Kookkunst is het schilderen van een melodie met smaken en geuren.
04-08-2007
Mijn moeder 85
Mijn moeder is vorige zondag 85 geworden. Een gezegende leeftijd vooral omdat zij nog samen kan genieten van haar "oude dag" met mijn vader, 83. Hun leeftijd is nu boven die van de gemiddelde Belg en alhoewel hun leefwereld stelselmatig verkleint doen ze hun best om elke gelegenheid te vieren en hun zelfstandigheid te bewaren. Dus ook deze keer bij moeder's verjaardag op 29 juli. Mijn zus organizeerde de dag: 's middags gaan eten in de "Pinot Gris" in Stekene en in de late namiddag uitgebreidere familiereunie in "Den Boomgaerd" in Reet, 2 gelegenheden waar kwaliteit en service hoog in het vaandel staan en dat voor aanvaardbare prijzen. In de "Pinot Gris" had ik de zondaglunch genomen voor 30: naast borrelhapjes was het voorgerecht een tartaar van maatjes, de hoofdschotel een stuk verse tonijn met gewokte groenten en een apart geserveerd sausje op basis van zoete soya en als dessert een ijsbereiding. De tartaar van maatjes was puur gehouden en begeleid van een mengeling van in brunoise gesneden aardappel en appel opgemaakt met een sausje van zoete mayonaise, zure room, bieslook en peterselie. De tonijn was perfect gebakken (zie foto) en de Oosterse toets van het garnituur in harmonie. We dronken Argentijnse monocepages bij de gerechten (een Sauvignon Blanc en een Malbec) - ook prima en correct geprijsd. Moe en Va hebben genoten van deze gezellige dag waar naast de familieband ook het culinaire werden gecultiveerd... Onafscheidelijke gebeurtenissen in onze familie.
Het verband daartussen is dat beide zomerse gerechten zijn die we in onze familie graag lusten. De T-G wordt bereid puur natuur met rijpe tomaatjes die na 12 tellen in kokend water zijn ontveld, daarna van alle inhoud ontdaan en zuinig bestrooid met peper en zout. Zeebrugse garnaaltjes even gespoeld en zorgvuldig afgedroogd, kropsla, peterseliepluksels, gepocheerde fijne erwtjes, hardgekookte eieren en wat cocktailsaus apart, meer moet dat niet zijn. Het binnenste van de tomaten gooi ik nooit weg, het wordt door een zeef gewreven en kan dan dienen in een soepje of vormt een perfecte basis voor een tomatenvinaigrette: doe bij de tomatensaus de helft daarvan zachte olijfolie, wat zout, een vleugje peper, wat (vloeibare) suiker en wat basilicum (vers of gedroogd) en klop het mengsel goed op. Lekker over gepelde tomatenpartjes of zo bij de sla. Wie het wat zuurder wil kan er wat citroensap, limoen of een scheutje azijn bijdoen. De paëlla maak ik in de oven (zoals de Portugezen) zodat ik er niet moet bijblijven. Bij ons zijn de groenten en het vlees de hoofdzaak, de speciale rijst is wel essentiëel maar we overdrijven er niet mee (300g rauwe rijst voor 6 personen). Ik zette het recept hier. Als het weer wat minder is brengen we het zonnetje op deze wijze naar binnen...
We gingen op zoek naar Spaanse voorouders in Antwerpen en belandden in de Sint-Jacobskerk. Het is mee van de toppers van monumenten die we al bezocht hebben en dat op amper 20 km van huis... Rubens ligt er begraven en ook menig prominente "Antwerpenaar" sinds de 16de eeuw. Zo ook een mogelijke voorouder van mij langs moeders zijde: Jacobo Hernandes De Miranda, naast het altaar begraven in 1602. Hij lag wel onder de mat, maar een gedienstige bewaker toonde ons een boek met zijn coördinaten en zijn grafsteen. Dan toch gauw daarvan wat fotootjes gemaakt. Dat in de kerk begraven heeft men afgeschaft: het was niet hygiënisch en enkel weggelegd voor rijken. Vandaar komt trouwens het gezegde "rijke stinker"...dat zegt genoeg. Na 12 generaties schiet er niet veel van zijn erfenis over, ik heb moeten werken voor de kost. Daarna wat rondgekuierd in 't stad en met een lekkere Sint-Bernardus 10° afgesloten in taverne Noord, op de grote markt en ons gedacht ver van het verleden.
