Kookkunst is het schilderen van een melodie met smaken en geuren.
07-03-2008
Uiensoep en familieweetjes
Gisteren heb ik traditionele uiensoep gemaakt volgens een beproefd recept van mijn echtgenote Ria, maar dan half om half ui en sjalot. Zonder gestoef, ze was perfect Sjalot geeft een fijnere en rijkere smaak aan de soep. In plaats van uiensoep noem ik ze alliumsoep
Recept: 500g uien, 250g+250g sjalot, 500g bloemige aardappelen (bintjes), 2 liter rundsbouillon, 25g boter en een scheut olijfolie, peper, zout nootmuskaat, naar believen verse tijm en laurier. De boter met de olijfolie verhitten in een soeppot en er de in stukken gesneden ui en de helft van de gesneden sjalotten al roerend in aankleuren tot de bodem goed bruin aanbakt en de uien aan de randen ook bruin kleuren (niet zwart). Dat duurt bijna 10 minuten. Dan de geschilde en in blokjes gesneden aardappelen erin en bevochtigen met 2 liter rundsbouillon (of minder als je de soep dikker wilt), kruiden met tijm en laurier. Ik nam één tak tijm met een 5 tal vertakkingetjes en 2 laurierblaadjes. De gecarameliseerde suikers uit de uien goed van de bodem losroeren, ze zijn essentiëel voor de kleur en smaak van de soep. Na een half uurtje tegen de kook aan, de kruiden eruit nemen en alles fijn pureren (met de staafmixer). Proeven en verder op smaak brengen met peper en zout. De 2de helft van de sjalot in reepjes gesneden in de soep doen en nog een 15-tal minuten tegen de kook houden tot ze gaar zijn. Opdienen, eventueel met wat geraspte (gratineer)kaas.
Ons familiewapen is bijna klaar (zie voorlopig ontwerp). De heraldische tekenaar, Johan Ostyn, is ermee bezig en het ziet er al keurig uit. De Vlaamse Heraldische Raad legt het dan voor aan de Vlaamse regering en in de zomer wordt het dan normaliter goedgekeurd en verschijnt het in het Staatsblad. Ik doe het als herinnering voor het nageslacht aan onze generatie en om de familietrots wat aan te moedigen, dat zal de banden nog verstevigen.
PS er zijn nu 8151 personen en 3335 families bekend in de stamboom van onze 2 kleinkinderen.
In onze wijk wordt het goede buurschap gecultiveerd via een wijkraad en een aantal leuke activiteiten. Buurtfeest, groepsbezoeken, wijkklets (met eigengemaakt gebak), kerstboomversiering, haloween enzovoorts.
Zo'n 2x per jaar koken bereidwillige wijkmannen voor de wijkvrouwen. Er wordt op voorhand ingeschreven, de mannen komen bijeen om het menu op te stellen en de activiteit vindt plaats in één van de (les)keukens die onze gemeente rijk is. De kosten worden per ingeschrevene gedeeld. Vorige vrijdag, op de schrikkeldag, kookten we met 8 mannen Spaans voor 18 personen. Koude tapas: pikante olijven, ansjovis in olie op toast, gedroogde tomaatjes, diverse chorizos, serrano ham, manchego kaas en "pan tomaquet" dat is getoast stokbrood waarover een teentje look wordt geschuurd en dat vervolgens belegd is met een mengsel van rauwe tomaat. Warme tapas: albondigas (gehaktballetjes in tomatensaus), gefrituurde sepia en een paprikasoepje. Daarna een rijkelijk gevulde paella waarvan ik het recept reeds eerder gaf en nu de foto toevoeg. Als dessert een appel in de oven gevuld met marsepein. Goede buurschap is leuk, meer erover vindt je hier.
Vorig jaar waren we door Slovenïe gereden om van Oostenrijk naar Kroatië te geraken en ik was er aan een supermarktje (SPAR !) gestopt, voornamelijk om aan de nieuwe Euromuntjes te geraken die sinds begin 2007 in voege zijn en waarmee ik Timothy, een van de stiefkleinkinderen plezier kon doen. Natuurlijk crossen we dan daarbinnen overal rond, altijd curieus om nieuwe culinaire dingen te ontdekken en we kochten er wat Sloveense wijn en conserven zoals pikante pepers. Dat was de aanleiding voor de Sloveense maaltijd die we gisteren kookten: Gibanica, lamsspitjes met opgelegde groenten en een zoet dessertje op basis van noten. En dat was smullen geblazen ...
