik niet bij de club wil behoren? Wat als ik morgen het boerkaverbod veroordeel? Zoals Eva Brems dat destijds in het parlement deed, toen ze nog verkozene was voor Groen? U hoeft niet te antwoorden, hoor, want ik weet het al: Eva Brems en ik horen uiteraard bij de club. Ook als ik de Vlaamse identiteit verwerp, want dat dwarse is nu net zo typisch voor de Vlaamse identiteit, nietwaar?
Ik geef Ico Maly het laatste woord, want hij heeft hier – als geëngageerd lid van de club – grondig over nagedacht. “Ja, ik ken de redenering van De Wever”, antwoordde hij toen ik hem de clubvraag stelde. “Ik ken zijn verhaal van dat inclusieve nationalisme. En het klopt dat dat het klassieke bloed-en-bodem-nationalisme overstijgt. Maar het uitgangspunt dat de stamboomvlaming de echte drager is van de Vlaamse cultuur en sowieso meer rechten heeft, blijft wél bestaan. De Wever heeft het vaak over ‘internuptialiteit’ als streefdoel: echte integratie verloopt volgens hem via het interculturele huwelijksbed. Met andere woorden: de kindjes die ik als stamboomvlaming maak, zijn echtere leden van de club dan kindjes die twee Vlamingen met een migratieachtergrond maken. En zo komt etniciteit terug op het voorplan.”
Morgen, mijnheer De Wever, ga ik in op uw relatie met de islam, en breng ik verslag uit van gesprekken die ik heb gevoerd met een paar Marokkaanse Antwerpenaren.
Immigranten met een migratie achtergrond tot in de elfendertigste generatie, (!) kunnen misschien wel Belg worden, maar Vlaming? Nogal wiedes. Dat ‘Belg’ zijn wordt ons vrijelijk toegewopen, gratis op de mpuw gespeld aan ons en aan iedereen die daar heil in ziet. Het is als een zotskap die wordt opgezet en die dan, mits goed versierd, goed opbrengt. Leefloon en zo. Tenminste, voor mensen met een migratie achtergrond. Wie hier geboren en getogen is, moet als Vlaming het maar zien te redden met een armzalig pensioentje. Te weinig om te overleven en teveel om er aan dood te gaan.
Een terugblik in de Geschiedenis.
Jacob Van Artevelde, ’n Gentenaar die er waarschijnlijk geen punt van maakte als Vlaming te worden aangesproken omdat eenieder toen wist dat ij Vlaming was (Coburgia was toen nog niet uitgevonden), heeft het toendertijd aan den lijve ondervonden. Meer zelfs, hij heeft het met zijn leven bekocht, want vermoord door het gepeupel vlak bij zijn eigen (achter)deur. Uit de gratie geraakt, omdat hij onvoldoende gezorgd had voor het ‘eigen volk’. Als historicus zal BD wel niet in dezelfde val lopen. O het even: een standbeeld krijgt die toch!
Een vroege oud-neonazi?
*
Kijk, dat is het verschil met alle andere politiekers. BDW kent het ware verhaal, hij is er zelfs - cum laude – in gespecialiseerd.
En wat ik effenaf vals vind aan het Ceekeleirke, is dat hij de vroeg gestorven Vader De Wever wel degelijk te berde brengt, maar bedremmeld zwijgt over diens grafsteen. Waarop in voldoende grote letters geboekstaafd staat “AVV-VVK’. En dat nog wel in kruisvorm. Zijn de tijden enigszins veranderd, de realistische Vlaming is dat niet. Om het even tot welke ‘club’ hij behoort. Het wordt alleen hoog tijd, dat Slinx dat begint in te zien. Het gaat tenslotte ook om HUN welvaart!
Het is mij dan ook deze keer weer een bijzondere eer en een grot genoegen aan de geachte lezer van onderhavig nederig ‘kolommetje’ een Grote Meneer te mogen voor het voetlicht brengen. Historici en historici, dat zijn er twee: U moet ze maar weten uit elkaar te houden.
*
Als de olifant de passie preekt, boer let dan op Uw ganzen. Dat is een spreekwoord op het lijf geschreven van Haantje-de-Voorste Joël de Ceu-ke-leure ku.
*
Die smijt in een paar dagen tijd voor de tweede keer met dozijnen bloempotten naar de kop van De Wever. Het zijn 2de hands bloempotten, hoe raar ook, gevuld met verwekte rode slinger-hangrozen waar er meer doornen in steken dan bloemblaadjes in de verwelkte rozenknoppen.
Even niet denken aan de gelijkenis met het wegterende socialisme….
Denk liever aan de komende vrije val van hun Groten-Rode entente cordiale…
*
Wat echt aanslaat in dit artikel (deze column?) is, dat Den Cleynen Toebackzak terug wil naar de grotbewoners uit de oertijd, om het socialisme te promoten. Wist U dat deze zo geweldig verzot was op het symbolisme?
Och, veel woorden maken we er hier niet aan vuil. Ze zijn zò al smerig genoeg. Dat deed Joëlleke Suikerbilleke in onze plaats. Rijmen en dichten zonder zijn g.t op te lichten. Riekte gij dat ook?
*
BRIEVEN AAN DE WEVER
*
Uw empathie is toch vooral bestemd voor wie sterk op u lijkt, mijnheer De Wever
Aanstaande zaterdag wordt Bart De Wever voor de vijfde keer N-VA-voorzitter. Een goed moment, vond Joël De Ceulaer, voor een actuele doorlichting van het fenomeen dat De Wever onmiskenbaar is. Hij ging praten met vriend en vijand en brengt in vier open brieven verslag uit van zijn zoektocht. Vandaag neemt hij ons mee naar het einde van de 18de eeuw, waar de wortels liggen van de ideologie en het wereldbeeld van De Wever.
*
Beste Bart De Wever,
Soms is de actualiteit echt een cadeau. Een mens hoefde de voorbije weken geen dikke boeken te lezen om kennis te maken met de kern van uw politieke wereldbeeld. Af en toe naar het nieuws kijken volstond. De begeestering waarmee u en uw partijgenoten de Catalaanse kwestie beleefden, zei genoeg. Van Sander Loones tot Theo Francken: terwijl ze Carles Puigdemont en de zijnen verdedigden, hoorde ik hun harten bonzen tot in de huiskamer. De Catalaanse strijd roept anno 2017, terwijl uw communautaire project in de koelkast zit, meer emoties op dan het Vlaams-nationalisme.
U kent die emoties natuurlijk als geen ander. In het begin van de jaren 90, toen u nog geschiedenis studeerde, geloofde u dat het voor altijd zou ophouden met regenen de dag dat Vlaanderen onafhankelijk werd. Dat zeg ik niet, dat zegt Alain Mouton, die toen met u in het KVHV zat, het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond. "De Wever was in de eerste plaats een bevlogen Vlaams-nationalist", zegt Mouton. "Er werd in die tijd nog betoogd voor amnestie voor collaborateurs. Het trauma van de repressie was nog niet verwerkt. Zelfbeschikking voor het Vlaams volk, dat was toen het grote doel."
Ik ben met Alain Mouton, en een paar andere slimme mensen, gaan praten omdat ik dat wereldbeeld van u nog eens onder de loep wilde nemen. Hoe is het gegroeid? Waar staat uw nationalisme voor? Waarom bent u zo gebeten op links? En vooral: dat mysterieuze 'kostbare weefsel' waar u het altijd over hebt, wat bedoelt u daar precies mee?
Matten van linkse ratten
Laat ik u eerst en vooral feliciteren met het feit dat u een wereldbeeld hebt. Dat is niet vanzelfsprekend in de Wetstraat. Ik interviewde ooit een liberale topper die het verschil tussen 'positieve' en 'negatieve' vrijheid niet kende – u weet vast dat ik dan verwijs naar filosoof Isaiah Berlin, die daar in 1958 een boek over schreef. Ook de uitleg die Bruno Tobback ooit gaf over de wortels van zijn ideologie, staat mij nog scherp voor de geest: volgens hem was het socialisme ontstaan toen holbewoners besloten dat ze beter samen op mammoeten gingen jagen in plaats van alleen. Als u over uw ideologie vertelt, neemt u de kijker of lezer wél altijd ernstig, en dat siert u.
Veel meer dan een nationalist was u in Leuven nog niet, herinnert Alain Mouton zich. "Het KVHV bestond toen uit twee strekkingen", vertelde hij mij. "De strekking-De Wever hield zich alleen bezig met het nationalisme, ik behoorde tot de strekking die dweepte met het neoliberalisme van Margaret Thatcher en Ronald Reagan. Sociaal-economisch waren een aantal kompanen van De Wever toen nog links. Piet De Zaeger bijvoorbeeld, die nu N-VA-directeur is en de rechterhand van De Wever."
Erg luidruchtig zullen uw linkse makkers hun visie niet vertolkt hebben indertijd, want op de culturele breuklijn bevond het KVHV zich duidelijk aan de rechterkant. Mouton weet niet of u het zelf ooit geroepen hebt, maar de favoriete slogan van het KVHV – en van de extreemrechtse Nationalistische Studentenvereniging (NSV) – was toen: "Linkse ratten, rolt uw matten!" Een klassieker: die woorden weerklinken nog altijd als manifestanten een lezing van uw kroonprins Theo Francken proberen te verstoren.
U hield volgens Mouton meer van de practical joke dan van het sloganbrullen. Zo meent hij zich te herinneren dat u ooit verkleed als Stasi-agent met een dubbelganger van DDR-dictator Erich Honecker in een rolstoel opdook aan het hoofdkwartier van Veto, de Leuvense studentenkrant die werd volgeschreven door leden van de linkse, zogenaamd politiek correcte goegemeente.
Zulke grappen illustreerden perfect wat u en de uwen als een diepe onrechtvaardigheid beschouwden: terwijl de nazicollaborateurs werden uitgespuwd, heeft een deel van de linkerzijde, op zijn minst intellectueel, lang gecollaboreerd met het Oostblok – filosofen zoals Jean-Paul Sartre, die in mei '68 erg hip was, zwegen over de vele ontsporingen. Dat staat u nog altijd voor ogen als u de PVDA typeert als 'restafval van de 20ste eeuw'.
Die 'linkse ratten' zaten begin jaren 90 overal nog aan de knoppen van de macht, en clubjes zoals het KVHV waren veeleer marginaal. Dat bevestigt Louis Vos, emeritus hoogleraar en uw oud-promotor. "Het KVHV had toen geen enkele impact, maar zette zich consequent af tegen de dominantie van links", vertelde hij mij. "Media, journalisten en ook veel academici leefden toen nog in de geest van mei '68. Hun visie was dominant en misschien nogal pretentieus. De Wever is daar altijd consequent tegenin gegaan."
Tussen haakjes: wie weet dat behalve partijdirecteur Piet De Zaeger ook uw Antwerpse N-VA-schepenen Koen Kennis en Fons Duchateau tot dat clubje in het KVHV behoorden, kijkt met andere ogen naar de scène die zich vijf jaar geleden afspeelde op het balkon van het Antwerpse stadhuis, toen u riep: "'t Stad is van ons!" Het klonk als de ontlading van een man die, samen met zijn oude strijdmakkers, na twintig jaar catacomben voor het eerst een linkse rat, genaamd Patrick Janssens, écht zijn matten had doen rollen.
Een levend organisme
Vandaag is links bijna een scheldwoord geworden. De erfgenamen van mei '68 zitten hier en daar nog aan de knoppen, maar in de politiek zijn de bakens wel verzet. Dat is overal zo, dat is gewoon conform de tijdgeest, maar in Vlaanderen is die paradigmashift toch ook uw verdienste – of uw schuld, het is maar hoe het je bekijkt. U hebt de voorbije tien jaar de Vlaamse geesten stevig gekneed. Niet zozeer in het Vlaams-nationalisme, dat nog altijd beperkt blijft tot een harde kern, maar in het rechts-conservatisme, de ideologie die u hier op de kaart hebt gezet.
Uw coming-out, dat herinnert haast iedereen zich nog, dateert van augustus 2003, toen u een van de politici was die voor De Standaard een essay schreven over hun favoriete filosoof. De uwe was Edmund Burke, bekend als aartsvader van het conservatisme. "Geen politicus in Vlaanderen die zich conservatief noemt", schreef u. "Een hardnekkige karakterstoornis, die me in de ogen van velen allicht tot een arrogant en irritant kereltje maakt, geeft me alleen daarom al zin om het predikaat conservatief enthousiast te aanvaarden als geuzennaam. Al was het maar als loutere provocatie van het politiek correct denkende establishment waaraan ik een gloeiende hekel heb."
Zo deed het fameuze 'kostbare weefsel', dat later de titel werd van uw eerste boek, zijn intrede in het politieke discours. Dat weefsel is een metafoor voor de samenleving, die – kort gezegd – tussen individu (liberalen) en overheid (socialisten) staat. Het is volgens u iets organisch, en dus niet maakbaar. Daarom verzette Burke zich in 1790 zo fel tegen de Franse Revolutie, die de wereld vanuit het niets wilde herscheppen.
Ik ben daarover gaan praten met Ico Maly, de Vlaamse cultuurwetenschapper die aan de universiteit van Tilburg in 2012 zijn doctoraat maakte over uw ideologie. Volgens hem situeert uw denken zich in een lange anti verlichtings traditie. "De radicale filosofen van de verlichting, zoals Thomas Paine en Condorcet, koppelden de democratie duidelijk aan de universele mensenrechten", zegt Maly. "Hun grote droom was een globale revolutie, een steeds verdere opschaling van de democratie, zeg maar, zodat alle burgers van de wereld uiteindelijk dezelfde individuele rechten zouden kunnen realiseren."
In uw wereldbeeld, zegt Maly, is de natie belangrijker dan het individu. En de natie, dat is voor u uiteraard niet de natiestaat, maar 'het volk' dat zich zogezegd een gemeenschap voelt. Uw hart gaat niet sneller kloppen van de Spaanse, maar wel van de Catalaanse natie. Dat de Catalaanse bevolking erg verdeeld is over het separatisme van Carles Puigdemont en de zijnen, mag de pret niet drukken. Het recht op zelfbeschikking boven alles. Nooit eerder hebben u en uw vrienden zo heftig de verdediging opgenomen van mensen wier rechten mogelijkerwijze worden geschonden. Uw empathie is toch vooral bestemd voor wie sterk op u lijkt: u verdedigt het Catalaanse volk, enfin, de Catalaanse separatist, een tikje enthousiaster dan de Sudanese, Syrische of Afghaanse vluchteling.
"Dat typeert het antiverlichtingsdenken van De Wever”, zegt Maly. "Hij zal het alleen over individuele mensenrechten hebben als hij moslims of migranten de les wil lezen. Voorts gaat het over volk en natie. Dat is de kern van zijn nationalistische ideologie: het individu is een deel van de natie, en moet zich daarnaar schikken. Ieder individu moet helpen om de natie sterk en glorieus en succesvol te maken. Als de samenleving bij wijze van spreken een verzameling van individuen is, dan is dat voor De Wever een probleem. Dan leidt dat tot de degeneratie van het kostbare weefsel."
Om het concreet te maken, haalde Maly er een recent krantenartikel bij, dat mij met heel andere ogen naar uw discours heeft doen kijken. Hij wees mij op iets dat mij nog nooit zo hard was opgevallen. "Voor De Wever is de natie een levend organisme", zegt Maly. "En een organisme kan ziek worden. In een interview met Gazet van Antwerpen over de problemen in Borgerhout zei De Wever dat onlangs letterlijk, dat het weefsel 'ontstoken' is, waarmee hij bedoelt dat er te veel moslims wonen. Democratisch burgerschap is voor De Wever identitair. We zijn geen burgers van een samenleving omdat we op hetzelfde grondgebied leven, maar omdat we dezelfde, nationalistische cultuur delen."
Bendes en prostitutie
Ik was een beetje in de war na dat gesprek met Ico Maly. Bent u nu in de eerste plaats een nationalist of een conservatief? Zelf hebt u mij, toen ik u nog kon interviewen, ooit uitgelegd dat nationalisme eigenlijk geen ideologie is, maar een principe: dat de natie, de gemeenschap dus, best samenvalt met de staat. Daarom steunt u eerder de linkse Carles Puigdemont dan de rechtse Mariano Rajoy, de Spaanse premier wiens beleidskeuzes te vergelijken zijn met die van de regeringen waar uw partij in zit.
In Catalonië is het nationalisme eerder links, in Vlaanderen is het duidelijk rechts. Van de Tsjechische historicus Miroslav Hroch, die u samen met Louis Vos en uw broer Bruno De Wever ooit uitnodigde voor een colloquium, hebt u geleerd dat nationalisten pas echt succes kunnen boeken als ze de sociaal-economische noden van hun natie vertolken – de fameuze 'grondstroom' waar u altijd naar verwijst.
Is dat nationalisme van u dan conservatief? Dat ben ik gaan vragen aan Herman De Dijn, emeritus hoogleraar aan de KU Leuven, en een diep conservatief denker. "De Wever is vooral een nationalist en een Thatcheriaanse liberaal", zei die toen ik hem vroeg hoe hij uw wereldbeeld inschat. "Het nationalisme van De Wever, en ook dat van de Catalanen, gaat vooral over het bewaren van welstand, niet over het bewaren van tradities, wat voor de echte conservatief altijd primeert. Als hij een conservatief was, zou De Wever het katholiek karakter van het katholiek onderwijs beter hebben moeten verdedigen, bijvoorbeeld. Hij zou euthanasie niet goedkeuren. En hij zou aan echte armoedebestrijding moeten doen."
Uw beeld van het kostbare weefsel als een levend organisme vindt ook geen genade in de ogen van De Dijn. "Ik vind dat een heel gevaarlijke metafoor", vertelde hij mij. "De Wever creëert de indruk dat er zoiets bestaat als een gezond, homogeen sociaal weefsel. De echte conservatief weet dat zoiets nooit bestaan heeft. De samenleving is altijd al een diverse warboel geweest. Vroeger waren er ook bendes, was er ook prostitutie, werden er ook drugs gebruikt, waren er ook allerlei groepen die elkaar haatten. Wie de mensen voorspiegelt dat het sociale weefsel ooit volkomen gezond kan zijn, wil een utopisch beeld verkopen van iets wat nooit heeft bestaan en nooit zal bestaan."
Interessant. Maar is dat niet in tegenspraak met wat Ico Maly net zei? "Nee", legde die uit toen ik nog eens bij hem te rade ging. "De Wever is geen traditionele conservatief, maar wat je een 'revolutionaire conservatief' kunt noemen. Hij wil de gezonde, homogene natie als het ware creëren. Dat zie je vandaag overal bij partijen die ik 'nieuw rechts' noem: een enorm geloof in de maakbaarheid. De natie is iets wat voortdurend geconstrueerd moet worden. Ook hier. De meeste Vlamingen herkennen zich nog niet echt in die Vlaamse natie. Vandaar de culturele strijd die De Wever en de zijnen voeren."
Van de kleur van het verkeerslicht, over het logo van de overheid tot het leeuwtje aan de burgemeesterssjerp: het zijn geen details, maar subtiele verleidingstrucs om de Vlaamse harten te veroveren. U zult niet rusten tot ieder van ons zich een fiere Vlaming voelt. Of toch bijna ieder van ons, want hoort iedereen er wel bij? Daar kom ik morgen op terug.
Een factuur van Mouton
Ik probeer een conclusie te trekken. Ofschoon u het altijd erg goed kunt uitleggen, is dat wereldbeeld van u toch maar een rare cocktail. Een echte conservatief bent u niet. Een echte nationalist wel, natuurlijk. Tenminste: op verplaatsing in het buitenland, want in België zitten die emoties in de koelkast, tot u meer draagvlak hebt geschapen.
Wat blijft er dan over van uw ideologie, vandaag, in eigen land? Wel, het neoliberalisme, zoals dat door Margaret Thather en Ronald Reagan werd beleden. Dat zeg ik niet, dat zegt Alain Mouton, uw oude makker bij het KVHV, die als journalist bij Trends uw beleid beter kan inschatten dan ik. Hij heeft perfect in de gaten wat Johan Van Overtveldt, zijn oude hoofdredacteur en uw huidige minister van Financiën, precies bezielt.
"Wat Van Overtveldt aan het doen is, heet: starve the beast", legde Mouton mij uit. "Dat is wat Reagan destijds deed in de Verenigde Staten. Je zorgt er heel bewust voor dat de overheid minder inkomsten heeft, zodat je uiteindelijk verplicht bent om te besparen. Je verhongert het beest dat overheid heet. Dat beleid verdedigde ik dus vroeger al, begin de jaren 90, toen De Wever alleen nog maar met nationalisme bezig was. Maar ik heb daar toen vaak met hem over gepraat. En kijk nu."
Mouton lachte eens. "Ik heb ooit gezegd dat ik hem daarvoor een factuur zou moeten sturen. Maar hij heeft toen al laten weten dat hij die niet zal betalen."
Morgen, mijnheer De Wever, onderzoek ik het verschil tussen N-VA en Vlaams Belang. Tot dan.
Hoe meer mest, hoe breder hun orizon. En dat laten ze dan ook graag horen.
Liefde en haar zijn twee gevoelens die dichte familie zijn aan elkaar. Voor onstabiele naturen is het dikwijls ze uit elkaar te houden.
Feit is anderzijds, dat hoge bomen veel wind vangen…Tenminste, zo lang die rechtstaan. Enne, Joëlleke, U weet het ook: aan een winnende ploeg dringt men ook geen nieuwe leiders op!
Nu nog de letter ‘A’ in de partij-naam door de letter ‘B’ vervangen, en klaar is Kees. Nieuw Vlaams Belang klinkt beter dan Niwe Vlaamse Arrogantie.
die soms uit ’n klavier hier op deze ‘weblog’ springen, ook al zijn die nog zo nietszeggend, zouden dus ‘columns’ moeten zijn. Anders zijn die niet in de mode van de dag en is diegene die ze losliet in the clouds ’n vervelende conservatief. En God-beware-ons, zelfs een Vlaams Nationalist. Da’s een pesoon die in een sociaal-democratisch land zelfs al van in de wieg de dood met de kogel verdient. Alles voor ikke en de rest kan stikke.
