U leest hieronder een ingewikkelde tekst waarin het Gezond Verstand de gaande nieuwerwetsigheid beklemtoont van een soort ‘denkers’ die als uitgangspunt in het debat hun eigen mening voorop stellen. Om daarop in wijde graancirkels te argumenteren met talloze uitweidingen naast de kwestie. Om tenslotte te besluiten dat hun prelissen kloppen. En dat ze dus gelijk hebben.
Iets dergelijks is het sinds lang achterhaalde dogma van alle Slinxke polletiekers en andere raddraaiers. Net als in de islammerij zit er altijd in hun woorden een verborgen agenda.
En als het mis dreigt te gaan, wordt er geweld gebruikt. Of komt er herrie. Denk daarbij aan Kristof Kalf-O in het Parlement, als het Pact van Marrakesh dreigt geweigerd te worden. Succes gewaarborgd. Zou die misschien ng niet weten, dat zij die een Regering doen vallen, achteraf de verkiezingen grandioos verliezen?
Maar er is meer. Mij komt het voor, alsof de horden aangespoelde ‘Verrijkers’ onze eigen wetten gewoon tégen ons misbruiken. Vrijheid is een Mensenrecht bij ons, maar niet bij hen in hun eigen landen. Zij doen juist beroep op die vrijheden om hun islammerij dwingelandij in detail op te legen. En dat niet alleen aan hun ‘volgelingen’, maar ook, straks, met het mes op de keel, aan ons allemaal.
*
De ‘Liberale Rechtstaat van
Othman El Hammouchi
(*)
*
Men zegt wel eens dat popgroepen maar een paar liedjes maken en dat de rest van hun oeuvre bestaat uit variaties op die basis-deuntjes. Misschien geldt iets vergelijkbaars voor denkers of intellectuelen. Van
Othman El Hammouchi
kan men in elk geval stellen dat veel van zijn opiniestukjesvariaties zijn op de idee dat ‘de’ liberale rechtsstaat per definitie een maximale vrijheid toestaat aan moslims om hun religie te beleven in de publieke ruimte, los van andere consideraties, zoals de neutraliteit van de staat of het ‘vivre ensemble’. Week na week herhaalt hij die boodschap, ad nauseam. Maar houdt ze eigenlijk wel steek?
Grondrechten
een heuse mensenrechten-kermis
In een recente opinie-bijdrage constateert El Hammouchi bijvoorbeeld dat de juridische invulling en toepassing van fundamentele grondrechten problematisch en inconsistent is. Dat was ook de vaststelling van de auteurs tegen wiens opiniestuk hij reageert:
Hendrik Vuye en Veerle Wouters
spreken in verband met de weinig coherente uitspraken van het Europees Hof van de Rechten van de Mens en het Mensenrechtencomité van de Verenigde Naties zelfs over een heuse mensenrechten-kermis. Vandaar dat El Hammouchi besluit om, voor de zoveelste keer, te focussen op ‘de onderliggende filosofische argumenten’ in plaats van op rechtbanken en verdragen.
Daarop volgt de zin: ‘In deze staatsvorm verbindt de overheid zich ertoe de individuele vrijheid te maximaliseren binnen de perken van de openbare orde en gelijke rechten.’
*
Ik veronderstel dat El Hammouchi met ‘deze staatsvorm’ de liberale rechtsstaat bedoelt. Eigenaardig genoeg stelt hij vervolgens dat zijn maximalistische invulling van dit begrip opgenomen is in de grondwet en ‘bindende verdragen.’ We zouden het toch hebben over onderliggende filosofische argumenten, niet over verdragen en rechtbanken?
Trouwens, dat beginsel staat niet eens met zoveel woorden in de Belgische grondwet. Onder titel 2, ‘De Belgen en hun rechten’ worden enkel een hele reeks vrijheden en andere rechten en fundamentele beginselen opgesomd, zoals de afschaffing van de doodstraf, de onschendbaarheid van de woning en het recht op een menswaardig leven.
Liberale rechtsstaat
Juridische restricties op de individuele vrijheden op basis van ‘vivre ensemble’ zijn principieel ongeoorloofd
Terug naar de filosofische invalshoek dan maar. Of beter: naar El Hammouchi’s invalshoek. Hij vindt dat er, volgens zijn specifieke invulling van de liberale rechtsstaat, geen ‘onze’ manier van leven is: ‘Iedereen bepaalt die voor zichzelf, hoe aanstootgevend ze ook mag zijn.’ Juridische restricties op de individuele vrijheden op basis van ‘vivre ensemble’ zijn principieel ongeoorloofd. Anders is het geen liberale rechtsstaat meer.
Neen, mijnheer El Hammouchi. Dat druist enkel in tegen jouw arbitraire invulling van de liberale rechtsstaat. Maar dat begrip kan dus ook anders en minder dogmatisch ingevuld worden.
In het geval van Leyla Sahin, de vrouw die geneeskunde studeerde aan de universiteit van Istanboel, oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens bijvoorbeeld dat de overheid als een ‘neutraal organisator’ van de samenleving moet zorgen dat de verschillende religies en opinies kunnen samenleven.
Om dit doel te verwezenlijken kunnen beperkingen worden opgelegd aan de vrijheid van godsdienst, zoals het dragen van een hoofddoek aan een universiteit.
De simpele waarheid is dat het begrip ‘liberale rechtsstaat’ van oudsher in elke liberale rechtsstaat enigszins anders ingevuld wordt
De simpele waarheid is dat het begrip ‘liberale rechtsstaat’ van oudsher in elke liberale rechtsstaat enigszins anders ingevuld wordt.
Groot-Brittannië is bijvoorbeeld een stuk liberaler dan Frankrijk, wat mede verklaart waarom het zo’n aantrekkingskracht uitoefent op migranten en in het bijzonder op moslims. Dat was een van de lessen die Jan Leyers leerde tijdens zijn onderzoek van de islam in Europa. Hoe moslims in Europa zich voelen, bleek enorm te verschillen van land tot land: ‘In Groot-Brittannië zegt elke moslim je: dit is het beste land ter wereld, hier kunnen we doen en zeggen wat we willen. Da’s heel anders dan bijvoorbeeld in Frankrijk. Daar is de mentaliteit: we willen van iedereen een Fransman maken.’ Anderzijds is de Britse smaadwet zo streng dat organisaties voor de vrijheid van meningsuiting aandringen op een hervorming.
Rechten en vrijheden
Fundamentele mensenrechten afschaffen of niet meer toepassen, gaat te ver. Daar heeft El Hammouchi gelijk, maar verder heeft een land behoorlijk wat ruimte bij de invulling van rechten en vrijheden. In die zin zijn de grondrechten, in tegenstelling tot wat hij beweert, wél een buffet. Het voornaamste is dat de rechtsstaat democratisch is, niet dat ze zo liberaal mogelijk is of een maximale invulling geeft aan het recht op een menswaardig leven.
Die vrijheid is wat mij betreft echter niet absoluut, zelfs niet als het om religieuze groeperingen gaat
Niemand zal het recht ontkennen van bepaalde groepen om zich, onder meer via vaak bizarre kledij en dito rituelen, af te zonderen van de ruimere samenleving, of het nu gaat om Hell’s Angels, de amish, orthodoxe joden, hippies of moslims. Die vrijheid is wat mij betreft echter niet absoluut, zelfs niet als het om religieuze groeperingen gaat. Andere overwegingen, waaronder de neutraliteit van de overheid, de openbare veiligheid, gelijke rechten en plichten voor vrouwen en mannen, en het ‘vivre ensemble’ kunnen ze aan significante beperkingen onderhevig maken. Iets waar één van de grondleggers van de Verlichting,
trouwens ook al voor pleitte. Het is aan een samenleving of haar democratisch verkozen vertegenwoordigers om te bepalen hoe groot of klein die beperkingen zijn, niet aan een filosoof en zeker niet aan een apologeet van één specifieke godsdienst die zich in dezen voordoet als neutraal filosoof.
(*) Deze figuur, El Hammouchi etaleert dus zijn streng islamitische ideologie door zich met het tussenvoegsel El bekend te geven als trouwe Mekka-bedevaarder. Maar hij ‘voldoet niet aan de conventies van Wikipedia’ om daar ‘gewogen’ te worden.
In ons spraakgebruik zijn voor binnenlands gebruik ‘paspoort‘ en ‘identiteitskaart‘ één en hetzelfde begrip. Het zijn synoniemen.
Niet dus.
Pasporten zijn slechts vereist, om mits voorafgaandelijke toelating van Vadertje Staat, voor buitenlandse reizen. Al-dan-niet geldeld als ‘Visum’.
Groot Brittanië (+ usa) kennen geen ‘identiteitskaart’ en men is daar diegene die men wil zijn, anoniem in de massa. Al komt men er als uit de lucht gevallen. Eenmaal op Britse bodem voet aan wal gezet, is iedereen er Brit…. Dat is dan ook de reden waarom ‘transmigranten’ – goed en voldoende ingelicht - ten koste van hun eigen leven, aan de overkant van Het Kanaal willen geraken.
*
Om af te ronden, nog even over Benedictus Spinoza – Bento – Benito - Baruch – Barack.
Ooit hadden we uit het hondenasiel ’n prachtige Duitse Herder die Bento heette.
Ooit was er ’n Italiaanse Staatsman, lieveling van alle Italiaanse vrouwen, die Benito (Mussolini) heette. Benito is de verkleinvorm van Bento.
Baruch – Barack: allemaal vervormingen van Benedictus, een naam die vergroeid is met de Moederkerk van Rome…
Maar à propost, wat vertelde die Spinoza daar? Vooral die laatste zin is volgens mij een relevant schot in de roos. Vooral gezien in het licht dat vandaag-de-dag van Mars komt…
“In zijn filosofie speelde theologie geen rol. Hij stelde dat God en natuur hetzelfde zijn en dat inzicht in de natuur de kennis van het goddelijke verhoogt
Vandaag dus kort en met enige vertraging even het aardse tranendal ruilen voor – als een koningsarend zo hoog mogelijk in de lucht te verdwijnen voor het menselijk oog in een zee van ruimte. Zeg maar een opwaartse duik in Het Grote Niets dat zich alleen in ‘Lichtjaren’ laat uitdrukken.. Het is om ervan te duizelen… Vooral voor iemand met hoogtevrees…
*
Het licht van deze foto is afkomstig van een melkwegstelsel (sterrenstelsel) en vertrok daar 51 miljoen jaar geleden. We zeggen dan:
Het sterrenstelsel staat 51 miljoen lichtjaar van ons vandaan..
1 lichtjaar = 300.000 km/sec of 9.5 biljoen Km.
*
We kijken dus eigenlijk terug in de tijd, want wat we zíen is van 51 miljoen lichtjaar terug! En precies op vandaag, 27 November 2018 spiedt ons menselijk oog met de neus op de feiten ter plaatse, als een dief in de nacht, op de tastbare omgeving van onze ‘zusterplaneet’ Mars. Wonder welke Goden daar aanbeden worden: de toekomstige of de verdwenen.
Kortom, hier is het gehele mensdom van het Ondermaanse nog minder dan ‘n pluisje in het oog van de Almachtige. En daar staan we dan!!!!
*
Vandaar dat we ook hier uitgepraat zijn. Omdat we er allemaal, zo goed als niets over weten. We zien de Maan, de Zon, de Sterren (maar ook nog veel meer) met het blote oog en kunnen dus aan hun bestaan niet twijfelen.
Over Eeuwigheid, over Tijd en Ruimte weten wij, mensen, vandaag evenveel als de Neanderthalers wisten over de streepjes en nulletjes waarop onze computerwereld draait.
*
Drie (3) verkeerspiloten hebben vanuit verschillende vliegtuigen een of meerdere UFO’s gezien. De eerste melding kwam van een British Airways piloot op 9 november, die op dat moment ten zuidwesten van Ierland vloog, van Londen naar Montreal. Ze vroeg de luchtverkeersleiding of er soms militaire oefeningen plaatsvonden. Toen het antwoord ontkennend was, vertelde ze dat ze een ‘fel licht’ had gezien dat zeer snel langs haar toestel vloog, alvorens te verdwijnen.
Ze bleek niet de enige die deze UFO had waargenomen. Een piloot van Virgin Airways mengde zich in het gesprek en zei dat hij ‘meerdere ‘voorwerpen’ op ongeveer dezelfde koers’ had gezien, en dat deze een ‘zeer fel’ licht afgaven. Hij suggereerde dat het misschien brokstukken van een meteoor konden zijn die in de atmosfeer was doorgedrongen.
*
‘Blij dat ik niet de enige was,’ voegde een derde piloot toe. Ook hij had een ‘astronomische’ UFO gezien die ‘met Mach 2’ leek te vliegen. De luchtverkeersleiding liet de drie piloten weten dat ‘andere toestellen in de lucht hetzelfde hebben gezien, dus we gaan de zaak onderzoeken.’
*
Astronaut zag ‘alien achtig’ iets in vrachtruim Space Shuttle
Eerder dit jaar twitterde de Amerikaanse astronaut Leland Melvin dat hij ongeveer 10 jaar geleden in de toen nog vliegende Space Shuttle ‘iets organisch, alien-achtig’ in de ruimte had gezien. Als antwoord op de vraag of hij ooit buitenaards leven had waargenomen, zei hij dat hij een ‘doorzichtig, gebogen en organisch’ object in het vrachtruim van de Shuttle had gezien, wat hij meteen had gemeld aan de leiding op Aarde.
‘Ground Control’ kwam met de verklaring dat het een stuk ijs moest zijn geweest dat los was gekomen van een leiding. ‘Ik stond op het punt ‘Houston, we hebben een probleem’ te zeggen, maar wist dat iedereen gek wordt als die woorden uit een ruimteschip komen.’ Op de vraag of hij denkt dat de NASA heeft gelogen, antwoordde hij ‘hmmm... ik denk het niet... maar je weet maar nooit.’
*
In 2004 haalde een andere UFO melding het nieuws. De bemanning van een Amerikaans marineschip zag toen een ‘Tic Tac’ vormig object ‘zonder zichtbare voortstuwing’ bij de kust van Californië vliegen.
'UFO's net zo echt als overvliegende vliegtuigen'
In 2013 hield het Amerikaanse Congres een serie hoorzittingen met zo’n 40 tot 50 mensen, waaronder (voormalige) politici, defensiemedewerkers en een astronaut die allemaal UFO’s zouden hebben gezien. Daaruit kwam weinig opzienbarends naar voren. Bill Richardson, oud gouverneur van de staat New Mexico, verklaarde op TV dat de Amerikaanse Overheid al tientallen jaren UFO waarnemingen in zijn staat, zoals de beroemde gecrashte UFO (‘weerballon’) in 1947 in Roswell, in de doofpot stopt.
In 2009 hielden zes voormalige Amerikaanse militairen, waaronder hoge officieren en (vice)commandanten, namens een groep van 120 collega's een persconferentie waarin zij het door de Overheid opgelegde stilzwijgen doorbraken en journalisten vertelden over hun (veronderstelde) ervaringen met UFO's. Zo zouden UFO's diverse keren Amerikaanse kernwapens onklaar hebben gemaakt en zelfs zijn geland op militaire bases.
De in 2016 overleden Apollo-14 astronaut dr. Edgar Mitchell, de zesde man die op de maan liep – en die vlakbij Roswell werd geboren -, verklaarde tijdens toespraken en persconferenties dat het 'tijd is om dit embargo op de waarheidover de aanwezigheid van aliensop te heffen.' De voormalige Canadese minister van Defensie Paul Hellyer zou ooit hebben gezegd dat 'UFO's net zo echt zijn als overvliegende vliegtuigen.'
*
In 2012 beweerde Timothy Good, een voormalige adviseur van het Pentagon, tegenover de BBC dat de Amerikaanse regering al 60 jaar contact heeft met aliens en dat president Eisenhower in 1954 drie geheime ontmoetingen met buitenaardse wezens heeft gehad.
Vaak geheime militaire toestellen
Veel – maar niet alle - UFO meldingen in het verleden konden later verklaard worden als waarnemingen van geheime militaire toestellen, zoals de Amerikaanse F117 en B2 Stealth toestellen. Amateur waarnemers in de VS en Europa berichten sinds het einde van de vorige eeuw over een driehoekig militair vliegtuig annex ruimteschip dat de TR-2 of TR-3 wordt genoemd[p1] , en dat zou beschikken over zowel anti-zwaartekracht technologie als middelen om zichzelf onzichtbaar te maken.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
*
Soms is het in de wereld rond ons, net als in de Liefde, moeilijk om ‘Wahrheit und Dichtung’ uit elkaar te houden.
Mij valt het op, dat UFO’s gewoonlijk in de belangstelling opduiken niet omiets op te helderen, maar intgxendeelom de aan dacht af te leiden.
Mij om het even, het bexijdt alleen dat er veel meer gaande is dan we (vootlopig) mogen weten. Of soms komt het onder een mee gesofistikeerde wijze naar voor die we dan ‘Religie’ noemen. In de wetenschap dat het godsbesef net als de zwaartekracht, op zichzelf al even onzichtbaar, alleen maar wachten op een signaal om het Mensdom te komen verrijken.
Een ‘verrijkin’ die heden ten dage ondergesneeuwd pf verward wordt met enorme volksverhuizingen naar de beschaafde wereld toe.
Maar er is, zo lezen we, vooruitgang.
de TR-2 of TR-3 die zouden beschikken over zowel anti-zwaartekracht technologie als middelen om zichzelf onzichtbaar te maken.
Stof voor science-fiction’. Zo bijvoorbeeld astraunaut interviewt de 3 Aartsengelen Michaël, Gabriel en Uriël op een geheime locatie, over de exacte positie die ze gaan innemen als het ooit zo ver komt dat er op de vier hoeken van de Aarde de taptoe ofte de ‘Last Post’ voor het einde der Tijden wordt geblazen.
*
‘het 'tijd is om dit embargo op de waarheidover de aanwezigheid van aliensop te heffen’
Ook op gelet dat het Angelsaksisch woord ‘Alien’ (spreek uit ‘eelian’) een verre herinnering oproept vaan het bijna internationaal woord ‘Engel’. Zou daar enig verband kunnen bestaan in ons collectoef menselijk geheugen, net zoals dat het geval is met het woord ‘zondvloed’, een gebeurtenis uit de Bijbel waarvan de feiten wereldwijd gegraveerd staan in de meeste volksherinneringen verspreid over heel onze planeet.
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
En de show gaat maar door: buiten de Nieuwe Vlaamse Alliantie waarop heel wat sleet zit, staan alle, maar dan ook alle andere partijen te geilen om het Pact van Marrakesh te mogen aangaan. In solidariteit met ‘de anderen’, di Frankrijk en vooral Merkel.
Landen die vastberaden weigeren (en dat ook niet wegsteken), zoals Hongarije, Polen, Tsjechië, Slovakije, Italië en Oostenrijk, worden helemaal niet vermeld. Het wordt ons voorgesteld alsof er geen andere keuze is, dan tekenen om ons te onderwerpen.
Merkel, als directe opvolger van haar Voorganger Adolf Hitler is de verpersoonlijking van het Kwaad dat voor de derde keer in amper100 jaar tijd onze Beschaving dreigt te vernietigen. Om er zelf, samen met de pieterol-pompers, de zure vruchten van te plukken
De Duitsers denken eens te meer van zichzelf dat ze het ‘Herrenvolk’ zijn, de anderen, ook wij, alleen maar ‘Untermenschen’. Merkel en de overzeese Clown Obama, de Moslim Brpeder en zijn duivels gezelschap van the Clinton Wife met de Hongaars-Amerikaanse Jood Georges Sorros willen de hele Geglobaliseerde Planeet als op een schoteltje aanbieden aan de Meesters met het Kromzwaard.
*
Op plaatselijk vlak voelt als van zelfsprekend BDW de hete adem van Filip DeWinter in zijn nek. Als hij ook maar één seconde twijfelt of zwicht, dan rijst er als vanzelf automatisch een triomfboog uit de grond boven de Zetel van het VB. Dan mag de beiaard spelen, en kanten gevels mogen glanzen. Want BDW moet kiezen of verzuipen.
*
Vandaar dan deze oproep aan medeburgers die het met lede ogen meemaken dat hun eigen partij-voormannen zichzelf in de vernieling hebben gereden (voltooid verleden tijd), om ons te vervoegen. Als ‘Markessh’ niet doorgaat, dan is onze Welvaart verzekerd.
Laten wij AUB met ons allen op de Sociale Media het signaal geven dat niet is mis te verstaan. Het is genoeg geweest.
Wij willen o ns eigen Land terug! Wat lukt in een groot land als Italië, moet in ons kleine maar werkzame Vlaanderen als vanzelf gaan.
EE? GEEL-ZWARTE WERVELWII?D
*
Hebben er lang op moeten wachten, maar op 14 oktober trok de geel-zwarte wervelwind eindelijk opnieuw door Vlaanderen. In tientallen steden en gemeenten behoort onze partij intussen tot de leidende formaties. Meer dan 350 Vlaams Belang-kandidaten zullen in januari de eed afleggen als gemeenteraadslid.
546.474 kiezers kozen op verkiezingsdag voor de enige partij die onze mensen op de eerste plaats zet. Meer dan een verdubbeling ten opzichte van 2014! Hoezeer de pers zich ook uitslooft om het tegendeel te beweren, geen enkele andere partij kan een dergelijk palmares voorleggen. Dat wij ondanks moeilijke omstandigheden – denk maar aan het vreemdelingenstemrecht en de 105.000 nieuwe Belgen die er onder deze regering bijkwamen – fors vooruitgaan, is een prestatie van formaat.
Maar dit is niet alleen een overwinning voor het Vlaams Belang. Het is een overwinning van de gewone Vlaming die zich verzet tegen de toenemende immigratie die onze welvaart, onze cultuur en ons sociaal model op de helling zet. Dit is ook een overwinning voor al degenen die zich niet meer begrepen voelen door de traditionele politici die elke voeling met de realiteit hebben verloren.
*
De partijen van de Wetstraat hebben verloren, de partij van de Volksstraat wint. Morgen gaan wij aan de slag om Vlaanderen weer van ons te maken.
Maken we Vlaanderen weer groot!
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
De Vlamingen staan er in de Geschiedenis voor bekend, dat ze vriend én vijand totaal onverwachts kunnen verrassen. Is het niet in de wielerwereld, dan is het in de kunstwereld. Eddy Merkx en Pieter Paul Rubens zijn de namen. Zo werd in 1302 nog vóór de nacht inviel, van uit Kortrijk een speciale ijlbode uitgezonden naar Rome om aan de Paus de onverwachte nederlaag van de Franse Koning, de toenmalige Machtigste Man van de hele wereld, mede te delen. Het ongelofelijk bericht kwam daar, tot ieders grote verrassing, reeds de volgende avond aan.
*
Anders dan de toenmalige krijgsgewoonten, waren de meeste in de strijd van hun paard geslagen/gevallen Franse edelen, niet gespaard om achteraf terug losgelaten in ruil voor losgeld, maar werden die aan de modderige boorden van de Groeningebeek, meteen afgemaakt. Om er de 600 ‘Gulen Sporen’ van als buit in de hoofdkerk te pronk te hangen. Dat alles was wereldnieuws, samen met de berichten dat van vroeg in de namiddag van die warme 11de Juli, veel Franse voetknechten strompelend en elkaar ondersteunend de terugweg richting Franse grens hadden aangevat. Maar dan zonder de borstels om het Vlaamse volk af te ranselen, die ze hadden meegebracht.
*
Verstomming alom. De machtige Franse Koning die zelfs een zeker wettelijk gezag had over het Graafschap Vlaanderen, vernederd door een bende opstandelingen, die niet langer naar zijn pijpen wilden dansen. En die in het bijzonder zjn hoge belastingen kotsbeu waren. Die hadden zelfs kort voordien de Koningsgezinde adellijke Elite bij De Brugse Metten, op hun plaats gezet. Operatie ‘Schild en Vriend’, weet U nog? Twee door Franstaligen moellijk uit ter spreken woorden, die hen onverbiddelijk de kop kostten.
De toen beschaafde aderlijke wereld kon niet geloven wat ze hoorden, en toch was het de realiteit van de dag. Ten andere iedereen wist van de exorbitante hoge Franse Staatsschild zowel bij de Paus als bij de Order der Tempelridders. Phillppe Le Bel was blut. Die Tempeliers waren sedert 1095 en de Eerste Kruistocht schatrijk geworden door de bescherming van de Pelgrims naar het Heilig Land.. Hij Kon nergens nog aan geld geraken om zjn Koninkrijk overeind te houden en probeerde dan maar, in samenwerking met de Paus, de rijkdommen der Tempeliers af te troggelen. Een operatie waaraan we het begrip ‘Vrijdag 13de’ hebben aan overgehouden…
*
Bij de als attractie bedoelde moord op de brandstapel midden de Seine in Parijs op de Laatste Grootmeester van de Orde, waren diens laatste woorden de vervloeking dat beide lafaards, de Paus én de Koning, binnen het aan de pest zouden sterven. Wat dan ook geschiedde.
Het Geheim van de Tempelridders? Honderden jaren later werd het ontdekt in de jaren 1800 door een zekere Marie Curie, de postbacil, verspreid door ratten. Om zich daar in Jeruzalem op de Tempelberg tegen ratten (een normaal verschijnsel in die landen) te beschermen, hadden de Kruisvaders zich voorzien van een legertje Egyptische katten. Die ze (de Paters) zogezegd aanbaden als afgoden. En waarvoor ze later als ketters werden behandeld…
Allez, dat is toch zowat de essentie van het verhaal.
*
Wie enige gelijkenis meent te ontdekken met de Gele Jasjes en/of de laatste dagen van dit politiek benepen jaar, zit dicht op de feiten. Gele Jasjes, misnoegdheid, revolutie alom, Sjarel Premier die geen deftig woord Nedderlaaaans kan uitspreken, Macroni die komt ronselen voor Marrakesh, enz, enz. Dat duuurt hoogstens tot 11 Juli 2019, een goede maand na de Moeder van alle Verkiezingen.
Al deze tekenen bedriegen niet. Ze bevestigen vooral het stijgend succes van de harde leeuwenkern der hardste Vlamingen.
Wij hebben een grondgebied, we hebben ’n Parlement, we zijn een democratisch land. Niets belet ons om een 2/3de meerderheid te bewerken die de Onafhankelijkheid uitroept.
Het zou een even grote verrassing kunnen worden als in 1302. Maar deze keer zouden ‘the clouds’ roodgloeiend staan van boodschappen, dat de Nieuwe Tijden zijn begonnen.
Orde en regelmaat geven zin aan het leven. Als daar nu nog rechtlijnigheid bijkomt, is zo iemand inderdaad eventueel een favoriet van mij. Met getreuzel koopt men geen boter.
*
Hier wordt gelijktijdig de nieuwe Barbara Pas met haar nieuwe echtgenoot ten tonele gevoerd. Wij wensen langs deze weg het jonge paar een gelukkige toekomst toe. Heil en zegen op al hun Vlaamse (express-)wegen!
*
De Liefde is wonderbaar. De Liefde liegt niet. De Liefde bedriegt niet. De Liefd steunt (à la Trump?) die ene grote universele Waarheid: Eigen Volk Eerst.