De Gibanica of kaasgebak bereidden we als volgt (taartvorm 22cm): meng 500g ricotta, 4 eieren en 200g grof resapte parmesan tot een homogeen mengsel en kruidt het af met zout, ruim peper en ruim nootmuskaat. Ik snipperde er ook 2 van zaadlijsten ontdane pimenten in voor wat kleur (rood en groen), geur en smaak.
Neem een taartvorm en smeer deze in met gesmolten boter, bekleedt met een vel filo deeg, beboter lichtjes dit vel deeg en leg er een tweede bovenop en beboter dat eveneens lichtjes en nog een derde.
Vul de taartvorm met het mengsel en leg er een vel filo deeg boven op, plooi de onderste deeglappen erover. Beboter dan lichtjes de ganse bovenkant. Bak in een warme oven 165°C gedurende ongeveer 45 minuten. Serveer warm met een slaatje en lichte dressing.
Het filodeeg kwam van Delhaize uit de diepvries en was perfect geschikt.
De opgelegde groenten waren gemarineerde witte kool, vers geroosterde rode paprikas en de pikante pepers van de meegebrachte conserven Het recept van de kool gaf ik al eerder in het blog. Ziehier dat van de geroosterde rode pepers: neem (donker)rode paprikas en snijdt deze door op de nerven. Ontpit, was, droog en leg ze met de schil naar boven op een rooster. Zet ze onder de grill in een gesloten, voorverwarmde oven (180°) op 10 cm afstand van hun schil tot ze zwartgeblakerd zijn (minder dan 10 minuten). Stop ze dan onmiddellijk in een plastic zak en sluit deze af.
Na nog eens 10 minuten kan je de schil er gemakkelijk afhalen, ze zijn dan nog warm en voelen zacht aan. Spoel ze voorzichtig even af, kruidt ze met peper en zout, leg ze in een kommetje en giet er voldoende olijfolie over gemengd met een eetlepel suikersiroop zodat de lauwe paprikas ermee bedekt zijn en laat ze zo minstens enkele uren marineren.
Patrick Janssens heeft een vriendschap van 17 jaar gekelderd met zijn na-oorlogse verontschuldigingen! Ons Zuip en Freet Clubke, kortweg ZFC, heeft een discussie van hoop en al 5 minuten over de al dan niet nodige verontschuldigingen niet overleefd. Van de 3 ZFC-koppels is er één Joods en getroffen door WO II. Die willen die bladzijde niet omdraaien, terwijl de rest van ons het klasseert als "geschiedenis". Wegens dat standpunt willen ze niet meer samen rond één tafel zitten. Onverdraagzaamheid is de moeder van alle oorlogen, denk ik dan. Spijtig dat ons clubke daar aan ten onder ging want het was altijd interessant, niet alleen op culinair gebied, maar onder andere ook juist wegens onze diversiteit. Enfin, we kijken vooruit en leren uit het verleden en onze fouten. Zo te zien op de foto heeft de Patrick er al spijt van, 't is hem vergeven. P.S. Er zijn nu 7.947 personen en 3248 families in onze stamboom.
Vrienden en kennissen zijn zo vol lof over Tenerife dat we ook zo'n reisje boekten voor de zonzekerheid in Januari. Lof over ons hotel de Barcelo Santiago , de zon en de zee. Geen druppel regen gezien, soms wat wind maar al bij al zalig weer. Enkel het bezoek aan het natuurgebied van de uitgedoofde vulkaan, de Teide, is de moeite waard om een autootje te huren (of een georganiseerde uitstap te boeken). We gingen ook op dolfijnen- en walvissenbezoek met een boot (30 voor 2) maar kregen de beestjes slechts vanop verre afstand te zien. Voor de rest wreed toeristisch, maar ja, we doen daar ook aan mee, dus het kan niet anders. De BTW en accijnzen zijn er laag of nul en dat maakt alles goedkoop. Oppassen aan de douane in België want ondanks dat Tenerife Spaans is moet je langs de non-EU de douane passeren en zijn er veel controles (gelukkig hadden we enkel het toegestane bij). Terug zullen we er vermoedelijk niet gaan, tenzij we misschien op onze "oude" dag al blij zijn met enkel zon, zee en een comfortabel hotel. Ik denk dat de gemiddelde leeftijd van alle bezoekers samen in januari ver boven de onze ligt... P.S. Er zijn nu 7548 personen in onze stamboom en 3110 families en op advies van de Vlaamse Heraldische Raad werd een nieuw ontwerp voor ons familiewapen ingediend.
