Kookkunst is het schilderen van een melodie met smaken en geuren.
02-06-2011
Bindsla
Ik lees elders iets over bindsla (Lactuca sativa var. romana) en vind dat die toch wat moet gepromoot worden. Bindsla is hetzelfde als Romeinse sla en reeds gekend van in de Oudheid bij de Egyptenaren. De naam bindsla komt van het "toebinden" van de krop een aantal dagen voor de oogst opdat de binnenste bladeren wat geler zouden zijn. Met de tegenwoordige rassen hoeft dat zonodig niet meer. De krop bestaat uit langwerpige, krokante bladeren met één dikke nerf in het midden. Je kan die wegsnijden maar dan werp je ook het sappigste gedeelte weg. Ik gebruik de bladeren mits verwijdering van het onderste kropje en de meest groene toppen (die kieper ik dan in een soepje). Als ik hem ergens tegenkom (gewoonlijk in de Delhaize) koop ik hem want in een plastiek zak in de groentenlade van de ijskast bewaart hij minstens 2 weken en zodoende heb je altijd sla in huis. Ook bij Noord-Afrikaanse winkels kan je hem op de kop tikken alhoewel hij daar soms toch wat groener en harder is. Bindsla is stukken lekkerder dan icebergsla en kan die in alle bereidingen vervangen. Hij vult in belangrijke mate onze eigen kropsla aan, vooral in samengestelde salades zoals o.a. de Ceasar salade (zie recept elders in dit blog) omdat hij minder gemakkelijk kneust. Ook een blad tussen een broodje "smos" doet het beter dan onze kropsla want meer crunchy en sappiger. Tegenwoordig verkoopt men ook gems (zeg: djems), een kleinere, meer gekropte variëteit, met iets dikkere bladeren dan die van de hierboven vermelde sla. De smaak daarvan is iets zoeter en hij is ook te vinden bij de Delhaize (gewoonlijk per 4 verpakt in een plastiek bakje).
