Onze  Lieve Heer Hemelvaart, Rerum Novarum, Plechtige Communiefeesten, Eerste Communikantjes, maar bovenal "De Heilige Bloedprocessie" in Brugge. En die viering in Brugge kan een impossante lijst voorleggen. Niet alleen immaterieel erfgoed, goedgekeurd door de UNESCO in 2009, maar al meer dan 700 jaar (sinds 1304) volgens officiële aktes en oorkondes, een processie die door Brugge trekt met het Heilige Bloed, bewaard in een koker in de Bloedkapel. De gegevens voor deze processie anno 2025 zijn indrukwekkend: 1800 figuranten, 250 medewerkers, 200 dieren, 10 praalwagens. Dat alles laat zich bewonderen door 45-50.000 bezoekers, verspreid over het hele parcours. Ik bekijk dit spektakel dus het liefste thuis, ver weg van de massa en het lawaai. Maar heel de processie is een herdenking van het feit dat Diederik van den Elzas (ca 1100-1168), als geschenk na de 2e kruistocht, het Heilig Bloed meekreeg naar zijn thuisbasis en er een kapel liet voor bouwen in zijn kasteel. Is het bloed 'echt'? Er wordt gezegd dat de 'kelk' van het Laatste Avondmaal van Jezus en zijn discipelen, door Pontius Pilatus Romeins bestuurder uit de 1e eeuw na Christus, aan Jozef van Arimathea is gegeven. Deze man, stond onderaan het kruis met die kelk, toen een soldaat Jezus in zijn zijde stak om te zien of hij overleden was. Jozef heeft het bloed van Christus in zijn 'kelk' opgevangen. Deze man werd door de 4 evangelisten vernoemd, als degene die Jezus van het kruis nam en in zijn graf legde. Einde verhaal over de processie waar het zeer belangrijk voor is dat het droog weer is (omwille van de prachtige gewaden) en er niet al té veel wind is. Er is dus volop cultuur te snuiven en te proeven deze week. Eens een oplaadbeurt voor onze godsdienstige geschiedenis die nauw samenhangt met het 'verhaal van Vlaanderen' maar ook een kennismaking met een klassieke muzikaal verhaal. De piano leent er zich uitstekend toe. Tijdens zo'n gerenomeerd concours zoals dat van Koningin Elisabeth, hoort men toch dikwijls de lange composities die ik thuis zelden zal beluisteren. Mozart, Beethoven, Tsjaikovski, duren geen uren wat wel het geval is met Rachmaninov, Prokofiev.... die zelfs 2x op een avond te beluisteren waren. Dan gaat bij mij de geluidsknop op een lager nummer staan en kijk ik meer  dan luisteren naar de houding, mimiek, de handen en de blikken naar de dirigent en orkest. Vanavond nog eens een Sergey beluisteren maar ook Robert Schumann (1810-1856). Dat is niet dezelfde van 'het Schumannplein'in Brussel, noch die van het politiek-economische  'Schumannplan' maar wel de componist die met zijn echtgenote-pianiste Clara, overal welgekomen was tot hallucinaties en depressies hem ontoerekeningsvatbaar maakten en men hem in een gesloten instelling installeerde. Dat is het voor vandaag. De literatuur zal ook niet ontbreken vandaag niettegenstaande er geen gazet te bespeuren valt. Ik heb genoeg boeken binnen handbereik. Tot morgen