*
Over Lenin, Marx en andere vetzakkende infame wereldverbeteraars die heden ten dage onze Samenleving verzieken, is iedereen vrij e denken wat zij/hij wil. Ik voor mij, met het beetje weldenkend verstand dat ik van m’n ouders meekreeg, heb ze al doorzien van in de wieg. Zeg nu zelf: hamers en sikkels zijn gewone werktuigen maar ze kunnen ook (net als een aardappelmesje) misbruikt worden om om de strotten van hele volkeren af te sikkelen of erop te kloppen (op onze koppen) en. Wie er anders over denkt, mag het zeggen. Bewijzen oo tafel, anders telt het niet. Wie zich in de vingers snijdt met een aardappelmesje, is geleerd voor de rest v zijn leven. Wie hamert en sikkelt geraakt daar nooit meer van af, tenzij als lijk tussen miljoenen andere lijken.
*
Dar klop- sleuitel en snij-symbool, zelfs naar links gericht, staat dus perfect symbool voor wat het bedoelt en er dan ook voor ons in de kortste keren zit aan te kome… Builen, blutsen en tot in de wortels afgesikkelde levens.
Het is volgens Orwell (U leest het hieronder), eierschalen breken zonder ooit iets te realiseren in de richting van de beloofde omelet.
*
De bloederige eeuw van het communisme
De machtsgreep van de bolsjewieken in het Rusland van 1917 staat dan wel bekend als de “Oktoberrevolutie”, in onze Gregoriaanse kalender had die **eigenlijk plaats op 7 november.
*
Dinsdag was het 100 jaar geleden dat de meest moorddadige ideologie uit de geschiedenis voor het eerst de leiding van een staat in handen kreeg.
Nieuwsfeit van de week
Gezien de uiterst noodlottige gevolgen van deze gebeurtenis, mag de povere aandacht voor deze verjaardag opvallend heten. Het gebrek aan belangstelling is helaas ook tekenend voor het gebrek aan lessen die er zijn uit getrokken.
De medereizigers
Het einde van de Tweede Wereldoorlog werd gevolgd door een “denazificatie” van Europa. Dat hield in dat alle personen die enige band hadden gehad met het verslagen regime werden verbannen uit het publieke leven, maar ook dat alle ideeën die een zekere verwantschap vertonen met het nationaalsocialisme voorgoed in een schutskring werden geplaatst.
Merkwaardig genoeg gebeurde dat alleen met het eerste deel van de ideologie. Het “socialistische” onderdeel van het “nationaalsocialisme”, de totalitaire opvatting die de nazi’s van het communisme geleend hadden, bleef buiten schot.
*
Dat de Sovjets mee de overwinning op Hitler hadden behaald, speelde uiteraard een rol in de verschillende behandeling van de totalitaire tweeling. Maar de moordpartijen onder Stalin werden al voor de Tweede Wereldoorlog genegeerd. In 1931 won Walter Duranty, journalist van The Times, de prestigieuze Pulitzerprijs voor een artikelenreeks waarin de door Stalin bewust gestuurde hongermoord op miljoenen Oekraïners werd ontkend.
Het voorbeeld van Duranty zette de toon voor het decennialange wegkijk-gedrag van westerse journalisten en intellectuelen, ondanks de opstapelende bewijslast tegen het communisme na de Tweede Wereldoorlog. Vele opiniemakers en artiesten bleken “fellow travellers”, die stiekem meer sympathie koesterden voor communistische regimes en rebellen dan voor de vrije wereld
waarin ze leefden.
Dichters, schrijvers, journalisten en politici die toen intellectueel hebben gecollaboreerd met onmenselijke regimes, werden daar nooit ter verantwoording voor geroepen. Zij voelden ook nooit de nood om zich te excuseren.
Geen vijanden op links
Ook na de val van het Europese communisme en het einde van de Koude Oorlog veranderde die houding niet. Er kwam nooit een “demarxistificatie” zoals er ooit een denazificatie was geweest.
Bij de dood van dictator Castro vonden verschillende westerse leiders het gepast op zijn “verdiensten” te wijzen. Een opinieonderzoek van deze week in de VS wees uit dat jongeren liever in een “communistische” dan een “kapitalistische” staat zouden wonen (al blijken ze deze begrippen niet al te goed te verstaan, op zich al een deprimerend gegeven).
De Russen verkozen Stalin in juni tot “grootste persoonlijkheid van de geschiedenis”.
Communistische partijen of strekkingen (zoals rond de persoon van Jeremy Corbyn) hebben voor het eerst in dertig jaar weer de wind in de zeilen in West-Europa. Marxistische filosofen krijgen respect en eretitels van universiteiten en andere instellingen.
Op linkse betogingen krijgen hamer-en-sikkelvlaggen nog steeds een eervolle plaats tussen andere vaandels. Portretten van Che Guevara sieren het aanbod van trendy kledingwinkels. Sinds oktober heeft de Argentijnse massamoordenaar ook zijn eigen postzegel in Ierland.
In eigen land maken sp.a en Groen nu al duidelijk dat ze bereid zijn om Antwerpen samen met de in peilingen fors scorende PVDA te besturen, in een toepassing van het
motto van Alexander Kerenski: “we hebben geen vijanden aan onze linkerzijde”. Het was Kerenski die in 1917 door zijn vijanden aan zijn linkerzijde werd afgezet in de Oktoberrevolutie en moest vluchten voor zijn leven.
Alle excuses zijn goed
De kloof tussen het milde tot zelfs positieve imago van het communisme en wat de ideologie in de praktijk heeft aangericht, is ontzettend groot. Het communisme blijft in de ogen van velen geassocieerd met nobele bedoelingen, een romantische strijd voor gelijkheid en dromen van een rechtvaardige wereld. Dat zeer aantrekkelijke beeld maakt het mogelijk dat alle excuses aanvaard worden om het parcours van mislukkingen en ontsporingen te verklaren: “er was tegenwerking”; “er waren bijzondere omstandigheden”; “perfide individuen hebben de revolutie gekaapt”; “in het Westen leidde dit tot sociale toegevingen”; “zonder communisme zou het nog slechter geweest zijn”...
Wie alle excuses in één artikel wil zien, zonder enige ironie of kritiek, kan daarvoor terecht bij een recente bijdrage op DeWereldMorgen (een extreemlinks opinieplatform,
uiteraard gesubsidieerd door de Vlaamse regering).
“Waanzin is steeds hetzelfde doen en andere resultaten verwachten.” Dit citaat wordt ten onrechte aan Einstein toegeschreven, maar dat maakt het niet minder gevat.
Hoe kan men uit de systematische mislukking van het communisme en de seriële opeenstapeling van ontsporingen en wreedheden van ALLE communistische regimes niet het besluit trekken dat er iets inherent verkeerds is aan de ideologie zelf?
Communistische systemen ontsporen omdat ze niet anders kunnen. Het gaat niet over een “slechte uitvoering” van de ideeën van Marx en Lenin, maar over een consequente en logische toepassing ervan.
Omelet
Dat de afschuwelijke misdaden die communistische regimes begingen tegen hun eigen bevolking (gemiddeld 1 miljoen doden per jaar sinds 1917) ergens gecompenseerd of verantwoord kunnen worden door een gedwongen modernisering van de achtergebleven agrarische landen in hun macht, is eveneens een leugen. Overal waar we vergelijken wat kan vergeleken worden, deden staten die in de invloedssfeer van het Westen kwamen het ook materieel beter dan hun communistische evenknieën.
De Chinezen op Taiwan bouwden zonder veel grondstoffen een welvaart op die een veelvoud was van hun verwanten in communistisch China. Zuid-Korea maakte grote sprongen voorwaarts terwijl de Noord-Koreanen in de achterlijkheid bleven. Ook in de reeds geïndustrialiseerde staten vielen de verschillen op: de welvaartsproductie per persoon in West-Duitsland werd op korte tijd het drievoudige van die in de DDR. “Je kan geen omelet maken zonder eieren te breken”, argumenteerde een verdediger van Stalin ooit in een discussie met George Orwell. Waarop Orwell vroeg: “Waar is de omelet? ”
Ze zijn weer daar
Bijna de helft van de wereldbevolking heeft de verschrikkingen van het communisme doorstaan. Minstens 100 miljoen mensen zijn vermoord door marxistische regimes. Nog veel meer mensen ondergingen de gevolgen van economische achterlijkheid die deze ideologie onvermijdelijk meebracht, en ondergaan die nog steeds.
Na de val van de Muur dachten we dat we de nachtmerrie eindelijk achter de rug hadden. Geen enkele ideologie is zo vaak in de praktijk getest en heeft zo vaak gefaald als het communisme. En toch zijn de charlatans, wegkijkers, goedpraters, apologeten, afzwakkers en progressieve hypocrieten weer daar.
En in hun spoor degenen die het nóg eens willen proberen.
Het is godgeklaagd dat we een zo duidelijk beslecht debat steeds opnieuw moeten voeren.
Jurgen Ceder
*
T E O N T H O U D E N
OP ONZE VASTE SCHIJF
*
Waanzin is steeds hetzelfde doen en andere resultaten verwachten.”
*
Prachtig verwoord, had ik nooit zelf kunnen bedenken. Daar is geen speld tussen te krijgen.
De uitwerking van de inwerking is iets voor als de Vlaams Nationalisten nòg dichter bij de Macht zullen zitten. Zie volgend stukje van de hand van Joël De Ceukeleire-ku over BDW. Dit Pallieterke zou dan op iedere school moeten onderwezen worden, en niet wat er nu gebeurt, namelijk precies het tegenovergestelde. De waanzin van steeds om de eigen as ye draaien. Willen en niet kunnen. Maanziek zijn…..
Waarom verschijnen dergelijke rechtzettingen allen in ’t Pallieterke, en doen de overige papiermarchands precies alsof hun neus bloedt? Weten die dan niet, dat zwijgen gelijk staat met instemmen? Op die manier vallen die recht in de armen van die andere onmenselijke dictatuur van de islam. Die voert in feite, onder de Hoge Bescherming van de verheerlijkte maansikkel, dezelfde strijd om dezelfde heerschappij. Sikkels, kromzwaarden messen, hamers en zeissens: allemaal werktuigen die ipv ’n hemel op aarde, een hel op aarde willen maken.
In die snert-krant met alleen maar nep-nieuws, waar ook President Trump, net as ieder ander redelijk schepsel Gods op het Ondermaanse op gebeten is, wordt onze Francken Theo als Vlaams-Nationalist omschreven als 'anti-immigratie hardliner'.
Waarop Francken:
“"Ik ben wel voor een ander, duidelijk en kordaat migratiebeleid en wel tegen een laissez-faire-, laissez-passer-migratiebeleid van onduidelijkheid en willekeur
Waarop TVG zijn kans ziet, en van sebiet tussenbeide komt met de vaststelling dat alleen het Vlaams Belang anti-immigratie is. ‘t Is maar dat U het weet. Of kors. Is de evidentie in persoon.
Het verschil van de differentie is, dat Francken Theo zijn woorden moet wegen, en TGV niet. De rest hangt in een ver verschiet….
*
Verder aanmodderen, dat weet het kleinste kind, gaat niet meer. Stilstaan is achteruitgaan.
De enige uitweg is dus de weg terug…
*
Theo Francken scherp voor Amerikaanse krant
*
Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) haalt op Twitter uit naar de Amerikaanse krant The Washington Post. Francken is het grondig oneens met hoe hij door de krant als 'anti-immigratie hardliner' getypeerd wordt.
Het artikel gaat over de Grote Moskee in Brussel. Die wordt gelinkt aan extremisme. Francken wordt omschreven als 'anti-immigratie hardliner'. De staatssecretaris noemt dat op Twitter een "foute en valse belediging".
In enkele Engelstalige tweets beklemtoont Francken niet anti-immigratie te zijn. "Ik ben wel voor een ander, duidelijk en kordaat migratiebeleid en wel tegen een laissez-faire-, laissez-passer-migratiebeleid van onduidelijkheid en willekeur. En ik werk in die richting met de steun van een heel groot deel van onze bevolking", aldus Francken, die zich rechtstreeks richt tot de krant.
Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken merkte de tweets van Francken op. "Bedankt om dat duidelijk te maken. De enige anti-immigratiepartij in België is Vlaams Belang", reageert hij op Twitter.
Eigenlijk is de zaak van de wilde immigratie van ‘vluchtelingen’ (naar een beter leven), een heel eenvoudig gegeven. Persoonlijk kan niemand verplicht worden dergelijk gespuis in huis te halen. En voor wat betreft de samenleving van meerdere individuen, zou hetzelfde moeten gelden. Daarvoor dient de Overheid, om de samenleving te beschermen en om te zorgen voor rust. Niet om naïef weg met uitzicht op hun eigen portemonnee, nieuwe kiezers met bosjes aan te voeren. Wat, voortgaande op de reputatie van de islam, op een desillusie zal eindigen.
Dan (moesten zij enige zin voor de realiteit hebben), zou volgend uittreksel uit HLN over de Marokkaanse plundertochten van d voorbije nacht niet meer mogelijk zijn.
“Onder meer het interieur van de meubelzaak van Frieda De Kerf moest eraan geloven. J’ongeren’ sloegen de etalage stuk met een verkeersbord, staken verschillende matrassen in brand of hingen die in de bomen. Ook in de appartementen boven de winkel werd schade aangericht.
“Alles is kapot”, reageerde Frieda aangeslagen bij VTM Nieuws. “Er zal nog eens een Vlaamse winkel uit de stad verdwijnen. Ik kan dat niet blijven volhouden, met al dat krapuul dat hier rondloopt. Ik weet niet meer wat ik moet doen.
kreeg U ’n idee hoe de scheepvaart op Antarctica er binnenkort zal uitzien. Heel gewoon dus.
Onze Noorderburen doen daar iets aan, wij niet. Rij gerust ‘ns rond Knokke voorbij, naar Het Retranchement, richting Vere. Daar ziet U met eigen ogen welke werken er daar op stapel staan, om het stijgend niveau van het zeewater op e vangen….
De afbeelding hierboven gaat over Nova Zembla, wat Russisch is voor ‘Nieuw Land’.
Het mag dan ook geen verwondering wekken, dat in de nevelen der tijden van op die plaats de Vikingen vertrokken om over land Alaska en Noord-Amerika te bereiken…
Verlà. Met deze kennis gewapend, riskeren we ons verder met de frontale aanval op wat in deze blog, ook al bijna sedert mensenheugenis, omschreven wordt als de grootste volksverlakkerij sedert Het Begin der Tijden.
Is bedoeld het sprookje voor Grote Mensen over ‘De Opwarming van de Aarde’. Waarnemingen van de NASA hebben nu nieuw bewijs gevonden dat het afbreken van stukken ijs van Antarctica niet wordt veroorzaakt door klimaatopwarming door CO2, maar door enorme geo-thermische hittebronnen.
Benieuwd hoe de Globalisten en inzonderheid hun medeplichtige Leugenpers hierop zullen reageren. Volgens mij moeten zij nu wel… de aarde onder hun voeten voelen wegzinken.
Nu op zoek naar andere foefjes om de aandacht van de mo-slimmogheden af te leiden …
Wedden dat bij ons als zondenbok weer het Vlaams Belang zal opgediend worden?! Op het VB ofwel op Bart De Pauw. Gewoon omdat die voor het ogenblik meer succes heeft op de ‘Sociale Media’ dan het VB.
*
Afbreken ijs Antarctica niet veroorzaakt door CO2 maar door supervulkaan’
*
…
Niet alleen in de Verenigde Staten (Yellowstone), maar ook in Italië (bijna Napels) en Noord Korea zijn de afgelopen tijd supervulkanen tot veler verrassing actief geworden. Wetenschappers van het gerenommeerde Jet Propulsion Laboratory (JPL) van de NASA hebben nu nieuw bewijs gevonden dat het afbreken van stukken ijs van Antarctica niet wordt veroorzaakt door klimaatopwarming door CO2, maar door een enorme geo-thermische hittebron, die bijna de omvang heeft van de Yellowstone supervulkaan, en die het ijs van binnenuit smelt. Daarmee zijn alle tientallen miljarden euro’s kostende maatregelen om in Nederland de CO2-uitstoot terug te dringen nog zinlozer dan ze al waren.
De geo-thermische hittebron is een ‘mantelpluim’, een hete ‘pilaar’ van onderaardse gesmolten rotsen die door de aard-mantel heen tot pal onder het oppervlakte omhoog steekt. De mantel-pluim zelf werd al eerder ontdekt en bevindt zich in Mary Byrd Land. Dat deze waarschijnlijk verantwoordelijk is voor het ‘ademeffect’ op delen van Antarctica, en het afbreken van grote stukken ijs – zowel nu als 11.000 jaar geleden -, is echter nieuw.
De warmtebron smelt de onderkant van de ijskap, waardoor warm water dit effect versterkt, zodat delen van grote gletsjers uiteindelijk in zee schuiven. Verder onderzoek van het smeltwater moet uitwijzen hoeveel ijs er in de toekomst nog zal verdwijnen.
De ‘mantelpluim’ theorie bestaat al 30 jaar. Een alternatieve verklaring is dat de onderkap van de enorme ijskap smelt door het enorme gewicht ervan, dat de onderste lagen ijs kapot drukt. (1)
…
Ondertussen blijft vooral het Westen onder druk van het VN-klimaat panel IPCC, dat amper uit klimaatwetenschappers, maar vooral uit globalistische ideologen bestaat, bewust blind voor de echte wetenschappelijke feiten, en wordt vanwege de enorme sommen belastinggeld die ermee gemoeid zijn vastgehouden aan het CO2-opwarming sprookje.
De natuur stoot jaarlijks 98 ppm (parts per million) CO2 uit, de mens slechts 4,5 ppm, cijfers die al 10 jaar geleden door het IPCC werden bevestigd. Nu heeft het IPCC ook onze overheid ervan weten te overtuigen dat uitgerekend dat hele kleine beetje uitstoot van de mens de – al 20 jaar niet meer geconstateerde - opwarming van de aarde veroorzaakt, ondanks het feit dat het on-omstreden is dat het klimaat en de temperatuur altijd al fluctueert. Zo groeiden er in de Middeleeuwen subtropische planten in Nederland die nu alleen aan de zuidkant van de Alpen voorkomen, werd er in het noorden van Engeland wijn verbouwd, en op Groenland zelfs graan.
De tientallen miljarden kostende maatregelen om CO2 terug te dringen, ondersteund door bijna alle partijen in de Tweede Kamer –die uw energierekening al over 3 jaar met gemiddeld 200 euro/jaar zullen doen stijgen-, zullen op wereldschaal een onmeetbaar effect op die 4,5 ppm hebben. Sterker nog: dat geldt niet alleen voor de Nederlandse CO2 uitstoot, maar voor die van de hele wereld. Al zouden vandaag alle CO2 uitstotende bronnen op de wereld worden gestopt, dan nog zou dit, rekening houdend met de wetenschappelijk aangehouden foutmarges, geen enkel meetbaar extra effect op het klimaat en de temperatuur hebben.
‘Het klimaat’ is dan ook al lang geen wetenschap meer, maar een geloof, een religie, met de Aarde, de planeet als ‘God’, waar zelfs de christelijke regeringspartijen in Den Haag zich kritiekloos en volledig aan onderworpen hebben.
Verschuiving van aardplaten die het gloeiende magma binnen-in onze (half gedoofde) ster-planeet omsluiten: he is van alle tijden. Duidelijk toch voor elk levend wezen op aarde. Iedereen zal zich nog wel herinneren dat bij het aanleggen van de Chunel Calais-Ramsgate er van het oorspronkelijk traject is moeten afgeweken worden, omdat op sommige plaatsen onder Het Kanaal echte watervallen werden vastgesteld…
Vulkanen geisers, warmwater-bronnen: zelfs Oedipus had er last van. Niks nieuws onder de zon dus.
Maar er is meer. Zoals U hier al een paar keer kon lezen: ondergrondse oceanen van vloeistoffen en gassen worden in steeds sneller tempo leeggepompt om de wereld te bevoorraden in ‘olie’, ‘pietrol’ en gas als huiselijke brandstof. We krijgen dat gas zelfs als vloeistof in onzeglijke hoeveelheden in pijpleidingen toegevoerd tot op onze drempels.
In de natuur bestaan er bepaalde wetmatighheden, daarvoor hoeft niemand ’n Einstein te zijn om dat vast te stellen. Elke lege ruimte wordt automatisch en van direct weer opgevuld. Waar de pietrol en het gas weg zijn, komt er iets in beweging. Grondplaten bijvoorbeeld. De dunne korst stuikt in elkaar, zoals in Groningen…
Geen wonder dat gloeiend hete aardlagen op de zwier gaan daar waar ze de minste weerstand ondervinden…
Logisch, toch?!!!
*
Het smoelement van Al Gore, de stinkend rijke mislukte uitvinder van dat sprookje voor Grote Mensen, en vooral voor polletiekers, moet nu wel een-en-al goor zijn….
de hoofding van dit stukje las U dat in Syrië een ‘strijd’ aan de gang is vanwege de bruid, daar waar U had moeten lezen ‘vanwege de buit’. Wart in wezen op hetzelfde neerkomt in een burger-oorlog omwille van de tegenstrijdige veroverings-strategiën zoals die meestal voorkomen bij primitieve woestijnvolkeren.
*
En die buit is, zoals altijd en overal waar de islam ermee gemoeid is, gebieds-uitbreiding. Jammer genoeg willen de Soemi’s (Soemnieten) en de Schietnieten (Shiïten) de twee grote stromingen in deze veroverings-strategie, meestal verkeerdelijk als ‘religie’ verkocht, net hetzelfde. De 3 ‘G’s in de meest primaire combinatie zowel bij de Saoudi’s in Arabia als bij de Ayatollahs in Iran. Catch-as-you-can…. Twee voorhistorische monsters die elkaar voortdurend te lijf gaan omwille van de Bruid Buit…
En na Syrië volgt Libanon, om dan vervolgens uiteindelijk allemaal samen naar de keel te vliegen van Israël….
