Ik realiseer mij plots dat het weeral bijna 20 dagen geleden is dat ik nog een blogje pleegde, dat ik inmiddels 2 jaar "rentenier" en dat ik volgend jaar 60 word.
Vermoedelijk komt dit omdat ik dia's aan het scannen ben van voor 1980 (zie foto) en dan flitst je eigen geschiedenis beeld per beeld voorbij.
Het eigenaardige is dat je dan enkel denkt aan de zeer leuke en de zeer treurige momenten terwijl de gewone gebeurtenissen toch wel het grootste deel van je geschiedenis uitmaken...
Van mijn werk, waar ik toch 35 jaar quasi elke dag mee bezig ben geweest zijn er ook omzeggens geen beelden. Is dat alleen bij mij het geval zo vraag ik me af ?
De nieuwe eeuw heeft ons reeds vreugde maar ook verdriet gebracht: onze kinderen huwden en gaven ons 2 schatten van kleinkinderen maar enkele dierbare nonkels en tantes gingen heen en het huwelijk van onze jongste zoon was helaas niet bestand tegen het (té) drukke leven dat moderne koppels er op na houden. Kathy verliet hun prachtig nieuwe huis enkele maanden geleden voorgoed. Voor ons blijft ze altijd de moeder van ons kleinkind. Wij trachten te leven zonder rancunes, ze belasten iedereen en ze lossen niets op.
P.S. Inmiddels zitten er 10412 personen en 4418 families in de stamboom van onze 2 kleinkinderen.

Een aangenaam weekend toegewenst vanwege Amor Fati !  

Laat de teleurstellingen van vandaag nooit de dromen van morgen overschaduwen

Je zal de vriendelijke woorden die je gezegd hebt misschien vergeten, maar de ontvanger onthoudt ze een leven lang !

27-12-2008, 17:31 geschreven door Amor Fati