Kookkunst is het schilderen van een melodie met smaken en geuren.
26-08-2012
Showrooming
Ik doe het al jaren en nu blijkt dat er zelfs een naam voor is: showrooming. Eerst gaan kijken in de winkel(s) naar een product dat ik wens aan te kopen, om vervolgens prijzen te vergelijken op het Internet en daar kopen waar ik prijs-/ kwaliteit-/ dienstnaverkoopsgewijze het meest voordeel mee doe. Volgens de krant De Morgen maakt Unizo er zich grote zorgen over maar mijn mening is dat op termijn de verkoop via een echte winkel pas blijft lukken als er correct advies voor verkoop en correcte service na verkoop in de aankoop begrepen is. In een winkel heb ik dikwijls de indruk dat men niet echt luistert naar wat ik wens maar eerder focust op wat zij mij graag willen verkopen of snel een deal willen sluiten. Bij de aankoop van mijn auto, jaren geleden, in de garage waar ik al lang klant was, probeerde de verkoper mij een hele reeks afzonderlijke opties aan te smeren (waarop hij zijn % had) terwijl het merk een "business pack" aanbood (dat ik had gevonden op het internet) met al die opties voor een fractie van wat hij berekende. Hij weigerde mij het voordeel en toen ik de wagen elders had besteld heeft hij zich in allerlei bochten gewrongen om de deal toch nog op zijn naam te krijgen zogezegd omdat ik zijn prospect was, in zijn regio. Laatst kochten wij een nieuw Silhouette brilmontuur voor mijn eega bij een optieker in de buurt. Hij kon de glazen van het vorige montuur recupereren dus dat was al ettelijke honderden euro's gespaard. Groot was mijn verwondering echter toen ik 's avonds het identieke montuur op het Internet vond voor 33% van de prijs die ik diende te betalen. Uiteraard heb ik met de optieker gebeld nog voor de bril afgewerkt was maar de man kon aantonen dat hij het zelf duurder inkocht en we hebben samen gereageerd bij Silhouette Benelux en bij de fabriek in Oostenrijk. Ik kreeg van de opticien het overzetten en aanpassen van de glazen gratis, nog wat extra korting en goed advies. Ook in de dienst na verkoop ben ik gerustgesteld maar desalniettemin laat dit een zuur nasmaakje. Silhouette Benelux reageerde met een brief van een bladzijde waar ze verzekerden dat noch zij, noch Oostenrijk meewerken aan het verkoop tegen dumpingsprijzen op het Internet en beweren dat daar enkel klanten gelokt worden met hun "groot merk" maar ze niet kunnen leveren. Ik wil dat niet uitproberen want ik heb er geen 500 voor over...
Ik merk dat ik 2 maal na elkaar een stukje van de Duitse keuken heb bezongen maar eigenlijk is, naast oerdegelijke Vlaamse kost, de Oosterse keuken mijn favoriete. Op onze rondreis in Thailand in 1999 heb ik naast van de natuur en een stukje avontuur het meest van de Thaise keuken genoten. Thailand is ongeveer zo groot als Frankrijk, telt evenveel bewoners in zo'n een groot aantal bevolkingsgroepen en heeft bergen en kusten dus daardoor ook een grote verscheidenheid aan gerechten. Gemeenschappelijk zijn een uitzonderlijk evenwicht tussen de smaken (zuur, zoet, zout en bitter), het pikante en het gebruik van een grote verscheidenheid en hoeveelheid van verse aromatische kruiden. Rijst is het "vulmiddel" met daarnaast samengestelde gerechten met veel groenten, kruiden, specerijen, bouillon en/of kokosmelk. Naast smaakharmonie letten de Aziaten ook op samenstellende kleuren, diversiteit in versnijdingen en textuur, zodat een maximaal aantal zintuigen aan het gebeuren deelnemen. Een maaltijd bestaat verscheidene gerechten die dan gelijktijdig worden opgediend, meestal 1 gerecht meer dan het aantal disgenoten. Als wij hier Oosters gaan eten doen wij dit ook zo. De bekendste Thaise soep is tom yang kung een garnalensoep en een recept staat hier (foto met dank aan Zita.be)