Bart de valck, voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB) heeft ontslag genomen. Met een boze mail over wat volgens hem allemaal fout loopt in de VVB en een vriendelijk bericht op Facebook, trekt hij de deur achter zich dicht nog voor het einde van zijn tweede termijn als voorzitter. Vanavond (15 november 2018) zal de Raad van Bestuur van de VVB normaal gezien ondervoorzitter en
West-Vlaams provincievoorzitter Hugo Maes
aanstellen als interim-voorzitter.
Bart De Valck maakte zijn ontslag zo wereldkundig op Facebook:
‘Gisteren drukte ik voor mezelf op de pauzetoets. Na 37 jaar onafgebroken Vlaams engagement eerst bij het TAK, dan bij de VVB nam ik ontslag als voorzitter van de VVB. Om Bart Maddens te citeren: “De Vlaamse beweging mag wat energieker zijn”.
Tijd voor wat anders en meer tijd voor diegenen die me nauw aan het hart liggen. De afdelingen en de militanten kunnen blijvend rekenen op mijn steun en sympathie. Ik kijk uit naar het Witboek voor onafhankelijkheid en de buscampagne.‘
Die laatste zin kan gelezen worden als een sneer naar het bestuur van de VVB, het zijn twee projecten die al lang, al te lang aanslepen binnen de VVB.
Hoewel Bart de Valck twee jaar geleden (2016) duidelijk herverkozen werd als voorzitter van de VVB was noch de eerste, noch de tweede termijn er een zonder hindernissen. Volgens insiders maakte hij iets te gretig gebruik van ‘het prerogatief van de voorzitter’ om een eigen koers te varen. Volgens sommigen een eigengereide koers te varen. De Valck zelf vindt dat hij en de VVB karakterieel niet goed bij elkaar passen.
Persoonlijk en politiek
Een deel van de problemen was ook persoonlijk. We zijn Dag Allemaal niet, maar Bart de Valck heeft een relatie met Barbara Pas, Kamerlid voor Vlaams Belang. Dat tastte volgens enkele leden van de raad van bestuur de geloofwaardigheid aan van De Valck als VVB-voorzitter en, daarmee, van de VVB. Zeker de relatie met de N-VA werd daardoor moeilijker, vonden ze. De stok om de hond te slaan was heel (volgens sommigen te) makkelijk gevonden, via de voorzitter was de VVB een filiaal van het Vlaams Belang. Maar langs de andere kant leven we in een vrij land waar iedereen een relatie mag beginnen met de partner naar keuze. Hoe dan ook zorgde het de voorbije jaren voor spanningen in het bestuur van de VVB.
een bewijs in van hun groeiend vermoeden dat Bart De Valck zich opmaakt voor een politieke carrière
Laatst nog op 4 november op de herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog aan de IJzertoren haalde de VVB-voorzitter het nieuws door in zijn toespraak in te hakken op het cordon sanitaire, met bijzondere aandacht voor Forza Ninove. Volgens vele VVB’ers ongepast op zo’n herdenking en op die plaats. Ze zagen er een bewijs in van hun groeiend vermoeden dat Bart De Valck zich opmaakt voor een politieke carrière binnen het Vlaams Belang. Het opstappen van De Valck zou nu gebeuren omdat dat nog ver genoeg van de verkiezingen in mei 2019 is om aanvaardbaar te zijn. Zoals één van zijn voorgangers VVB-voorzitter Rita de Bont deed, eerst ontslag nemen en later de politieke stap aankondigen. Vlaamsgezinde kiezers zijn gevoelig voor overstappen van ‘de beweging’ naar ‘de politiek’, dat moet netjes gebeuren.
De Valck woont in Vlaams Brabant, een kandidaat op de lijst met bekendheid in de Vlaamse Beweging kan daar een meerwaarde zijn voor Vlaams Belang. In tijden van communautaire stilstand kan dat Vlaamsgezinde kiezers misschien overtuigen om voor het Vlaams Belang te stemmen. Al moet daarbij gezegd worden dat Bart De Valck vooral bekend is bij militante Vlaamse bewegers, minder bij het brede publiek.
Probleem
‘Ik heb geen partijpolitieke ambitie’
Bart De Valck zelf ontkent een nakende politieke overstap. ‘Ik heb geen partijpolitieke ambitie’, zegt hij duidelijk aan Doorbraak. Het gepraat daarover is volgens hem een deel van het probleem. ‘Alles wat ik doe of zeg wordt op den duur gezien in functie van “mijn nakende politieke carrière”.’ De reden voor zijn ontslag is eenvoudiger. ‘De VVB is een rustige en voorzichtige organisatie, voor mij mag het met iets meer controverse en korter op de bal zijn. Ik heb na enkele slapeloze nachten en consultatie van enkele vrienden vastgesteld dat ik beter stop. Ik heb me voorgenomen om op mijn 50ste niets meer tegen mijn goesting te doen. Ik doe dat nu om de VVB de kans te geven zich te herpakken. Het is zonder rancune en met een warm hart voor de VVB, maar mijn stijl is anders.’
In zijn Facebookbericht laat Bart De Valck uitschijnen met iets nieuws bezig te zijn, maar daarover wil hij niets kwijt. ‘Ik heb wel wat ideeën, wat ik zal doen, zal ik doen met vrienden en het zal plezant moeten blijven. Maar je hoort nog van me.’ Wij gokken op een soort TAK 2.0, wat ambiance en humor in de Vlaamse beweging.
Verschil
Het verschil in communicatie tussen de ex-voorzitter en het VVB-bestuur over zijn ontslag is opvallend. Het zegt genoeg. Er is duidelijk sprake van een vertrouwensbreuk, al noemt De Valck het zelf een stijlverschil. De VVB is vandaag een beetje op zoek naar de goede weg om in het sterk veranderde Vlaamse politiek landschap politiek relevant te blijven. Beide partijen zijn het er over eens dat Bart De Valck niet de man is om in die periode voorzitter te zijn. De voorzitter die dat wel zal zijn zal keuzes moeten maken welk soort vereniging of beweging de VVB zal zijn in de toekomst.
Peter Bauwens
*
Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Met de komende Verkiezingen van Mei 2019 in zicht is het echt geen koffiedk meer kijken waar de VVB naartoe zal gaan. Vooral geen ophef maken om de Grote Baas niet tussen de voeten te lopen. Zo ongeveer wat we enkele dagen geleden naar voor brachten met de schooljeugd in La Douce France tegenover het Gezag:
‘Pas de vagues’
*
Want als het gaat om ‘La Belgique une et indivisible’ is er geen enkel Vlaams offer te veel.
Tenzij misschien de fictie wordt ingehaald door de realiteit. Laat ons zeggen, dat alle beetjes helpen. Zo sprak de muis en ze plaste in de zee.
*
Ik verklaar mij nader.
Voor het Vlaams Belang staat er sedert de vorige verkiezingen van maar liefst 5 jaar geleden, een gunstige wind. En die blaaat begot in de goede richting. Dank zij de bekwame stuurlui aan boord, zit de kans er dik in, dat er records zouden kunnen gaan sneuvelen. Zodat de boot van de Gematigde Vlamingen de loef wordt afgestoken doorde hard liners…
*
De vraag is dan, of er opnieuw ’n derde hond met het federaal been zal willen gaan lopen.
Nous nous connons, n’est ce pas?!!!!
Zonder daarrond nog doekjes te willen winden, komt het er dus op aan, dat ’la Blegique Latine’ moet blijven, of mpet verdwijnen. Waarom trouwens ineens al die sympathie van Macroni voor La Capitale? Waarom al die storende verliefdheid van onze Sjarel Premier voor de EU en - vergeet het niet - voor het ‘immigratie-pact van Marakesh. De tijd voor de ondertekening op 11-12 december . dwingt.
Maar ach, het ding is ‘niet bindend’ en bijgevolg totaal onschadelijk om te doen zoals de rest van de overige reeds geannexeerde Europese Gebieden….
Het is dan ook niet toevallig, dat de BRT (!) ronselt voor de lessen Arabisch die voortaan overal te lande zullen gegeven worden.. Door lesgevers die zelf onder elkaar zeggen ons te haten….
Ja, inderdaad, in Vlaanderen is men zo dikwijls man als men talen spreken kan.
En daarbij, zou men armoe lijden, om ’n mondje meer? Daar waar mensen strijden, helpt de Heer…
*
NASCHRIFT
Gisteren op VTM om 19 uur vernomen dat er vanwege het ‘Immigratie Pact’ grote bagarre dreigt tussen BDW die dat NIET wil getekend zien, en Sjarel Premier die het namens alle andere partijen wèl in Marrakesh pe vliegtuigen met groot gevolg wil gaan tekenen Wij moetzn solidair zijn met de rest van Europa, zeggen die.
Het zit er dus dik tegen. Regering naar af en nog vòòr de Grote Verkiezingen van 25/5 eerst toch iedereen nar de stembus jagen voor de ultueme confrontatie?
Hoop doet leven.
Maar voor de Antwerpse Voer & een klad Weverkes gaat het om er op of er onder. Het worden hectisch dagen, na deze eerste ‘Black Friday’ voor algemene en exclusieve solden.
Zo hoort U het ook eens van een ander En het kan altijd nog erger.
Voor iemand die in een normale gezinssituatie staat, midden het dagelijks leven is het schoolgedrag al lang een alledaags feit geworden. De ene helft werkt slag om slinger, de kinderen vallen mee en de andere helft ‘staat’ in het onderwijs.
Dus bevat het school-bargoens voor ons al lang geen geheimen meer. Rn het verbetert niet. Integendeel. Sommige moeders hingen zelfs nog om 10 uur (’s avonds) aan de telefoon om urenlang op te spelen (zelfs tegenover mij) over de slechte utslagen van de dochter….
In de klas (beroepsonderwijs voor meisjes) zaten de leerlingen al begin de jaren ’70 bovenop hun lessenaren gezellig onder elkaar in het Turks te babbelen en te giechelen, de rug naar de leerkracht aab het bord.. Geen sprake van dat de les al ook voor hen al begonnen was.
En de Directie? Gewoon doen alsof dat normaal is. Verduldig ’n beetje wachten. Pedagogisch redeneren! Gewonnen tijd om ondertussen proefwerken te verbeteren….
Het wordt al de #MeToo van het onderwijs genoemd in Frankrijk, de kersverse hashtag #PasDeVague, geen golf. Dat staat voor ‘geen ophef’, laat maar gaan. Een wanhoopskreet van Franse leraren, omdat er maar niets gebeurt aan het al tientallen jaren bestaande en steeds grovere geweld van leerlingen dat ze over zich heen krijgen. Pas de vague is een standaard antwoord als ze bij de directie van hun school aankloppen om de daders te laten bestraffen: rustig maar.
*
Filmpje
Het pistool bleek niet echt te zijn, de vraag is of de lerares dat wist.
De beweging begon door een filmpje, dat door leerlingen online werd gezet, en viral ging. Op een Franse school voor lager beroepsonderwijs zien we hoe een zwarte leerling van 16 jaar met gestrekte arm een pistool op het hoofd van een lerares houdt, die achter een bureau zit. Hij schreeuwt dat ze hem ‘present’ moet melden. Een andere gekleurde leerling maakt op de achtergrond jolige danspasjes en steekt zijn middelvinger omhoog, en iemand filmt. Het pistool bleek niet echt te zijn, de vraag is of de lerares dat wist.
Het meest verontrustende is dat ze kalm blijft, en kennelijk de jongen zijn zin geeft. Je zou verwachten dat ze in doodsangst verkeerde, maar ze wekt de indruk aan dit soort geweld gewend te zijn. De school bevindt zich in
Créteil,
een Parijse voorstad met probleemwijken.
‘Om in zo’n banlieue voor de klas te gaan staan, moet je de mentaliteit hebben van iemand in een arrestatie-team van de nationale gendarmerie, maar dan zonder het kogelvrije vest.’
Waar leraren er al jàren niet in slaagden dit probleem onder de aandacht te brengen, lijkt het door dit filmpje wel gelukt. De media berichtten erover, wat ze voordien nauwelijks deden, en de ministers van onderwijs en binnenlandse zaken gaven persconferenties en beloofden actie te ondernemen. De omerta waar leraren over spreken, lijkt doorbroken. Al wist men op de publiekszender France 2 alweer te melden dat die jongen met dat pistool ‘best een aardige knul’ was, althans volgens zijn vrienden, en komen de ministers tot nu toe niet veel verder dan het benoemen van een ‘strategisch comité’. Toch is het al heel wat dat er überhaupt over wordt gesproken.
Roets 2019
De grote vraag is waarom er eerder niets gebeurde.
‘Een leerling zei ‘je nique ta mere’ – ik neuk je moeder, toen ik naar een absentie-briefje vroeg. Hij schold me uit voor trut, omdat ik wilde dat hij zijn kauwgum uit zijn mond haalde. Later ging hij me fysiek bedreigen. Het schoolhoofd zei dat ik hem had gestigmatiseerd, dat het verbieden van kauwgom in de klas toch ook wel erg streng was, dat hij geen straf kreeg, en dat ík me maar aan die leerling moest aanpassen.
Zones de ‘non droit’
Geweld tegen leraren komt voorvoor op scholen in of bij zones ‘de non droit’: rechteloze gebieden zoals die hier worden genoemd. Officieel spreekt men liever over
ZUS: Zone Urbaine Sensible,
een gevoelige stadswijk.
Daarvan zijn er zo’n honderd in Frankrijk, met concentraties rond de grote steden. De gewelddadige leerlingen zijn meestal van uitheemse oorsprong, vaak uit de ‘kleine Maghreb’: Tunesië, Marokko en Algerije, of uit zwart, Franstalig Afrika.
De overheid is uiterst behoedzaam als het gaat om feiten die deze wijken of groepen in kwaad daglicht stellen, uit angst voor maatschappelijke onrust. Vergeet niet dat
Gérard Collomb,
Macron’s vorige minister van binnenlandse zaken, onder meer is opgestapt omdat hij de president te laks vond als het om deze wijken ging. Hij was zelf 10 jaar burgemeester van Lyon, de derde stad van Frankrijk. Collomb vreest dat het in de ergste probleemwijken binnenkort wel eens uit de hand kan lopen tussen verschillende bevolkingsgroepen, als er niks gebeurt.
‘Ik stuurde een Maghrebijnse-leerling de klas uit, omdat hij de deur had opengetrapt toen hij binnenkwam en me had beledigd omdat hij geen berisping van een vrouw wilde accepteren. Het schoolhoofd bracht hem weer terug en fluisterde: ik heb hem gekalmeerd, provoceer hem maar niet meer.’
Verboden te verbieden
De leerling heeft het nooit gedaan, leraren worden erop aangekeken als een leerling in de fout gaat, straffen zijn uit den boze, en als ze echt niet te vermijden zijn, is de oorzaak slecht onderwijs
Maar er zijn meer problemen. Leraren deden massaal mee aan het grote volksoproer van 1968, dat begon als protest van studenten tegen autoritair onderwijs op scholen en universiteiten. ‘Het is verboden te verbieden,’ was een bekende strijdkreet. Die beweging en de nasleep hebben het onderwijs blijvend beïnvloed met links-alternatief idealisme. De leerling heeft het nooit gedaan, leraren worden erop aangekeken als een leerling in de fout gaat, straffen zijn uit den boze, en als ze echt niet te vermijden zijn, is de oorzaak slecht onderwijs. Ook nu nog verschijnen op #PasDeVague sporadisch reacties van leraren die op dat spoor zitten, en het niet met de actie eens zijn. Zo zei iemand dat zijn klagende collega’s in feite hun eigen leerlingen ‘haten’.
Er bestaat een openbaar klassement voor scholen, dat het aantal strafprocedures tegen leerlingen meeweegt. Het hoofd van een school krijgt een soort premie als in een jaar geen enkel incident met leerlingen werd gemeld. Wie leest wat leraren op sociale media delen, ziet al snel wat ze het meeste dwars zit: dat bij een strafprocedure het woord van een leerling even zwaar weegt als het hunne.
Of zo’n onderwijs-systeem wel of niet werkt, is een gepasseerd station. Zeker nu het Franse onderwijs uit zijn voegen barst door geïmporteerde culturen, waarin veelal het recht van de sterkste geldt. Dat recht kan nu eenmaal niet door één deur met anti-autoritaire idealen.
‘Ik geef les met de deur open, een leerling liep door de gang en riep naar binnen: hé mevrouw M., sale putain -smerige hoer! De reactie van het schoolhoofd was: misschien heeft u het niet goed gehoord, hij had zelf een ander verhaal over wat er is gebeurd. Gelukkig had ik 16 getuigen in de klas…’ (#PasDeVague)
Oplossingen?
Wat moet er gebeuren? De mogelijkheden zijn beperkt. De overheid spaart via zogeheten prioritair onderwijs al sinds 1981 kosten noch moeite om het onderwijs in achterstandswijken aan te passen aan de omstandigheden.
Volgens bureaucratische prietpraat van het ministerie van onderwijs werkt dat zo: ‘De invloed van sociale en economische ongelijkheid moet gecorrigeerd worden door versterking van de pedagogische en educatieve taken van de scholen in wijken met de grootste concentratie van sociale problemen.’ Punt is dat je het probleem niet op school kunt oplossen.
‘Ik gaf een 1 voor een proefwerk aan een Maghrebijnse, een meisje van Noord Afrikaanse komaf, die alleen een blanco vel had ingeleverd. Ze gooide een tafel door de klas en dreigde dat haar broers me bij de uitgang van de school zouden opwachten. Haar ouders beklaagden zich bij het schoolhoofd, en eisten dat ik hun dochter een beter cijfer zou geven. Hij steunde me niet, maar probeerde de zaak te sussen, en stelde me voor een tijdje met ziekteverlof te gaan.’ (#PasDeVague)
Strafrecht voor kinderen?
De Catch 22 is dat het geweld op school steeds heftiger wordt, omdat leerlingen weten dat ze weinig te vrezen hebben
De discussie laait weer op over de mate waarin kinderen die het echt te bont maken zelf strafrechtelijk kunnen worden aangepakt. De Franse wet kent mogelijkheden minderjarigen in extreme gevallen vast te zetten voor langer dan een dagje op het bureau, maar politiek links en rechts zitten elkaar daarover altijd al in de haren. Links heeft de speciale jeugdgevangenissen van rechts weer afgeschaft, waarin jongeren niet alleen werden opgesloten, maar ook begeleid en onderwezen. Ze vinden dat de jeugd helemaal niet in een gevangenis hoort. Zit wat in. Maar bijna niemand wil dat minderjarigen in gewone gevangenissen belanden. De Catch 22 is dat het geweld op school steeds heftiger wordt, omdat leerlingen weten dat ze weinig te vrezen hebben.
‘Ik had een meisje weggestuurd omdat ze nooit iets bij zich had, zelfs geen schrift. De volgende ochtend om 8 uur wachtte haar vader me op voor de school. Hij pakte me bij m’n kraag, tilde me van de grond en bedreigde me. Het schoolhoofd zei: hou je maar een beetje gedeisd voor die man.’ (#PasDeVague)
Ouders
Tegen de politiek correcte stroom in, begint men nu ook de rol van ouders tegen het licht te houden, zelfs als die niet van Franse oorsprong zijn. Er wordt over hún verantwoordelijkheid gesproken, en over strafkortingen op kinderbijslag en andere uitkeringen, bij ernstig wangedrag van het kroost.
Wat nog wel even taboe zal blijven, is de totale minachting die veel probleemkinderen van huis uit hebben meegekregen voor de Franse cultuur en haar normen en waarden, en meer in het algemeen voor een ieder die niet de islam aanhangt.
‘Na een rampzalig verlopen schooltraject van 3 jaar, moeten we een beroepskeuze adviseren. Hoe kunnen we een 15-jarige voorstellen zich op een studie medicijnen te richten, als hij nog steeds niet de moeite heeft genomen te leren rekenen, of zelfs maar behoorlijk Frans te spreken? Je moest eens weten hoeveel weerstand ze hebben om Frans te leren… Voor hen is het een ‘buitenlandse taal’, de taal van de ‘ongelovigen’, dat wrijven ze me continu onder mijn neus.’
Leerlingen die letterlijk nog niet tot tien kunnen tellen, weten wel te melden dat het in Frankrijk wettelijk verankerde verbod om in het openbaar je geloof te belijden, in feite een islamofobe schandvlek op de maatschappij is.
Als dat allemaal verleden tijd zou zijn, zou de situatie in het Franse onderwijs meteen opklaren, en zouden varkens kunnen vliegen. We wachten het af.
Alexander van der Meer
15 NOVEMBER 2018
*
Alexander Van Der Meer is een Nederlandse schrijver en wiskundige/filmmaker…..
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Lang moeten wij daarover niet uitweiden. Want ‘er wordt aan gewerkt’.
Correctie: er wordt van Overheidswege ’n zwaar gesubsidieerde ‘Commissie’ opgericht die het probleem grondig zal bestuderen. Éen ding is zeker: zo kan het niet verder…. Maar wie dan leeft, zal dan zien.
Das juist, hé. Na in volle vaart tegen die onderzeese ijsmassa te zijn gevaren, was het voor de Titanic ook hopeloos om zelfs maar te blijven drijven…
Maar troost U: een paar opvarenden werden toch gered… De overige paar duizend waren voer voor de vissen.
Ecologisch verantwoord en vooral milieu-vriendelijk toch!!!!
*
Ander voorbeeld. Uit een andere tijd en uit een andere wereld. College Ieper, laatste haar humaniora. We schrijven september 1954, begin nieuw schooljaar en er is ’n totaal nieuw lesuur op het schema bijgekomen. Esthetica. Éen enkel uur per aand. Één Leraar, Eerw. Heer Lebbe, een aristicratisch strenge figuur. Voor alle hoogste klassen samen: de Latijnse, de Wetenschappelijke en de Economische. Hilariteit alom in die ene grote studiezaal. We krijger De Kleine Nachtmuziek van Mozart. Tekst en uitleg vab vooraan, hoog op de pupiter, platendraaier met boxen.. Vrolijke muziek. Er komt ambiance. Het lawaai wordt erger.
Dan, als een paukenslag, de totale stilte. Dee fonoplaat is afgezet en Meneer Lebbe, klastitularis van de Retorica, spreekt met ijskoude stem:
“Mijne Heren! Aan jullie de keuze. Jullie kunnen tot einde Juni volgend jaar met mijn voeten speen. Maar dan is het mijnen beurt’.
Absolute stilte. Volle aandacht voor een paar honderd bijeen geperste jonge mannen. De toon was gezet….
*
Ik verzeker U: ge moogt gerst zijn. Het werd op slag muisstil. Er werd geen vin meer geroerd. En dat bleef zo in iedere les, tot het einde van het jaar. Nooit hebben wij (ik in ieder geval) meer bij geleerd én genoten van alles wat klassieke muziek was..
Die enkele lesuurtjes maar werden de basis voor m’n hele verdere leven om ook die schoonheid ten volle te kunnen smaken.
Ennne o ja, als slot over al dat schiool-gedoe: er is ook ’n gode kant aan. Weer een spreekwoord dat mag afgevoerd worden wegens niet progressiefsistisch genoeg:
‘Wie de roede spaart, haat zijn kind’.
*
Ps
Jaren later, na mijn legerdienst en al flink ingeschakeld in het arbeids-circuit, kwam ik op zekere avond (laat) thuis en ons Ma had ’n splinternieuwe radio-pickup in huis gehaald. Wat ’n verrassing en vooral, wat ’n geldverspilling. Ze had van mij die tik onthouden voor klassieke muziek en – in geschenkverpakking- was daarbij een LP met de Operette ‘Dichter en Boer’ van Franz von Suppé. Was ze nog jaren voordien met onze (intussen overleden) Pa gaan kijken in de Stadsschouwburg, zei ze. E het ding ws wel degelijk het werk van Franz von Suppé en niet van Frans Léhar zoals ik in haar aanwezigheid had beweerd tegen ’n vriend..
Naar mijn bescheiden menig, is het Christendom de bijna perfecte bekroning van de menselijke intelligentie. Omdat het o.a. voor kleine en grote versteen doel kan geven aan het Leven. In alle omstandigheden iets dat het leven draaglijker maakt. De tegenslagen helt overstijgen en de gelukkige momenten intensiveert. Het tilt de mens op uit zijn aangeboren of kunstmatige primitiviteit.
*
Maar inderdaad, het is ook maar ‘des mensen’. Zij het m een ondertoon van onsterfelijkheid. Een ondertoon afkomstig uit het Grote Onbekende. Waar we misschien zelf ook toe behoren. Katholieken benoemen dat als het Eeuwig Leven, een leven met ziel en lichaam na de Dood.
En daar horen bij dat Grote Onbekenden Gods engelen bij, en geen gebruiksklare vrouwelijk schoon dat voorbehouden is aan alleen maar viriele mannen.
*
Anders gezegd: het Christendoms sublimeert de menselijke waarden. Beste voorbeeld daarvan is de rol van de vrouw, niet alleen als de gelijke van de man, maar zelfs diens meerdere, in de rol van Maria, de Moeder Gods. ’n Beetje als herinnering aan de toekomst en de herontdekte matriarchale maatschappij die er ooit is geweest.
Waar zou Vlaanderen staan zonder de vele kerkklokken in al die torens. En zonder, voor zij die het willen zien, de vele veldkapelletjes op den boerenbuiten…
*
Het motief achter een Christelijke 'revival' is zwakker dan het motief achter de islamisering.
Recent werd ik door een Vlaamse studentengroep gevraagd om in te gaan op de mentaal-culturele wortels van het cultuurmarxisme. Er was discussie over de vraag of cultuurmarxisme is los te zien van een psychologie die is gevormd door eeuwen onder het Christendom. Dit haakte in op een debat met NSV-oprichter Edwin Truyens,
dat westers cultureel erfgoed altijd als onderdrukkend wordt neergezet en dat samenbindende tradities worden vernietigd
Een beknopte definitie van cultuurmarxisme is ‘het streven naar een gelijkgetrokken, ge-proletariseerde cultuur’.
Cultuurmarxisme bestaat bij de gratie van onderdrukkers en onderdrukten, boetedoening en het geloof in een ‘paradijs’ waar iedereen gelijk is. Het cultuurmarxisme is zodoende een bedreiging voor de samenleving, omdat het bevolkings-groepen tegen elkaar op kan zetten en op irrationele wijze verschillen tussen mensen ontkent of wil corrigeren. Het cultuurmarxisme is gefascineerd door de ontmaskering van machts-relaties en door de dèconstructie van hiërarchische verbanden: dit maakt dat westers cultureel erfgoed altijd als onderdrukkend wordt neergezet en dat samenbindende tradities worden vernietigd.
Het feit dat de Europese cultuur zo gevoelig is voor cultuurmarxisme – de obsessie met minderheden, slachtoffers en schuldgevoelens – is verklaarbaar vanuit het Christendom. Hieruit herleidde de Vlaamse historicus Luc Pauwels dat ‘we kunnen zeggen dat het cultuurmarxisme zijn psychologisch platform in het christendom vond; zijn strategie in het gramscisme en zijn filosofie in de Frankfurter Schule en het postmodernisme’.
