Nen goeie zondag voor iedereen. Voor degenen die nog niet buiten geweest zijn: wisselvalligheid is troef. Dat hoeft natuurlijk niet slecht te zijn, want de wandelaars trekken hier per 2 voorbij mijn deur met plastieken capes als uniform. 22 km hier vandaan is het aan het regenen en aangezien ze van richting Nieuwpoort komen, denk ik dat daar en richting Franse grens, de plensbuien zijn. Misschien verhuizen ze met de wandelaars mee. Warm is het zeker niet vandaag: 13°C. Maar ik ben gelukkig, ik heb lectuur 'De Zondag' , een wortelcake en een spie flan, in de brievenbus gevonden. Veel nieuws valt er niet te rapen buiten het feit dat de Wereldkampioenschappen Wielrennen in Rwanda beginnen. Het is er reikhalzend naar uitkijken omdat voor de eerste maal is, dat deze belangrijke wedstrijd op Afrikaanse bodem bestreden wordt. Mijn volgende woorden ga ik besteden aan de wereldconflicten die toch rampzalige proporties beginnen aan te nemen. Al een paar keer hoorde ik ook het woord 'heropbouw' van de oorlogsgebieden, uit de mond van Donald komen. Dat wil zeggen: eerst alles platgooien zonder rekening te houden met de bevolking, vluchtelingen, mensen op den dool. Vooral voor de Gaza-strook valt dan het woord Mediteraan toerisme, genre de Spaanse Costa's met buildings en buildings en buildings. Hoe rapper die gebieden kaal zijn, hoe vlugger men de investeerders, bouwpromotoren, geldschieters en biljonairs kan plezieren met de gronden en de kavels aan te bieden om ze vol te bouwen met flats voor the rich and the famous. Het toerisme aanwakkeren op Amerikaanse stoel gelijst en de vriendjes van Mr Orange zijn. De Gaza-strook wordt het speelplein van de Amerikanen en andere schatrijke westerlingen. Want weet wel, de wereld is een schouwtoneel geworden met drie actoren. Gaza is voor de Amerikanen en die helpen de Israeli's met oorlogstuig om die gebieden te heroveren. Oekraïne zal wel heropgebouwd worden door Poetin, die op die manier ook een investering en opbrengst van zijn gelden en liquiditeiten, ziet zitten. De Chinezen met Xi Jinpin, kiezen voor Africa. Het onontgonnen gebied dat zoveel rijkdom bezit en daar maar ligt te verkommeren en onderhevig is aan de clanoorlogen en bevolkingsgroepen die het wit in elkaars ogen niet kunnen zien. Er zijn té veel miljardairs, biljonairs die er op uit zijn om hun schatten te laten renderen. Rijken die niet kijken naar het leven van de gewone man, maar enkel het woord 'opbrengst' kent en 'ik'. En Europa dan? We hebben hier onze eigen Marc Couckes en Versluysen met hun projecten die niets of niemand ontzien die niet in hun kraampje past. Gelukkig nog zonder oorlog maar met een sausje van liefde en zachtheid bedekt. Tot morgen
Ik mag niet vloeken maar godvermiljaardenondeju! Geen krant en wel geen weekendkrant!. Het komt maar niet goed met de krantenbezorging in deze regio, sinds Bpost geen goede partner meer was. Ik mag vandaag nog een extra klacht indienen, als bij hoge uitzondering (voor de 2e maal deze week) de krant om 12u nog niet geleverd is. Toen werd er geen krant in de brievenbus gestoken, en ik verwacht dat vandaag ook niet meer. Zeker omdat er weer regen, echt wel broodnodig water, naar beneden valt. Het erge is dat ik echt mijn krant niet online kan lezen. Dat is geen krant te noemen, maar wat tekst dat op het internet verschijnt. Een papieren bladzijde kan je niet vergelijken met de grote van een pc-scherm. Enfin, misschien geschiet er nog een wonder en is er alsnog een levering.
Ik word nog eens versterkt in mijn vermoeden dat geneesheren, vooral dan huisdokters, een achterhaald beroep is. Iedereen gaat met zijn klachten te rade bij dokter-google en ChatCTP. Vooral bij gunstig evolutie en genezing, schrijven voornamelijk de BV's, er een boek over. Hoe en wat ze deden en uitvonden om hun wederom verkregen gezondheid, te krijgen. Je moet dan wel al die boeken kopen en lezen, om een idee te krijgen wat de ziekte is, wat de verontrustende symptomen waren en hoe ze tot de oplossing van hun 'maladie' kwamen. Ik kan in de volkswijsheid wel oplossingen vinden voor allerlei pietluttigheden die bij iedereen wel eens voorvallen, zoals keelpijn, een hoestje, een kneuzing of blauwe plek, maar bij opvallende uitingen van geen 'welbevinden'(lichaamlijk of geestelijk) raadpleeg ik toch liever een opgeleide in de geneeskunde, dan de 'deskundigheid' van een BV te lezen. "De stem van mijn stilte" is natuurlijk wel een boek geschreven door onze 'première dame', die we nooit zagen of zelfs niet kenden. Ze bleef het liefst in de schaduw van haar 'premier'en die nu eens zelf voor het voetlicht trad. Niet alleen had ze geschriften nodig om te genezen maar ook een exotische reis met haar echtgenoot naar het Zuiden van Africa, om dan als echtpaar te genieten van haar herstel en de olifanten. Het verbaasd me telkens ook weer, dat de onderliggende oorzaak van al die depressies, anorexia's, burn out, .... bij deze 'Schrijvende Bekende Vlamingen' dikwijls in een 'misbruik' tijdens de jeugd ligt. Door daar over te schrijven kunnen ze dat een plaats in hun leven geven en van de vlek op hun ziel vanaf geraken.
