De griepspuit heeft me gisteren enkele uren buiten strijd gehouden. Merci, op dat vlak gaat het goed, en nu maar hopen dat, na al de voorzieningen die ik genomen heb, corona, griep en andere ongewenste bezoekers, mijn huisje voorbij zullen gaan. Maar een ander herstel is ook nodig geworden en dat lukt ook niet meer zonder hulp van een goede dokter en een pilletje. Zo is het inderdaad, als oudere, als vrouw en als alleenstaande ben ik niet vrijgesteld van zorgen. Pensioen is ook niet het synoniem van een onbezorgd, onbekommerd eeuwigdurend verlof. Nee, de vrijheid is er wel, maar het ouder worden brengt ook allerlei kwaaltjes die nooit meer verdwijnen en soms best wel hinderlijk kunnen zijn. En 'op rust' zijn mag ook niet te letterlijk genomen worden, er moet nog altijd 'geleefd' worden. Het vraagt veel inspanningen om dat zinvol te doen en dat zinvol is voor eenieder een andere invulling. Maar een dipje, een beetje depri komt niet zomaar opduiken. Het stak af en toe in mijn leven de kop op, maar telkens vond ik terug mijn evenwicht, zij het dikwijls met compromissen sluiten en een percentje minder mezelf zijn als resultaat. En nu dat ik mijn 'ik' bijna volledig had opzij gezet en bijna opgebruikt was, was er maar een klein triggertje nodig om geconfronteerd te worden met een depressie, een burn on, nog net geen burn out. Het was ploeteren, voortdoen en alle 'niet noodzakelijke' activiteiten wegwuiven. Het was een vervreemden van mezelf. Tot ik besefte dat, 4 dagen rondlopen in nachtkledij zonder ziek te zijn, geen gezond leven etaleerde maar dat er iets grondigs fout was met mij. Gelukkig kan ik hulp vinden om me weer op de been te helpen, een goed gesprek, wat chemisch stuff gedurende een paar maanden en ik kan weer de hort op. En ook de babbels met dichte familie doen deugd. Iedere dag weer beter. Tot morgen
Het griepvaccin van gisteren speelt me parten. Dus waarschijnlijk vandaag geen tekstje dierbare bloggers. Ik spaar mijn energie want deze namiddag komen kinderen en kids. Tot morgen
Zo af en toe wijst iemand me er eens op dat ik eens wat beter moet kijken naar iemand die onlangs in de belangstelling stond. Het is waar dat ik eens moest kijken naar de Nobelprijswinnaar Literatuur in 2022. Een vrouw, een Française, Annie Ernaux. Auteur van een 20-tal boeken, zeer leesbaar, met eenvoudige woorden, zinnen, teksten en uit haar leven gegrepen en met haar persoonlijke ervaringen. Dat alles geschreven zonder een té veel 'ik' te gebruiken. Vandaar ook dat citaten en quotes die uit haar boeken werden gehaald, iedereen kan gebruiken. Ik noteer er een paar omdat ik ze in mijn mémoires ook zou kunnen gebruiken. Dit zal mijn blog zijn voor vandaag. "Ik begon een literair wezen van mezelf te maken, iemand die leeft alsof haar ervaringen ooit zouden worden opgeschreven". "Als ik schrijf, heb ik niet de indruk in mij te kijken, ik kijk in een herinnering" = A la recherche du temps perdu?? Proust (1871-1922) "Ik besef dat ik een deel van mezelf heb achtergelaten op een plek waar ik waarschijnlijk nooit meer zal terugkomen". En als laatste, waar de senioren zich zeker en vast kunnen in vinden: "Oud worden is vervagen, is transparant worden". De bespreking van 'de kip en het ei' uit mijn letterzoeker is voor een volgende keer. Rap nog meegedeeld dat onze 'straatkip Carmen' nog geen vidé is geworden. Ze paradeert, een Carmen waardig, nog altid door onze straatjes. Tot morgen