Dat dit juist is blijkt alleen al als je kijkt naar een recente uitspraak van het Europees Hof over de mensenrechten. Een vrouw noemde Mohammed ‘pedofiel’ omdat hij een kinderhuwelijk had met de zesjarige Aisha en op negenjarige leeftijd het huwelijk ‘consumeerde’. De vrouw werd veroordeeld omdat haar uitspraak ontwrichtend en beledigend zou zijn –
het Europees Hof verdedigde de veroordeling.
Haar uitspraak zou ‘turbulentie’ kunnen opwekken in de samenleving. Lees: moslims zouden gewelddadig kunnen reageren.
*
Vervolgens verdedigden christenen de uitspraak van het Europees Hof, ongetwijfeld vanuit de reddering: ‘Als we nu kritiek op Mohammed toestaan, dan moeten we straks ook kritiek op onze kerken toestaan. Als we nu de vrijheid van meningsuiting zwaarder laten tellen dan het recht van gelovigen om niet te worden beledigd, dan zal dit ook tegen ons christenen worden gebruikt.’
! ! ! !!
Nota van deze lezer: precies alsof Christenen nu heden ten dage nog altijd niet altijd en overal de Kop van Jut zouden zijn…
!!!!!!
de kern van de zaak is dat het christendom een slaven-moraal is
Dàt (blij zijn met de houding van het Europees Hof) zien zij echter verkeerd. Want de kern van de zaak is dat het Christendom een slavenmoraal is – pas jezelf aan, aan de omgeving, verdraag het aardse tranendal in vooruitzicht op het hiernamaals.
*
De islam is echter een heersers-moraal, die (dikwijls onder dreiging van geweld) de omgeving aanpast aan zichzelf: zo ook het Westers juridisch stelsel.
Maar we zitten nu al vol in de discussie, terwijl we nog bezig waren met het schetsen van de kantlijnen van het debat.
Geestelijke wortel van politieke correctheid
Het cultuurmarxisme past het marxistische gelijkheidsideaal toe op cultuur
noemde het gramscisme en de Frankfurter Schule als bronnen van het cultuurmarxisme, naast de Christelijke psychologie. Gramsci’s strategie verandert de arbeiders-revolutie in een permanente revolutie aangeduid als de ‘lange mars door de instellingen’. Het cultuurmarxisme past het marxistische gelijkheids-ideaal toe op cultuur. Met componenten als messianisme (een strijd tussen een klasse van onderdrukkers en onderdrukten), kritische theorie (de samenleving zou worden bijeengehouden door machts-relaties die moeten worden gedéconstrueerd) en opruiing (de ‘onderdrukte’ klasse wordt via cultuurpolitiek en identity politics klaargemaakt om te rebelleren).
Zodra dit punt wordt aangehaald – dat de politieke correctheid wortelt in een psychologie die is gevormd door de obsessie met nederigheid, schuldgevoel en zondebesef – wijzen gelovigen er direct op dat de kolonisering Christelijk was.
Pater Damiaan,
de Held van Molokaï
*
Zij wijzen dan op de stoutmoedige en nationalistische component van de kolonisering, om te verhullen dat het Christendom in de ban is van ‘de andere wang aanbieden’ en ‘de tweede mijl gaan’. Echter, de Nederlandse kolonisering was een poging om winst te behalen. Dit was een kapitalistisch verhaal. Het bekeren van inheemse volkeren was geen doel van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (en ook niet van de West-Indische Compagnie, for that matter).
Faustisch Europa
Nóg belangrijker dan deze feiten is dat het kolonialisme eerder de ‘faustische’ ziel van Europa vertegenwoordigt met een Christelijk sausje erover. Dit faustische is een woordkeuze van Oswald Spengler en onlangs discussieerde ik hierover met Anton Jäger en Werner Trio (hier te beluisteren). Denk aan het ronddolen, het ronddwalen en naar vreemde kusten zwerven – zoals ook uitgedrukt in Vikingpoëzie. Kijk naar de Christenen rond Jeruzalem in de tijd van na Jezus: zij hadden een meer afwachtende houding en bivakkeerden in de woestijn, wachtend op de wederkomst van Christus. Dit waren de zogeheten heremieten. Zo blijkt dat het Europese Christendom op haar hoogtepunten meer Faustisch was dan Christelijk.
Dit zien we tevens aan het Germaans-Frankische Christendom. De Franse historicus Georges Duby omschreef bijvoorbeeld hoe Christus werd afgebeeld met een mes tussen de tanden. Het West-Europese beeld van Christus is door de eeuwen heen minder ‘heidens’ geworden en meer ‘vroom’. We zien het ook aan de
*
Pax Dei-beweging. Clerici zagen de ridder-toernooien en de adellijke strijderscultuur als te wreed. Toen kwamen de vorsten-spiegels: de hofcultuur met verhalen over De Heilige Graal, jonkvrouwen die met zakdoeken wapperden – alles om de Europese geweldscultuur te kanaliseren naar een ‘kuise’ vorm. Voor de kruistochten geldt hetzelfde. Als je dan toch moet vechten, doe dat dan beter voor een heilig doel. Het liefst ergens ver weg.
Heidense tegenvoorbeelden
Als je Julius Caesar leest, dan zie je dat West-Europa een zeer gewelddadig continent was. Volgens zijn verslagen roofden stammen liever elkaars proviand dan zelf te gaan boeren. Tacitus meldt vergelijkbare dingen. De Romeinen introduceerden de fruitkweek en het villastelsel als deel van een gestructureerde landbouwpolitiek die de orde versterkte.
De Orde van Teutoonse Ridders herschreef de Bijbel om Oost-Europa te bekeren. Hier werd Jezus neergezet als een gespierde man met zwaarden. Hier sprak feitelijk niet de christelijke leer van de nederige Jezus, maar van een Germaans-faustische ziel die zich voegde naar een christelijk jasje. Dit is wat veel neo-katholieken niet begrijpen als zij nostalgisch praten over het christelijke verzet tegen de islamitische inval. Het was nog een zeer Germaans-Faustisch christendom dat zich verzette. De leer van Jezus en Paulus over het aanbieden van de andere wang was nog niet afdoende doorgedrongen.
Het Christendom is groter in Afrika dan in Europa: dat maakt een christelijke Afrikaan nog geen Europeaan
We moeten ons beseffen dat het Midden-Oosten óók christelijk was. Toch is het gevallen voor de islam. Het christendom is groter in Afrika dan in Europa: dat maakt een christelijke Afrikaan nog geen Europeaan. Rationeel denken, analyse, creativiteit en innovatie. Dát zijn de belangrijkste westerse eigenschappen als we naar ons aard en wezen willen voortbestaan – religie is hier secundair aan.
Motief achter christelijke ‘revival’ zwakker dan motief achter islamisering
Wie echt een levend christelijk geloof wil, zal ook moeten geloven in de wederopstanding, de verrijzing van Jezus uit de dood. Paulus zegt zelf: zonder dit geloofsartikel is mijn hele religie waardeloos. Een mens moet vele dingen gaan geloven, zoals dat Jezus Christus water in wijn veranderde, om zo’n écht authentiek geloof te hebben, dat méér is dan een kapstok voor cultuur en identiteit. De islam heeft feitelijk zo’n geloof – de hedendaagse christen bekeert zich echter uit een zwakker motief, namelijk puur omdat hij een culturele kapstok zoekt. Hij gelooft iets wat hij feitelijk niet kán geloven, omdat hij de Verlichting heeft
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Jeugdige hoog geladderde bollebozen leven, net als wij deden, als in hun eigen gaar gekookt kookvocht geborneerde besloten denkwereld. De ervaring en dus de wijsheid komt inderdaad – uit ondervinding gesproken - pas met de jaren.
*
Het zegt misschien veel, maar in de overgenomen tekst stond het woord Christelijk altijd zonder hoofdletter. Vergissing of opzet? Heb dat voor de lezer rechtgezet. Is gewoon de betuiging van respect.
En dan maar klagen dat de jeugd tegenwoordig geen discipline, geen respect of geen eerbied meer heeft voor wat dan ook.
Enne, o ja, ook aan al die moderne onleesbare paternosterbollekekenswoorden heb ik gesleuteld. Het woord ‘posttraumatisch’ bijvoorbeeld, lees ik liever als post-traumatisch. En dat is wat ik ervan overhoud: een post traumatisch syndroom van anti-faustisme.
*
De reputatie van Faust (Goethe) ken ik voldoende, en ik ben ook bekend met diens kuren, maar om dat, met Mefisto en Papageno te willen in één woord samenvatten als ‘faustisme’, daar wil ik van mijn goede vriend Edwin Truyens uit Nijlen toch graag ’n woordje meer uitleg over.
Gramscisme!!!!! Dat is het woord waaraan ik mij als onwetende aan dood ergerde. Faustisme is helemaal iets anders, denk ik zo Iers van bij ons.
Voor dit voor mij tè geleerd begrip is Wikipedia mij moeten ter hulp komen. En wetewa? Die Gransci is ’n figuur uit de preéhistorie van het Italiaans Communisme. ‘n Soort achternalopertje van Trotsk, Ma rxski en Leningradski. Om zodoende dan toch weer bij het Jodendom terecht te komen…
Juist, verdorie, het zijn inderdaad weer de Joden die ons dat ‘Goddeloos Communisme’ gelapt hebben!
*
Met al de vezels van ziel en lichaam gehecht zijnde aan onze goede oude tradities, voel k mij persoonlijk geroepen om de namen te noemen van twee eenvoudige ‘onderpastoors van te lande’ uit mijn omgeving wier namen heel zeker geschreven staan in de palmen van Gods handen, zoals men dat zegt. Hun namen zijn niet alleen Hierboven bekend, maar ook voor de hele wereld, op Tinternet.
De man was z’n hele actief leven werkzaam als Arbeider in de Wijngaard des Heren in de Kivu. Na de Onafhankelijkheids-troebels kwam hij geradbraakt terug ui de Kongo, als Pastoor naar Haringe in de omgeving van Veurne. Hij schreef wondermooie poëzie en werd ’n gevierde volksheld in de Westhoek.
Naast deze al lang overleden optimist, is er naast zoveel anderen, ook nog Pater Hendrik, Oblaat, met dezelfde ervaring. Deze keer met een zendelingenleven op verschillende plaatsen in Het Verre Oosten. Waarvan hij oud en versleten en verschillende keren a.h.w. geradbraakt, méér dan 80 jaar oud geworden, iedere Zondag nog de Mis kwam lezen in Nokere (Waregem).
Ook zij huldigden het principe om – on-vergoed en zonder eigenbelang - een beter leven uit te dragen naar het uiteinde der wereld. Zij deden dat zonder veel woorden, maar met daden.
Als het (binnenkort?) ooit zo ver komt dat alle ‘Beschavingen’ die er ooit op deze planeet hebben bestaan, zullen ondergesneeuwd zijn onder één dikke laag onwetendheid, zal Het Mensdom dan, zoals Adam en Eva, zijn Tweede Aards Paradijs beleven?
*
De Eurocraten van De Nieuwe Wereld Orde (in wording) zijn, alwetend als ze zijn, daarvan heilig overtuigd. Onder het inspirerend commando van het duo Hiltlary-Clown Obama gaat het goed vooruit. Dit Nieuwe Geloof wordt een soort genetische aangeboren overtuiging die vanaf dan moet gelden voor elk levend en uniseks wezen. Als die Euroc Rats als Leiders van die definitieve ‘Religie’ er maar goed bij varen. Zij geloven namelijk met volle overtuiging in alle bescheidenheid, niet in God, maar in zichzelf.
*
*
*
Het VN-migratiepact dat op 10 en 11 december ter ondertekening voorligt in het Marrokaanse Marrakesh wordt door steeds meer landen sceptisch bekeken. Europese lidstaten als Hongarije, Oostenrijk, Polen, Kroatië, Bulgarije en Tsjechië weigeren het pact te ondertekenen, net als de VS en Australië. Ook in België en Nederland wordt er getwijfeld. Hoewel Alexander De Croo wil ondertekenen, liet Theo Francken ondertussen weten dat de federale regering het Marrakesh-verdrag verder wil onderzoeken.
*
Wat staat er in het akkoord?
Al minstens vijf Europese lidstaten weigeren
Om te beginnen, geeft de tekst een totaal nieuwe en bredere dimensie aan migratie. Merkels beruchte ‘Wir Schaffen Das’-uitspraak betekende de aanleiding om migratiestromen (twee derde was migrant en geen vluchteling) ruimer te omschrijven. Hoewel de tekst niet bindend is, gaan de ondertekenende landen uitdrukkelijk akkoord om alles in het werk te stellen om de inhoud ervan te respecteren en zo mogelijk in wetteksten te gieten. Nadien zou de VN om de twee jaar voor elk land een rapport opmaken om na te gaan in hoeverre het verdrag al in de praktijk werd omgezet. Pittig detail: de EU heeft hierover niet als politieke unie kunnen onderhandelen omdat er binnen de EU geen akkoord kon gevonden worden. Elk land moet vervolgens zelf uitmaken of het dit pact zal ondertekenen of niet. Al minstens vijf Europese lidstaten weigeren.
Niet bindend is wel een heel relatief begrip in dit verdrag
Hoewel de tekst juridisch ‘niet bindend’ is, staat het document bol van de termen als ‘adopt’ (13 keer), ‘agree’ (24 keer), ‘guarantee’ (11 keer) …
Landen die de tekst – die niet meer kan aangepast worden – ondertekenen, verklaren zich akkoord met de inhoud van het verdrag en engageren zich om zich ernaar te gedragen. Binnen de kortste keren zal het pact door slimme advocaten misbruikt worden om onze bestaande wetgeving, die nu al zeer genereus is, verder uit te hollen.
In de koelkast van het Brusselse ‘Progress Lawyers Network’ van Mieke Van den Broeck en haar collega’s staat de champagne al koud.
Wie heeft het verdrag opgesteld?
De specialisten die het verdrag opstelden zijn allen vertegenwoordigers van de VN en van de VN-lidstaten. Aanvankelijk was het de EU die voor haar lidstaten aan tafel zat, maar door de weigering amendementen in overweging te nemen trok Hongarije zich terug en kon de EU niet langer voor zijn lidstaten optreden zodat de verantwoordelijkheid voor ondertekening bij elk land afzonderlijk werd gelegd.
Naast de vertegenwoordigers van de VN en de lidstaten waren ook de ngo’s (Human Rights Watch, Amnesty International…) uitdrukkelijk op de achtergrond aanwezig om het verdrag in hun voordeel om te buigen.
Evelien Wauters, doctoraal onderzoeker in mensenrechten- en migratiewetgeving, bevestigde door een reactie op één van mijn tweets dat ngo’s achteraan in de zaal zaten als de teksten aan bod kwamen en bovendien randevenementen organiseerden bij het overleg. Dat het nu zo stil is bij deze organisaties hoeft ….
Excuus, maar dit is gewoon manifest onjuist. Het migratiepact is voortgekomen uit inter-statenlijke onderhandelingen. De betrokkenheid van NGOs was beperkt tot het observeren achteraan in de zaal of het organiseren van rand-evenementen gerelateerd aan de onderhandelingen.
Armand Vervaeck@ArmandVervaeck
Waarom is het zo OORVERDOVEND STIL bij de NGO’s en de OpenGrenzen fanatici over Marrakech?
Omdat het pact uit hun pen gerold is.
Het (ooit) rijke Westen krijgt ALLE verplichtingen, de migranten (vanaf 11/12 en NA ondertekening) ALLE rechten.
Omdat het pact uit hun pen gerold is. Het (ooit) rijke Westen krijgt ALLE #verplichtingen , de #migranten (vanaf 11/12 en NA ondertekening) ALLE rechten.
Over het PACT van MARAKESH werd hier op deze blog reeds gerapporteerd via
*
Vaststelling.
Het is nog maar de laatste 2 à 3 dagen dar de radio; de gazetten of de TV zeer afstandelijk enkele softe besprekingen worden gewijd aan dit onderwerp. Het is als op eieren lopen, om toch maar niet te moeten gewagen over de bindende kracht van dit ‘Pact’, dat voorgesteld wordt als een zaligmakend ‘aanradertje’.
En zeggen, dat, in al zijn gestrengheid de basistekst reeds dateert en wacht op uitvoering sedert..1973. Lees: via de ‘vluchtelingenstroom’ uit allerlei ‘oorlogsgebieden’ is de omvolking al lang een voldongen feit. Correctie over die ‘oorlogsgebieden’, meestal in islam-gebieden, dient U te lezen dat deze oorlogen ofwel door de Uno, de NAVO, de Westerse Wereld of (onder de ‘democ ats’) door de USA werden uitgelokt een a.h.w. gepatroneerd.
Palliatieve Zorgverstreekking.
Ook daar zijn gekwalificeerde Gutmenschen getraind om zo vriendelijk mogelijk de ultieme injectie te vergoelijken… Ook dat zijn geen moorden, alleen het dienstbetoon om op latere leeftijd iemand voor zijn bestwil uit het leven te helpen stappen.
Wordt vervolgd…
*
In eigen land, een van de 174, is federale blauwe Sjarel vòòr. Theo Francken, namens de dienstdoende meerderheid in Vlaanderen, is tegen. Maar wat primeert is het (gezllig) uitstapje naar Marokko op Dinsdag 11 en Woensdag 12 December aanstaande.
Politieke beroepsmisvorming, zoals U zizr…
*
Aanleiding voor mij om eens ’n totaal andere soort
op de tafel te gooien. Ondergetekende bekent in alle ootmoed bij zichzelf deze afwijking die, net als de Christelijke Levensbeschouwing, niet meer van onze tijd is.
Niemand uit de rationalistische hoek ontsnapt er aan… Namelijk het denken in conservatieve begrippen in alle aspecten van het dagelijks leven.
Naast ‘Burgerplichten’, ‘Beroepsplichten’, ‘Persoonlijke Plichten’, en in de allereerste plaats ‘Familie & Gezinsplichten’, overal liefst zo goed mogelijk bekend, allemaal persoonlijke plichten. Allemaal ‘Plichten van staat’ zoals vermeld in de goede oude Mechelse Catechismus. Daarnaast zijn er nog de ‘plichten’ die automatisch verbonden zijn aan ‘Rechtspersonen’. Ja Ja, hier is ’n boekhoudertje aan het woord.
Die N.V.’s, V.Z.W‘s. en al die vele andere detail-verschillenen: ze zijn allemaal ingebusseld en omzwachteld in een strikt op maat gemaakt juridisch maatpakje. Vennootschappen in welke vorm dan ook, hadden vroeger Bestuurders, Afgevaardigde Bestuurders, Zaakvoerders, enz. Na ver-Amerikanisering zijn dat allemaal CEO’s geworden: ‘Chief Executive Officers’.
Pour les Flamads la même chose.
Die CEO’s, worden ook wel eens ‘Mangers’ genoemd. Arrangeerders dus.
Benieuwd welke omgangstaal de Rechterlijke Macht gebruikt als het over verantwoordelijkheid gaat.
Syndicaten bijvoorbeeld hebben geen rechtspersoonlijkheid en wettelijk gezien bestaan die dus niet. Enfin, ze bestaan wèl, maar alleen als juridisch ongrijpbare spoken. Als het om verantwoordelijkheid en schadevergoeding gaat. Gebroken winkelruiten en zo.
Die kunnen dus schade berokkenen of slaan en kerven op de Politie zoveel als ze willen, als organisatie dragen die nul komma nul aansprakelijkheid. Met andere woorden: hun bankrekeningen zijn veilig. Coburgia is wel het enige land ter wereld waar beroepsverenigingen van werknemers geen juridisch statuut hebben.
Ach ja, dat Coburgia van ons is werkelijk een écht goê landje.
*
Idem dito dus voor al die NGO’s. To be or not to be, weette wel.
Net als bij de ‘Vakbonden’ zitten die overal mee aan de onderhandelingstafels. En die zitten daar niet als gewone … waarnemers. Maar aks de mens geworden gewetens van de polletieke raddraaiers. Ze zitten daar dus in exclusiviteit niet alleen om mee te beslissen, maar om te zorgen dat hùn beslissingen een wettelijk omhulsel krijgen.
*
Het begrip NGO dateert trouwens am van 1945, d.i. aansluitend op de Val van Het Dritte Reich, en de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP). Die was dus toch niet dermate verkeerd, dat er voor opvolging diende te worden gezorgd.
Mij was het alsof er tussen de woorden van Bart Maddens beiaardklanken in de lucht hingen. Maar dakannie. Vanwege vieze smoel van Vlaanderens Strafste.
‘Stilgestaden’. Of wilde ook aan de duer vliegen?
*
Vloigt de blauwvoet
Storm op zee
*
Deze tekst werd uitgesproken als laudatio voor Hendrik Vuye en Veerle Wouters bij de uitreiking van de Erepenning Albert De Cuyper van het Vlaams Komitee voor Brussel op 9 november 2018.
Voor de Belgischgezinden daarentegen geldt de omertà niet…
De Vlaamse Beweging maakt een moeilijke tijd door. In 2014 werd een ‘communautaire stilstand’ van vijf jaar gedecreteerd. Allicht nog nooit sinds de tweede wereldoorlog werd gedurende zo een lange periode zo obsessioneel gezwegen over de communautaire problemen als tijdens de voorbije jaren. Maar bij nader inzien klopt dit niet echt.
De gedwongen omertà geldt enkel voor de Vlaamsgezinden in de regering. Over het versterken van de Vlaamse autonomie mag niet worden gesproken. Voor de Belgischgezinden daarentegen geldt de omertà niet. Zij mogen naar hartenlust pleiten voor herfederalising. En bij nader inzien is de communautaire stilstand niet echt een stilstand. Het is een achteruitgang. Denk aan de verengelsing van de militaire school, denk aan de taalregeling voor octrooien, denk aan de aantasting van de taalwetgeving in gerechtszaken.
Dat laatste is voor deze bijeenkomst bijzonder relevant. Wie had opgemerkt dat er een wetsontwerp voorlag in de Kamer dat de taalwetgeving in gerechtszaken op cruciale punten onderuit haalde? Inderdaad, enkel de twee personen die we hier vandaag huldigen. Zij waren het die het hadden gezien, en die hierover op 11 juni van dit jaar aan de alarmbel hebben getrokken, via een column op knack.be.
Waren zij er niet geweest, dan had er geen haan naar gekraaid, of, toepasselijker, geen leeuw naar gebruld. Ik moet zeggen dat ik als flamingant toch geruster slaap, omdat ik weet dat er nog altijd twee personen zijn die al de wetteksten, ja zelfs het Belgisch Staatsblad uitpluizen.
Inderdaad, terwijl anderen slapen, doorploegen Vuye en Wouters het Belgisch Staatsblad, op zoek naar de bugs in het Belgische systeem. En dat is vervelend voor de regering, heel vervelend zelfs in een failed state als België, kampioen in de institutionele foefelarij. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan de constitutionele fraude waar de regering zich eind 2015 schuldig aan maakte. Het gaat om Prins Amedeo van België, die op 5 juli 2014 huwde zonder de toestemming te vragen aan de regering en daardoor zijn recht op de troon verloor. Maar het jaar nadien verandert hij blijkbaar van gedacht en vraagt hij toch toestemming. Die toestemming wordt gegeven bij KB, terwijl dat volgens de Grondwet enkel kan met toestemming van beide Kamers. De regering had gehoopt dat niemand die constitutionele fraude zou opmerken. Maar dat was dan, opnieuw, buiten Vuye en Wouters gerekend, die alles opmerken.
Vlaanderen
Ik ben er zeker van dat de factor ‘V&W’ een belangrijke rol speelt
Ik ben er zeker van dat de factor ‘V&W’ een belangrijke rol speelt in de Belgische besluitvorming. Ik stel me dan de leden van het kernkabinet voor die in een of ander duister achterkamertje een zoveelste vunzige en juridisch betwistbare Belgische deal willen sluiten. Ach, niemand merkt het op als dat in het Staatsblad verschijnt zegt de ene minister. Tot iemand anders de namen noemt van het tweetal dat niet genoemd mag worden, en prompt wordt de deal afgeblazen. Hoe vervelend toch: er zijn nog twee burgers in dit koninkrijk die met kennis van zaken het Staatsblad lezen.
Het schaduw-Staatsblad
Je zou zelfs kunnen zeggen dat Vuye en Wouters niet enkel het Staatsblad van a tot z lezen, maar ook met alles wat zij schrijven aan boeken, columns, parlementaire vragen, enzovoort een soort schaduw-Staatsblad produceren. De frequentie van wat zij publiceren is misschien nog niet zo groot als de frequentie waarmee het Staatsblad verschijnt, maar het scheelt toch niet zo veel. Ik zal me hieronder beperken tot de boekproductie, meer bepaald de trilogie De maat van de monarchie, Sleutels tot ontgrendeling (het grendelboek) en
de wetenschappelijke boeken zijn niet Vlaamsgezind en de Vlaamsgezinde boeken zijn niet wetenschappelijk
Er bestaan heel veel wetenschappelijke publicaties over de staatshervorming en de Belgische instellingen, maar die zijn ofwel zeer neutraal ofwel eerder Belgischgezind van inslag, in die zin dat ze de lof zingen van het Belgische ‘model’. Er bestaan ook heel wat Vlaamsgezinde boeken over de staatshervorming, maar die zijn meestal weinig wetenschappelijk. Zo ontbreekt vaak een bronnen-apparaat. Als lezer kun je dan niet controleren of alles wat in die boeken wordt beweerd wel klopt. Kortom, de wetenschappelijke boeken zijn niet Vlaamsgezind en de Vlaamsgezinde boeken zijn niet wetenschappelijk. En dat is dan meteen de unieke bijdrage van Vuye en Wouters: zij produceren boeken die én wetenschappelijk én Vlaamsgezind zijn. Boeken geschreven vanuit een Vlaamsgezind perspectief, maar met een uitgebreid bronnen-apparaat, met verwijzingen naar primaire bronnen zoals wetteksten en parlementaire voorbereiding. De kritische lezer kan alles nakijken.
Institutionele volksverheffing
Hun boeken zijn altijd heel helder geschreven
Veel juristen en constitutionalisten schrijven in een zeer hermetisch taalgebruik, bestemd voor een beperkte “incrowd”. Dit is een tweede belangrijk kenmerk van Vuye’s en Wouters’ publicaties, namelijk dat zij heel veel moeite doen om de institutionele problemen inzichtelijk te maken. Hoe moeilijk het institutionele kluwen ook is, Vuye en Wouters slagen erin om het te ontrafelen. Terwijl anderen de lezers proberen te overdonderen met de techniciteit, nemen Vuye en Wouters de lezers bij de hand en gidsen hem of haar door het labyrint van de instellingen. Hun boeken zijn altijd heel helder geschreven, en lezen daardoor ook heel vlot.
Je voelt dat beide auteurs ook en vooral gedreven worden door een educatieve bekommernis. Het feit dat ze allebei prof zijn is daar ongetwijfeld niet vreemd aan. Zoals bekend houden proffen zich tegenwoordig vooral onledig met het publiceren van Engelstalige artikels in internationale tijdschriften, gelezen door een klein kransje van specialisten, als ze al worden gelezen. Vuye en Wouters daarentegen stellen hun expertise ter beschikking van de maatschappij, van het volk. Zij doen als het ware aan institutionele volksverheffing.
