In 1989 volgde ik, gedurende één schooljaar, een avond-wijncursus aan de PIVA (provinciaal instituut voor voeding Antwerpen) en stichtte daarna een wijnproefclubje (Altwinus), samen met de toenmalige prof. Ik verliet de club na enkele jaren wegens andere bezigheden maar bleef wel wijnproeven met enkele bevriende, wijnminnende koppels. We zijn nu nog 3 koppels die, ongeveer om de 6 weken, om beurten bij elkaar thuis komen om te degusteren. Wie ontvangt bepaalt het thema en de bezoekers brengen één fles mee die het thema eer aandoet. Wie ontvangt vult aan zodat we een zestal flesjes (blind) te kraken, te bespreken en te scoren hebben. We doen dit meestal de zondagnamiddag en na de degustatie zorgt de gastvrouw en/of gastheer voor een aangepast avondetentje om de resterende wijn ook in combinatie daarmee te kunnen waarderen. Alles bijeen zouden we dus al zo'n 18*8*6=864 verschillende flesjes hebben geproefd en 144 etentjes hebben gehad. Daarenboven leggen we elke keer we bijeenkomen een vast bedrag in een pot en als dat groot genoeg is gaan we samen naar een toprestaurant eten. Dat is ook een belevenis op zich voor mensen die zich aan het culinaire interesseren. Sommige geven honderden euro's om hun idool in levende lijve te zien, voor ons is het geld voor het vier uur durende spektakel van bijvoorbeeld "Hof van Cleve" wel besteed.
Ons clubje moest een naam hebben, ironisch hebben we het de Zu.. en Fr... Club genoemd maar we gebruiken enkel de afkorting :-)