Het 'weer' zou beter de mensen eens een beetje volgen, en dan vooral de dames: eentonigheid uit de kledij weren. Waarom onze natuur zo verzot van die kleur 'grijs' is, versta ik niet goed. Na een douche doen we allemaal propere kledij aan, meestal in een ander kleurtje, maar dat schijnt de weersgesteldheid niet te kennen. De hemel blijft maar voor hetzelfde 'grijs' opteren, waar ik dan niet van snap of het dat van gisteren of eergisteren is, maar meestal is het wel vuile, smoezelige kledij. Spijtig, ik hou er niet van. Ander onderwerp, de wind is al gaan liggen waar ik dan wel tevreden mee ben. Natuurlijk kan ik niet anders dan over mijn leeftijdsgenoot schrijven, die de pech van zijn leven meemaakt, Charles III. Na 70 geduldige jaren wachten op de job van zijn leven, is er de ene na de andere kwaal die de kop opsteekt en die hem noopt binnen te blijven om een behandeling te ondergaan die verre van plezant is. Het ergste voor hem is natuurlijk dat zijn gezondheid hem dwingt niet van de adoratie van zijn onderdanen in volle glorie te kunnen genieten. Hij moet tweede rangsfiguren op pad sturen om van de égards en de bloemen te genieten. Het goede nieuws is natuurlijk dat het zwarte schaap van zijn gezin spoorslags huiswaarts keerde, zodat ze in elkaars armen konden vliegen. Althans, dat hoop ik. Ik wens hem het allerbeste toe, want ik zou het zelf ook niet graag meemaken. Maar vandaag was er ook een beetje bizar goed nieuws te lezen in de krant: 'Sneeuwwitje' heeft wel degelijk bestaan en is niet zó maar ontstaan in de breinen van de Gebroeders Grimm. Blijkbaar is het verhaal gebaseerd op het leven van de Hongaarse prinses Margaretha von Waldeck (1533-1554) die hofdame werd bij Maria van Hongarije, die niet in Hongarije resideerde maar in Brussel als landvoogdes van de Habsburgse Nederlanden. Waarschijnlijk kende Maria de familie von Waldeck van haar jaren dat ze koningin van Hongarije was. Evenals in de Disney-film gebaseerd, op de verhalen van  Grimm, zou ze vergiftigd zijn geweest door ofwel een boze stiefmoeder waar haar vader mee hertrouwd was of op aansturen van de toenmalige paus (Paulus III of Julius III) die gekant was tegen haar voorgenomen huwelijk. De 7 dwergen zouden wijzen op de mijnbouwers (kinderen?) die in de ondergrond werkten en in té kleine en té krappe huisjes verbleven. Wat er ook van zij, na grondige studie van een Duitse historicus en verder gecontroleerd en beschreven door Kurt Deswert, is het best mogelijk dat ze in Brussel overleden is en begraven was in de crypte van het Franciscanenklooster op de Botermarkt, waar nu het Beursgebouw staat. Het is onmogelijk om nog stoffelijke overschotten van de freule te vinden, alle gevonden beenderen werden op een hoopje gegooid zonder aanwijzingen waar ze ooit gevonden werden. Maar lieve mensen, iedere keer als je "La Bourse" passeert, het ligt aan het "Beursplein", denk eens aan het prinsesje in de glazen kist. Tot morgen