We eten sinds lang niet meer enkel om te overleven maar zoeken voortdurend naar manieren om via dit noodzakelijk gebeuren tegelijk onze levenskwaliteit te verhogen. Het plezier voor de ogen is een aangename gangmaker voor dat wat via mond en neus verloopt.
Verrines (Frans voor glaasjes) dragen daar in grote mate toe bij en zijn een manier van prezentatie van voedsel die nog niet zo heel lang grote opgang maakte.
De doorzichtigheid en helderheid van glas laat laagjes van texturen en kleuren van gerechten goed uitkomen en zelfs vloeistoffen zoals soepen ogen mooier in een driedimensionale voorstelling.
Buiten glaasjes in alle vormen en groottes komen bokaaltjes, flesjes en zelfs proefbuisjes daarvoor in aanmerking.
Een van mijn lievelingen is het glaasje met scampi en guacemole dat ik voor het eerst bereidde voor de ontvangst van het gemeentebestuur van Boom in het huis van mijn ouders zaliger ter gelegenheid van hun 60ste huwelijksverjaardag. Voor mij hangt daar dus ook een speciale herinnering aan.
De scampi worden gepeld en ontdarmd en het staartje wordt er aan gelaten om als heft te dienen. De schalen worden aangebakken in een scheutje sesamolie en daarna geblust met kippenbouillon. Look, zoetzure chilisaus en een weinig limoenrasp geven het geheel wat meer pit. Die bouillon wordt gezeefd, aan de kook gebracht en de rauwe scampi daarin gepocheerd. Dat pocheren duurt amper 1 tot 2 minuten max., ze moeten amper gaar zijn. Het koken stoppen door de scampi onder koud water te spoelen en als de bouillon op kamertemperatuur is de scampi er terug indoen en het geheel in de ijskast bewaren tot het opdienen.
De guacemole bereiden op de traditionele manier, in een glaasje scheppen, de scampi erin prezenteren en afwerken met wat dille of nog beter met verse koriander.