Koud weer, zegt de computer. Ik kan dat gerust beamen, vandaar dat ik guur in alle trappen van 'meer' schrijf. Dat in afwachting van  de lentetemperaturen die ons vanaf morgen weer beloofd worden. Het is hier een 'jojo' van wind, regen, warm en tegelijk kou blazen. De enige kledij die ik als standaard draag is namelijk  mijn fleece-uitrusting. Dé beste uitvinding van de laatste jaren op vestimentair vlak, isolerende kledij. Binnen en buiten lopen zonder telkens een jas of een dikkere pull te moeten aantrekken, enkel handschoenen en een sjaal heb ik nodig om de hond buiten te laten en mee te gaan in de tuin. Ondertussen zijn de bomen en struiken die moeten 'kalen', al kaal geworden door de forse windstoten die er de laatste dagen zijn. Er schieten alleen nog een paar verrompelde bladeren over en kale takken. En toch steekt er links en rechts een nieuw begin op: de kokus stengeltjes zijn  al 5 cm boven de grond. Sinds woensdagavond zit er een liedje in mijn hoofd van Jules de Corte (1924-1996), kleinkunstenaar en luisterliedschrijver: "Ik zou weleens willen weten, waarom......(laatste strofe) zijn de mensen zo moe, misschien door hun jachten en jagen, of misschien door hun 10.000 vragen, en ze zijn al zo lang onderweg naar de vrede toe, daarom zijn de mensen zo moe". Een  fijn gevoelig liedje, daarbij sober, sereen, vol overtuiging en pakkend gezongen door Mgr André Léonard. Ooit Aartsbisschop van Mechelen-Brussel (2010-2015) die werd op de piano begeleid door een medebewoner van zijn pastorie van het heiligdom en bedevaartsoord in de Franse Alpen: Notre-Dame-du-Laus. Rik Torfs had toch wel een paar indringende gesprekken met deze voormalige Prins van de Kerk. In ieder geval blijft vooral de zin "ik zou wel eens willen weten..." haperen in mijn hoofd. Het is wel zo dat een mens alles wil weten, kennen,  kunnen en begrijpen. We hebben daartoe in onze tijd vele mogelijkheden om onze vragen te beantwoorden maar toch zal het altijd een fragmentarisch antwoord zijn en zal het nooit volledig kennen of te doorgronden zijn wat we allemaal willen weten. 

Ik ben één van de méér dan 2 miljoen bezitters van een vaste telefoonlijn. Waarom dat verbazend is vraag ik me af. Als ik wil bellen naar een overheidsdienst of een bedrijf staat er altijd een nummer bij van een vaste lijn. Bellen met gsm naar zo'n nummer is duur, tenzij men natuurlijk WhatsApp gebruikt maar dan heb je wel een WiFi- verbinding nodig. Bovendien, uren babbelplezier na 17u met een toestel dat niet gauw afslaat om terug op te laden is veel leuker. Bovendien ben ik ook van de generatie die niet met gsm-gebruik voor allerlei doeleinden ben opgegroeid en een goed gesprek doe ik nog altijd liever met mijn vast toestel. Dat niettegenstaande het me 145€ per jaar kost (volgens de berekeningen). Morgen komen de dure eieren aan bod. Tot morgen