|
De dag had het lastig om dag te worden en ik had het lastig om wakker te worden. Om 8u opstaan voelt alsof ik de helft van mijn dag verspeeld heb. Niet dat ik zinnens was veel te doen, maar ik heb het gevoel dat er vandaag minder 'ontspanning' zal zijn. Eer ik nu alles gedaan heb wat ik op een voormiddag normaliter doe, is de middag al gepasseerd. De hond is braaf. Hij trekt niet aan mij om buiten te spelen. Het is voor hem ook een beetje te nat. Ik heb hem een 'kalfshoefje' gegeven. Daarmee kan hij zich al kauwend bezighouden en het helpt. Door het late opstaan was het dagblad bijna een propje geworden, net geen kunstwerk. Met krantenpapier van gisteren tussen al de pagina's is er toch een leesbare gazet te voorschijn gekomen. Al die moeite voor niks gedaan want er valt weinig opwindends te lezen. Vlug mijn spelletjes doen om 'nieuw' nieuws op de pc te zoeken. De wereld ontplooit zich via het internet en de nieuwsgierigheid kan voldaan worden. Ik leer altijd bij, zoals nu het woord 'falacrobie'. Phalacroben zijn personen die doodsbang zijn om kaal te worden, een beklemmende vrees voor kaalheid. Vandaag in de belangstelling door een tekstje van journalist Arthur van Amerongen in de Volkskrant (NL). Hij schrijft: "falacroben vind ik deerniswekkend, overkammers, toupetdragers en trutten die hun haar verven, zijn een gruwel in mijn ogen". Natuurlijk is het een merkwaardige en eigenaardige vrees voor iemand die nog een fantastische haardos heeft en de kleurpigmenten van zijn haar nog niet heeft zien verdwijnen. Maar kaalheid is bij mannen acceptabel. Natuurlijk ligt het bij vrouwen moeilijker. De grijze of witte haren kan men nog een tijdje camoufleren met een kleurspoeling of een verfsessie. Kaalheid bij vrouwen is een lastiger fenomeen om mee door het leven te gaan. Een mooie pruik, daar is natuurlijk niets mis mee, maar elke dag is de confrontatie er toch van de kale knikker. Ieder haartje dat in kam of borstel blijft zitten kan soms paniek veroorzaken en toch is er zo weinig aan te doen. Een oplossing kan zijn, touperen, om schijnbaar een prachtig kapsel met veel 'haar' te simuleren. Ook creperen genoemd, om het haar meer volume te geven. Een techniek die nu niet zo veel meer gebruikt of toegepast wordt. Maar ik heb dat nog geleerd toen Brigitte Bardot op de proppen kwam met een heel uitbundig hoog opstaand kapsel. De kappers zijn nog gesloten en ik moet zelf mijn verminderde haardos verzorgen, coifferen en in de juiste vorm proberen leggen. Simpel is dat toch niet. De juiste paarse shampoo en paarse conditioner vinden voor het broze en witte haar, is ook al een zoektocht. Maar met het gebruik van het woord'creperen' stel ik me de vraag: waarom onze woordenschat zo arm is om iets uit te drukken: deze morgen crepeerde ik van de pijn, dan crepeerde ik mijn haar en nu crepeer ik van de honger! Eén woord met drie totaal verschillende betekenissen!
|