De boeken van Vuye en Wouters zijn ook verrassend gematigd. Dat was mij al opgevallen bij hun eerste boek: ‘De maat van de monarchie’. In feite is dit geen zo een radicaal of revolutionair werk. Zeker, de auteurs maken een vlijmscherpe diagnose van de monarchie, leggen feilloos de vinger op de wonde en zijn duidelijk zelf republikeins. Maar het boek eindigt met 25 al bij al vrij gematigde voorstellen om ‘monarchie toch enigszins te verzoenen met democratie’. Het zijn allemaal voorstellen waar ook democratische koningsgezinden (voor zover dat ten minste geen contradictio in terminis is) zich in zouden moeten kunnen vinden.
Het boek werd voorgesteld in april van 2016, toen de auteurs aan het hoofd stonden van Objectief V binnen de N-VA. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het pragmatisme van het boek toen vooral in het licht daarvan zag. Maar een paar maanden nadien was er dan de breuk tussen de N-VA en het duo V&W. En in het voorjaar van 2017 verscheen het tweede boek ‘Sleutels tot ontgrendeling’, het eerste van het helemaal vrijgevochten duo.
Er wordt in het boek niet gepleit voor een revolutie
1830
*
Het boek was vintage Vuye en Wouters: Vlaamsgezind én wetenschappelijk, helder geschreven, aangenaam om te lezen, maar ook, opnieuw, voor mij toch verrassend gematigd. Er wordt in het boek niet gepleit voor een revolutie. Het was, ter herinnering, op de nieuwjaarsreceptie van de VVB van 2013 dat Hendrik Vuye uit de kast kwam met de zogenaamde Vuye-doctrine. Hij legde toen uit dat het altijd mogelijk is om buiten de grondwet te treden, op voorwaarde dat er daarvoor een democratische legitimiteit is. Volgens hem heeft het Vlaams Parlement die legitimiteit om te ontgrendelen.
Maar Het Grendelboek kun je bezwaarlijk de bijbel van de Vuye-doctrine noemen. Nee, ook hier weer maken Vuye en Wouters wel een vlijmscherpe diagnose van de verschillende grendels in het Belgische model, maar formuleren ze tegelijkertijd realistische en pragmatische voorstellen om het systeem te ontgrendelen, en om, ondanks de grendels, toch stappen vooruit te zetten inzake Vlaamse autonomie.
Pragmatisch realistisch, of radicale lippendienst?
Ik heb dat altijd een wat vreemde paradox gevonden. In de pers werd het beeld geschetst van Vuye en Wouters als communautaire scherpslijpers, radicalen die zich niet meer konden vinden in de gematigde koers van hun partij, waardoor het tot een breuk gekomen is. Maar als je de moeite doet om te lezen wat ze voorstellen, dan is dat helemaal niet zo radicaal.
Het is zelfs vaak minder radicaal dan wat de N-VA voorstelt. Dat komt nergens zo duidelijk tot uiting als in Het Brusselboek:Vlaanderen voltooid. De N-VA stelt voor om een Brusselkeuze in te voeren. Voor wat betreft de gemeenschaps-bevoegdheden en de personenbelasting zouden alle Brusselaars een keuze moeten maken tussen Vlaanderen en Wallonië, terwijl ‘Brusse’l integraal bevoegd zou worden voor de grondgebonden bevoegdheden.
De 19 Brusselse Baronniën
*
Vuye en Wouters geloven niet in dit model. Ze doen dit af als volstrekt onrealistisch. In de plaats doen ze opnieuw een reeks pragmatische voorstellen die het huidige Brusselse model bijsturen maar toch niet fundamenteel veranderen. Voorstellen ook die er telkens expliciet op gericht zijn om de band tussen Brussel en de rest van Vlaanderen te versterken.
*
die radicale voorstellen liggen nu al vijf jaar stof te vergaren op het N-VA-hoofdkwartier
Men kan erover discussiëren of de door Vuye en Wouters voorgestelde hervormingen voldoende zouden zijn om ‘le mal Bruxellois’ te genezen. Feit is in elk geval dat het model van de N-VA oneindig veel radicaler is dan wat Vuye en Wouters voorstellen. Alleen, die radicale voorstellen liggen nu al vijf jaar stof te vergaren op het N-VA-hoofdkwartier, als ze al niet bij het ADVN zijn gedeponeerd. Het is natuurlijk gemakkelijk om radicale en revolutionaire voorstellen te doen en die vervolgens verticaal te klasseren of er hoogstens wat lippendienst aan te bewijzen. Om daarna lui achteruit te leunen in de zetels van de Belgische salons en rustig af te wachten tot er ooit eens, in de verre toekomst, een communautaire ‘big bang’ zal plaatsvinden. De benadering van V&W is heel anders. Zij formuleren pragmatische en realistische voorstellen, goed geargumenteerd en onderbouwd, en gaan actief op zoek naar een draagvlak daarvoor.
Al de hoger opgesomde kenmerken van het V&W-oeuvre culmineren als het ware in het Brusselboek. Brussel was ongetwijfeld de grootste uitdaging voor het duo. De institutionele complexiteit bereikt hier een haast bovenmenselijk niveau. Dit onontwarbare kluwen uitpluizen, op een heldere en leesbare wijze uitleggen aan de lezer, dat is haast een mission impossible. En toch slagen de auteurs precies daarin wonderwel.
Het detaillisme van de Vlaamse primitieven
We maken als het ware een impressionistisch schilderij
In het Brusselboek was er nog iets anders wat ik speciaal heb geapprecieerd. Iets wat zeker ook aanwezig is in de andere boeken, maar misschien het best tot zijn recht komt in het Brusselboek. Dan heb ik het over de ongelooflijke zin voor detail. Wij (politicologen, journalisten, analisten…) hebben de neiging om de grove borstel te gebruiken als we de instellingen willen uitleggen. We maken als het ware een impressionistisch schilderij, waarop je enkel de ruwe contouren kunt zien.
De boeken van Vuye en Wouters daarentegen zou ik eerder vergelijken met de schilderijen van de Vlaamse primitieven. Daarop staan zelfs de kleinste details afgebeeld zonder dat die afbreuk doen aan het grote geheel. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de aandacht die zij besteden aan de naam van het Brussels gewest: het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest. Niet het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, ook niet het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest, en al zeker niet het Brussels Gewest, maar wel het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest. Dat heeft inderdaad zijn redenen. Daarvoor verwijs ik naar de pagina’s 122 en 123 van het Brusselboek: een van de vele bijzondere spitsvondige passages.
Stilstand die achteruitgang is
Ik kom tot een besluit. We beleven als Vlaamse Beweging een moeilijke tijd: een tijd van communautaire stilstand die in feite achteruitgang is, een tijd van institutionele lethargie, waarbij ook flaminganten steeds meer terugschrikken voor de techniciteit van de communautaire dossiers, een tijd waarin zij zich, misschien
deels uit gemakzucht, steeds meer verliezen in symbolische identitaire kwesties.
Wat een geluk, denk ik dan, dat we in deze moeilijke tijden nog Hendrik Vuye en Veerle Wouters hebben, die de flaminganten bij de les houden, die de Belgische foefelaars op de vingers blijven kijken, die de Vlamingen wegwijs maken in het labyrint van de Belgische instellingen, en die ons zo met de neus op de communautaire wantoestanden blijven duwen, hoe technisch die ook zijn.
Om al deze redenen denk ik dat het Vlaams Komitee voor Brussel dit jaar een uitstekende keuze gemaakt heeft, en dat Hendrik Vuye en Veerle Wouters de erepenning Albert De Cuyper dubbel en dik verdienen. Ik wens er hen dan ook van harte mee te feliciteren.
Bart Maddens
Bart Maddens is politicoloog en germanist.
*
Lees meer van Bart Maddens
Het vrijgevochten duo van de Vlaamse Beweging
Neem de Catalaanse republiek serieus!
14 oktober: traditionele partijen en N-VA verliezen
Onmogelijke spreidstand in Catalonië
Op zoek naar de bronnen van de cocaïne-stroom
*
steun doorbraak
Wil u graag meer lezen van Bart Maddens? Doorbraak is een onafhankelijk medium zonder subsidies. We kunnen dit enkel doen dankzij uw financiële steun. Uw steun geeft onze auteurs de motivatie om meer en regelmatiger te schrijven. Steun ons met een kleine bijdrage of word vandaag nog Vriend van Doorbaak.
Een lang, maar uiterst leerzaam stukje proza. Loeiharde diplomatie, als U het mij vraagt. Maar of diplomatie volstaat om de Hoofdstedelijke hoerenboel op te ruimen blijft nog een open vraag. Als de ‘transfers’ desnoods à la May zouden gestopt worden lijk de Brxit en straks ook de ‘Ialeave’ van Salvini, monter en vastberaden, zit de kans er dik in dat het lukt. Het is niet voor niks, dat de Chinezen er een Grot van ‘Alibaba en de Veertig Rovers’ willen van maken. Dat zal, tussen-in de spreekwoordelijke stakingsdagen, veel werkgelegenheid scheppen. En dat niet alleen: er zal ook veel poen kunnen geschept worden, en hebben ze ons, de Vlaamse plukkiekens, niet meer nodig om kippenbouillon met balletjes te eten.
Blijft over: Brussel, het weg te bombarderen Hoofdkwartier van de E.U., de Hoofdstad van een niet meer bestand Konikrijk. Vandaag, 15 November, laatste Te Deum ter eere van Het Koningshuis?
Brussel!!! Het Hoofdstedelijk Gewest dient eerst te worden afgeschaft, zodat de Stad zelf kan ééngemaakt worden. Met één ipv van 20 duurbetaalde Gemeentebesturen.
Maar de fopspeen van die aanbeden grondwettelijke tweetaligheid blijft iedereen parten spelen. Het zaakje, met al die ‘Nieuwkomers’ is toch niet meer te redden. Want er zijn al lang geen twee talen meer, maar tweehonderd. Zelfs de hondennin de straat begrijpen elkaars geblaf niet meer.
Zoials op deze blog al vele jaren geschreven: de eigenaars, dat zijn wij, verkopen de grond met alles er op en er aan, inclusief de inboedels, aan de meestbiedende. Misschien inees aan die Spleetogen van Alibaba met hun E-Commerce? Nadat eerst zowel Tromp als de Poet een bod hebben kunnen doen.
Zaak opgelost, en met de opbrengst kan de hemelhoge ‘Staatsschuld‘ ineens finaal worden afbetaald. Case closed en, net als vroeger, mogen alle kerkklokken van het Land beginnen beieren. Francofonie content, wij content, heel de wereld content!
Want pp die manier zou het hellegat van de molenbeek misschien tot diepzee-haven kunnen worden uitgebaggerd waarvoor de Francofonie als honderden jaren kwaad is op de Vlamingen. Omdat die als uit Gods handen, bijna verzuipen in dat soort diepzeehavens. Zelfs Paul Magniette in Scharrelroii zal zijn zin hebben gekregen, want zowel daar als in Liege en in Namour zouden er zeeschepen met tot 5.000 containers kunnen aanmeren.
beter eens “Mary Evans Picture Library” zouden lezen. In het artikel ‘Is een progressief vrouwbeeld houdbaar in tijden van groeiend conservatisme?’ door Eva Kestemont
(KnackWeekend.be van 11/11/2018, betaalmuur)
verklaart Sofie De Graeve(activiste bij de feministische denktank Furia) het volgende:
‘Als extreemrechtse groepen nog groter zouden worden, is dat absoluut bedreigend. Hoe meer vrouw-onvriendelijke uitlatingen ze doen, hoe meer de drempel verlaagt voor anderen om dat ook te doen.’
Sofie De Graeve
kent blijkbaar het verschil niet tussen extreemrechts en conservatief. Zij is niet de enige trouwens, want in het progressieve kamp maakt men al jaren, al dan niet bewust, het onderscheid niet meer. Zowel De Standaard, De Morgen als Knack gebruiken rechts-conservatisme, extreemrechts en rechts-populisme voortdurend door elkaar. Ook sommige mediagenieke politicologen durven wel eens de mist in te gaan. Deze begripsverwarring doen hun geloofwaardigheid alvast geen goed.
Cultuur-relativistisch extremisme
Hij bedoelt extreemrechts, maar zegt rechts-conservatief
De muzikant Wim Claeys deed het onlangs ook in het Radio1-programma Touché: ‘Het Vlaams Nationaal Jeugdverbond maakt er geen geheim van dat het kinderen wil opvoeden tot rechts-conservatieve nationalisten. Dat is een vorm van kindermishandeling’. Hij bedoelt extreemrechts, maar zegt rechts-conservatief. Of
het VNJ
inderdaad extreemrechts is, daarover valt te discussiëren, maar naar progressieve normen valt alles wat met Vlaams-nationalisme te maken heeft automatisch in die categorie.
Het autoritarisme komt vandaag echter niet alleen uit extreemrechtse hoek. Wim Claeys wil blijkbaar ouders die niet meestappen in het cultuur-relativistisch verhaal de voogdij over de eigen kinderen ontnemen. Benieuwd of sociaal-conservatieve moslims of orthodoxe Joden ook geviseerd zullen worden wanneer men dit in de praktijk gaat omzetten, want de progressieve ode aan de diversiteit stopt daar waar ‘witte’ mensen het centrum ter rechterzijde overschrijden.
Abortuswetgeving
Terug naar het artikel in Knack. Sofie De Graeve verwart daarin vrouwenrechten, namelijk het gelijke recht op keuzevrijheid voor de vrouw, met gendergelijkheid en het recht op abortus. Zo fulmineert deze ‘furia’ (Italiaans voor ‘woede’) tegen de beslissing van de Amerikaanse president Trump om buitenlandse ngo’s die abortus aanbieden niet meer te financieren, en tegen de verstrenging van de abortuswet door de conservatieve Poolse regering.
Roets 2019
de onverdraaglijke oppervlakkigheid van progressieve feministen
Zonder het debat te willen openen over hoe ‘liberaal’ de abortuswetgeving moet zijn, hoeft men heus niet ‘extreemrechts’ te zijn om een zekere afkeer te hebben van de onverdraaglijke oppervlakkigheid van progressieve feministen zoals De Graeve wanneer ze praten over dit onderwerp. Conservatieven beschouwen het ‘leven’ als een mirakel, al dan niet in de religieuze betekenis, en zeker niet als een ‘last’ voor ‘de vrijheid’ van vrouwen. Een echte solidaire samenleving vermindert de impact van deze vooral voor de vrouw ingrijpende verandering, en zet in op preventie van ongewenste zwangerschappen, niet op het minimaliseren van de rechten van ongeboren kinderen of het inzetten van abortus als contraceptie.
Gender-studies
hun overschot aan empathie
De Furia-activiste vindt het ook schandalig dat in Hongarije onlangs de gender-studies aan de universiteiten werden geschrapt. Zoals Othman El Hammouchi reeds vorige maand schreef op Doorbraak zijn gender-studies gecorrumpeerd door postmoderne doctrines over de sociale constructie van waarheid en wetenschap. Omdat onze samenleving gelukkig structurele discriminatie van vrouwen grotendeels heeft weggewerkt, moeten progressieve feministen zoals De Graeve op zoek gaan naar ‘onderbewuste’ of ‘verstopte’ ongelijkheid om toch maar aan te kunnen tonen dat onze maatschappij seksistisch is. Zonder slachtoffers weten zij namelijk geen blijf met hun overschot aan empathie. Indien men gender definieert als het geheel van maatschappelijke verwachtingen en percepties die verbonden worden aan beide geslachten, dan kan men daar inderdaad een objectieve studie van maken, best gecombineerd met biologische en gedrags-psychologische inzichten.
Onderdrukkend rollenpatroon?
Ook volgens De Graeve lijden vrouwen nog steeds onder het klassieke rollenpatroon, en willen de meesten dat veranderen. Indien dit inderdaad correct is, ben ik alvast benieuwd naar statistisch onderzoek terzake. Of het klassieke rollenpatroon onderdrukkend is, in een land waar iedereen de vrije keuze heeft over de eigen invulling van het leven, lijkt mij twijfelachtig.
De taak van de regering is de keuzevrijheid van de vrouw te garanderen
Het is belangerijk dat een koppel afspraken maakt in het huishouden waarin beide zich kunnen vinden. De overheid heeft zich niet te moeien met de verdeling van de dagdagelijks karweien in het gezinsleven, noch moet de vrije en bewuste keuze van een vrouw om een traditionele rol op te nemen gestigmatiseerd worden als een lijdensweg of onderdrukking. De taak van de regering is de keuzevrijheid van de vrouw te garanderen, niet alleen met woorden (of wetten) maar ook met daden. Feministische activisten zouden beter pleiten voor meer vluchthuizen, betere sociale begeleiding en gemakkelijkere toegang tot bescherming voor vrouwen die uit hun onderdrukkend milieu, van welke kleur die ook is, willen vluchten.
Geen conservatieve vrouwen?
Volgens journalist Eva Kestemont zijn vrouwen een minderheid op de ledenlijsten van rechtse en conservatieve bewegingen: ‘Het conservatief pamflet dat Philip Roose afgelopen zomer lanceerde, werd bijvoorbeeld door slechts vijf exemplaren ondertekend, tegenover veertig mannen.’ Vijf exemplaren. U zou als man eens zo over een vrouw moeten spreken, maar dit terzijde.
Het stuk op Doorbraak is niet ‘het conservatief pamflet van Philip Roose’, maar had meerdere auteurs. Kestemont had dit kunnen weten indien ze haar werk als journalist grondig had gedaan en bijvoorbeeld mij had gecontacteerd. Maar blijkbaar ligt de norm bij de nieuwe lichting Knack-redacteurs niet zo hoog de laatste tijd, en is het niet meer nodig de mensen waarover men schrijft te contacteren.
zijn vrouwen jammer genoeg over het algemeen minder in politiek geinteresseerd
Waarom er ‘maar’ vijf vrouwen onder het stuk staan, heeft drie redenen. Ten eerste is er niet specifiek naar vrouwen gezocht, maar werden willekeurig mensen gecontacteerd waarvan men dacht dat ze achter de boodschap van het manifest stonden. Ten tweede zijn vrouwen jammer genoeg over het algemeen minder in politiek geinteresseerd, en zijn zij in mijn politieke kennissenkring helaas nog steeds een kleine minderheid. Een kleine rondvraag bij lokale politieke partijen over hoe moeilijk het is om vrouwen te vinden die op de kieslijsten willen staan, is hierbij zeer verhelderend. T
en derde worden vrouwen minder aangesproken door het conservatisme omdat de voornamelijk progressieve media en opiniemakers aan deze stroming een reactionaire en dus vrouwonvriendelijke definitie geven. Ook verwart men steevast het ethische sociaal-conservatisme met het politieke liberaal-conservatisme.
Spontane groei en tradities
Dat is een visie die even aantrekkelijk is voor mannen als voor vrouwen
N-VA’ster Els van Doesburg legt gelukkig even verder in het Knack-artikel de vinger op de wonde: ‘Ik denk dat veel mensen denken dat de vrouw in het conservatisme een beperkte rol in te spelen heeft. Dat klopt niet. Ik wil vooruit, ik wil niet terug naar de jaren ’50. Maar ik geloof wel in een spontane groei van de samenleving en in tradities. Dat is een visie die even aantrekkelijk is voor mannen als voor vrouwen.’ Conservatieven van de 21e eeuw pleiten niet voor vrouwen aan de haard, maar evenmin beschouwen zij die keuze als minderwaardig of onderdrukkend. In ons conservatief pleidooi pleiten we ervoor dat zaken als geslacht, leeftijd, huidskleur of seksuele voorkeur geen beperking mogen vormen om te kiezen welke plaats men in de samenleving inneemt.
Ironisch genoeg zijn het vandaag de progressieven in Vlaanderen, zowel de Furia- als de Nieuw-Vlaamse feministen, die op dit vlak kost wat kost hun visie willen opleggen. De eerste door het traditionele rollenpatroon als een pijnlijke onderdrukking voor te stellen, de tweede door bijvoorbeeld de hoofddoek op zoveel mogelijk plaatsen via wettelijke weg te willen verbieden. Voor conservatieven heeft de overheid zich niet te moeien met de keuzevrijheid van de vrouw. Integendeel, ze moet die juist garanderen. Door één visie langsheen staatswege op te leggen verkleint juist de diversiteit en de keuzevrijheid.
Gelijkheid gekaapt
Sofie De Graeve van Furia vindt ook dat conservatieve groeperingen het verhaal van gelijkheid tussen man en vrouw kapen om te gebruiken in hun antimigratie-agenda, waarbij ze verwijst naar Theo Francken en Zuhal Demir: ‘Conservatieven hebben volgens haar geen problemen met vrouwen, zolang ze maar lijken op de gemiddelde vrouw uit de witte middenklasse.’
Zoals reeds hierboven geschreven, zijn Franken en Demir op dit vlak geen conservatieven, maar progressieven zoals De Graeve zelf, omdat zij via de overheid een ethische norm willen afdwingen die behoort tot de persoonlijke levenssfeer. Dat extreemrechts en een deel van rechts in het anti-Islamdiscours de nadruk legt op het gebrek aan vrouwenrechten in de moslimgemeenschap, zeker in de niet-Westerse samenlevingen, is inderdaad correct en meestal terecht. Of die bezorgdheid nu al dan niet gemeend is, laat ik in het midden. Voor de meesten wel, voor anderen is het electoraal opportunisme. Maar eender welke feminist zou toch tevreden moeten zijn voor elke aandacht voor meer vrouwenrechten, uit welke hoek of omwille van welke reden het geuit wordt.
een patriarchale visie op de vrouwelijke seksualiteit
Het is echter vreemd dat Furia-feministen als De Graeve zoveel aandacht hebben voor de positie van vrouwen in de ‘witte’ middenklasse, en niet voor die in culturen waar er rond vrouwenrechten nog veel werk aan de winkel is. Daarenboven kan men niet enerzijds fulmineren tegen het ‘onderdrukkende’ traditionele rollenpatroon en daarnaast zwijgen over de hoofddoek, en varianten daarvan, die wel symbool staan voor een patriarchale visie op de vrouwelijke seksualiteit. Zelfs in haar fanatieke visie op het feminisme is Sofie De Graeve niet consequent uit schrik voor het racisme-spook: de eigen ‘witte’ cultuur valt ze frontaal aan, maar voor de reactionaire of sociaal-conservatieve aspecten in de ‘niet-witte’ cultuur is ze blind. Deze vorm van schizofrenie is inherent aan het cultuurrelativisme.
Visie niet opleggen
Een conservatief kan echter perfect een moderne visie van de vrouw verdedigen zonder daarom deze te willen verplichten aan iedere vrouw. David Hume benadrukte dat politiek moet gaan over concrete beleidsvragen en niet over het beslechten van de ultieme waarheid. Conservatisme in de 21e eeuw is daarom zeker niet tegen vrouwenrechten, integendeel, wel tegen positieve discriminatie zoals quota op basis van huidskleur, afkomst of geslacht.
vrijheids- en verantwoordelheidscultuur garanderen
Daarenboven wil de conservatief een vrijheids- en verantwoordelheidscultuur garanderen, door het stimuleren van burgerschap en het respect voor de democratische beginselen. Men maakt geen kostbaar weefsel door een (progressieve) visie met geboden en verboden tot in de huiskamer op te leggen, of met het verlenen van voorrechten aan allerhande minderheden, wel door met elkaar te leven en een gedeeld waardenkader te scheppen als fundament voor onze Vlaamse samenleving. Zoals de wijze Dalai Lama placht te zeggen: ‘Waar het verstand ophoudt, begint de woede.’ Of de Furia.
Philip Roose
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
De lezer zal het wel niet erg vinden, als ik het kort hou. Genoeg is genoeg, zelfs véél te véél. En daarenboven totaal verloren Vlaams.
*
Ik begrijp maar al te goed sommige frustraties en vooral verstaan ik dat beroepsmensen in de schrijvelarij ook moeten leven. Wat houdt hen dan tegen om te doen lijk ‘Boer Clercq’ (Wielsbeke), de latere tapijt-gigant. Gestopt in het vlas llijk iedereen, maar ‘n gat in de markt gezocht en gevoden.
*
Zij ‘Leitmotiv’?
‘Dromen, Denken,, doen, volhouden’.
Die man stond 24/24 met vrouw en kroost samen in zijn bedrijven. Zijn Madam had geen problemen met emancipatie. Niet in huis, niet op de boerderij. Niet op de werkvloer. En volgens mij ook niet met een of ader gender-vraagstuk. Daar was geen tijd voor.
De Knack, nochtans ook ’n West-Vlaams bedrijf, is dan weer koek van een totaal andere deeg.
Ach kom: het vat kan maar geven wat he inhoudt. En die droesem wil men dan uitgesmeerd zien boven op de fierheid om in woord en daad ‘n rechtgeaard Vlaming te zijn.
Mannen én vrouwen die zijn wat ze zijn, zoals door God geschapen.
*
Heeft U zich al eens afgevraagd wat bijvoorbeeld de kwinkelierende leeuwerik denkt als hij hoog boven de koerenvelden zijn eindeloos muzikaal talent aan de wereld laat horen?
Het zijn, net als bij Gezelle’s meirelaar, ‘galm op wedergalm, ’t zijn lijk Davids’ Psalmen, ’t is lijk orgeltaal’.
Niks aan te doen. Leven en laten leven. Ons Lieven Heerke moet van elk zijn getal hebben!
*
PS
Ik zou graag eens wat meer horen over het rechtvaardigheidsgevoel van de betrokken Dolle Mina’s. Zoals dat er veel rijkere mensen bestaan dan ze zelf zijn en vooral wat ze denkt hieraan te doen?
Enne, voor geval ze de Liefde van hun leven nog niet tegen het lijf zouden gelopen zijn, stuur ik hen langs deze weg m’n beste wensen voor een Nieuw en Gelukkig 2019. De aanhouder wint!!!!!
We beleven hachelijke tijden! Die zullen later aangeduid worden als De Post Obama Tijd.
*
De dagen zijn mij de helft te kort geworden. Inderdaad, ik ben niet meer van de jongste. Geen 28, maar 82 jaar geworden Wie lang leeft kan dus veel meemaken. Maar het wordt me toch ’n beetje teveel. Want alles komt toch altijd op hetzelfde neer. Alles is altijd de schuld van de andere. Alleen wat dik meevalt of spectaculair uitvalt, is dank zij hen.
‘Die Joekrien’ is, dank zij deze Zwarte Clown en Moslim Broeder zoals de rest van de familie, in directe samenwerking met onze bloedeigen NAVO, veranderd in een levend kruitvat. Met lont vertrekkende van uit het EU-Parlement, gebruiksklaar van uit Brussel.
Gelijktijdig bewegen zich traag maar zeker in Midden-Amerika tal van karavanen. In tot de nok vol geladen beestenwagens, richting de Trump Muur. Amerika houdt de adem in. En dus wij ook. Want het houdt niet op. Het is alsof de Romeinse Keizer Hadrianus na 1600 jaar diepe rust, is teruggekeerd om de Barbaren uit zijn Rijk te weren.
