Een sporticoon dat gisteren voor eeuwig verdween, vandaag een politica, zachte feministe, overtuigd CD&V boegbeeld, Miet Smet. Gewacht voor het huwelijksgeluk tot haar man eindelijk vrij was om haar tot zijn echtgenote te maken. Met Wilfried Martens (1936-2013) waren mijn gelukkigste 6 jaren, verklaarde ze ooit na zijn overlijden. Zo verdwijnen er, de een na de andere, figuren die toch een tijd bepalend waren voor het leven van de Belgen. Nu zijn de VIP's die op de voorgrond treden, meestal schapen met veel geblaat en weinig wol.
De warmste week is weer van start gegaan in Brugge en direct met een hoop volk die smullen van de optredens van de artiesten, de koekjes van Ketnet, en de watertjes of frisdrankjes die nu geserveerd worden in plaats van de pilskes. Er zijn op korte tijd té veel bekende gezichten van de VRT die een beetje té diep in het glas gekeken hebben en daarenboven nog eens betrapt werden ook. Tja, hoeveel campagnes zullen er nog gevoerd moeten worden om de mensen te indoctrineren dat 'rijden en alcohol' niet samengaan. Hardleers kan iedereen wel zijn als het op de 'heilige koe' aankomt. Een auto is voor veel mensen net zo heilig als de 'koe' in India, vandaar de uitdrukking over onze vierwieler. Eerst was er leren met de gordel rijden, voorrang van rechts, snelheid matigen (30/50/70/120) afhankelijk van de weg of plaats waar men zich bevindt, nu dus afleren van rijden en drinken. En de een is al wat trager van begrip dan de andere.
Het grijs is van de hemel verdwenen, maar de sterke wind is tevoorschijn gekomen en brengt af en toe wat nattigheid mee maar ook wat blauw en dus de zon. Ik zal me straks goed induffelen en toch eventjes buiten op mijn bankje zitten. Ik wil geen kasplantje worden, maar een beetje genieten dan de weinige zonnestralen die de dag zal brengen. Tot morgen
Alle donkere en genuanceerde tinten grijs hebben er voor gezorgd dat ik lang heb kunnen slapen. Het deed deugd. Ik moet zeggen dat het 'weer' zonder kleur, wel zorgt dat ik een goede nachtrust heb. Gisterenavond ben ik dan ook nog eens op stap gegaan als 'kerstvrouw met kersthondje' om mijn geschreven goede wensen voor het nieuwe jaar, in de brievenbussen te deponeren. Gelukkig moest ik geen slee met rendier of husky gebruiken om van het ene adres naar het andere te gaan. Het is wel geen plezant weer, maar liever zo dan wintersporttoestanden. Sneeuw kan dan wel romantisch zijn en mooie kerstplaatjes opleveren, maar voor jaggers betekent het meestal binnenblijven om tuimelpertes te vermijden. En deze morgen werd er dan het overlijden bekend gemaakt van een wieleridool: Rik Van Looy (20/12/1933-18/12/2024). De Keizer van Herentals is net geen 91 jaar geworden. De Rikken van destijds, Van Steenbergen (1924-2003) en Van Looy hadden elk hun voorstanders en tegenstanders. Rik I en Rik II werden ze genoemd. Mijn vader was een hevige fan van Rik II in de zomer omdat hij de Ronde van Frankrijk reed en soms kon gaan supporteren, en in de winter van Rik I omdat die de Zesdaagse reed in het Sportpaleis in Antwerpen en ook plezant was om te gaan kijken. Dat was allemaal 'toen'. Vandaag zijn er zovele andere sporten in de belangstelling gekomen, zodat het driebandenbiljart van Ceulemans en het wielrennen van de Rikken wat in de verdrukking komen van het geldverslindende voetbal. En weer was er een tv-verslaggever die wat té diep in het glas heeft gekeken. Gelukkig bij een alcoholcontrole betrapt zonder dat er een accident aan te pas kwam. Men zou toch echt moeten leren de tongen wat losser te maken zonder dat er alcohol aan te pas komt. Ik denk dat we een beetje té gegeneerd zijn om zonder een beetje in hogere sferen te vertoeven, moppen, de waarheid of de miserie te vertellen. Men heeft een klein duwtje nodig van vernevelende middelen om amusant voor anderen te zijn of spraakwatervallen te worden. Maar ja, water smaakt naar niets en is alleen maar een dorstlesser. In gezelschap is zo'n glas kleurloos goedje, goed om ineens achterover te slaan en daarna wat spiritualiën te gebruiken, licht of sterk. Voor mij zal het vandaag een rustige dag blijven met koffie, yoghurt en misschien ook een Schweppeke terwijl ik mijn kaartjes met wensen ga schrijven, die ik met de post verstuur. Tot morgen
Iedereen heeft in zijn leven wel data die men het liefst zou vergeten of wensen dat ze nooit bestaan hadden. Meestal lukt het me om die dag met een schouderophalen te laten voorbijgaan maar sommige jaren lukt dat niet en weegt die dag zwaar, door de herinneringen van gebeurtenissen op die dag van jaren geleden. Door de gebeurtenissen op die dag in 2007 veranderde mijn leven drastisch. Na een depressie te hebben doorworsteld besloot ik mijn leven drastisch om te gooien. Men blijft, wat er ook gebeurt, nu eenmaal ademen, en de woorden van mijn vader van jaren geleden indachtig "ik heb je niet op de wereld gezet om verdrietig te zijn", besloot ik opnieuw te beginnen, een andere koers te rijden en weg te gaan uit Mechelen. De beste inval die ik ooit had en de beste stap die ik ooit zette. Zo ben ik dan een Aangespoelde geworden in eigen land. Die herinneringen komen nu een beetje scherper op de voorgrond omdat mijn vriend nog altijd in het ziekenhuis toeft, al zal hij vandaag wel huiswaarts mogen keren. En toch is het een vreugdevolle en positieve dag geworden, een dag van vriendschap, een dag van zich goed voelen in de buurt waar ik nu leef. Weken geleden kwam mijn knutselares, naamgenote, maat voor de koffiekletsen, en luisterend oor voor al mijn pleziertjes, grote en kleine verdrietjes, me vragen om een