Zo, dat was mijn geprek van de eerste dag van dit natte weekend. Tot morgen
Een beetje later dan gewoonlijk aan mijn schrijftafel. De krant zat weer met uren vertraging in de brievenbus, maar oef, uiteindelijk is ze toch toegekomen. En mijn broer en schoonzus kwamen koffie drinken vooraleer met hun auto en fietsbagagedrager naar een fietsknooppunt in de Westhoek te rijden. Ze zagen er beiden goed gezond uit en dat is het voornaamste. Natuurlijk was er ook gesjouwel over de belevenissen tijdens de vakantiemaanden, over de kinderen en kleinkinderen. We zijn weer even bijgepraat.
Belangrijk nieuws vind ik wel, dat sinds 600 jaar Katholieke Universiteit Leuven, het de eerste maal is dat een vrouw de scepter in handen neemt en de eerste vrouwelijke rector in Leuven zal plaatsnemen als hoogste waardigheidsbekleder: Mevr Severine Vermeire. Nog wat vrouwenzaken die in het oog springen: opleiding van 'Menopauzeconsulent' start als postgraduaat aan verschillende Hogescholen verspreidt over het Vlaamse grondgebied. Ik heb daar zware bedenkingen bij. Het lijkt er op dat de 'menopauze' iets nieuws is in een vrouwenleven. Natuurlijk is dat iets nieuws in een vrouwenleven maar dat is al zo sinds Eva in de appel beet. Dat is geen nieuwe uitvinding in het lichaamlijke leven van 'vrouw zijn', maar één van de vele periodes die een vrouw in haar leven doormaakt, van geslachtsrijp en puberteit naar een afscheid nemen van de vruchtbare periode. Ik vraag me af hoe het komt dat de moderne vrouw voor alles en nog wat, moet begeleid worden in alle fases van het leven en dus ook in haar menopauze, terwijl het gewoon een evolutie is van 'het vrouw zijn'waar niet aan te ontkomen valt. Het lijkt erop dat alles moet voorgekauwd worden hoe een leven verder gaat met minder hormonen, hoe we moeten reageren op gerimpelde vellen en hangborsten, slappe buikspieren enz. Ik zou niet weten hoe een 'consulent' me hierbij had kunnen helpen. Maar ja, tegenwoordig is er voor alles een handleiding nodig zeker als het om lichaamlijke en psychische ongemakken gaat en dan zeker de verhalen en boeken van BV's. Natuurlijk is het niet plezant om oud te worden, met je neus op de feiten gedrukt dat 'kinderen' krijgen voor een jongere generatie is. Maar bekijk het als een natuurlijk voorbehoedsmiddel, dat seks nu pleziererige en ontspannen maakt, zonder schrik te moeten hebben voor de gevolgen zoals die van Wendy. De vrouwen van mijn generatie doorstonden alles, 'zonder klagen of zagen, maar biddend om kracht'. Zo werd ons medegedeeld en dat deden we ook. Tot morgen
Eindelijk eens een zinnig voorstel van de Vlaamse beleidsmensen. We mogen 'vegan' en alle aanverwante woorden vervangen door het Vlaamse woord: plantaardig. Dat is wat al die hippe producten zijn: samengesteld uit planten en smaakmiddelen om onze smaak te misleiden. Als ik plantaardig wil eten zijn dat 'groenten' en als ik lekkere vettige kost wil eten is dat geen 'veganburger'maar een 'bickyburger'. Een 'vegansoepje' is een doodgewone groentensoep à la manière de ma mère, min het soepbeen of de schenkel of de ossenstaart. Ik wil nog altijd boerenboter op mijnen boterham, die in de zomer goudgeel is en in de winter meer naar het wit nijgt, en geen 'planta'. Mijn dieetleraar zegde tijdens de les: alle natuurlijke producten zijn goed en gezond alleen mag er geen 'té' voorstaan. Ik hou me dus 60 jaar aan die leefregel en mijd de 'magere' en 'vegan' producten in mijn dieet. Ik wil nog wat smaak in mijn eten hebben, puur natuur om het zo te zeggen. Tot daar mijn eten dat totaal anders is dan het banket dat de gasten in Windsor Castle kregen voorgeschoteld en gegeten werd met gouden bestek. Het oog wil ook wat, nietwaar? Daar werd voor de 2e maal in zijn leven, Donald ontvangen met alle égards die de president verwacht, als belangrijkste 'gouden bles op aarde'. Hij waande zich waarschijnlijk de koning te rijk, want dat is zijn vurigste wens: zijn zoals een koning, heer en meester tot de laatste snik, zonder zich om de vier jaar te laten keuren door de Yankees. Waarschijnlijk beseft hij niet goed welke beperkingen dergelijke job inhoudt: geen eigen gedacht hebben of mogen uitspreken, geen wetten maken, geen wetten afknallen, geen commerciële bedrijven runnen. Altijd doen wat men van de koning en zijn gade vereist: decorum zijn, de vriendelijkheid zelf zijn, niet spreken en al zeker niet zijn mening verkondigen aan journalisten. De 'queen consort' moet een stap opzij zetten, van onberispelijk gedrag zijn, geen 'faut pas' zetten of zeggen, slim, elegant en mooi zijn. Twee dagen op rij heb ik kunnen genieten van de kledij van de dames die hun echtgenoten vergezelden. Laat me vertellen dat er in dat rijtje vrouwen, eigenlijk altijd maar één is die werkelijk aan alle eisen en sprookjes voldoet: Cate. Altijd elegant, zelfs in jeans. Maar 'graatmager'. Natuurlijk is ze zoals een paspop voor de mode createurs, geen rimpeltje te veel in haar gezicht, nergens een michelinbandje te bespeuren, en men kan haar zelfs een vod laten dragen om nog bewonderende blikken te geven. Hopelijk is haar gezondheid weer 100% want dat is haar gevoelige punt. Back to reality, ik heb rimpeltjes, michelinbandjes en het beste voel ik me in trainingspakken. Dat is gemakkelijk als je een hond hebt die op me springt of op mijn schoot komt zitten. Het zou niets voor me zijn, hier in een gouden kanten jurk met de gouden bal gooien. Ik heb hier geen poel waar er een 'Kikkerprins' in woont en me een sprookjeswereld voorschotelt. Tot morgen