Of hangt er, nu de kanonnen van het IJzerfront zwijgen, alleen maar onweer in de lucht?
Pausen treden dezer dagen maar af lijk vliegen die walgen van een bevuild klontje suiker. Beneductus XIV, de jeugdige Hitler-Junge Ratzinger, trad onverwacht vrijwillig af, na een dwingend onaangekondigd kort blitzbezoek van de Amerikaanse onruststoker en Obama-slippendrager
Georges Soros.
Naar gezegd werd wegens lang verdoken gebleven kindermisbruik. Van horen zeggen, hé. Al is het zo, dat van veel ‘horen zeggen’ men ook veel kan horen liegen. Zo’n dingen als vaandelvlucht gebeuren inderdaad, naar men zegt, maar één keer in de 1.000 jaar. Zou moeten worden nagezien. Als er dan gelijktijdig twee Pausen samen in beeld komen, wie van de twee is er dan onfeilbaar?
Want het is toch altijd zo geweest, dat de Paus van Rome inzake Geloof en Zeden….onfeilbaar was. Het is zelfs altijd een punt van het Christelijk Geloof geweest. Ja, hé, Ma? We gaan daar toch niet aan beginnen twijfelen. Ja?
*
Van de tegenwoordige (aflossings)-paus wordt gezegd, dat die, net als de Grote Baas in den Hemel, door Pontius Pilatus ooit gekruisigd en begraven, ’n echte Communist was en is. Een Argentijn die vlot Italiaans blijkt te spreken. Raar, hé. Inderdaad, de man is geen kalf in talen. In niets trouwens, anders zou die geen Jezuïet kunnen geweest zijn. Waarom zou die daarenboven de naam Franciscus hebben gekozen?
Lees maar eens na wat Google zo allemaal over deze Heilige van Assisi (1181-1226) uitkraamt. Het is volgens mij zelfs dààr dat Trotski, Marx, Lenin en Stalin, (met nog veel bedorven botermelk daarbij) de boter hebben gehaald.
Ronddwalen in de brandende hitte in de smalle trappen-straatjes van dat Italiaans bergstadje: dat deden wij toen we onverwacht daar dichtbij gingen wonen. En neen, ik val deze keer niet in herhaling. Alhoewel ik er niet kan over zwijgen. Niet over Assisi, niet over Franciscus en al zeker niet over de H. Clara, diens Verheven Grote Liefde.
*
Wie mee verantwoordelijk is dat we beiden ‘Italië-Lovers’ zijn (geworden) is Félix Timmermans. Had die maar dat boek over De Harp van Sint- Franciscus niet moeten schrijven!
*
*
Machtsstrijd Vaticaan, paus Franciscus wordt tot aftreden gedwongen’
*
‘Binnenkort golf faillissementen van bisdommen door claims vanwege seksueel misbruik door geestelijken’ – ‘Kardinaal Scola wordt opvolger van Franciscus’
Wordt kardinaal Angelo Scola al binnenkort de opvolger van paus Franciscus?
*
Volgens Italiaanse bronnen die vertrouwd zijn met het Vaticaan loopt de aanhoudende machtsstrijd om de toekomst van de Katholieke Kerk naar een climax, en zou paus Franciscus mogelijk al binnen enkele weken tot aftreden worden gedwongen. Franciscus stuit op groeiend verzet vanuit met name traditionele katholieke geestelijken, die zijn koers veel te globalistisch en liberaal vinden. Sturende hand achter de opstand zou de voormalige paus Benedictus XVI zijn.
De recente ontdekking van menselijke beenderen in de Vaticaanse ambassade in Rome zou er samen met het bijna dagelijks toenemende aantal misbruikschandalen eraan bijdragen dat de paus het al op korte termijn voor gezien houdt.
Golf faillissementen bisdommen aanstaande
Eergisteren vroeg de Katholieke Kerk op het Amerikaanse eiland Guam faillissement aan vanwege de vele claims die er lopen om seksueel misbruik door geestelijken. Vooral in de VS lopen tal van vergelijkbare onderzoeken en claims, en is de verwachting dat nog veel meer bisdommen zich failliet moeten laten verklaren.
Het nieuws van Franciscus’ aftreden is afkomstig van
een bekend Italiaans web-portaal dat volgens Vaticaan experts 100% accuraat is, reden waarom de Italiaanse krant Libero het daarna eveneens publiceerde.
‘Angelo Scola wordt opvolger’
Het college van kardinalen (conclaaf) zou ook al een opvolger hebben aangewezen, namelijk kardinaal Angelo Scola, die in 2011 door paus Benedictus XVI tot aartsbisschop van Milaan werd benoemd. Dit zou er tevens op duiden dat Ratzinger (emeritus paus Benedictus) achter de schermen een grote rol speelt bij de feitelijke opstand tegen Franciscus, die door veel hoge geestelijken in de Katholieke Kerk wordt beschuldigd van het verspreiden van ketterijen.
‘Jezuïeten willen liberale Afrikaan’
Ratzinger zou vanwege zijn hoge leeftijd en fragiele gezondheid niet bang zijn om vergiftigd te worden door de Jezuïeten, die hun eerste man ooit op de allerhoogste positie in het Vaticaan niet zonder slag of stoot prijs zullen willen geven. Ze zouden zelf een andere liberale opvolger uit Afrika willen laten aanstellen –wellicht kardinaal
Peter (Petrus) Turkson,
die een groot voorstander is van de oprichting van een VN wereldregering waar alle landen hun macht aan moeten overdragen- als het de fracties achter Benedictus toch niet lukt om de Kerk weer op een traditionele koers te zetten.
Ook onder jongeren veel verzet tegen Franciscus
Tijdens de laatste Jongeren Synode bleek dat er ook onder de jongere generaties gelovigen veel vijandigheid heerst tegen de vaak extreem liberale en globalistische standpunten van paus Franciscus, die volgens goed ingelichte, door WikiLeaks gepubliceerde bronnen overigens zelf ook werd aangesteld na een complot van toenmalig president Barack Obama, Hillary Clinton en multimiljardair-globalist George Soros, die erin slaagden om de in hun ogen veel te conservatieve Benedictus tot aftreden te dwingen.
Mochten de traditionalisten de machtsstrijd winnen dan is kardinaal Scola topkandidaat nummer één. In 2013 was hij zelfs favoriet bij veel bookmakers om de opvolger van Benedictus te worden. Scola had toen al meer dan 50 kardinalen achter zich staan.
Den Here Jezus gaf aan Petrus de opdracht om Zijne Schapen en zijne Lammeren te weiden’.
Schapen bijten nu eenmaal niet naar hun herder, en dus doe ik dat hier ook niet. Niet aan komen. Mag alleen maar naar kijken.
Doet ook iedereen die toevallig een mooie vrouw ontmoet. Hoogstens achter haar bewonderend fluiten.
Maar in het geval van al dat Middeleeuws gehakketak rond de Opvolger van Petrus: deze keer ’n Zwarte Piet Petrus? – waarom niet, na een Zwarte Clown-President – nu een Zwarte Clown Paus? En waarom niet meteen, nu we toch bezig zijn met globaliseren, ’n Zwarte Vrouw.
Of nog beter: waarom helpt men al die gender-verschillen van in de moederschoot met draad en schaar niet uit de weg?
Waarom de dingen moeilijk maken, als het gemakkelijk ook kan?
Eerst de personages die deze namiddag op een Nederlandse TV zender paradeerden. Vraag me niet hoe en wat, m’n handicap inzake horen en zien stonden daarvoor teveel in de weg. Ik resumeer.
De Duitse Keiser heeft, toen bleek dat zijn onoverwinnelijk Armee niet sterk genoeg was om in de Vlaamse Velden de Fransen & Cie ZIJN vredesvoorwaarden op te leggen, in geheime onderhandelingen was met Wilhelmina, die hem asiel zou toestaan, als het ooit zo ver zou komen. Financieel was dat tussen die twee ook geen probleem. Wat minder gekend is, is dat de Staf van de Deutsche Armee reeds van bij het begin van de (geslaagde) inval in ons Land, gevestigd was in Spa, relatief dicht bij de Duitse grens. (****)
Uiteraard zonder medeweten van zijn achterneef, Koning Albert I, de latere minnaar-rotsenduiker van Marche-les-Dames (1934). In de onmiddellijke omgeving van datzelfde Spa, sedert eeuwen en tijden het wereldberoemde luxe kuuroord voor de jetset.
Spa is/was een mondain vakantie-oord en dat zullen Hinderburg (de latere Voorganger-Kanselier van Adolf Hitler, de kleine korporaal van WO I), Ludendorf en al die anderen van de Generale Staf wel geweten hebben. Maar officieel was men daar om dichter bij het front te zijn. We zagen op het scherm ’n oude man, kleinzoon van de toenmalige eigenaars, met veel zin voor details, een rondleiding geven op al die plaatsen en paleizen. Hallucinant!
Rond 9 November ‘18 toen de oorlog definitief verloren leek, vertrok de Keizer met een hele stoet getrouwen per trein richting Nederlandse grens. Het lijkt wel een hedendaags Wild West-verhaal. Willem II was op de hoogte van wat zijn neef, Tsaar Nicolas II en zijn gezin door de Bolsjewieken was aangedaan bij de Oktober Revolutie van het jaar daarvoor. Men vreesde dat de trein ook zou overvallen worden door de opkomende Waalse Bolsjewiekse Opstandelingen die getipt waren, en na een paar kilometer stapte het illustere gezelschap over in de klaarstaande auto-karavaan. Om via de gewone wegen de veilige grens van het neutraal gebleven Nederland te bereiken.
De reis (met onderbrekingen) ging tot in
Huize Doorn,
een kasteel-landgoed, waar hij in Juni 1941, 82 jaar oud, overleed. De relaties tussen de ex-Keizer en Adolf Hitler waren, echter, zoals men zegt, ‘van gemengde aard. Wel verstuurde Wilhelm aan Hitler, na de Val van Parijs (Juni ’40), een telegram met formele gelukwens.
Hij ligt, gebalsemd en al, in zijn eigen mausoleum in Huize Doorn, te wachten om naar Duitsland terug te keren, tot daar de monarchie zal hersteld zijn….
(****) Ook bij de Inval der Duitsers in Mei ’40 had Hitler gekozen om dicht bij het front te zijn. Zijn OKW was deze keer gevestigd in de bossen van Bruly-le-Pêche, deze keer dichter bij de Franse grens. Het was daar eerder zeer sober kamperen dan genieten van het uitgangsleven in een chique buurt..
Via Wereldoorlog II komen we dan automatisch terecht bij Hitler, die een jaar voordien (1 September 1939), de blikken had gericht naar het Oosten. Met het doel méér Germaans ‘Lebensraum’ te bemachtigen voor het eigen ’Herrenvolk’ ten koste van buurland Polen. Een land dat bevolkt was met Slavische ‘Untermenschen’.
Hitler en Stalin waren tot dan toe goede maatjes geweest, zodat er, diep in het geheim t.o.v. het Westen, een overeenkomst Ribbentrop-Molotov tot stand kwam (die de ‘Entente’ te slim af waren) om dat land tussen hen beiden te verdelen. Eerst wachtte Stalin het (goede) verloop der gebeurtenissen af, om na een paar weken op 17 September1939) Polen op zijn beurt van zijn kant binnen te vallen.
Als je wekelijks een artikel schrijft over wat we de volgende dagen allemaal kunnen herdenken, dan zijn er van die momenten in het jaar waarop je niet weet wat eerst te kiezen. En dezer dagen is de keuze zeer groot: de staatsgreep van Napoleon op 18 brumaire VIII of 9 november 1799, Hitler die met minder succes het zelfde probeerde op diezelfde dag in 1923, de abdicatie van de Duitse keizer Willem II in 1918, de moord op de Duitse diplomaat Ernst vom Rath door de joodse Herzel Grynszpan die in 1938 aanleiding gaf tot de uiterst schandelijke Kristallnacht of de val van de Berlijnse muur in 1989.
Een dag later trakteert de geschiedenis ons op de ontmoeting tussen dr. David Livingstone en Henry Morton Stanley in 1871 aan het Tanganyikameer, waar Stanley de beroemde woorden ‘Dr. Livingstone, I presume?’ uitsprak. 71 jaar later bezette op die dag de Wehrmacht het laatste stuk van Frankrijk dat sinds 1940 onbezet was gebleven. En op 11 november 1918 eindigt natuurlijk de Eerste Wereldoorlog en stapt in Wenen de Oostenrijkse keizer/ Hongaarse koning op.
En terwijl op vele plaatsen in Europa 11 november de dag is waarop de doden van de Grote Oorlog worden herdacht, is diezelfde dag in Polen de nationale feestdag waarop de Poolse onafhankelijkheid wordt gevierd, dit jaar trouwens voor de 100ste keer. Die onafhankelijkheid was mogelijk geworden door de ondergang van de drie keizerrijken die samen Polen al meer dan honderd jaar bezet hielden. Duitsland capituleerde op die 11de november, Oostenrijk-Hongarije hield zelfs formeel op te bestaan en Rusland was al enkele maanden voordien uit de oorlog gekegeld. Niets stond de oprichting van een Poolse republiek nog in de weg.
Polen als regionale grootmacht
Het decennialange isolement in het Oostblok heeft vaak onze blik op centraal Europa wat vertroebeld.
De wortels van die ‘nieuwe’ republiek gingen terug tot het einde van het eerste millennium van onze tijdrekening. Het land zou vanaf het einde van de middeleeuwen uitgroeien tot een regionale grootmacht, samen met Litouwen. Daarmee vormde het sinds 1569 een Gemenebest dat zich van de Baltische Zee tot bijna aan de Zwarte Zee uitstrekte. Rond die tijd beleefde het land met de Poolse renaissance een cultureel hoogtepunt, met onder meer de Jagiello-universiteit in Krakau als één van de toonaangevende universiteiten van Europa. Het decennialange isolement in het Oostblok heeft vaak onze blik op centraal Europa wat vertroebeld. Daardoor verliezen we al te vaak uit het oog dat een land als Polen onlosmakelijk deel uitmaakt van onze westerse cultuurgeschiedenis.
Polen had voor die tijd ook een uniek politiek systeem. De facto een constitutionele monarchie waar de adel via het parlement grote macht uitoefende en meer politiek gewicht had dan de door die adel gekozen vorst. Maar de manier waarop het land bestuurd werd, maakte het na verloop van tijd ook bijzonder kwetsbaar. Vooral wanneer de adel in interne conflicten verzeild raakte en omkoopbaar bleek om de belangen van buitenlandse mogendheden te verdedigen.
Polen was meteen het eerste Europese land met een moderne grondwet.
Polen werd ook meegesleurd in de verschillende oorlogen die zijn machtige buren Zweden, Rusland, Pruisen en Oostenrijk met elkaar uitvochten. Om het land niet definitief uit elkaar te laten vallen zette men in de 18de eeuw grote hervormingen op, met als sluitstuk de grondwet van 1791. Polen was meteen het eerste Europese land met een moderne grondwet. Die hervormingspogingen leidden echter tot meer en meer inmenging van de buurlanden, tot deze zelfs op initiatief van Pruisen besloten het land in drie stappen – in 1772, 1793 en 1795 – te verdelen en in te lijven bij Pruisen, Rusland en Oostenrijk. Het koninkrijk Polen verdween definitief van de kaart.
Van de kaart geveegd
Was de staat weg, het nationalisme was er daarom niet minder om geworden. Gedurende de 19de eeuw waren er meerdere opstanden en revoltes die echter nooit tot resultaat leidden. Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog was het politieke nationalisme verdeeld geraakt. Er waren daarnaast ook paramilitaire groepen actief, onder meer onder leiding van de nationalist Jozef Pilsudski. Zijn troepen zouden tijdens de oorlog deel uitmaken van het Oostenrijks-Hongaarse leger, tot de eenheden ontbonden werden en de Duitse legerleiding Pilsudski zelf opsloot in Magdeburg omdat hij zijn soldaten weigerde onder hun bevel te plaatsen. Die opsluiting, pas in november 1918 ongedaan gemaakt, maakte hem meteen tot symbool van het Poolse nationalisme. Hij zou daardoor tussen de twee Wereldoorlogen uitgroeien tot de politieke spilfiguur.
Het stichten van de staat verliep overigens niet van een leien dakje. De grenzen waren onduidelijk en moesten via een reeks referenda en verdragen worden vastgelegd. De grens in het oosten kreeg zelfs pas vorm na een bloedige oorlog tegen de Russische bolsjewieken. De Polen kropen in 1920 met een onverwachte overwinning in de slag bij Warschau door het oog van de naald. Ternauwernood ontsnapten ze aan een complete ineenstorting en Russische bezetting.
Grenzen trekken
De grenzen afbakenen was één ding, de staat opbouwen bleek zelfs een nog zwaardere klus. De graad van ontwikkeling tussen de bezette gebieden was zeer verschillend. In het Oostenrijkse deel werd de Poolse cultuur zelfs gecultiveerd. Pruisen ontwikkelde het land economisch. Het Russische Polen was een wingewest waar men weinig complimenten aan vuil maakte. Het land beschikte in 1918 niet over een centrale administratie, had geen ééngemaakt rechtssysteem, geen gemeenschappelijk onderwijsstelsel, geen gelijkaardige bestuurscultuur, geen munt of nationale bank. Illustratief voor de toestand was het spoorwegnet: sporen met verschillende breedtes en technische uitrusting waren niet met elkaar verbonden maar voerden alleen maar treinen van het Poolse centrum weg naar de hoofdsteden van de vroegere bezetters.
Polen vormde ook geen etnische eenheid, maar telde meerdere omvangrijke minderheden. De discussie over hun positie binnen Polen — allemaal verpoolsen dan wel ze ruimte tot ontplooiing geven — bleef de volgende twee decennia woeden. Het was één van de factoren die bijdroegen tot de politieke instabiliteit. Daardoor evolueerde Polen onder Pilsudski uiteindelijk van een slecht functionerende democratie tot een zeer autoritaire, door militairen geleide staat.
En nogmaals…Pilsudski zag Polen aanvankelijk als een regionale grootmacht, het land dat de spil moest vormen van een diplomatieke samenwerking in Centraal Europa. Het draaide anders uit. De onhandige Poolse diplomatie, de grensconflicten en de omgang met de minderheden zorgden er binnen de kortste keren voor dat de relatie met de buurlanden danig verzuurde. Het land zag ook met lede ogen aan hoe de twee grootmachten waartussen het gekneld lag meer en meer toenadering tot elkaar zochten. De niet-aanvalspacten die Polen met Duitsland en de Sovjet-Unie had gesloten mochten niet baten. Polen raakte verder geïsoleerd met enkel nog Frankrijk als verre en weinig enthousiaste bondgenoot.
Toen finaal nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie een bondgenootschap met elkaar aangingen, waren voor Polen de dagen geteld. In september 1939 vielen beide landen Polen binnen, begin oktober was Polen voor een tweede keer van de kaart geveegd. Zes jaar, miljoenen doden en onvoorstelbare oorlogsschade later werd de staat hergesticht als communistische vazalstaat die men bovendien ook nog eens zonder veel consideratie enkele honderden kilometers naar het westen verschoof. Pas in 1989 herwon het land definitief de vrijheid. Die recente geschiedenis leverde uiteraard een flink trauma op, iets waar men best rekening mee houdt wil men het Polen van vandaag begrijpen.
Misschien wel een beetje eenzijdig, net als onze (mijn) gevoelens tegenover Italië (omdat wij dat land van wekelijk zeer dichtbij hebben meegemaakt), voel ik om onbepaalde redenen een zekere sympathie voor… Polen. En het is dan ook geen toeval, dat wij daar een zekere band tussen zijn gaan ontdekken.
Ik ben in het Ieperse, waar ik tot de volwassenheid heb mogen leven, inderdaad op 4 September 1944 bevrijd door Eenheden van het Pools Bevrijdingsleger. Ik was toen 8 jaar, maar het is nog altijd als de dag van gisteren dat er (beperkte) schermutselingen waren tussen de terugtrekkende Duitse Eenheden van meestal oudere mannen, en de veel jongere Poolse ‘Bevrijders’ van toen. Maar als er al doden vielen, was het meestal aan Poolse kant. U las van mij op deze blog al dikwijls over twee van die gesneuvelde jongens, die op onze Gemeente door een voltreffer gedood werden, en wier namen jarenlang tussen de andere parochianen voorgelezen werden tijdens de Zondagsmis. Het waren ene Tadeus Sarò en ene Thadeus Manikovski. De ene gedode Duitser, vlakbij, die pas begin Oktober werd teruggevonden bij de bietenoogst, werd door de omstaanders tegen de waterkant zomaar in de grond gestopt. Later zorgde de Veldwachter dat die opgegraven en (dievelings?) naar een verzamel-begraafplaats overgebracht werd. Dezelfde Poolse Eenheid had verder ook nog Roeselare bevrijd, reden dat aan de rad van die stad nog altijd een ‘Pools Kapelletje’ in ere wordt gehouden.
Toen we (Mei 2002) in Italië onze ruwbouw afgewerkt wilden krijgen, dienden we in die zeer landelijke omgeving, vanzelfsprekend beroep te doen op de plaatselijke Ambachten. Waar we onze eerste woordjes Italiaans leerden van de werklieden. Waaronder ene… Pool. Die hielp ons, voor en na zijn werkuren, voor war drinkgeld, met allerlei kleine karweitjes en/of boodschappen. U moet maar eens ’n omheining (om de herdershonden van de straat te houden) in een nieuw vreemd land, in een vreemde taal, proberen te vinden en geplaatst te krijgen. Die vriendschap heeft jaren geduurd, tot die z’n helper op ons afzond, omdat hijzelf niet langer door z’n werk gerocht. En die ‘helper’ bleek ‘n Oekraïner te zijn, niet alleen met gouden handen, maar ook met een gouden hart. Tot de eigendom verkocht geraakt, zorgen hij en zijn Dame voor het onderhoud.
Dat we naar Italië uitgeweken zijn, is zeker niet toevallig, maar de criminele aansprakelijkheid van de Belgische rotte vriendjes-politiek. We geraakten in Italië omdat ons onze bouwgrond waarop 2 eerder vervallen woningen stonden toen we dat kochten (1987). door de Staat Sp & CVP, ontstolen werden. Door het gebied achter onze rug en in den donkeren op hun kaarten anders in te kleuren. Van woonzone, wat het al honderden jaren was, zo maar tot landbouwzone ingekleurd, omdat het paalde aan de overkant van het landweggetje aan akkerland. Deze eigendom was 1,5 Ha groot, en door ons ingericht als hobby-boerderij. Na 9 jaar vruchteloos procederen zijn we het dan ook afgetrapt. Omdat we, op tocht in het Land onzer Dromen, midden de heuvelende olijf- en wijngaarden, toevallig een onafgewerkte ruwbouw vonden, die al jaren te koop stond. Deze keer zonder voetangels of schietgeweren vanwege de Overheid.
Van de Gemeente in de Vlaamse Ardennen kwam, de dag zelf dat we daar de notarisakte dienden te ondertekenen, een laconiek berichtje binnen, dat ze hun standpunt ineens wèl wilden wijzigen. Als we maar niet méér dan 30% toevoegden aan de bestaande kubieke meters. Na de eerste uitbreiding van hoogstens 30%, kon dan, als eenmaal alles terug regen- en winddicht was, nogmaals +30% vergund worden.
Dan heeft onze zoon daar de teugels overgenomen. Op het einde dus iedereen gelukkig en tevreden.
Hof van Cleve,
Dichte gebuur, nooit verbouwproblemen gehad…
*
Na deze historisch wijde en ook minder wijde trektocht, zijn we, net als een afgedankte Kleine Keizer en zijn Madam, in onze voorlopig laatste rustplaats aangekomen. Moe maar tevreden. Ook onze 3 Duitse Herders zijn oud geworden.
Maar de wereld draait door. In de Oekraïne broedt weer een burgeroorlog. WTV bracht vandaag een reportage over Lernaut & Hauspie (spraaktechnologie) uit 1999. Gisteren waren Trump, Poetin en vele andere Grootheden gezellig verzameld aan de Parijse Arc de Triomphe. En in China loopt de E-commerce tot in de miljarden per dag.
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Het cijfer 2020 is ook de weergave van de hedendaagse spreidstand tussen twee keer hetzelfde. Een Westerse samenleving van de eerste twee cijfers die vooruit wil. Omdat ze altijd al de voorste is geweest, en een tweede uitzwermende samenleving in opkomst: de Afrikaanse, de Aziatische, de Zuid-Amerikaanse en die van onze tegenvoeters aan de andere kant van de wereldbol. Die bestaan allemaal uit een soort door ons mindergekende andere ‘Beschavingen’ die dikwijls eeuwen ouder zijn dan de onze en die zich nu, dank zij de robotica, met de snelheid van Het Licht willen meten met de onze.
*
Zelzate! Het dorp Zelzate in Oost-Vlaanderen! Het is weer ’n woord met dubbele klank, net als 2020. Daar werd bekend gemaakt, dat in het nieuwe Gemeentebestuur, het ‘condon sanitaire’ werd doorbroken. Stel U even voor zeg: de Slinxen besturen er (na slinkse achterbakse manoeuvres?) samen moet de Communisten-Nieuwe-Stijll. Moeten de mensen van Het Vlaams Belang nu gefrustreerd zijn, omdat ze zelfs op dàt vlak, moedwillig achteruit worden gesteld? De schrik voor het voortbestaan van La Belgica moet er wel dik inzitten! Of is dat het begin van de Nieuwe Tijd waar het Gezond Verstand primeert op de kuddegeest?
Is het integendeel laag-bij-de-grondse dorpspolitiek die als ’n strovuurtje weer even rap zal gaan liggen? Is dit integendeel het signaal dat alle zwaar beledigende ‘corons sanitaire’ ’n serieuze klap gaan krijgen? Maar als ’n erudiet man als die (respectabele) Geneesheer, kandidaat voot de PvdA in Zelzate, in het gewone leven leeft salen let andere dokters, als de gelijken van De Kleine Man: wat is dan daar mis mee? Als ’n tweede Trotski zal die wel in deze tijd niet willen of niet mogen gedragen!
De Waarheid is zo eenvoudig als ze gropt is. Ook deze (partij)grenzen moeten weg om plaats te maken voor dat al-oude begrip dat teruggaat tot het Begin der Tijden. Namelijk dat we samen één Volk zijn. Waar samen de meest bekwamen er de leiding van krijgen. Mits, uiteraard onbevooroordeeld en onder streng toezicht.
Eenzelfde soort ‘partij-loosheid zagen we al langer in de kleine dorpspolitiek. Die noemen zich dan ‘De Gemeentebelangen’, Samen’ of ‘Iedereen’; om het even, als ze maar in de gunst van de Kiezer dachen te kunnen komen. Zelfs als waren de onderling als water envuur, als hun ‘Belangen’ maar niet samenliepen met het Belang van alle Vlamingen en vooral niet met de belangen van de Partij Vlaams Belang.