versleten schoen of eentje dat ik nooit meer zou dragen. Verzamelaar van al mijn schoenen, zelfs vanaf ik een jonge vrouw was en hakken aan mijn schoenen had van 10cm, was dat niet moeilijk haar er eentje te bezorgen. Ze koos uit mijn collectie voor een gouden schoentje, deel van een uitrusting bij het huwelijk van mijn broer (1974). Wel, deze morgen kwam ze dat kledingstuk, helemaal opgetuigd met pluimen, groen, kerstbollen en glitter, op een plankske geplakt, me bezorgen. Met de woorden: dan is het ook 'kerstdag' in je huis. Ik heb, toen ik binnenkwam met dat pronkstuk, wel wat traantjes gehad, niet van verdriet maar van geluk. De "Warmste Week", gaat over eenzaamheid en ondanks dat ik senior en alleen ben, voel ik me hier, in deze omgeving met al de mensen in mijn nabijheid en rondom mij, nooit alleen of eenzaam. Wat is mijn moraal vandaag: zelfs als je verdrietig opstaat kan een klein gebaar van een mens, buur, vriend, ervoor zorgen dat het een mooie, prettige en gelukkige dag wordt. Ik moet zeggen, ik heb er hier al veel beleefd! Zelfs de zon begint ervan te schijnen, zo blij is ze van die kleine attenties die mensen elkaar kunnen geven. Tot morgen
Eerste dag van de voorlaatste week van 2024. Een dag die niet al te slecht begint op weergebied, zelfs met een regenboog. Niettegenstaande we uiteindelijk wat blauwe lucht zien, is er een negatieve klank te horen. Door de vele natuurrampen die er de laatste maanden en jaren al voorgevallen zijn, wijst de overheid, met name de minister van Binnenlandse Zaken, er ons op dat we ons toch beter op rampen kunnen voorbereid zijn. Al wat belangrijk is in ons leven; een veilige beschikbare en vlot bereikbare plaats te geven. Natuurlijk is het enige belangrijke in mijn leven mijn dierbare viervoeter Raziel. Dat wil zeggen dat zijn en mijn papieren vlot graaibaar moeten zijn en toch veilig moeten liggen vooraleer het noodlot toeslaat. Ik vind dergelijke onheilstijdingen niet plezant in het zicht van een nieuw jaar. Een voedselvoorraad aanleggen is ook niet slecht, zoals van niet bederfbare waren waaronder chocolade, rijst, conserven,.... Alle beleidsmensen zijn zo pessimistisch gestemd, alsof ze al dingen weten die aan de gewone burger ontgaan. Natuurlijk is er de inauguratie van Trump in januari, wat op zich al een ramp zou kunnen betekenen, ook de vlucht van een dictator naar een andere dictator, en hier te lande waarschijnlijk geen regering vóór 2025. Bartje weet niet wat hij moet kiezen: premier of burgemeester zijn. Dat alles weer duurder zal worden is ook een evidentie. Dat we niet van Chinezen moeten kopen probeert de overheid ons al maanden op te leggen. Die zijn té goedkoop en houden onze 'data' bij waar dan alles mee kan gebeuren in het Verre Oosten. In feite kan dat al gebeuren als ze de internet gegevens van de banken en overheid hacken, dan weten ze meer dan wat op onze bestelling van een fleeceke staat. De financiële instellingen, de overheid en alle daarmee vebonden diensten verplichten ons alles online te doen: onderzoeken aanvragen van mezelf, de hond en de auto, betalingen, bestellingen, vragen, oplossingen, doorgeven van gegevens van gas en elentriek, enz. Zou het me verwonderen dat de Chinezen dat allemaal al lang weten? Nee, die zitten niet te wachten op een bestelling van 10€ om alles te weten te komen van iedereen. Van mens tot mens spreken om iets te vragen of een oplossing te krijgen, wordt moeilijker en moeilijker. Dan moet er natuurlijk een "Warmste Week" komen om "eenzaamheid" uit de maatschappij te bannen. Sinds 'corona' is onze maatschappij drastisch verandert. Men heeft ons schrik doen krijgen van menselijk contact, enkel de bubbels zijn nog veilig. Misschien ben ik een beetje pessimistisch, maar de overheid geeft ons geen enkele reden om een vreugdedansje te doen. Met mijn stijve botten zou dat trouwens niet meer gaan. Bon, genoeg gezaagd en geklaagd, ik ga eens boodschappen doen in een vernieuwde Aldi, die dubbel zo groot is geworden. Die ligt op wandelafstand van de Colruyt, de Lidl, Aronde, Bon'app, Euroshop, Kruidvat, Zeeman, Action, Brico, C&A, ...dat is auto parkeren en met de kar naar de, voor het moment nog altijd, goedkope winkels. Tot morgen
Ik kon het niet laten om gisterenavond/vannacht te kijken naar "Queen at Wembley" een opname van 1986. Als fan van de rockgroep en zeker van Freddie, was het niet meer dan normaal dat ik naar dat optreden keek. Met alle gevolgen vandien voor mijn nachtrust. De 'beat' bleef in mijn hoofd zitten. Vanavond is er dan de docu en gelukkig om 18u: Days of our Lives. Weeral een tevreden meisje als ze al die songs kan beluisteren.
We zijn nu 6 maanden na de federale verkiezingen. Het was niet meer dan normaal dat de Koning, Bart aansprak voor de onderhandelingen en het vormen van een nieuwe regering. De Wever heeft zovele jaren kritiek geuit op de regering, haar beleid en beslissingen, dat de grootste partij de kans kreeg zelf eens het heft in handen te nemen. Natuurlijk was er zoals ik dacht, geen beslissing tot na de lokale verkiezingen, want daar stond voor Bart toch ook weer heel wat op het spel. Wat is mijn conclusie: van grootste staatsman die hij pretendeert te zijn, gaat hij naar grootste stadsman die hij wil zijn en kiest. Regeren over 536.000 inwoners, zonder kritiek en een goede wedde zonder meer te krijgen (burgemeester, voorzitter, parlementair...) is toch wat comfortabeler dan een federaal premierschap met kans op 'vallen' en veel kritiek die hij echt niet kan slikken. Alles draait met een interim regering, zonder vallen en niet 'vierkant'.
