Kookkunst is het schilderen van een melodie met smaken en geuren.
20-01-2013
Voedselzandloper 130120
Vandaag bereidde ik, met veel liefde, een cassoulet met eendenborst en vitelotte-aardappelen (zie foto). Ik vond die aardappeltjes vorige week in de Carrefour Market en vermits aardappelen worden aanbevolen als "zuinig mee om te springen" in de voedselzandloper dacht ik: "het mag dan wel eens iets speciaal zijn...". Ook bonen zijn aanbevolen dus ... even in de voorraadkast gepiept en besloten een cassoulet te maken met de eendenborst die ik eergisteren meebracht (is dat geen rood vlees ? Geen uitsluitsel gevonden in het boek van Kris :-( ). De boontjes in blik van "La belle Chaurienne" uit Castelnaudary, Frankrijk, nog veel eerder van daar meegebracht, vragen nog wat pit en daarom bakte ik het vel van de eendenborst eerst wat tot ik voldoende vet had, kieperde er een dikke in grove stukken gesneden ui in, enkele grof gehakte teentjes look, 2 sneetjes dik gesneden chorizo in stukjes en wat verse tijm, een vleugje bonenkruidpoeder en een snuif piment d' Espelette die je ook kan vervangen door een vers pimentje. Als alles wat glazig was een dikke tomaat toegevoegd, die al meer dan een week ligt aan te rijpen op de vensterbank (gepeld en ontdaan van de pitjes), een geutje agavesiroop en een half vetarm kippenbouillonblokje. Dan de boontjes erover en een dikke 20 minuten laten stoven op laag vuur. De vittelotjes ondertussen gestoomd en de eendenborst in dunne plakken gesneden met peper en nootmuskaat gekruid en in de pan gebakken. Juist voor het opdienen die plakjes onder de boontjes geroerd. Daarbij een glaasje Côtes de la Malepère domaine Le Fort van 2007, houtgerijpt en gekregen van goede vrienden, een heerlijke combinatie (bedankt Mie & Wim). Die aardappetjes behoren tot "vergeten eten" en zijn begin 19de eeuw in Frankrijk ontstaan. Zowel de schil als het vruchtvlees zijn violet van kleur en de vorm is sterk gerelateerd aan de "rattes" en de "cornes de gattes", dus langwerpig en onregelmatig. Ze zijn eveneens zeer vastkokend en hebben een uitgesprokener aardappelsmaak maar verder niets speciaals. Andere namen voor de variëteit zijn negresse en truffe de Chine (Chinese truffel). Ik betaalde ze 1.99 per kilo. Ik denk dat ik de rest van die kilo petatjes in een mooi ogend pureetje zal doen met wat verse, gezouten boter van den Aldi en daarbij de rest van de maaltijd zal verzinnen rekening houdend met de zandloper :-) . Noot: ik denk dat er al een procentje van 't gewicht af is (hoop doet leven)