Ondanks de sneeuwklokjes die al bloeien en de warme temperaturen die aan lente doen denken, blijft het 's morgens nog lang duren vooraleer het licht wordt. Ik vergeet, zoals zovelen denk ik, dat we nog altijd in putje winter vertoeven. Natuurlijk is het aangenaam om op deze manier de wintermaanden door te komen en niet aan de stookkosten te moeten denken. Minder plezant evenwel is het feit dat er al muggen zijn, dat het ongedierte massaal aanwezig blijft en de tuin blijft teisteren. Het is rondlopen met een zakje en telkens ik een snoodaard aan mijn planten zie, het bladje verwijderen met de boosdoener erop en in een plastiek zak steken en meegeven met de vuilkar. Maar de wintermaanden hebben ook nog hun charme doordat ik mezenbollen opgehangen heb. Roodborstjes, mussen, kwikstaartjes en ander kleine vliegende diertjes, komen zo voor mijn ogen de graantjes proeven. Toch altijd een schouwspel en leuk om te zien. Ook moet ik eens uitkijken naar de 'scholekster'. In 2023 wordt 'Het Jaar van de Scholekster'. Een waadvogel die hier aan onze kust leeft: een rode bek en lange poten, en leeft van hetgeen er op het strand te vinden is, mossels, kokkels, schelpen. Ook hij heeft bescherming nodig want zijn leefgebied wordt bedreigd. Deze zwart-wit gevederde vogels kunnen echt wel een gezegende leeftijd krijgen. Zo had men in 1982 een mannetje geringd in hun leefgebied aan de IJzermonding. Datzelfde vogeltje kwam een team ornithologen terug tegen in hetzelfde natuurgebied in december 2016. Uitzonderlijk mag het wel genoemd worden dat men na 35 jaar datzelfde vogeltje nog eens kan spotten in goede gezondheid. Gaat men het vogeltje nog eens waarnemen? Een ander dier dat de aandacht vraagt en niet omdat het gaat uitsterven: mister rabbit. Maar het is, als je de Chinese dierenriem aanhangig zijt, het Jaar van Het Konijn. In tegenstelling tot de Westerse astrologie met de maanden, telt de 12-jarige cyclus van de dieren, die voorkomen in de Chinese dierenriem, met het geboortejaar. Ik ben een 'rat' omdat ik geboren ben in 1948, al ben ik hier een 'kreeft'omdat ik op 22 juni jarig ben. Nog tot 22 januari zitten we evenwel nog in het 'jaar van de tijger'. Ik zal dat verhaaltje wel vervolgen bij de start van het Chinese Nieuwjaar. In 2023 wil men ook voor een belangrijk voedingsmiddel even aandacht vragen: gierst. Behoort tot de grassenfamilie zoals gerst, haver, rogge, tarwe, rijst...Een graangewas met kleine korrel, die gebruikt wordt voor meel, griesmeel, vlokken, popcorn en soms ook vogelzaad. Is een zeer belangrijk voedselgewas in Afrika en Azië en vroeger ook in Europa. Men wil dit jaar de belangrijkheid van dit gewas eens onderstrepen door het eens in de kijker te zetten, vooral omdat het zeer gemakkelijk te telen is, een goede voedingsbron en glutenvrij. Voilà, het nieuwe jaar is ingezet met wat weetjes die ik vandaag gelezen heb. Nu zoek ik alleen nog een project waarbij ik vanalles moet opzoeken en dan iedere dag een paar regels in mijn blog aan kan wijden. Tot morgen
The Pointer Sisters zongen "I'm So Excited" dat was ik ook, maar het nieuwe jaar werd in stilte wakker, vredig en rustig. Dat zijn ook mijn wensen voor 2023, mijn dierbaren, de bloggers van seniorennet, eigenlijk is dat mijn wens voor de wereld. Niet te vergeten natuurlijk voor elkeen een zéér goede gezondheid want anders is er niets mogelijk. Ik heb gisteren naar "Vrede op Aarde" gekeken en naar "Kamal". Geen enkel van deze programma's heeft me een aangename avond bezorgd. De gasten van Sven waren niet spitant genoeg, zagen elkaar niet goed zitten. Ik vond dat er een bitsige sfeer hing. Gelukkig was er af en toe een tussendoortje naar het Ardense Chalet. Kamal had af en toe goede