Kerstavond gingen we uit eten in het Condacum in Kontich. Normaliter hadden we bij Stiemerheide moeten zitten zoals vorig jaar maar we waren een weekje te laat voor de reservatie.
Een geluk want de wegen lagen er maar triestig bij. Zelfs een ritje van Beveren naar Kontich was al een opgave omdat de secundaire wegen één grote ijspiste waren bij gebrek aan strooizout.
De sfeer, de bediening en het eten in het Condacum waren opperbest. Quasi geen minpuntjes als je weet hoe het in zo'n horecazaak aan toe gaat als ze voor 99% volgeboekt is voor éénzelfde evenement en je dan nog keuze hebt uit 7 voorgerechten, 5 hoofdschotels en 5 desserts zonder dat gans de tafel hetzelfde moet nemen...
We kozen voor een 4 gangenmenu (47€) met 2 voorgerechten, hoofdgerecht en dessert. Voor 5 personen betaalden we uiteindelijk ~70€ pp met wijn, koffie en water inbegrepen, vrij doenlijk vinden we.
Mijn eerste voorgerecht bestond uit kort gebakken tonijn met zeewier, wasabi en soja. Het vlees van de tonijn was diep donkerrood en was perfect gekruid, het zilte zeewier krokant en de wasabibereidingen elegant en qua sterkte in balans met de rest. De presentatie nodigde uit tot smullen.
Daarna een consommé van koningskrab met Thaise basilicum. Eén van de beste consommés die ik ooit proefde waarbij de krabsmaak subtiel aanwezig was. Bij het opdienen was er een mooi bol gebakken hoed van bladerdeeg bovenop de soepbol die vakkundig werd weggesneden door onze bedienaar zodat de parfums op het juiste ogenblik ons reukorgaan kon bereiken. Dat hoedje kon dan bij de soep worden gegeten.
Als hoofdgerecht koos ik voor de Agnusbeef Rossini. Die was gebakken zoals ik hem had gevraagd en vergezeld van een mengeling van champignons en zijn eigen bakjus, geen artificiëel gedoe, puur natuur. Enig minpuntje was dat de chef had gekozen voor een stukje bereide, koude foie gras in plaats van een dun plakje verse, rauwe lever dat dan zo mooi smelt over of onder de warme steak en zo zijn subtiele aroma's vrijgeeft aan de saus. Ook de aardappelgratin met room paste daar niet zo goed bij.
Het dessert was een fantasie van Zwarte Woud taart waarbij al de ingrediënten van die bekende taart aanwezig waren maar dan onder de vorm van een warme en lopende moëlleux van chocolade, amarena-kersen, met kers geparfumeerde macarons en wat chocoladecrumble.
Dank aan Yvan Janssens (keukenchef ex-Matisse, ex-Pomphuis...) die nu zijn stek in het Condacum gevonden heeft en aan zijn zaal- en keukenteam.
Als we allen een goed woordje doen bij Michelin is de eerste ster daar binnenkort binnen, ik ben er gerust in.