Rammenas is een zeer oud gewas en werd al 4000 VC door de Oude Egyptenaren geteeld, getuige ervan de Egyptische wandschilderingen en graven.
Rammenas (Lat. Raphanus sativus) is familie van de radijs en bestaat in een witte en een zwarte vorm. Deze laatste wordt ook winterradijs genoemd omdat hij nu volop te krijgen is.
Voor de witte vorm, de zomerradijs, wordt ook de (Duitse) naam rettich gebruikt en er bestaat ook een zachtere (Japanse) variant de daikon.
Koop rammenas die stevig aanvoelt, hij heeft de neiging water te verliezen. Een trucje is hem om de paar dagen een uurtje in fris water te leggen, daarna stevig in plastiekfolie te wikkelen en te bewaren in de groentenlade van de ijskast.
Hij bevat mosterdolie en is dus vrij pittig van smaak.
De schil is niet eetbaar en je serveert hem in dunne plakken, eventueel met wat zeezout (lekker tussen een boterham). Geraspt en gemengd met veenbessenjam (50/50) als garnituur bij een gerookte visschotel is hij ook lekker. Hij bevat veel vitamine B en kalium en zou lever- en nierzuiverend werken.
Vorig jaar zegde ik het actieve beroepsleven vaarwel. Mijn ex-werkgever bood een aanvullende vergoeding op het voltijds tijdskrediet van de RVA tot aan mijn 60ste, zo kon hij zijn kosten drukken? Op 1 april 2009 moet ik dan officiëel met vervroegd pensioen gaan. Ik beschouw de huidige vergoedingen als een "rente", enerzijds omdat ik 35 jaar ruime bijdragen heb gestort in de werklozenkas en anderzijds omdat ik 35 jaar op geen uurtje heb gekeken als het werk erom vroeg. Ik ben dus "rentenier", dus niet op rust gestelde, geen uitstapper noch gepensioneerde... Het jaar is voorbij gevlogen en mijn vakantiegevoel is nog niet over. Ik doe de meeste boodschappen, kook vers elke dag, onderhoud mijn websites en doe stamboomonderzoek voor de kleinkinderen (momenteel 6901 personen in de familiale databank). Daarnaast zijn we 53 dagen op reis geweest zonder de daguitstapjes te tellen. We genieten ook van de kleine dingen, zoals nu van het "sneeuwlandschap" dat blijkbaar enkel in onze streek aanwezig is. De foto van de krulwilg nam ik in onze tuin.
Laatst kregen we van een goede buur het recept van een taart gemaakt met Petit Beurre koekjes. Die taart roept bij mijn echtgenote aangename herinneringen op, ook aan haar te jong overleden moeder. Het was gisteren heerlijk smullen - ziehier de formule:
24 petit-beurre koekjes, 125g verse boter, 80g kandijsuiker, 1 heel ei, 2 sticks Nescafé Espresso van 1.8g, één kopje sterke koffie.