Voor degenen die geen abonnee van 'Het Nieuwsblad' zijn of van hun weekendkrant, begrijpen misschien niet dat ik 5 kranten kan lezen met 1 krant. Er zijn verschillende katerns in de weekendeditie die ik sorteer. Eerst en vooral de 'Hoofdkrant' met algemeen binnenlands, buitenlands en plaatselijke nieuws, de 'Sportkrant', 'Nu' met o.a. spellekes, tv en aandacht voor een of andere BV deze week is dat voor Rudi Vranckx en de 25 jaren glamour en glorie van het showbizzkoppel Kelly Pfaff en Sam Gooris. In 'Check' schrijft men meestal wat over de 'gourmand' Vlaming en de reislustige Belg. En 'Billie', concentreert zich wat op het jongere publiek. Omdat er vorige week een vergissing was met de spellekesbladzijde, zit er deze week een extra bladzijde bij. Bij de woordzoeker stonden er voor mij een paar onbekende woorden zoals 'redekavelen'* en wat oudere die ik in lange tijd niet meer gehoord had: donderrede, declamator, sermoen. Niet alleen mijn gewone gazet valt op zaterdag in de bus, maar op zondag steekt de buurvrouw ook nog 'De Zondag' in de bus. Die gaan iedere zondag, zoals het op 'zijn zondags' betaamt, naar de bakker om de sandwiches en de pistolets te halen. Bij mij zitten die in de diepvries en als ik die afbak ruikt mijn huis lekker naar een bakkerij. Tot morgen
* het woord heeft veel bekende en onbekende betekenissen: argumenteren, debatteren, discoureren, babbelen, disputeren, keuvelen, redetwisten en bomen (niet de plant). Een 'boom opzetten' is als men lang verhaal over iets doet, maar ook gezellig kouten.
Oef, opluchting, geen eentonig grijs meer aan de hemel maar een variatie van die kleur. Dat wil dan zeggen dat er regenwolken tussen zitten en dat ik nat ben geworden door de hond buiten te laten. Maar die vindt niks zaliger dan dat ik hem daarna moet droogwrijven met de handdoek. Deze keer had de krantenman er voor gezorgd dat de gazet diep genoeg in de brievenbus zat om niet nat te worden. Gelukkig! Nadat ik de krant ontleed had, ik sorteer alle katerns, zodat het lijkt dat ik op zaterdag een 5-tal kranten krijg, kreeg ik een WhatsApp dat mijn vriend terug dringend in het UZ was opgenomen en mijn 'oef'van een paar uur eerder, was direct verdwenen. Gelukkig is alles weer gestabiliseerd en zal hij uit voorzorg nog een nachtje in het ziekenhuis verblijven. Het was wel even verschieten. Ik ben wel uit mijn lood geslagen en de spellekes en verslagen in de krant zal voor wat later op de dag zijn. Mijn eerste blik op de krant doet me toch maar besluiten om de 'quote van de dag' al te noteren. Radiomaker Wiet van Broeckhoven (1949-2019) schreef: een politicus heeft voor elk probleem een oplossing: simpel, duidelijk en verkeerd!.
Wonder boven wonder, er komt tussen al die grijze wolken een streep blauw tevoorschijn!. Ik ga mijn leeggoed naar de glasbol brengen. Dat gebeurt ook af en toe. Dus met de hond op stap. Tot morgen
Is vrijdag de 13e een geluksdag? Dat zou moeten zijn en is ook al gebeurd. Ik kreeg een anoniem pakketje afgeleverd. Zoals ze aangeraden hebben, is het nodig goed de naam van de geadresseerde te lezen. En dat was nu eventjes de moeilijkheid: alhoewel ik een gemakkelijke familienaam heb, is de schrijfwijze anders dan het uitspreken. Ik heb die doos toch maar aangenomen want ik was veel te nieuwsgierig naar de inhoud. Vooral omdat ik wist dat ik niks besteld had via internet. Wat kwam er tevoorschijn? De 'Klara'kalender die in de winkel uitverkocht was!!!. Eigenlijk is dat een formidabel geschenk, want iedere dag zal er een vrouw toegelicht worden die kunstzinnig genoeg was om te componeren, te schilderen, te schrijven...en waar weinig over geweten is. Ik kan wel zeggen dat ik me niet meer in de 'dag' van het moment kan vergissen. Ik heb nu zo'n 4 kalenders rondom mij staan waar ik iedere dag een bladje van moet omslaan en dat iedere dag een byzonder verhaal vertelt. Een eeuwigdurende kalender, een kalender met Oosterse wijsheden, een filosofen kalender en nu dus ook nog eentje bij vol met muziek en vrouwen. Zelfs op mijn pc heb ik een kalender staan die me iedere dag de feiten van vervlogen jaren op deze dag, meegeeft. Ik stel mezelf de vraag: hoe slim kan een mens met algemene kennis worden en wat is het plezier of het nut ervan? Natuurlijk kan je dan terechtkomen in "De Slimste Mens" of in "Twee voor Twaalf" of in een of andere kwis op teevee. Maar ik vind het gewoon leuk om van alles wat te weten, zonder de diepgang van bepaalde onderwerpen te willen kennen of te moeten studeren. Ik moet geen genie worden, die mensen beperken zich trouwens maar tot één bepaald kennisgebied. Nee, ik wil weten wat de wereld en de mens zoal in petto heeft en ik wil daar een kruimeltje van weten. Mijn uren om iets anders te doen dan lezen worden altijd maar kleiner in aantal. Dat is vooral ideaal bij slecht weer of om te vergeten en het niet te zien, van weer een dag vol grijze wolken. Of er nu nog een verrassing zal komen op deze vrijdag de 13e weet ik niet, dat mag en dat kan natuurlijk nog altijd. De dag is per slot van rekening nog maar halfweg. Ik kan, zoals Didier een hele hoop krasloten gaan aanschaffen maar ik heb geen zwart geld dat ik moet 'wit' wassen. Ik vraag mij af of die nog tijd had om Europees Commisaris te zijn, want al die krasloten 'ontkrassen' om te weten hoeveel geld je van de Nationale Loterij kreeg, moet toch ook een hele tijd in beslag genomen hebben?
De krant heeft een pagina voorzien over de nieuwerwetse exotische vruchten. De oorsprong staat erbij, de prijs en bovenal 'hoe die vruchten te eten'. Het leuke aan die vruchten is dat men ze veelal met schil en al kan consumeren of gewoon uitlepelen. Weinig afwas! Tot morgen
Mijn huis is weeral proper en grotendeels weer eens stofvrij gemaakt. Ik mag niet zeggen 'clean' want dan zou men kunnen denken dat ik komaf gemaakt heb met verboden middelen, en die heb ik nog nooit gebruikt. Tenzij natuurlijk de sigaret, die tegenwoordig ook bijna op het lijstje van verboden producten zal komen te staan. Tot een 8 of 10 tal jaren geleden gebruikte ik nog dat zogenaamde genotsmiddel. Maar op een of ander moment was de behoefte aan tabak verdwenen. Sindsdien heb ik geen sigaret meer gerookt, heb ook geen last gehad van ontwenningsverschijnselen en heb geen hinder dat er in mijn buurt of omgeving een stinkstok wordt aangestoken. Ik ben niet méér gaan snoepen dat deed ik voorheen ook al. Anders gaan eten of meer eten doe ik ook niet. Mijn figuur is niet alleen veranderd door het snoepen, maar door mijn schildklier die trager werkt en door te krimpen. Door kleiner te worden en hetzelfde gewicht te houden zijn de vetrollekes op één plaats opgestapeld: rond de lenden. Niets aan te doen, het leven moet nog een stuk aangenaam blijven en de mode hoef ik eigenlijk niet meer te volgen. Ik heb dat vroeger wel altijd gedaan, maar dat is een periode die voorbij is. Nu is de kledij, wat men noemt 'casual' en daar voel ik me zeer goed bij. Vooral dat de hond springt en me soms noopt om plat op mijn buik te gaan om zijn bal te vinden, is gemakkelijk onderhoudbare kledij, een 'must'. Ik kan moeilijk met een zijden broek of bloes of een kasjmieren trui aan zijn wensen voldoen in de tuin. Fleece en trainingsbroeken met elastiek in de lenden zijn mijn ideale uitrusting geworden. Dat geeft ook wat meer bewegingsvrijheid en is in een hip en een wip, terug proper gemaakt. Een andere levensstijl, die minder complex is dan vroeger en minder 'wat zal men er van denken' maken mijn leven eenvoudiger en ook wel gelukkiger.