vondsten in zijn Nieuwjaarsshow maar maakte me ontzettend nerveus met zijn over en weer geloop. Hopelijk is in het nieuwe jaar "Alles kan beter", zoals het was een eeuwigheid geleden met het gelijknamige programma op Canvas. En vanavond kijk ik weer naar "Vrede op Aarde" van Sven en zijn gasten. Naar het programma "Heel Holland bakt" zal ik ook kijken. Ik kan nog wat inspiratie gebruiken en kennis op doen voor mijn baksels in 2023. Op 1 januari worden er ook nog wat tradities in stand gehouden, zoals bijvoorbeeld de Nieuwjaarsduiken in zee. Ook het onvermijdelijke Nieuwjaarsconcert vanuit de Gouden Zaal van de 'Wiener Musikverein', het concertgebouw van de stad. Naar goede gewoonte en al sinds 01/01/1941, speelt men daar het licht klassiek repertoire van de familie Strauss en andere tijdsgenoten, die walsen en marsen componeerden. Afsluiten gebeurt meestal met: "An der schönen blauen Donau" van Johann Strauss jr (1825-1899), en de "Radetzkymars" van Johan Strauss sr (1804-1899). Nagenietend van het middagmaal, dat vrij sober is vandaag, (ik heb het jaar op mijn eentje inzet), is het languit liggen zoeken tussen al de tv-kanalen, waar de uitzending van het 'Vierschansentoernooi' van Garmisch-Partenkirche te bekijken is. Maar 1 januari is ook gekend als 'Familiedag'. Het voorlezen van de typisch Belgische Nieuwjaarsbrieven, hoort daar zeker bij. Van 3-12 jaar leest het kleine grut brieven voor aan "Liefste Ouders", "Liefste Meter" en "Liefste Peter". De inhoud van de brief, meestal in dichtvorm, bevat goede en beste wensen voor wie de brief bedoeld is. De kinderen zelf noemen ook hun intenties voor het nieuwe jaar, zoals beter leren. De zenuwachtigheid om ten overstaan van ouders, broers, zussen en de rest van de familie, die brief luidop te moeten voorlezen is een martelgang voor menig kind. Maar iedereen krijgt na afloop van zijn optreden een welverdiend applaus, een geschenkje of wat geld. De tekst wordt door iedereen bestudeerd, het schoonschrift wordt bestoefd, de kunst van het voorlezen wordt beoordeeld. Enfin men bejubelt het kind zoals nooit tevoren voor al de capaciteiten die getoond worden. Het is een oude traditie, zeker al sinds de 16eE in voege. Toen was het elitair. Enkel voor wie de kans kreeg school te volgen, kon lezen en schrijven en zijn talenten etaleren. Ziezo, het nieuwe jaar is van start gegaan. Tot morgen
Toen ik opstond was de vraag aan mezelf: maak ik er mijn laatste pyjamaparty van 2022 van? De vraag was rap vergeten, toen ik mijn voordeur opende. Dan was 'the big question'; heb ik een droge krant? Niet dus. Een natte krant voor de laatste dag van 2022 en de eerste dag van 2023!! De krant lezen en de spelletjes moeten wachten tot de gazet is opgedroogd. Ze verkondigen al dagen dat dit de warmste Silvester ooit zal worden, genieten zal het niet echt zijn met deze kletsnatte subtropische lucht die met 70km/uur naar onze streken komt. Waarschijnlijk zal die me voor eerstvolgende uren binnenhouden. Voor de rest valt er niet veel te vertellen over 2022. Het was een warm jaar, dat voorbij is gevlogen. Daarmee is alles gezegd. En Sint Silvester is de patroonheilige van de huisdieren, waartoe mijn hondje behoort. Ik zal aan deze heilige dan maar een gunst vragen en een kaarsje branden: bescherm mijn schatje goed. Ik heb nu tijd genoeg om alle onafgewerkte taken tot een goed einde te brengen, me toeleggen en studeren op Word, documenten aanmaken, selecteren, kopiëren, plakken, printen en foutloos schrijven. Hou het allemaal veilig en gezond en tot volgend jaar, tot morgen in 2023....
