Welkom bij het "meisje van 1948". Vind je mijn bedenkingen en dagboekverhalen leuk? Je kan misschien mijn blog-adres doorgeven aan familie, vrienden, vriendinnen en kennissen. Wil je commentaar geven op mijn schrijfsels ? Dat kan door op de knop'reageer' onderaan de tekst, een reactie te geven. Wil je een deel van mijn teksten gebruiken? Dat kan, maar verwittig me even. Grtjs van Pijltje
Twee januari en business as usual: poetsdag. Ik moet daarvoor weeral dieper in mijn buidel tasten want de dienstencheque gaat met 1€ omhoog en geen belastingaftrek meer. Ik zal dat nu éénmaal vernoemen en vanaf nu nooit meer schrijven want zonder hulp lukt het me toch niet meer. Ik ben tevreden met de dame en voor haar maakt, een euro meer verdienen, een gigantisch verschil. Ja, en voor mij weer wat meer kosten voor mijn levensonderhoud. Dus een herschikking van mijn budget en dat zonder morren. Maar tevredenheid is er vandaag zeer zeker: de zon schijnt!!!. Na de overweldigende triestigheid en somberheid van december 2024, maakt de blauwe lucht me weeral blij en waarschijnlijk iedereen. Zo start 2025 alleszins goed. Gisterenavond heb ik naar "Vrede...." gekeken en daarna om 2024 waardig af te sluiten naar het jaaroverzicht volgens Kamal "Mag ik even?" gekeken en geluisterd. Ik heb bij zijn conferences altijd een gemengd gevoel, van 'knap gevonden' tot 'een beetje plat'. Mijn nieuwjaarsavond was goed gevuld ook met berichtjes en foto's van mijn kroost (14), die samen een pistoletke en sandwich tot zich namen. Natuurlijk zal er ook over hun bevindingen van moeder/grootmoeder over de tong gaan en zullen er uitspraken zijn, zoals ze 'ziet er goed uit', 'ze babbelt nog over vanalles', 'misschien zijn de oren wat minder', 'ze stapt nog overal goed naartoe'....Enfin, ik heb ze gezien en gehoord en net zoals de mater familias, stellen ze het allemaal goed.
Momenteel beschik ik over 4 kalenders. Elke dag zullen ze wel gebruikt worden want voor elke dag staat er een andere wijsheid op de verschillende almanakken. De scheurkalender van Klara, net zoals die van Filosofie, probeer ik niet 'te scheuren' maar heel voorzichtig, dag per dag of dag na dag om te slaan. De vrouwen eerst en dat is die van Klara: Annelies van Parys, een 50 jarige componiste. Er bestaat al een wikipedia-bladzijde over haar, maar ik onthoud voornamelijk dat ze een compositie mocht leveren voor de halve finale van het eerste concours in de 'Koningin Elisabethwedstrijd voor Cello', (2017). Dat zegt toch al redelijk veel over haar muzikale capaciteiten. De titel van het uit te voeren muziekstuk "Chacun(e) sa chaconne". Deze chaconne-muziek is gebaseerd op oude 16e eeuwse muziek, ingezet aan een hoog tempo voor het dansen, maar vaak ook als begeleiding van liederen met ondeugende teksten. De 'Filosofie' houdt het vandaag ook bij de vrouwen, Susan Neiman, een Joods Amerikaanse filosofe en essayiste. Haar werk is voornamelijk een zoektocht naar de wortels van het kwaad en hoe het bestaan van God te rijmen valt met het 'Grote Kwaad' en het 'lijden op de wereld'. "Evil in Modern Tought" verscheen in 2002. Haar laatste boek uit 2019, "Learning from the Germans", "Wat kunnen we van de Duitsers leren?" is een beschrijving en studie van hoe landen omgaan met een 'besmet verleden'. Beide vrouwen zijn de moeite van het kennen waard. Tot morgen