Ik moet nu nog wel een 19 tal dagen wachten vooraleer ik mijn scheurkalender die ik me gisteren aanschaft kan gebruiken. Ik ben wel nieuwsgierig welke citaten en anekdotes ik van de 'filosofen door de eeuwen heen', zal te lezen krijgen. De achterflap is al veelbelovend: waarom omdenken als je kunt nadenken?.
Op de dag dat Guglielmo Marconi (1874-1937) zijn eerste Trans-Atlantische morsecode uitzond (12/12/1901), is er een nieuwe speler op de telecommarkt gekomen. Misschien zal DIGI er voor zorgen dat de dure abonnementen van Proximus, Telenet en Orange wat goedkoper zullen worden. Dat is ook een goed veruitzicht voor 2025, dat er eindelijk eens iets goedkoper zal worden.
Voor de rest, alles is bij het oude gelbleven ttz, Tom Waes en Eddy Merckx zijn allebei uit de kliniek ontslagen om verder thuis te revalideren. Tot morgen
Ik kom eindelijk aan schrijven toe. Eigenlijk ben ik ook een beetje vervrozen door zo lang buiten rond te lopen. De hond moest naar de kapper en dat is toch een heel gedoe. Op tijd vertrekken en dan veel te vroeg er zijn. Dan is er eerst nog een wandeling van een half uur vooraleer hij op de tafel moet staan. Dan beginnen mijn zogenaamde vrije uren. Eerst naar de boekenwinkel want ik wilde de scheurkalender van Klara en die was natuurlijk al uitverkocht. Ik heb die van de 'filosofen' maar meegebracht en de kerstkaartjes en postzegels ook. Dan was het richting patisserie want de inwendige mens moest nog van eten voorzien worden. Een 'brésilienne taartje', een 'éclair' op een bordje met een tas koffie erbij. Dan naar het dienstencheque-bedrijf om al de contracten nog eens door te nemen en te tekenen. Maar dat duurde allemaal samen nog geen 3u. Ik ben dan maar op een bank buiten gaan zitten aan de 'fondantpatat oftewel 'Het Silt' of het 'Casino van Middelkerke'. Met uitzicht op zee, zag ik geen verschil tussen hemel, aarde (strand) en zee: allemaal grijs en daarbij een koude noordoostenwind. Enfin, ik heb genoeg frisse lucht gekregen en ben om 15u15 mijn geschoren beestje gaan halen. We moesten nog een kwartier wachten op de tram en we zaten allebei bibberend naast elkaar. Nu zitten weer veilig en warm in ons huis.
Het grote sportnieuws komt natuurlijk van de plotse pensionering van CEO Patrick Lefevere. Jarenlang het boegbeeld van een wielerploeg en eigenlijk zelf een beetje 'Quick Step' geworden. Ander nieuws was er van een ex-eurocommisaris die wel 22.000 euro iedere maand op zijn rekening zag verschijnen en nog wat duizenden voor onkosten die hij beroepshalve maakte, en daar nog niet mee toekwam. Het zwarte geld deed hij wit worden door een gokverslaving. Er werd niet gezegd waar dat zwarte geld vandaan kwam. Dat zal nog moeten uitgeplozen worden. Ander opmerkelijk feit komt nog eens van de zogenaamde mecenas van de schone kunsten: Fernand Huts. Er was een njet gekomen om zijn gekochte 'Boerentoren' naar zijn hand te zetten en er een 'Hutstoren' van te maken die kon optornen en zelfs groter zou worden dan de Lieve Vrouwentoren. Maar de vindingrijkheid van miljonairs grenzen soms aan het oneindige en ondenkbare om hun zin door te drijven. De hoogste afdeling van de toren 'zou' instabiel geworden zijn en moet afgebroken worden. Meteen een vrijgeleide om er zonder meer een ander verdiep op te kunnen zetten zoals Fernand het graag zou hebben: groot-groter-groots. Tot morgen
"Aamaaii sèg..." zou Eddy Wally (1932-2016) zeggen op zijn Zelzates. Ik zeg dat nu op mijn Sinne Kloases/ Mechels/ of als Aangestrande West-Vlaming, zo goed heb ik me vandaag 'overslapen'. Van 23u23, dan heb ik mijn licht gisteren uitgedaan tot deze morgen 9u, dan pas heb ik mijn ogen terug opengedaan. Het heeft mij deugd gedaan. Maar ik heb er alle vertrouwen in gekregen dat de operatie bij mijn vriend 'geslaagd is', vandaar de rust die over me 'heen daalde'. Spijtig genoeg geen 'Heilige Geest' om me veel onderwerpen te geven voor mijn blog vandaag. Ik raadpleeg nog niet zo vlug ChatGPT om inspiratie te krijgen. Dat is wel een aardige tool maar een beetje van 'bedriegt den boer'. Ik ga maar op mijn gewone elan verder. Geen nieuws over een nieuwe regering, alleen dat Freya nu de scepter zal zwaaien in het Vlaamse Parlement in plaats van Liesbeth. Verhalen over de toestand in Syrië na de plotse val van Assad en de consequenties voor Rusland, Turkijë en de andere landen er rondom. Van rust en vrede is er in die gebieden nog lang geen spoor, zelfs niet op de dag dat in Oslo, dag van de UNO Mensenrechtenorganistie, de Nobelprijs voor de Vrede en andere disciplines (scheikunde, natuurkunde, geneeskunde, literatuur..) worden uitgereikt. dit keer geen persoon maar een Japanse organisatie die zich inzet voor een 'Wereld zonder Kernwapens'. De andere Nobelprijzen worden in Stockholm uitgereikt. Toen Nobel (1833-1896) besliste voor de prijzen uit te reiken waren Noorwegen en Zweden nog een Unie. Al was hij een Zweed, hij gunde ook de Noren een uitreiking van zijn prijzen en wel de belangrijkste: die voor de vrede. En vandaag is er dus in in beide Scandinavische hoofdsteden op de sterfdag van Alfred Nobel, een plechtigheid in aanwezigheid van de koningshuizen in groot en vol ornaat. Een opzoekingsmoment drong zich weer eens op bij mij: welke vrouwen kregen de Nobelprijs voor de Vrede? Sinds 1905 de prijs werd ingesteld zijn er een 20 tal vrouwen die hun diploma en geldprijs kregen. De belangrijkse is wel de eerste, Bertha von Suttner (1843-1914, haar levensverhaal is ook de moeite om te lezen) die Alfred Nobel er toe aanzette om een prijs voor de 'vrede' te installeren. Nog bekende vrouwen van de jongste jaren zijn Moeder Theresa (1910-1997), Aung San Suu Kyi in 1991 en enkele jaren geleden Malala Yosafzai in 2014. Meer opvallend nieuws valt er vandaag niet te rapen. Het blijft zoals het weer, uniform grijs, kleurloos, koud, nietszeggend. Misschien is dat maar goed ook. Tot morgen
