|
Eindelijk eens een zinnig voorstel van de Vlaamse beleidsmensen. We mogen 'vegan' en alle aanverwante woorden vervangen door het Vlaamse woord: plantaardig. Dat is wat al die hippe producten zijn: samengesteld uit planten en smaakmiddelen om onze smaak te misleiden. Als ik plantaardig wil eten zijn dat 'groenten' en als ik lekkere vettige kost wil eten is dat geen 'veganburger'maar een 'bickyburger'. Een 'vegansoepje' is een doodgewone groentensoep à la manière de ma mère, min het soepbeen of de schenkel of de ossenstaart. Ik wil nog altijd boerenboter op mijnen boterham, die in de zomer goudgeel is en in de winter meer naar het wit nijgt, en geen 'planta'. Mijn dieetleraar zegde tijdens de les: alle natuurlijke producten zijn goed en gezond alleen mag er geen 'té' voorstaan. Ik hou me dus 60 jaar aan die leefregel en mijd de 'magere' en 'vegan' producten in mijn dieet. Ik wil nog wat smaak in mijn eten hebben, puur natuur om het zo te zeggen. Tot daar mijn eten dat totaal anders is dan het banket dat de gasten in Windsor Castle kregen voorgeschoteld en gegeten werd met gouden bestek. Het oog wil ook wat, nietwaar? Daar werd voor de 2e maal in zijn leven, Donald ontvangen met alle égards die de president verwacht, als belangrijkste 'gouden bles op aarde'. Hij waande zich waarschijnlijk de koning te rijk, want dat is zijn vurigste wens: zijn zoals een koning, heer en meester tot de laatste snik, zonder zich om de vier jaar te laten keuren door de Yankees. Waarschijnlijk beseft hij niet goed welke beperkingen dergelijke job inhoudt: geen eigen gedacht hebben of mogen uitspreken, geen wetten maken, geen wetten afknallen, geen commerciële bedrijven runnen. Altijd doen wat men van de koning en zijn gade vereist: decorum zijn, de vriendelijkheid zelf zijn, niet spreken en al zeker niet zijn mening verkondigen aan journalisten. De 'queen consort' moet een stap opzij zetten, van onberispelijk gedrag zijn, geen 'faut pas' zetten of zeggen, slim, elegant en mooi zijn. Twee dagen op rij heb ik kunnen genieten van de kledij van de dames die hun echtgenoten vergezelden. Laat me vertellen dat er in dat rijtje vrouwen, eigenlijk altijd maar één is die werkelijk aan alle eisen en sprookjes voldoet: Cate. Altijd elegant, zelfs in jeans. Maar 'graatmager'. Natuurlijk is ze zoals een paspop voor de mode createurs, geen rimpeltje te veel in haar gezicht, nergens een michelinbandje te bespeuren, en men kan haar zelfs een vod laten dragen om nog bewonderende blikken te geven. Hopelijk is haar gezondheid weer 100% want dat is haar gevoelige punt. Back to reality, ik heb rimpeltjes, michelinbandjes en het beste voel ik me in trainingspakken. Dat is gemakkelijk als je een hond hebt die op me springt of op mijn schoot komt zitten. Het zou niets voor me zijn, hier in een gouden kanten jurk met de gouden bal gooien. Ik heb hier geen poel waar er een 'Kikkerprins' in woont en me een sprookjeswereld voorschotelt. Tot morgen
|