*
Trump en Poetin: "Geen militaire oplossing mogelijk voor Syrië"
Volgens zowel de Amerikaanse president Donald Trump en zijn Russische collega Vladimir Poetin is er geen militaire oplossing mogelijk voor het Syrisch conflict. Dat maakten beide leiders bekend in een gezamenlijke verklaring.
Trump en Poetin maakten in een gezamenlijke verklaring bekend de inspanningen tegen terreurgroep IS verder aan te houden. "De inspanningen zullen blijven geleverd worden tot de terreurgroep volledig verslagen is."
Beide leiders bevestigden ook de soevereiniteit van Syrië te respecteren en riepen alle betrokken partijen bij het Syrische conflict op om actief deel te nemen aan het politieke proces van Genève.
Verder zijn Moskou en Washington het erover eens dat er geen militaire oplossing is het voor conflict, zo valt te lezen in de verklaring van het Kremlin. De verklaring werd opgesteld in de marge van de top van de APEC (Asia-Pacific Economic Cooperation) in Vietnam.
De twee staatshoofden hebben tijdens de vergadering van Aziatische landen en landen die grenzen aan de Stille Oceaan tot dusver en tegen de verwachtingen in geen bilateraal gesprek gevoerd. Ze zagen elkaar op verschillende zittingen maar wisselden nauwelijks een woord.
Wij, de gewone Burger n Het Westen, ziet dat allemaal gebeuren, en kijken opgefret door onrust, naar onze machtige ‘Leiders’ die al even dapper de andere kant uitkijken. Want de gebeurtenissen kaderen perfect in wat zij als ‘Staatsbelang’ op het oog hebben. Namelijk met behulp van de verfoeilijke moslim-strategie waarmee ze onder één hoedje spelen, de USSR-Globalisatie doorvoeren, waar ze dan de absolute meesters zullen van zijn.
*
Het wordt dus voor ons allemaal kiezen tussen de pest en de cholera: ofwel het Sovjet-systeen of dat van de Nazi’s. Daar waar de EU-Nazistaat ons sederrt de aanvang wijsmaakt dat ‘Persoonlijke Vrijheid’ hun hoogste goed is…
Daarbij vergeleken is het Sprookje van Sneeuwwitje realistischer dan dat van de Rattenvanger van Hameln waarover ik het gisteren had.Bij sprookjes kan men individueel dromen, bij manipulatie dromen anderen in onze plaats.
met al ben ik blij dat nog te mogen meemaken: dank zij die Univ in het district Devon (Engeland) en de onlangs daar gemaakte vaststellingen, minstens zo oud kunnen worden als de Bijbelse Mathusalem. Die werd 969 jaar, net geen 1.000 zoals Dr Lecolmpte (Knokke) het wel zou gewild hebben.
*
Ik neem via Wikipedia als mijn getuige voor gezegde Mathusalem
om weer geen bloempotten naar het hoofd te worden geslingerd zoals eertijds door wijlen vriend Ray van Angeltjes uit een zijstraat van de Van Rijswijcklaan helemaal in Antwerpen. Die schold mij toen voor het oog van zijn vele honderden lezers uit voor Trans Alpnees (Ultramontaan) omdat ik zijn vrijzinnigheid niet zo maar deelde. Had die maar bijtijds onderstaand artikel kunnen lezen, hij zou gegarandeerd nog onder ons zijn geweest. Nu beluistert hij Daarboven (of hier beneden?) misschien met heel veel pijn in he hart, het lied van Joe Harris ‘Drink Rode wijn’…
Wat hij echter niet meer kan, maar wel zou willen doen in alle eeuwen der eeuwen, Amen, doen wij het (mits een beetje geduld voor de reclame), met des te meer plezier…
in de hoop dat de mirakel-medicijn voor elk van ons nog op tijd komt.
*
Doorbraak in strijd tegen veroudering: stof die ook in rode wijn zit, kan oude cellen verjongen
*
Bron: The Independent, Exeter University
Britse onderzoekers hebben een nieuwe manier ontdekt om inactieve, verouderde cellen te verjongen. Ze behandelden de cellen met een chemische stof, en amper enkele uren later begonnen die zich te delen. Interessant gegeven: de stof die ze gebruikten, resveratrol, komt voor in onder andere rode wijn en chocolade.
*
De ontdekking bouwt voort op eerdere bevindingen dat sommige genen geleidelijk uitgeschakeld worden als we ouder worden. Onderzoekers van de universiteiten van Exeter en Brighton ontdekten dat deze genen weer geactiveerd kunnen worden door gebruik te maken van chemische stoffen. Oude cellen gaan er zo niet alleen fysiek jonger uitzien, maar gaan zich ook gedragen als jonge cellen.
De onderzoekers gebruikten resveratrol, een chemische samenstelling die van nature voorkomt in rode wijn, donkere chocolade, blauwe druiven en bosbessen. Binnen enkele uren begonnen de oudere cellen te delen en kregen ze langere telomeren. Dat zijn de beschermende 'kapjes' aan het einde van de chromosomen van het DNA, die korter worden als we verouderen.
De onderzoekers hopen dat hun doorbraak kan leiden tot therapieën die verouderingsverschijnselen en degeneratieve problemen tegengaan.
Eerste stap
Een van de redenen dat oudere mensen vatbaarder zijn voor ziektes, is dat hun weefsels inactieve cellen opstapelen. Een bepaald soort genen, splicingfactoren, gaat dat tegen. Maar bij oudere mensen werken die minder efficiënt, of zelfs helemaal niet. Eerdere studies toonden aan dat inactieve cellen, die bij oude mensen in de meeste organen zitten, minder splicingfactoren hebben.
"Onze gegevens suggereren dat we deze genen met behulp van een chemische stof weer kunnen activeren", zeggen de onderzoekers. "Dit is een eerste stap om ervoor te zorgen dat mensen een normale levensduur hebben, maar met een goede gezondheid gedurende hun hele leven."
Dit is het meest hoopvolle maar simpele bericht sedert jaren. En dat niet alleen omdat het mij, ondergetekende, in ons huishouden grotendeels in het gelijk stelt voor wat betreft de consumptie van prima Italiaanse rode wijn (de beste en vooral de meest verkochte ter wereld), maar ook dat er hoop bestaat om wijlen Dr Lecompte (overleden 03/01/2008), die ook de kaap van de 1.000 wilde bereiken, de loef af te steken.
*
Vandaar de spontane bedenking, om een soort v an “Ouderenbond’ in het leven te roepen, omdat gedeelde vreugde gewoon dubbele vreugde is. En omdat ‘al etende de appetijt komt’. Het is gewoon ’n kwestie van volhouden. Waar ’n wl is, is ’n weg.
In mijn voorwoord geef ik de (voorbarige) indruk dat de strijd reeds gestreden is. Maar dat kan alleen lukken, als de “schwung’ van de getormenteerde Beangers eindelijk zou kunnen insijpelen in de gelederen van de bestaande NV Arrogantie. Een partij die nog altijd gepokt en gemazeld is met de na-weeën van de ter ziele gegane Volks Unie van Hufgo Schiltz, de belgizilst.
Die hoeven daarom niet zij-aan-zij in rijen van acht door de straten van Bruxellabad te defileren, zoals de Forza Nuva in Rome, maar figuren als Theo Francken, Jan Achterhesp, ja zelfs Hendrik Vuye en Mevr. Wouters, zouden dan… beter tot hun recht kunnen komen.
Figuren als de Eerste Blauwe Geschelpte (Sjarel Premier) staan dan meteen, zoals ’t Pallieterke het ziet, als mens-apen in hun blootje…
**
*
Maandag, als de beloofde 2de brief van Haantje-Vooruit Joël de Kuekeleure met (fijne) drek voor BDW verschijnt, zal er aan onderstaande tekst wel een staartje worden gebreid. Een duivels-staartje. Rood van het bloed der afgunst.
Wever haalt fors uit naar Beke na interview in 'Terzake': "Een van de pijnlijkste interviews van de laatste jaren"
*
N-VA-voorzitter Bart De Wever heeft in het Canvas-programma De Afspraak scherp uitgehaald naar zijn collega van CD&V Wouter Beke. Die had zijn coalitiepartners in een interview in Terzake opgeroepen om het "Catalaanse conflict niet te importeren".
"Nonsens", vindt De Wever. "Dat interview was een van de meest pijnlijke die ik de jongste jaren heb gezien."
Beke reageerde in Terzake op de suggestie dat coalitiepartner N-VA in het verleden al kritiek uitte op "activistische rechters". Hij verwees naar de scheiding der machten. "Op het ogenblik dat men zou zeggen 'Het zijn activistische rechters', dan associeert men zich niet meer met de Belgische regering", aldus Beke. Zelf bleef hij voorzichtig met kritiek op Spanje.
De N-VA-voorzitter heeft daar geen begrip voor. "Iemand die geen vlieg kwaad doet, die alleen maar een opinie uit, zit in de gevangenis. Als je dan nog niet kan zeggen dat dit een dictatuur van slechte wetten is, ben je je aan het verstoppen. Volgens die logica moet je de Dalai Lama aan China uitleveren en mag Nelson Mandela nog in de gevangenis zitten."
Gechoqueerd
De Wever zegt vertrouwen te hebben in de Belgische rechter die moet oordelen over de uitlevering van de afgezette Catalaanse leider Carles Puigdemont en vier van zijn ministers, én in de Spaanse rechters. Alleen betreurt hij dat deze zaak door het gerecht beslecht wordt.
"Ik ben gechoqueerd dat iemand dat nog durft tegenspreken", aldus De Wever. "Hier is toch duidelijk sprake van een verdrukker en iemand die in de gevangenis zit. Als je ministers in een rechtsstaat voor rebellie laat vervolgen omdat ze een opinie hebben geuit, is dat niet conform de fundamentele rechten die wij in Europa gewoon achten."
"En toch hult Europa zich in stilzwijgen. Er gaat een moment komen dat men heel beschaamd gaat terugkijken op dit soort interviews."
Wouter Beke is, spijts zijn West-Vlaamse (Wielsbeke) roots, samen met wat nog rest van zijn Partij, geen beek met kristalhelder water, maar eerder een soort van open riool door onze als wiegende zeeën weelderige Vlaamse velden . De Tsjeven, helemaal in rechte lijn op de roetsbaan naar af, blijven zich vastklampen aan de illusie van de Macht en het zeggings schap. Ze verdienen dus ten volle de hen toegediende knock-out door Vlaanderens Grootste Meneer.
Tsjeven in Europees verband maken deel uit van de E.V.P. van Merkel en zijn derhalve niets meer dan ‘Her Masters voice’. In doordeweeks geactualiseerd West-Vlaams zou dat luiden, dat ze gewoon haar slippendragers zijn. Maar dan met verwaarlozing van het begrip ‘grensoverschrijdend gedrag’ bevat in het dragen van de slippen van een vrouwelijk scharminkel. Het erotieke Cijfer 69 in de 6de Macht…
Het is dus vandaag Herdenking van Wapenstilstand I.
Er komen er dus nog veel achter, want de Mensheid geraakt maar niet geleerd.. Denk daarbij aan die ezel van gisteren (voorgande blog) die zich geen tweemaal bezeert aan dezelfde steen. Ezels wel niet, neen, maar mensen wel. Waarmee bij deze meteen bewezen is, voor zover nog nodig, dat President Trump in het Verre Oosten, geen ezel is. Daar lagen, dank zij zijn alom geprezen voorgangers, de Clintons en vooral Mo-bama, wel degelijk veel stenen om over te vallen, maar deze geniale President heeft die allemaal ontmijnd…. Hij heeft daar letterlijk het vuur (het hardste overlevend communisme maar ook de islam) verzoend met het water van de Beschaving.
*
Maar laten wij bij onze schaapjes van vandaag blijven. WO I, en hoe de tegenwoordige reacties wel enigszins veranderd zijn van toon. Slachtpartij? Vijanden? Alles moet onder de broedlamp van de EU-Moloch.
Enfin, ik laat de lezer zelf oordelen….
*
Het verschrikkelijkste aan de Eerste Wereldoorlog, is dat wij hem verloren hebben
…. is woordvoerder van Bart De Wever (N-VA) en schrijver van Een unie van het eigen. Zijn column verschijnt wekelijks.
“Wat vond u het verschrikkelijkst aan de Eerste Wereldoorlog?”, vroeg een journalist in 1984 bij een herdenking van de Slag van Verdun aan Ernst Jünger. Die was toen een zowel gelauwerde als verguisde auteur, alsook de hoogst gedecoreerde en een van de laatste Duitse veteranen.
*
Hij had net met bondskanselier Kohl en president Mitterrand een krans neergelegd voor de gesneuvelden. De journalist verwachtte dan ook iets in de trant van ‘het nodeloze bloedvergieten’ of ‘de waanzin van de slachting’. Jünger antwoordde doodleuk: “Dat we verloren hebben.”
Als wij morgen de gesneuvelden herdenken, is dat in de geest van Erich Maria Remarques Im Westen nichts Neues, John McCraes In Flanders Fields of Louis Ferdinand Célines Voyage au bout de la nuit. Ingetogenheid, walging voor geweld en afgrijzen voor de zinloosheid staan dan centraal.
Als velen trok Jünger met een romantisch beeld naar de slagvelden. Hij was een Achilles die niet streed voor natie en keizer, maar voor eigen eer en glorie. De ontnuchtering volgde snel: de technologie van gifgas, tanks, prikkeldraad, machinegeweren … had het van de held overgenomen.
Schok
Jünger schrijft over de schok die hij ervoer als hij voor het eerst een soldaat met staalhelm en gasmasker zag. Hijzelf droeg op dat moment nog het napoleontische plunje met de typische pickelhaube en voor hem stond een bijna buitenaardse krijger, meer machine dan mens.
Individuele inzet – hoe heroïsch ook – had amper nog impact op de krijgskansen. Wat Jünger onthecht beschreef was de waarheid van industriële oorlogsvoering, waarbij golf na golf van naamloze en bionische wezens worden neergemaaid door enorme robotten In een storm van staal.
Dat boek is de gestileerde ontleding van geweld door een koele observator die de bloederige realiteit onverbloemd en zeer plastisch weergeeft, maar elk moreel oordeel achterwege laat. Bij de andere literatoren ligt de focus op het zinledige lijden van de soldaat. En net dat kon Jünger niet aanvaarden.
Hij zag het als zijn heilige plicht tegenover de doden om die oorlog zin te geven. Het werd de ineenstorting van de Europese cultuur, de doorbraak van het nihilisme en het ontwaken van een tijdperk waarin alle macht, middelen en mensen gemobiliseerd werden voor de oorlogsinzet.
Naamloos
Jünger beschreef een totalitair systeem dat angstaanjagend herkenbaar is. En opnieuw bleef hij ongemoeid. De dood van zoveel miljoenen had die wereld mogelijk gemaakt, of dat nu goed of fout was. Pas in het midden van de jaren 30 drong het tot Jünger door tot wat die wereld in staat was en zou hij zich keren tegen de gestage mechanisering van de mens.
Morgen zal In Flanders Fields veelvuldig gereciteerd worden, Jünger zal men niet voorlezen. Al had hij in 1984 misschien wel gelijk. Het verschrikkelijkste aan de Eerste Wereldoorlog is dat wij hem verloren hebben. Niet wij als Duitser – of als Brit, Fransman, Rus … – maar wij als mensheid.
Om, na lezing van dit artikel, terug met de twee voeten op (deze) aarde te komen, volstaat het de door de Belgische Staat in 1945 gedynamiteerde eerste IJzertoren in gedachten te nemen. De boodschap van toen, hernomen op de Pax-Poort, een open doorgang opgetrokken met de brokstukken van de gedynamiteerde toren; was al even duidelijk als onmogelijk. Nooit meer oorlog – no more war – Nniemals wieder Krieg – lus jamais la guerre -¨
Deze verzuchting staat op de vier hoeken van de poort, wijzend naar de vier windstreken….
Ha Jan allemaal goed en wel. Maar dat was vòòr de Tweede Wereldoorlog en, om terug te vallen op het heden, vòòr de islam-invasie…
Maar de NV Arrogantie zou zichzelf niet zijn, als daar de EU-Nazistaat niet wordt bij betrokken. U las het ook, maar mij (wegens de klemtoon op het romatisme) heeft het getroffen als een zweepslag:
“Als wij morgen de gesneuvelden herdenken, is dat in de geest van Erich Maria Remarques Im Westen nichts Neues, John McCraes In Flanders Fields of Louis Ferdinand Célines Voyage au bout de la nuit.
Met andere woorden: oorlog is slecht, maar de Europese Eenmaking zal dat voor de vechtende partijen van toen, in de toekomst wel voorkomen.
‘Alle Menschen werden Brüder’….
Mij volstaat het als opgegroeid in de frontstreek, even stil te staan (zie boven-aan) bij he Duits kerkhof van Vladslo, bij het ‘Treurend Ouderpaar’ van Kate Kollwitz. Dat was een Duitse moeder die haar enige zoon verloor door Franse bajonetten aan het IJzerfront als ‘plaaats delict’.. Om precies te zijn en dus dat nutteloos gedood worden aanschouwelijk te make: in Merkem, Leffinge, op het gehucht De Kippe (baan Ieper-Diksluide), in de onmiddellijke nabijheid van de beschermde landelijke kapel op die plaats. Dat woordeloos verdriet zonder naam is het luidste verwijt dat er ooit bestaan heeft tegen het voortdurend afslachten van mede-mensen.
**
*
Als U wilt, kunt U er ook het ‘Soldaten Friedhof’ in Langemark er bij betrekken. Een impressie die meer aansluit bij de uitdrukking ‘Jammer dat wij hem verloren hebben’. Dat is een uitdrukking waarvan afstand moet genomen worden, want die vraagt om herhaling!
Na lezing van dit, onderstaand media-artikel, viel het mij op, dat onze Verlichte Extreem Grote Verstanden (zeggen ze zelf) dan toch, in hun achteruitlijkspiegels, dit debacle moeten kunnen waarnemen. Of durven die niet meer recht vooruit naar de toekomst kijken, pm onze Landen te besturen zoals het hoort?
*
Waarom doen ze er dan niets aan?
’t Pallieterke van deze week doet een weinig goeds voorspellende vaststelling… Al ze er al iets aan doen, dan is het ‘safari’s’ in die no-go zones verbieden, zoals in Molenbeek. Het ‘hellegat’ dat dud in niets moet onderdoen voor Groot Berlijn…
*
Berlijn zinkt dankzij migranten en linkse politiek weg in chaos en geweld
*
Hoofdofficier Justitie: Berlijn heeft geen functionerend rechtssysteem meer – Boekings-platforms zoals Expedia en Hotels.com geven inmiddels reiswaarschuwingen voor delen Duitse hoofdstad af
Niet de politie, maar criminele migranten-bendes beheersen almaar grotere delen van Berlijn.
Berlijn, ‘Hauptstadt der BRD’, ende 2017. Een stad vol ‘Baustelles’ waar het werk maar niet wil vlotten, en die de forens tot wanhoop drijven. Trein- en metrostations met langdurig defecte kaartscanners en slecht verlichte trappen die stinken naar urine en uitwerpselen. Straten waar het vuil zich ophoopt, pleinen die dag en nacht worden bezet door tientallen, soms honderden migranten, die regelmatig omstanders en elkaar met messen, stokken en afgebroken flessen naar de keel vliegen. No-go zones waar de criminaliteit volgens de statistieken is gedaald, echter niet omdat het beter gaat, maar omdat het de politie aan mankracht ontbreekt, omdat tal van misdrijven niet meer worden geregistreerd, en omdat steeds meer agenten buitenlanders zijn die banden hebben met de Turkse en Arabische misdaadclans die ze zouden moeten bestrijden.
Op de voor de toerist bekende hotspots ziet Berlijn er op het oog nog prima uit, maar schijn bedriegt. ‘De verwaarlozing van Berlijn is dodelijk geworden,’ stelt onderzoeksjournalist Alexander Wendt. Voorbeeld: onlangs wurgde ene Ilyas A., een afgewezen criminele asielzoeker uit Tsjetsjenië, de 60 jarige kunsthistoricus Susanne Fontaine. Zijn buit? 50 euro en haar mobieltje. De Berlijnse rood-rood-groene gemeentecoalitie gaf als excuus dat ze Ilyas niet hadden kunnen uitzetten, omdat hij destijds nog geen 18 geweest zou zijn. Dat dit uit veiligheidsoverwegingen volgens de wet wel degelijk met minderjarigen mag gebeuren, boeit op het gemeentehuis helemaal niemand.
De roofmoord vond plaats in de bekende Tiergarten, op slechts 300 meter afstand van Bahnhof Zoo. Ter plekke lijkt het gebied op een grote vuilnisbelt, overal liggen gebruikte drugsnaalden en ander afval, kamperen daklozen, en zijn types zoals Ilyas A. op jacht naar hun volgende slachtoffer. Na het invallen van de duisternis zijn drugsdealers en rivaliserende jongerenbendes er de baas. Velen van hen komen rechtstreeks uit het naburige AZC. Boekingsplatforms zoals Expedia en Hotels.com adviseren reizigers daarom dringend zich daar niet meer te vertonen.
Territorium van migrantenbendes
Ook de bekende Alexander Platz is tegenwoordig 24/7 het territorium van ‘Syrische’ en Afghaanse migranten. Regelmatig gaan grote groepen elkaar met messen en afgebroken flessen te lijf, waar ook toevallige passanten, zoals laatst een 13 jarige jongen, middenin belanden en gewond raken (3). Een paar nachten geleden begonnen zo’n 100 migrantenjongeren voorbijgangers en auto’s met vuurwerk te bekogelen. De politie had urenlang nodig om de orde te herstellen, en arresteerde welgeteld twee relschoppers.
Het zijn inmiddels gebruikelijke taferelen in de Duitse hoofdstad. Zeker als het donker is worden veel straten en wijken beheerst door Turkse en Arabische misdaadclans. Minderjarige meisjes uit Oost Europa worden in de Kurfürstenstrasse door hun pooiers openlijk ‘aan de man’ gebracht, zonder dat er iets tegen ondernomen wordt. Bewoners van veel wijken zitten na de zoveelste bezuinigingsronde omhoog met hun afval, en gooien dat tegenwoordig maar op straat.