Mijn oudste zoon Peter is vorige zaterdag gehuwd met Sandra. 7/7/7 is een magische datum. Hopelijk brengt het hen geluk, ik wens het van ganser harte. Zelf vind ik dat Geluk= Voorbereiding x Gelegenheid en dat je het dus deels in de hand hebt. Kasteel Cortewalle in Beveren voor de burgerlijke plechtigheid, een viering in de mooie kerk van Beveren en daarna lunch, receptie en avondfeest in Hof ten Damme te Kallo, het kon niet beter zijn en de weergoden deden ook hun best om er een stralende dag van te maken. Hof ten Damme is een uniek etablissement, we komen er nu zo'n 20 jaar voor bijzondere feesten en altijd is het eten van het beste en de inrichting en bediening zijn de perfectie. Het huwelijksmenu, na de champagne van Vollereaux Blanc de Blancs, bestond uit: - tartaar van blauwvintonijn en zalm geparfumeerd met koriander met daarbij een sauvignon blanc uit marlborough nieuw-zeeland - soepje van brussels lof met snippers verse zeetong - kort gegaarde sint-jakobsnootjes met romige risotto vergezeld van een chenin-viognier combinatie uit zuid-afrika - een sorbetje verdronken in champagnebubbels - ierse ossenhaas krokant gebakken, beetgare marktgroentjes, saus van rode wijn en sjalot en een rijpe ripasso uit de valpolicella - zalige zoetigheden met een witte maury van mas amiel De wijnen had ik zelf uitgekozen en geleverd, dat kan voor een redelijk stopgeld. Weer een dagje om nooit te vergeten.
Vijf dagen in Lisboa doorgebracht, de hoofdstad van Portugal. Hotel Turim Europa **** geboekt via het Internet bij Sunjets. 600 voor 2 personen, vlucht met Brussels Airlines, hotel en lekker ontbijt inbegrepen op 2 metrohaltes van het centrum. De oude binnenstad oogt écht oud, een beetje afgeleefd en staat in schril contrast met de nieuwe, een beetje futuristische site, even buiten de stad, waar de wereldtentoonstelling werd gehouden. De vis en schaal- en schelpdieren zijn er heerlijk en een ritje met tram 28 over de heuvels en in de smalle straatjes is een belevenis. Een bezoekje van enkele dagen waard maar niet te vergelijken met Parijs of Madrid.
Het culinaire verenigd met Genealogie en Heraldiek...
Sinds februari ben ik begonnen aan onze familiegeschiedenis. Enkele bezoekjes aan de Rijksarchieven, De Vlaamse Vereniging voor Familiekunde (VVF), gemeentearchieven, en vooral het internet leverde tot op vandaag 2400 personen die een rol speelden in onze familiegeschiedenis. Een vondeling, Spaanse adel in Antwerpen, bloedlijnen die vermengen na 10 generaties, voorouders tot 1350, veel vrouwen die in het kinderbed stierven, grote gezinnen, kindersterfte, weduwnaars en weduwen die snel terug huwden tot vier maal toe zijn elementen die zo'n onderzoek zeer boeiend maken. Pachters, brouwersgasten en tappers maar ook dagloners en steenbakkersgasten in mijn voorouders. Van genealogie naar heraldiek is maar een stap en op het internet is ook daarover veel te rapen dank zij goede zielen die hun kennis gratis ter beschikking stellen. Ik doe daar gretig aan mee. Hierbij een voorlopig ontwerp van ons wapenschild, koken en brouwen zijn hier natuurlijk mee verbonden...