Om 18h00 begint er een nieuwe aflevering van mijn favoriete "soap" op Vitaya: "Sturm der liebe". We volgen dit al enkele jaren en alhoewel het scenario voorspelbaar begint te worden, kunnen de gebeurtenissen en vooral de sfeerbeelden mij nog steeds bekoren. Die prachtige sfeerbeelden van de natuur in Beieren, in de omgeving van Bad Tölz, zetten ons aan om in Mei 2010 de streek uitgebreid te bezoeken en we boekten er een hotelletje bij de Tegernsee. Sinds enkele weken begint het te kriebelen om er nog eens terug naartoe te gaan. Niet alleen de natuur maar ook de lekkere Hefeweizen (hefe = gist, bier gemaakt van tarwe, zoals ons witbier, maar met veel meer smaak en minder zuur), de krakend krokante hammetjes, de saibling (een forel-achtige uit het meer), de hemelse worst- en leverbereidingen en de diverse soorten brood die voornamelijk met zuurdesem bereid worden. Naast de diverse meren zijn ook Munchen en de Zugspitze een bezoekje meer dan waard en vanuit België is het ~785 km rijden. We zochten natuurlijk ook waar het "Fürstenhof" stond, waar de buitenopnames van het feuilleton gemaakt worden en maakten er deze foto van...
Bauernfrühstück (boerenontbijt) is een traditioneel Duits ontbijt maar ook lekker als stevige lunch. Het bestaat minimaal uit aardappelen, spek, uien en eieren maar kan ook opgepept worden met andere groentjes. Het is zo'n gerecht dat je toch nog kan maken wanneer je denkt dat je niets meer in huis hebt en de meeste winkels gesloten zijn (zoals vandaag) of je geen zin hebt om buiten te komen (zoals wij vandaag)... Ik maak het quasi als éénpansgerecht klaar enkel een pan en de oven op warme lucht. Ingrediënten (2 personen): 200g gezouten spekblokjes, 1 dikke ui, 200g diepvrieserwtjes, 1/2 rood pimentje, 250g voorgekookte krieltjes, 4 eieren, een klontje boter, zout, vers gemalen zwarte peper, nootmuskaat. Eventueel wat gehakte peterselie en een vleugje azijn. Kook de geschilde krieltjes voor. Spoel de erwtjes onder de kraan tot ze ontvroren zijn en laat ze uitlekken. Snipper de ui. Bak de spekreepjes in een klontje boter tot ze gekleurd zijn en hun vet hebben losgelaten. Kruid met wat peper en nootmuskaat, schep ze uit de pan, laat het spekvet achter, doe ze in een dienkom en houd die warm in een heteluchtoven op 90°C. Bak de voorgekookte aardappels in het overgebleven spekvet, voeg er, nadat ze beginnen bruinen, de overige groenten aan toe en laat deze glazig worden. Voeg dit mengsel bij de spekblokjes en zet terug in de oven. Bak in dezelfde pan een goed gekruide omelet van de eieren, verdeel deze in stukjes en schep alles om in de dienkom met de reeds gare ingrediënten. Heet serveren eventueel bestrooid met de peterselie en een vleugje azijn (1 eetlepel voor 2 personen). Lekker aldus of met een stukje versgebakken stokbrood en een fris wijntje (witte Sauvignon Blanc, rozé Clairet uit de Bordeaux of gekoelde lichte rode bvb. Sancerre). P.S. Ik leerde het gerecht kennen in het Zwarte woud zo'n 50 jaar geleden en het komt sindsdien geregeld op ons menu. P.P.S. ook lekker met verse champignons of/en kleine trostomaatjes of/en een overschotje gekookte wortelen etc., etc.