Om mij te vinden bij de blogs van seniorennet gebruiken jullie de trefwoorden 'roger_maria', de namen van mijn ouders. Maria is een algemeen gekende naam en heeft feestdagen té over met allerlei specificaties; onbevlekt ontvangen, ten hemel opneming, lichtmis.... Mijn vader noem ikzelf een 'heilig man' maar ik was hem nog nooit in de heiligenkalender tegen gekomen. Dit 'Martyrologium Romanum' kwam in 1588 tot stand toen de Romeinse 'lijst van Usuardus' en de Griekse 'Menologion van Sirlet' werden samengevoegd door Paus Gregorius XIII (1502-1585) een man die goed gezelschap was als je zijn wereldse naam leest, Ugo Buoncompagni. Een paus die ons ook de Gregoriaanse kalender bezorgde. De Gregoriaanse muziek en kerkelijke gezangen waren al veel vroeger in voege gebracht door een andere Gregorius. Er waren zovele aanvullingen door pausen en kerkvaders gebeurd, dat Vaticanum II (1963-1965) besliste dat er dringend een herziening nodig was van die lijst vanuit een meer historisch-kritisch oogpunt en meer biografische en bibliografische gegevens eraan toegevoegd. Het werk was pas ten einde in 2001. In 2004 verscheen de eerste editie en telde 844 blz, met meer dan 6650 namen van heiligen en martelaren en ook nog eens meer dan 7400 niet met naam genoemde martelaren zoals 'een heiligennaam en 14 anderen'. De Kerk heeft een gigantische lijst en kan daarom ieder jaar eens een andere heilige in het zonnetje zetten. En zo komt de 'Heilige Roger/Rogerius van Barletta'(1060-1129) ook eens aan de beurt. Niet een heilige 'pur sang' te noemen eerder een heiligheid geworden 'par hasard'. Een anekdote, een verhaal met een humoristische ondertoon en een kwinkslag, die aan mijn vader ook niet vreemd was. Kort weergegeven: in 1276 stelde men in Barletta, gelegen bijna aan de hak van Italië, Adriatische Zee, vast dat hun kerk geen relikwiën bevatte, geen beeweg-attributen die garant stonden voor inkomsten. Enkele fanatiekelingen beslisten om in de naburige stad Cannes (nu een deelgemeente van Barletta) op strooptocht te gaan in de kathedraal. Ze brachten kisten vol met gouden en zilveren kerkelijk vaatwerk en voorwerpen mee, een kerkklok, een marmeren bisschopszetel, en het lichaam van bisschop Rogerus en diens zilveren buste. Maar na een vreselijk dispuut over wat aan wie behoorde, beval de Paus dat alles terug moest bezorgd worden waar ze het vandaan hadden gehaald. Maar de ' kist van bisschop Rogerus en zijn zilveren buste, mochten ze houden, zo heilig werd die door de ingezetenen en clerus van Cannes niet bevonden! En zo wordt op 30 december, in de 'Chiesa San Ruggero', een heilge Mis opgedragen ter zijner ere. Hij kreeg er een eigen gebedje bij: Almachtige Eeuwige God, door uw toedoen is de Heilige Rogerus van Cannae, hier in Barletta terecht gekomen, en dat wij op grond van zijn verdiensten en deugden voor altijd van alle kwaad gevrijwaard mogen zijn. Amen. Wat dan ook geschiedde. Tot morgen