Venetië
*
Het klinkt misschien wat betweterig, maar in de Geschiedenis van vòòr uitvinding van ‘partijen’ zijn er talloze voorbeelden te over van ‘Goed Bestuur’, zij het dan p zeer plaatselijke schaal. In de tijd der ‘Steden’ was er welvaart en onderlinge verbodenheid. Zij het dan met al de tekortkomingen eigen aan de tijd, zoals het uitvechten van onderlinge bloedige vetes. Nu, in deze digitale tijden, weet De Mensheid wel beter. Neem Brugge. Neem Amsterdam. Neem Rostock. Neem vooral de Italiaanse steden. Rome, Venetië, Turijn, Siena, Firenze. Vooral de ‘Bloemenstad’ – Florentina – d stad der Mediici, kan als voorbeeld staan voor ‘Goed Bestuur. De bibliotheken staan vol met geleerde boeken over die tijd. Ikzelf ben er op uit gekomen door Margroetje Vande Ghinste, de ub-echte keizersdochter uit Nukerke bkj Odenaarde. Gewoon omdat we bij toeval in Italië terecht waren gekomen dicht bij Bolsena, waar deze Grote Dame voor de rest van haar leven, terecht was gekomen, nadat ze als Margaretha van Parma, Landvoogdes der Nederlanden in Mechelen haar vaderlijke opdracht had vervuld.. Daar huwde ze een der zonen di Medici, en weduwe geworden., huwde ze nadien de Hertog van Farnèse, een naam die overbekend is uit de Bloeiperiode der Bourgondische Nederlanden. Sorry voor de trouwe lezer voor deze zoveelste herhaling van de zoveelste herhaling.
*
Ook in Firenze waren er toen godsdienst-troubels en opstanden, naast fantastische kunstenaars als Dante Allighieri. Maar het St dsbestuur was –toen al – helemaal democratisch, d.w.z. volgens de uitdrukkelijke wil van het Volk van Firenze. De benoeming was zeer tijdelijk, de Leider diende teruggetrokken te leven om nergens door verkeerd beïnvloed te worden en op het einde van zijn opdracht, diende hij voor Het Volk verantwoording af te leggen.
Het is goed daarbij te weten, dat Firenze gesticht werd door Julius César, als bloemenparadijs en rustige oude dag voor zijn legioensoldaten. Vandaar dat tucht, respect, orde en regelmaat er een vruchtbare bodem hadden.
*
*
De kruisgang van het socialisme
*
‘De ‘inclusieve diversiteits-doctrine’ zal de verzorgingsstaat slopen.’
In een pas gepubliceerd interview met Doorbraak slaat
Erik De Bruyn
(sp.a Rood 2.0)
nagels met koppen: ‘Wat bij de sp.a ontbreekt is coherentie, consistentie en consequentie in standpunten. Het onderliggende ideologische framework ontbreekt.
*
De voorstellen van de sp.a vandaag, dat is kortingsbonnen-socialisme: een mooi voorstel hier, wat extra pensioen daar…’ De opmerkingen van De Bruyn snijden hout, maar zijn analyse is onvolledig, waardoor een coherent beeld van de crisis op links ontbreekt.
Het Salariaat
*
Het ‘salariaat’ voelt zich steeds meer aan zijn lot overgelaten.
De sp.a is volledig afgedreven van de ‘harde’ retoriek van de vroegere arbeidersklasse waar het vooral draaide om goed betaalde jobs, werkzekerheid, betere werkvoorwaarden, een eerlijke sociale zekerheid en het secularisme tegenover de religie. Ten aanzien van de lagere middenklasse en het sterk groeiend leger van lagere bedienden, heeft de arbeidersklasse aan belang ingeboet. Daarom is het beter om van ‘het salariaat’ te spreken: werklieden, bedienden, ambtenaren… Hun eisen zijn zeker niet meer zo fundamenteel, maar ze zijn wel erg kwetsbaar voor de fluctuerende, internationale conjunctuur. Het ‘salariaat’ voelt zich steeds meer aan zijn lot overgelaten en al lang niet meer vertegenwoordigd door de sp.a, laat staan door Groen of de PVDA, die eerder een deel van het probleem vormen.
Vol-gevreten socialisten
*
De barricade-retoriek van de onrustige, potige arbeidersklasse heeft plaats gemaakt voor de ‘zachte’ benadering van de sp.a, naar analogie met de knusse, zachte fauteuils van de macht, waar de kolkende geldstromen weelderig richting de achterban stromen. Volgevreten socialistische voormannen met dure wagens hebben het over de belangen van de arbeiders, ‘terwijl anderzijds de banden met het bedrijfsleven worden aangehaald’ (Sid Lukkassen). Geloofwaardigheid? Het patronaat – de oude vijand – is een medestander geworden. De goede contacten met de bankenwereld en het bedrijfsleven resulteren in een opeenstapeling van wansmakelijke schandalen en verrijkings operaties.
‘De inclusieve diversiteits doctrine’
De nadruk komt vooral te liggen op racisme. Door het onvermogen om het economisch programma in een sterk globaliserende omgeving tot uitvoer te brengen, werd bovendien de retoriek ernstig bijgesteld. Door de toenemende instroom van nieuwkomers verkleurde het salariaat grondig en werd de oude socialistische leerstelling afgezwakt ten voordele van de “inclusieve diversiteitsdoctrine”. De nadruk komt vooral te liggen op racisme, gelijke rechten en kansen voor vrouwen, allochtonen, homoseksuelen… Het economisch dilemma om de verzorgingsstaat overeind te houden ten opzichte van de neoliberale krachten, verdwijnt uit beeld. Het salariaat voelt zich steeds meer in de steek gelaten en neemt de wijk naar het Vlaams Belang en de N-VA, in de hoop dat daar hun rechten worden geprevaleerd.
Jan Boekestijn voelde de bui al enkele jaren geleden hangen: ‘Het kosmopolitische “links” zal samen met de kapitalisten de verzorgingsstaat slopen.’ De Europese sociaaldemocraten zijn kosmopolitisch en ontvangen de nieuwkomers met open armen. Het salariaat heeft daar weinig boodschap aan.
Het vreest dat de lager geschoolden steeds sneller hun job zullen verliezen en dat de sociale zekerheid steeds meer wordt leeggezogen door de vele nieuwkomers. Door de massale instroom van laaggeschoolde migranten zouden de lonen wel eens kunnen zakken en de arbeidsmarkt ongezien flexibel worden. Zo ziet het salariaat een eigenaardig bondgenootschap ontstaan van de Europese socialisten, de neoliberale en de kapitalistische krachten die – elk met een eigen agenda – de sociale zekerheid willen slopen, terwijl partijen die de nationale eigenheid onderstrepen en de instroom trachten te beperken daarmee de verzorgingsstaat trachten te vrijwaren.
‘De inclusieve identiteitspolitiek’
De combinatie van een versterkte nationale identiteit, een veel strakkere migratie- en regularisatiebeleid met het ontvetten van de sociale zekerheid klinkt als muziek in de oren van het salariaat. ‘De inclusieve identiteitspolitiek’ vormt een schakel naar de toekomst om de sociale zekerheid te borgen. Als ze deze strategische piste verder uitwerken, zullen de N-VA en het Vlaams Belang het socialistische electoraat met succes verder binnenhalen.
De voorstanders van de inclusieve identiteitspolitiek werpen tevens met succes ook een dam op tegen de ideologische verbrijzeling van iedere vorm van identiteitsbeleving door het amalgaam van Groen, de sp.a, de PVDA en tal van satellietorganisaties en -publicaties, zoals de Standaard. Zo wordt de nationale identiteit herleid tot een conglomeraat van vele deel-identiteiten – die aan een ajuin doen denken – en van schijnbaar tegenstrijdige culturele invloeden, die er ons steeds moeten aan herinneren dat de mensheid één grote familie is en de nationale identiteit eigenlijk fake is. Zo pleitte Arne Doornebal in de NRC voor de aanleg van een brug tussen Marokko en Spanje. De vele vluchtelingen kunnen dan op een erg veilige en vooral snelle manier de weg naar Europa vinden. Het salariaat huivert.
In belang van het salariaat
Ook de genderidentiteit wordt verpulverd. De mannelijke identiteit moet worden ontmanteld. Facebook vindt de binaire gender-opdeling (man-vrouw) archaïsch, dus weinig progressief. Facebook zet deze nieuwe maatschappelijke evolutie kracht bij door de ‘cliënt’ maar liefst 71 genderrollen aan te bieden: hermafrodiet, pangender, polygender… Keuze zat!
Het salariaat heeft daar geen boodschap aan en kiest duidelijk voor de nationale en de gender-identiteit, met uitwassen als Jair Bolsonaro en Donald John Trump als antihelden van de politieke correcte elite en de LGBTQIAP-liga.
De breuk tussen de partijen die een ‘inclusieve identiteitspolitiek’ naar voorschuiven en het amalgaam dat kiest voor de “inclusieve diversiteitsdoctrine” is compleet. Bart De Wever weet wat hem te doen staat. De ideologische oorlog met ‘links’ moet worden voortgezet… in belang van het salariaat, dat eens tot het electoraat van de sp.a behoorde.
Julien Borremans,
Salariaat versus socialisme
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Beroeps misvorming! Ja, dat mankement(of is het eerder ’n gave?) bestaat inderdaad. Zelfs op deze blog. Want hier is een boekhoudertje aan het woord. Alles netjes op zijn plaats. In de juiste volgorde. Liefst alfabetisch geklasseerd. Goed terugvindbaar voor iedereen. Zo zijn kronieken uit Oude Tijden. Die zijn geschreven niet als tijdpassering, maar om latere te getuigen voor alle komende generaties.
De logica op dit, mijn verhaal hierboven, is dat er een tijd is van komen en een tijd van gaan. En dus ook bij definitie voor de kleurenpartijen zoals alle –ismen waaronder wij zwichten. Dus ook voor La Belgica, Het Schip van Staat, is de tijd van gaan gekomen. Wie bevaart er in Godsnaam in deze tijden nog de wereldzee met ’n driemaster?
*
Koning Albert I (de rotsenduiker) heft na Den Goten Oorlog (waar er nu zoveel om te doen is) openlijk verklaard, dat hij, qua bestaanszekerheid, zijn Koninkrijk aan het Socialisme verbond. Herlees dan eens die ene zin uit het verhaal van DOORBRAAK:
het secularisme tegenover de religie.
Het jaarlijks traditionele Te Deum in de St Goedele is dus één lang en vervelend stuk theater geweest?
Vandaag blazen de klaroenen en om12 uur luiden alle kerkkken van het land. Om, lijk Lazarus, te proberen de miljoenen jonge slachtoffers terug tot leven te wekken? Maar troost U: onze jonge Sire gaf, aan het Graf van de Onbekende Soldaat, ter overweging dat zelfs anonimiteit vruchtbaar kan zijn voor de toekomst. Benieuwd hoe overgrootvader Emiel, in 1914 uit het Ieperse met have en goed gevlucht, hij of zijn zonen in de loopgraven, hoe die zouden gedacht hebben toen ze, gesneuveld of geveld door de Spaanse Griep, in ellendige omstandigheden op de vlucht probeerden te overleven.
Gebr. Van Raemdock
Als d’ene sterft, is d’andere ook dood.
*
Neen, rekenschap komt er niet. Wel, van op veilige afstand, stoere taal om op op de eigen borst ye kloppen. NOOIT MEER OORLOG. Want zij, ze zullen het à la Merkel, nogal ’n stukje beter doen.
Tot puntje bij paltje komt en De Stomme van Portici weer wordt bovengehaald…
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Er is/was collaboratie en collaboratie. Al naargelang de Overheid van ‘n bepaald tijdperk in de Geschiedenis, is/was dat ’n onvergefelijke fout (die met de dood wordt bestraft), en de andere keer aangeprezen wordt als de enig politiek-correcte leefwijze. Aan U de (juiste) keuze.
Toch voor het te laat is.
Apen apen apen na…
*
Conclusie? De enige verdedigbare conclusie is, dat in beide gevallen de ‘dhimitude’, d.i. de klakkeloze onderwerping het gevolg zal zijn. Scherp gesteld: Joden vervolgen in het 1ste geval, of… Joden vervolgen in het 2de geval.
Verwondert dat iemand? Neen, toch, want onze Westerse Beschaving is geworteld op … de Joodse Bijbel. Gezien van het niveau van de islammerij, is dat voldoende reden om de twee ineens als onkruid te verdelgen.
Maar neen, is het antwoord. De islammerij is dat standpunt al lang voorbij. Buiten hier en daar wwat fanatiekelingen. Ze zijn mee geëvolueerd zodat we nu allemaal als (Moslim) Broeders bijeen kunnen leven.
Dat zijn trouwens de worden van de Euro Nationale Hymne…
Beethoven mest het nog beleefd hebben!
*
Persoonlijk beleven we iedere dag allemaal hetzelfde als we rond ons kijken.
Het hoofd buigen, doen alsof en Gods water over Gods akker laten lopen. Het is (was?) de houding van de meeste menselijke wezens, begaafd met ‘redelijk’ verstand en vrije wil. Kuddegeest. Zich laten meedrijven met de stroom. Wit, zwart, bruin, rood, gestreept of groen. Zich laten leiden, d.i. zich laten bij de neus nemen door de Meesters in ht Grote Denken. Maar zekerlijk niet in het Grote Doen.
Het woord ‘Parlement’ zegt het troiwens zelf. Parlare, parlare, babbblare, babbelare. Elkaar de loef afsteken. Verbloemen. Postjes uitdelen of postjes krijgen.
En als er al eens in ons Land dat ligt tussen de Zee en de Schelde een jongere soort opstaat, dan wordt die gebrandmerkt en uitgesloten. Ja, vervangen zelfs door anderen, jongeren met ‘buitenlandse roots’…
In Duitsland kan het, als naar gewoonte, altijd nog erger. Ook daar is de vijand al binnen de muren. Erger, hij wordt daar niet alleen geduld, maar ook aangemoedigd. Maar stil, houdt het stil. De mensen mogen niet ongerust gemaakt worden!
*
*
Moslimjournalist undercover in moskeeën: ‘Alle ongelovigen moeten worden vermoord’
Moskeeën verspreiden antisemitische complottheorieën over ‘Joodse samenzwering’ – Islam en Moslim Broederschap hebben dankzij bondskanselier Merkel vaste grond in Duitsland
De Pakistaans-Duitse moslimjournalist en terrorisme expert Shams Ul Haq (foto) ging undercover in enkele grote moskeeën in onder meer Leipzig en Dresden, en toonde aan dat imams en andere moslimgeestelijken in Europa ongehinderd kunnen blijven oproepen tot aanslagen, Jodenhaat, en zelfs het vermoorden van alle ongelovigen die zich weigeren te bekeren tot de islam.
‘Sachsen is een centrum van het salafisme, dat zelfs kinderen hersenspoelt en tot terreur verleidt,’ aldus Ul Haq, een moslim die in 1990 van Pakistan naar Duitsland emigreerde. Onlangs besloot hij om undercover in Duitse moskeeën te gaan, omdat hij iets wilde ondernemen tegen imams die in zijn ogen de islam een slechte naam bezorgen.
Openlijke oproepen tot jihad en Jodenhaat
In de Alfaruq moskee in Dresden
blijken illegalen te worden verborgen en te worden aangezet tot de jihad, de ‘heilige oorlog’ namens de islam. In het islamitische culturele centrum ‘Mara Elsherbiny’ verspreidt de voorzitter en tevens Moslimbroeder
dr. Saad Elgazar
de beruchte complottheorie over een wereldwijde ‘Joodse samenzwering’.
Deze antisemitische theorie, die in de islam gebaseerd is op het bevel van Allah dat de moslims eerst alle Joden moeten uitroeien voordat de ‘dag des oordeels’ kan komen, duikt in de loop der geschiedenis steeds opnieuw op en lag aan de basis van het uitmoorden van minstens 6 miljoen Joden door Nazi Duitsland, en tevens de diverse (mislukte) oorlogen die groepen Arabische landen al voerden om de Joodse Staat Israël te vernietigen.
‘Alle ongelovigen komen in de hel en moeten worden omgebracht’
Voorzitter Elgazar houdt de gelovigen ook voor dat de Moslimbroeders in Duitsland en Europa – die volop steun genieten van het Turkse regime Erdogan - wel degelijk streven naar politieke macht.
Ook volgens Clown Obama os
komen ‘De Kafirs (scheldnaam voor alle niet-moslims) allemaal in de hel. Ze moeten worden omgebracht omdat ze ongelovig zijn,’ preekt imam Hassan Dabbagh in
de Al Rahman moskee in Leipzig.
*
Op vragen van Bild reageren de imam en de voorzitter echter ontkennend, en stellen ze dat ze ‘niets tegen Joden’ en ‘enkel vreedzame bedoelingen’ hebben. Alles wat de journalist in de moskee zou hebben gehoord ‘zijn leugens,’ maar de Duitse binnenlandse veiligheidsdienst houdt hen wel degelijk al jaren in de gaten vanwege het verspreiden van haat.
Verplichte schoolexcursies naar radicale haatmoskee
Islamcriticus en politicoloog Hamed Abdel-Samad verklaarde al enige tijd geleden tegen de ZDF dat de moskee een centrum is voor mobilisatie voor de Palestijnse Gaza oorlog tegen Israël en de oorlog in Syrië. De Moslimbroederschap is volgens Abdel-Samad ‘de moeder van alle islamistische bewegingen, de moeder van het wereldwijde terrorisme en ook de moeder van de financiering van de wereldwijde jihad.’
De Westerse wetten zijn in de ogen van journalist Ul Haq te slap ‘om deze misdadige handelwijze te beëindigen.’ Nog erger: de radicale Alfaruq moskee is opgenomen in verplichte excursies voor Duitse schoolklassen, vermoedelijk om de jongste generaties – net als sommige scholen in Nederland doen - op deze wijze ‘kennis te laten maken’ met de extremistische religieuze ideologie die door de Europese elite is aangewezen om in de toekomst ons continent over te nemen.
Merkel gaf Moslim Broederschap en islam vaste grond in Duitsland
Ook Zvi Yehezkeli, een journalist die vooral in Israël naam maakte met undercover reportages, wist onlangs diep door te dringen in de moslimgemeenschap in Duitsland. Tevens sprak hij met tal van overheidsofficials, extremisme experts en moslimgeestelijken, die allemaal bevestigden dat de islam vooral dankzij bondskanselier Angela Merkel vaste grond in Duitsland heeft gekregen, en de radicale Moslim Broederschap zelfs letterlijk aan één tafel zit bij overleggen met Merkel. (2)
Tot op n mooie dag, zoals in de Verenigde Staten, er een bom ontploft die niemand had zien aankomen. En de bende huichelaars in een paar seconden uit de Macht gewipt wordt. Om traag maar zeker vervangen te worden door Het Gezond Verstand. Een mens van vlees en bloed, met fouten en met gaven. Maar met de juiste… roots.
oersterke eik. Een man met ervaring in de zakenwereld. Waar er zekerlijk geen cadeautjes worden uitgedeeld.
Nu wordt daar achter de coulissen geknokt als om prijs. Trump boven de gordel, zij er steevast onder. Specifiek voor Amerika: hij voor het oog van de camera, zij achter de rug en in den donkeren.
*
Waar zo’n man vinden op ons eigen Continent? Bij de Oude Grieken zoch Diogenes er ook al naar…
**
*
Waar de juiste persoon vinden?
Het moet iemand zijn die de Staatskas niet nodig heeft om privé orde op zaken e stellen.
Iemand die op de koffie gaat bij zijn vriend, de Vlad, wier land samen met ons en het zijne tot 2x toe gevochten heeft om het barbarebdom te verslaan?
*
Iemand die op de thé gaat bij vrienden die 70 jaar lang in oorlog op leven en dood met elkaar leefden?
Die met de machtigste economie ter wereld op zijn manier goede zaken doet.
Die integendeel moslim-dictaturen de pas afsnijdt en gas (maar ook aardolie) terugneemt van wat Clown Obama met gulle hand zijn Moslim Broeders heeft toegestopt
Die (zonder uitgelokte oorlog) de laagste werkloosheid sedert bijna 100 jaar haalt, met terzelfdertijd machtige beursindexen ‘all over the world’.
Iemand die met de dichtst mogelijke familiebanden vast verbonden staat tussen Jeruzalem en St Petersburg?
Iemand die open en bloot zijn vijanden van de (medeplichtige) Pers te woord staat voor de camera’s.
Ieland die vrijelijk onbesproken Rechters aanstelt en nalatige Ministers wandelen stuurt?!
Kortom, iemand van wie de verguizing stilaan stil valt. Waar er al af en toe, zeer zeldzaam, een woord van lof tot ons doordringt.
Zo lang er bij ons geen ‘Nieuwe Gewaden’ worden aangetrokken, blijft de islammerij woekeren en hinkt onze welvaart achterop.
Hier is iemand aan het woord die verlangend uitkijkt naar 25 Mei 2019. Omdat daar misschien bij ons eenzelfde soort ‘bom’ ontploft als in de Verenigde Staten. Volgens de bestaande tijdsrekening loopt Amerika 7 uur achterop, en leeft dat land, a.h.w. in een andere dimensie.
Een vergelijking die niet ons voordeel uitvalt… Zeven uur achter, en toch, qua aanpak, mijlen voorop.
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Dat soort koningskinderen vindt men zowat eon beetje overal ter wereld. Ze doen me denken aan de zonen van het eerste mensenpaar, die nochtans in het Aards Paradijs leefden.War de ene de andere de kop insloeg met een ezelskaakbeen. In ons kleine Landje, is dat geen ezelskaakbeen meer, maar ineens het ganse nog levende beest. Iets dat, geloof me, niet simpel is.
*
Als twee honden vechten, enz
Het is een wijsheid zo oud als de dag. Deze keer speciaal opgediept voor de Held zijner Eigen Dromen. Een begaafd historicus heeft aan één woord genoeg. Dit woord moet volstaan om er meteen de passende conclusies uit te trekken. Als tijdverdrijf is weven misschien wel goed, maar afgewerkte weefstukken afleveren, dat brengt meer op.. En om de poen is het te dien.
Hieronder zult U, net als ik, tot de verbijsterende vaststelling komen, dat het Vlaams Belang vòòt de volgende Lente, zijn winters goudhaantje zou moeten kortwieken om eens en voor altijd ‘salonfähig’ te worden. Daar, waar stout gesproken, altijd half gewonnen is geweest.
Ook in 1302 heeft men de Aanvoerders tijdens de Gulden Sporenslag niet gewijzigd.
*
Met iedereen, mor nie mê maa.
Weeral (eens te meer) goed. Soit. Laten we onderhandelen. Om op zeker ogenblik aan hetzelfde zeel te trekken, om de seconde nadien het gezamenlijk doel te bereiken.
Het is niet alleen de beste, maar ook de gemakkelijkste oplossing. Zodat we achteraf met àlle buren in vrede en harmonie kunnen leven. Als die miljarden transfers maar stoppen en we de grenzen waar ze nodig zijn, kunnen sluiten.
Op de manier waarop men bezig is, komt er in alle eeuwen der eeuwen geen oplossing. En ondertussen wordt e kloof almaar dieper. Alhoewel die opgevuld wordt met producten van de Zwarte Markt.
Zelfs aan het maken van Gemeenteraden in de Centrumsteden geraakt men er niet mrrt aan uit. Tenzij in LEUVEN VLAAMS, waar Allah, in naam van de Sociale Democratie, het zaakje bereddert.
Na gemeenteraadsverkiezingen en in het licht van de komende federale parlementsverkiezingen is een kritische reflectie van de koers die N-VA vaart op zijn plaats. Zeker tegen de achtergrond van de laatste peiling, waarin de partij strandt op slechts 25%, is het nuttig om ernstig na te denken over de richting die we uitgaan.
Volkspartij N-VA
N-VA heeft de rol van volkspartij van CD&V overgenomen en wordt nu blootgesteld aan gelijkaardige problemen als de Vlaams-nationale Volksunie destijds
We zijn er deze verkiezingen weliswaar in geslaagd een goede score te behalen in Antwerpen, maar dit zegt weinig over de uitslag die we op federaal niveau zouden kunnen verwachten. Naast de beloning van de kiezer in Antwerpen was er immers ook een opwaartse trend van Vlaams Belang en waren verliezen voor N-VA te merken in veel gemeenten. Wat blijkt uit de laatste peiling is dat N-VA niet minder dan 8 procentpunt verliest tegenover de verkiezingsuitslag in 2014. Gelet op de forse stijging (bijna een verdubbeling) van het Vlaams Belang is het duidelijk dat het leeuwendeel van dit verlies, zoals te verwachten was, naar de radicale Vlaams-nationalisten afvloeit. N-VA heeft de rol van volkspartij van CD&V overgenomen en wordt nu blootgesteld aan gelijkaardige problemen als de Vlaams-nationale Volksunie destijds, die uit elkaar gevallen is in diverse strekkingen.
Ideologische links-rechtstegenstellingen tekenen zich ook af binnen N-VA. Een deel van de achterban meent dat de partij te veel (vooral in beleidsdaden) aanleunt bij het centrum. Toch trekken progressievere N-VA’ers, zoals Jan Peumans bijvoorbeeld, de verkeerde conclusie uit de laatste peilingen. Ze menen dat de partij te veel naar rechts is opgeschoven en weer naar het centrum moet terugkeren, om het verlies te recupereren. Voorzitter Bart De Wever lijkt echter de juiste analyse te schetsen: ‘Dit is geen goede peiling voor ons. Ik zie ook dat al ons verlies naar Vlaams Belang gaat. Mensen zijn de migratiecrisis duidelijk beu.’
Communautaire stilstand
De spreidstand tussen de rechtervleugel en het centrum begint over te hellen naar het centrum
De conservatieve rechtervleugel begint inderdaad te morren en daar zijn verscheidene oorzaken voor aan te duiden. De spreidstand tussen de rechtervleugel en het centrum begint over te hellen naar het centrum, naarmate N-VA een beleidspartij is geworden die voortdurend compromissen moet sluiten met coalitiepartners. Het eerste en één van de belangrijkste compromissen was het op de achtergrond schuiven van het confederalisme als tussenstap naar Vlaamse onafhankelijkheid, in ruil voor regeringsdeelname.
Als je één van de fundamenteelste pijlers van je programma volledig moet opgeven, stap je beter niet in de regering. Hierin volg ik volledig de analyse van politicoloog Bart Maddens; namelijk dat de uitrookstrategie van De Wever een ongewild effect ressorteert. Door het gebrek aan communicatie over en focus op het communautaire, wordt dit terrein aan de federalisten weggegeven. Bovendien is deze regering, door de matigende invloed van CD&V en de liberalen, niet rechts genoeg om de PS zelf voorstander te maken van een ontmanteling van het federale België.
Roets 2019
Identiteit en migratie
Dat 4 op de 5 illegale migranten gewoonweg niet uitgewezen wordt, omwille van een gebrek aan middelen, is natuurlijk problematisch.