Mijn dag is vertrouwd begonnen: miezeren en een gazet in de brievenbus. Hopelijk nu voor altijd op het juiste uur en iedere dag. Het was gisteren in ieder geval een vermoeiende dag. De hond die een spuitje moet krijgen is geen sinecure en toch mag ik daar geen medelijden mee hebben want dat is voor zijn eigen gezondheid. Zo'n bezoek aan een vee-arts met een handeling daarbij met medicatie, voel je toch in de portemonnee, 115€ en dat is niet in te brengen bij de mutualiteiten om wat euro's te recupereren. Een gezonde huisgenoot is geld waard. Maar ik heb gisteren gekeken naar de Hollandse parade en geluisterd naar de speech. Daarbij heb ik wel een nieuw woord geleerd: de tekst van de koning werd getypt op 'knispervrij' papier!!!. Nooit gehoord van dergelijke papiersoort. Blijkbaar is dat omdat het blad omslaan anders té veel lawaai zou maken en de koning en de luisteraars maar zou irriteren en uit concentratie halen. Het is een soort 'zijdepapier' dat speciaal voor de koning besteld wordt. Enfin, over naar de dames want over de uitrusting van de mannen valt nauwelijks een woord te zeggen: de pandjesjas. Maar de vrouwen zagen er weer gelekt en gestrekt uit. Onze noorderburen zijn idolaat van hun koningin en al wat deze Argentijnse schone doet wordt bejubeld door de royalty-watchers. Maxima kwam tevoorschijn met een jurk, besteld en gedragen in 2011. Wat een zuinige koningin hebben ze toch, die inzet op recyclage van dure en prijzige kledingstukken. Zij kiest voor 'duurzaamheid'. Men vergeet erbij te zeggen dat ze al 2 soiree en hautecouture kleren uit eigen zak moest betalen voor 2 van haar 3 dochters, waaronder er eentje uit de winkel van Victoria Beckham kwam. Een zuinige koningin? Voor haar 2 jongste dochters wel, die mogen uit haar inloopkasten een ensemble samenstellen, van schoenen tot hoed. Voor de oudste moet ze niks meer uitgeven van haar dotatie, die beschikt al zelf over een miljoen euro om haar onkosten als student en als kroonprinses te bekostigen. Last but not least, eindigt deze dag met een balkonscenen, die te belachelijk was voor woorden: allen met het rechterhandje, tegen de goesting zwaaien naar de bewonderaars downstairs. Tot volgend jaar.
Dan is er natuurlijk het overlijden van beauty-boy van het witte doek: Robert Redford (1936-2025). Met veel films heeft hij mij geplezierd en dan zeker met "All Presidents Men", "The Horsewhisperer", "Out of Africa" en ontelbare andere films die deze acteur, regisseur en producent maakte. Tot morgen
Het is een drukke dag. Vandaag verjaart een vriendin, 76jaar. We worden allemaal wat ouder en wat grijzer. Daar is niks mis mee, we zijn er nog en goed gezond. Dat is wat telt in het leven. Straks is het vee-artsen bezoek. Mijn hond heeft zijn jaarlijkse spuitjes nodig. Hij doet dat zo graag (!!) als naar de kapper gaan, met dit verschil dat een prikske minder lang duurt en hij daarvoor niet in een gareel moet hangen. En om 12u25 is het de grote modeshow in Nederland, bij de voorlezing van de intenties van de Nederlandse regering bij het begin van het nieuwe werkjaar van de regeringsleden. Voor de 15 minuten durende voorlezing van die verklaring wordt de 'glazen koets' van stal gehaald, die dan getrokken wordt door 8 paarden om een comfortabele rit te voorzien voor vorst, vorstin en kroonprinses, doorheen de straatjes van Den Haag. In een gewone koets volgen dan de mindere goden van het koninklijke huishouden, de broer van de koning met zijn gade, en de 2 andere prinsessen van het vorstenpaar. Daarvoor worden kosten nog moeite gespaard en is het een modeshow van alle aanwezige dames in de Koninklijke Schouwburg. De verkozene vrouwen van het volk, doen dit met een hoedje te dragen, de belangrijkste vrouwelijke gasten, in vol ornaat ontworpen door een couturier speciaal voor deze gelegenheid. Wat ze nu weer allemaal aanhebben wil ik voor geen geld missen, wat de koning zegt, interesseert me in feite niet. Dat is de miljoenennota voor Nederland, niet voor de Belgen. Wat is er nog weer speciaal vandaag? Geen krant op het afgesproken uur!! Het was weer nagelbijten en rondlopen zoals een kip zonder kop, niettegenstaande er hier geen wolven zijn. Een mailtje heb ik daarjuist gekregen dat de krant rond de middag in mijn bus zou vallen en dat het echt heel uitzonderlijk zou zijn dat ze op dat late tijdstip hier bij mij geraakt. Laat mij hopen. Indien er om 12u nog geen krant is, mag ik terug het bureau contacteren. Zo blijft een mens bezig zonder iets productiefs te doen, alleen met over en weer lopen naar de 'boîte des lettres'. Troostprijs is dan wel, dat ik al de helft van mijn stappen van vandaag heb afgelegd, en dat ik er naar toe vlieg omdat de wind nog altijd heel fel aanwezig is. Ik ben uitgeklapt voor vandaag. Tot morgen
