Kookkunst is het schilderen van een melodie met smaken en geuren.
27-04-2008
Moe en Va naar Spanje
Moe (85) en Va (84) vertrekken overmorgen naar Spanje, voor de 28ste keer naar hotel Sabinal in Almeria. Vorig jaar moesten ze overslaan wegens de vervanging van de buikaorta van mijn vader. De jonge chirurg Lauwers en het team van het UZA hielpen hem door het oog van de naald, waarvoor nog eens onze welgemeende dank en bewondering. Vermits we onze "oudjes" enkele weken gaan moeten missen (en zij ons) nodigden we ze gisteren samen met mijn zus uit om met zessen gezellig te tafelen op ons tuinterras. Gebonden ossestaartsoep, stoofvlees met échte geuze en dan de petit beurre taart waarvan het recept elders op dit blog te vinden is. De ossestaartsoep werd uiteraard getrokken van the real stuff: 4 grote stukken staart aangekleurd met soepgroenten, bevochtigd en enkele uurtjes op het vuur. Het gezeefde kookvocht daarna ontvet met keukenpapier en gebonden met een bruine roux. Vervolgens afgesmaakt met tomatenpuree, madeira, peper, zout en een vleugje kruidnagel. Het vlees van de staart voegden we er uiteraard ook aan toe. Het stoofvlees maakten we op de klassieke wijze met ui en kalfsfonds maar het geuzeke was iets bijzonder. Ik heb immers nog 75cl-flessen Vanden Stock liggen uit 1993, dus 15 jaar oud en (nog) super lekker. Ik kon, na het proeven, het niet over mijn hart krijgen er de hele fles in te kieperen en heb een flinke 33-er zelf opgesmikkeld. 't Was weer is een dagske om niet te vergeten. PS de foto werd genomen bij hun diamanten bruiloft (60)
Sperziebonen in Nederland, French beans in Engelstalige streken, Haricots Princesse in het Frans maar wel afkomstig uit Amerika, meegebracht naar onze streken na 1492. Bij ons volop een zomerteelt, in het voorjaar afkomstig uit Kenia of een of ander Noord-Afrikaans land. De dunne soort uit Kenia (o.a. verkrijgbaar bij Colruyt) eten we meestal "natuur": kort gestoofd in de boter met een uitje en wat bonenkruid. De dikkere soort daarentegen leent zich uitstekend voor een bereiding met tomaten. Deze middag maakte ik ze als volgt voor ons tweetjes: 300g princessen, 1 sjalot, 25g boter, 4 Roma tomaten, een klontje suiker, een vetarm rundbouillonblokje, gedroogd bonenkruid en basilicum, wat aardappelmeel en peper uit de molen. Het gesnipperd sjalotje stoofde ik aan in de boter en dan de gewassen en van uiteinden ondane princessen erin samen met de gepelde, ontpitte en in 4 gesneden tomaten. Afgekruid met de gedroogde kruiden, de peper en het verkruimeld bouillonblokje, deksel erop en gedurende 20 minuten laten stoven op een zacht vuur. Het groentenvocht gebonden met wat aardappelmeel opgelost in een weinig water. Daarbij op maat afgekookte en daarna gebakken belle de fontenaie aardappeltjes en een brochette van gemarineerd varkenvlees. Een Australische Syrah maakte het geheel weer kompleet. PS Onze stamboom bevat nu 8391 personen en 3447 families.
Vandaag eten we onze eerste asperges van 2008. Deze morgen op de markt gekocht voor 5 : 6 stuks per persoon, een goede wijsvinger dik. Ik maak ze "op zijn Vlaams" vergezeld van vastkokende aardappels. Voor de vastkokers heb ik meestal Franceline, een rode soort met veel smaak en ik stoom die met wat zeezout. Ik was de asperges, schil ze en maak van de schillen samen met peterseliestelen, een klontje suiker en wat zout in een tiental minuten een groentenbouillon waarin ik dan naderhand de asperges kook. De Vlaamse saus voor 2 personen maak ik met 125g verse boter, 4 hardgekookte eieren en flink wat peterselie. Van de eieren prak ik het geel met een vork en snijdt ik het wit met 2 messen fijn, de peterselie knip ik met een schaar. In de warme (geklaarde) boter meng ik eerst het geel, dan het wit en juist voor het serveren de peterselie erdoor en kruid het geheel af met wat fleur de sel, peper en nootmuskaat. Serveren op warme borden. P.S. De aspergebouillon gaat steevast later in een asperge- of kervelsoepje.