Genetisch Gemanipuleerde Gewassen vormen spijtig genoeg nog altijd een controverse terwijl de mens de genen van gewassen eigenlijk al manipuleert sinds hij ze voor het eerst zelf aanplantte en dat is al 10.000-den jaren geleden. Het selekteren van zaden en kruisbestuiven van planten met het oog op "betere" eigenschappen door de telers is een eeuwenoude praktijk en niet altijd een onverdeeld succes, vind ik zelf, want eerder afgestemd op het uitzicht (verkoopbaarheid) dan op de smaak van het product. Vandaag staat in Het Laatste Nieuws een artikel dat, in hun de drang naar mooi rode tomaten, ze de laatste 70 jaar in de meeste rassen, door natuurlijke selektie, het gen vernietigd hebben dat verantwoordelijk is voor de vorming van de aangename smaakstoffen. Het artikel voegt er ook aan toe dat de wetenschappers, nu ze het volledige genoom van de tomaat ontrafeld hebben, in staat zullen zijn die "fout" te herstellen. Toen ik zo'n 15 jaar geleden in Amerika was, waar de drempel naar GGG's veel lager is dan in Europa, was er grote consternatie bij de vegetariërs en veganisten omdat er aardappelen in omloop waarin een kippen-gen werd ingebouwd om die tegen een bepaalde ziekte resistent te maken. Die mensen stelden dat die aardappel nu niet meer vegetarisch was... Dat men uiterst voorzichtig moet tewerkgaan als men onderscheiden "soorten" onderling genetisch manipuleert ben ik genegen, vooral als men het gif-gen van een schorpioenvis in een kool steekt om ze tegen rupsen te beschermen. Daar moeten wetten voor zijn zoals in de farmacie en testen vooraleer zo'n product op de markt te brengen. Er moeten ook de nodige deontologische codes voor gen-wetenschappers zijn. Zonder GGG's zal de wereld echter niet overleven, we komen dan immers met zekerheid eten te kort voor iedereen.
Gisteren bezochten mijn eega en ik Veurne, zowat in de helft van ons fietstochtje van 40 km Nieuwpoort - De Panne - Veurne - Nieuwpoort langs velden en wegen... Op de Veurnse grote markt zijn veel eetgelegenheden met correct ingerichte terrasjes en we kozen voor Taverne Flandria nadat we overal op de menukaarten hadden uitgekeken naar een correcte "snack". Aan de menukaart kan je de klasse van een horecazaak aflezen, vind ik. Ik ben met een kleine studie ervan nog nooit bedrogen geweest. Taverne Flandria biedt naast een keuze uit meer dan 100 biersoorten een uitgebreide kaart met huisbereide schotels. Wij kozen voor een boerenboterham met huisgemaakte Veurnse Pâté, een stevig aluminium bakje met zo'n 150g versgebakken heerlijk smeuige pastei per persoon met daarbij een reeks verse groentensnijdsels in een lichte vinaigrette. Bij de pastei een potje mosterd. We hebben meer dan de helft van het 2de potje pastei meegenomen naar huis want teveel van het goede is ... Daarbij een lekkere Tripel van Maredsous (@ 10% alkohol, van de Duvel-brouwers) gedronken en ons beentjes waren weeral voorzien van de nodige brandstof. Mijn eega koos bij onze prima koffietjes nog voor een stukje Veurnse Meringuetaart en die was zo heerlijk dat we het adresje van de bakker hebben gevraagd en er eens zijn gaan kijken. Het is bakker Werrebrouck in de Ooststraat en een hele taart (6p) kost daar 17. De inhoud is te vergelijken met een "misérable" meer m.i. met iets meer finesse. Een klassebakker met een uitgebreide keuze. De mensen die naast ons op het terras zaten in Taverne Flandria aten een licht gerookt en in de oven gebraden varkenshammetje met een romige mosterdsaus en dat rook oh zo heerlijk en zag er zo zalig uit dat we in 't kort nog zeker eens naar Veurne trekken voor én dat hammetje én de taart.