‘Berlijn heeft geen functionerend rechtssysteem meer’
Het is dus niet zo verwonderlijk dat de Hoofdofficier van Justitie Ralph Knispel recent opzien baarde met zijn uitspraak dat er in Berlijn ‘geen functionerend rechtssysteem meer bestaat’ (2). Zowel de politie als de rechtbanken zijn volledig überfordert. Het aantal onopgeloste en niet behandelde misdrijven en misdaden is dermate gigantisch, dat aan de meesten geen seconde aandacht meer wordt besteed. Die worden – overigens net als in ons eigen land - vervolgens simpelweg uit de statistieken geschrapt, waardoor er in de media kan worden beweerd dat het ‘nog nooit zo veilig was’. (4).
Een ander, almaar groter wordend probleem is dat op de politieschool steeds meer mensen met een Arabische en Turkse achtergrond komen, waarvan sommigen afkomstig zijn uit de kringen van de misdaadclans die ze juist moeten gaan bestrijden. Politie instructeurs klagen dat deze migrantenagenten zich al in de klas gedragen als straatgangsters. De oplossing van de leiding? Aan het einde van de opleiding een testje uitvoeren of de nieuwe agenten wel voldoende Duits kunnen verstaan en spreken.
Burgers en politici leven in twee totaal verschillende realiteiten
Nergens leven politiek en burgers in een zo gescheiden realiteit als in Berlijn, schrijft Wendt. Minister van Justitie Dirk Behrendt, politicus van de Groenen, liet in oktober weten dat hij zich niet van de wijs laat brengen door een paar moorden en wat massale straatgevechten, en schreef op zijn website over de tentoonstelling ‘Op naar Casablanca – Levensrealiteiten van transgendere mensen tussen 1945 en 1980’. Groenen-districtsburgemeester van Kreuzberg-Friedrichshain, Monika Herrmann, presenteerde vol trots een app waarmee mensen kunnen klagen over ‘seksistische reclame’.
Tegelijkertijd wijst de ‘bonte en wereld-open’ rood-rood-groene gemeentecoalitie cameratoezicht in Tiergarten en andere criminele zones af. Met drugsdealers wil men enkel ‘het gesprek aangaan’, en vragen ‘of ze zich wat minder agressief kunnen gedragen.’ Ook weigert de stad zwaar criminele asielzoekers uit te zetten. Die wordt enkel gevraagd of ze ‘vrijwillig willen terugkeren’ (naar Casablanca en contreien, waar men doorgaans heel anders met ‘transgendere’ types omgaat). Dan zouden de criminele migranten nog wettelijk kunnen worden uitgezet door de bondsregering, maar ook die doet dat zelden of nooit.
Wendt: ‘Het is fascinerend te zien hoe Angela Merkel en haar ambtenaren nadenken over een Marshallplan voor –onder andere- Afrika, terwijl de bevoegde staatsinstanties zelfs niet de kleinste gebieden veiligheidstechnisch onder de knie krijgen, zelfs niet als deze -ondanks het Berlijnse Baustelle- omleidingsverkeer- maar 30 autominuten verwijderd zijn van het bureau van de kanselier.’
Weeral onbegrijpelijk dat een cultuur-land als Duitsland tot drie keer toe (4 keer, de Frans-Duitse Oorlog van 1870 inbegrepen) niet alleen zichzelf in de vernieling rijdt, maar meteen alle volkeren in die zelfmoord meesleept. Ezels stoten zich geen twee keer aan dezelfde steen, Duitse regeringsleiders doen dat voortdurend en zonder onderbreking. Die geraken maar niet geleerd.. Vroeger vielen ze met de waoens andere landen lastig, voornamelijk hun naaste buren. Nu gebruiken ze daarvoor de pietrol-volkeren. Waarbij onze ‘Overheden’ dapper de knekeldans meespelen…
*
En maar afgeven op de ‘opwarming der Globe’, gewoon om de aandacht af te leiden van de afkoeling der Waarden. Men is ‘globalist’ of men is het niet…
Het mag dan ook niemand verwonderen, dat ‘De Rattenvanger van Haleln’ een ras-zuiver Duits verhaal is van het zuiverste water…
Volgende week Zaterdag 18 November wordt Bart DeWever voor de elfedertigste keer gekozen als Voorzitter van zijn Partij, hier steevast de NV Arrogantie genoemd. Hangt er dan blijdschap in de lucht, niettegenstaande deze donkere koude winterse dagen?
Morgen, 11 November, is het precies 99 jaar geleden dat de mensonterende Eerste Wereldoorlog ten einde kwam. De Koning-Ridderr, Albert Premier, de latere Held van Marcje-les-Dames, had de Vlamingen gesmeekt om voor hen in het vuur te staan. Dan zou hij ervoor zorgen dat dezen, ide meerderheid, na de te winnen oorlog, gelijk zouden worden met de Franstalige minderheid die leefde op de kap der Vlamingen. Die plechtige Koninklijke Belofte was, ‘gelijkheid in rechte en in de feiten’. Belofte die hij, om zijn troon te redden, nadien op ’n kleinigheid na, compleet vergat. Hoe het er nu nog aljijd aan toegaat, bijna 100 jaar later, leest U in onderstaand overgenomen artikel.
*
En ja, wees niet verwonderd over die afbeelding (hier bovenaan) met naam en toenaam van die wereldberoemde bouwer van de allerbeste weefautomaten ter wereld: Picanol uit Ieper. Want dat bedfrijf in de stad waar ik zoals U weet,opgroeide, verschaft werk en welstand aan de hele streek. Het is sedert mensen-geheugenis een vast populair gegeven, dat als Picanol goed ‘draait’, de wereld-ecpnomie floreert. Als Picanol slabakt en er moet ‘gedopt’ worden, spreekt iedereen van een wereld-recessie. Picanol(Spreek uit Picaniol, want Spaanse wortels) is, voortgaande op de feiten, in het Ieperse zowat hetzelfde als de barometer van de plaatselijke welstand…
*
De Antwerpse Burgemeester verheffen tot de eer der nobele wevers-gilde doe ik dan ook met enige tegenzin. Gewoon omdat die, nuchtere realist zijnde, de uitgestoken hand van de besten zijner broeders, weigert. Hij wil namelijk niet in hetzelfde beddeke ziek worden als Geert Wilders en het Vlaams Belang, beiden in een soort leeuwenkooi achter tralies aan de kant gehouden.
Leeuwenkooien en repressie in de omgeving van de Antwerpse Zoo liggen inderdaad nog altijd vers in het geheugen…
*
U hebt, mijnheer De Wever, zowel de scherpste tong als de langste tenen
Brieven aan De Wever
*
Op zaterdag 18 november wordt Bart De Wever voor de vijfde keer N-VA-voorzitter. Een goed moment, vond Joël De Ceulaer, voor een actuele doorlichting van het fenomeen dat De Wever onmiskenbaar is. Hij ging praten met vriend en vijand en brengt in vier ‘Open Brieven’ verslag uit van zijn zoektocht. Vandaag neemt hij ons mee naar het jaar 64 voor Christus. Naar het cynisme van Quintus Tullius Cicero, dat voortleeft in De Wever.
Beste Bart De Wever,
Mocht iemand vijf jaar geleden hebben voorspeld dat u op zaterdag 18 november 2017, over een dikke week dus, aan uw vijfde ambtstermijn als N-VA-voorzitter zult beginnen, dan zou u, zo stel ik mij voor, eens terdege met de ogen hebben gerold. U zou er, met een schampere grijns en een gevatte sneer, gehakt van gemaakt hebben – zowel van die voorspelling als van de onverlaat die de voorspelling durfde te doen. Dat u niet meer dan tien jaar voorzitter zou zijn, stond immers, zo verklaarde u op 3 maart 2012 in Gazet van Antwerpen, “in marmer gekapt”. Tien jaar, van 2004 tot 2014, vond u “genoeg”.
Maar zie: over een dikke week, op zaterdag 18 november dus, zult u desalniettemin voor de vijfde opeenvolgende keer op het schild gehesen worden als partijvoorzitter. Dat mag helemaal niet volgens de N-VA-statuten – twee termijnen zijn het maximum – maar voor u maakt de partij een uitzondering: u mag nu al voor de derde keer de statuten negeren en blijft nog tot en met de verkiezingen van 2019 in de cockpit.
De vraag die iedereen zich al een tijd stelt, is: hoe blijft u zo lang vers? Waarom zit er nog altijd geen echte sleet op het politieke fenomeen Bart De Wever? Wijlen sp.a-voorzitter Steve Stevaert was ook ooit God in Vlaanderen, maar toen hij een jaar na zijn grootste verkiezingsoverwinning werd uitgefloten door het publiek van Humo’s Pop Poll, wist hij dat zijn dagen geteld waren. Bij u is dat moment nog lang niet in zicht. Zelfs uitgefloten worden maakt u alleen maar sterker. U lijkt wel uit marmer gekapt. Uw tegenstanders bijten hun tanden stuk op u.
Dat is fascinerend. Vind ik. Vandaar deze brief, de eerste in een reeks van vier, die De Morgen tot en met woensdag zal publiceren. Waarna iedereen boos zal zijn: uw troepen omdat ze mij veel te kritisch vinden, de andere voorzitters omdat ze zich een beetje sip zullen afvragen waarom ik hén geen brieven schrijf. Het antwoord: dat komt nog wel, zodra ze tien jaar lang het politieke debat volledig gedomineerd hebben.
In elke brief zal ik een aspect van uw politieke persoonlijkheid doorlichten. Vandaag is dat uw communicatievernuft, en hoe u de meeste tegenstanders van het veld speelt: door snoeihard te zijn in uw kritiek óp anderen, maar wel overgevoelig te reageren op de kritiek ván anderen. U hebt, mijnheer De Wever, zowel de scherpste tong als de langste tenen. Als u wordt aangevallen, bent u eerst verontwaardigd, waarna u dubbel zo hard terugslaat. De Spaanse Partido Popular kan ervan meespreken. Uw partij kreeg het verwijt donkere wortels te hebben, u stak de Spanjaarden in de zak van Franco.
De handleiding van Cicero
Ik heb deze zoektocht niet in mijn eentje ondernomen: ik ben gaan praten met mensen die u goed kennen of gekend hebben, met academici en politieke waarnemers. Sommigen wilden off the record praten, anderen zal ik citeren. Ik had uiteraard graag ook uw entourage ontmoet: woordvoerder Joachim Pohlmann, en N-VA-directeur Piet De Zaeger. Helaas kregen zij van u geen toestemming om met mij te praten.
Zelf komt u in deze brieven uitvoerig aan het woord. Niet omdat ik u kon interviewen, want dat weigert u al jaren, maar omdat ik zo vrij ben geweest om uw columns nog eens grondig te herlezen. En het moet gezegd: uw teksten spreken nog altijd klare taal. Alleen jammer dat uw woorden en daden soms frontaal met elkaar botsen. De woorden lijken in marmer gekapt, de daden zijn flexibel – soms op het acrobatische af.
Voor u is dat geen nieuws. U kent uw eigen inconsequenties. En u vindt dat een politicus zich flinke bochten mag permitteren, zolang die maar leiden tot het grote doel: de macht veroveren en behouden. Tegen alle vrome voornemens in de marmeren partijstatuten drie keer opzijschuiven om voorzitter te blijven, is maar een minuscule overtreding.
Daarom neem ik u vandaag mee naar het jaar 64 voor Christus. U weet waarom: Marcus Tullius Cicero wilde toen consul worden en kreeg daarbij advies van zijn broer Quintus. De tips die Quintus zijn broer gaf, opgetekend in het boekje Commentariolum Petitionis, noemde u ooit “een electorale handleiding die vandaag niets aan relevantie en actualiteit heeft ingeboet, en zelfs bij de meest gehaaide spindoctor in de Wetstraat het schaamrood op de wangen zou laten verschijnen”. De centrale boodschap: “Macht moet veroverd worden, tegen elke prijs en met alle middelen.”
Voor de goede orde: het is niet mijn voornemen om u af te schilderen als een eendimensionale slechterik. Vriend en vijand zijn het erover eens dat u een politicus van een zeldzaam niveau bent. Ik citeer Louis Vos, uw oude promotor: “Ik vind Bart De Wever een van onze beste politici, van het kaliber van Hugo Schiltz. Hij zal, als het stof is gaan liggen, een belangrijke plaats in onze geschiedenis krijgen. Onder meer omdat hij het Vlaams-nationalisme en extreemrechts uit elkaar heeft gehaald.”
Ook Karl Drabbe, destijds uitgever van uw columns en een van de drijvende krachten achter de website Doorbraak.be, vindt u uniek: “Ik ken geen enkele politicus die kon wat De Wever heeft gedaan: vanuit het niets een ideologisch discours opbouwen, daarmee de eigen partij in handen nemen en vervolgens verkiezing na verkiezing winnen.”
En luister eens naar Stefaan Walgrave, politiek wetenschapper aan de UA. Die verdenkt u zelfs van totale onbaatzuchtigheid: “Ik ben ervan overtuigd dat De Wever een idealist is. Hij doet dit niet voor zichzelf, hij is een dienaar van het Vlaams-nationalistische ideaal. Je hoeft het niet met hem eens te zijn om hem te bewonderen als strateeg en als politicus.” Mooie complimenten, toch.
Scoren met Pim Fortuyn
En dan te bedenken dat u zichzelf ongeschikt achtte voor het politieke podium. Toen ik u in 2006 voor het eerst interviewde – toen kon dat nog – dacht u zelfs dat u beter in de coulissen kon blijven. “De strijd met de designpolitici ga ik niet aan, want dan ben ik bij voorbaat kansloos verloren”, zei u. “Ik heb niet het uiterlijk, noch de présence om in dat circus mee te spelen. Ik heb al dikwijls gedacht dat ik 30 jaar te laat geboren ben om aan politiek te doen. Eigenlijk zouden figuren zoals ik achter de schermen moeten werken, om teksten te schrijven voor de mediagladiatoren. Niet om zelf de arena te betreden.”
Dat van die teksten klopte wellicht. Dankzij welingelichte bronnen heb ik het ijzersterke vermoeden dat u in 2002 de ghostwriter was van De puinhoop van paars-groen, het boek waarmee uw toenmalige chef Geert Bourgeois – via uw pen dus – de eerste regering-Verhofstadt afbrandde. Pittig detail: u had zich laten inspireren door een bekende noorderbuur, want het verscheen een half jaar nadat wijlen Pim Fortuyn De puinhopen van acht jaar paars had gepubliceerd. In uw boek staan een aantal passages die u eens moet herlezen. Over “de steeds brutalere manier” waarop Guy Verhofstadt omging met de pers, bijvoorbeeld.
Er bestaat nog een ander amusant citaat van u over Verhofstadt, waarmee u in een column ’s mans vele inconsequenties aan de kaak stelde: “De Verhofstadt van de vroegere manifesten zou de Verhofstadt van vandaag op zijn gezicht slaan.” Dat, mijnheer De Wever, geldt in vele opzichten ook voor u. De Bart De Wever van de talloze columns van pakweg tien jaar geleden zou de Bart De Wever van vandaag bijwijlen ook op zijn gezicht slaan.
Mag ik twee veelzeggende voorbeelden geven?
Voorbeeld 1 is alom bekend, maar blijft interessant. In een column uit 2005 schreef u dat we in onze samenleving meer normen en waarden, en ook zelfbeheersing, nodig hebben. “In zo’n samenleving”, wist u, “zou het niet nodig zijn politici op te roepen om niet toe te geven aan de verkleutering van de audiovisuele media. Laat staan dat men voor zo’n oproep zou worden aangevallen door intellectuelen die ernstig genomen willen worden terwijl ze in luchtige tv-programma’s commentaar geven bij de zoektocht van Greet Op de Beeck naar twintig synoniemen voor het woord ‘vagina’.” U had het over Marc Reynebeau, toen jurylid in De slimste mens ter wereld, die het N-VA-principe om nooit mee te doen aan zulke flauwekul blijkbaar ooit eens had weggelachen.
Maar zie: zes jaar later was u zélf de hoofdvedette in De slimste mens ter wereld. De vagina bleef u bespaard, de anus niet. Eén van uw doldwaze opdrachten bestond erin om verschillende soorten stoelgang aan de correcte diersoort toe te wijzen. U deed dat, het moet gezegd, voortreffelijk. Beter dan Greet Op de Beeck met haar vaginavraag.
Voorbeeld 2. In een column uit 2006 haalde u uit naar het zelfbeklag van Vlaams Belang. Die partij had na de moord op Pim Fortuyn beweerd dat “het stigmatiseren van politieke bewegingen een voedingsbodem en legitimatie” kan vormen voor gekken om “geweld en zelfs moorden” te plegen. Lees: hou op met het Vlaams Belang te criminaliseren, want vroeg of laat slaat hier ook zo’n gek toe. Intellectueel oneerlijk en “onnozel”, vond u dat. “Er moet gescoord worden, de spelregels tellen niet.”
Maar zie: zeven jaar later was u ook die column blijkbaar glad vergeten. Na het relletje, begin 2013, over uw uitspraak dat behalve hoofddoek en keppel ook een homo-T-shirt niet toegelaten is achter een Antwerps loket, jammerde u dat al dat gestigmatiseer voor gekken de gedroomde voedingsbodem kon vormen voor geweld. U vreesde voor, en ik citeer: “een Fortuyn-scenario”. U deed krék hetzelfde als wat u destijds veroordeelde. En onlangs deed uw kroonprins Theo Francken het potverdorie ook. Na de nazi-karikatuur die was verspreid door Ecolo-jongeren, klaagde hij op tv over de criminalisering en zei hij, ik citeer: “Mijnheer Fortuyn is na een maandenlange hetze op links vermoord.”
De vraag is nu: mag ik dat onnozel en intellectueel oneerlijk noemen, of mocht alleen ú dat? Iets waar u anderen niet mee zou laten wegkomen, doet u vrolijk zelf – en dat geldt ook voor aspecten van het beleid dat u voert, van het begrotingstekort tot de selectieve manier waarop u mensenrechten denkt te kunnen toekennen: liever aan Catalanen dan aan Soedanezen, bijvoorbeeld. Maar daar kom ik maandag op terug.
Van Multatuli tot Armstrong
Het excuus voor uw soms opvallende inconsequentie zit verscholen in dat boekje uit 64 voor Christus. Volgens Quintus Tullius Cicero moest een politicus “grof, onbeschaamd opportunistisch en bot cynisch” zijn, wilde hij de macht veroveren. Een politicus die het zuiver wil spelen, mislukt. U gaf ooit het voorbeeld van de Nederlandse schrijver Eduard Douwes Dekker, alias Multatuli, die na de publicatie van zijn Max Havelaar opkwam bij de verkiezingen en maar negen (9) stemmen haalde, omdat hij, zo schreef u, als “zuivere idealist niet rekende op manipulatie maar op het heldere inzicht van de kiezer”.
U bent een Cicero, mijnheer De Wever, geen Multatuli. De politicus die heiliger wil zijn dan de paus vergeleek u ooit met de renner die zuiver wil rijden terwijl de rest van het peloton vol doping zit. U bent liever Lance Armstrong dan Edwig Van Hooydonck. Dat was De slimste mens dan ook voor u: politieke doping. Karl Drabbe herinnert zich nog hoe verbaasd u was toen u voor het eerst aan zo’n tv-quiz had deelgenomen: plots herkende in het Wijnegem Shopping Center iederéén u. U zag daar meteen de politieke meerwaarde van in. Politoloog Stefaan Walgrave sluit zelfs niet uit dat u tégen uw zin aan dat programma deelnam. “Hij deed niet mee om zichzelf in het zonnetje te zetten, maar omdat hij wist dat het zijn politieke doel kon helpen verwezenlijken.”
Alles wat u doet, is politiek. Zelfs dat fameuze dieet hebt u in de aanloop naar de vorige gemeenteraadsverkiezingen aangewend om te tonen dat u de kracht van verandering niet alleen beloofde, maar belichaamde. Niet dat u daarom op dieet bent gegaan, maar het paste in uw electorale tactiek. Die politieke missie hebt u altijd gehad. Toch zeker sinds u assistent geschiedenis was aan de KU Leuven. U bent geen historicus die de politiek instapte. U bent een politicus die geschiedenis heeft gestudeerd. Uit interesse, zeker, maar ook om uzelf te voeden met inzichten die u in de politiek kan gebruiken.
Uw promotor Louis Vos herinnert het zich nog. Hoe u, na eerst een ronduit “briljante” licentiaatsverhandeling te hebben geschreven over het ontstaan van de Volksunie, daar in een doctoraalscriptie op wilde doorgaan. U had uw materiaal verzameld, en had nog één jaar assistentschap te goed om alles op te schrijven. “Maar daar is het dus niet meer van gekomen”, vertelde Vos mij. “Op een dag, na vijf jaar hard gewerkt te hebben, stond De Wever voor mijn neus om een jaar verlof te vragen: de Volksunie had hem nodig, zei hij. Na dat jaar keerde hij terug om het proefschrift af te werken, maar dat is hem toen tot zijn en mijn spijt niet meer gelukt. Ik begreep wel dat hij op een bepaald moment alles op zijn politiek project moest zetten.”
Over de inhoud van dat politieke project zal ik het in mijn volgende brieven hebben.
Hier wil ik dieper ingaan op die retorische gespletenheid van u: die scherpe tong en toch die lange tenen. Want aan de combinatie van die twee dankt u volgens mij uw status.
Boksen tegen een danser
Aan uw scherpe tong hebben wij allemaal veel te danken. De terugkeer van de politiek, om maar iets te noemen. Toen u het publieke forum betrad, was het debat een tikje ingeslapen. Er was het Vlaams Blok waar iedereen boos op was, maar voorts trok haast elke partij naar het centrum. Het waren de paarse jaren, toen socialisten en liberalen nog nauwelijks van elkaar te onderscheiden waren. Toen alle partijen “het beste” wilden voor “iedereen”, en liefst nog wereldvrede ook – kumbaya nog aan toe.