Juist terug van 2 weken Djerba (Tunesië) all-inclusive zonvakantie met onze kleinzoon Nils en zijn familie. We hadden het prima in hotel Karthago Djerba: toffe animatie voor groot en klein, goede shows, ruime verzorgde kamers, lekker eten met veel keuze, groot zwembad en strand en... uitstekend weer en dat voor amper 700 per persoon, geboekt via Sunjets. We hebben de Tunesische gastvrijheid echt aangevoeld en ervan genoten, een aanrader dus. Mij bevielen vooral de vele stoofpotjes met lam of kip of kalkoen of rund (geen varken te bespeuren) en de grote variatie van deegwaren op subtiele wijze gekruid. Met extra harissa kon je ze zelf zo pikant maken als je wilde. Verse taarten, cakes en koekjes, ter plekke in het hotel gemaakt, stonden ook steevast op ons menu. Het eiland zelf kan je op 1 dag bezien, dus daarvoor is de reis zeker niet de moeite. Enkele jaren geleden bezochten we een groot deel van Tunesië met ons tweetjes via een georganiseerde reis van een week met een 4x4, ook dat viel toen reuze mee.
Om een redelijk overschot van wat stoofvlees op een respectvolle manier weg te werken kwam ik op het idee eens een recept van "filosoof" uit te proberen. Na wat studie op het internet kwam ik uit op het volgende voor 2 personen: 400g gaar rundvlees (kan ook uit de soep komen), 4 eetlepels bruine jus (van het stoofvlees of fonds), 1 ui , 2 wortelen, 4 aardappels, een beetje melk, 40g boter. Bereiding: de aardappelen gaar koken en met de melk en met 20g boter een gladde puree bereiden die niet te lopend is en die afkruiden met peper, zout en flink nootmuskaat. Het gaar rundvlees zeer fijn snijden, de wortel en de ui in blokjes snijden van 5 à 6 mm. Al deze ingrediënten mengen met de jus en goed afkruiden (peper, zout, nootmuskaat en eventueel een mespuntje kruidnagelpoeder). Dit mengsel in een vuurvaste schaal doen, er de aardappelpuree in een dikke laag over smeren, daar enkele klontjes boter op leggen en de schotel afdekken met alufolie. Het geheel in een voorverwarmde oven van 160°C plaatsen gedurende een half uur, dan de temperatuur verlagen tot 130° en nog eens een half uurtje laten staan. Opdienen met mosterd of Belgische pickles. In andere recepten laat men de wortel weg, bakt men de ui eerst aan en serveert men er appelmoes bij. Het was een lekker "overschotsgerechtje", Plato zou het lusten.
Ik zocht een restaurantje in Halle (Vl-Br) om iets te gaan eten voorafgaand aan onze wandeling naar het Hallerbos in April e.k. en kon maar niks origineels vinden op het Internet, tot Google Map mij er aan herinnerde dat Linkebeek daar niet zo ver af lag. Toen ik de laatste jaren van mijn "werkend" leven veel in de buurt zat gingen we met de collega's dikwijls lunchen in "Au Petit Coq" (zie foto). Het is een "bruin café" maar dan wel van de bovenste plank met een uiterst joviale en om zijn klanten bezorgde "patron" Dominique en een uitstekende chef in de keuken. Naast een krijtbord met wisselende dagspecialiteiten is er een vaste kaart met streekgerechten en het rundvlees is er om duimen en vingers af te likken o.a. een filet américain waarvan ik er uiteindelijk (nog) niet in geslaagd ben het geheim te ontfutselen behalve dat hij à la minute wordt bereid (zoals het eigenlijk moet). Ik heb een eigen versie ervan bedacht maar moet toegeven dat ze niet dezelfde is. De porties in "Au Petit Coq" zijn royaal, de ingrediënten vers en de prijzen democratisch. Daarnaast is er een ruime keuze (en kennis) van Schotse en Ierse malts aanwezig en ook de wijnen zijn met zorg gekozen en geprijsd. Ik heb er ooit ook de beste kaaskroketten en Irish Coffee van mijn leven geproefd. Kortom een aanrader voor wie in de buurt is (dinsdag gesloten) en een belletje is welkom herinner ik mij. "Au Petit Coq" Sint-Sebastiaanstraat 41 1630 Linkebeek, telefoon: 02 380 93 32 PS Onze stamboom bevat nu 8304 personen en 3407 families
Gisteren voor de eerste maal MOAMBE gemaakt, een Congolees gerecht dat daar geldt als feesteten. Moambe betekent 8 in een of ander Afrikaans taaltje en normaliter telt het gerecht 8 ingrediënten: palmnoten, kip, gedroogde vis, gemalen pinda's, rijst, maniokbladeren (saka-saka), bananen en pili-pili saus. Ik gebruikte een goede palmnotenpuree uit blik, kippenbillen in 2 gedeeld en flink ingewreven met kippenkruiden, ui, kippenbouillon, geparfumeerde (Thaise) rijst, verse ananas in plaats van de bakbananen en bladspinazie ter vervanging van de saka-saka.