Hallo beste familie, jong en oud. Hallo beste vrienden en vriendinnen. Hallo beste lezers en lezeressen, hallo beste bloggers en blogsters, ik wens voor al mijn bekenden en onbekenden een fantastisch, knus, gezellig en vooral een gezond 2025. Mijn wens voor dit nieuwe jaar, dat in sneltreinvaart naar hier kwam, is een gezegde van C.S.Lewis (1898-1963): "Je bent nooit te oud om een nieuw doel te stellen of een nieuwe droom te dromen". Mijn doel is nog slimmer te worden dat ik al ben en daarvoor zal ik hulp krijgen van mijn nieuwjaarsgeschenken: 2 gekregen en 1 zelf gekocht. De gekregen cadeautjes zijn natuurlijk het waardevolste en daar begin ik dus mee: de scheurkalender van Klara met 365 dagen met iedere dag een 'componiste' op een bladje. De eerste was al goed raak en onbekend voor mij, Errolly Wallen, de eerste zwarte componiste wiens werk op de "The Proms" in Engeland werd uitgevoerd. De oorspronkelijke 'promenade concerten in de tuinen van Londen' is nu een gigantisch festival geworden dat sinds 1895 zijn thuisbasis heeft in de 'Royal Albert Hall' in Londen en sinds 1927 georganiseerd en opgenomen wordt door de BBC. Daarna zwierf dit concept de wereld rond en ook in ons eigenste sportpaleis in Antwerpen. Ik heb dus mijn eerste nieuwe weetje geleerd op de eerste dag van dit nieuwe jaar. Mijn tweede geschenkje dat ik bekeek kwam van mijn dochter: een puzzel van 1000 stukjes van "De Belgische Kust" volgens een 'stadsplan van de 18e eeuw'. Maal ik om stormwind en regen? Nee, want ik heb weeral een bezigheid bij gekregen dat zorgt dat ik het slechte weer niet zie of voel. Het laatste geschenkje deed ik mezelf cadeau; de scheurkalende van de 'Filosofie' voor 2025. Wat geeft de filosoof me op zijn eerste bladje? "Pluk de Dag" aldus Horatius (65vC-8vC) een wijsgeer en dichter uit de tijd dat ik nog een stofke was. Voilà, dat was mijn nieuwjaarsbriefke en mijn eerste schrijfsel in het nieuwe jaar en hopelijk voor mij en ook voor jullie, volgen er dit jaar nog 364 blogjes. Eerst ga ik nu eens uitgebreid baden om alle herinneringen van 2024 die op mijn huid kleven, weg te spoelen. Daarna is het tijd om naar het Nieuwjaarsconcert uitgezonden op TV, naar een klassiek repertoire te luisteren, vooral de luchtige muziek van Johan Strauss Sr (1804-1849) zoals de "Radetzkymars". Tot morgen
Ik heb zojuist mijn laatste goede daad van 2024 verricht: hongerigen spijzen. Het waren een paar culinaire verwendagen met mijn dochter en schoonzoon. Wortel pompoensoep met ballekes gekapt, kip met pepersaus, witloof en kroketten op dag één. Als toemaatje hetgeen er aan zoetigheden in de kast te vinden was. Dag twee, bokes met allerlei soorten toespijs (choco, crunchy speculaaspasta, confituur, kaas en salami). In de namiddag verder smullen van de bodding, gebakken door mijnen schone zoon. 's Avonds de beroemde garnaalkroketten gaan verorberen en een winterwandeling op den dijk om al de kerstlichtjes te zien. Daarna versnaperingen ten huize van pijltje. En deze morgen dus, vooraleer ze richting binnenland vertrokken, vers gebakken croissants. Voila, vanavond vieren ze allemaal de laatste uren van 2024 en de eerste uren van 2025, maar ik zal die rustig in mijn bedstee doorbrengen. Geen feestgedruis voor mij en hopelijk wordt er niet té veel vuurwerk afgestoken. In ieder geval is er in De Panne geen feu d'artifice toegestaan omwille van de wind die deze namiddag in kracht gaat toenemen. Misschien dan ook hier een verbod, alhoewel Jean Marie tegen alle verboden is gekant. De vrijheid van iedereen staat bovenaan zijn lijst. En morgen zal ik dus een rustige eerste dag van het nieuwe jaar meemaken. En wat is er een zekerheid voor 2025? Gas en electriciteit worden duurder doordat de netbeheerders