U begreep dat politiek niet leeft van kumbaya, maar van verdeeldheid. Dat een politicus dingen moet zeggen waarmee ándere politici het oneens kunnen zijn. Toen ik onlangs Wouter Van Besien, Jinnih Beels en Tom Meeuws zag bij de voorstelling van Samen, de Antwerpse kartellijst van sp.a en Groen, had ik met hen te doen. Niet alleen vanwege de krukkige regie van de persconferentie (Quintus Tullius Cicero: “De campagne moet van begin tot het einde prachtig ogen. Er moet een indrukwekkende waardigheid van uitgaan, een schittering”), maar ook vanwege hun boodschap. Ze zijn alleen maar “voor”, ze willen alleen maar “positief” zijn, ze zijn dus “nergens tegen” en “tegen niemand”.
U zat vast ook in uw vuistje te lachen toen u dat zag. Nergens tégen zijn als politicus: dat is onmogelijk. Tenzij dat kartel nog wakker wordt, vecht u straks in Antwerpen een politieke strijd uit met mensen die helemaal niet aan politiek willen doen. Als was u een bokser die de ring betreedt en daar oog in oog staat met een tegenstander die aan jazzballet wil doen. Niet dat Van Besien een heilig boontje is – zijn partij leurt net zoals andere partijen met bezwarende dossiers van politieke tegenstanders, vraag dat maar aan Geert Versnick – maar zijn discours is nodeloos soft. Als u het in een debat tegen hem opneemt, is dat normaal gesproken knock-out in de eerste ronde.
Misschien overdrijft u allebei, Wouter Van Besien én u. U bent zo goed in de politieke polarisering dat u in één moeite door ook mensen tegen elkaar opzet; Van Besien wil zo graag mensen met elkaar verbinden dat hij pardoes vergeet om politiek te polariseren.
Over de nakende strijd over het burgemeesterschap heb ik het gehad met Guillaume Van der Stighelen, u welbekend als opiniemaker en oud-reclameman. “Die kartel-lijst is een cadeau voor De Wever”, zei hij. “Als Groen en sp.a apart naar de kiezer zouden gaan, dan had De Wever moeten nadenken. Nu maakt men het hem gemakkelijk om te reageren: ‘Ze willen ons terugpakken, de sossen willen op de bagagedrager van de groene fietsers terug naar hun postjes van vroeger.’ Een stem voor Vlaams Belang kan hij ook verkopen als een stem voor het kartel, omdat de N-VA daardoor verzwakt wordt. En voilà, zijn campagneplan is al klaar.”
Wat van u volgens Van der Stighelen zo’n sterk debater maakt, is dat u altijd gewoon uzelf kunt zijn. “De Wever hoeft zich nooit anders voor te doen dan hij is”, zegt Van der Stighelen. “Dat is een luxe voor een politicus, hij hoeft niet na te denken over de manier waarop hij overkomt. Dat doen de meeste andere politici wel constant, en dat zie je.”
Wat u volgens mij vooral typeert, is dat killersinstinct. Sommige politici trekken naar een debat met het voornemen om op hoffelijke wijze wat argumenten uit te wisselen met de tegenstrever. U trekt naar een debat met het voornemen om de tegenstrever koudweg af te maken, zoals Quintus Tullius Cicero dat destijds ook aan zijn oudere broer adviseerde: Marcus moest de tegenstander “raken waar het pijn deed”.
In uw boek Werkbare waarden vatte u het zo samen: “Fijnzinnigheid was niet zijn doel, wel de karaktermoord op Antonius en Catilina.” Quintus was “ongenadig” voor Catilina, schrijft u, en u citeert een van zijn oneliners over de tegenstrever van zijn broer: “Die man is zo brutaal en verdorven, zo geraffineerd en doortastend in het najagen van genot, dat hij erin slaagt kinderen te verkrachten terwijl ze nog op moeders schoot zitten.”
Zo laag zult u uiteraard nooit vallen – in het oude Rome ging het er een graadje ruwer aan toe dan vandaag – maar u verstaat zeer goed de kunst om iemand in de pan te hakken. Stefaan Walgrave vergelijkt u op dat vlak met Louis Tobback, ouderdomsdeken van de sp.a: “Tobback heeft dat killersinstinct ook, net zoals De Wever. Eerst schakelen ze hun tegenstander uit, tot die uitgeteld op de grond ligt. En dan springen ze erop en beginnen ze er nog wat op te dansen.”
Soldaten op het slagveld
Het jammere is nu dat u dat killersinstinct combineert met de gewoonte om vaak overdreven gekrenkt te reageren op kritiek. U bent er met uw partij in geslaagd om ‘critici’ te framen als ‘bashers’. En journalisten nemen dat over. Ik herinner mij nog dat ik in 2011 te gast was in De Ochtend op Radio 1, omdat ik een eerste Open Brief aan u had geschreven – ja, dat wordt een gewoonte. Ik kwam de studio binnen en het eerste wat presentator Gilles De Coster tegen mij zei, vóór we op antenne gingen, was: “Je gaat De Wever toch niet bashen, hè?”
Guillaume Van der Stighelen heeft dat ook al een tijdje in de gaten. “De Chinese generaal Sun Tzu schrijft in De kunst van het oorlogvoeren: de grootste overwinning is als je je vijand ervan overtuigt dat het verstandiger is om je niet aan te vallen. De Wever heeft het zover gebracht dat redacties hem sparen omdat ze zeker niet willen verdacht worden van bashing. Dat is, vanuit communicatieoogpunt gezien, geniaal. Kritiek uiten op het beleid van De Wever is vandaag niet goed voor je imago als journalist. Je bent dan links en dus fout. En journalisten zijn zeer imagogevoelig in tijden waarin mediagroepen consolideren en besparen. Zo is De Wever onaantastbaar geworden. Hij zou vandaag een crisis zoals het Visa-schandaal, dat destijds de socialistische burgemeester Leona Detiège de sjerp heeft gekost, overleven.”
Hoe raar is dat: u wordt gespaard, en toch bestaat de indruk dat u het hard te verduren krijgt in de media. U kunt als grootste partij volop de Calimero-kaart blijven trekken. De gevestigde orde is altijd tegen u, en dat is niet eerlijk – uw partij wordt onrechtvaardig behandeld door de linkse pers, door linkse wetenschappers, door wereldvreemde rechters, en door alle anderen die het niet met u eens zijn. Wie niet met u is, is tegen u. “Zelfs als hij niet wordt aangevallen, zal hij zich toch in die positie manoeuvreren”, zegt Stefaan Walgrave. “Hij creëert voortdurend conflict, alsof hij voortdurend wordt aangevallen. Vanuit die positie kan hij dan virtuoos terugslaan.”
U weet natuurlijk wat u doet, u kent het mechanisme: door de ‘outgroup’ aan te vallen, versterkt u de ‘ingroup’ – een biologische wetmatigheid waar u in uw columns geregeld naar hebt verwezen. Toen u onlangs De Morgen aanviel, tijdens een N-VA-familiedag, omdat Rachida Lamrabet en Chokri Ben Chikha hier ferm hadden uitgehaald naar Zuhal Demir, wist u best dat die aanval intellectueel oneerlijk en onnozel was. Een medium valt niet samen met de uitspraken die geïnterviewden doen, nogal wiedes. En toch haalde u uit naar deze ‘zogenaamde kwaliteitskrant’, omdat u wist: dat is goed voor de sfeer op mijn familiedag, het schept een band met de militanten. Zoals het uitjouwen van de tegenstander een band smeedt tussen fanatieke voetbalsupporters – zeker als de sterspeler van de eigen ploeg zich laat vallen en een schwalbe maakt.
Tegenover uw uitsluiting van de ‘outgroup’ staat een enorme loyauteit ten aanzien van mensen in uw ‘ingroup’ – die twee mechanismen gaan hand in hand. Dat bevestigt dan ook iedereen die u kent: u laat de mensen in uw omgeving niet vallen, ook niet bij zwaar weer. Van mandatenkampioen Koen Kennis tot de ooit stevig in opspraak gekomen Pol Van Den Driessche – u blijft hen verdedigen.
Als u voorzitter was geweest van sp.a of Open Vld, dan zou Tom Balthazar wellicht nog sp.a-kandidaat-burgemeester zijn in Gent en kon Geert Versnick gewoon voortwerken als provinciaal gedeputeerde voor Open Vld. En de kiezer zou u dat niet kwalijk nemen. Nog iets wat de andere partijvoorzitters blijkbaar niet begrijpen: de kiezer houdt van loyauteit – een voorzitter die loyaal is aan de eigen mensen, is dat misschien ook aan de kiezer. Ik weet niet of dat ook in dat boekje van Cicero staat, maar in elk geval werkt het volgens mij. Het is beter om te tonen dat je loyaal bent aan je kompanen, zoals soldaten die op het slagveld niemand achterlaten, dan om te doen alsof je de politicus met de properste handen bent. Rutten en Crombez hebben te veel Multatuli gelezen.
De noodzaak van kritiek
Maar terug naar uw relatie met de pers, een pijnpuntje dat ik toch even wil uitwerken. Laat ik nog eens citeren uit De puinhoop van paars-groen, over de man die toen de machtigste politicus van het land was: “Een journalist, die om begrijpelijke redenen anoniem wil blijven, vertelde me hoe hij er getuige van was dat een collega van hem, die een kritisch artikel had geschreven, door Guy Verhofstadt persoonlijk op straat werd aangesproken en uitgescholden voor leugenaar.” Dat schreef Geert Bourgeois, enfin: ú dus wellicht, over de lange tenen van de toenmalige premier.
En wat doet u zelf vandaag? Toegegeven: iemand persoonlijk op straat uitschelden, zult u niet gauw doen, daarvoor bent u te mensenschuw. Maar u doet het openlijk: u noemde een jonge reporter van Knack op televisie ooit “de slechtste journalist van Vlaanderen”, omdat hij het fameuze interview-zonder-antwoorden met u had gepubliceerd, wat uiteraard niet zijn verantwoordelijkheid was, maar die van zijn toenmalige baas, en dat was niemand minder dan uw eigen minister van Financiën Johan Van Overtveldt.
Of neem nu dat andere voorbeeld waar uw supporters graag naar verwijzen: hoe wijlen Steve Stevaert bij Gazet van Antwerpen commentaarschijver Roger Van Houtte liet opzijzetten. Dat verhaal klopt wellicht, maar opnieuw bent u geen haar beter. U hebt, las ik onlangs bij hoofdredacteur Karel Verhoeven, de voorbije jaren verschillende keren per mail “aangedrongen” op het “opzijzetten” van De Standaard-journalist Bart Brinckman. Toen dat niet lukte, besloot u weer om hem openlijk aan te vallen. Enfin, de lijst is lang, de enige twee media die nog genade vinden in uw ogen, zijn VTM en Het Laatste Nieuws.
Dinsdag, toen uw Facebook-account nieuw leven werd ingeblazen, zei u fijntjes dat uw “teleurstelling in de klassieke media” toch “groot” is. Bij uw troepen werd geknikt.
Het gevaar bestaat, mijnheer De Wever, dat u stilaan geïsoleerd raakt in de macht. Dat u denkt dat u boven kritiek verheven bent. Dat u de kritiek van pers en wetenschap en wie dan ook systematisch verdacht begint te maken. Iets om geweldig voor uit te kijken, vindt Stefaan Walgrave. “Die trumpiaanse aanval op de pers levert De Wever op korte termijn ongetwijfeld winst op, maar op lange termijn is het een gevaarlijke strategie. Ik vind het zorgwekkend dat de geloofwaardigheid van de media wordt aangetast. De media blijven het forum voor het publieke debat. Als het vertrouwen van het publiek in de media weg is, dan is die schade onherroepelijk.”
Laat ik besluiten met een zoveelste citaat uit een van uw eigen columns, in dit geval een stukje dat u op 23 december 2006 schreef over, alweer, Verhofstadt. Als premier stond die ook steeds minder open voor kritiek, terwijl kritiek volgens filosoof Karl Popper, met wie Verhofstadt dweepte, essentieel is. Dit schreef u daarover, lees nog even rustig mee: “De essentie van een open samenleving is vrije discussie en (positieve en negatieve) kritiek: op tradities die voortdurend op hun waarde moeten worden getoetst, maar ook en vooral op de regerende overheid. In die notie kritiek ligt het zwaartepunt van Poppers analyse. Dirk Verhofstadt verwoordde het ooit als volgt: ‘Willen we noodzakelijke vernieuwingen doorvoeren, dan is kritiek niet alleen gewenst, maar vooral noodzakelijk.’” Geef toe: een citaat om in marmer te kappen en boven uw bed te hangen. Naast dat portret van Cicero.
Tot zover, mijnheer De Wever, mijn bescheiden en voor kritiek vatbare bijdrage aan wat meer inzicht in uw communicatievernuft.
Maandag wil ik het over uw wereldbeeld en ideologie hebben. We beginnen dan met een uitstapje naar uw vrienden in Catalonië.
Tot dan.
Salutacions cordials,
*
T E O N T H O U D E N
OP ONZE VASTE SCHIJF
*
Wat heeft hoernalist Joël Ceuleer hier willen bereiken? Zijn eifgen superioriteut bewzijzn, of DeWever in de bloemetjes zetten?
Zelf heb ik niet anders of toch meestal gelezen dan bladzijden lang ontelbare keren het woordje ‘ik’.
Kortom: met zo’n vijanden als De Ceuleer hoeft niemand nog veel vrienden te hebben om aan de top te geraken. BDW krijgt van hem gratis niet alleen de lauwerkroon, maar meteen ook de tweede burgemeesterssjerp aangereikt…
*
Pssst.
Om naar recht te oordelen over de hoernalist Joël De Ceuleer…
Er steken kasten vol beeldmateriaal ter beschikking vnl over (dat zegt genoeg)… Flip DeWinter die voor U opengaan als U Googelt naar
Bij de Leugenpers, inzonderheid bij de TeeVee, moet er tot ver in de omtrek, geween en tanden geknars te horen zijn geweest, met President Trump op bezoek in China. We zagen daar een keizerlijke begroeting tussen twee wereldmachten! President Trump werd daar als een goddelijke afgezant ontvangen, een eer die hem zichtbar paste als gegoten. Het waren/zijn beelden die goed doen aan elk menselijk netvlies.
De Vrede is dus binnen handbereik!
De Verkochte Pers moestedat wel brengen: het was hun verdomde deontologische plicht. Ze werden ervoor betaald, ze konden niet anders. Maar de tegenzin droop er zò van af. Vooral toen Trump zijn voorgangers, inzonderheid de moslim-broeder Hoessein Barack Obama, de Hawaïaanse sociaal-democraat, met naam en toenaam door de mangel haalde. En juist dat typeert hem, Trump, zo goed: hij lukt daar waar al de andere voorgangers niet eens geprobeerd hebben. Stel U voor: praten met en zelfs zaken doen met de grootste erfvijand sedert de ontdekking van Amerika in 1492!
Arme BRT-Tanghe voor Het Nieuws deze avond. Arme Martine! Met van misprijzen de mondhoeken half-stok, met verstikte stem, het hoofd half afgewend, moeten toegeven en aflezen van de autocue dat Trump met kop en schouder boven God Obama uitsteekt: het is goed om voor het oog van de camera van haar stokje te gaan!
*
Trump in China: "VS en China kunnen samen wereldproblemen oplossen"
De Verenigde Staten en China kunnen samen globale kwesties oplossen die "groot gevaar" inhouden voor de veiligheid. Dat heeft de Amerikaanse president Donald Trump vandaag gezegd na een onderhoud met zijn Chinese ambtsgenoot Xi Jinping in Peking.
"Er is geen belangrijker onderwerp dan de Chinees-Amerikaanse betrekkingen. We hebben de capaciteit om wereldproblemen op te lossen voor nog vele, vele jaren", zei Trump aan Xi. "Mijn gevoel voor u is ongelooflijk warm. Er is geweldige chemie tussen ons en ik denk dat wij geweldige dingen voor zowel China als de Verenigde Staten zullen doen."
Noord-Korea
De Amerikaanse president kwam ook opnieuw terug op de Noord-Koreaanse crisis. "Ik geloof dat er een oplossing is, net als u", zei Trump tegen de Chinese president. "Maar de tijd dringt. We moeten snel handelen. Ik roep China op om erg hard te werken." China is namelijk verantwoordelijk voor zo goed als alle Noord-Koreaanse handel en kan dus druk uitoefenen op het regime van Kim Jong-un. Daarnaast moet ook "Rusland helpen om deze potentieel dramatische situatie te bedwingen".
Trump maakte vanmorgen ook gewag van een "choquerend" handelstekort van de Verenigde Staten met China. De schuld daarvan is volgens hem te zoeken bij de vorige Amerikaanse regeringen. "De VS moeten dringend hun beleid aanpassen omdat ze erg achterop zijn gaan hinken wat betreft handel met China en, eerlijk gezegd, met vele andere landen", aldus de Amerikaanse president. "Het is zonde dat de voorbije regeringen het zo ver hebben laten komen.
Vergeten we vooral de essentie niet! Dat bezoek en wat daar (eerder onverwacht blijkbaar) beklonken werd, herleidt de bestaande oorlogsdreiging met nucleair wapentuig tot zijn ware proporties. Noord Korea, in wezen de handpop van Iran, (****) de meest bedreigende tak van de veroverings-islam, moet, om het eigen gezicht te beschermen, gewoon intomen. Zonder zelfs ook maar één schot te lossen, want het verliest met China zijn grootste beschermheer.
En nu, na de wederzijdse vriendschaps-betuiguingen in het Rijk van de Hemelse Vrede, staat de tweede machtigste man ter wereld, de Russische President Poetin, reeds te waaien met de welkomstvlaggen. Hier zullen, naast vriendschapsbanden, vooral de wederzijdse zakelijke belangen aan bod komen. Wat zeker ook het geval is geweest met Peking… Wait and see!
Ja, heel zeker, terwijl het zwarte koekoeksjong Obama stilaan in de hoek gedrumd wordt als would-be kandidaat moslim-wereldveroveraar, klimt de ster van deze President als Vrede-Stichter als een raket en staartster iin de ruimte.
Ja Ja, laat de criticasters van Donald Trump maar na amper één jaar, de balans zo negatief mogelijk in mekaar knutselen, de waarheid achterhaalt dat wel.
*
(****) Noord-Korea als handpop van de Iraanse Ayatollahs: eerst werd in de Media daarover bericht, als zouden Iraanse atoom- en raket geleerden in opdracht van en op kosten van de Ayatollahs daar in het grootste geheim en als gasten mogen werken aan een gezamenlijk nucleair project. Zodat het land Iran zelf de handen in onschuld kon wassen, en onder Obama rijkelijk konden genieten van de handelsakkoorden met de rest van de wereld. Voor de islam drie enorme resultaten voor de prijs van één.
Maar al gauw werd daarover gezwegen, in de hoop dat het grote publiek die realiteit best zou vergeten. Zo dat Iran en de islam uit beeld verdween, en N-Korea als de enige maar kleinere en dus te verwaarlozen oorlog-stoker voor het oog van de wereld kon worden aangemerkt.
Aldus geschiedde. En aldus zal dat verder escaleren. Benieuwd hoe President Trump dat varkentje zal wassen… Feit is wel dat …
Kim Jong-un
als slippendrager van de islam stilaan geïsoleerd geraakt en een Derde Wereldoorlog in die richting met de dag minder waarschijnlijk wordt. Maar de Duivel slaapt nooit.
Wie zei daar ooit weer, dat het voor elke moslim onmogelijk is om recht door zee te gaan? Alles en iedereen bedotten (de Taqyilla) om de islam vooruit te helpen, is inderdaad de door de Koran/Hadith voorgeschreven Heilige Plicht.
Heb ik de lessen van willen arabist Hans Janssen goed onthouden, hé Ma?
Inderdaad, ‘en effet’ : ‘t is la Belgique de Papa sprèk de Frans comme il faut! Wat ‘n opluchting data aan die tweetaligheid tegenover die knappe Zuiderling lucht kan worden gegeven. En dat in de taal van Marianne Sausepanne!
Wat ’n knappe Griet, toch, die Cat-leen Cools! De zoveelste parel aan de kroon van de..BRT. Die Zuiderse Adonis werd niet afgebeten, niet afgeblaft, biet afgesnauwd, mocht altijd uitspreken met ronkende volzinnen, zeggen wat hij wouw zeggen, uitspreken zonder ook maar één keer e worden onderbroken.
Allez, tussen die twee hing er, toch vanwege het vinnige Cool-vlindertje, iets moois in de lucht. De onafhankelijkheid van Catalonia is dan ook heel wat spannender dan die van ons eigen volk. Die spanning was zelfs te zien in haar blouse…
*
Puigdemont strijdlustig: "Catalanen zullen staatsgreep niet accepteren"
"Ik ben er volledig van overtuigd dat de Catalanen deze staatsgreep niet gaan accepteren en dat ze gaan stemmen tegen Artikel 155 van de Spaanse grondwet." In Terzake klinkt de afgezette Catalaanse minister-president Carles Puigdemont zeker van zijn stuk: op 21 december zullen de separatisten de verkiezingen winnen.
In de aflevering, die om 20 uur uitgezonden werd, vertelde Puigdemont opnieuw dat hij het conflict nooit heeft willen importeren naar ons land. "Ik vraag niets aan de Belgische regering, ik ben naar Brussel gekomen omdat het een Europese kwestie is en de Europese instellingen niet mogen wegkijken", zegt Puigdemont in het duidingsprogramma, zo schrijft VRT NWS.
In de Europese Unie toont hij zich teleurgesteld. "Ik heb van kleins af aan Europa gezien als een plaats van vrijheid, met het recht op vrije meningsuiting. Europa was voor ons een bondgenoot. Dat ze vandaag hun basiswaarden laten vallen, maakt me triest."
Artikel 155
Maar Puigdemont maakt zich sterk dat hij de verkiezingen op 21 december zal winnen, ook al voorspellen de peilingen een hevige strijd. "Ik ben er volledig van overtuigd dat de Catalanen deze staatsgreep niet gaan accepteren en dat ze gaan stemmen tegen Artikel 155 van de Spaanse grondwet."