De suiker, het heel ei en de koffie in poeder dooreen mengen zonder toevoeging van water. Er dan de (zachte) boter stukje na stukje doormixen tot een smeuige crème-au-beurre ontstaat. Een eerste laag van 6 (droge) koekjes, zo egaal mogelijk, beboteren met het mengsel (1 à 2 mm dik) en op een platformpje schikken met de beboterde kant naar boven. Voor de 4 overige lagen van 6 koekjes, die koekjes eerst met de onderkant in de koude koffie dompelen, ze daarna weer beboteren met het mengsel en met de in koffie gedompelde kant op de vorige rij leggen, liefst geschrankt om de constructie te verstevigen. De bovenste rij koekjes afwerken met een dikke laag crème-au-beurre en de zijkanten van de taart ook even dik beboteren met de rest van het mengsel, dat in principe juist voldoende is. Enkele uren laten opstijven en trekken in de koelkast in een afgesloten doos zodat geen kwalijke geurtjes van de frigo in de taart kunnen dringen. Tips: 1° we knipten een kartonnetje van de juiste afmetingen en bekleeden dat met wat alufolie als platformpje om het afwerken van de taart te vergemakkelijken, 2° om de koekjes bij te snijden gebruikten we een zaagmes om een kleine inkeping te zagen en dan de koekjes te breken op de rand van het aanrecht (zoals men tegels snijdt).
Er zijn nu 6602 personen bekend uit 2751 families van de stamboom van onze kleinkinderen Nils (m) en Dihn (v). De patrilineaire stamboom voeg ik hier toe. De oudsten zijn nog speculatief gezien het gebrek aan formele bewijzen van de afstamming maar de dorpen waren begin 15de eeuw zo klein en de pachters zo weinig mobiel dat de waarschijnlijkheid ervan groot is.
Vermits wij niet te mager zijn gaan we één of twee keer per jaar in Duitsland kleding kopen, meestal in Aken. De snit past er ons perfect. We gaan daar dan telkens ook een Gebratenes Schweinehaxe smikkelen in een Brauhaus. Het is een stukje varken dat bij ons in onbruik geraakt en als het correct bereid is nog niet eens zo vet (calorierijk) als men wel zou denken. In Duitsland smoort men het in een braadpan (Bräter) met deksel in de oven maar om het minder vet te maken heb ik een ander recept. We hebben het gisteren gegeten met een sla van witte kool.
Gebraden Hammetje Een vers (achterpoot)hammetje per persoon. Water, soepgroenten, bouillon, peper, laurierblad en zout. Voldoende water laten koken zodat de hammetjes zullen onderstaan. Daarin groenten brengen zoals prei, wortel en selder om een goede bouillon te verkrijgen, wintergroenten zoals kolen en spruiten kunnen er ook bij. Kruidig afsmaken met (groenten)bouillonblokjes, ruim peper, tijm en laurierblad. Hammetjes in de kokende bouillon brengen, deze terug aan de kook laten komen en dan minstens een uur tegen de kook houden. Alles laten afkoelen in de bouillon of de hammetjes na enkele minuten verder bereiden (dan kan het kookvocht eventueel ineens verder als soep worden afgemaakt en geserveerd). De oven voorwarmen op 180°C en er onderaan een bak met kokend water in plaatsen om een vochtige atmosfeer te scheppen. De gekookte hammetjes insmeren met een met kruiden (peper, zout, tijm, mosterd) gearomatiseerde vetstof (bvb. olijfolie). Ze in een open ovenschotel plaatsen met de velkant naar boven en in de warme(lucht) oven laten afbakken. Ongeveer 30 min. als ze vertrekken vanuit kamertemperatuur en 15 als ze direct na het koken verder bereid worden.
Sla van (witte) kool 500g kool fijnsnijden en in een kom doen. In een kookpan een fijngesnipperde ui, 10 cl olie, 10cl azijn, peper, zout en suiker naar believen (bvb. 2 klontjes) een minuutje laten opkoken en daarna heet onder de kool mengen. De kool vervolgens enkele uren (liefst een nacht) laten marineren in de koelkast.
Al hoewel ik elke dag, meestal 3x voor een maaltijd zorg voor ons tweetjes, moet ik toegeven dat het "culinair bezig" wat op een laag pitje staat wegens de stamboommicrobe. Ik kook dan "gewoon", maar wat is "gewoon" voor iemand die culinair bezig is ? Ik zie dat de moeders van vandaag hun dochters niet meer leren koken...omdat ze het zelf niet kennen. Erg, want een smakelijk en gezellig etentje rond één rafel is echt "familiegeluk". Ik heb gisteren onze 6000 ste voorouder in kaart gebracht. Het gaat nu vlug want hoe verder je teruggaat in de tijd, hoe meer de stambomen elkaar overlappen en je van het opzoekwerk van anderen kan gebruik maken. Geneanet is daarbij een grote hulp. Gisteren gevulde paprika's gemaakt, afkomstig uit Spanje, vandaag Princesseboontjes uit Kenya en morgen...spruitjes uit Holland. Als je eens op de details let zie je dat we voedsel uit alle continenten op ons bord krijgen. De wereld wordt alsmaar kleiner.