Juist terug van een weekje varen op de Lot, een rivier in het Zuid-Westen van Frankrijk; een heerlijke belevenis ondanks het mindere weer. De streek rond Agen is bekend om de gedroogde pruimen. Prunes d'ente (pruimendanten) worden op ambachtelijke wijze gedroogd tot Pruneaux d'Agen. Pruimen, afkomstig uit Damas, werden er aangeplant in de periode van de Kruistochten (13de eeuw) en kruising met Franse rassen gaf de huidige Prune d'ente. We kochten er "crème de prunes d'ente", heerlijk met een "wentelteefje" gemaakt van het Franse brood van de dag ervoor dat anders toch niet meer te eten was... Een echte Belg trekt altijd zijn plan.
Ripasso, wijn met een goede verhouding prijs-kwaliteit
Ripasso is een benaming voor Italiaanse wijn en tevens een bereidingsproces waarmee een Valpolicella naar een hoger niveau wordt getild zonder de verbruikersprijs evenredig te doen stijgen. Sommige telers maken dus van hun oogst 3 producten: de gewone Valpolicella, de top: Amarone en de Ripasso. Voor Amarone worden de druiven in het zonnetje zachtjes gedroogd van october tot januari en pas dan wordt er een stevige, zalige wijn van gemaakt die na 4-5 jaar op de markt komt. Op de nog gistende droesem van de pas gemaakte Amarone wordt "nieuwe" Valpolicella wijn gedaan. Deze gist dan een 2de maal en neemt de resterende aroma's van de Amarone mee! Stevig, wreed lekker en betaalbaar (+/-12 ) te vergelijken met Amarone die meestal een meervoud kost.
We hebben de wangetjes niet op zondag maar pas gisteren gegeten vermits we zondagmiddag afspraak hadden met onze vrienden van de ZFC in 't Oud Konijntje in Waregem. De wangetjes waren botermals en het vlees was lekker maar in een warme uitvoering overheerste de honing een beetje (ik had nochtans maar één eetlepel genomen op de kilo wangetjes maar de honig was van een lokale imker en die was wat sterk van smaak dus... eerder acaciahonig gebruiken!). De rest heb ik deze middag opgesmuld, koud met wat Belgische pikkels en toast en ze waren opperbest. Het kasteelbierken was een fijne gel geworden en het parfum van de honing was er nog maar op de achtergrond. Dat brengt mij op de idee ze eens te bereiden in een bouillon, zonder bier en het laatste kwartier er wat gesneden wortel, ui, prei, peterselie en een vleugje azijn aan toevoegen (stijl van potjesvlees) om ze na een dag of 2 koud te eten. Wordt vervolgd...
't Oud Konijntje stond al lang op het verlanglijstje van de ZFC. We kozen het menu "Les grandes tables du monde - traditions et qualité" met aangepaste wijnen à 140 p.p. waarvoor we achtereenvolgens een aspergebereiding met kreeft, een perfect op de vel gebakken zeebaars, gebakken kalfszwezerik, gefarceerde Bressekip en chocoladedessert met bosbessenijs kregen. De wijnen waren met grote zorg geassorteerd. Correct eten en drinken, maar geen topper in onze lijst. Maar ja, na Hof Van Cleve wordt vergelijken moeilijker en vermoedelijk ook minder objectief.