Eerder vandaag vernietigde het Grondwettelijk Hof de onafhankelijkheidsverklaring van Catalonië. "Sinds het nieuwe Catalaanse autonomiestatuut in 2016 is het Hof een partijpolitiek instrument geworden", hekelt hij.
Wij zullen haar en al haar bloedrode collega’s m/v en tussensoort gedenken in onze gebeden, als het ooit zo ver komt dat op alle schansen de Leeuwen dansen….
Want stilaan moet er toch ’n definitief einde komen aan de achteruitstelling van de Vlamingen. Mèt Coburgia als het kan, er zonder als het moet. De grote politieke partijen, die het Land naar de vernieling hebben geregeerd, zijn verworden tot nog slechts ’n schaduw van zichzelf. De tricolore bal ligt dus nu wel definitief in het kamp van de NV Arrogantie. Dit is de partij wier Staturen als eerste en voornaamste artikel de onafhankelijkheid van Vlaanderen is! In theorie althans. En ze doen dat ook met dezelfde ‘langzame haast’ als de boer die niet naar ‘Oavelgom’ kon gaan ‘omdat de Koaremont oop’n lag’.
Valt nu te bezien of ze die bal beter kunnen bespelen om die in het uiteindelijk doel te trappen dan de Rode Duivels! Wetende dat de doelwachter …’t is van moeilèk spreek de Vloms, als het ooit tot onderhandelingen komt. BDW spreekt, naar ’t schijnt, wel vloeiend de Baskische Taal, maar dat is een ander paar mouwen dan deze van de Catalaanse tea-shirt. Seffens blijft alleen nog een soort van romp-Spanje over…
De EU-Nazistaat en reus op lemen voeten die onlangs zonder verdoving het moslimland Kosovo heeft helpen afsnijden uit het Christelijk Servië, nadert zijn eindbestemming, ttz zijn ineenstorting. Om daarna hoogstwaarschijnlijk herboren te worden als een hechte Economische Unie van allemaal zelfstandige volkeren die leven in vrijheid en dus in welvaart.
Met liefst geen ‘(volks)-commissarissen meer zoals in de gewezen U.S.S.R., maar met charismatische Leiders die door de Burger op handen worden gedragen.
*
Het is dat soort ‘Leiders’ die niet (of bij hoge uitzondering) voorkomen langs de linker kant van het spectrum… Zoals President Trump, de man met beide voeten op Christus-Oude Westelijke fundamenten, het uitdrukt: elk land moet bestuurd worden op dezelfde manier als de vlot draaiende motor van een zaken-imperium.
Ja, dat ‘Midden-Oosten’!!!! Is net als ’n opdringerige minnares die tussen het echtpaar Ameria aks Adam en Europa, de Eva van het spel, het midden van het echtelijk bed komt opeisen!
Maar!
Ieder lid van de bevolking van dat deel van de aardkloot is al even gevaarlijk als hun voornaamste handelsproducten, pietrol en aardgas. Bedrieglijk ‘olie-producten’ genoemd. Meer hoeft de mensheid niet, om de hele wereld ofwel in brand te zetten, ofwel die om zeep te helpen door al te veel CO² uit te stoten.
Is er trouwens al één wetenschapper op het idee gekomen, dat zij uit eigenbelang de ondergrond van de halve planeet ondertussen compleet aan het leegzuigen zijn?
Onze Noorderburen deden hetzelfde in Groningen, op oneindig veel kleinere schaal. En zie: naar het einde toe klapt heel het landschap in elkaar als een lege ballon.
Zou het dan toch waar zijn, van al die profetieën, dat het einde der tijden dààr in die achterlijke uithoek zal beginnen? Dan wordt her daar hemelhoog en zo diep als de zee diep is, zo heet als in de hel…
*
Soemnieten (Soemers) en Sjiïeten (Schietters), welk verschil? Of zie ik dat verkeerd en zijn ze als het er op aankomt, in werkelijkheid één pot nat? Ik zou het haast voor zeker aannemen!. Wie is dan ‘Ottomaaan’, wie is ‘Moor’, wie is ‘Muzelman’? Je herkent ze enerzijds een uur ver tegen wind, zowel mannen als vrouwen. En anderzijds zijn het precies allemaal dezelfden zoals ze verkleed als karnaval-gangsters op straat komen. En vooral: ze zijn direct “beledigd’ als je geen buigingssje hebt gemaakt iedere keer als ze je voor de voeten liepen. Van de ergste gevallen zijn de lontjes dan ook even kort als die van de bommetjes waarmee ze zo graag en voor de lol een zo groot mogelijk publiek naar de andere wereld willen sturen.
Vooral opgepast voor hun opgroeiende jeugd. Die zijn hier geboren en getogen zeggen ze zelf en dat geeft hen ‘rechten’. En denken met 6 jaar dat ze reeds de meesters zijn in elk land waar ze naartoe zijn ‘gevlucht’..
*
Saudi Arabië: Libanon heeft ons de oorlog verklaard; Israël houdt enorme oefening
*
De luchtmachten van Israël, de VS, India, Griekenland, Polen, Duitsland, Frankrijk en Italië oefenen tot 16 december op een nieuwe grote oorlog in het Midden Oosten.
Na een onderschepte raketaanval uit Jemen en de dood van twee Saudische prinsen en andere hoge officials in slechts een etmaal tijd, plus een agressieve aanpak van dissidenten in het koninklijk huis, waarbij zo’n 10 prinsen onder huisarrest werden geplaatst, beschuldigt minister van Golfzaken Thamer al-Sabhan Libanon ervan Saudi Arabië ‘de oorlog te hebben verklaard’. Ondertussen is in Israël de grootste luchtmacht-oefening boven het land ooit begonnen, met ongeveer 50 vliegtuigen uit 9 landen. Onlangs hield het Israëlische leger al een massale oefening op een nieuwe oorlog met Hezbollah. Twee landen die officieel geen betrekkingen met elkaar hebben lijken daarom in steeds sneller tempo op een grote oorlog met Hezbollah en hun bazen in Iran af te stevenen.
Sinds bekend werd gemaakt dat de 32 jarige kroonprins Mohammed Bin Salman de nieuwe koning van Saudi Arabië wordt, is hij niet alleen begonnen met de eerste voorzichtige stappen om het aartsconservatieve islamistische land iets opener en vrijer te maken – zoals het besluit dat vrouwen volgend jaar onder bepaalde voorwaarden mogen autorijden -, maar is hij ook bezig om op internationaal vlak acties te ondernemen tegen de Shi’itische ‘maansikkel’ die onder leiding staat van de eeuwige aartsrivaal Iran, dat al jarenlang in het totaal ingestorte Jemen een proxy oorlog voert tegen de Saudi’s.
‘Oorlog verklaard door Iran en Libanon’
Libanon heeft weliswaar niet officieel de oorlog aan Saudi Arabië verklaard, en beide landen grenzen niet aan elkaar, maar toch is de bizarre uitspraak van minister al-Sabhan, die ‘agressie’ van de ‘Libanese partij van de duivel (Hezbollah)’ scherp veroordeelde en verklaarde de Libanese premier Saad al-Hariri hierop te hebben aangesproken – waarna deze vrijwel onmiddellijk aftrad -, een duidelijk signaal dat de gemoederen hoog zijn opgelopen, mede door de bloedige Syrische burgeroorlog, waar de Saudi’s met hun steun aan ISIS en Al-Qaeda al jaren recht tegenover Hezbollah, Iran en de Syrische regering van president Assad staan.
Ook de onderschepte ballistische raket die afgelopen weekend uit Jemen op de hoofdstad Riyadh werd afgevuurd, werd door de Saudi’s een ‘brutale daad van agressie’ van Iran genoemd die ‘als een oorlogsdaad kan worden opgevat’ (2).
Gemeenschappelijke aartsvijand veroordeelt Saudi’s en Israëliërs tot elkaar
Onder het alom bekende concept ‘de vijand van mijn vijand is mijn vriend’ zijn de Saudi’s uitgerekend in de armen gedreven van een buitengewoon onwaarschijnlijke bondgenoot: Israël, waar Hezbollah en Iran al geruime tijd eveneens als de allergrootste bedreiging worden gezien. Bin-Salman heeft in september vermoedelijk zelfs een geheim bezoek gebracht aan Israël, ondanks het feit dat het koninkrijk de Joodse staat niet eens erkent, en beide landen geen diplomatieke banden onderhouden omdat Saudi Arabië officieel Israël nog steeds van de kaart wil vegen.
Maar de gedeelde angst voor het tot de tanden toe bewapende Hezbollah en een vermoedelijk al binnenkort nucleair bewapend Iran hebben de twee bittere vijanden in ieder geval tijdelijk tot elkaar veroordeeld. De Israëliërs weten zich bij een nieuwe oorlog met Hezbollah in Libanon nu impliciet gesteund door het Soenitische blok, waar ook Egypte deel van uitmaakt (1). De afgelopen jaren, en ook nog vorige week, heeft de Israëlische luchtmacht al diverse succesvolle bombardementen uitgevoerd op militaire doelen van Hezbollah in Syrië, dat het belangrijkste doorvoerland voor wapens en raketten naar de Shi’itische terreurbeweging is.
Grootste luchtmachtoefening ooit boven Israël
Dat Israël bepaald niet alleen staat blijkt bijvoorbeeld uit ‘Blue Flag 2017’, de grootste internationale luchtmachtoefening die ooit boven het kleine landje werd gehouden. Zo’n 50 vliegtuigen uit 9 landen, waaronder India, de VS, Griekenland, Polen, Frankrijk, Italië en Duitsland simuleren een grote oorlog, waarbij er gebruik wordt gemaakt van echte doelen op de grond, zoals militaire konvooien en SAM luchtafweerraketten. ‘Blue Flag’ begon afgelopen zondag en wordt pas op 16 november beëindigd. (2)
Vorige week werd in Israël een anderhalve kilometer lange tunnel van de Palestijnse terreurgroep Hamas opgeblazen, compleet met terroristen erin. De tunnel leidde tot onder een klein Joods dorpje, waar de jihadisten een groot drama hadden kunnen aanrichten. Het geeft aan dat Israël bij een nieuwe oorlog hoogstwaarschijnlijk ook opnieuw tegen Hamas en andere Palestijnse terreurgroepen op de Gazastrook zal moeten vechten.
Het is klaar als een klontje syntex dat, als ‘het’ begint, Israël de eerste klappen zal moeten opvangen. Bij de Nazi’s was dat ook zo. Je zou kunnen zeggen, dat de Joden precies daarvoor op de wereld zijn, om als eersten door alle soorten aanvallers belaagd te worden. Dat zou dus de straf kunnen zijn voor de kruisiging van de Mensenzoon waarvoor ze eens in massa voor Sponsius Spinaedus (****) zwoeren ‘dat Zijn bloed over hen en hun kinderen mocht komen’.
*
De Stam van David is een volk van Nobelprijs winnaars. Vlamingen zijn een volk van schilders en schrijvers. Dat zijn 3 zaken die in de islam totaal verboden zijn. Daar mag men niet slim zijn, noch beelden willen maken.
Ook dàt kan een reden zijn voor de afgunst van anderen. Zij, het Joodse Volk, maken trouwens deel uit van een der oudste Beschavingen die we kennen. Hun tijdrekening gaat meer dan dubbel zo ver terug dan de Christelijke.
Daarom spreken we terecht van een Joods-Christelijk-humanistosche Beschaving. En geven juist daardoor het gedroomde voorwendsel aan de mo-slimmerds om ze te vernietigen. Daar waar het precies de rede, zou moeten zijn om ze ten allen prijze te verdedigen.
*
(****) is bedoeld Pontius Pilatus, de Romeinse landvoogd in Jeruzalem ten tijde van de Kruisdood van de Zachtmoedige. Deze intrigerende figuur zou afkomstig geweest zijn van een stadje in de bergen, Sutri genaamd, vooral bekend als feeëriek decor voor veel bekende klassieke Italiaanse films. Toen we nog in Italië woonden en volk moesten afhalen in Ciampino, konden we via de snelweg rijden, maar ook (met veel tijd) doorheen het landschap, de kronkelingen volgend van de Tiber. Dat kon alleen in de zomer, omdat de hele streek tot Rome in de winter maar al te dikwijls blank stond… Zo kwam we dan voorbij in dat Sutri. Om daar een pré-Romeins amfitheater(tje) te ontdekken, dat volledig in de rotsen was uitgehouwen, alsook een nog oudere ondergrondse rots-‘tempel’ toegewijd aan de god Mitras, een soort van eeuwenoude Perzische ‘God’ voor wie de wreedste ‘offergaven’ werden gebracht. Er zou zelfs een zeker verband bestaan met het Christendom die deze eredienst heeeft opgevolgd. Het woord ‘mijter’ zou daaraan herinneren. Best mogelijk, want op rotstekeningen werden afbeeldingen van hogepriesters gevonden met dat soort hoofddeksel dat hun waardigheid moest beklemtonen. Dat ‘tempeltje in Sutri is klein, donker, onverlicht, vuil en is slechts te bereiken via een kronkelweggetje tot diep in de omliggende bergen.
Deze grotten in de rotswand (tot voorkort nog bewoond!) waren/zijn zichtbaar van langs de grote weg en ware de reden van onze nieuwsgierigheid om daar een kijkje te gaan nemen…
Als de werkelijkheid de verbeelding overtreft, kan er dan misschien gezegd worden dat wij in ‘Utopia’ leven?
Voor Vlamingen is, sedert 1830, dit verhaal het zoveelste ontwaken uit nachtmerries zonder begin noch einde.. Maar deze keer zou het in principe moeten genoeg zijn, om de faling vast te stellen. De vis stinkt niet alleen in Laken aan de kop, maar de ontbinding is doorgedrongen tot alle vezels van het Openbaar Ambt. Daarvoor circuleert er al een tijdje het begrip ‘graaien’…
*
Belgische staat duikt zelf op in Paradise Papers
Bron: Belga
*
De Belgische Maatschappij voor Internationale Investering (BMI), die gecontroleerd wordt door de Belgische overheid en de Nationale Bank van België, is betrokken bij een postbusconstructie op de Britse Maagdeneilanden. Dat berichten De Tijd, Le Soir en Knack vandaag op basis van de Paradise Papers.
De BMI is voor 64 procent in handen van de Belgische staat. Toch blijkt de investeringsmaatschappij al twintig jaar betrokken te zijn bij een constructie op de Britse Maagdeneilanden, via een postbusvennootschap die alleen op papier bestaat. Die kreeg op het eiland Tortola het plaatselijke adres van het advocatenkantoor Appleby, van waaruit de Paradise Papers zijn gelekt.
"Vergissing"
De BMI verzweeg de constructie al die jaren in haar jaarrekeningen. Er werd alleen een adres in Vietnam vermeld, omdat via de Britse Maagdeneilanden wordt geïnvesteerd in een groot havenproject in het noorden van het Zuidoost-Aziatische land. De investeringsmaatschappij geeft toe dat haar jaarrekeningen niet correct waren. "Een vergissing", luidt het.
Vier jaar geleden werd boven op de constructie op de Maagdeneilanden een vennootschap opgericht in Hongkong, dat België sinds halverwege vorig jaar officieel als een belastingparadijs bestempelt.
Belastingjager bestuurder bij BMI
Hans D'Hondt, de grote baas van de belastingadministratie die zelf moet jagen op constructies in belastingparadijzen, was lang bestuurder bij de BMI. Hij zat ruim tien jaar in de raad van bestuur, tot in juni vorig jaar. Hij beweert dat niemand hem ooit verteld heeft dat het project via een postbusvennootschap op de Britse Maagdeneilanden liep.
*
Janssen Pharmaceutica, Nike en Ageas kostten de Belgische staat al miljarden door postbus op Bermuda
Volgens De Tijd is "de Belgische staatskas al voor miljarden euro's aan belastingen misgelopen door de duizenden constructies op Bermuda", waar de postbus van het advocatenkantoor Appleby gevestigd is. Zo zou Ageas, de grootste verzekeraar van ons land, een postbusconstructie hebben via (onder meer) Bermuda. Ageas zou er ruim 1,2 miljard euro aan verdiend hebben, zonder één euro belasting te betalen.
Ondanks belastingvoordeel
De groep Janssen Pharmaceutica op zijn beurt geniet in ons land al een groot belastingvoordeel en betaalt nog geen 3 procent belasting. Toch zou ze via Ierland miljarden versluizen naar een postbus op Bermuda. En ook het zwaar gesubsidieerde distributiecentrum van Nike in Laakdal betaalt via Bermuda amper belastingen in België, klinkt het.
Voorts blijkt uit de gelekte documenten hoe het Amerikaanse bedrijf Whirlpool zijn interne bank in België aanwendt in een constructie om zijn wereldwijde belastingfactuur te drukken.
Niettegenstaande al die poespas, is het relatief goed leven in dit land. Wat zou het dan niet zijn, als er noch ‘dotaties’, noch ‘transfers’, noch graaierij zouden bestaan, zaken die uiteraard liever vandaag dan morgen uitgeroeid moeten worden met wortel en tak.
Maar dat is een droom die pas zal kunnen bewaarheid worden, als we doen zoals de Catalanen en de ‘gevestigde orde’ vervangen door een… Forza Nuova…. Uit het Italiano te vertalen als De Nieuwe Kract.
Pas op: als we ons niet haasten zal de kans verwateren in het begrip ‘Nieuwe Wereld Orde’ en dan zijn we voor altijd gebetonneerd.
Steek ik nu mijn nek uit, denkt U? U denkt aan de ‘repressie’?!
Mis Poes!
We kunnen misschien beter kijken naar de overkant der Alpen, waar die Forza Nuova bestaat waar we nog veel kunnen van leren.. Niet alles, dat ook weer niet. Maar de bestraiaffing zoals bij Mussolini rn/of Hitler is een must aan het worden. Zelfs een appel stelen van de Staat staat gelijk met een halsmisdaad en wordt als dusdanig bestraft. Tot de dood er op volgt.
Wedden dat er op slag veel minder gegadigden zouden zijn om ‘mandatenop te nemen’?!
*
Als ik nog even ma? Want om bezig te zijn in de tuin is het veel te koud in Vlaanderen.
Bij E.J. Bron vond ik vandaag onderstaande afbeelding die als gegoten past bij de halsmisdaad van het stelen van de Staat van een appel…
De gemaakte afspraken tussen de Dames en Heren Hoernalisten moeten dus niet duidelijk geweest zijn. De VRT telde er (op hun telraam?) 184, maar rondde dat getal om welke redenen dan ook, af naar boven, op 200. De veel directer DM spreekt als naar gewoonte veel duidelijker taal (die in hun kraam past) van ’n honderdtal. Wat dus duidelijk voor de heldft gelogen is. Als ’t goed is, zeggen we dat altijd op deze blog heel duidelijk. Want doorgaans heeft men daar een steengoede pen, de beste sedert wijlen Louis Delentdecker die i, de goede oude tijd schreef in Het Nieuwblad…. Maar veel liever stellen wij hun partijdigheid duidelijk in de kijker. Nee, nee: inzake tegenwerking tegen de EU-Nazistaat zoveel mogelijk de zaken minimaliseren is de boodschap. Dat ligt er wel altijd vingerdik op.
Wat niet wegneemt, dat 200 een behoorlijk aantal is van de 700 sjerpendragers die Catalonia telt. Het is duizend keer erger dan dit leugentje uit bestwil dat acht gewezen democratisch gekozen ministers al in een Spaanse cel zitten.
Als voorbereiding, Rajoy in actie
*
Zaan-Cloot JU88 ligt onder niet politiek-correct moordend vuur. Is geraakt tot in het ruggenmerg van zijn ziel. En, wat erger is, in eigen voet geschoten door het bewimpelen van de eigen sacrosancte principes die in ronkende verklaringen zijn vastgelegd. Over heilige huisjes, als daar zijn vrije meningsuiting en vrijheid van vergaderen. Benieuwd naar diens uitvluchten als antwoord. En ook ’n beetje naar die van het Gentsse Liegebeest. Want die spreekt als een surrealist. Ceci n’est pas une pipe, weet U nog?
Ach die Burgemeesters! Het moet gezegd: zdie allemaal, 200 in getal, doen opsluiten zoals de zes in Madrid, zou moeilijk gaan, vermits onze penitentiaire instellingen reeds overvol zitten met luxe gevangenen, echte of would-be Jihadi’s.
*
Catalaanse burgemeesters aangekomen in Brussel: "Wij eisen dat de EU haar eigen verdragen respecteert"
*
Redactie - Bron: Belga
In Brussel is een honderdtal (?!) Burgemeesters uit de Spaanse regio Catalonië aangekomen om hun steun te betuigen aan de afgezette Catalaanse regering, van wie premier Carles Puigdemont en vier ministers in Brussel verblijven. Ze klagen ook het optreden van de Spaanse regering, het gerecht en de politie aan.
Omstreeks 14 uur stapte een honderdtal burgemeesters van de in totaal 900 gemeenten in Catalonië van de bus in het hart van de Europese wijk. Ze zijn naar Brussel afgezakt om hun solidariteit te betuigen met de afgezette regering van Puigdemont, die wordt beschuldigd van onder meer rebellie en het uitroepen van de onafhankelijkheid. Acht gewezen ministers zitten al in een Spaanse cel.
"Zevenhonderd Catalaanse burgemeesters riskeren de komende dagen en weken vervolgd te worden omdat ze voor de onafhankelijkheid zijn", zegt Europees parlementslid Jordi Solé, die eveneens burgemeester is van de gemeente Caldes de Montbui. "We zijn naar Brussel gekomen om uit te leggen wat er ons boven het hoofd hangt. Nochtans heeft onze regering enkel het verzoek van de Catalaanse kiezers gevolgd. Wij hoopten met het referendum op een dialoog, in de plaats daarvan kregen we echter politiegeweld en vervolgingen", aldus Solé.