De bereiding is simpel: de kip aanbakken in een beetje neutrale (olijf)olie, de grof gesneden ui erbij doen en meefruiten, dan de palmnotenpuree erover die ik wat had aangelengd met kippenbouillon tot een handelbare dikke saus en tegen de kook een uurtje pruttelen op het vuur. Dat pruttelen moet juist van pas zijn anders spatten de hete oranje druppels in het rond. Op het einde een kleine pollepel van de pruttelende saus in een apart potje doen en daar de spinazie even in stoven. Idem ditto voor het maken van de hete saus: een kleine pollepel en daarin verse spaanse peper of pili-pili mixen. Opdienen met de rijst en het in grove stukken gesneden fruit.
Ik moet toegeven dat het feesteten was, en dat op een doordeweekse dinsdag...
Gisteren heb ik traditionele uiensoep gemaakt volgens een beproefd recept van mijn echtgenote Ria, maar dan half om half ui en sjalot. Zonder gestoef, ze was perfect Sjalot geeft een fijnere en rijkere smaak aan de soep. In plaats van uiensoep noem ik ze alliumsoep
Recept: 500g uien, 250g+250g sjalot, 500g bloemige aardappelen (bintjes), 2 liter rundsbouillon, 25g boter en een scheut olijfolie, peper, zout nootmuskaat, naar believen verse tijm en laurier. De boter met de olijfolie verhitten in een soeppot en er de in stukken gesneden ui en de helft van de gesneden sjalotten al roerend in aankleuren tot de bodem goed bruin aanbakt en de uien aan de randen ook bruin kleuren (niet zwart). Dat duurt bijna 10 minuten. Dan de geschilde en in blokjes gesneden aardappelen erin en bevochtigen met 2 liter rundsbouillon (of minder als je de soep dikker wilt), kruiden met tijm en laurier. Ik nam één tak tijm met een 5 tal vertakkingetjes en 2 laurierblaadjes. De gecarameliseerde suikers uit de uien goed van de bodem losroeren, ze zijn essentiëel voor de kleur en smaak van de soep. Na een half uurtje tegen de kook aan, de kruiden eruit nemen en alles fijn pureren (met de staafmixer). Proeven en verder op smaak brengen met peper en zout. De 2de helft van de sjalot in reepjes gesneden in de soep doen en nog een 15-tal minuten tegen de kook houden tot ze gaar zijn. Opdienen, eventueel met wat geraspte (gratineer)kaas.
Ons familiewapen is bijna klaar (zie voorlopig ontwerp). De heraldische tekenaar, Johan Ostyn, is ermee bezig en het ziet er al keurig uit. De Vlaamse Heraldische Raad legt het dan voor aan de Vlaamse regering en in de zomer wordt het dan normaliter goedgekeurd en verschijnt het in het Staatsblad. Ik doe het als herinnering voor het nageslacht aan onze generatie en om de familietrots wat aan te moedigen, dat zal de banden nog verstevigen.
PS er zijn nu 8151 personen en 3335 families bekend in de stamboom van onze 2 kleinkinderen.
In onze wijk wordt het goede buurschap gecultiveerd via een wijkraad en een aantal leuke activiteiten. Buurtfeest, groepsbezoeken, wijkklets (met eigengemaakt gebak), kerstboomversiering, haloween enzovoorts.