Vroeg op 't seizoen, maar uit volle grond, uit de serre: Melseelse aardbeien. Voor 6 personen: 3 bakjes, eentje voor de saus en 2 voor de lekkernij. Ontsteel de beziën en reserveer de mooiste (2/3) om in hun geheel te serveren, zet de rest in 4 gesneden een uurtje op suiker (3 eetlepels per bakje), voeg er het sap van een halve citroen (beter nog limoen) aan toe en een snuifje zout, pureer met de staafmixer en zeef zodat de pitjes van de aardbeien achterblijven en er een mooie saus ontstaat. Verdeel de gekoelde saus in diepe borden. Neem een eetlepel honing en een eetlepel rietsuikersiroop en schep deze om met de resterende aardbeien zodat ze mooi blinken. Schik de hele aardbeien in de saus en dien op. Heeeeeerlijk....
Russisch ei is blijkbaar in onbruik geraakt. Er zijn niet zoveel recepten van te vinden. Daarom dit receptje. Vandaag gegeten als hoofdgerecht met frietjes, heerlijk...
Vandaag varkenswangetjes gekocht in de Criée in Antwerpen. Het is het stukje van het varken dat de boer of de beenhouwer meestal voor zichzelf houdt als het varken verdeeld wordt. Het is een stukje vlees ter grootte van een kleine hand met nogal wat vet en vliezen maar die kan je er gemakkelijk afsnijden zodat een mooi donkerrood stuk vlees overschiet. Er gaan er een achttal in een kilogram. Ik heb wat recepten gezocht op het internet en merkte daarbij dat voorname keukenchefs dat stukje ook niet versmaden en aan 7 per kilo is het een buitenkansje. Ze staan momenteel te pruttelen op een zacht vuurtje op het fornuis, eerst in 2 gesneden en licht gebruind in wat olijfolie met een stukje boter en vervolgens geparfumeerd met 2 gesnipperde uien en 2 teentjes verse look ook lichtjes bruin aangebakken in de bakboter van het vlees, een eetlepel honing, wat vleesbouillon, nootmuskaat en peper en overgoten met een bruin kasteelbierke waarmee ik de bakpan deglaceerde. Ik reken zo'n 2 uur tegen de kook tot ze gaar zijn. We gaan ze pas zondag eten met gewokte paksoi en aardappelpuree want morgen hebben we bezoek en serveren we (zonder risico) aspergebouillon met saliesnippers, Russisch ei op basis van verse groenten (raapjes, princessenbonen, wortelen, erwtjes, vastkokende aardappeltjes, flageolets) in een grove brunoise gesneden en Melseelse aardbeien met ijsroom. Ik zal weten te zeggen of de wangetjes een succes waren...
Even tijd voor een blogje, momenteel pendel ik tussen het UZA (mijn vader, 83, is herstellend van een vervangen buikaorta) en mijn genealogische opzoekingen. De Z.F.C is weer eens te gast geweest bij ons en het thema was Gigondas, een zuidelijke Rhônewijn, gelijkwaardig, gelijkaardig maar toch verschillend van een Châteauneuf-du-pape. Ik had van mijn zus een Trilogie de la Grande Table (2001) gekregen als nieuwjaarsgeschenk en die hebben we samen met onze wijnvrienden gedegusteerd. Een prima geschenk zo bleek... Als menuutje na de degustatie presenteerden we volgende gerechtjes: - gesouffleerde omelet met kervel en gebakken asperges - spies van lamsbout, gewokte ratatouille en krielaardappeltjes met rozemarijn - soepje van rood fruit Ik plaats de receptjes op mijn webstek.
De "Cuisine classique" (klassieke keuken) is voornamelijk gebaseerd op de werken van Escoffier (Fransman einde 19de eeuw) en kwam pas onder druk in 1972 door een "nieuwe" keuken.
Die "nouvelle cuisine" is een culinaire stroming die in 1972 door enkele culinaire critici (Gault & Millau) die naam werd gegeven. Enkele Franse chefs (Fernand Point, les frères Troisgros, Michel Guérard, Paul Bocuse) wilden zich losmaken van zware, "overkookte" gerechten met ingewikkelde benamingen. Voor het degusteren werd de presentatie, voornamelijk het kleurenpalet, even belangrijk als geuren en smaken. De nadruk werd gelegd op het gebeuren in de keuken en de bereidingen en presentaties in de zaal werden aanzienlijk gereduceerd door het aankleden van de borden in de keuken zelf. De invloed van de nieuwe keuken is vandaag nog merkbaar alhoewel het presenteren van minuscule porties op veel te grote borden tot het verleden behoort.