Er is geen mooiere tekst gezongen dan het lied van Gerard Cox (1940-2025) over een prachtige zomer die gedaan is en wacht op de herfst die begint: "'t Is weer voorbij die mooie zomer. Die zomer begon zowat in mei. Ah, je dacht dat er geen einde aan zou komen. Maar voor je het weet is heel die zomer al weer lang voorbij". En ja, de herfst is al in het land. We voelen de winderige restanten van 'storm Amy' die in Groot Britannië en Denemarken lelijk heeft huisgehouden. De bomen en struiken zullen rap kaal zijn met die straffe windstoten, want veel bladeren hangen al dood aan de takken. En zo komen we weer in een ander seizoen terecht, die misschien nog een paar 'indian summers' kan leveren. Niet getreurd, gisteren kreeg ik een prachtige bloemekee toegestuurd om me een prettige zondag te wensen, en 'één fietswiel'om deze week als een acrobaat in te fietsen. Altijd leuke prentkaarten van Rud en Eddy.
Sport, muziek, theater, tentoonstellingen, festivals, al het amusement dat er op de wereld bestaat, heeft niks met politiek vandoen. Dat zijn nu eenmaal talenten die sommige mensen hebben om anderen te plezieren en te entertainen. Ik ga me niet uitspreken over Gaza, Israël, Palestina, Oekraïne of over andere conflicten overal ter wereld. Als de gewone burger zich moet uitspreken over al die kwesties en zich ontevreden toont door protestmarsen en opstootjes te organiseren over welke beslissing dan ook waar jan-modaal niet mee akkord gaat, moet er geen amusement meer plaatsvinden voor de gewone mens. Het zijn maar enkelen die aan de onderhandelingstafels zitten en beslissen wie er recht en onrecht wordt aangedaan. De dieperliggende oorzaken of gevolgen worden niet openbaar gemaakt en daar heeft de gewone sterveling geen weet van noch het mediacircus dat er omheen zwermt en denkt dat ze de wijsheid in pacht hebben. Natuurlijk weten de journalisten veel, maar nooit het essentiële want ze zitten niet aan de onderhandelingstafels of in de achteraf kamertjes. Ze zullen ook zelden de politieke arena's betreden, want dan kunnen ze geen kritiek meer spuien over genomen beslissingen van de ministers en regeringsleden. En 'Arizona' en de Vlaamse regering heeft ook last van die belangrijke politieke issues. Ze willen de wereld mee regeren en zijn constant in een ander land te vinden, waar ze zogenaamd oplossingen vinden voor de problemen in ons land of waar ze hun zegje op het wereldtoneel willen placeren. Ik denk dat er door het beleid in ons land ook veel slachtoffers zullen vallen en gaan we de toer op zoals de USA: alleen de rijken kunnen zich permitteren ziek te worden of thuis te blijven. De zieken en werklozen worden massaal geviseerd. Ik ga niet zeggen dat er soms geen profetariaat mee gemoeid is, maar iedereen, zelfs 100.000 over dezelfde kam scheren, is een democratie onwaardig. Tot morgen
Zondagnieuws met voorlopig nog een stralende zon. Ik heb al eventjes van haar stralen genoten, want de tijd zal aanbreken dat van ieder straaltje zon, moet genoten worden. Ik heb in ieder geval al een zeteltje gezet aan mijn voordeur om er op elk moment van de dag, me neer te kunnen vleien. In afwachting van mijn schommel natuurlijk, want dan heb ik er ook nog beweging bij. Ondertussen ben ik mijn hond aan het leren, als ik zo buiten zit te genieten, van op mijn schoot te springen, zodat hij binnenkort mee kan beizen als ik mijn spieroefeningen doe om van de grond te geraken. Ik vind dat echt wel een plezant vooruitzicht dat ik weer zo'n speelgoed in mijn tuin zal hebben. Ik heb nog wel een springtouw en een hoelahoop hangen, om beweging in mijn oudere lijf te krijgen, maar beiden zijn niet mijn favoriete turntoestellen. Dat was plezant als de kids nog wat kleiner waren en ik voor afwisseling in hun dag moest zorgen en samen wat te bewegen vooraleer naar het strand te trekken. Maar vanaf morgen is het strand en de zee weer voor ons. Het is te zeggen, woeffie mag terug mee gaan genieten van het strand en het water. En dat zal werkelijk met vreugdesprongen zijn van zijnentwege. Voor mij is het dan weer opletten dat die sprongen me niet omver trekken en doen vallen, omdat hij aan de lijn moet blijven.
