Gisteren stond ik voor de vleesdisplay van de Colruyt en vroeg me af wat ik weeral zou meenemen: niks te rood, niks te vet, niet altijd hetzelfde...
Uiteindelijk viel mijn oog op een mooie "piano" varkensribbetjes, een ingrediënt dat vooral bij ons 's zomers in trek is, uit de oven of op de BBQ en dus al een tijdje geleden dat we het aten.
Vermits ik nog een restportie voorgebakken frieten in de ijskast had en wanneer ik aan frietjes denk ook meestal aan stoofvlees of steak, besloot ik die ribbetjes mee te nemen en ze te braiseren à la Flamande, in bier. Nog een afsmakend slaatje gekozen (een mengeling van raket- en veldsla) en vanmorgen wat Googlen en YouTuben naar receptjes kwestie van "vernieuwend" te werken...

Dat "vernieuwen" is soms de ergernis van mijn eega die verwachtingen koestert op basis van de vorige bereiding en dan toch wel net iets anders voorgeschoteld krijgt. Ik maak niet graag 2x identiek hetzelfde omdat ik altijd denk dat het nog niet perfect genoeg is en ik nog kan bijleren, of gewoon omdat ik er zin in heb te experimenteren...

Vandaag uit een Vietnamese versie van ribbekens bijgeleerd dat het wellicht niet slecht is ze eerst lichtjes te pekelen (een kwartiertje in water met ~6% zout - ik denk dat ze daardoor sappiger bleven).

Eerst in individuele beentjes gesneden en die in 2 gekapt zodat stukjes ontstaan die gemakkelijk aan alle zijden kunnen gebakken worden.
Na het pekelen ze afgedept en een eetlepel olie toegevoegd alsook 3 tenen look en 3 sjalotten zeer fijn gesneden, verse tijm, een snuif espelettepeper, flink water peper uit de molen, nootmuskaat en zeezout. Omgeschept en een half uurtje laten staan.
Dan aangebakken aan alle kanten in een droge, hete pan, zonder de ui of look te verbranden, een eetlepel kandijsuiker over gestrooid en nadat die begon te carameliseren een Westmalle trappist erover en afgesmaakt met wat bruine fonds, 2 laurierbladen, een flinke koffielepel zachte mosterd en een eetlepel balsamico-azijn.
Een half uurtje pruttelen onder deksel en dan zonder deksel de saus laten inkoken tot gewenste dikte (of/en binden met bruine rouxkorreltjes).

Volgende keer zal ik er wat marjolein bijdoen en aanzienlijk meer look. Zo zal dat weer een lekker en goedkoop gerechtje zijn dat de weg vindt naar mijn "traditionele" keuken...