Zo'n 2x per jaar koken bereidwillige wijkmannen voor de wijkvrouwen. Er wordt op voorhand ingeschreven, de mannen komen bijeen om het menu op te stellen en de activiteit vindt plaats in één van de (les)keukens die onze gemeente rijk is. De kosten worden per ingeschrevene gedeeld. Vorige vrijdag, op de schrikkeldag, kookten we met 8 mannen Spaans voor 18 personen. Koude tapas: pikante olijven, ansjovis in olie op toast, gedroogde tomaatjes, diverse chorizos, serrano ham, manchego kaas en "pan tomaquet" dat is getoast stokbrood waarover een teentje look wordt geschuurd en dat vervolgens belegd is met een mengsel van rauwe tomaat. Warme tapas: albondigas (gehaktballetjes in tomatensaus), gefrituurde sepia en een paprikasoepje. Daarna een rijkelijk gevulde paella waarvan ik het recept reeds eerder gaf en nu de foto toevoeg. Als dessert een appel in de oven gevuld met marsepein. Goede buurschap is leuk, meer erover vindt je hier.
Vorig jaar waren we door Slovenïe gereden om van Oostenrijk naar Kroatië te geraken en ik was er aan een supermarktje (SPAR !) gestopt, voornamelijk om aan de nieuwe Euromuntjes te geraken die sinds begin 2007 in voege zijn en waarmee ik Timothy, een van de stiefkleinkinderen plezier kon doen. Natuurlijk crossen we dan daarbinnen overal rond, altijd curieus om nieuwe culinaire dingen te ontdekken en we kochten er wat Sloveense wijn en conserven zoals pikante pepers. Dat was de aanleiding voor de Sloveense maaltijd die we gisteren kookten: Gibanica, lamsspitjes met opgelegde groenten en een zoet dessertje op basis van noten. En dat was smullen geblazen ...
De Gibanica of kaasgebak bereidden we als volgt (taartvorm 22cm): meng 500g ricotta, 4 eieren en 200g grof resapte parmesan tot een homogeen mengsel en kruidt het af met zout, ruim peper en ruim nootmuskaat. Ik snipperde er ook 2 van zaadlijsten ontdane pimenten in voor wat kleur (rood en groen), geur en smaak.
Neem een taartvorm en smeer deze in met gesmolten boter, bekleedt met een vel filo deeg, beboter lichtjes dit vel deeg en leg er een tweede bovenop en beboter dat eveneens lichtjes en nog een derde.
Vul de taartvorm met het mengsel en leg er een vel filo deeg boven op, plooi de onderste deeglappen erover. Beboter dan lichtjes de ganse bovenkant. Bak in een warme oven 165°C gedurende ongeveer 45 minuten. Serveer warm met een slaatje en lichte dressing.
Het filodeeg kwam van Delhaize uit de diepvries en was perfect geschikt.
De opgelegde groenten waren gemarineerde witte kool, vers geroosterde rode paprikas en de pikante pepers van de meegebrachte conserven Het recept van de kool gaf ik al eerder in het blog. Ziehier dat van de geroosterde rode pepers: neem (donker)rode paprikas en snijdt deze door op de nerven. Ontpit, was, droog en leg ze met de schil naar boven op een rooster. Zet ze onder de grill in een gesloten, voorverwarmde oven (180°) op 10 cm afstand van hun schil tot ze zwartgeblakerd zijn (minder dan 10 minuten). Stop ze dan onmiddellijk in een plastic zak en sluit deze af.
Na nog eens 10 minuten kan je de schil er gemakkelijk afhalen, ze zijn dan nog warm en voelen zacht aan. Spoel ze voorzichtig even af, kruidt ze met peper en zout, leg ze in een kommetje en giet er voldoende olijfolie over gemengd met een eetlepel suikersiroop zodat de lauwe paprikas ermee bedekt zijn en laat ze zo minstens enkele uren marineren.