Ik wil wel eens vermelden dat de 267e Paus van de Rooms Katholieke Kerk, Leo XIV en ook gekend als de Bisschop van Rome, Robert Francis Prevost, vandaag zijn 70e verjaardag viert. Misschien had hij nooit gedacht of gehoopt dat hij dergelijke functies in zijn leven zou uitvoeren. Ik wens hem in ieder geval het allerbeste toe, een goede gezondheid op de koop toe, en een vruchtbaar pontificaat, dat lang mag duren.
Ik ben ook wel nieuwsgierig of de nieuwe krantenbezorger iedere dag de krant trouw in de bus zal steken en op het beloofde uur. Ik was blijkbaar niet de enige die veel moest gebruik maken van de vaucher die de uitgeverij had bezorgd. Meer nieuws heb ik niet te melden. Alle nieuwsbladen die ik lees en berichten die ik beluister zijn een herkauwing van de niieuwsberichten van de voorbije week. Daar ga ik mijn woorden niet aan vuil maken. Er was wel een opvallende foto in "De Zondag". De Belgian Waffles behalen brons op het WK in Japan. Twee mannen en twee vrouwen telt dat team, waarbij de mannen 'marcellekes' aanhebben en een short, de vrouwen bikini-broekjes en bh-truitjes. Wat is daar de zin van? Tot morgen
De eerste dag van het weekend kondigt zich somber, koud, kil en nat aan. Met regen en maar 13°C mag ik dat gerust wel stellen. Straks komt er nog wat wind bij en dat zal het koude gevoel nog wat versterken. Ocharme de vogeltjes, denk ik dan, die weer met natte pluimen op zoek zijn naar een droog plekje. Zo'n grijze dag is niet meer van gewoonte om mee te maken en ik zal zelf het lichtje in de duisternis moeten zijn. Vandaag is het gelukkig de "Wereld Chocoladedag" en die lekkernij brengt bij de meesten en zeker bij mij, een goed gevoel als we er van kunnen van smullen. Als kind en als volwassene aten we thuis "Perrette" chocolade. Een Antwerps product, terug op de markt gebracht. Ook de "Koetjesreep" een Nederlands product was populair en heb ik bijna altijd in de brooddos van mijn kinderen gestoken als snoepje. Ik heb ook heel lang zelf mijn choco gemaakt met de befaamde "Martoguin bloc", de pure chocolade, ook een Antwerps product. Nu eet ik gewoon iedere morgen een halve reep chocolade van Galler bij mijn boterhammen. Behalve als mijn logés geweest zijn dan moet ik eerst al de geopende confituurpotten en chocopotten leegsmeren op mijn bokes. Je zou natuurlijk ook kunnen zeggen 'zet één pot op tafel' maar als ze komen wil ik ze eigenlijk verwennen met 'een keus van alles en nog wat' op tafel te zetten. Honing hoort er ook bij. Mijn buurman is een imker en af en toe kan ik er een pot verse honing aanschaffen. Hoelang dat nog zal duren is de grote vraag nu de Aziatische hoornaars massaal oprukken. Ze eten niet alleen de bijen en hun honing op, maar vallen ook de mensen meer en meer lastig. De laatste week waren er al 3 voorvallen die te maken hadden met de agressie van die beesten als men ze nog maar probeert te benaderen. In De Panne had een nest zich geïnstalleerd in een torenkraan van 40m. Het was een heel gedoe voor de brandweer om het nest onschadelijk te maken. In Deinze werden de voetbalsupporters aangevallen tijdens een voetbalmatch. En in Ranst viel er een nest op het terras van de golfclub. Gelukkig allemaal zonder té veel menselijk leed. De zalf 'Baume de Hibou', zal in ieder geval de 'piqûres' van de beesten verzachten. Ik heb niet meer te vertellen op deze natte zaterdag. Morgen meer nieuws. Tot morgen
"Internationale dag van de Migraine". Als je daar mee geplaagd wordt, is je dag om zeep. Gelukkig treft me dit nu niet iedere dag meer of iedere week, de leeftijd brengt ook beterschap voor dergelijke vervelende pijnen. Maar iedereen die er mee te maken krijgt, gaat op zoek naar medicijnen en andere hulpmiddelen om de pijn weg te krijgen of de aanval uit te schakelen. Ik heb uiteindelijk een medicijn voorgeschreven gekregen dat me nu toch al een dertigtal jaren helpt om, weliswaar een beetje suf, de dag door te komen. De aanvallen, zoals geschreven, zijn toch wel veel verminderd en daar ben ik absoluut niet rouwig om. Eens de aanval op komst is, zit het leven in een andere dimensie en ik probeerde, net zoals iedereen waarschijnlijk, alles uit wat men vertelde dat zou helpen de pijn te bestrijden. Zo heb ik dan ook eens een potteke 'Tijgerbalsem' aangeschaft. Dat kan wel eens helpen om bij doodgewone hoofdpijn je voorhoofd eens in te smeren, maar nooit bij migraine. Bij rugpijn of spierpijn kan deze warmtezalf wel helpen het ongemak te verminderen. Dat is op zich geen verloren aanschaf geweest, want die zalf is na al die jaren nog werkzaam en is handig bij verstuikingen of verrekkingen en bewijst zijn deugdzaamheid en effectiviteit al meer dan 200 jaar. Dat wat betreft mijn migraine-behandelingen. Maar zalfjes wordt voor van alles gebruikt. Het oudste en de beste zalf is 