Ik heb gisteren gekeken naar "Durf te vragen" een programma gepresenteerd door Siska Schoeters. Een thema waar ik dan wel wat van wilde weten: plastische chirurgie. Voorheen was dat meestal voor reconstructies na brandwonden, ongelukken, operaties, aangeboren mankementen en afwijkingen. Om het zo maar te zeggen, nuttige ingrepen die het leven van de mens mentaal en fysiek echt verbeterden. Het is nu een consumptie-ingreep geworden bij mensen die om welke reden dan ook een kraaienpootje, een frons willen laten wegwerken. Ook wat te veel of te weinig vet in de 3 'b's, buik-billen-borsten willen verwijderen of verwijderen. Ook willen velen opgespoten lippen, zodat ze niet uit de toon vallen als ze naast een gans lopen. Dat een transgender operaties ondergaat neem ik aan. Ook dat die dan wat aanwijzingen geeft welk resultaat hij/zij beoogt is voor mij verstaanbaar. Zomaar borstvergrotingen, botox inspuitingen, fillers, en nog vele andere ingrepen begrijp ik niet echt goed. Zijn er zoveel mensen die niet tevreden zijn met zichzelf? Ik zou dan eerder zeggen, passeert eens een psycholoog of psychiater vooraleer aan de snij- en spuitcultuur te beginnen. Leer tevreden zijn met jezelf, leer tevreden zijn met wat je ouders en moeder natuur je gaven. Bedenk, ieder jaar is er maar 1 'Miss World' die wordt gekozen uit de leeftijdscategorie van 18- hooguit 25 jaar, and that is it. Zovelen lopen er niet rond met een volstrekt harmonieus gezicht of lijf. Zelfs in België is er nog nooit één queen of the world geweest. Maar ik stel vast dat ik nooit plastische chirurgie kan laten doen, ik ken niet genoeg Engels, en alzeker niet al de noodzakelijke uitdrukkingen, die ik nu alweer vergeten ben. Ik zal maar content zijn met mijn verschijning die ik bij mijn geboorte meekreeg en nu, na jaren van stralende schoonheid, aan het verlebberen is. So be it, that's it, that's live. "Gelukkig degene die de moed bezit te zijn en te doen, niet wat de openbare mening, maar wat zijn geweten hem voorschrijft" Carmen Sylva, pseudoniem van Elisabeth zu Wied¨(1843-1916), koningin van Roemenië. Daarachter kwam vreugde op de buis met het programma "Vrede op Aarde". Tevreden mensen die andere waarden etalleerden dan hun uiterlijke. En het is nu weer eens tijd voor een liedje dat doet nadenken: "The Ballad of Lucy Jordan" niet gezongen in 1974 door Dr Hook & The Medicine Show, maar de cover met de rauwe stem van Marianne Faithfull in 1979. Tot morgen
Zomaar een weetje om te beginnen: 28 december is de enige dag die altijd in de laatste week van het jaar valt!. Zoek het maar op in alle agenda's van het verleden en die van de toekomst. Voor de rest is het een dag zoals zovele, met dit verschil dat er toch een verhaal aan vast hangt dat de meeste wel kennen, godsdienstig of niet: dag van de onnozele of onschuldige kinderen. Een verhaal dat eerst verteld wordt in het boek Exodus van het Oud Testament: Mozes die te vondeling werd gelegd in een mandje van papyrus aan de boorden van de Nijl (Egypte) om te ontsnappen aan de doodseskaders van de farao. Het gebeurt nog eens met Jezus, die als boreling, samen met zijn ouders op de vlucht gaat naar Egypte, om te ontkomen aan de moordzucht van Herodes Agrippa I (10 vC-44). Dit verhaal wordt verteld in 'Het Evangelie volgens Matteüs' in het Nieuwe Testament. Zo zijn er nog meer gelijkenissen te vinden, want een profetie uit de 'Heilige Schrift'van de Joden, moest in vervulling gaan: de komst van een Messias, een leider en een bevrijder, die vrede en welvarendheid zou brengen voor het volk, dat weer te maken kreeg met vreemde overheersers. De symbolische verbanden tussen Jezus en de geschiedenis van het Joodse volk moesten worden aangetoond. Zo is er te