Ik zit wat later aan mijn schrijftafel als anders. Maar er waren deze morgen belangrijker zaken te doen. Eén van de vrienden moet vandaag onder het mes. Dat is niet plezant natuurlijk en bij een operatie mag ik niet aanwezig zijn om zijn hand vast te houden. Tenandere dat komt zijn partner toe. Toch wil ik mijn steentje bijdragen voor een voorspoedig herstel en dan rest er maar één ding: een noveenkaars gaan aansteken in de Abdij Ten Putte in Gistel. Ik heb nogal veel vertrouwen in de geneeskracht die een heilge soms kan geven, in casu de Heilige Godelieve, terecht of niet. Het is gewoon dat ik aan mijn vriend wil zeggen, ik denk aan je en hoop op een spoedig en voorspoedig herstel. En dat wil ik gewoon zeggen door een kaars aan te steken die 9 dagen zal branden. Meer heb ik vandaag niet te vertellen, want die ingreep die hij moet ondergaan beheerst mijn gedachten. Tot morgen
"In mijn tijd....." de beginwoorden bij een interview van Roger De Vlaeminck. Niemand zo straf als hij, niemand zo behendig als hij, niemand zo slim als hij in de koers. De enige van wie hij accepteert beter te zijn geweest in zijn tijd is Eddy Merckx. Maar hij begint ook de jaren te voelen. Niet zozeer fysiek en seksueel (heeft een poppemieke van 50 jaar), wel in zijn brein komen er al eens wat gaten: niet over vroeger, wel over gisteren. Hij noteert al zijn activiteiten in een kleine agenda en neemt dat boekje overal mee naartoe, zo ook voor het kranteninterview. Hij ondervindt dat de leeftijd hem daarin parten speelt: vergeetachtigheid. Daarom heeft hij besloten om aan een schooljuf een rekenboek te vragen om rekensommekes, te kunnnen maken zoals optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen, terug te oefenen. Voor mij geld dat evenzeer daarom besloot ik te schrijven want 'die schrijft die blijft'. Ik wil alles blijven onthouden wat ik ooit geleerd heb en nog zal leren, maar dat vereist toch wat oefening en 'oefening baart kunst'. En kunst was er volop te zien bij de heropening van de 'kathedraal Notre Dame de Paris'. Als een feniks herrezen uit haar as, nog prachtiger en mooier dan voorheen, bijna terug als nieuw. En chauvenisten als de Fransen zijn, moest héééééél de wereld er getuige van zijn. Tout le beau monde de France et ailleurs etait présent bij de plechtige heropening na de restauratie. Buiten de staatsbegrafenissen zijn er niet veel openbare feestelijkheden die een kerkritueel vereisen. Frankrijk is ook een seculier land geworden, waar er een volledige scheiding van Kerk en Staat bestaat. Ook in de scholen en officiële instituten en gebouwen, moet alles neutraal blijven en is het verboden opzichtige religieuze symbolen en tekenen te tonen. Frankrijk is wel een overwegend christelijk land met het katholicisme als historische basis, vandaar de vele prachtige kerken en kathedralen. Geen religieus getinte lessen in de scholen tenzij natuurlijk in de lessen kunst en cultuur. Gisteren waren er prachtige godsdienstige liederen en psalmen te horen, maar men had even goed de liederen van een de vermoorde John Lennon (1940-1980) kunnen spelen op het vernieuwde orgel. Liederen die toch nog altijd een belangrijke inhoud hebben en op dit moment een biezondere betekenis krijgen: "Give Peace a Chance" (Oekraïne- Rusland, Midden-Oosten) , "Power to the People" (in Syrië), "Imagine" (dat alles opgelost geraakt) en in deze tijd van het jaar "Happy Xmas". Maar ik wil er wel een beetje vrolijkheid inbrengen vandaag. Het is opgehouden met regenen en de wind is gaan liggen en een hoopvol liedje en deuntje is hier op zijn plaats. The George Baker Selection met: La Paloma Blanca. De 'witte duif' die vrolijkheid, warmte en vrede brengt. Tot morgen
Het heeft wel goed gewaaid deze nacht, maar aan de andere kant van mijn huis. Ik heb mijn slaap ingehaald die ik mistte op Sint Niklaasnacht. Ik kreeg wel niks van snoepgoed van de Sint, maar een goede nachtrust krijgen is veel meer waard dan een lievevrouwensnoepke of guimauve zoals ze officieel heten. Er is nu wel wat wind maar nog niet de grote snelheden die er werden voorspeld. Dat kan deze namiddag nog altijd komen en zo ziet er de richting van Storm Darragh ook wel naar uit: richting onze kust. Ik heb in ieder geval een droge krant gehad en heb niet in de regen buiten moeten lopen met de hond. Dat is toch al heel wat goed nieuws. Het spijtige nieuws is dat de redactie van de krant en de editors, de spellekesbladzijde van vorige week terug hebben afgedrukt. Daar was geen plezier aan te beleven. Maar ja, vergissen is menselijk en ik zal het hun maar pardonneren. In de krant en in het beeldjournaal werd veel aandacht besteed aan de renovatie van de Notre Dame in Parijs. Het is in ieder geval terug een prachtige kathedraal geworden, die er nu uitziet zoals ze er eeuwen geleden ook moet hebben uitgezien bij de oplevering van het gebouw in 1345. Vooral de kleuren van de glasramen zijn weer magnifiek. Ook al het stof van eeuwen, is van de muren en de vloer verwijderd en ogen weer maagdelijk wit. Ik zal toch tevreden moeten zijn met de beelden die ik op teevee te zien krijg, want een bezoekje aan de Kerk zit er echt niet meer in. Er worden sinds 1239 ook relieken bewaard, aangekocht door de Heilige Lodewijk, koning van Frankrijk (1214-1270). Daar liet hij een speciaal daavoor opgerichte 'Sainte Chapelle'bouwen. Deze kostbare godsdienstige stukken, zijn gelukkig gered tijdens de brand en zolang tentoon gesteld in het Louvre. In een gouden foedraal bewaard men de 'Doornenkroon van Jezus' een 'nagel' waar hij mee Hij aan het kruis werd vastgemaakt en een 'stuk hout van het Heilig Kruis' zelf. In hoeverre deze allemaal als authentiek te beschouwen zijn is de grote vraag want een 'doorn' en 'een nagel' en een 'stuk hout' worden ook bewaard in een kerk in Maastricht, Praag, Antwerpen en Gent. Of al deze memorabilia dateren van het jaar 33 van onze tijdrekening moet een koolstofdatering uitmaken. Het zal voor de Franse hoofdstad weer een enorme toeristische trekpleister worden na de brand van 5 jaar geleden. Voilà, de lucht is aan het betrekken, de regen en wind zijn op komst. Tot morgen
