Here I go again, om mijn bedenking van de dag te ventileren. Veel gebeurt er niet op het internationale strijdtoneel. Iedere dag weer vernielingen en beproevingen voor de mensen die in oorlogsgebied wonen. Voor wie en voor wat moet er weer ontzettend veel menselijk leed plaatsvinden? Onbegrijpelijk voor mij. Uit het Vaticaan kwam ook het nieuws binnen dat de 86-jarige paus Franciscus weer onder het mes moet. Ditmaal zijn zijn darmen de schuldigen van de spoedeisende operatie. Dat brengt me weer bij mijn moeder die op dezelfde manier in het ziekenhuis en daarna in het woon- en zorgcentrum belandde. Dat is dan een terugblik op een moeilijke tijd, nu ook weeral meer dan 10 jaar geleden. In het binnenland is er veel aandacht voor justitie en de processen die er gevoerd worden. Van Dale heeft er weer een woord voor gevonden: tiktokjustitie. Niet alleen in de rechtszalen worden er vonnissen uitgesproken, ook de sociale media hebben hun eigen veroordeling van de feiten en personen. Dat is geen positieve wending in het rechtspreken over strafbare feiten. Het is zo dat daders en slachtoffers zelden akkoord zijn over de uitgesproken straffen, maar we leven in een rechtstaat met een onafhankelijk gerecht en men moet ten alle tijden het verdict van de rechtbank accepteren. Er zijn nog mogelijkheden genoeg om zijn onvrede te tonen bv via het hoger beroep. Maar als men de debatten gaat voeren en zijn onvrede begint te uiten via sociale media en op straat, is de onafhankelijke rechtspraak in gevaar. Het gaat over een 'doop', op een verkeerde manier nageaapt van het christendom, omdat men ergens wil 'bij horen'. Een studentendoop is een vrijwillig ondergaan van een ontgroeningsritueel, van schacht naar student, om bij een bepaalde 'studentenvereniging' aan studentikoze activiteiten deel te nemen. Iedere faculteit heeft meerdere verenigingen, zelfs in de steden en dorpen zijn er studenten bijeenkomsten over de faculteiten, universteiten en hogescholen heen. Een 'doop' zou een ludieke en plezante gelegenheid moeten zijn als overgangsritueel van leerling naar student. Geen mentaal en fysiek uitdagende proeven, geen associatie met vernederingen, geen grensoverschrijdend gedrag, geen overmatig drankmisbruik dat alles met een, soms, fatale afloop. Men zou bijna een afkeer krijgen van het studentenleven door een folklore die een gigantische uitspatting is geworden en in niks te rijmen valt met studeren. Ik hou niet van dopen, maar wel van het studenteneten en met name 'studentenhaver' ook wel 'elitehaver' genoemd omwille van de vermeende intelligentiebevordende werking door de mengeling van cashewnoten, paranoten, walnoten, hazelnoten, amandelen en ook de krenten en de rozijnen. Noten zijn gezond om te eten: veel calorieën, verbetert de cholesterowaarden, bevatten antioxidanten en helpen ontstekingen tegen te gaan, bevatten gezonde vetten, vezels, en vit E. De toegevoegde rozijnen en krenten hebben dan weer een laxerend effect. En als ze dan nog in pure chocolade verwerkt zijn is deze 'studentenhaver' een ware delicatesse bij de namiddagkoffie. Tot morgen
Puffen in het binnenland, bibberen aan zee. Een warme trui, sjaal en handschoenen aan om een stapje in de wereld te zetten. Dat het niet het enige jaar is dat dergelijke temperaturen en de felle noordoostenwind zich doen gelden merkt men aan het feit dat de periode van 5-20 juni de schaapsscheerderskou genoemd wordt. Deze tijd van het jaar worden de schaapjes van hun wol ontdaan en is de herder blij dat het niet te warm wordt zodat de dieren niet ziek worden van de stralende zon die schijnt op hun tere velleke. Als ik al niet blij ben met deze koude en wind, de herders en de schapen zijn dik tevreden. Zo zie je maar dat de nadelen voor de enen de voordelen