lezen over 40 jaar die Mozes in de woestijn verbleef en de 40, weliswaar dagen, van Jezus in hetzelfde dorre gebied. Ook de bergrede van Jezus met uitleg over zijn leer en Mozes die van zijn berg komt met de 10 geboden. Vooral de "Kindermoord in Bethlehem" een gruwelijk tafereel, is tijdens een bepaalde periode (1500-1700) veelvuldig op canvas weergegeven door schilders als Pieter Breughel de Oude en de Jonge, Peter Paul Rubens, Giotto di Bondone, maar ook terug te vinden in manuscripten met hun boekverluchtingen en miniaturen. Dezelfde schilders en nog een paar anderen, zoals Rembrandt van Rijn, Joachim Patinir, Lucas van Uden, Adriaen van der Werff, Nicolas Poussin, Jacob Jordaens.....hadden nog inspiratie genoeg om ook de "Vlucht naar Egypte" op doek te schilderen. Wat ik wel niet heb kunnen achterhalen is: waarom er juist die periode, de Middeleeuwen-Renaissance-Barok, zoveel aandacht en fascinatie was voor deze 2 voorvallen uit de bijbelse geschiedenis. Of is het ook zo iets van 'wat jij kan, kan ik ook, een kruisbestuiving van onderwerpen?. Maar nu naar het heden. Als gevolg van deze verhalen en overleveringen, mogen de kinderen eens de baas zijn thuis. Ook zijn er in verschillende gemeenten en dorpen vandaag kindburgemeesters benoemd, die het voor het zeggen hebben en mogen beslissen over speelterreinen en groene ruimtes. Tot morgen
Voor de zoveelste keer heb ik, nadat mijn tekst bijna volledig was afgerond, gedrukt op de knop delete, en foetsie waren mijn woorden. Eerst wat gevloek, vies rond lopen, de hond afblaffen, wat kalmeren door buiten te lopen met daarna onherroepelijk de vraag: begin ik opnieuw of 'bros' ik vandaag? Het schrijven kan ik niet laten, dat doet te veel deugd aan mijn hartje. Maar nu meedelen ' het daghet in den oosten' zou een beetje belachelijk zijn en hetgeen waarover ik wil schrijven is toch meer iets voor de namiddag of avond. Iedere dag wat nieuws leren hou ik in ere, vandaag een thema dat het spelletje 'woordzoeker' me aan de hand deed: cocktailparty. Ik ben niet zo thuis in de alcoholwereld. En toch weet ik er één en ander van omdat bier en wijn in mijn en ieders wereld, gebakken zit. Mijn gezelschap dronk het en ik deed, soms tegen heug en meug, mee. Zo kan ik wel een onderscheid maken bij deze 'zwak alcoholische' tussen een pilsje en een trappist bij de biertjes, en wit, rood of rosé bij de wijnen. Deze dranken vinden we zelden terug in een cocktail. Daar behoren meer de 'sterke dranken' toe, zoals wodka, rum, whisky, cognac, gin. Deze dranken verschillen van de voorgaande brouwsels omwille van andere ingrediënten, gistingproces en distillaties. Er zijn echt wel specialekes te vinden met een percentage aan alcohol die de sterkste mens als een boomstam doen omvallen. Granen zijn de bestanddelen in 'Everclear' levert 95% alcohol en is meestal illegaal gestookt. 