De "postmoderne" keuken of "avant-garde" keuken heeft zijn juiste definitie nog niet gevonden. Ferrán Adrià (1962-) van restaurant El Bulli (Roses Spanje) wordt als grondlegger beschouwd (sinds 1990). Het avant-garde keukengebeuren, -bediening en -bereidingen stappen af van alle tradities. Die keuken drijft sommige praktijken tot het extreme en gebruikt de fysica en chemie (moleculair koken) om ingrediënten te combineren tot spectaculaire gehelen zowal qua presentatie als combinaties- en explosies van smaken. Frituren in vloeibare stikstof en handelingen met een laser zitten nog niet zo direct in de keuken van alledag. Een aantal chefs in België hebben zich de basisingrediënten (texturas) van de El Bulli keuken reeds aangeschaft: algin, calcic, citras, agar, cellan, iota, kappa en experimenteren met "sferification", "gelification" en "airs & foams".
Fusie keuken ("fusion kitchen"), alhoewel een vrij recente term, is er in feite altijd geweest. Het duidt immers op een vermenging (fusie) van ingrediënten en kooktechnieken uit alle werelddelen. De Belgische keuken is een fusiekeuken bij uitstek sinds de Oude Tijd. Vandaag houden we (gelukkig) nog vast aan tradities en zijn er nog regionale gerechten die hun stamboom kunnen aantonen. Een aantal organisaties ijveren voor de erkenning van streekproducten en -bereidingen om ze tegen hun verdwijning te vrijwaren o.a. de ASG. Ze verdienen al onze steun.
Eindelijk nog eens tijd voor mijn blogje... Ik heb mijn website over de kookhistorie van België bijgewerkt op www.kookhistorie.be De grote lijnen staan er nu om bekritiseerd te worden. Het is de bedoeling om op een samenvattende manier alle invloeden te beschrijven die tot onze huidige keuken hebben geleid. Wie in meer details geïnteresseerd is vindt veel links. Kijk er eens naar en geef uw feed-back. Waarvoor reeds dank!
Gisteren teruggekomen van een bezoekje aan Petra in Jordanië en Caïro in Egypte.
De Nabateërstad en de pyramiden zijn wel degelijk wereldwonderen. Het eten is uitstekend, vooral de verse groenten die onder diverse vormen verwerkt worden. Maar er is ook kip, rund, lam en vis te krijgen (de Islam verbiedt varkenvlees).
Op de foto staat mijn middagmaaltje in Petra: diverse koude bereidingen van tomaten, kool, icebergsla, aubergines, wortelen, lenteui, paprika en gebraden aardappelpartjes met pikante pepers, allemaal om ter beste. Hummus (links onderaan het brood) en tabouleh (rechts boven) zijn over al te vinden en wreed lekker.
Hummus is een saus gemaakt van kekererwten, sesamzaadpasta (tahine), citroensap, look en sesam- of olijfolie.
Tabouleh bestaat uit tarwegriesmeel met tomaten(saus), citroensap en meestal ook groene kruiden (munt, koriander, bieslook) in variabele hoeveelheden.
Kolen en peulvruchten zijn basisvoedsel in het Midden-Oosten sedert milleniums.
In de vroegste tijden was België bewoond door Keltische stammen. Zeeën en rivieren waren de natuurlijke grenzen van hun territorium.
Het hoogtepunt van cultuurvermenging in onze streken was de Volksverhuizing van Saksen, Friezen en Franken tussen de 3de en 5de eeuw. Vanaf 358 staken Salische Franken de Rijn over en kwamen onze streek binnen via De Kempen (Taxandrië).