Ik zie dat het weeral een maand geleden is dat ik nog een blogje pleegde...de tijd vliegt (té) snel. Ondertussen zijn we enkele dagen aan zee geweest, in Nieuwpoort, met schitterend weer. We zagen er in de haven een Belgische mosselboot het "zaaigoed" voor de komende jaren voorbereiden... Piepkleine mosselen worden rond een kern in een gaas gestoken, dat dan als een soort worst rond een enorme boei wordt gewikkeld, die daarna in zee wordt gedropt. Alles gebeurt snel en met behulp van machines. Zo'n boot en de mankracht moeten wél geld kosten; zou dat aan de basis liggen van de hoge mosselprijs ? Ik heb er, ondanks de 22 in het restaurant, toch gegeten die werden gekookt met toevoeging van gepelde tomaten (extra kwaliteit uit blik) en een scheut pastis, naast de klassieke groene selder, ui, laurier en peper. Dat was een hemels huwelijk en eens een afwisseling, het proberen waard. P.S. Gisteren werd in onze stamboomopzoekingen de kaap van 5000 personen en 2000 families overschreden.
We zijn vorige week teruggekomen van een rondreis met de auto van een dikke 2 weken naar Oostenrijk (Salzburg), Kroatische kust (Opatija) en Italië (Venetië en Garda). Veel gewandeld en rondgekeken, goed weer gehad maar culinair blijft ons landje toch wel de max. Dat komt waarschijnlijk omdat wij zelf te graag koken en alle ingrediënten van daar ook hier verkrijgbaar zijn tegen aanvaardbare prijzen. Alhoewel de alkoholhoudende dranken zijn in Italië aanzienlijk goedkoper (25%) dan bij ons, ook de internationale.
Venetië is peperduur maar de moeite om te bezoeken.
Het Sportsman hotel aan het Gardameer is een aanrader, ruime kamers, keuzemenu geserveerd aan tafel en vlak aan het meer met Bardolino en Garda op wandelafstand. Kan voordelig geboekt worden via www.sunjets.be.
Eergisteren ondekt dat ik via een groot aantal vertakkingen tot een afstammeling van Karel de Grote mag gerekend worden en dat er diverse keizers, koningen, graven, hertogen en zelfs bisschoppen in mijn voorvaderen zitten... De oudste voorvader die ik, via het internet, terugvond komt uit Zweden, heet Njord en werd geboren omstreeks 214, 64 generaties eerder. Zowat iedereen kan Keizer Karel in zijn voorouders hebben, immers elke generatie zijn er 2x zo veel mensen nodig en dat betekent al gauw miljarden en zo veel mensen waren er niet in Europa, dus wreed inteelt en dezelfde stamvaders. Ik voel mij er niet beter door, wel zou het feit dat er daarna veel (echte) Bourgondiërs in de familie waren kunnen uitleggen waarom ik vandaag zo'n wreed interesse heb in eten en drinken.
Momenteel hebben we 3600 personen kunnen vinden die een rol (kunnen)gespeeld hebben in onze familiegeschiedenis. Op zoek naar informatie van voor 1600, hetgeen niet zo simpel is, vonden we een familie "Vander Cameren" in Noord-Brabant Nederland, destijds één grote provincie van 's-Hertogenbosch tot Arras in Frankrijk, geregeerd door de Hertogen van Brabant. In de schepenregisters - destijds was bestuur en rechtspraak zeer lokaal - vonden we via het Internet informatie terug over pachten en bezittingen van de "Vander Cameren" in de gemeentes Moergestel, Oisterwijk en Oirschot. Redenen genoeg om er eens enkele dagen te gaan vertoeven in een gezellige Bed & Breakfast en de fietsen mee te doen. We hadden geluk met het weer tussen 31/7 en 3/8 en konden zo wreed genieten van Tilburg, "Den Bosch", Eindhoven en de kleinere dorpen zoals Boxtel, Oirschot, Moergestel en last-but-not-least Oisterwijk, volgens ons een parel in Noord-Brabant, met een geklasseerd dorpsgezicht en heerlijke terrasjes. De fietspaden zijn uitstekend in Nederland (asfalt van 1,5m breed midden door heide en bossen) en de Drunense Duinen alsook de Kampinaheide in Moergestel zijn de moeite waard voor een fietstochtje en dat op amper 100km van Antwerpen. Mogelijke familiebanden daar zijn redelijk onwaarschijnlijk maar de streek zal ons wel bijblijven.