'moederkeszalf'. Dat helpt bij alle kinderen die eens een klein pijntje hebben en moeten getroost worden. Een kusje op de pijnlijke plaats en het pijntje is verdwenen. Ik heb geen idee of er 'vaderkeszalf' bestaat. De laatste maanden ben ik echt wel verschillende malen gestoken door muggen en gebeten door spinnen. Ik ga 's avonds nog buiten en blijkbaar zitten die beesten me op te wachten om hun voedselvoorraad aan te dikken. Met als gevolg dat 'jeuk' mijn deel is geworden. Een paar weken geleden heb ik daar ook een goeie zalf voor gevonden: 'Les Baumes du Hibou, apaise piqûres'. Een zalf met essentiële oliën uit de geraniumplant en de lavendel. Inderdaad, het werkt gedurende uren heel goed om de jeuk te verdrijven en in slaap te geraken. Dan is er nog mijn passe partout zalf, het eeuwenoude 'Purol'. Voor alles te gebruiken en te genezen van kleine wondjes. Als laatste zalf in mijn huisapotheekkast is er 'Terramycine' zalf. Om kleine huidinfecties te behandelen. Wat er nog allemaal in mijn huisapotheek te vinden is, is voor een volgende keer. Dat is het voor vrijdag de twaalfde september. Tot morgen
De schapenwolkjes dreven binnen deze morgen, en voilà, de regen is de schaapjes gevolgd. Nu zijn er geen mooie wolkenformaties meer, maar is het uniform grijs in welke windrichting je ook kijkt. Elf september is wel een dag die bol staat van herinneringen en verjaardagen. In 1971 was dat mijn trouwdag en de ringen uitwisselen gebeurde om 11u. Lang vervlogen tijd. Er zijn natuurlijk ook verjaardagen zoals die van Paola Ruffo di Calabria oftewel een van de minst vriendelijke koninginnen (1937). Opponenten in de politiek maar dezelfde dag jarig, Bert Anciaux (1959) en Filip Dewinter (1962) en dan de andere bekende Vlamingen Kurt Defrancq (1963), David Reybroucck (1971) en Miguel Wiels (1972). Op deze dag waren er ook belangrijke aanslagen in de wereld te betreuren: de moord op Salvador Allende (1908-1973), president van Chili en wie zou ooit de beelden van de aanslag op de Twin Towers en het Pentagon in de USA, kunnen vergeten in 2001. Elf September blijft een beladen dag.
Op alle zenders was er gisteren nog het nakaarten over de bekentenissen van Laurent en Clement, zelfs de krant geeft nog wat meer tekst en uitleg en getuigenissen allerhande. Ik vind niet dat het zoveel nieuwswaarde heeft temeer omdat het geen schandaal is dat iemand kwaad doet en binnen de koninklijke familie zal dit wel al geweten zijn. Ik denk niet dat we nog openbaringen moeten verwachten van Filip en Astrid, beiden de braafheid in persoon. Ik heb een stukje van de docu bekeken, uit vrouwelijke nieuwsgierigheid natuurlijk. Het verslag van een doordeweeekse romance met tastbare gevolgen, die een beetje penibel waren voor de prins omdat hij nog zijn vrouw moest gaan zoeken die door de beugel kon voor het paleis, dat oh wee, toch ook niet zuiver op de graat was. Genoeg daarover.
Is er verder nog iets speciaals gebeurd tussen gisteren en vandaag? Niet echt. Op wereldvlak blijft het maar gevechten en spionage en intriges en moorden, regenen. Ik kreeg wel goed nieuws van de krant: er is een nieuwe verdeler van de kranten voor ons dorp gevonden. Vanaf volgende week maandag zou alles weer beter moeten bezorgd worden en op tijd. De krant biedt wel een internet alternatief aan bij ontstentenis van een papieren gazet, maar een krant is nu eenmaal papier laten ritselen, pagina's omslaan van voor naar achter en omgekeerd. Ik ben geamputeerd als de krant niet in de brievenbus steekt. Beterschap met misschien in het begin nog wat kleine mankementen, is op komst. Tot morgen
Ongevraagd komt er zomaar een nieuwtje op de bureaus, laptops, telefoons, gsm, binnengestormd. En dat is goed voor alle journalisten die deze keer niet op de loer moesten liggen voor wat society nieuws te krijgen. Zij en wij maakten de geboorte mee van een 25 jarige prins, zonder pijn of één wee van de moeder. Niemand te schande gemaakt, niemand vernederd, een geboorte is tenslotte een blijde gebeurtenis. Iedereen vermoedde al 25 jaar dat Laurent de vader was van Clément, maar het was steeds langs vaders-en moederskant de lippen stijf op elkaar houden, tot de liefdesbaby zelf het initiatief nam om zijn biologische vader bij naam te noemen en daar een docudrama aan te wijden. Natuurlijk kon papa niet achterwege blijven, aangezien dit niet voorgevallen was tijdens een buitenechtelijke escapade en dus geen schandaal en huwelijksperikelen veroorzaakte. Maar sowieso zal Laurents erfenis door 4 gedeeld worden. Het minste wat ik kan zeggen is dat Wendy, een bizar liefdesleven heeft gekend en waarbij elke geliefde haar telkens een liefdesbaby heeft geschonken. Het geluk zal tenhuize Iris niet op kunnen. Alles is nu uitgeklaard en iedereen weet nu waar hij staat in de maatschappij en het leven.