Er lag nog ongeveer de helft van een écht Frans brood van 400g en het weer buiten was toch niet al te vet zodat ik mij nog eens zou wagen aan een broodpudding ofte "bodding" in onze spreektaal. Ik gebruikte volgende ingrediënten, naast dat brood en moest wat improviseren gezien ik geen suiker had: 3 eieren, 5cl suikersiroop (sucre de canne), 2 eetlepels vloeibare honing, 2 zakjes vanillesuiker, 250g gedroogde pruimen (ontpit) en een scheut cognac. Het (oud) brood in stukken gebroken, de melk en de zoetstoffen erbij en wat laten weken. Ondertussen de pruimen ook in de cognac gezet. Na een half uurtje de eieren geklutst, onder het broodmengsel gedaan en goed gemengd (het geeft niet dat er nog wat korsten van het brood inzitten). Dan de uitgelekte pruimen en een centilitertje van de cognac erbij en in een beboterde vorm gestort. De vorm wordt best bebloemd maar bloem had ik nu ook niet ter beschikking dus... Afgebakken in een oven van 170°, op het einde verlaagd naar 150° en in totaal gedurende ongeveer 50 minuten (voor een bodding van ~5 cm dik). Eens in gestoken met een naald om te zien of alles gestold was. Goed afgekoeld was hij het lekkerst !
Gisteren las ik in het boek van Leo Moulin "Eten en drinken in Europa" dat de Portugezen iets gelijkaardigs hadden als wij het "Schild en vriend". Wij, Vlamingen, gebruikten het in 1302 om de Fransen te herkennen die na hun "skilt en fringt" op een "goedendag" werden getrakteerd. De Portugezen vonden in de 16de eeuw iets gelijkaardigs om Joden en Moslims te ontdekken, maar schotelden die wel eerst een lekker gerecht voor. Portugal was langere tijd bezet geweest door de Moren (~800-1400), zoals het overgrote deel van het Iberisch schiereiland en had daarna een hele lading Joden moeten opvangen die vluchtten voor de Spaanse Inquisitie. Alentejo is een provincie in het zuiden van Portugal en daar waren de spanningen het grootst. Carne de Porco a Alentejana (Varkenvlees op de wijze van Alentejo) is een gerecht op basis van varkenvlees en schelpdieren. Moslims eten geen varken en Joden eten geen schelpdieren dus... als er alleen maar brood gegeten werd dan pas kwam de "bom dia" . Voor 4 personen: 500g varkenvlees van de schouder in kubusjes van 3 cm, 1 kg Almejas (venusschelpen), 2 dikke uien in stukjes, 4 teentjes look gesnipperd, 1 eetlepel paprikapoeder, 4 gepelde ontpitte rijpe tomaten, 2 dl witte wijn, zout, peper, 2 kruidnagels, 2 laurierbladeren en 2 eetlepels reuzel (of spekvet). Bereiding: maak een marinade van de witte wijn, peper, zout, kruidnagel, paprika, laurier en de helft van de look, doe daar de varkenskubusjes in en zet een dagje of langer in de koelkast. Bereid de 2de dag een tomatensaus met 1 eetlepel reuzel, de overige look, ui, tomaten en breng op smaak met peper en zout. Neem ondertussen het vlees, dep het droog en bak het in de overige reuzel aan alle kanten bruin. Voeg er dan enkele eetlepels van de marinade aan toe en laat op zacht vuur tot het varkenvlees naar smaak gegaard is. Spoel de venusschelpen overvloedig zodat alle zand verwijderd is, doe ze bij de pruttelende tomatensaus en roer af en toe om tot de schelpen allemaal open zijn. Voeg het vlees toe, roer om en serveer met gebakken aardappels of brood. In Portugal wordt dit gerecht ook bereid in de cataplana (zie foto) een koperen pan met deksel die boven op het vuur of in de oven kan gebruikt worden. In dat geval kan het aangebakken vlees met 2 eetlepels marinade en de tomatensaus samen met de "rauwe" schelpen in zo'n pot en gaat het geheel dan met gesloten deksel in een hete oven tot de schelpen open zijn (~10 minuutjes). Je kan aan dit gerecht ook nog groenten toevoegen zoals paprikareepjes of/en erwtjes en die laten meegaren op het gepaste ogenblik.
.