'Poitin' gedestilleerd uit granen en aardappelen, 92,5%. De alom gekende Oostenrijkse brandy, de sterkste rum, 'Stroh' goed voor 80%. En dan is er 'Absinth', 75% alcoholgehalte. De 'groene fee' is gemaakt van anijs, zoete venkel, absintalsem en zeer geliefd in 19e-20e eeuw bij schilders en schrijvers. Zij vonden dit drankje een 'bron van artistieke inspiratie'. De cocktails zijn bij manier van spreken ontstaan door het alcoholverbod in de V.S. tijdens de 'grote drooglegging' van de jaren 1920. Bier en wijn waren verboden, sterke dranken niet. Eerst kwamen de mixdrankjes, een combinatie van sterke drank en een frisdrank, zoals rum-cola. Dan kwamen de cocktails met minimaal 3 ingrediënten waarvan er 2 drinkbaar moesten zijn en 1 alcohol bevatte, zoals Gin Fizz (gin, citroensap, suikersiroop, soda) of een Mojito (witte rum, limoen, bruiswater, munt en eventueel een paar druppels kruidenbitter). Nu zijn er andere gezondheidsvoorschriften, andere wetten, en de pakkans en boetes bij alcoholverbruik in het verkeer, deed meningeen naar de alcoholvrije bieren, wijnen overstappen. De cocktails volgden met mocktails (mock = onecht en 'cock'tail). Zo kan je gerust een paar Nojito's (verse munt, spuitwater, limoensap, agavesiroop) drinken zonder de dag nadien met een houten kop rond te lopen. De oorsprong van het woord 'coctail'? Wel omdat de Kerstjumping in Mechelen van start is gegaan opteer ik voor de paardenuitleg. 'Cock-tailed' werd in de 18eeuw gebruikt om om niet-ras-zuivere renpaarden mee aan te duiden. Een geschikt woord om een niet-zuiver, maar gemixed drankje mee te benoemen. Tot morgen
Niet te geloven maar wel waar, ik heb een kind dat een halve eeuw is geworden!! En op dit moment, zelfs al enkele uren, mag ze zich fier een vijftigjarige noemen. Dus heeft ze ook, zoals de goegemeente dat noemt 'Sara' gezien. Pas sinds 2005 vermeld Van Daele 'Sara gezien' als evenwaardig gezegde van 'Abraham gezien', dat tot 1992 voor alle 'genders' gebruikt werd. Het zijn goede vooruitzichten als je een Abraham of Sara ziet, Abraham werd volgens de Bijbel 175 jaar en Sara 127jaar. In dat boek is dan ook de oorsprong van deze uitdrukking te vinden. Bij een verjaardag horen niet alleen wensen, ook dikke zoenen, geschenkjes, lekker eten en ook een mooi liedje. Ik ga eens afwijken van den 'Bruce, The Boss' zijn verjaardagssong en een andere grootheid in de muziek eens een liedje voor jou, mijn speciale jarige, laten zingen: Kool & The Gang, "Celebrations". Ik had eerst Rob De Nijs in gedachten, die vandaag 80 wordt en ontzettend mooie lyrics heeft geschreven maar niet allemaal even happy en vrolijk zijn, ondanks de soms swingende muziek. Deze dag verdient een positieve vibe en een aanstekelend en enthousiast bewegingsritme. Dus "Celebrations" van Kool & The Gang, veel luisterplezier.
Het 'kerstmenu'? Het zal bij een eenmalige luie kok blijven. Fabriekskost en voorverpakte voeding is geen traiteursbereiding en niet echt aan mij besteed. Dit is niet voor herhaling vatbaar. Leve de verse dagelijkse kost, die er volgend jaar weer op het menu zal verschijnen. Maar daarachter kwam, zoals al een paar jaar in de laatste week van het jaar, het hartverwarmende programma van Sven De Leijer: Vrede Op Aarde. Met sprankelende gasten en uitreiking van bizarre maar toch prestigieuze awards. Een 'glazen stolpje met een foto van Sven', is er voor bv 'de flater van het jaar', 'ophef van het jaar', 'ploeg van het jaar', 'beste Belg in het buitenland', 'internationale hit van het jaar'......zo entertaint Sven ons de laatste dagen van 2022 en de eerste dagen van 2023. Dank zij dit programma zal ik Metejoor en zijn "Dit is wat mijn mama zei" niet gauw vergeten.
De spreuk van de dag: Sint Stefaan (ca † 35) met wind erbij, maakt de wijnboeren niet blij! Tot morgen