Het leven wordt niet simpel gemaakt door het bijna verplicht gebruiken van de pc voor alles en nog wat, zoals bankverrichtingen. Kon je vroeger naar het kantoor gaan om de overschrijvingen te laten uitvoeren, dan ben ik nu zelf bankier geworden waar ik iedere maand nog een paar euros voor mag betalen omdat ze daar veel administratieve kosten door hebben. Alles lukt best, een mens heeft per slot van rekening verstand en handigheid gekregen, tot je werkelijk de hulp eens nodig hebt van een echte bankier bv door de veranderingen aangebracht aan naam, maar met behoud van hetzelfde rekeningnummer en het pas een paar dagen later ontdekt doordat het bedrag niet toekwam op de plaats waar het moest toekomen. Dus ik start een chat, want een medewerker van vlees en bloed krijg je bijna nooit aan de lijn, en de fysieke kantoren zijn kilometers ver te vinden. De chat gebeurde met 'Ida' die antwoordde op mijn vragen en bekommernissen. Tot ik een vraag stelde waar ze doodleuk op antwoordde: weet ik niet. Uiteindelijk heb ik het na uren zoeken en op 3 puntjes duwen, het kunnen rechtzetten.
Het grijze weer zal me deze namiddag weer naar een dvd doen grijpen. Natuurlijk over het geromantiseerde leven van Sissi, die vandaag exact 127 jaar geleden, werd doodgestoken met een naaldvijl door een Italiaanse terrorist, aan het Meer van Geneve. De keizerin van Oostenrijk- Hongarije, Elisabeth in Beieren (1837-1898), had last van de moderne ziekten: depressies, eetstoornissen, psychische klachten. Meestal veroorzaakt door het overlijden van haar kinderen (2) en familieperikelen.
Zo een regenbuitje kan nooit kwaad, het zal wel een rustige dag worden. Ik ben nog altijd een beetje van slag door de vondst van een dode muis in de tuin. Vorige week had ik er eentje zien lopen, nu eentje gevonden die de pijp aan maarten had gegeven. Tot morgen
Als er maten uit de studententijd op bezoek komen, is het wat samen eten, keuvelen over het verleden en de studiegenoten, ons lot van vandaag en wat de toekomst ons nog zal brengen. De bezoekers waren al fukse tachtigers die een flukse zeventiger kwamen bezoeken. Je mag nooit zeggen 'waar is de tijd' maar gewoon vaststellen dat die tijd ons plezier gedaan heeft en dat we nu een mooie tijd met andere pleziertjes beleven, aangepast aan de jaren dat die tijd gekost heeft ons te brengen waar we nu staan. Goed was in ieder geval de wetenschap dat er nog niet veel van onze studentengroep naar het hiernamaals is verdwenen.
Zo vader zo zoon, de appel valt niet ver van den boom en Laurent von Sachsen-Coburg geeft dat ook weer eens aan. In ieder geval is zijn echtgenote, Prinses Claire, niet bedrogen geweest want de affaire met Wendy dateert van vér voor zijn verloving en huwelijk met Claire. Clément loopt niet met de frustraties van Delphine rond, en zijn moeder Iris heeft hem gans haar leven al beschermd tegen de roddels en insinuaties. Waarschijnlijk was de tijd nu rijp dat deze mededeling moest gegeven worden. Iedereen kan weer verder in peis en vree leven, en er is geen vuiltje aan de lucht. Het gebeurt bij zijn 25e verjaardag en dat zal wel een speciale reden hebben: mijlpaal in het leven, tegelijk jong en volwassen, erkenning van afkomst en respect daarvoor hebben met akkoord van moeder en biologische vader. Zo, dat probleem is voor de koninklijke familie ook van de baan zonder jurisdische heisa.
De namiddag is bijna ten einde. Het was een gezellige dag, met veel gebabbel en lekker eten. Tot morgen
Mijn planten kreunen onder het watertekort. Er werd regen voorspeld de laatste week, maar er is weinig van te zien geweest. Straks moet ik weer met kraantjeswater rondgaan om hun ergste dorst te lenigen. Ik zie wel donkere wolken passeren maar niets van nattigheid. Deze morgen heb ik mijn boodschappen gedaan en het was vrij rustig in de winkel. Dat maakt het altijd wat aangenamer om rond te lopen in de gangen en alles eens wat beter te bekijken.Zo heb ik 2 andere chocomilks meegebracht om een vergelijkende test met het 'goede' product eens te vergelijken. Ik heb al één opmerking, het zijn halve liters en dat is voor mij al veel om ineens op te drinken. Ik heb graag de kleine blikjes, busjes, flesjes of kartons omdat die in één keer kunnen uitgedronken worden, wat ik altijd beter acht. Liefst 20cc zoals coca, schweppes en minicartons van melk en chocomelk, 25 cc als er niets anders is en 33c krijg ik niet in één keer uitgedronken. Water nuttig ik niet zó heel veel en alcoholische en aanverwante dranken, al helemaal niet. Mijn hoofddrank overdag is 'koffie' en daar kan ik wel van genieten. Maar na 18u stop ik met gelijk welke drank in te nemen en wel om praktische redenen: ik wil 's nachts niet wakker worden om naar toilet te gaan. Het lukt aardig om op die manier te leven. Ik neem ook geen vast voedsel meer, zodaat mijn maagdarmstelsel vele uren krijgen om hun werk te doen en daarna te rusten. Gisteren was er de maansverduistering, maar door de bewolking hier aan zee was van die 'rode maan' niks waar te nemen. Ik zal in 2028 op post moeten zijn om die verduistering mee te maken. Dat zal wel lukken want ik word dan maar 