Ik probeerde naar de kapper te gaan maar werd erheen gevlogen en verwaaid terug thuis gekomen. Ik heb wel een goede hoofdmassage gehad en dat is absoluut iets wat ik bij mezelf niet kan. Dus ondanks mijn krullen die gaan vliegen zijn, ben ik een tevreden maar vermoeide vrouw. Deze nacht bijna geen oog toegedaan door de felle windstoten die muziek aan mijn blaffeturen gaven. Veel werken zal er voor vandaag niet inzitten. Ik beschouw mijn blog vandaag niet als ontspanning maar als inspanning en werk, om me zogezegd 'nuttig' bezig te houden. Daarna zal ik me languit in de chaise longue neervleien en genieten van de opgenomen programma's. Dat zijn er weer heel wat en in alle genres. Het is spijtig dat er zo'n hevige wind staat, want de zon schijnt volop. Het is van de stralen achter het glas genieten in plaats van beschermd buiten te en de zonnewarmte op mijte laten schijnen. Sinterklaas heeft natuurlijk mijn poortje, tuin en voordeur niet gepasseerd. Geen mokskes, geen speculoos of speculaas, geen marsepein. Ik heb er zelf ook niet voor gezorgd door naar de winkel te gaan. Het zal pas maandag zijn dat ik den trot opga. Dan moet ik mijn gedachten verzetten want een van mijn vrienden wordt geopereerd. Dan ga ik naar Gistel om in Abdij Ten Putte een noveenkaars aan te steken en alle heil, geluk en zegen te vragen aan Godelieve. Ik heb verder geen speciale opmerkingen over het nieuws dat de kranten brengen. Het is altijd hetzelfde. Dus... Tot morgen
Avondje van Sinterklaas komt er aan en 'Slecht-Weer-Vandaag' zal al zijn fors nodig hebben om over de daken te lopen. Zeker aan zee verwacht men wat windsnelheden van 90-100km. In Nederland gebruiken ze een ander paard en wel de witte schimmel 'Ozosnel' nadat 'Amerigo' er de brui aan gegeven heeft. Ik denk niet dat ik mijn schoen zal moeten klaarzetten, want de Sint zal niet passeren. Ik was van plan om vandaag wat boodschappen te doen, maar ik heb niet veel goesting om omver geblazen te worden en mijn mokskes over de parrking te zien rollen. Ik zal morgen wel eens gaan 'neuzen' welke lekkernijen ik van de Goed Heilig Man wil hebben. Misschien wel iets van marsepein, een patatje of een roos varkentje. Enfin, snoep staat er op het menu. Rot weer is het vandaag en dat is het enige dat ik kan zeggen en waarmee alles gezegd is.
Het grootste nieuws van de dag komt eigenlijk van een vogel: de albatros 'Wisdom', die 74 jaar is en tot ieders verbazing, terug een 'ei gelegd'. Verbazing was er wel, niet alleen omwille van haar leeftijd maar ook omdat de vogels hondstrouw zijn en zij 60 jaar dezelfde partner had die sinds een paar jaar niet meer op het toneel verscheen. Maar het 'ouwetje' versierde toch nog een jonge gast van rond de 40 en er kwam een 'ei' tevoorschijn. Nu zit op haar nest en heeft 60 dagen van warmte geven die nodig is om het ei uitgebroed te krijgen. Daarna blijft dat kuiken nog 160 dagen onder haar vleugels zitten vooraleer het gaat uitvliegen. Dat gegeven wens ik in de mensenwereld niemand toe. Een jong gastje vinden op mijn leeftijd (76), tot daar aan toe, maar zwanger worden en dan, in deze tijd, nog een klein mensje grootbrengen, nee, daar bedank ik vriendelijk voor. Ik heb voor de rest niet veel te vertellen vandaag. Ik heb niks beleefd dat de moeite van het vertellen waard is. Tot morgen
Gisterenavond heb ik een avondje van leute, plezier en slappe lach gehad. Niet in het programma "Het Huis" dat me echt wel met een dubieus gevoel liet zitten van 'moet ik verder kijken, of maar weer eens zappen?' Ik heb tot de laatste minuut gekeken omdat ik zat te wachten op een replay met de originele cast van "Het Eiland". Het was wel laat op de avond, maar ik ben echt met een ontspannen gevoel in mijn bed gekropen. De acteurs hadden nog niks van hun spelplezier verloren en gaven weer eens het beste van zichzelf. Een topavond, maar back to reality. In 1970 zong Louis Neefs: "Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee....". In 1974 zong Urbanus: "De wereld is om zeep, er gebeuren rare dingen rondom mij, helemaal om zeep en het laatste oordeel kan niet ver meer zijn....". Maar hij zong ook: "oooh grote wereldbol, ik snap er niet veel van, het is gewoon een wonder wat je allemaal kan....". Is het echt dramatisch en 1min voor 12, voor onze planeet en leefruimte? Niemand die er een echt en correct antwoord op kan geven. Maar volgens mij is er toch wat heuglijk nieuws te spotten. Er verdwijnen hopen dieren en planten en toch vinden, vonden en spotten, ontdekkingsreizigers de voorbijgaande jaren in het Congobekken zo'n 742 nieuwe levens. Waarschijnlijk voelden al die wetenschappers en biologen zich zo'n beetje zoals Darwin (1809-1882) toen hij zijn "On the Origin of Species" schreef na zijn ontdekkingen van het leven en de dieren (schildpadden) op de Galapagoseilanden. Werden nieuw gespot de laatste jaren: 430 planten, 140 ongewervelde dieren, 96 vissen, 22 amfibiën, 42 reptielen, 10 zoogdieren: waanzinnige creaties worden er sommige genoemd, een ongekende watercobra, een klauwkikker en en plus, een nieuwe en onbeschreven apensoort. Dat geeft toch een beetje hoop nietwaar dat nog niet alles 'om zeep' is. Dat was nieuws van gisteren en de volgende regels ook. De frontpagina van de krant wordt beheerst door onze 'formateur' die niet uit zijn startblokken geraakt en binnenin ook nog wat pagina's krijgt toebedeeld, de BV 'Tom' die ook nog eens binnenin de krant 3 blz krijgt toegewezen omwille van zijn overtollige pintjes en zijn onzachte landing op een botsabsorbeerder. Vervolgens is er het malheur van Remco dat in de sportkatern breed wordt uitgemeten. Wat is er nog een belangrijk? De Knaldi-kunst in den Aldi, copies van een kunstwerk van Koen Vanmechelen, voor 25€ te koop. De opbrengst is voor een goed doel van de "Warmste Week". Ik kan toch ook niet voorbijgaan aan het 'Zilveren Huwelijk' van ons vorstenpaar. Ik denk dat ze een goede tandem zijn, een stabiel en gelukkig koppel. Ik wens ze dus proficiat en nog een lang leven samen. Voor de rest is het goede nieuws vandaag: droog, wat blauwe strepen lucht en niet té koud voor de tijd van het jaar, 6°C. Tot morgen