Omstreeks 800 ontstond er een taalgrens die van West naar Oost liep met Germaans in het Noorden en Romaans in het Zuiden.
De politieke, culturele en economische centra van het Nederlandstalige gebied waren in de middeleeuwen het graafschap Vlaanderen en het hertogdom Brabant, onder de regering van Floris V. ook het graafschap Holland. Vlaanderen (West-, Oost-, Zeeuws- en Frans-Vlaanderen) was uit enkele Karolingische gebieden ontstaan en behoorde in de middeleeuwen tot de Franse kroon. In dit gebied lagen rijke industriesteden zoals Gent, Brugge en Ieper, die veel macht hadden en waar onder de bewoners een uitgebreid cultureel leven heerste.
In de 11e en aan het begin van de 12e eeuw stond Europa sterk onder de indruk van de kruistochten, die van de hele Europese adel als wedstrijd van de verschillende nationaliteiten gevoerd werden, om het heilige land Palestina voor de islamitische beheersing te redden.
De handel tussen de steden en gewesten nam toe en daarmee natuurlijk ook het contact tussen de bewoners van verschillende gewesten. In de 13de eeuw nam de politieke eenheid van de Nederlandstalige gewesten toe.
De 14e en 15e eeuw stonden onder de indruk van de opkomende crisis en de economische stagnatie. Misoogsten en fatale ziektes zoals de pest eisten talrijke mensenleven.
Vanaf de 15e eeuw was Antwerpen het economische centrum van de Nederlanden. In cultureel opzicht behoorden de Nederlanden in de 16e eeuw tot de top van Europa. Daarna kwam er weer verval.
Er waren economische problemen zoals misoogsten, lage lonen en het Engelse handelsembargo. Tevens werden de nieuwe religieuze stromingen steeds belangrijker.
De tachtigjarige oorlog (1568-1648) was een dieptepunt. Als gevolg van deze conflicten emigreerden steeds meer mensen uit het Zuiden. Veel gekwalificeerde ambachtslieden, kooplui, intellectuelen en kunstenaars verlieten hun woonplaats in het Zuiden en verhuisden naar het Noorden.
De Vrede van Utrecht (1713) bepaalde dat de Zuidelijke Nederlanden bij Oostenrijk kwamen. Na de Franse Strijd besliste het Congres van Wenen in 1815 deze gebieden onderdeel van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden te maken om een sterke bufferstaat tegen Frankrijk te vormen.
De Nederlandse Tijd deed België goed. De heropening van de Schelde en het Oost-Indische afzetgebied deden de totale economie exponentieel toenemen. Gent was op het einde van de jaren 1820 dé textielhoofdstad van het Europese continent met 30.000 goedbetaalde arbeiders. De haventrafiek in Antwerpen was gestegen van 585 schepen en 65.000 ton in 1819 tot 1028 schepen en 129.000 ton in 1829.
Koning Willem I slaagde er evenwel niet in om het sinds 1585 langzaam ontstane nationaal godsdienstig antagonisme te overwinnen en een nieuw overkoepelend bewustzijn te scheppen tussen Belgen en Nederlanders. De Belgische revolutie in 1830 leidde tot de Belgische onafhankelijkheid en erkenning ervan door Nederland in 1839.
Erwtensoep gaat terug tot voor onze jaartelling. In de winter maak ik ze regelmatig klaar. We eten ze dan met gefruite broodkorstjes of op zijn Hollands met wat meer bijlagen zoals stukken rookworst en varkensribben of -hammetje als ze als volledige maaltijd moet dienen.
De basis is een goede vleesbouillon (van de genoemde bijlagen of vetarme blokjes), gedroogde spliterwten, prei en soms ook wat knolselder. Op 1 liter bouillon gebruik ik 250g grondig gespoelde spliterwten, 250 g bovenste helft van prei, 100g knolselder en om af te kruiden wat peper, zout, tijm en een vleugje salie of/en bonenkruid. Dat geeft een vrij dikke soep.
