|
Ik realiseer me niet genoeg hoe bevoorrecht ik ben om hier aan de Noordzeekust te kunnen wonen. Weer of geen weer, blauwe of grijze luchten, regen of droog, wind of rustig, altijd is die zee fascinerend om te zien. En door hier te wonen kan ik ze elke dag in een andere gedaante leren kennen. Maar iedereen komt hier eens graag uitblazen. Ook de kinderen vinden het hier fijn om in het zand of water te spelen en op de dijk naar hartlust te skeeleren, fietsen of go-carren. Het 'licht' is hier hevig door de waterweerspiegeling en een zonnebril is hier dan ook geen overbodige luxe. Zelfs met stormweer zet ik hem op, om mijn ogen te beschermen tegen de zandkorrels. En zondag komt het kroostrijk gezin (2+4) voor een paar dagen van dat lichtspel genieten. Maar daar gaat het vandaag niet over. Ik heb gisteren weer een nieuw woord geleerd of liever gezegd, ik begrijp eindelijke de afkortingen die ik de laatste tijd overal tegenkom. T.G.i.f. dat staat voor 'Thank Goodness It's Friday' of 'Thank God It's Friday' of in het Vlaams, 'Godzijdank, het is vrijdag'. Natuurlijk zegt die uitdrukking me niets meer. Of het nu een maandag, een vrijdag of een zondag is, dat maakt me allemaal niet uit. Ik moet niet wachten op vrijdagavond om, na school of werk, me te amuseren tot zondagavond om dan op maandagmorgen er als een zombie uit te zien. Ik feest en tierelier wanneer ik er goesting voor heb en dat is 'nooit'. Dus de liedjes van Kate Perry en The Easybeats ken ik wel maar heb ze niet nodig om me goed te voelen op een vrijdag of gelijk welke andere dag van de week. Ik pas de woorden van Stanislav Jerzy Lec (1909-1966) toe: wees onbaatzuchtig, en respecteer het egoïsme van de ander. Of anders gezegd, ieder zijne meug om zijn uren te besteden. Dat doen onze Vlaamse bekende mannen om andere Vlaamse mannen erop te wijzen dat prostaatkanker het beste voortijdig kan opgespoord worden vooraleer de kanker je volledig te grazen neemt. Infotainment of informatie geven met een lichte humoristische toets om het goed te laten doordringen bij de stoere binken en macho's. Het amusementsgedeelte deed me denken aan de film "The Full Monty". Een film uit 1997, met een leidraad à la Chippendales. Deze film had ook een maatschappelijke ondertoon, zoals vaderrechten, impotentie, werkeloosheid, depressies en zelfmoord.
De boekskes bij de kapper bevatten dikwijls ook wijsheden. Dat heb ik vandaag ondervonden, toen ik er een artikel las van Rik Moons (docent/prof aan unief Gent/Leuven). Hij mocht er zijn boek voorstellen, "Domme vragen bestaan wel" en gebruikte als illustratie en samenvatting van de titel, de woorden van de Dalai Lama, de Tibetaanse geestelijke leider, "Wanneer je praat herhaal je alleen wat je al weet. Maar als je luistert, zou je iets nieuws kunnen horen". En zoals hierboven uitgelegd, ik heb geluisterd en gekeken naar iets nieuws en wat geleerd. Tot morgen
|