hun prijzen verhogen, proximus verhoogt de prijzen, de zorgpremie vraagt al 64€, niks vermindert in prijs. De levensduurte blijft maar stijgen, met uitzondering van het tolvrij maken van de Westerscheldetunnel. Spijtig genoeg maak ik daar nooit gebruik van. Wat is er nog een zekerheid? Dat Trump weer aan de macht komt!. Hij heeft zijn eerste stap naar 'make America great again' gezet. Terugvordering van de grond die het mogelijk maakt het Panamakanaal te graven. Dat is nu wel Panamamees grondgebied maar volgens de 'gele bles' kan het niet zijn dat de dienstverlening voor de Americaanse vloot en schepen te traag verloopt en nog veel geld kost op de koop toe. Al een eerste oorlogsverklaring en de businessman zit nog niet eens achter zijn bureau in 'The Oval Office'. Wel zal hij als President Elect, naast de huidige president Joe Biden, aanwezig zijn bij de staatsbegrafenis van de 100 jarige Jimmy Carter (1924-2024).
Hoe zal ik mijn eindejaarsuren doorbrengen? Veel muziekprogramma's opnemen die op 'canvas' worden uitgezonden terwijl ik op VRT1 aan het kijken ben naar "Vrede op Aarde". Er is ABBA, Queen, Prince, David Bowie, Nirvana.... Ik heb voor later in het nieuwe jaar weer keuze te over om mijn geliefde muziek te horen op een tijdstip dat ik verkies en niet allemaal achter elkaar. Ze verschillen té veel van genre en de artiesten zijn ook totaal verschillend kwestie van performance. Tot volgend jaar, Tot morgen
Om een beetje kleur te brengen in deze grijze periode gebruik ik maar de titel van de erotische roman van E.L.James: Fifty Shades of Grey. Het is voor de zoveelste dag op rij een grijze hemelkoepel maar er zitten wat nuances in, er zijn zelfs wat wolken te onderscheiden. Ik heb al geleerd om die tiestige eentonige kleur niet meer te zien en andere dingen in het oog te houden zoals bv de vogeltjes en hoeveel stengeltjes van de sneeuwklokjes en krokusjes er nu weer hun kop opsteken. Natuurlijk heb ik ook mijn bezoek dat zomaar gratuite de eentonigheid van mijn bestaan verdrijft. Maar Raziel wil dan ook met alle aandacht gaan lopen en probeert dat op alle manieren te doen, in de gauwte mijn bodding van mijn bord nemen, het afwassponske aan flarden bijten, de kussens uit de zetels te halen, en van al dat geravot ligt hij nu naast mij, een verkwikkende slaap te doen. De slaap van de onschuldigen, moest ik niet beter weten. Het is buiten af en toe wat gemiezer, maar vooral droog weer. Mijn gasten zullen er deze namiddag op uit trekken, richting Nieuwpoort. Langs het strand tot aan de havengeul en dan met de overzet aan de andere oever van de IJzer aankomen. Een mooie wandeling die je dan langs de jachthaven en de vismijn brengt naar Nieuwpoort Stad. Ofwel kunnen ze de retour te voet doen of met de tram, afhankelijk hoeveel goesting ze nog hebben om 6 km te stappen. Gisterenavond was het hier een geslaagde menu met kip in pepersaus, rauw gesneden witloof met mayo en verse kroketten. Het heeft iedereen gesmaakt. Vanavond is het dan de traditionele garnalenkroket gaan eten in de brasserie/resto om de hoek. Thuis nog een gezellige babbel doen en kiezen welk tv programma we met z'n allen gaan becommentatiëren. Waarschijnlijk het "Hoge Noorden" en "Vrede op Aarde". Daarna, als we nog niet moe zijn een ouwe getrouwe detectieve die echt nog niet gedateerd zijn "Colombo" of "Matlock". Dat zal dan wel het einde zijn van de voorlaatste dag van 2024, dag waarop in 1916, Raspoetin (1869-1916) "the Lover of the Rusian Queen", vermoord werd. Die voorgaande zin haalde ik uit het liedje "Rasputin" van Boney M, een discogroep uit de jaren stillekes. Voila, nu ga ik de soep voor mijn gasten terug opwarmen. Tot morgen