Patrick Janssens heeft een vriendschap van 17 jaar gekelderd met zijn na-oorlogse verontschuldigingen! Ons Zuip en Freet Clubke, kortweg ZFC, heeft een discussie van hoop en al 5 minuten over de al dan niet nodige verontschuldigingen niet overleefd. Van de 3 ZFC-koppels is er één Joods en getroffen door WO II. Die willen die bladzijde niet omdraaien, terwijl de rest van ons het klasseert als "geschiedenis". Wegens dat standpunt willen ze niet meer samen rond één tafel zitten. Onverdraagzaamheid is de moeder van alle oorlogen, denk ik dan. Spijtig dat ons clubke daar aan ten onder ging want het was altijd interessant, niet alleen op culinair gebied, maar onder andere ook juist wegens onze diversiteit. Enfin, we kijken vooruit en leren uit het verleden en onze fouten. Zo te zien op de foto heeft de Patrick er al spijt van, 't is hem vergeven. P.S. Er zijn nu 7.947 personen en 3248 families in onze stamboom.
Vrienden en kennissen zijn zo vol lof over Tenerife dat we ook zo'n reisje boekten voor de zonzekerheid in Januari. Lof over ons hotel de Barcelo Santiago , de zon en de zee. Geen druppel regen gezien, soms wat wind maar al bij al zalig weer. Enkel het bezoek aan het natuurgebied van de uitgedoofde vulkaan, de Teide, is de moeite waard om een autootje te huren (of een georganiseerde uitstap te boeken). We gingen ook op dolfijnen- en walvissenbezoek met een boot (30 voor 2) maar kregen de beestjes slechts vanop verre afstand te zien. Voor de rest wreed toeristisch, maar ja, we doen daar ook aan mee, dus het kan niet anders. De BTW en accijnzen zijn er laag of nul en dat maakt alles goedkoop. Oppassen aan de douane in België want ondanks dat Tenerife Spaans is moet je langs de non-EU de douane passeren en zijn er veel controles (gelukkig hadden we enkel het toegestane bij). Terug zullen we er vermoedelijk niet gaan, tenzij we misschien op onze "oude" dag al blij zijn met enkel zon, zee en een comfortabel hotel. Ik denk dat de gemiddelde leeftijd van alle bezoekers samen in januari ver boven de onze ligt... P.S. Er zijn nu 7548 personen in onze stamboom en 3110 families en op advies van de Vlaamse Heraldische Raad werd een nieuw ontwerp voor ons familiewapen ingediend.
Rammenas is een zeer oud gewas en werd al 4000 VC door de Oude Egyptenaren geteeld, getuige ervan de Egyptische wandschilderingen en graven.
Rammenas (Lat. Raphanus sativus) is familie van de radijs en bestaat in een witte en een zwarte vorm. Deze laatste wordt ook winterradijs genoemd omdat hij nu volop te krijgen is.
Voor de witte vorm, de zomerradijs, wordt ook de (Duitse) naam rettich gebruikt en er bestaat ook een zachtere (Japanse) variant de daikon.
Koop rammenas die stevig aanvoelt, hij heeft de neiging water te verliezen. Een trucje is hem om de paar dagen een uurtje in fris water te leggen, daarna stevig in plastiekfolie te wikkelen en te bewaren in de groentenlade van de ijskast.
Hij bevat mosterdolie en is dus vrij pittig van smaak.
De schil is niet eetbaar en je serveert hem in dunne plakken, eventueel met wat zeezout (lekker tussen een boterham). Geraspt en gemengd met veenbessenjam (50/50) als garnituur bij een gerookte visschotel is hij ook lekker. Hij bevat veel vitamine B en kalium en zou lever- en nierzuiverend werken.
Vorig jaar zegde ik het actieve beroepsleven vaarwel. Mijn ex-werkgever bood een aanvullende vergoeding op het voltijds tijdskrediet van de RVA tot aan mijn 60ste, zo kon hij zijn kosten drukken? Op 1 april 2009 moet ik dan officiëel met vervroegd pensioen gaan. Ik beschouw de huidige vergoedingen als een "rente", enerzijds omdat ik 35 jaar ruime bijdragen heb gestort in de werklozenkas en anderzijds omdat ik 35 jaar op geen uurtje heb gekeken als het werk erom vroeg. Ik ben dus "rentenier", dus niet op rust gestelde, geen uitstapper noch gepensioneerde... Het jaar is voorbij gevlogen en mijn vakantiegevoel is nog niet over. Ik doe de meeste boodschappen, kook vers elke dag, onderhoud mijn websites en doe stamboomonderzoek voor de kleinkinderen (momenteel 6901 personen in de familiale databank). Daarnaast zijn we 53 dagen op reis geweest zonder de daguitstapjes te tellen. We genieten ook van de kleine dingen, zoals nu van het "sneeuwlandschap" dat blijkbaar enkel in onze streek aanwezig is. De foto van de krulwilg nam ik in onze tuin.