Naast de communautaire stilstand zijn de grootste frustraties het onevenwicht in de begroting en voornamelijk de kloof tussen het rechtse discours en het beleid, dat nog altijd geen efficiënt antwoord lijkt te kunnen bieden op de migratieproblematiek. Dat 4 op de 5 illegale migranten gewoonweg niet uitgewezen wordt, omwille van een gebrek aan middelen, is natuurlijk problematisch. Zo kan men onmogelijk een efficiënt uitwijzingsbeleid tegen illegale migratie op poten zetten en hier kan Vlaams Belang uiteraard garen uit spinnen. Wat Francken dan weer wel op zijn conto kan schrijven zijn enkele belangrijke overwinningen in symbooldossiers en de uitwijzing van migranten met een zwaar strafblad. Dat de wil en de moed er is, ga ik niet ontkennen. Het schoentje wringt bij de financiële middelen, de politieke wil van de coalitiepartners en het uitblijven van een sluitende Europese oplossing voor de buitengrenzen. Toch zal N-VA een manier moeten vinden om meer druk uit te oefenen op de coalitiepartners en haar programma ten gronde en zo efficiënt mogelijk uit te voeren.
De N-VA vaart ook een steeds liberalere sociaal-ethische koers. De conservatieve achterban binnen de Vlaamse Beweging, die destijds het Vlaams Belang inruilde voor de N-VA, zit niet te wachten op progressieve identiteitspolitiek. Die lijkt nu immers ook bij de Vlaams-nationalisten te zijn binnengedrongen, wanneer er bijvoorbeeld gepocht wordt met het aantal allochtonen of vrouwen op kieslijsten. Uiteraard is het positief dat allochtonen en vrouwen worden betrokken bij het Vlaams-nationalistische streven en is het mooi dat het verhaal van N-VA een zeer divers kiespubliek kan aanspreken. Wanneer het echter een op zichzelf staand doel wordt om zoveel mogelijk minderheden of vrouwen te mobiliseren, kom je op het terrein van ‘progressieve’ identity politics en (contemporain) feminisme. Dan selecteer je mensen voor kieslijsten op basis van hun groepsidentiteit (geslacht, etniciteit,…) en niet op basis van individuele capaciteiten.
Een ander punt is intellectuele consequentie: ikzelf ben bijzonder islamkritisch, maar indien er terechte kritiek wordt geuit op de gebrekkige integratie van de moslimgemeenschap, moet dit ook kunnen voor bijvoorbeeld orthodoxe joodse gemeenschappen die in complete segregatie leven. N-VA onthoudt zich van alle kritiek op de joodse cultuur wat dit betreft, omdat die gemeenschap natuurlijk een deel van het electoraat vormt. Dit is natuurlijk een argument van principiële en iets minder van strategische aard.
Cordon sanitaire
dat kan voor rechts-conservatieve Vlaams-nationalisten als een kaakslag ervaren worden
Wat daarnaast ongetwijfeld veel ex-kiezers van het Vlaams Belang voor de borst stoot is de continue verkettering van hun voormalige partij door N-VA, die toch een ideologische bondgenoot zou moeten zijn. Diezelfde resolute afwijzing is er niet richting het adres van Groen, die partij wordt met open armen uitgenodigd om samen te besturen in Antwerpen, dat kan voor rechts-conservatieve Vlaams-nationalisten als een kaakslag ervaren worden. Wanneer zelfs progressieve politicologen als Dave Sinardet, Carl Devos en Cas Mudde het cordon sanitaire achterhaald vinden nu het Vlaams Belang niet meer met de essentie van onze democratie botst, wordt het tijd dat een partij als N-VA stopt met het actief in stand houden ervan.
Politieke verdeeldheid onder Vlamingen is net datgene wat het federale België in leven houdt
Het cordon zit zowel langs binnen als langs buiten op slot. Vlaams Belang draagt een verantwoordelijkheid om volledig komaf te maken met zijn aangebrande verleden en een aantal prominente figuren op de achtergrond te schuiven. Als zij dit vertikken, dragen ze zelf bij tot de instandhouding van het cordon. Ook zou het moeten stoppen met het voortdurende inhakken op N-VA, om meer toenadering tussen de twee Vlaams-nationalistische partijen mogelijk te maken. De partijpolitieke rivaliteit tussen twee Vlaams-nationale partijen, die natuurlijk in dezelfde kiezersvijver vissen, is enorm frustrerend voor een idealistische Vlaams-nationalist. In een ideale wereld zouden de partijen de handen in elkaar slaan om samen de communautaire doelstellingen te realiseren. Politieke verdeeldheid onder Vlamingen is net datgene wat het federale België in leven houdt en waar de Franstalige partijen altijd zo handig gebruik van hebben gemaakt, om broodnodige staatshervormingen te blokkeren.
Niet naar het centrum
Als N-VA het probleem bij zijn wortels wil aanpakken, moet dus zeker niet naar het centrum opschuiven, maar vooral de daad bij woord voegen en meer druk zetten op de coalitiepartners voor een écht krachtdadig optreden. Als de regering hierdoor zou vallen, gaat N-VA met de status van martelaar naar de volgende verkiezingen. Bart De Wever ziet het klein houden van extreemrechts als één van zijn grootste verdiensten. Als hij daar een duurzame verwezenlijking van wil maken, zullen we een tandje moeten bijsteken.
Jorden Dewachter
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
De spreidstand! Waar is de tijd!
Jaren geleden luidde dat in de mond van de toenmalige Voorzitter van het Vlaams Belang het spagaat. Zoals U ziet op de afbeelding hieronder, is dat geen normale gezonde lichaamshouding…
*
Wat U hierboven via Doorbraak allemaal las bij Jorden Dewachter, laat ik voor diens eigen rekening. Persoonlijk wacht ik eerder op de komst van dat Klein Duimpje, dat met zijn vele vriendjes, de Reus Gulliver vloert, vastbindt met touwen aan piketten diep in de bodem ingegskagen, over zijn hele lichaam, hem vervolgens opladen en wegvoeren naar de vergeetputten der Geschiedenis. Zie
Goed. Laten we het verder hebben over open en gesloten grenzen. De
*
Ze hebben ons nu eenmaal vertrouwd gemaakt met open grenzen tussen onderling onze Europese landen. Valt ferm mee. Om praktische redenen. Buiten de criminaliteit die men – hoe bestaat het - totaal over het hoofd had gezien.
Zelfs voor het ‘recht’ der oorlogsvluchtelingen kan men inkomen. Als dat tenminste beperkt wordt in de tijd. Oorlogen namelijk blijnven nooit duren. Maar Niet-Blanke mensen moeten in Afrika blijven leven. Daar is plaays zat. Hier verschillen ze teveel. Geen bezwaar dus voor normale gezonde Burgers ui de Oostlanden tot helemaal aan de Noordpool. Wetten zijn er overal, maar bikj ons worden ze al te vaak niet toegepast. Wat crimineel is.
Vraagje. Waarom zijn er dan zoveel afgebakende gebieden op andere binnenlandse vlakken? Alles onder één gezamenlijke noemer: mutualiteit, syndicaat, werklozenkassen, enz. Op die manier worden de op profijt beluste partijgrenzen opgeheven ern kunnen de Burgers in alle vrijheid vrijelijk kiezen voor om het even welke gezonde politieke eenheids-leiding.
Dat de beste moge winnen. Vlamingen zijn rationeel genoeg, om voor hun eigen profijt te kiezen. Gesteld dat de partijpolitieke kleuren gewist zijn, en er – enig ter wereld - kan gekozen worden voor het Gezond Verstand.
Wedden, dat Europa op die manier een Gouden Dageraad zou tegemoet gaan?
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Geen grensmuur, afzetting, wat nog allemaal? Obama-care: wat betekent de Democratische winst voor Trump?
*
Kijk, kijk, hun toon is al heel wat gematigder. Zelfs hopeloze vraagstelling komt daarbij kijken. Het is dan ook nog wat vroeg om nu reeds de definitieve conclusies (uit de strotten) te trekken..
*
De Demac Rats in Amerika zijn gevloerd. Knock Out, maar ze weeten het nog niet. Wie het integendeel wel al weet, is Trump. Alleen nog maar door hen de hand te reiken. Want ze staan er samen voor en ze moeten er samen door. Liefst, zoals koningskinderen, door hetzelfde deurgat.
*
Ik noem geen namen. Maar een land waar geen Eendracht heerst, is een land zonder Macht. Eendracht naast eerbied voor het Gegeven Woord. Wat geldt voor het machtige Amerika, geldt ipso facto ook voor alle andere landen. De Nationale Wapenspreuk van ‘L’Union qui fait la Farce’ vinden we ’n klein beetje terug in de gerechtelijke beschikking van een Koninklijk DNA over het vaderschap van eigen vlees en bloed. Is ons Dolfineke nu ’n Boëlke of ’n Coburgerke? Haar voorkomen alleen voorkomt twijfel. De 2 andere erfgenamen + de aangeomen zoon zullen het bij de komende erflating geweten hebben! De ‘Eendracht’ zal dra wettelijk hersteld zijn, de Koninklijke Crypte in Laekèn zal straks in eendracht mogen bloeien…
-
War zich ondertussen in Amerika afspeelt gaat niet over lijken, maar over wijken. De criminele Clinton Clan Club wijkt voor de realiteit van elke dag. Hun senatoren die de Opperrechter die Trump wilde, wilden afschieten, zijn zelf door Het Volk afgeschoten. Is om over na te denken. Te meer daar nu al een van de verkrachte ‘slachtoffers’ bekend heeft, de ‘dader’ nooit te hebben ontmoet. Het zal dus anders dan bij Bertje den Eersten, een verkrachting op afstand zijn geweest. The show must go on. En dat zal die CNN-patat met de losse handjes voor het oog van de camera wel geweten hebben… Trump ziet voortaan – terecht – liever zijn hielen dan zijn tenen…
O ja, Trump kan dus gewoon verder ‘regeren’ via Presidentiële Decreten. Die natuurlijk door tegen-decreten kunnen ‘ontdecreet’ worden. Want, inderdaad, Amerika is, zoals we allemaal weten, Het Land van de Onbegrensde Mogelijkheden.
**
*
*
Republikeinen behouden Senaat: Democraten die tegen Kavanaugh waren weggestemd
Project Veritas verborgen camera: Democraten lieten grote aantallen illegalen stemmen – Staat Georgia onderzoekt of Democratische Partij kiessysteem probeerde te hacken
Het is historisch maar zelden voorgekomen dat de partij van een zittende president zetels won in beide huizen van het Amerikaanse Congres. De Republikeinen zijn daarom weliswaar teleurgesteld dat ze hun meerderheid in het Huis aan de Democraten kwijtraken, maar kunnen desondanks opgelucht zijn dat ze in weerwil van de meeste peilingen hun meerderheid in de Senaat behouden en zelfs uitbreiden. Opvallend is dat de Democratische senatoren die tegen de aanstelling van opperrechter Kavanaugh stemden, bijna allemaal hun zetel hebben verloren.
In de afgelopen 28 midterm verkiezingen sinds 1906 verloor de partij van de zittende president gemiddeld 30 zetels in het Huis en 4 in de Senaat. Alleen in 1934, 1998 en 2002 won de regerende partij zetels in het Congres. Nog niet alle uitslagen zijn binnen, maar de Republikeinen zullen waarschijnlijk 25 tot 35 zetels in het Huis kwijtraken, ongeveer het gemiddelde. Ze verrassen echter met de winst van 2 tot 4 zetels in de Senaat. (1)(3)
Anti Kavanaugh senatoren verliezen bijna allemaal
De Democratische senatoren die tegen de aanstelling van Kavanaugh stemden hebben bijna allemaal hun zetel verloren. Joe Manchin, de enige die voor hem stemde, won juist. Overigens erkende afgelopen week een van Kavanaughs beschuldigers,
de linkse activiste Judy Munro-Leighton,
dat ze loog toen ze beweerde dat ze in een auto door hem werd verkracht, en gaf ze toe dat ze de opperrechter zelfs nog nooit ontmoet heeft (2).
Meineed?
De door de media voorspelde ‘blue wave’ is uitgebleven. De Democratische meerderheid in het Huis kan nu weliswaar van alles proberen om Trump te dwarsbomen, maar uiteindelijk behoudt de Senaat het laatste woord.
Project Veritas: Democraten lieten grote aantallen illegalen stemmen
Uit een nieuwe serie met de verborgen camera opgenomen documentaires van de onafhankelijke onderzoeksjournalisten van Project Veritas is gebleken dat sommige medewerkers van kieslokalen tegen alle regels in grote aantallen ‘non citizens’ -oftewel illegalen- hebben laten stemmen, wetende dat die doorgaans in grote meerderheid op de Democraten stemmen. (4)
Ook bij de presidentsverkiezingen in 2016 hebben de Democraten op deze wijze verkiezingsfraude gepleegd, wat toen echter vergeefs bleek. Het zal geen verwondering wekken dat de Democraten daarom grote voorstanders zijn van massa immigratie uit Latijns Amerika, terwijl Trump die juist fors wil indammen.
Probeerden Democraten kiessysteem te hacken?
Afgelopen maandag stelde de staatsminister van Georgia, de Republikein Brian Kemp, zowel de FBI als het ministerie van Homeland Security op de hoogte van een onderzoek naar serieuze beschuldigingen dat de Democratische Partij het kiessysteem heeft geprobeerd te hacken. De Democraten ontkenden in alle toonaarden, en zeiden dat het om een ‘wanhopige poging’ van Kemp ging om gouverneur te worden, wat overigens lijkt te zijn gelukt. (5)
Eerder werd Kemp juist zelf beschuldigd van het manipuleren van kiessysteem door meer dan een half miljoen geregistreerde kiezers te schrappen omdat ze uit de staat waren verhuisd, wat na onderzoek slechts voor enkele tienduizenden het geval zou zijn. Waar of niet, in Georgia, Texas en zeker een tiental andere staten zijn grote problemen gemeld met de stemmachines. (6)
Waar dat ‘Huis van Afgevaardigden’ zo ineens vandaan is gekomen, mag Joost weten. Dat schijnt ineens wel degelijk een belangrijk ‘Huis’ te zijn. Vooral omdat ‘zij’ daar ’n krappe meerderheid hebben behaald. Elders las ik al, dat om het even wat daar ‘afgeknald’ wordt, door de Senaat, waar Trump de absolute meerderheid heeft, toch kan blijven doorgaan. Louter goed betaald tijdverlies dus. Maarja, een kinderhand is dan ook gauw gevuld.
Wat nog rapper zou moeten gevuld worden, is het vakje met het aantal jaren amigo onder de uitspraak voor meineed in de zaak tegen die Opper Rechter. Die zaak zal later in de Geschiedenisboeken vermeld worden als ‘The One Beer Show’, ’n eenakter los uit de hand opgevoerd diir President Trump. Wenn? Where? How? I d’nt remmember. But I remember for sure: I had just one beer.
*
Wat mij ook van het hart moet, is dat allegaartje van speciaal volk dat bij de Democ Rats voor het eerst zou verkozen zin. Twee fanatieke moslima’s met ‘Salem Aleikum’ als begroeting, publieke homo’s en diverse bewoonsters van het Lesbos, vakbondsafgevaardigdeen en ander riftje-raftje, zoals ons Ma zou gerzegd hebben. En ze zou nog gelijk hebben gehad, ook.
Uitspraak van het woord USCITA is heel eenvoudig . Je zegt gewoon
OESJIE TA….
*
De Italiaanse Regering ‘Nieuwe Stijl’ om zeep helpen. Er is inderdaad niets nieuws onder de zin.
Zeep! Op chemische wijze menselijke resten omzetten in zeep: in de oorlogsjaren was dat een veelvuldig voorkomend bezaugheid in de directe omgeving van alle Nazi concentratiekampen. Nu wordt het ‘om zeep helpen’ opnieuw uitgeprobeerd met een heel Volk dat zich eertijds door zijn (Linkxse) Leiders in de oorlog heeft laten meeslapen. Nu denkt de huidige Leiding daar helemaal anders over. Zij dulden inderdaad, zoals wij het zingen, geen vreemde Meesters meer n het Land.
*
De ezel in een bergachtig landboiw-gebied als Italië is nog niet zo heel lang uit beeld verdwenen. Na 14 jaar en meer, dag en nacht leven tussen en met de Italianen in hun wondermooi sprookjesland, hebben wij er geen ezels meer gespot. Al lag het daar ’t allenkante vol met losse rotsblokken om deze te doen vallen. Toch die éne, daar, hoog in de ons omringende heuvels. Hij graasde, telkens er niet moest gewerkt worden, vrij en ongebonden voor de woning van dat oud vrouwtje. Die moest een paar vierkante meter grond ‘bedrichten’ om met de schamele opbrengst zichzelf in leven te houden.
Wat wij daar in die wildernis gewonnen verloren liepen te doen? Wij waren op zoek naar een of ander teken, dat daar in het nog niet zo verre verleden (1867), tijdens het Risorgimento (Eenmaking) het Pauselijk Leger slag leverde tegen Garibaldi, om de Pauselijke Gebieden af te snoepen voor het politiek eengemaakte Italië waar Het Huis van Savoie in 1870 Koning zou van worden. Het was de enige veldslag die Garibaldi verloor en daarom van historisch belang. Die Pauselijke Zouaven; die daar dus totaal onverwacht de overwinning boekten, bestonden uit Zwitsers, Duitsers en….Vlamingen.
Dat hadden wij geleerd in de uitleg over die kleine bergketen (Monte Volsiniï, aan het Lago di Bolsena) die onze Noordelijke einder afsloot. Met de laatste hoogte als grens tussen Toscane en Lazio, de Monte Landro (Altezza585 m s.l.m.). In 2011 zouden daar officiële opgravingen geschied zijn om piëteitsvol deze slag te kunnen herdenken. Zie
Ja, inderdaad. Italië is een land van tradities en van tegenstellingen. Met daarenboven, tot op de huidige dag, vooral op cultureel vlak, de opmerkelijke aanwezigheid van… Vlamingen. Of van vergoddelijkte Vlaamse sportfiguren, zoals Eddy Merckx. Meer nog. Ht is zelfs het land waar andere verre voorouders de Oude Romeinen van vòór Romulus en Remus, de Ectruscen, de regels van de etiquette hebben bijgebracht. Door o.a. aan de rijk gevulde tafelen, waar ze al liggend de feesttafels alle eer aandeden, ook de Dames toe te laten, die anders in de keuken, bij het personeel dienden te blijven. Zeer tussen haakjes: de Ectruscen, wier taal nog altijd niet is kunnen ontcijferd worden, waren ook de uitvinders van het staal met brons gemengd der Romeinse Legioenen, van wie de scherpe zwaarden hen altijd en overal de overwinning brachten. Van hen getuigden de voorbij varende Oude Grieken, dat daar in de wijde omgeving, op de bergflanken dag en nacht de vuren brandden Dat daar ter plaatse het erts werd opgedolven en tot zwaarden werd omgesmeed, werd later een publiek geheim in de Oudheid.
Meer van Bolsena (*),
diameter 50-80 Km en overal omringd door bergen ten gevolge van pré-historisch natuurgeweld.
*
In Bruxellabad (en vooral die Mario Draghi van de GoldmanSachs Bank) zou men dus beter tweemaal nadenken, in plaats van zo stom te zitten lachen….
Mario Draghi
*
Enne, o ja, voor ik het vergeet. Over dat Italiaans leren. Het woord ‘Uscita’ is zowat het eerste woord dat we, zeer aanschouwelijk voorgesteld, leerden. Een pijl, in de luchthaven die verwees naar de uitgang.
Niemand hoeft dus nog verr te zoeken naar een vervangwoord voor de Brexit. Want, ook hier is ‘de taal gans het volk’….
*
(*) Lago di Bolsena. Het grootste vulkanisch mer van Europa. 194 meter diep met diverse warmwater bronnen. Twee eilanden waarvan het ene, Het Pauseneiland Bisentena. Omdat daar, tot circa 1309, de Pausen, ’s zomers kwamen verkoeling zoeken. Como is ongenietbaar door de massa’s toeristen, Trasimeno is ’n modderpoel, en het kleine Braciano is totaal verslijkt. Bolsena is één brok ongerepte natuur waar voornamelijk Nederlandse en Oostenrijke toeristen komen.
*
*
Het is oorlog: EU forceert bankencrisis Italië om populistische regering ten val te brengen
Duitsland dreigt beslag te leggen op Italiaanse private bezittingen, waardoor huiseigenaren gedwongen kunnen worden 20% van de waarde van hun woning aan buitenlandse banken te betalen
Zover is het zeker nog niet, maar de Brusselse financiële oorlog tegen Rome kan het Italexit op zeker moment onafwendbaar maken.
De mainfake-stream media besteden amper aandacht aan de totale oorlog die de EU heeft verklaard aan de ‘populistische’ regering van Italië. Schaamteloos proberen Brussel, de ECB en ook ‘onze’ Jeroen Dijsselbloem een ‘Griekse stijl’ bankencrisis in Italië te forceren om zo de populistische regering ten val te brengen. Toch houdt het Lega-M5S kabinet de beste kaarten in de hand, want het kan eenzijdig besluiten om tijdens een crisis de banken gewoon open te houden, en desnoods de hele eurozone ten val te brengen.
‘Dit is de eerste Italiaanse begroting die de EU niet leuk vindt,’ schreef vicepremier Luigi di Maio, leider van M5S, op Facebook . ‘En dat is geen verrassing, want dit is de eerste begroting die in Rome is opgesteld, en niet in Brussel!’
Lega leider Matteo Salvini vulde aan dat de afwijzing van de Italiaanse begroting door de EU ‘niets verandert’. Ze vallen niet een regering aan, maar een volk. Dit soort zaken zullen de Italianen alleen maar kwader maken.’
Brussel eist dat alle lidstaten hun begrotingstekorten stapsgewijs omvormen naar een begrotingsoverschot, maar voor landen met een krimpende bevolking zoals Italië is dat voorlopig onmogelijk. De tekorten zullen juist verder oplopen.
EU hoopt bankencrisis en vertrek regering te forceren
De EU wil Italië dwingen om toch te bezuinigen en de publieke uitgaven terug te dringen. Men hoopt hierdoor een regeringscrisis te forceren, zodat de Italianen uit onvrede toch weer op Brussel gezinde partijen gaan stemmen. Om Di Maio en Salvini uit de weg te ruimen probeert de EU zelfs een bankencrisis in Italië te forceren, zoals eerder in Cyprus (2012-2013) en Griekenland (2015) is gebeurd.
Voormalig hoofd van de Eurogroep Jeroen Dijsselbloem pleitte zelfs openlijk voor het verlagen van de waarde van Italiaanse staatsobligaties door de financiële markten, waardoor de Italiaanse banken wel eens failliet kunnen gaan. ECB hoofd Mario Draghi, nota bene zelf Italiaan, viel zijn thuisland eveneens openlijk aan door te waarschuwen dat de banken door de recente ‘uitverkoop’ van staatsobligaties met te weinig kapitaal zouden kunnen komen te zitten.
‘Ik vind het ongepast voor de persoon die de leiding heeft over de financiële stabiliteit in Europa om alarm te slaan over de gezondheid van de Italiaanse banken, ook al verzachtte hij dat later weer. Italië is namelijk een van de landen onder zijn bankensupervisie,’ gaf een Italiaanse parlementariër terecht aan.
Rome zal weigeren banken te sluiten
In Rome beseft men heel goed dat de EU de frontale financiële aanval op de populistische coalitie heeft geopend. Beide regeringspartijen werken dan ook nauw samen om een nationale strategie op te stellen om het bankensysteem overeind te houden, ook al zou die tegen de regels van Brussel in gaan.
Premier Guiseppe Conte heeft de overheidsinstellingen gevraagd om in geval van een crisis de Italiaanse banken solvent en gewoon open te houden. Rome zal hoe dan ook weigeren het besluit over de toekomst van deze banken in de handen van Brussel en Frankfurt te leggen. Zeker Italië, dat een handelsoverschot heeft en niet afhankelijk is van buitenlandse valutastroom, kan deze koers volgen door op papier insolvente banken gewoon overeind te houden.
Dat betekent wel dat de betrouwbaarheid van de euro op de financiële markten verder wordt ondermijnd. Karsten Wendorff, lid van het Adviesorgaan van de federale Duitse banken, suggereerde daarom om private Italiaanse bezittingen in beslag te nemen als ‘vergoeding’ voor het eventuele niet terugbetalen van (een deel van) de Italiaanse staatsschulden.
Het bizarre voorstel komt erop neer dat de Italianen worden gedwongen om deel te nemen aan een nieuw ‘nationaal solidariteitsfonds’ (een cynische benaming voor wat niets minder dan een ‘afpersingsfonds’ is). Italiaanse huiseigenaren zouden dan bijvoorbeeld 20% van de waarde van hun woning moeten betalen aan de buitenlandse (vooral Europese) banken die Italiaanse staatsschulden hebben opgekocht, en die anders in grote problemen dreigen te komen.
Finale confrontatie pas na Europese verkiezingen
Dit Duitse dreigement om beslag te leggen op de bezittingen van de Italianen zal hun weerzin en woede tegen Brussel en Berlijn alleen maar doen toenemen. Mateo Salvini,Luigi di Maio en het grootste deel van het Italiaanse volk constateren terecht dat de EU elite hen de oorlog heeft verklaard, omdat de regering die het volk heeft gekozen Brussel niet zint, niet alleen vanwege het financiële en eurokritische beleid, maar ook vanwege de anti-immigratiekoers van het Italiaanse kabinet.
De finale confrontatie staat echter pas na de Europese verkiezingen in 2019 gepland. Diverse analisten wijzen er al enige tijd op dat een openlijke financiële oorlog tussen Brussel en Rome uiteindelijk zelfs tot de ondergang van de eurozone in zijn huidige vorm, en mogelijk zelfs het uiteenvallen van de EU, kan leiden.
Xander
(1) GEFIRA (Global Analysis from the Europeanen Perspective) via Zero Hedge (2) Afbeelding: Getty Images (vrij voor redactioneel, niet commercieel gebruik)
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Zelfs bij Hitler & C° is het nooit opgekomen, om private eigenaars in een naburig land af te zetten, om voor wat dan ook, de gewone man en vrouw in de straat te doen opdraaien. Het was al erg genoeg, dat in de laatste oorlog, voor het eerst in de gewone oorlogvoering tussen strijdende legers, wederzijds elkaars gewone burgers werden platgebombardeerd. De Luftwaffe eerst, eerder bescheiden, met het in brand gooien in 1940,door Hermann Goering van de Engelse stad Coventry. Later gevolgd door de massabombardementen door de Anglo-Amerikanen die ononderbroken iedere nacht alle mogelijke Duitse steden en dorpen kwamen platgooien.
Als kind werden wij in de vooravond genoeg uit onze slaap gehouden door dat akelig aan- en afzwellend geluid van de overvliegende formaties esakders bommenwerpers, onderweg naar het Ruhrgebied. En verder over héél Duitsland. Waaronder Dresden, waar de fosfoorbommen zelfs vele dagen nadien nog de kasseistenen in brand deden vliegen.
Het valt niet op, dat deze keer weer het weer Duitsland is, diede kat de bel aanbindt.