De tweede dag van de week start een beetje anders dan de eerste, grijs in wisselende tinten voor de verandering. De grote vragen, vandaag zijn: hoeveel heeft Tom gedronken vooraleer in zijn ouderwetse sportcar te kruipen? Waarom is er pas later een bloedtest gedaan? Er is wonder boven wonder nog niks uitgelekt van het hoe en waarom van de clash ondanks dat alles geregistreerd en gefimd is, noch over de verwondingen of breuken. Daarmee is dan een deel van de cover van 'Het Nieuwsblad' gevuld. Het andere belangrijke nieuws kwam van de brand in het chique restaurant van chef Wout en eigenaar Marc. Geen van beiden was aanwezig en moesten in allerijl opgeroepen worden. Maar volgens hun woorden, zal alles nogal meevallen en zullen de 35 logés evenwaardige alternatieven aangeboden worden voor hun 4 sterren eten en slapen. Ik geloof die mensen op hun woord want met hun financiële middelen kunnen die bergen verzetten als er hulp moet komen voor herstellingen. Ik heb ook de teevee programma's bekeken, ik moet dat iedere dag doen want ik heb geen weekblad waar de uitzendingen voor een ganse week te lezen vallen. Wat valt op? De overvloed aan zeemzoete romantische kerstfilms zijn weer present. Op de commerciële zenders al van 's morgens vroeg en allemaal op hetzelfde stramien: onbemind, verlaten en alleen, komt de beauty haar prins op het witte paard tegen en gaan een happy live tegemoet. Mij interessert alleen maar het woord 'zeemzoet'. ALs je het ontleed in 'zeem' en 'zoet' krijg je propere vensters met het 'zemen' en diabetes of verhoogde bloedsuikerspiegel van het 'zoete'. Ik moet voor dit soort romantische liefdevolle films een ander woord vinden: de fata morgana. De 'luchtspiegelingen' die je in de woestijn kan tegenkomen, door uitdrogingsverschijnselen of dramatische vermoeidheid, of wishfull thinking. Het is niet het genre dat ik prefereer maar als slaapmiddel goed vooraleer in bed te kruipen en zachte dromen te hebben. Maar vanavond ga ik toch naar de uitzending van "Het Eiland" kijken met de originele cast. Zovele jaren nà datum van opnames (20 jaar) gaan ze nog eens een origineel script lezen en een paar bloopers uitzenden. Ik heb nood aan een lach voor het slapen gaan en geen oorlogsbeelden.
Gisteren schreef ik over het nieuwe woord voor de grote mensen: 'brain rot'. Vandaag de woorden van de jeugd, die er op wijzen dat de tradities van weleer kans hebben om terug te komen: 'glamour' uitgesproken 'glamoer' bij de jongsten. 'Noncha' van 'nonchalant' bij de oudere jeugd. In een zin gegoten is dat dan: doe noncha, hoe glamour. Een soort straattaal spreken, dat weer eens een jaar zal meegaan, tot er weer andere woorden van 'TikTok' opgenomen worden in hun woordenschat. Tot morgen
Met de zon in mijn ogen begin ik vol goede moed aan een nieuwe werkweek of wat daar voor moet doorgaan. December gaat op hetzelfde elan verder als de voorbije herfstmaanden: wat zon, wat regen, wat wind en frisjes. Zo zal ik die laatste weken van 2024 doorspartelen. Ook de kranten vervolgen de ingeslagen weg van de voorbije maanden: miserie, miserie, miserie. Ik heb het ook wel eventjes gehad met al die BV's die van alles mankeren of tegenkomen, daar oplossingen voor vinden en het dan aan Vlaanderen moeten mededelen onder de vorm van een boek, documentaires, interviews enz. Hun bevindingen zouden anderen moeten helpen om door dezelfde problemen te geraken. Iedere vrouw van mijn leeftijd heeft de menopauze doorstaan en ieder is er op zijn manier doorgekomen, want ieder individu reageert anders op eenzelfde fenomeen. Men heeft me ook altijd verteld dat de mannen een penopauze moeten doorworstelen, maar daar heb ik op het beeldscherm nog niks van gezien, in de krant nog niks over gelezen, er is ook geen boek over verschenen van een BV. Blijkbaar hebben mannen geen last van de 'overgang'. Het macho beeld van de heren zal nog niet té gauw doorprikt worden met kwaaltjes allerhande of de beschrijving daarvan. Viagra is zowat het enige dat over de tongen gaat, maar geen enkele man gebruikt dat. Ouder worden is dus kennelijk alleen maar een verschijnsel bij vrouwen. Ook over de borstkankers bij vrouwen is er al veel gezegd en geschreven en dat is maar goed ook. Terwijl over de 'prostaatkankers' weinig of niks verschenen is onder boekvorm of in docu's. Natuurlijk is het goed dat er veel ruchtbaarheid gegeven wordt aan het vroeg opsporen van kankers. De kans op genezing wordt daardoor veel groter. Maar de BV's hebben het in hun babbels en geschriften ook over al wat ze ondervonden hebben in hun leven, zoals: gepest zijn /worden, belaging, verkrachting, stalking,... Ik vraag me af of dat allemaal wel maatschappelijk en sociaal relevant kan zijn. Iemand die gepest wordt, gestalkt of verkracht wordt denkt volgens mij niet, 'gelukkig die heeft dat ook meegemaakt' en 'die heeft op die manier gereageerd'. Ik denk altijd dat het beter is met leeftijdsgenoten te praten of naar bevoegde instanties te gaan. Enfin, dat heb ik dan ook weer eens gezegd.