Net zoals ik mijn woordenschat al schrijvend en lezend moet onderhouden, zal ik dat ook moeten doen voor mijn gehoor en stem. Luisteren is een moeilijk woord voor mij, altijd al geweest. Ik ben wat koppig, doe graag mijn eigen zin en vind bevelen opvolgen van anderen nogal moeilijk. Allemaal ideale karaktereigenschapppen voor een alleenstaande. Niemand die met mij in discussie treed, tenzij ikzelf en ik ben dan nogal geneigd om mezelf altijd gelijk te geven. Ik heb ook niet graag veel lawaai in huis, de radio zet ik nog zelden aan en naar tv kijken doe ik met teletekst eronder zodat het geluid van de menselijke stem max op geluidsniveau 10 staat. Dat is allemaal goed en wel tot de menselijke stem met zijn verschillende timbres, toonhoogtes en eigenheden in mijn nabijheid is. Dat viel me gisteren op door het bezoek dat ik had en de conversaties die er waren en ik nogal eens 'wablief?' moest zeggen. Ik oefen te weinig mijn gehoor, want ik denk niet dat ik doof aan het worden ben of dat mijn gehoor heel erg aan het afnemen of beschadigd is. Seffens heb ik nog bezoek en zal eens poolshoogte nemen of er iets mankeert aan mijn oren. Het is inderdaad wel zo, dat men alles moet blijven gebruiken en oefenen als je wat ouder wordt: wandelen, trappen blijven doen, met de auto rijden, maar ook mensen te blijven ontmoeten en gesprekken te voeren om ook je stem en taal te blijven oefenen zodat je voor anderen verstaanbaar blijft. Ik ben niet iemand die een babbelke slaagt met mijn huisgenoot 'de hond', die wil toch alleen maar luisteren als het hem uitkomt. Dus het is goed dat er regelmatig eens een buur een klapke doet met mij, of mijn vrienden of mijn kinderen. Leren luidop mijn gedachten te uiten word soms al eens moeilijk omdat ik er te weinig oefening van heb. Toch wens ik niet iedere dag mensen in mijn omgeving te hebben. Ik ben nogal een eenzaat en kan het goed met mezelf vinden. Dat heeft dan wel zijn weerslag op mijn communicatievaardigheden. Op papier ben ik rad van tong en goed van de tongriem gesneden, in werkelijkheid ben ik echt wel te bedeesd om voluit te spreken en ben niet zo ad rem als je uit mijn geschriften zou kunnen vermoeden. Het is dikwijls bij mij van 'dju, dat had ik moeten antwoorden', weliswaar een uur nadat ik had moeten reageren. Ik heb genoeg te vragen aan mijn dochter en schone zoon als ze hier straks toekomen. Ondertussen staat mijn soep te pruttelen, want wat warme dranken zijn met dit weer niet te versmaden. Tot morgen
Eigenlijk kan ik bijna zeggen, het is een dubbele feestdag. Een bijbelse herinnering aan een gruwelijke moordaanslag op al de -2 jarigen door de despoot Herodes De Grote (63vC- 4vC) in het onder Romeinse mandaat gestelde Judea. Gelukkig voor het kersverse gezin waren ze al gevlucht naar Egypte, zodat ze aan de barbarie ontsnapten. De andere kinderkes die ik wil vernoemen en me een feestgevoel geven, zijn mijn kleinkinderen. Zij worden niet bedreigd door tirannen en hun leven is niet in gevaar. Gelukkig maar!. Maar ze doen me wel beseffen dat ik op mijn retour ben. Groot, groter, grootst tegenover een vrouwke dat de 'krimp' niet kan ontwijken. Meer dan 5cm heb ik aan lengte al moeten inboeten. Dat valt des te meer op als al dat kleine grut van weleer hier op bezoek komt samen met hun ouders en allemaal op me moeten neerkijken. Zolang dat het enige is dat me aan wat ouder worden linkt, is het nog niet erg.