Ik stoof de kleingesneden groenten en erwten aan in wat vetstof en bevochtig die met de warme bouillon, ik laat dat anderhalf uurtje tegen de kook en mix. Even laten opkoken en klaar! s Anderendaags nog lekkerder.
Je kan ook water, vlees en groenten samen opzetten (rookworst maar de laatste 15 laten opwarmen). Er zijn nog meer erwtensoeprecepten te vinden op www.soepen.be even registreren en je kan er zo bij.
Het gebruik van erwten gaat zelfs terug tot 10000 VC en ze zijn vermoedelijk afkomstig van het Midden-Oosten. Ze zijn op veel plaatsen gemakkelijk te kweken. In de Middeleeuwen waren ze bij ons goedkoop, werden ze opgeslagen als wintervoorraad en ontstonden er veel bereidingen. Rond het einde van de 14de eeuw ontwikkelde men in Italië een kleinere vorm erwten die meestal vers werd gegeten (Piselli Novelli) en deze werden door Catharina de Medici in Frankrijk geïntroduceerd en leidden zo tot onze fijne erwtjes van vandaag. Verse vormen die nu bij ons meest gekend zijn: doperwten, sluimer- of slijmererwten en peul- of suikererwten (sugar snaps).
Prei is familie van de look, bieslook, sjalot en de ui, sinds 2100 VC gekend, vermoedelijk ontstaan in het Oostelijk Mediterraan bekken en door de Romeinen naar onze streken gebracht.
Knolselder is pas in de 17de eeuw gekweekt als verdikte wortel van gewone selder en buiten Europe en West-Azië zelfs nu nog weinig in gebruik.
Als ik sommigen moet geloven zijn erwten, prei en knolselder liefdesopwekkend hetgeen dit soepje tot een seksbommetje zou moeten maken. Eerder geroken dan ondervonden
Champagne ? Liever een goede Cava of Crémant d'Alsace!
Het laatste ZFC-tje was bij ons thuis en ik liet me verleiden om, in het kader van mijn uitstap uit het beroepsleven, onze vrienden uit te nodigen voor een "specialleke". Wat zou beter zijn dan een champagnedegustatie voor zo'n gelegenheid ? We proefden in volgorde Moutard, Voirin-Jumel, Louis Casters, Bollinger, Pommery en Ruinart, telkens de instapfles (Brut). Het was (toevallig ?) ook de goede volgorde, de score steeg van 42/60 naar 52. De prijzen varieerden tussen de 16 en 36, met de Louis Casters als beste prijs/kwaliteit. Geef mij echter wel maar de betere cava's of crémants van rond de 10. Twee excellente voorbeelden zijn de Codorníu Pinot Noir Brut Rosé (8-Delhaize) een prachtige Spanjaard of een Brut de Bennwihr (6- Colruyt) een fijne Elzasser die ik regelmatig betrek. Voor wie (h)eerlijk wijnadvies zoekt raad ik www.kurkdroog.be aan. Ik heb daar goede ervaringen mee. Ons menuutje van die avond zag er als volgt uit: ° koude kreeft met vanille en meloen ° gebakken sint-jakobsnootjes met garnalensabayon en paksoi ° tarte tatin met speculoosijs Wie de receptjes wil moet mij maar eens een mailtje sturen
Mijn moeder is vorige zondag 85 geworden. Een gezegende leeftijd vooral omdat zij nog samen kan genieten van haar "oude dag" met mijn vader, 83. Hun leeftijd is nu boven die van de gemiddelde Belg en alhoewel hun leefwereld stelselmatig verkleint doen ze hun best om elke gelegenheid te vieren en hun zelfstandigheid te bewaren. Dus ook deze keer bij moeder's verjaardag op 29 juli.