Laatst kregen we van een goede buur het recept van een taart gemaakt met Petit Beurre koekjes. Die taart roept bij mijn echtgenote aangename herinneringen op, ook aan haar te jong overleden moeder. Het was gisteren heerlijk smullen - ziehier de formule:
24 petit-beurre koekjes, 125g verse boter, 80g kandijsuiker, 1 heel ei, 2 sticks Nescafé Espresso van 1.8g, één kopje sterke koffie.
De suiker, het heel ei en de koffie in poeder dooreen mengen zonder toevoeging van water. Er dan de (zachte) boter stukje na stukje doormixen tot een smeuige crème-au-beurre ontstaat. Een eerste laag van 6 (droge) koekjes, zo egaal mogelijk, beboteren met het mengsel (1 à 2 mm dik) en op een platformpje schikken met de beboterde kant naar boven. Voor de 4 overige lagen van 6 koekjes, die koekjes eerst met de onderkant in de koude koffie dompelen, ze daarna weer beboteren met het mengsel en met de in koffie gedompelde kant op de vorige rij leggen, liefst geschrankt om de constructie te verstevigen. De bovenste rij koekjes afwerken met een dikke laag crème-au-beurre en de zijkanten van de taart ook even dik beboteren met de rest van het mengsel, dat in principe juist voldoende is. Enkele uren laten opstijven en trekken in de koelkast in een afgesloten doos zodat geen kwalijke geurtjes van de frigo in de taart kunnen dringen. Tips: 1° we knipten een kartonnetje van de juiste afmetingen en bekleeden dat met wat alufolie als platformpje om het afwerken van de taart te vergemakkelijken, 2° om de koekjes bij te snijden gebruikten we een zaagmes om een kleine inkeping te zagen en dan de koekjes te breken op de rand van het aanrecht (zoals men tegels snijdt).
Er zijn nu 6602 personen bekend uit 2751 families van de stamboom van onze kleinkinderen Nils (m) en Dihn (v). De patrilineaire stamboom voeg ik hier toe. De oudsten zijn nog speculatief gezien het gebrek aan formele bewijzen van de afstamming maar de dorpen waren begin 15de eeuw zo klein en de pachters zo weinig mobiel dat de waarschijnlijkheid ervan groot is.
Vermits wij niet te mager zijn gaan we één of twee keer per jaar in Duitsland kleding kopen, meestal in Aken. De snit past er ons perfect. We gaan daar dan telkens ook een Gebratenes Schweinehaxe smikkelen in een Brauhaus. Het is een stukje varken dat bij ons in onbruik geraakt en als het correct bereid is nog niet eens zo vet (calorierijk) als men wel zou denken. In Duitsland smoort men het in een braadpan (Bräter) met deksel in de oven maar om het minder vet te maken heb ik een ander recept. We hebben het gisteren gegeten met een sla van witte kool.
Gebraden Hammetje Een vers (achterpoot)hammetje per persoon. Water, soepgroenten, bouillon, peper, laurierblad en zout. Voldoende water laten koken zodat de hammetjes zullen onderstaan. Daarin groenten brengen zoals prei, wortel en selder om een goede bouillon te verkrijgen, wintergroenten zoals kolen en spruiten kunnen er ook bij. Kruidig afsmaken met (groenten)bouillonblokjes, ruim peper, tijm en laurierblad. Hammetjes in de kokende bouillon brengen, deze terug aan de kook laten komen en dan minstens een uur tegen de kook houden. Alles laten afkoelen in de bouillon of de hammetjes na enkele minuten verder bereiden (dan kan het kookvocht eventueel ineens verder als soep worden afgemaakt en geserveerd). De oven voorwarmen op 180°C en er onderaan een bak met kokend water in plaatsen om een vochtige atmosfeer te scheppen. De gekookte hammetjes insmeren met een met kruiden (peper, zout, tijm, mosterd) gearomatiseerde vetstof (bvb. olijfolie). Ze in een open ovenschotel plaatsen met de velkant naar boven en in de warme(lucht) oven laten afbakken. Ongeveer 30 min. als ze vertrekken vanuit kamertemperatuur en 15 als ze direct na het koken verder bereid worden.