Op weergebied blijft de trent 'het mistig zijn' hanteren. Eventjes heb ik rond de middag een echte waterzon gezien, maar binnen de kortste keren was het weer somber, grijs en vochtig. Dat belette de bende evenwel niet om de benen even te strekken. De zee en den dijk blijven nu eenmaal hun aantrekkingskracht behouden, zelfs in lelijke triestige kleuren. Tot morgen
Hoofdkleur grijs en slechte kwaliteit van de lucht, zelfs hier aan zee. Dat is de omschrijving van het mistige en miezerige weer, waar we al een hele tijd inzitten. Ondanks mijn vaccinaties bezorgt me dit weer een kriebel in de keel en wat hoesten. Ik zal straks een fles vliersiroop meebrengen van de winkel en vicks zuigtabletjes. Dat helpt altijd wat en zo niet, zal er vanavond een aspirineke genomen worden. Het begint een beetje op 'mijn systeem' te werken en waarschijnlijk niet bij mij alleen. Gelukkig was er gisteren voor het slapengaan nog een hilarische uitzending van "Vrede op Aarde" na weer een uitdagende uitzending van Bekende Vlamingen. Niets is nog te moeilijk voor al de BV's van tegenwoordig: oceanen overvaren, gedropt worden in 'niemandsland', een hereniging en een gezellige wandeling en babbel van 'ouder en kind', ijsschotsen, koude en sneeuw overwinnen, emigranten naar het noorden en nu dus weer een uitstap naar de hoogste top van Afrika. Telkens moet dat gepaard gaan met forse ontboezemingen, erge levenservaringen, emoties, voorvallen uit de jeugd, verlies van vrienden en familie en dan natuurlijk worden er tranen met tuiten geplengd. Wel was er één aandoenlijk en oprecht emotioneel moment: Soe Nsuki, die voor het eerst een berg kon aanschouwen en meteen de anderen eens onrechtstreeks wees op het verschil van haar jeugd en de bemiddelde Belgische medereizigers. Meestal vind ik dergelijke programma's, een beetje té veel emo-tv is. Er moeten tranen vloeien van verdriet of vreugde, al hun pijnlijke en heerlijke momenten moeten de kijkers leren kennen. Tegenwoordig is dat hét concept om kijkers te binden aan een zender. Waarschijnlijk is dat, psychologisch gezien, ook de beste tijd van het jaar om dergelijke mededelingen en avonturen op het tv-minnend publiek af te sturen. Dezer dagen zijn er ook de namiddag-uitzendingen van heroïsche veldcrossen. Niet de regen maakt de wedstrijd moeilijk en ook geweldig om te zien, maar de modder die ontstaat door de neveldruppels die uren aan een stuk op het veld vallen en de koude temperaturen (al zeggen de meteorologen dat het de normale temperaturen van het jaar zijn). Vandaag zou er de clash ter titanen moeten zijn. Tenminste als Van Aert rij klaar is.