Mijn moeder is vorige zondag 85 geworden. Een gezegende leeftijd vooral omdat zij nog samen kan genieten van haar "oude dag" met mijn vader, 83. Hun leeftijd is nu boven die van de gemiddelde Belg en alhoewel hun leefwereld stelselmatig verkleint doen ze hun best om elke gelegenheid te vieren en hun zelfstandigheid te bewaren. Dus ook deze keer bij moeder's verjaardag op 29 juli. Mijn zus organizeerde de dag: 's middags gaan eten in de "Pinot Gris" in Stekene en in de late namiddag uitgebreidere familiereunie in "Den Boomgaerd" in Reet, 2 gelegenheden waar kwaliteit en service hoog in het vaandel staan en dat voor aanvaardbare prijzen. In de "Pinot Gris" had ik de zondaglunch genomen voor 30: naast borrelhapjes was het voorgerecht een tartaar van maatjes, de hoofdschotel een stuk verse tonijn met gewokte groenten en een apart geserveerd sausje op basis van zoete soya en als dessert een ijsbereiding. De tartaar van maatjes was puur gehouden en begeleid van een mengeling van in brunoise gesneden aardappel en appel opgemaakt met een sausje van zoete mayonaise, zure room, bieslook en peterselie. De tonijn was perfect gebakken (zie foto) en de Oosterse toets van het garnituur in harmonie. We dronken Argentijnse monocepages bij de gerechten (een Sauvignon Blanc en een Malbec) - ook prima en correct geprijsd. Moe en Va hebben genoten van deze gezellige dag waar naast de familieband ook het culinaire werden gecultiveerd... Onafscheidelijke gebeurtenissen in onze familie.
Het verband daartussen is dat beide zomerse gerechten zijn die we in onze familie graag lusten. De T-G wordt bereid puur natuur met rijpe tomaatjes die na 12 tellen in kokend water zijn ontveld, daarna van alle inhoud ontdaan en zuinig bestrooid met peper en zout. Zeebrugse garnaaltjes even gespoeld en zorgvuldig afgedroogd, kropsla, peterseliepluksels, gepocheerde fijne erwtjes, hardgekookte eieren en wat cocktailsaus apart, meer moet dat niet zijn. Het binnenste van de tomaten gooi ik nooit weg, het wordt door een zeef gewreven en kan dan dienen in een soepje of vormt een perfecte basis voor een tomatenvinaigrette: doe bij de tomatensaus de helft daarvan zachte olijfolie, wat zout, een vleugje peper, wat (vloeibare) suiker en wat basilicum (vers of gedroogd) en klop het mengsel goed op. Lekker over gepelde tomatenpartjes of zo bij de sla. Wie het wat zuurder wil kan er wat citroensap, limoen of een scheutje azijn bijdoen. De paëlla maak ik in de oven (zoals de Portugezen) zodat ik er niet moet bijblijven. Bij ons zijn de groenten en het vlees de hoofdzaak, de speciale rijst is wel essentiëel maar we overdrijven er niet mee (300g rauwe rijst voor 6 personen). Ik zette het recept hier. Als het weer wat minder is brengen we het zonnetje op deze wijze naar binnen...
