|
Spreekwoord nr 70: "Hi cust het rinscken van den deuren" = hij kust het ringetje van de deuren = hij is overdreven onderdanig. Al bij al een spreekwoord dat zo niet meer toegepast wordt. Nu zou ik zeggen: wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Het heeft wel niet helemaal dezelfde strekking maar er zijn woorden genoeg te vinden die de teneur van de boodschap van nr 70 weergeven. En als ik daar aan begin kom ik altijd voor allerhande verrassingen te staan. Een ander woord voor de spreuk is bv 'flikflooien'. Ik ben dan nieuwsgierig naar 'flik' en 'flooien'. Een 'flik' noemt men een politieagent. Maar smakelijker is dat de naam is van 'een rond chocolaatje met een platte en bolle kant', uitgevonden door Caspar Flick in 1745. Nu nog altijd te verkrijgen bij Droste Chocolade Pastilles. Lekker dus. Flooien is een dialectische of oudere vorm van 'vleien'. Kortweg gezegd: lekker vleien. Er is ook 'hielenlikken', iemand die diep genoeg buigt voor een ander en er alles voor over heeft om in de gunst te staan. Pluimstrijken, is zo'n heerlijk woord: pluisjes of pluimen (haartjes) ongevraagd van iemands kleding verwijderen of ze platstrijken. Slijmen is nog zo'n woord dat alle kanten opgaat. In feite is het echt een nuttig vocht dat ons lichaam produceert in de strijd met de virussen en bacteriën ingeval van een luchtwegeninfectie. Waarschijnlijk speelt het woord 'nuttig' als synoniem voor een slijmbal of kruiperig persoon en gedrag. De echte betekenis van slijmbal is een 'opgerolde naaktslak'. Dat is zich oprollen ter verdediging en zo zichzelf van een wrede dood redt. Tot zover mijn zoektocht naar alternatieven voor de spreuk, al vernoem ik ze niet allemaal.
Een schokkende gebeurtenis was er in 1965 toen 'Manneke Pis' van zijn sokkel vedween op de hoek van de Stoofstraat en de Eikstraat in Brussel. Dat is een bronzen creatie van Hiëronymus Duquesnoy uit 1619. Waarschijnlijk stond er al een fonteintje en een beeldje op die plaats. Men vermoed dat de leerlooiers en de kleermakers de opdracht gaven voor het beeldje ter ere van de jongetjes die zorgden voor de broodnodige ammoniak, door te urineren in de wateropvangbak van de fontein. De beeldhouwer nam de 'putti piscatori'(cherubijntjes zonder vleugels) als voorbeeld. Meerdere keren is het beeldje verdwenen voor langere of kortere tijd, vernietigd en terug hersteld, afgietsels van gemaakt en dergelijke meer. In 1817 verdween het beeldje ook tot 1818 en werd er zelfs een versje gemaakt: Ey, lieve meisjes! Staakt geschrei, al koomt gy door dees dievery, een zoeten troost te missen; hy zal met nerstig onderzoek, nog wel eens komen uit den hoek, om zonder schroom te pissen!. De dief moest een gruwelijke straf ondergaan: een uur aan de schandpaal en gebrandmerkt worden met TP, travaux perpétuïté. Het oorspronkelijke beeldje van Manneke Pis (na veel herstelwerk) samen met zijn zusje Jeanneke Pis, in het Broodhuis op de Graote Markt, samen met zijn meer dan 1000 kostuumpjes die bewaakt worden door een 'kamerheer'. Zijn verloofde Mietje Stroel woont in Zelzate. Tot morgen
|