Ik dacht dat het nieuwe woord van het jaar 2024 'brain rot' zou geweest zijn ('hersenlam' door het eindeloos scrollen op de bewegende beelden), of 'weird' of 'skibidi' of 'brat' zou geweest zijn. Blijkbaar is het 'demure' geworden dat wil zeggen: ingetogen zijn, bescheiden en een beetje verlegen. Wat niet verwonderlijk is, is dat het een Engels woordje is. Binnen dit en 10 jaar spreekt geen enkele Belg nog Vlaams en is er van de 'Vlaamse canon' geen sprake meer. We leren en lezen dan over Shakespeare, de Slag van Hastings in 1066 of over Hendrik VIII of Queen Elisabeth I & II. Tot morgen
Dag één, van de laatste maand van het 'nieuwe jaar' dat binnenkort 'oudjaar' is. Een waterig zonnetje en een schrale zuidoostenwind, moet me tevreden stellen op deze zondag. Om positief te blijven zoals de temperatuur (2°C), geen grijs wolkje aan de hemel te bespeuren. Vanachter mijn venster naar buiten kijkend, is het net een lentedag met dit verschil, als ik wat beter kijk, geen bladje meer aan de struiken en bomen behalve dan aan mijn Spaanse eik en mijn ligustrum haag. De opeenvolging van de seizoenen, zo is het ook met het leven. Gelukkig ga ik telkens naar de lente 'en een nieuw geluid'en brengt de winter wat rust in het leven. Tenzij men natuurlijk van plezier en voedingsspecialiteiten houdt, dan komt er nu een maand met feesten aan en eten dat geëtaleerd word in alle winkels, buurtwinkels en warenhuizen. Ik kan deze kelk gelukkig laten passeren. Ik heb die feesten van 'den hoorn des overvloeds' al lang afgezworen. Het is dan voor mij in deze periode een ware kalvarieberg om boodschappen te moeten doen. Veel meer valt er op deze eerste december, feestdag van Sint Elooi of Sint Eligius (588-660) niet te vertellen. Het is voor de rest toch maar dezelfde rotzooi van iedere dag: regeringsformatie in ons land en in Europa, oorlog, zware verkeersaccidenten met bekende en onbekende Belgen. Geen opbeurend nieuws. Ik zal maar een romanneke lezen, dat brengt me ver van dit trieste tranendal maar in hogere sferen. Tot morgen
De laatste dag van november. Deze maand kan het niet laten om tot zijn laatste snik, grijs en somber te zijn. Overal lees ik dat het zonnig zou moeten zijn omwille van het hoge drukgebied pal boven mijn hoofd, niets is dus minder waar. Het eentonige grijs en de kilte heeft weer de bovenhand gekregen. Ik heb niet mee gedaan aan de shoppingrage van 'black friday', maar toch zal ik niet gaan winkelen vandaag. Omdat ik al niet graag boodschappen doe, voorzie ik voldoende voeding en al hetgeen ik nodig zou kunnen hebben, bij één shoppinguurtje in de week. Ik besteed mijn tijd buitenshuis liever aan een wandeling in de duinen, het strand of de dijk dan in die hel verlichte hallen waar ik mijn inkopen doe. Toch was het weer een drukte van belang in de winkelstraten. Dat zag ik op teevee maar ook aan de vele passagiers die ik op de tram zag zitten (die passeert op 20m van mijn huis).
Dan nog even over een goede opmerking die ik van Fred kreeg: "Uranus, en zeker Neptunus, is niet met het blote oog zichtbaar". Ik ben geen sterrenkundige, ik ken niks van astronomie, heb geen telescoop of verrekijker, maar ben wel altijd nieuwsgierig naar de grote en kleine sterren die fonkelen aan het hemelfirmament en die ik met het blote oog kan waarnemen. Ik heb daarvoor een zeer goede 'app' gevonden die voldoet aan de nieuwsgierigheid van een 'lekenmeisje' als sterkundige: "wat zie ik aan de hemel". Dat geeft me info over de zichtbaarheid van het ISS, de planeten, kometen, de sterren... en alles wat er boven mijn hoofd te zien is op een heldere of ± heldere nacht. Ik raadpleeg die app iedere dag, vooral om te weten wanneer het ISS te zien is. Ik zou natuurlijk ook eens naar 'Astropolis, Space Science Center' een centrum voor 'sterrenkunde en ruimtevaart', kunnen rijden in Oostende. Dat is ocharme 10km hiervandaan. Dat is regelmatig open in de namiddag voor een bezoek maar ook voor avondspreekbeurten en nachtevenementen. Dat zou een activiteit met de kleinkinderen kunnen zijn, maar die zijn niet meer 'klein' en hebben andere vakantieactiviteiten gekregen dan degene die oma organiseerde als ze op logement komen of kwamen.
Gisteren was er klank en beeld over het overlijden van de componist Giacomo Puccini (1858-1924). Niet zijn muziek kreeg de volle aandacht, wel de experimentele behandeling van keelkanker door een Brusselse dokter. Door complicaties van de 'Radiumtherapie', overleed hij en kreeg in onze hoofdstad, wat men noemt, een staatsbegrafenis. Voor mij is dat het vermelden waard omdat ik ook, als baby van 1 dag behandeld ben met Radium, te weten verwijdering van gezwel op mijn rechterarm. Gelukkig op tijd gestopt want op die plaats van mijn bovenarm (ong 8cm) was alle huid verbrand en is er nooit meer huid of onderliggend weefsel gegroeid, enkel een dun vliesje boven het bot. Ik draag dus altijd korte of lange mouwen, wat geen ramp is. Tot morgen