We gingen op zoek naar Spaanse voorouders in Antwerpen en belandden in de Sint-Jacobskerk. Het is mee van de toppers van monumenten die we al bezocht hebben en dat op amper 20 km van huis... Rubens ligt er begraven en ook menig prominente "Antwerpenaar" sinds de 16de eeuw. Zo ook een mogelijke voorouder van mij langs moeders zijde: Jacobo Hernandes De Miranda, naast het altaar begraven in 1602. Hij lag wel onder de mat, maar een gedienstige bewaker toonde ons een boek met zijn coördinaten en zijn grafsteen. Dan toch gauw daarvan wat fotootjes gemaakt. Dat in de kerk begraven heeft men afgeschaft: het was niet hygiënisch en enkel weggelegd voor rijken. Vandaar komt trouwens het gezegde "rijke stinker"...dat zegt genoeg. Na 12 generaties schiet er niet veel van zijn erfenis over, ik heb moeten werken voor de kost. Daarna wat rondgekuierd in 't stad en met een lekkere Sint-Bernardus 10° afgesloten in taverne Noord, op de grote markt en ons gedacht ver van het verleden.
Mijn oudste zoon Peter is vorige zaterdag gehuwd met Sandra. 7/7/7 is een magische datum. Hopelijk brengt het hen geluk, ik wens het van ganser harte. Zelf vind ik dat Geluk= Voorbereiding x Gelegenheid en dat je het dus deels in de hand hebt. Kasteel Cortewalle in Beveren voor de burgerlijke plechtigheid, een viering in de mooie kerk van Beveren en daarna lunch, receptie en avondfeest in Hof ten Damme te Kallo, het kon niet beter zijn en de weergoden deden ook hun best om er een stralende dag van te maken. Hof ten Damme is een uniek etablissement, we komen er nu zo'n 20 jaar voor bijzondere feesten en altijd is het eten van het beste en de inrichting en bediening zijn de perfectie. Het huwelijksmenu, na de champagne van Vollereaux Blanc de Blancs, bestond uit: - tartaar van blauwvintonijn en zalm geparfumeerd met koriander met daarbij een sauvignon blanc uit marlborough nieuw-zeeland - soepje van brussels lof met snippers verse zeetong - kort gegaarde sint-jakobsnootjes met romige risotto vergezeld van een chenin-viognier combinatie uit zuid-afrika - een sorbetje verdronken in champagnebubbels - ierse ossenhaas krokant gebakken, beetgare marktgroentjes, saus van rode wijn en sjalot en een rijpe ripasso uit de valpolicella - zalige zoetigheden met een witte maury van mas amiel De wijnen had ik zelf uitgekozen en geleverd, dat kan voor een redelijk stopgeld. Weer een dagje om nooit te vergeten.
Vijf dagen in Lisboa doorgebracht, de hoofdstad van Portugal. Hotel Turim Europa **** geboekt via het Internet bij Sunjets. 600 voor 2 personen, vlucht met Brussels Airlines, hotel en lekker ontbijt inbegrepen op 2 metrohaltes van het centrum. De oude binnenstad oogt écht oud, een beetje afgeleefd en staat in schril contrast met de nieuwe, een beetje futuristische site, even buiten de stad, waar de wereldtentoonstelling werd gehouden. De vis en schaal- en schelpdieren zijn er heerlijk en een ritje met tram 28 over de heuvels en in de smalle straatjes is een belevenis. Een bezoekje van enkele dagen waard maar niet te vergelijken met Parijs of Madrid.
Sjalot geeft een fijnere en rijkere smaak aan de soep. In plaats van uiensoep noem ik ze alliumsoep 
Ik zie dat het weeral een maand geleden is dat ik nog een blogje pleegde...de tijd vliegt (té) snel.
We zijn vorige week teruggekomen van een rondreis met de auto van een dikke 2 weken naar Oostenrijk (Salzburg), Kroatische kust (Opatija) en Italië (Venetië en Garda). Veel gewandeld en rondgekeken, goed weer gehad maar culinair blijft ons landje toch wel de max.
Mijn moeder is vorige zondag 85 geworden. Een gezegende leeftijd vooral omdat zij nog samen kan genieten van haar "oude dag" met mijn vader, 83. Hun leeftijd is nu boven die van de gemiddelde Belg en alhoewel hun leefwereld stelselmatig verkleint doen ze hun best om elke gelegenheid te vieren en hun zelfstandigheid te bewaren. Dus ook deze keer bij moeder's verjaardag op 29 juli.
