Witloof is een Belgische uitvinding van amper 150 jaar geleden. De teelt is met enkele Belgen ook naar Noord-Frankrijk overgewaaid en meer recent ook naar Nederland, Canada en de VS. Het is eigenlijk het loof van de chicoreiplant die als sinds de Romeinen is gekend en in de 19de eeuw vrij veel in onze streken werd gekweekt om er een surrogaat voor koffie van te maken. Heden ten dage is een schepje cichorei op de versgemalen koffie nog altijd een smaak- en kleurversterker, alhoewel dat meer en meer in onbruik geraakt. Gedurende de voedselschaarste van WOII werd ook de wortel gegeten en als mijn vader (85) er nog kan aangeraken moet moeder (87) ze steevast voor hem klaarmaken. Ze bereidt ze zoals schorseneren: geschild, geportioneerd en afgekookt met een vleugje azijn en een gebonden sausje. De smaak is bitter-zoet-zuur met een overwicht van bitterheid maar dat is juist wat die wortel interessant maakt. Witloofwortels bevatten veel inuline, een onverteerbare suiker die de darmflora bevordert maar dus ook veel gas laat produceren. Een gewaarschuwd man is er 2 waard...
|