Wie kent Schwarzkopf (1934-2012) nog? Niet de haarproducten, maar Norman jr, de viersterrengeneraal die de Golfoorlog 1990-91 leidde. Een oorlog tussen Iran en Irak, waarin Amerika zich bemoeide (hoe kan het ook anders) vandaar dat deze forse soldaat de leiding had tijdens dit 100 uren durende grondoffensief. Wie heeft er het meest baat gehad bij deze expeditie? De oorlogsverslaggeving was in handen van CNN en meteen werd het een gedegen en geduchte concurrent van andere nieuwsgiganten zoals de BBC. Tot morgen
Een dag om nooit om nooit te vergeten, de geboorte van mijn dochter en ondertussen ook weeral 52 jaar geleden. Die komt met haar man, de laatste dagen van 2024 hier doorbrengen. Ik ben altijd blij dat haar verjaardag toch niet op Kerstmis valt, zo heeft ze toch altijd haar speciale dag en wordt die niet overschaduwd door het feestgedruis voor de verjaardag van Jezus. Gisteren was hier ook een klein feestje door de komst van mijn vrienden. Beiden wel vermoeid door de ontzettend moeilijke en pijnlijke weken, de ene die de pijn daadwerkelijk ondervind, de andere door het lijdzaam moeten toekijken. Maar alles kondigt zich wel rooskleurig aan voor 2025, al kan de behandeling nog wel wat roet in het eten gooien.
Ik heb ook gekeken naar de kersttoespraak van onze Vorst, die inspiratie haalde bij 13-14 jarigen, die eveneens als de rest van de bevolking, de oorlogen en geweld beu zijn. De wens van de koning is natuurlijk ook dat er rap een regering gevormd wordt, zodat ook hij zijn latten onder zijn schoenen kan binden en eventjes van de vorst en sneeuw kan genieten in Zwitserland.
Voor de rest is het op deze Tweede Kerstdag, peis en vree en heel stil buiten. Ik moet nog ontbijten en zal mijn boke eten met een chocoladen figuurtje erbij, speciaal gemaakt bij een meesterchocolatier uit De Pinte. Tot morgen
Ik zit nog eventjes in mijn kersttenu, mijn rood met groen versierde pyjama, om me seffens op mijn Kerstbest aan te kleden voor mijn bezoek van deze namiddag. In die wachttijd zing ik ondertussen dan maar het lied dat Louis Neefs (1937-1980) mij leerde "Wat een leven, als ik ooit eens 5 min. de tijd heb... ". Als gepensioneerde is dat zeker een waarheid als een 'os en een ezel', want veel tijd hebben we niet, die vliegt gewoonweg voorbij. Toch is het een Kerst als een ander: grijs, miezerig, heel stil en op de achtergrond het geluid van een tram die de mensen weer brengt waar ze naar toe willen gaan tussen Knokke en De Panne. Deze namiddag komen misschien mijn vrienden als de gezondheid van de ene het toelaat om een verplaatsing te doen. Ik zal wel zien als ze arriveren. Natuurlijk is het vandaag de verjaardag van Jezus, om wie heel deze dag draait. Dat vergeten we bijna allemaal. Dankzij zijn geboorte in Bethlehem, vieren we vandaag feest, hebben we een vrije dag en krijgen ook pakskes naar analogie van Balthasar, Melchior en Caspar die kostbaarheden meebrachten uit hun verre landen. De herders, die de nieuw samengestelde familie het eerst ontdekten brachten alleen hun warmte en vriendschap mee. En zo geschiedde er sindsdien, al meer dan 2000 jaar en ieder jaar opnieuw: de geschenkjes en de warmte van familie en vrienden naar elkaar brengen, met een woordje of een kaartje of een bezoek.
Gisteren was er dan het einde van de "Warmste Week" met een opbrengst van 8.907.834€. De goedgekeurde projecten zullen elk hun deel krijgen in de loop van de volgende maanden. Dat is een bezigheid van "De Koning Boudewijnstichting". De Waalse tegenhanger van deze solidariteitsactie is "Viva For Live" dat ieder jaar hetzelfde thema hanteert: strijd tegen kinderarmoede. Hun actie bracht 8.800.000€ in het bakje. Niet slecht, want meer dan 17 miljoen € gaven de gulle Belgen om hulp te bieden en te geven aan hun medemens (bijna 1,5€ per Belg). Zo, dat was mijn kerstberichtje. Voor iedereen die mijn blogje leest: een vreugdevolle Kerstdag. Tot morgen
