Vandaag mijn lievelingsgerecht nog eens klaargemaakt dat ik al meermaals heb bezongen en er weer heerlijk mee geluncht. Spijtig dat mijn eega er niet zo wild van is, zodat ik voor haar een apart gerechtje heb moeten bereiden, maar dat heb ik er zonder meer voor over, voor haar én voor mij... Couscous is bij uitstek een voedselzandlopergerechtje, wel te verstaan als je zuinig omspringt met de "deegbolletjes", het is immers hoofdzakelijk een groentengerecht en ik kwam ruim toe met de kippenonderboutjes die ik er voor had meegebracht. In de versie van vandaag: een blik tomatenstukjes, een blik water, een vetarm kippenbouillonblokje en een eetlepel raz-el-hanout (24 kruiden) aan de kook gebracht en daar dan in eerste instantie een middelgrote ui, 1 wortel, 2 witte raapjes, een uitgelekt klein blik kekererwten, 2 tenen look, 2 kippenonderbouten, een laurierblad en 1 eetlepel agavesiroop in gekieperd. Na een half uurtje pruttelen op laag vuur de courgette erin - de groenten allemaal in vrij grote stukken - en dan nog een kwartiertje extra. Couscousbolletjes bereid zoals op de verpakking (5 minuutjes zwellen na overgieten door de juiste hoeveelheid kokend water en met een flinke klont boter). Zoals je ziet op de foto straalt dit gerechtje de zomer en het Zuiden uit. Terwijl ik zat te genieten van dit bij uitstek Noord-Afrikaanse gerecht bedacht ik dat de culinaire kunst wel eens de smeerolie zou kunnen zijn van onze multiculturele samenleving, dat we elkaar beter zouden kunnen vinden via lekkernijen die elke mens vrolijk maken en nieuwsgierig naar elkaars gewoontes en... varkensvlees, het hoeft niet persé er is keuze genoeg...