De Catalaanse vertegenwoordiging hoopt dat Europa zich eindelijk ferm uitspreekt over de gebeurtenissen in Spanje. "Wij Catalanen hebben altijd in de Europese zaak geloofd en wij hebben ook onze rechten. Door wat nu gebeurt, voelen we ons echter in de steek gelaten. De uitspraken van Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker dat de Spaanse regering enkel de wet volgt, maken de ontgoocheling enkel nog groter. Maar het is niet nieuw dat de belangrijkste Europese instellingen aan de kant van Madrid staan."
Rustig
Volgens Ramon Tremosa, Balcells, Europees parlementslid binnen de Alde-fractie, verzaakt de Europese Unie aan de twee belangrijkste basisprincipes. "Wij eisen van de Europese Unie dat ze haar eigen verdragen respecteert. Het optreden van de Spaanse regering en de vervolgingen door het gerecht gaan in tegen het recht op vrije meningsuiting en het recht op vergadering.
Bovendien treedt de overheid ook het verbod op militair geweld tegen de eigen bevolking met voeten."
Aan de andere kant van het Schumanplein, gescheiden door de rotonde, verzamelden een dertigtal pro-Spaanse betogers. Ondanks wat heen-en-weergeroep bleef alles rustig.
Om 17 uur houden de Catalaanse burgemeesters een persconferentie in de Bozar.
Heeft U er ook op gelet dat het aantal anti-onafhankelijkheid lovers weeral verschilt naargelang de brond? De TeeVee spreekt van ‘een massa’ en DM spreekt van een30-tal.
Wetewa? Nu begin ik Guy Mathor te begrijpen met zijn gezegden over de Staasschulden: al wat Slinx is, is niet goed met cijfers. Ze weten in veel gevallen niet eens het verschil tussen ‘mijn’ en ‘dijn’… Erger dan Christus aan het kruis, hebben die gaten in handen en voeten…
*
Voor Madrid maar ook voor de EU zoals die verworden is tot Nazistaat, hangt er naar dit het einde toe van deze zaak, een ongelukkig visioen in de lucht. Het laat een dubieus persoon zien, die bezig is met putten graven…
Wie een put maakt voor een andere, valt er zelf in.
29 juli 1883 – Giulino di Mezzegra, 28 april 1945).
Dat is, kort en krachtig, wat Wikipedia aks openingszin schrijft over Il Duce.
*
Predappio (Noord Italië, Provincie Emilia-Romagna), werd door Mussolini grotendeels totaal vernieuwd. In dit zijn geboortedorp, bevindt zich ook zijn mausolea, even buiten het centrum, met de tombe die tot op heden als eerbetoon iedere dag ’n paar uur geflankeerd wordt door 2 in uniform gestoken ‘lijfwachten’. Dagelijks rijden daar hele bussen af en aan om de Duce als een heilige te begroeten, in tegenstelling tot Hitler, zijn kompaan, die niet eens ‘n graf (maar wel een opvolgster) heeft. Dit toerisme wordt ten zeerste geapprecieerd door de plaatselijke Horeca en de vele souvenirwinkels…
Deze laatste opmerking, om zijdelings te verwijzen naar het Assisi van St Franciscus, een al even klein stadje in Umbrië, waar dagelijks het mirakel van het toerisme welstand brengt voor de wijde omgeving… Waarmee ik geenszins Mussolini tot ‘De Eer der Altaren’ wil verheffen. Het is eerder de reflectie van in die twee gevallen ‘gewoon de voeten op de grond te houden’….
*
Toen voor Italië het einde van de oorlog naderde (nadat zij veranderd waren van kam), sloegen de restanten van het verslagen Duitse Leger op de vlucht naar Oostenrijk. Waarbij de Duce probeerde als verstekeling mee te reizen naar voor hem veiliger oorden. Maar hij werd verraden, door Moskou-getrouwe partizanen van de plaatselijke ‘Witte Brigade’ gevangen genomen en de volgende morgen in het geniep, zonder enige vorm van proces, standrechtelijk geëxecuteerd, samen met Claretta Petacci, zijn liefje die probeert hem tegen de kogels te beschermen door voor hem te springen.. Beiden dus ‘tegen de muur gezet’ in een gehuchtje, dicht bij de vrijheid (Como in Zwitserland). Dat vooral, wordt gezegd, omdat de lippen van doden voor de eeuwigheid verzegeld zijn….
*
De executie (in opdracht van het Kremlin?) vond plaats in in Giulino di Mezzegra, waarna hun dode lichamen half naakt dagenlang aan de voeten hingen te bengelen aan de luifel van een benzinestation in Milaan.
Tot op de dag van vandaag staan nog iedere dag verse bloemen op haar graf op het Campo Santo in Rome…
“Verre van partij te kiezen voor figuren uit het verleden, moeten wij onze eigen boontjes doppen.
en
“Mussolini was, met gaven en fouten, een echte Italiaanse man die naarmate zijn ster steeg, steeds moeilijker trouw kon blijven aan één enkele vrouw. Tot zijn sterfdag bleef hij officieel samen met vrouw en kinderen. Hoe gecompiceerd de Italiaanse ziel wel is, mag blijken uit het feit dat Rachele, zijn wettige echtgenote, achteraf tot aan haar dood zijn pensioen als regeringsleider heeft opgetrokken….
*
Eerst was het Hitler die Mussolini en meteen het fascisme van de samengebonden bundel pijlen (de faces), bewonderde wegens vnl diens doortastendheid. Maar achteraf werd het net andersom, naarmate de ster van de militair ingestelde Duitse Führer steeg aan het wereld-firmament. Wat Hitler niet lukte met Franco om Spanje aan zijn zijde te krijgen in de Tweede Wereldoorlog, lukte wel, met Italië, zij het met veel tegen-goesting. Il Duce, Mussolini wilde geen oorlog, hij wilde alleen een soort van magalomaan Romeinse Rijk Numero Due……
Ook op Elba, heet verbanningsoord van Napoleon, prijkt dit symbool weerszij de toegangspoort van de villa… Want in wezen was Buanaparte, als Corsicaan, ook ’n soort Italiaan!
*
Het fascisme is terug in Italië: Mussolini-fans marcheren door Rome
*
Fascistenleider Roberto Fiore is na twintig jaar ballingschap terug in Italië om extreemrechts een duw in de rug te geven. Onvrede over de immigratie motiveert zijn aanhangers. Die willen "de straten heroveren op de indringers".
*
Daar is hij: Roberto Fiore, de man die twintig jaar in het buitenland woonde nadat hij in Italië was veroordeeld wegens betrokkenheid bij een bomaanslag met 85 doden. Hij wordt geflankeerd door zestien zwaar getatoeëerde mannen met om hun linker bovenarm een gekleurde band waarop Servizio d'Ordine staat - ordedienst. Zij zijn vandaag uitverkoren om de grote leider van het Italiaanse neofascisme te beschermen, en met hem de ongeveer tweeduizend volgers die zaterdagmiddag 4 November 2017 achter hem aan marcheren in ordelijke rijen van acht, dwars door de straten van Rome.
"Boia chi molla", scanderen ze een gevleugelde uitspraak van Benito Mussolini - de beul voor hem die opgeeft. En verder: "Alles voor het vaderland", "Italië voor de Italianen" en "Stop de immigratie, stop de illegalen, gooi alle indringers het land uit". De honderden mannen en een handvol vrouwen die zaterdagochtend vanuit heel Italië naar deze door Mussolini gebouwde buitenwijk van Rome trokken, doen dat naar eigen zeggen om "de straten terug te veroveren op de indringers". Het gevolg: veel tatoeages, veel zwarte kleren, veel geheven rechter handpalmen en aan de overkant van de straat veel opgetrokken wenkbrauwen.
"Ons land wordt bezet door een leger dieven", zegt Luca Castellini, lid van een van de meest racistische hooligan-groeperingen ter wereld, de Brigate Gialloblu van de voetbalclub Hellas Verona. Hij is speciaal naar Rome gekomen om "de veiligheid van zijn kinderen te waarborgen", zegt hij, waarna hij zijn megafoon pakt en met zijn mondhoeken halfstok schreeuwt: "Pakistani, Bengalezen, Senegalezen, stuur ze terug naar hun eigen land!"
Deze mars op Rome is het geesteskind van Roberto Fiore, de extreemrechtse politicus die twintig jaar in ballingschap leefde wegens betrokkenheid bij een extreemrechtse bomaanslag in 1980. Pas toen het vergrijp in 1999 verjaarde, keerde hij terug naar Rome om het neofascistische Forza Nuova te stichten.
Schandalen
Fiore wilde eigenlijk een week eerder marcheren, omdat het toen, op 28 oktober, precies 95 jaar geleden was dat Benito Mussolini zijn zwarthemden opriep naar Rome te trekken om er een fascistische dictatuur te stichten. Maar dat was ontoelaatbaar, vonden 45 parlementariërs, de burgemeester van Rome en de minister van Binnenlandse Zaken, die Fiore uiteindelijk verplichtte de mars uit te stellen.
"28 oktober had ons allemaal een prachtige datum geleken", zegt Fiore daarover tegen zijn nukkige gevolg. "Vanaf die datum werden moerassen drooggelegd, waarin hele steden werden gebouwd. Een periode waarin ons vaderland herboren werd. Maar laten we vanaf nu 4 november als bijzondere datum zien, de dag waarop ons volk opnieuw wakker werd. Waarop we de invasie blokkeerden en begonnen aan de herovering van ons land."
Hoewel deze mars plaatsvindt in de rafel-randjes van het Italiaanse anti-migratie sentiment - veel militanter dan Forza Nuova wordt het niet - lijkt de brandstof die hun woede voedt ook steeds meer andere partijen voort te stuwen. Ook die andere partijen merken dat de kiezers genoeg hebben van de ruim 600.000 vluchtelingen die sinds 2014 in Italië arriveerden, waardoor ook die partijen zich steeds harder opstellen tegen migranten.
Toch zijn het vooral de (extreem)rechtse partijen die er electoraal van profiteren.
Gisteren (zondag 5/10) werden lokale verkiezingen op Sicilië gehouden. Nello Musumeci zou volgens de peilingen - de uitslag was bij het ter perse gaan nog niet bekend - een van de grote winnaars worden. Musumeci is verbonden aan de centrumrechtse coalitie van Silvio Berlusconi, maar heeft een verleden bij de neofascistische Nationale Alliantie. Een van zijn speerpunten: minder immigratie.
Of wat te denken van de kustplaats Ostia bij Rome. Lange tijd stond die vooral bekend vanwege haar stranden. Sinds de verkiezingen van gisteren is ze ook de stad waar, 72 jaar na de dood van 'Il Duche' Benito Mussolini, het Italiaanse fascisme weer een serieuze comeback maakte in de politiek. Ostia werd twee jaar geleden opgeschrikt door een enorm maffiaschandaal. Omdat vrijwel alle partijen betrokken bleken bij die corruptie, besloot de neofascistische partij CasaPound al haar pijlen op de gemeente te richten. De 32-jarige kandidaat Luca Marsella, die de afgelopen weken hard van leer trok tegen bijvoorbeeld Afrikaanse verkopers op het strand, haalt volgens de laatste peilingen meer dan 10 procent van de stemmen. Dat zou een van de grootste successen voor een neofascistische partij sinds 1945 zijn.
Gevechten
"Je kunt wat wij doen fascisme noemen", zegt Fiore zaterdagavond aan het einde van zijn patriottisch defilé en nog immer omringd door zijn potige ordedienst. "Maar ik noem het liever een nieuwe kracht, een ‘forza nuova’, die ons land weer wakker maakt en waarmee we de migratie stoppen. Het is aan ons om sterk te zijn. Het is aan ons om voorbereid te zijn. Het is aan ons om klaar te zijn voor de gevechten. Want de strijd tussen de voor- en tegenstanders van het vaderland is aan ons."
Denieuwe Forza Nuova van Roberto Fiore is wel niet de Forza Italia van de door het Vogelkoppeke (****) afgezette democratisch verkozen Premier Silvio Brlusconi, maar veel van hun ideeën (buiten het straatgeweld) zijn gelijklopend.
Dat de beste moge winnen, want in meerderheid zijn Italianen een werkzaam volk met een aangeboren gevoel voor schoonheid.
Voor ons is het een soort van eeuwig jongblijvende Venus, die haar best doet om ons als Vlamingen concurrentie aan te praten inzake gezonde vaderlandsliefde…
*
de beul voor hem die opgeeft.
Dit was/is, naar mijn gevoel, vele bruggen te ver. Het dateert dan ook uit de tijd van de S.A., de Sturm Abteilung der Nazi’s in Hitler-Duiutsland van het eerste uur. Die werd door Hitler zelf vakkundig vernield (zie De Nacht der Lange Messen) en vervangen door de S.S., de SchutzStaffel van de Nationaal Socialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP). In 1925, datum van oprichting was die eerder gericht op de persoonlijke bescherming van A.H., maar alras werd dat de elite-eenheid van d ganse Wehrmacht.
Maar in 1925 was er geen iskam-invasie, en nu wel. Dat is voorwaar het verschil van de differentie…
Mocht U enige gelijkenis zien in ‘het opruimen van onze straten’ van toen en van nu, gelieve dit dan voor Uzelf te houden. Want in Neurenberg werd de SS veroordeeld als een criminele bende moordenaars….
Vandaar onderstaande blanco afbeelding…
*
De jaren 1925 liggen ver achter ons en het straatgeweld is ondertussen meestal wat humaner geworden. Zou men toch denken. Als bewijs van deze verwachting (want meer is datniet) zou er kunnen verwezen worden naar de actualiteit, waar tot 700 Burgemeesters van Catalonië, via ’n afvaardiging van 200 van hen naar de Zetel van Het Kwaad in Bruxellabad zijn komen afzakken om hun Vrijheid te bepleiten. Slagen en verwondingen horen daar niet bij. Maar heel anders wordt het, als de tegenstanders een soort van gewelddadige primitievelingen zijn die op de knieën met de kont omhoog in groep aan het ‘bidden’ zijn voor ze U de keel afsnijden. En neen, veel Nobelprijs-winnaars zitten daar niet tussen.
*
“Vanaf die datum (28 Oktober 1922) werden moerassen drooggelegd, waarin hele steden werden gebouwd. Een periode waarin ons vaderland herboren werd”.
*
Ja, inderdaad. Daar is in een deel van het heerlijke Toscane een moerassig gebied bijna zo groot als Coburgia, dat tijdens het Fascisme werd drooggelegd: de Maremma, die heden ten dage een der vruchtbaarste gebieden is vn heel Italië. Wij reden daar tekens door, onderweg naar Port’Ercolo,. dat prachtige havenstadje aan de Middellandse Zee tussen geweldige rotsformaties, waar volgens de overlevering ooit Hercules op zijn zwerftochten voet zou aan land gezet hebben. Hercules in Italiano is… Ercolo.
*
(****) Met dat troetelnaampje is bedoeld de tengere figuur van Tjeef, Herman van Romp aa-aai. Die vloog als President van deze EU -Nazistaat van Bruxellabad speciaal naar Milaan, om Berlusconi te dwingen een stap opzij te zetten, om deze te vervangen door Mario Monti van de Brissels-Amerikaanse bankier GoldmanSachs… Groter fiascon staat er niet op het palmares van deze omhoog gevallen en nooit-verkozen ‘democraat” en Oud-Premier…
Berlisconi leidde maar drie Italiaanse Regeringen, waaronder een van de langste sinds WO II, samen met de … Lega Nord. Il Cavaliere is, als geslaagd zakenman, een der rijkste Italianen en wil thns opnieuw aan de Macht, om het land als een zaken-imperium te besturen. Ware daar net zijn hoge leeftid, ik zag hel nog lukken ook. … Hij is tevens een intieme vriend van de Poet…
Ialië is ook het land der mirakels, St Franciscus, Padre Pio, enz en inzake hoge ouderdom is daar de voorgaande President Giorgio Napolitano die in zijn functie gebeiteld bleef tot hij bijna 100 jaar oud werd…..
Hieronder vindt U de integrale tekst uit De Morgen, die bewijst dat hoernalisten met een beetje goede wil, ook verstandige mensen kunnen zijn.
Anders gezegd: de uitzonderingen bevestigen de algemene regel.
Om over na te denken, zoals uitgebeeld door De Denker (1881) van Auguste Rodin, de Franse beeldhouwer die volgens Wikipedia doet deken te gelijkerijd aan Michelangelo en aan Dante Allighieri. Mij persoonlijk doet het eerder denken aan de ‘Florentijnse Nachen’ (Florentina = Firenze, de bloemenstad) toen wij daar als verliefd koppel voor het eerst kwamen (lang voor we besloten in Italië te gaan wonen) en mijn vrouw absoluut een souvenir van ons beide wilde maken voor het geboortehuis van Dante zelf…Ja Ja, we waren toen jong, en we wilden wat…
“Making Memories’ heet zoiets dat altijd terugkomt tot zelfs misschien op iemands sterfbed….
*
Rik Torfs: "De doodstraf zal opnieuw worden ingevoerd"
De vragen van Proust
Ann Jooris en Fernand Van Damme
*
De Franse schrijver Marcel Proust beantwoordde ze ooit in een vriendenboekje, nu geeft De Morgen er een eigenzinnige draai aan.
Dertig directe vragen, evenzoveel openhartige antwoorden. Vandaag: professor kerkelijk recht Rik Torfs (61). Wie is hij in het diepst van zijn gedachten?
Hoe oud voelt u zich?
“Ik heb me nog nooit een bepaalde leeftijd gevoeld. Ik zou 120 kunnen zeggen omdat niemand dat wordt en er dus ook geen vergelijking mogelijk is. Leeftijd vind ik niet belangrijk. Het idee je jong te moeten voelen, zegt me eigenlijk ook niets. Bovendien kan een vorm van aftakeling maatschappelijke status verschaffen, een air van intelligentie die voorheen niet empirisch waarneembaar was.” (lacht)
2. Wat vindt u uw belangrijkste eigenschap?
“Ik ben ziekelijk geduldig. Kennen jullie de Franse uitdrukking: ‘la vengeance est un plat qui se mange froid’? Prachtig, vind ik. Maar soms is geduld ook een gebrek, wacht ik te lang tot het momentum gepasseerd is.”
3. Wat is uw grootste passie?
“Ik ben tegen passies. Vandaag moet iedereen een passie hebben, en dat is dan patatten bakken of zo. (lacht) Eigenlijk zou de mens stoïcijnser moeten leven. Ik wil gewoon aandachtig leven, zonder me al te veel te laten meeslepen. Misschien is aandacht een passie? Neen, toch niet, want aandacht vergt juist een receptieve instelling.
“Welke passie zou nu goed staan om te bekennen in een kwaliteitskrant? (proest het uit) Dit is toch echt een euvel van onze huidige tijd: velen leven voor hun imago, voor hun reputatie. La bella figura. Wat is nu het meest gewenste antwoord op deze vraag, denken ze dan.”
4. Wat beschouwt u als uw grootste prestatie?
“Niets. Hiervan ben ik 100 procent zeker: ik heb níéts gepresteerd. Ik heb altijd met plezier geleefd en gewerkt, maar ik heb niets gepresteerd waar ik om herinnerd zal worden. Wat ook betekent dat ik me tot nog toe van massamoorden heb onthouden. (schatert) Waarom moet je nu een grote prestatie geleverd hebben? Ik heb dat niet gedaan en vind dat ook niet erg.”
“Toen ik in de zomer van 1973 na een lange fietstocht van Knokke naar Zierikzee en terug aankwam in Retranchement en in het zinderende avondlicht koeien zag staan grazen op de met bunkers bezaaide weilanden. De voldoening van een dag lang fietsen en de gedachte dat in het leven alles mogelijk is, is altijd blijven hangen. In die herinnering zit iets proustiaans. Ik was toen 16. Je kunt geweldig goed denken op die leeftijd, maar je kunt het niet allemaal kaderen. Dat is iets heel schoons.
“Het echte geluk speelt zich af in het innerlijke, spirituele leven. Al de rest is vanitas vanitatum. Daarom heb ik altijd veel sympathie gehad voor mystici als Johannes van het Kruis of dichters als Paul Celan en C.O. Jellema.”
6. Welke kleine alledaagse gebeurtenis kan u blij maken?
“Planten die er een blad bij krijgen. Lichtinvallen. De ogen van een kat. Dan denk ik altijd: hier zit iets in wat ik bij collega Vermeersch al jaren vergeefs heb gezocht.”
7. Wat is uw grootste zwakte?
“Ik ben zoals alle mannen veel met mezelf bezig. Je hebt als man de neiging om jezelf als het middelpunt van de wereld te zien en dat maakt je niet gelukkig. We moeten tot meer onthechting komen – als het kan met een glas champagne in de hand.” (lacht)
8. Waar hebt u spijt van?
“Wat is de zin van spijt? Ik heb altijd voor de vlucht vooruit gekozen, dat is de enige weg.
“Toen de uitslag van de rectorverkiezing bekend werd gemaakt, dacht ik meteen: op naar iets anders. Ik schrijf nu columns voor Het Laatste Nieuws en uitvoerige artikelen voor Knack en Trouw. Ik ben geen schrijver, maar kan ook niet zonder schrijven. Schrijven is een vorm van intens leven en daar wil ik me nu volledig aan wijden.”
9. Wat is uw grootste angst?
“Ik ben een tegenstander van doodgaan, maar ben er niet bang voor. Wel vind ik de dood een constructiefout van de schepping. Dokter Le Compte hoopte 1.000 jaar te worden, voor mij mag het nog wat meer zijn, want ik hou enorm van het leven. Sommigen vinden het net goed dat het leven eindig is, want anders zouden we ons vervelen. Dat lijken me bijzonder saaie mensen, die gelukkig doodgaan. (lacht)
“Ik heb veel mensen zien doodgaan. Ik vind dat je mensen nabij moet zijn wanneer ze sterven, met niet meer ernst dan nodig is. Ik geloof enorm in geestesverruimende middelen en humor hoort daarbij, omdat humor het leven verruimt en ook een liefdesverklaring inhoudt. Iemand met wie je lacht of die je zelfs wat durft te bespotten op zijn doodsbed, die zie je graag. Wie ga je nooit met humor bejegenen? Mensen aan wie je een hekel hebt.”