voor de anderen zijn. En de boer zal ook dik tevreden zijn met de noordenwind. Het graan kan verder groeien zonder zonder te rijpen en geeft een rijkere oogst. Vandaar het spreekwoord: waait in juni de noordenwind over het land, dan krijgt de boer veel koren op zijn land. Maar vandaag zal er ook op verschillende plaatsen in Europa, en dan vooral in Frankrijk, het eindoffensief van de Tweede Wereldoorlog herdacht worden. Veel films en boeken zijn er geschreven en verschenen over 'Operatie Overlord'. Die startte op 6juni 1944 aan de Normandische kust met de landing van de geallieerde troepenmacht op Omaha-, Utah-, Gold-, Juno-, Sword Beach in de bekende amfibieschepen, DUKW (uitgesproken als 'duck', eend). Hier aan de Belgische kust werden ze in het post-oorlog tijd gebruikt om toeristische uitstapjes te doen op de Noordzee. DUKW is een Engelse afkorting van de vertaalde woorden in Nederlands: D= voertuig ontworpen in 1942, U = amfibisch voertuig, K= alle wielen aangedreven, W = twee aangedreven achterassen. Meer dan 2 miljoen soldaten zijn op die bevrijdde stranden geland en een 250.000 geallieerde manschappen lieten daarbij het leven. Een geschiedenis die nooit mag vergeten worden en een oorlog die nooit mag terugkeren. Maar mensen zijn mensen en de goede voornemens van alle Europeanen die vochten voor vrijheid is ook weer aan diggelen geslagen door een man die ook weer alles en iedereen naar zijn hand wil zetten. Weer met vele doden, vluchtelingen en vernietigingen tot gevolg. Maar de tastbare herinneringen aan die landingen, de amfibiebootjes, zijn nu allemaal verdwenen. Het laatste auto/bootje dat toen gerecupereerd werd van die invasie, bevond zich te Sint Idesbald. Het is een paar jaar geleden uit de vaart genomen wegens te duur in onderhoud, geen reserve delen meer te verkrijgen en te dure benzine. Natuurlijk ook een gebrek aan toeristen die een dergelijk uitstapje wilden doen. Tot morgen
Een nieuwe werkweek is weer van start gegaan. Al week 23. Ik blijf me verbazen over de snelheid waarmee de tijd vooruit gaat. Ik moet met boodschappen doen deze nieuwe 7-daagse beginnen. Dik tegen mijn goesting om mijn kostbare tijd daaraan te besteden. Maar mondvoorraad groeit niet aan de bomen of valt niet uit de lucht zoals in het Oude Testament het 'manna' voor de Israëlieten naar beneden kwam. Nee, ik moet daarvoor een verplaatsing maken van 6,5 km. Ik neem dan wel de mooiste route, langs de zee. Ik zie dan dat de Noordzee maar blijft schuimen en wilde golven aanmaken. Het blijft, in tegenstelling tot in het binnenland, maar 15°C met nog altijd een noordoostenwind van 55 km/u. Niets aan te doen, het weer nemen zoals het komt en er het beste van maken dwz goed aangekleed buiten komen. Ik kan mezelf toch niet gaan verhongeren door geen eten aan te schaffen. Voor mezelf zou ik nog een uitleg kunnen vinden maar de hond zou niet begrijpen waarom er geen eten in zijn bak komt. Dus vooruit met de tuftuf. Gelukkig is er hier een groot winkelcentrum waar alle grootwarenhuizen te vinden zijn. De auto parkeren en te voet van het ene naar het andere lopen als men geen goesting heeft om voor 100 meter zijn auto te verplaatsen. Ik heb vandaag eens een ander koekje meegebracht in plaats van de tompoes bij de koffie: mergpijpjes. Ik heb natuurlijk ook gezonde zaken meegebracht zoals de gele kiwi's die in reklame waren en deze tijd van het jaar ook de aarbeitjes want de mijne zijn nog niet rijp. Veel valt er voor de rest niet te vermelden. Iedereen schreeuwt wel zijn vreugde uit om het kampioenschap van Antwerpen te vieren. Maar sjotten tegen een bal en daar opgewonden van geraken is nu niet direct mijnen dada. Ik ga verder lezen in mijn meer dan 700 blz tellende 8e deel van de 'Zeven Zussen'. Tot morgen