Zelfs het ogenblik is bewust goed gekozen, als alle aandacht uitgaat naar de ‘Amerikaanse ‘Midterms’ war we de jaren voordien zo goed als niets over hoorden. Het is zelfs mogelijk, dat deze zo hard werden opgeklopt, om de aandacht af te leiden van het opstoken van deze interne Europa aanstormende ramp, als Italië inderdaad kiest voor de levensreddende ‘Uitgang’. Liever de ‘Uscita’ dan deze keer opnieuw het gestreepte maatpak van de dwangkledij…
Dit is de dag met goddelijke vooruizichten. Tja, veel Latijn heb ik niet in mijn woordenschat, maar af en toe is er toch iets blijven hangen van mijn collegejaren.
Voorheen, vòòr Ttimp, had niemand bij het grote publiek in Europa noch veel gehoord van noch gelezen over ‘Midterms’. En al zeker niet over een of ander ‘Huis van Afgevaardifden’ die nu op ieders (juist geaarde) lippen ligt. Kijk, da’s weer een ander voorbeeld hoe de politiek verruwd is. Ja, zelfs alleen nog bestaat uit glitter en schijn. En als het regent in Parijs Washington, drupt van de regen, drippelt het ook bij ons.
*
Vooral daar aan de overkant der Grote Plas zijn minder achtbare tegenspelers op een onhoudbare manier hun mannetje liever kwijt dan rijk. En zelfs, zo te horen alleen al an de toon, liever dood dan levend. Want zij voelen instinctmatig, dat er geen tijd is om op een normale manier die verdomde normale ambtsperiode uit te zitten.
Waar een historische figuur als deze President zijn stempel heeft gedrukt op de Landsleiding, is er geen weg meer terug. De slogan ‘America first’ is dan ook een dodelijk wapen tegen al wie met andere bedelingen, zoals de wereld islamiseren, in Het Witte Huis, liever scheve schaats rijdt.
‘De Amerikaanse politiek was altijd al een ongemakkelijke boel. Trump nam gewoon de beschaafde vermomming weg’. Het is een citaat van Freddy Gray, de Amerika-correspondent van het Britse weekblad The Spectator.
De Amerikaanse congresverkiezingen op vandaag 6 november zetten die ongemakkelijkheid nog maar eens dik in de verf.
You cannot be civil with a political party that wants to destroy what you stand for
De huidige president is op zijn zachtst gezegd niet meteen de meest stijlvolle man. Zijn bespotting van het oorlogsverleden van tegenstander John McCain (*) tot bijvoorbeeld zijn omschrijving van de vernielingskracht van orkaan Maria – er stierven daarbij om en bij 3000 mensen – als ‘an incredible success’ waren weinig tactvol. En dat zijn slechts twee voorbeelden. Zijn tegenstanders zijn evenzeer van stijl ‘gespeend’. ‘You cannot be civil with a political party that wants to destroy what you stand for‘, verklaarde Hillary Clinton. De hysterie van vele opposanten van de zittende president tart – net als de man zelf – elke verbeelding. Of zoals de Democratische Eric Holder het verwoordde: ‘When they go low, we kick ‘em’.
*
Dode manieren
In een artikel voor The Spectator vraagt MacArthur zich af wat er gebeurde met goede manieren in zijn land.
John R. MacArthur, de uitgever van het Amerikaanse maandblad Harper’s Magazine, begrijpt het ook niet meer. Harper’s Magazine is het op een na oudste blad van de VSA, het eerste nummer verscheen in 1850. Het telde onder meer Winston Churchill en Mark Twain onder zijn medewerkers. In een artikel voor The Spectator vraagt MacArthur zich af wat er gebeurde met goede manieren in zijn land. Iemand vriendelijk de hand schudden en – blijkbaar helemaal verdwenen – iemand laten uitspreken. ‘Zowel in de zakenwereld als in sociale situaties – om nog maar te zwijgen over sociale media – lijkt de onverschilligheid tegenover wat ooit doorging voor de sociale norm tot een alarmerend peil te zijn gestegen.’ Hij wijst daarbij naar de Amerikaanse president als toonvoorbeeld. Maar evengoed naar zijn ‘fellow liberals and proper left-wingers’. De tegengestelde partijen schreeuwen gewoon tegen elkaar. Zelfs MacArthur bekent dat hij recent tegen zijn eigen principes en opvoeding in begon te schreeuwen aan de telefoon.
Twee Amerika’s
Je moet vooral gillen dat jij gelijk hebt en de andere niet.
Dit is hetzelfde land waar jarenlang de rechts-conservatieve intellectueel William F. Buckley beschaafd, maar scherp in debat ging met tegenstanders van allerlei achtergronden. Alleen tegen auteur Gore Vidal – ze verafschuwden elkaar – vloog hij uit de bocht en daarvoor schaamde hij zich later. De knappe documentaire ‘Best of Enemies’ brengt deze vete mooi naar voren. Dit soort beschaafd en intellectueel debat lijkt vandaag niet meer mogelijk. Je moet vooral gillen dat jij gelijk hebt en de andere niet.
Hoewel, de Nederlandse krant Trouw maakte een intrigerende reportage over een poging tot gesprek onder de titel ‘Dezelfde heuvels, twee Amerika’s‘. De journalist Bas den Hond bracht verslag uit over hoe twee stadjes de kloof tussen links en rechts – dekken die termen de lading wel? – willen dichten. Het ‘linkse’ Leverett ligt in Massachusetts en Letcher County is de rechtse tegenpool in Kentucky. Leverett is een welgesteld stadje waar velen werken aan een van de vijf universiteiten van West-Massachusetts. In Letcher County leeft men dan weer van de kolenindustrie. En daar ligt meteen ook de kloof. 18 van de 19 armste staten zijn in Republikeinse handen, de vijf rijkste staten worden bestuurd door Democraten. De kloof tussen wat de gemiddelde Republikein en gemiddelde Democraat denkt over heikele politieke kwesties is alleen maar toegenomen.
*
(*) John McCain: laten we zeggen, dat er heel wat fantasie hangt rond diens levensverhaal, daar waar hij als een oorlogsheld wordt voorgesteld. Misschien weet Trump daar ambtshalve wel iets meer over… Maar O.K. van de doden niets dan goed. Zelfs geen kwaad wiird over Fidel Castro, over Neson Mandela of over Che Guevara.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Het zijn weer de ‘sociale media’ die het gedaan hebben! En Sir Winston Churchill citeren als voornaam medewerker aan een voornaam Amerikaans tijdschrift heeft ook een keerzijde. Denk alleen nog maar aan de mening van deze oorlogsveteraan over de islammerij. En dat op een ogenblik waar die barbareb zich nog koest hielden!
Toppunt van ironie is wel dat 18 van de 19 armste staten in Republikeinse handen zijn, de vijf rijkste staten worden bestuurd door Democraten. Waarom mogen we deze crucuale waarheid pas nu weten? Of is dat eerder een impliciete toegeving dat Trump er absoluut nodig is? Ook in deze situatie komt de slogan ‘Ameriica Firdt’ tot zijn volle recht.
Bij ons is dat eerder omgeeerd. De armste landsgedeelten wirden beheerst door de ‘Scciaal Democeaen’ die het zegging schap hebben en willen houden over het rijke Vlaanderen.
*
Zijn tegenstanders zijn evenzeer van stijl ‘gespeend’.
Tjan wat was er nu eerst, de kip of het ei?
*
‘When they go low, we kick ‘em’.
Zeeer juist. Ook in de arena in het Oude Rome was dat de held, die degene die op het zand lag na de uppercut, helemaal afmaakt.
Moraal van het verhaal: de andere wang aanbieden is wel mooi, maar het is niet te volhouden!
Zeg nu niet dat U dit nier verwacht hebt. Al moeten ze met de blote vuist de hemel bestormen: nederlagen verwerken is niet des Slinkxsens liefste bezigheid. Andere meningen worden door hen - wereldwijd - niet geduld. Iedereen moet peinzen lijkte zij. Anders ‘sloan z’up joen muile’. Een verkiezingsslogan van ten tijde van Kop Van den Eynde.
Och! Krijg het schurft. Of de Rode Hond…
*
Hieronder wordt U geconfronteerd met de vooruitziende blik van een der grootste gazetten uit de Verenige Staten: De Verenigde Nieuw Yorkse Tijden. Uiteraard in hun beste Amerikaans. Mmet letters van pek, solfer en vuur. Stel U voor zeg, dat door de allergrootste opkomst aller tijden, den Trump in zijn Almacht bevestigd wordt. Clown Obama overleeft het niet! En Hitlary wordt gevankelijk weggevoerd naar het zothuis. Waar ze trouwens al veel langer moest gezeten hebben. In afwachting van haar voorbehouden zitje op de elektrische stoel.
Wijn aan deze kant van de Grote Plas, lopen maar liefst zeven uur voor op de klok. Iets dat, eerlijk gezegd, volgens mij niet lang meer zal duren, mochten de Democ Rats winnen. Stel U voor, dat zij nog langer moeten leven in he besef dat die achterlijke Europeanen hen in alles voor zijn.
Nul ne l’ignore: depuis l’élection du président Américain le 8 novembre 2016, un conflit s’est ouvert entre la presse (traditionnelle) et le président. Ce qui n’a rien pour surprendre étant que l’écrasante majorité des organes de presse américains ont fait activement campagne contre ce président, publiant sondage après sondage pour attester que celui-ci n’avait aucune chance d’être élu. En témoigne, un exemple parmi mille, cette mémorable “information” du “New York Times” deux semaines avant l’élection :
Tout le débat sur la désignation de la presse comme “ennemie du peuple” par le président américain est faussé. Pour commencer, jamais Trump n’a qualifié la presse d’ennemie du peuple. Il a qualifié ce qu’il appelle les “fake news medias” — les medias qui colportent des contre-vérités — d’ennemis du peuple.
taxer de nombreux médias de “fake news” est malheureusement bel et bien justifié
C’est très différent de la phrase que lui imputent la plupart des organes de presse, exemple : la prestigieuse agence Associated Press ici, qui prouvent du fait même que taxer de nombreux médias de “fake news” est malheureusement bel et bien justifié.
En réalité, le problème est limpide.
Aux Etats-Unis, la moitié de la population se reconnaît dans les idées dite “de droite” (pour faire simple). Or, 80% des journalistes américains de la presse traditionnelle se définissent comme de gauche (ou pas de droite) et un royal 7% comme étant de droite (“Just 7 percent of journalists are Republicans. That’s far fewer than even a decade ago.”, The Washington Post, 6 mai 2014).
Par conséquent, la vision du monde que colporte l’écrasante majorité des médias diverge de façon caricaturale et absurde de celle de la population américaine. Cela est d’autant plus vrai que la gauche abuse de sa position archi-dominante au sein des médias en cultivant une vision, non seulement de gauche, mais souvent radicale, voire extrémiste, rendant compte de la réalité de façon orientée, parfois mensongère, ne serait-ce que par la négation des faits qui lui disconviennent.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Zoals iedereen wel weet, is het op deze blog niet de gewoonte om iets over te nemen in De Taal van Marianne. Maar nood (of het gezond verstand) dwingt.
In mijn loopbaan heb ik vooral veel Frans met haar op gehoord. Net zoals mijn lodderig oor achteraf potjesvlees kip-kap Engels heeft gehoord. Wat is dat toch met ons Volk om te denken dat buurmans gras altijd groener is?
Goed zo. Maar dat neem niet weg, dat Vlamingen meestal aangeboren polyglot zijn. Zet ze bij een Staatsbanket naast een Chinees en er ontstaat binnen de minuut een levendig gesprek. Desnoods in de gebarentaal….
*
In de vroege uurtjes van de vkgende dag 7 November primeert op de radio vooral dit bericht. Ja Ja, Almacy, de Turkse Feeks, is van nu voort in goed gzzelschap.
‘Rashida Tlaib en Ilhan Omar zijn de eerste twee moslima’s ooit die in het Amerikaanse Congres zullen zetelen. De twee werden respectievelijk verkozen in Michigan en Minnesota, twee staten in het centrum van de VS’
Hoeveel zouden er dat geweest zijn moest Clown Obama en niet Donald Trump in handen hebben gehad?
Niemand staat er bij stil en inderdaad: het is een hoog-van-mijn-bed-show. Zoals reeds vele eeuwen geleden: buiten bereik, ‘in the clouds’. Ongenaakbaar ver en machtig genoeg om in een paar seconden zo goed als hele planeten of sterrenstelsels te vernietigen.
De Ruiters der Apocalyps
*
Maar gelukkig, tot hiertoe is het alleen maar spektakel. Een lichtparade die aan vaste regels is gebonden.
Het moet er ons echter doen aan denken, hoe klein en kwetsbaar wij, ledende wezens, mensen, dieren en planten, zijn. Zelfs het on-materiële zoals de menselijke Geest zou erbij vergaan. Want niemand meer om de dingen waar te nemen.
Niemand meer?
Tenzij er ergens in de Ruimte intelligent leven bestaat. Ergens in het Oneindige. De ‘plaats’ zonder begin en zonder einde. Waar wij inzake tijd en ruimte geen de minste besef van hebben.
Deze verschijnselen doen mij als vanzelf denken aan zowel de fluisterende donkerte der gewelven van de Kathedraal van Chartres, een wonder van Middeleeuwse bouwkunst, als in het Eeuwige Rome, aan de vroegere Romeinesse ‘Thermen’ van Diocletianus (voltooid 306 n. Chr), door de latere Pausen in 1561 omgebouwd door o.a. Michelangelo, tot de Basilica di Santa Maria degli Angeli e dei Martiri. Met ‘Planetarium’ vol ‘hemellichamen’ die de mensen toen ook am intrigeerden.
*
Volgers van deze blog weten dat wij, man en vrouw, jaren lang onafgebroken in Italië ‘Onbetaald Verlof’ hebben genoten. Natuurlijk hebben wij regelmatig Rome ‘gedaan’. Van het Forum Romanum tot het Vaticaan en van het St Pietersplein naar de Tuinen van Lucretia Borgia, de Villa Borgèse en Het Kerkje der Vlamingen, in de onmiddellijke omgeving van de Trevi Fontein en het Campo dei Fiore, de bloemenmarkt waar Cleopatra nog bloemen is gaan kopen voor Julius Caesar.
Wij zagen op de 7 heuvels waarop Rome is gebouwd, de zeven kathedralen, laatste vastgoed der Pausen, na de Eenmaking van Italië door Garibaldi in 1870. Wij zagen de Maria Maggiore, tegen de meterdikke versterkte muren van het Oude Rome. We huiverden van eerbied in de arena van het Colosseum en tussen de muren van het antieke Pentagon. We dwaalden rond in de paradijselijke tuinen van het Laterano en zaten op dezelfde stoelen waar Mussolini in 1929 het Vredesverdrag, de ‘reconciliatioe’ met de Wereldkerk van Rome had afgesloten.
Precies in die verbouwde Thermen en dat ‘Planetarium’ botsten wij onverwacht op een lichtstraal uit de hoge gewelven op de vloer. Voorzichtig maar zeker van ons stuk volgden we die lichtvlek, een witte lijn op de vloer die verdween in de inktzwarte duisternis.
Wat we zagen was een soort meridiaan, de Linea Clementina, een meridiaan met de tekens van het dierenriem, die Paus Clemens XI heeft laten aanleggen door Francesco Bianchini in 1702. Deze lijn werd gebruikt ls uurwerkn en om Pasen te voorspellen, en de kalenders goed te zetten. De kerk werd om meerdere redenen gekozen: de kerk was zoals de meeste badhuizen naar het zuiden gericht, hierdoor komt er zolang de zon op is, altijd zonlicht op de kerk. Ook was de kerk al gestopt met zakken en had het hoge muren. Hierdoor zou de meridiaan erg precies zijn. In de kerk zelf is de meridiaan afgezet met linten.
Paus Clemens XI met een mens geweest zijn met boehhouders talent vor orde en regelmaat en daarenboven iemand met sterrenkijker-kennis die de Hemel liet beslissen over de menselijke jaarkalender….
Linea Clementina
*
*
Spectaculaire vuurbal flitst door hemel vlak voor hoogtepunt van jaarlijkse meteorenregen
Tijdens de nacht van 11 november is het zo ver en zal het Noordelijk halfrond getuige zijn van de Taurid-meteorenregen, die dan op een hoogtepunt bereikt. De zwerm van meteoren zou afkomstig zijn van de komeet Encke en passeert jaarlijks twee maal voorbij de aarde, in oktober aan de hemel van het Zuidelijk halfrond, een maand later boven het Noordelijk. Hoewel de jaarlijkse meteorenregen niet vaak vallende sterren bevat, werden de inwoners van de Amerikaanse staat Arkansas afgelopen weekend van 3 November op een spectaculaire vuurbal getrakteerd.
De spectaculaire vuurbal werd toevallig op een beveiligingscamera vastgelegd en werd intussen al druk bekeken op sociale media, waar het reacties regent. Sommigen dachten dat “het einde der tijden” was aangebroken en vreesden dat het stuk meteoor op aarde zou neerstorten, terwijl de meeste genoten van het opmerkelijke natuurverschijnsel.
Vuurballen zijn volkomen normaal en volgens de American Meteor Society schieten er jaarlijks meer dan 500.000 door de hemel. Bill Cooke, expert in het bestuderen van meteoren voor het Amerikaanse ruimteagentschap NASA, voorspelt dat er ook later in november - na het hoogtepunt van de meteorenzwerm - nog vuurballen zullen worden waargenomen, in beide hemisferen.
**
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Nog veel verder achteruit, naar, om te beginnen, een duistere passage in Genesis, het Scheppingsverhaal, waar staat dat ‘zij’ zagen dat de dochters der mensen best mooi waren om kinderen mee te hebben. ‘Zij’, dat moeten dus ruimtereizigers geweest zijn die verkozen om niet meer terg te vliegen, maar op aarde te blijven overleven. De rest van dit verhaal kent iedereen.
Een rare geschiedeis, als U het mij vraagt. Een verhaal dat meteen de vele groepjes van 72 dagverse maagde van de isllammerij op losse schroeven zet. Om misschien licht te geven op het bestaan van de onzichtbare serafijnen en cherubijnen als Engelen Gods’…
*
Ook zijn daar de Oude Egyptenaren, die in de woestijn (ook toen a?) de Pyramiden van Cheops bouwden, tot op de millimeter gekopieerd van de sterrenhel. Precies alsof ze daar, zeer concreet in het sterrenbeeld Orion thuis waren geweest…
Ilana Mercer! Illustere onbekende, voorlopig toch wiens naam na Amerika, nog de hele wereld moet veroveren. Het zeldzame vogeltje is scherp gebekt en heeft een veroverende klare blik op de wereld rond haar.
Ze is Zuid Afrikaanse, maar verblijft in Amerika. Deze jonge vrouw is schrijfster, columniste, blogster en filosofe. Ze kende een enorm succes met haar boek
The Trump Revolution:
The Donald's Creative Destruction.
*
De ‘opbouwende afbraakwerken van den Donald: mooier omschrijving van diens ‘revolutie’ bestaat er niet. Vooral niet omdat na 8 jaar Clown Obama, de Amerikaanse samenleving van op de fundamenten opnieuw moet worden opgebouwd.
Haar wervelende zeggingskracht is zelfs de reden waarom dit talent hier te lande bij ons onder de korenmaat moet blijven.
Benieuwd hoe Trump zelf over haar denkt.
*
Een nadeel. Het is een veelvraat. Zaak die ze echter bij haar gewoontegetrouw, tot een voordeel ombuigt. Ze gebruikt de digitale werkmiddelen als evenveel breekijzers om heilige huisjes bloot te leggen. Een vluchtige blik op Google zal U dat duidellijk maken. Neem alvast van mij aan, dat het een kind van haar tijd is.
‘Kinderen hebben grenzen nodig, maar de gemeenschap waarin ze leven niet? Waarom worden grenzen ineens een (racistische) doodzonde als landen en volken deze willen handhaven?’
Als de VS en EU willen overleven zal het respect voor onze eigen grenzen en soevereiniteit heel snel hersteld moeten worden.
De Verenigde Staten en Europese Unie stevenen op grootschalige maatschappelijke onrust af, waar de huidige spanningen en polarisatie slechts het begin van zijn. De grootste fout die in Washington, Brussel en andere regeringssteden wordt gemaakt is te denken dat mensen en bevolkingsgroepen met hemelsbreed verschillende opvattingen gedwongen kunnen worden om met elkaar te integreren. De al bijna 20 jaar als politieke analist en auteur werkzame Ilana Mercer schrijft dat het cruciaal is dat niet alleen de persoonlijke grenzen worden gerespecteerd, maar ook die van gemeenschappen, volken en complete landen. Als die zoals nu in de EU en de VS het geval is worden afgebroken, is dat een recept voor enorme ellende, voor iedereen.
De VS werd en wordt door links en liberaal Europa – in ieder geval tot het aantreden van president Trump - nogal eens aangehaald als het bewijs van succesvolle integratie van verschillende bevolkingsgroepen. Mercer wijst erop dat dit slechts schijn is, en Amerika niet zozeer een land of volk is, maar een economie, waarin de inwoners feitelijk maar één zaak echt gemeen hebben, en dat is de honger naar consumptie.
‘Laten we stoppen met de schertsvertoning dat we één moeten zijn’
‘Iedere partij in ons onherstelbaar gespleten en gefragmenteerde land roept op tot eenheid, vooral na gebeurtenissen die onderstrepen hoe onverenigd de VS is.’ Het zijn met name de Republikeinen die oproepen tot die eenheid; de Democraten geven enkel nog de Republikeinen de schuld van het gebrek daaraan ‘in onze toenemend onbeschaafde samenleving.’
‘Laten we in naam van eerlijkheid en wederzijds respect stoppen met deze schertsvertoning,’ vindt Mercer. De Verenigde Staten zijn al heel lang niet meer een eenheid, op geen enkele betekenisvolle wijze, zoals dat bij de oprichting in de tweede helft van de 18e eeuw nog wel het geval was.
‘De lijm die ons toen samenbond is verdwenen... Het 21e eeuwse Amerika is het thuis van 327 miljoen vervreemde, vijandige individuen, die zo verschillend zijn dat ze elkaar wantrouwen. En ieder jaar laden de elites nog eens een miljoen nieuwkomers bovenop deze massa ziedende tegenstanders.’
‘We delen niet dezelfde waarden, moraliteit en gewoonten’
‘De Democraten, die de intellectuele productiemiddelen controleren – de scholen, sociale media, tv, de geschreven pers, de uitgevers, de denktanks, de permanente bureaucratie - houden vol dat massa immigratie overeenkomt met ‘wie wij zijn als volk’. Dit is de zoveelste holle leuze, net zoals die over eenheid,’ vervolgt Mercer.
‘We delen namelijk niet dezelfde waarden, moraliteit of gewoonten. We aanbidden niet dezelfde helden. We breken de historische monumenten van elkaars helden juist af. We hechten aan andere zaken waarde, en onze binding aan de Engelse taal is op zijn best vaag en neemt af.’
Uit peilingen en maatschappelijk onderzoek blijkt dat de Amerikanen elkaar liever vermijden en thuis alleen voor de tv willen hangen. De honger naar consumptie is feitelijk de enige drijfveer die de Amerikanen met elkaar gemeen hebben – en natuurlijk de enorme schuldenlast, zowel privé als van de staat.
Respect voor individuele grenzen, maar niet voor die van volken en landen?
‘Voor de ene helft van het land houdt soevereiniteit in dat hordes getergde illegalen de grenzen doorbreken. Voor de andere helft zijn die grenzen juist het teken van soevereiniteit (en misschien zelfs een moratorium op de onophoudelijke instroom).’
‘Mensen worden terecht boos op anderen als ze worden gedwongen om tegen hun wil samen te leven. Signalen van de hiermee gepaard gaande binnenlandse maatschappelijke onrust zijn al duidelijk te zien... Goede hekken (of muren) maken inderdaad goede buren, zowel tussen landen als tussen henzelf.’
‘Een gevoel van veiligheid en soevereiniteit is essentieel voor het gezond functioneren van zowel individuen als volken. De gezonde ontwikkeling van kinderen is gebaseerd op respect voor hun lichamen en hun grenzen. Maar wacht eens even: kinderen hebben wel grenzen nodig, maar de gemeenschap waarin ze leven niet? Waarom worden grenzen ineens een (racistische) doodzonde als gemeenschappen (/ landen, volken) deze willen handhaven? Waarom is het overschrijden van deze grenzen ineens iets prijzenswaardigs?’
‘Een vreedzame samenleving is gefundeerd op vrijwillige samenwerking, niet op gedwongen integratie,’ vervolgt Mercer. Ze geeft het voorbeeld van de christelijke bakker die door links-liberaal Amerika voor het gerecht werd gesleept omdat hij weigerde een huwelijkstaart voor een homostel te maken. ‘Laat hem. Er zijn genoeg taartenmakers die hen wel willen helpen. Wat is de moraliteit en milddadigheid van het afdwingen van een dienst door een onwillige dienstverlener? Slavernij in plaats van service is wat deze ‘gay masters’ van hun ‘ondergeschikte’ bakker eisten.’
‘Mensen kwetsen niemand als ze hun goederen niet aan anderen willen leveren. Dat is hun recht. De bakker heeft de zeggenschap over zijn eigen arbeid en bezit. Laat hem met rust.’
‘Ongemakkelijk samenleven en respectvolle verdeeldheid is de enige weg’
‘In deze tijd eisen onze oppermeesters in ‘Deep State’ D.C. (en evenzo die in Brussel) dat zij, omdat wij zo rijk en aangeboren slecht zijn, moeten beslissen wat er moet gebeuren met het leeuwendeel van wat wij verdienen, inclusief dit uitdelen aan de rest van de wereld.’ Dat is totaal niet nodig, want de Amerikanen en daarna de Europeanen zijn met afstand de gulste gevers aan allerlei liefdadigheidsinstellingen, ‘vooral als we die zelf mogen uitkiezen’.
‘Wij zijn heel gul voor vreemdelingen in nood als zij op hun beurt geen inbreuk maken op onze vrijheid, en de natuurlijke rechten die wij als persoon en op ons bezit hebben respecteren. ‘
‘Maar mensen worden woedend, zelfs moorddadig, als Big Brother hen vertelt over wie zij hun broederlijke liefde moeten uitstorten. Een ongemakkelijk samenleven, geen gedwongen eenheid, is de enige hoop op rust in ons land. Respectvolle verdeeldheid is de enige weg vooruit,’ besluit de analist.
Benieuwd wat er na morgen 6 November ’18, over Trum zal geschreven worden in Amerika. Over wat er verschijnt of vertoond wordt in Europa mogen wij ons niet verbazen. Right or wrong, it’s not their country.
Ik heb altijd gedacht, dat een buitenlands Staatshoofd beledigen, strafbaar was. Maar zelfs dàt is afgeschaft. Van alles wordt brandhout gemaakt.
Als er al iets verschijnt over deze Grote Dame en haar President,, zal het wel gore praat zijn. Met daartussen het tandengeknars van Hitlary als van de heks uit Sneeuwwitje, die aan het spiegeltje aan de wand, vraagt wie de schoonste is van het land. En ja, ook hier haalt de jeugd het met verve van die oude toverheksmet de scherpe nagels.
*