10. Waarvoor wilt u vechten?
“Vrijheid vind ik de sleutel van alles. Hoe minder vrijheid, hoe minder ideeën. In die zin verzet ik me tegen de toenemende beknotting van onze vrijheden. De mensenrechten komen meer en meer op de helling te staan. Zo ben ik ervan overtuigd dat de doodstraf opnieuw zal worden ingevoerd; 53 procent van de mensen bij ons is voor de doodstraf. Afschuwelijk vind ik dat. Als dat percentage stijgt tot 70 procent, zullen de politici volgen. Ik geloof dus niet in de gedachte dat ethische vooruitgang duurzaam is. Dat is geen pessimisme, maar juist een aanvaarding van de mens zoals hij is.
“Ethisch gezien bestaan er geen definitieve verworvenheden. Etienne Vermeersch denkt van wel. De slavernij is toch afgeschaft, voert hij dan aan. Oké, denk ik dan, maar Cicero hield van zijn slaven en beschouwde hen als zijn vrienden. Kaderlid zijn van een multinational, dat is toch ook een vorm van moderne slavernij? Je moet alles in zijn context zien. Ik zou liever slaaf zijn bij Cicero dan kaderlid bij een multinational. Daar is Etienne wat te naïef in. Dat heb je met rationalisten, die denken dat door de rede alles in orde komt.
“Ik geloof niet in de ‘maakbaarheid’ van de wereld, wel in een soort verzachting ervan. Hoe zorg je ervoor dat mensen zich in de oorlog fatsoenlijk gedragen, vind ik een veel interessantere vraag dan: komt er ooit nog oorlog? Want die komt er.”
11. Wanneer hebt u voor het laatst gehuild?
“Wat is dat nu? Mannen moeten tegenwoordig kunnen huilen, vroeger moesten ze een autoband kunnen vervangen. Op de begrafenis van mijn ouders heb ik niet gehuild, omdat ik mijn verdriet al lang had kunnen kanaliseren. Tranen zijn niet altijd de meest hoogstaande vorm van verdriet.”
12. Wanneer schrok u van uzelf?
“Toen ik als De Reus van de Bende van Nijvel erop losknalde. (schatert)
“Ik word zelden heel kwaad. Behalve die ene keer in restaurant Le Procope, waar nog twee van de twintig gerechten te verkrijgen waren die op de menukaart stonden – wat ik aanvaardde in Roemenië na het Ceaușescu-regime, maar niet in Parijs. Het toilet was vies, je moest plassen van twee meter overbruggen en ik ben daar fysiek niet toe in staat. Enfin, het was vreselijk. Toen heb ik tegen de maître d’hôtel gezegd: slechter dan dit kan niet. Daar schrok ik zelf van.”
13. Bent u ooit door het lint gegaan?
“Als kind misschien, als volwassene denk ik van niet. In debatten ga ik zelden frontaal in de aanval, maar privé schuift iedereen natuurlijk weleens uit.”
14. Welke kunstvorm beroert u het meest?
“Kunst die je op eigen tempo tot je kunt nemen, zoals een gedicht of schilderij. Ik hou ervan de regie zelf in handen te hebben. Een schilderij kan mij wel tot tranen toe bewegen. Ik denk dan aan het werk van Piero della Francesca, het plafond van de Sixtijnse Kapel of Jagers in de sneeuw van Bruegel. Mijn favoriete schilderjaar is 1913, met zijn kubisten en futuristen, Der Blaue Reiter en late fauvisten. Ze symboliseerden de kracht van het oude Europa, voor het zichzelf liet ontploffen.
“Ik hou niet van kunst met een duidelijke, eenzijdige boodschap, er moet dubbelzinnigheid in zitten. Dubbelzinnigheid is het wezen van alles en de schoonheid van de mens.”
15. Hebt u ooit een religieuze ervaring gehad?
“Wat bedoelt u daar nu mee? Een verschijning van Maria of zo? (lacht)
“Ik ben heel religieus van nature en schaam me er niet voor om dat te zeggen. Het religieuze speelt in mijn leven een grote rol. Ik ga ’s zondags naar de mis. Omdat haast niemand dit nog doet, vertel ik het met des te meer plezier. Ik geniet er enorm van.
“Mensen als Etienne Vermeersch en Richard Dawkins vragen altijd om God te definiëren. Ik geloof persoonlijk in ons onvermogen om het essentiële op welke manier dan ook te vatten. Wat weten wij? Weinig. Astrofysici beseffen dat maar al te goed.
“Elke poging tot een definitie van God is een menselijke definitie. Alle concepten die wij als mensen proberen toe te passen op God zijn tot mislukking gedoemd. Als God ons echt overstijgt, kunnen we ook zijn eigenschappen niet benoemen. Vaak geeft Dawkins een definitie van God om vervolgens te zeggen dat hij niet bestaat. Die extreme bekendheid met God valt doorgaans enkel een atheïst te beurt. Ik ken hem niet.
“Voor mij is religie de onderliggende rivier van het leven, waaruit je vertrouwen kunt putten. Met de Kerk heb ik het soms moeilijk. Ik ken de donkere kanten van het systeem en kan ermee leven. Het transcendente van religie heeft me altijd aangesproken, als kind al. De gedachte aan God. De triniteit. Hoe die opvatting in elkaar zit, dat vond ik spannend, maar ook natuurlijk. Religie is niet enkel leer, maar is ook wat ze vandaag beleving en cultuurcontext zouden noemen. Als je belangstelling voor geschiedenis en kunst hebt, zal je minder makkelijk het religieuze als irrationeel afwijzen.”
16. Wat biedt u de ultieme ontspanning?
“Ik hou van wandelingen in de natuur. Ik ga elk jaar een paar dagen wandelen in het Zwitserse Nationale Park in Graubünden, waar de natuur doet wat ze wil. Ik vind ook ontspanning in het lezen van gedichten of filosofische teksten. Een glas champagne – maar dat drinken we nu niet – vind ik ook heel ontspannend.” (lacht)
17. Hoe voelt u zich in uw lichaam?
“Mocht ik eruit kunnen stappen, zou ik het zonder twijfel doen. Het idee een zuivere geest te zijn, lijkt me wel iets. (lacht) De cultus van het lichaam spreekt me niet zo aan.”
18. Wat vindt u erotisch?
“Het lichte verval. De kraaienpootjes van een vrouw als ze lacht, bijvoorbeeld. Jonge vrouwen hebben soms de neiging om op een vreselijke wijze op elkaar te lijken. Ze zijn nog niet getekend door de miserie die ze zichzelf zullen aandoen en die later hun schoonheid zal vormen. Het verval waar vrouwen aanvankelijk weerstand tegen bieden, vind ik ongelofelijk aandoenlijk. Erotiek is aandoenlijk. Een zuivere schoonheid, zonder onvolmaaktheid, zegt me weinig.”
19. Wat is uw goorste fantasie?
“Seks met een man, daar heb ik nooit van gedroomd. Zogezegd hebben heel veel mannen een homoseksuele fase, maar ik heb dat nooit gehad. Het kan nog komen.
“Wat mijn fantasie prikkelt, is een schijnbaar argeloze vrouw die niet voor de liefde openstaat. De knapste vrouw die ik ooit heb gezien, was in 1978, op de bus tussen Toledo en Madrid. Ineens stapte een 20-jarige kloosterzuster op in een nonnenhabijt. Een soort argeloze bruid van God. Die totale overgave en onbereikbaarheid vind ik begeerlijk. Veel meer dan iemand die in rare lingerie rondhuppelt. Ik ben niet in staat om zware fantasieën te hebben over een lichaam alleen.”
20. Welk dier zou u willen zijn?
“Een nijlpaard. Na de mug verantwoordelijk voor het grootste aantal slachtoffers in Afrika. Het nijlpaard trapt per ongeluk op alles, dat vind ik prachtig. Die onbeholpenheid. Een nijlpaard in de Leie, stel je voor! Al die mensen in Latem zouden eindelijk eens iets zien, in plaats van de tristesse van hun eigen huwelijk.”
21. Aan wie bent u schatplichtig?
“In de eerste plaats aan mijn ouders. Ze hadden aan de universiteit gestudeerd en hadden heel wat intellectuele bagage. Ook aan mijn meester van het vijfde studiejaar. Hij zei dat je met spreken en schrijven je kost kon verdienen, terwijl de meeste onderwijzers vooral vonden dat je het metriek stelsel moest beheersen. Later aan mijn leraar geschiedenis, een fantastische man. Hij was in die tijd al openlijk homo, zijn lessen mondden altijd uit in vrije discussie, zonder regels, maar iedereen hing aan zijn lippen.
“Je maakt een toevallige verschijning op de wereld, waarbij je steunt op wie vroeger was en hindernissen opwerpt voor wie later komt. Prachtig, toch.” (lacht)
22. Hoe was de relatie met uw ouders?
“Mijn ouders kregen mij pas op vrij late leeftijd: mijn vader was 45, mijn moeder 38. Ik heb eigenlijk een vrij rimpelloos parcours met hen afgelegd, de demonen waarmee ik moest afrekenen waren zeker niet mijn ouders. Ik heb me nooit tegen hen moeten afzetten.
“Ik kom uit een burgerlijk milieu, dat zeker, maar heb er toch plezier aan gehad.”
23. Aan wie heeft u leed berokkend?
“Aan de halve wereld. Gezien het schaarstebeginsel zijn er altijd mensen die je moet bestrijden. Ik heb waarschijnlijk veel mensen pijn gedaan.
“Ik sta zeer sceptisch tegenover mensen die de macht hebben. Mijn vader had dat ook: weinig respect voor machthebbers. Dikwijls is hun voornaamste eigenschap het feit dat ze de macht hebben. Dat is te weinig, vind ik.
“Ik geloof heilig in de ‘ijzeren wet van Michels’ dat macht corrumpeert. Daarom moet ze gedeeld worden. Gelukkig was ik al corrupt toen ik zelf aan de macht kwam. (lacht)
“We moeten allemaal goed beseffen dat we voorbijgangers zijn. Je moet nooit een stempel op iets willen drukken. Intens omhelzen wat je doet, volstaat.”
24. Welke eigenschappen waardeert u in anderen?
“Humor, want dat is een uiting van liefde, maar ook trouw. In die zin dat je iemand eventueel vijf jaar niet ziet en je elkaar na twee minuten toch terugvindt. Je kunt alleen trouw zijn aan iemand van wie je de slechte kanten kent, anders is het geen trouw.”
25. Hoe definieert u liefde?
“Cicero zei: idem velle, idem nolle. Hetzelfde willen en niet willen, dat is ware vriendschap. Voor een stuk is dat met liefde ook zo, maar dan moet er voldoende ruimte zijn. Er moet een connectie zijn, maar ook voldoende verschil. Ik vind dat zo’n moeilijk woord, liefde. Elke definitie is een verarming. Eigenlijk ben ik tegen definities. Vandaag wordt liefde te veel met een emotionele, en niet met een existentiële blik bekeken. Ik ben voorstander van een wat lelijker liefde.”
26. Hoe wilt u bemind worden?
“Ik kan, denk ik, alleen leven met mensen die me ongelofelijk met rust laten. Een symbiotische liefde vind ik afschuwelijk. Eigenlijk is dat geen liefde, maar je persoonlijkheid die wegvalt. Wat iemand in zijn diepste binnenste denkt en voelt, dat weet je nooit. In die zin ben ik ook een grote tegenstander van eerlijkheid. Zeg nooit alles wat je te binnen schiet, tenzij je een einde aan je relatie wilt maken. Lichte hypocrisie is noodzakelijk om te overleven.”
27. Welk maatschappelijk probleem kan u woedend maken?
“Ik heb een probleem met woede. Woede is een vorm van fascisme, een soort van totalitair denken waarbij je je verontwaardiging ziet als een argument dat alle argumenten overstijgt. Woede is ook een vorm van moralisme, een afsluiten van het debat.
“Vroeger hanteerde ik de term ‘herbergzaam meningsverschil’. Juist in het meningsverschil vind je voldoening omdat het je geest scherpt en je gevoelens dieper maakt. Maar woede, hoe kun je daarop reageren?
“Een maatschappelijk probleem hier in Vlaanderen is dat mensen vandaag nog in twee dingen geloven: in de wetenschap en in zichzelf. Dat wetenschapsfundamentalisme vind ik bijzonder beangstigend. Wetenschap overleeft bij gratie van systematisering en reductie, anders kun je niet tot resultaten komen. Maar als je de werkelijkheid reduceert tot wetenschap, zie je de volheid van het bestaan niet meer. In die zin vult verbeelding de werkelijkheid aan tot wat ze is.”
28. Hebt u zichzelf ooit betrapt op racistische gevoelens?
“Ik ken heel veel mensen van allerlei rassen en kleuren, privé en professioneel. We denken vaak in clichés over een volk, maar soms kloppen die vooroordelen ook wel, ook over Vlamingen trouwens. Maar is dat racistisch?”
29. Wat zoekt u op reis?
“Ik geloof in rituelen. Ik ga elk jaar naar Zwitserland, Straatsburg, het Zwarte Woud, Rome en Parijs, telkens in dezelfde periode. De herhaling vind ik mooi, het ontdekken van kleine verschillen. Maar je moet ook op nieuwe plekken komen. Een reis in lussen, zo is het leven in zekere zin ook.”
30. Hoe werkt u mee aan een betere wereld?
“Ik werk enkel tegen. Ik geloof niet in een betere wereld, ik vind de wereld oké in al zijn slechtheid. Het idee van de ideale samenleving met enkel deugdzame mensen met een kosmisch besef die geloven dat elke handeling die ze stellen alles uit evenwicht kan brengen, nee bedankt. Ik heb liever onvolmaakte mensen met wilde dromen, die kunnen alleen in een niet-perfecte wereld gedijen. Een betere wereld, stel je voor zeg!”
Het boek Mag God nog - Een vrijzinnige, een christen en een moslim in gesprek: Paul Cliteur, Rik Torfs en Khalid Benhaddou (red. Lisbeth Imbo, Borgerhoff & Lamberigts) wordt voorgesteld op 12/11 op de Boekenbeurs.
DOSSIERDE VRAGEN VAN PROUST
De Franse schrijver Marcel Proust beantwoordde ze ooit in een vriendenboekje, nu geeft De Morgen er een eigenzinnige draai aan. In 'De vragen van Proust' krijgen bekende en minder bekende medemensen een reeks persoonlijke en confronterende vragen voor de kiezen.
Mij kwam een bekende versregel uit mijn Sturm und Drang-periode voor de geest, waar Jacques Perk (1859-1881), veel te jong gestorven, dichtte, dat hij ’geboren was uit zonnegloren en een zucht van de ziedende zee’ voor de geest die ik niet meteen ’n plaats kan geven.
Zijn het ‘Verloren Dromen’ of de dwaaltochten, zoals van Ahasverus, de Wandelende Jood? Is het de Ziekte van
Diofgenes
dDe Griekse Wijsgeer uit de Oudheid die op klaarlichte dag met een lantaarn in een drukke straat rondliep, om ‘een mens’ te zoeken?
Kijk, door dit interview ken ik nu mensen met een veel hogere IQ dan mezelf, die ook niet gemakkelijk aan uit kunnen. Stof tot veel nadenken dus, in deze donkere novemberdagen. Zelfs al zijn mijn bedenksels van veel eenvoudiger structuur. Bijvoorbeeld: wat eten we deze middag? Of wat krijgt er voorrang om over te schrijven in mijn blogs? En ja, om al eens bovenstaand artikel opnieuw te herlezen.
Een gehele democratisch gekozen regering in een Europese Unie die als voorbeeld van democratie wil doorgaan voor de gehele wereld achter tralies. Het is niet meer van deze tijd en toch gebeurt het zelfs onder onze ogen. Op commando van Bruxellabad, de Jihad-hoofdstad van Europa. Sommigen werden in eigen land aangehouden en opgesloten, anderen, waaronder de President zelf met nog 5 Ministers, gevlucht naar ons land, in een Brusselse cel. M.a.w. het verhaal van de Bloedhond Alva van 500 jaar geleden, herhaalt zich. Ook toen was er het voorwendsel om rond de dis gezamenlijk naar een oplossing te zoeken. Maar na de soep en de patatten werden ze, Graaf Egmont en Graaf Hoorne, van hun stoel gelicht en naar de kerker geleid om enkeke dagen later op het schvot op de Brusselse Grote Markt te eindigen Alleen Graaf Willem van Oranje overleefde het conflict, door weg te blijven Voordien waren dus de historische woorden gevallen van de kant van Egmont en Hoorne: Vaatwel, Graaf zonder Land, waarop Willem de Zwijger zou geantwoord hebben: ‘Vaarwel, Graven zonder Hoofd’. We schreven toen 5 juni 1568 …
*
Onder Franco, dus 500jaar later, tijdens de Spaanse Burgeroorlog (1936-1938) waar toen oook Natie-Duitslabd een handje kwam toesteken met bombardementsvliegtuigen (Stuka’s JU88 uit de Junker Fabrieken) werd er lang niet meer onthoofd, maar werden executies uitgevoerd door middel van de wurgpaal (de garrote), waarbij een stalen pin in de nek van het stevig vastgebonden slachtoffer werd geslagen. Sedert 1978 is de doodstraf formeel afgeschaft, maar voor ‘rebellie’ tegen ’n dictatuur misschien nog altijd van toepassing. Want het gaat hier niet om Madrid alleen, maar om de ganse EU-Nazistaat.
*
Wees maar zeker: ook de jonge President Puigdemont en zijn Ministers kenen deze verhalen….
*
Brussels parket neemt onderzoek aanhoudingsbevel over van federaal parket
*
Het federaal parket heeft zaterdagmiddag de vijf internationale aanhoudingsbevelen uitgevaardigd door Spanje overgemaakt aan het Brusselse parket. Dat meldt het Brusselse parket.
Dat ze worden overgemaakt, komt omwille van de banden die de afgezette Catalaanse minister-president Carles Puigdemont en zijn vier voormalige regeringsleden hebben met Brussel.
Het federaal parket heeft vrijdag vijf Europese aanhoudingsbevelen ontvangen van de Spaanse autoriteiten. Naast dat voor de Catalaanse regeringsleider Carles Puigdemont, gaat het om de vier Catalaanse ministers Maria Serret, Antoni Comin, Llius Puig en Clara Ponsati.
De aanhoudingsbevelen kwamen er nadat de vijf donderdag niet voor de rechter in Madrid waren verschenen. De Catalaanse leider en de leden van zijn regering worden in Spanje vervolgd voor rebellie, misbruik van overheidsgeld en opruiing. Daarop staat een maximumstraf van 30 jaar.
Het parket van Brussel stelt dat de aanhoudingsbevelen momenteel worden onderzocht met medewerking van het federaal parket en het parket-generaal van Brussel.
Zodra de vijf betrokken personen zijn gevonden en voor de onderzoeksrechter gebracht, heeft die 24 uur de tijd om een beslissing te nemen. Hij kan beslissen om geen aanhoudingsbevel uit te schrijven, of dat wel te doen maar de personen eventueel voorwaardelijk vrij te laten.
Als de onderzoeksrechter een aanhoudingsbevel uitschrijft, komt het dossier bij de raadkamer, die binnen de twee weken moet beslissen of het Europese aanhoudingsbevel wordt uitgevoerd.
Tot 100 dagen
Minister van Justitie Koen Geens zei vrijdagavond dat het theoretisch en "in uitzonderlijke omstandigheden" tot 100 dagen kan duren voor de hele procedure is doorlopen. Die timing is symbolisch niet onbelangrijk, want op 21 december vinden er vervroegde verkiezingen plaats in Catalonië.
Indien één van de betrokken partijen het niet eens is met de beslissing van de raadkamer, kan die beroep aantekenen en wordt het dossier voorgelegd aan het hof van beroep. Dat heeft op zijn beurt vijftien dagen om een beslissing te nemen.
Een verder beroep bij het Hof van Cassatie is mogelijk indien één van de partijen het oneens is met de beslissing van het hof van beroep. Volgens het federaal parket moet Cassatie een beslissing nemen binnen de vijftien dagen.
In een Nederlandstalige tweet onderstreepte Puigdemont alvast dat hij zal meewerken met de Belgische justitie.
"Verenigd politiek front vormen"
Verder heeft Puigdemont vandaag ook opgeroepen tot een verenigd politiek front bij de verkiezingen van 21 december. Dit om de campagne naar onafhankelijkheid van Spanje voort te zetten en te protesteren tegen de gevangenneming van voormalige leden van de regionale regering. Tegelijkertijd tweette hij, in het Nederlands, dat hij de volledige medewerking biedt aan de Belgische justitie.
Puigdemont, die naar België uitweek nadat zijn regering was ontslagen na een eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring, zei gisteren dat hij overweegt zich vanuit Brussel kandidaat te stellen bij de verkiezingen.
"Voor alle democraten is het moment gekomen om zich te verenigen. Voor Catalonië, voor de vrijheid van de politieke gevangenen en voor de Republiek", schreef hij vandaag op Twitter.
Premier Mariano Rajoy riep nieuwe verkiezingen uit nadat hij een week geleden de macht in Catalonië had overgenomen. Het markeert Spanje's ernstigste politieke crisis sinds de terugkeer van de democratie aan het eind van de jaren zeventig.
Politieke partijen in de rijke noordoostelijke regio die gezamenlijk willen optrekken, hebben tot dinsdag de tijd om een mogelijke coalitie te registreren.
Uiteraard schrijven we nu geen 500 jaar na 1975, datum van overlijden van Generalissimo Franco. Het is dus nog even wachten tot 2478.. Maar met de aan de gang zijnde islam-dreiging zou alles wel eens in ’n stroomversnelling kunnen geraken.
Ondertussen zullen Catalonia zowel als Vlaanderen wel blijven bestaan, zodat hun tirannen als ‘vreemde Meeseters in ’t Land, uit Madrid en uit Brussel wel altijd redenen zullen hebben om ‘repressies’ uit te voeren.
Tenzij natuurlijk, dat na de ‘klimaat-wende’ er eindelijk ook ‘n ‘n ‘wende(‘ komt voor de vrihheids-gedachte waarvoor Willem Tell toch het gedroomde model is…