Sla van (witte) kool 500g kool fijnsnijden en in een kom doen. In een kookpan een fijngesnipperde ui, 10 cl olie, 10cl azijn, peper, zout en suiker naar believen (bvb. 2 klontjes) een minuutje laten opkoken en daarna heet onder de kool mengen. De kool vervolgens enkele uren (liefst een nacht) laten marineren in de koelkast.
Al hoewel ik elke dag, meestal 3x voor een maaltijd zorg voor ons tweetjes, moet ik toegeven dat het "culinair bezig" wat op een laag pitje staat wegens de stamboommicrobe. Ik kook dan "gewoon", maar wat is "gewoon" voor iemand die culinair bezig is ? Ik zie dat de moeders van vandaag hun dochters niet meer leren koken...omdat ze het zelf niet kennen. Erg, want een smakelijk en gezellig etentje rond één rafel is echt "familiegeluk". Ik heb gisteren onze 6000 ste voorouder in kaart gebracht. Het gaat nu vlug want hoe verder je teruggaat in de tijd, hoe meer de stambomen elkaar overlappen en je van het opzoekwerk van anderen kan gebruik maken. Geneanet is daarbij een grote hulp. Gisteren gevulde paprika's gemaakt, afkomstig uit Spanje, vandaag Princesseboontjes uit Kenya en morgen...spruitjes uit Holland. Als je eens op de details let zie je dat we voedsel uit alle continenten op ons bord krijgen. De wereld wordt alsmaar kleiner.
Ik zie dat het weeral een maand geleden is dat ik nog een blogje pleegde...de tijd vliegt (té) snel. Ondertussen zijn we enkele dagen aan zee geweest, in Nieuwpoort, met schitterend weer. We zagen er in de haven een Belgische mosselboot het "zaaigoed" voor de komende jaren voorbereiden... Piepkleine mosselen worden rond een kern in een gaas gestoken, dat dan als een soort worst rond een enorme boei wordt gewikkeld, die daarna in zee wordt gedropt. Alles gebeurt snel en met behulp van machines. Zo'n boot en de mankracht moeten wél geld kosten; zou dat aan de basis liggen van de hoge mosselprijs ? Ik heb er, ondanks de 22 in het restaurant, toch gegeten die werden gekookt met toevoeging van gepelde tomaten (extra kwaliteit uit blik) en een scheut pastis, naast de klassieke groene selder, ui, laurier en peper. Dat was een hemels huwelijk en eens een afwisseling, het proberen waard. P.S. Gisteren werd in onze stamboomopzoekingen de kaap van 5000 personen en 2000 families overschreden.
We zijn vorige week teruggekomen van een rondreis met de auto van een dikke 2 weken naar Oostenrijk (Salzburg), Kroatische kust (Opatija) en Italië (Venetië en Garda). Veel gewandeld en rondgekeken, goed weer gehad maar culinair blijft ons landje toch wel de max. Dat komt waarschijnlijk omdat wij zelf te graag koken en alle ingrediënten van daar ook hier verkrijgbaar zijn tegen aanvaardbare prijzen. Alhoewel de alkoholhoudende dranken zijn in Italië aanzienlijk goedkoper (25%) dan bij ons, ook de internationale.
Venetië is peperduur maar de moeite om te bezoeken.
Het Sportsman hotel aan het Gardameer is een aanrader, ruime kamers, keuzemenu geserveerd aan tafel en vlak aan het meer met Bardolino en Garda op wandelafstand. Kan voordelig geboekt worden via www.sunjets.be.
Sjalot geeft een fijnere en rijkere smaak aan de soep. In plaats van uiensoep noem ik ze alliumsoep 
Ik zie dat het weeral een maand geleden is dat ik nog een blogje pleegde...de tijd vliegt (té) snel.
We zijn vorige week teruggekomen van een rondreis met de auto van een dikke 2 weken naar Oostenrijk (Salzburg), Kroatische kust (Opatija) en Italië (Venetië en Garda). Veel gewandeld en rondgekeken, goed weer gehad maar culinair blijft ons landje toch wel de max.