80 jaar. Vooruitzichten moet een mens blijven hebben, nietwaar. En tja, veel nieuw nieuws uit de wereld is er niet. Wel hier te lande, met het verdwijnen van de Aalterse burgervader, Mark De Bel die een lans breekt om kinderen meer aan te zetten om met potlood op papier te schrijven, een mooi handschrift te ontwikkelen en foutloos verhaaltjes te leren schrijven. In Anzegem maakt men gebruik van de in Amerika populaire 'Kagan' leermethode, die alle leerlingen betrekt in het vraag en antwoord gegeven en leren, in de klas. Ook nieuw is, dat alle 17 jarigen, in november een brief zullen krijgen, om in te gaan op de uitnodiging een jaar lang vrijwillige legerdienst te doen. Ik denk wel dat het een succes kan hebben omdat 17 jarigen dikwijls nog geen toekomstvisie hebben en daarmee een beslissing van 'wat te doen na school' een jaar kunnen uitstellen. De respons horen we later op het jaar. Tot morgen
Vredesfeesten!! Einde van Wereldoorlog II en nog altijd herdacht in het Waasland, meer bepaald in de hoofdstad van het Land Van Waas, Sint Niklaas (W). Een ballonfestijn, al jaar en dag voor groot en klein. Het is lang geleden dat ik nog eens ben gaan kijken, maar de feestelijkheden zijn niet beperkt gebleven tot de Grote Markt. Vroeger was het een simpel ballonneke dat opsteeg, nu zijn het giganten in alle maten, kleuren en vormen. De heteluchtballonnen trekken nog altijd een massa volk naar de binnenstad waar het feest pas kan beginnen na de obligatoire speeches van de officiële genodigden. Er zijn ook een hele resem randactiviteiten bij gekomen, zoals wedstrijdlopen, kermis. De Vredesfeesten zijn een driedaags belevingsfeest geworden. Vrede vieren mag en moet gebeuren. Vrede is er enkel in onze contreien gekomen, maar oorlogen met veel menselijk leed is nog altijd aanwezig op ons continent, eigenlijk overal. Weeral bombardementen in Oekraïne en Gaza deze nacht. Daar kan men nog niet feesten, laat staan een ballon over het grondgebied laten vliegen om de mensen te amuseren. Maar ik denk dat het hier aan zee niet met ballonnen te vieren is, een straffe zuidoostenwind zou beletten dat er één ballon de lucht in zou gaan om de mensen te vermaken. Achter het glas is het weerom prachtig weer, maar eens buiten, wordt je van je sokkel geblazen. Zelfs mijn "Zondag" werd uit mijn handen gerukt door de felle wind. De fietsers zullen vandaag wel electrische ondersteuning nodig hebben om vooruit te geraken. Hier zie je ook bijna geen gewone velo's meer.
Vandaag is er in Rome de heiligverklaring van een millennial, Carlo Acutis (1991-2006). Hij was gefascineerd door de computer en het geloof en was op vrij jonge leeftijd begonen met een website waar hij het documenteren en catalogiseren van eucharistische wonderen noteerde. Bij het verdict van 'leukemie' was zijn reactie: ik offer al het lijden dat ik zal moeten lijden voor de Heer, de Paus en de Kerk. Zijn stoffelijke resten zijn gebalsemd en bewaard in een glazen kist, die zich bevindt in Assissië.
Meer nieuws zal er wel zijn na het weekend. Tot morgen
Op vrijdag is iedereen gearriveerd die moest arriveren en in goede gezondheid. Er is een prachtig weekend voorspeld en daar wil iedereen nog van genieten vooraleer de herfst volop zijn intrede doet. Een paar regenbuien zijn er al gepasseerd om ons een voorsmaakje te geven hoe nattigheid weer aanvoeld, maar die waren wel voldoende om het gras zijn naturel terug te geven: mals en groen. September is ook de maand dat de grootouders nog wat verlof nemen en dus komen er oude bekenden weer eens langs om alle wedervaren en toekomstplannen van hunzelf, hun kinderen en kleinkinderen eens te vertellen.
Omdat er nog niet veel nieuws onder de zon te vertellen valt, en er toch wat conversatie moet zijn als er vrienden langskomen, heb ik nog wat overschotjes van vragen uit mijn lade gehaald. Dat kan zowel voor mij als voor jullie een aanvang voor gesprek zijn of een discussie op gang brengen. Is er een 'emoji' die op je lijkt? Huil je makkelijk in het bijzijn van anderen? Kan je goed tegen 'alleen zijn'? Kijk je wel eens naar de natuur? Kan je goed koken? Slaap je goed? Speel je online games? Voel jij je jonger dan je daadwerkelijk bent?Zou je iets uit het verleden willen goedmaken? Kies je je vrienden uit? Volg je het nieuws? Lees je wel eens een boek?Is er iemand naar wiens advies altijd luistert? Natuurlijk kun je zelf nog honderden vragen en onderwerpen bedenken om een gesprek te beginnen of gaande te houden.
Het schone en warme weer moet hier nog komen. Het is nog een grijze bedoening waar de zon het moeilijk heeft om door te prikken. Maar het is droog en dus ga ik buiten zitten om de spellekes in de krant op te lossen. Tot morgen
Curieuzeneuzemosterdpot zijn? Luistervinkje spelen. De oren spitsen. Afluisteren! Wie wil dat niet doen als dichtbij belangrijke mensen loopt die in een ernstig gesprek verwikkeld zijn en waarvan er flarden van kunnen opgevangen worden. Althans, dat is toch een wens als als je 2 dictatotors op de rode loper ziet lopen en duidelijk geen gewoon gesprek aan het voeren zijn. Gaat het over onderzeeërs, kernkoppen, ander militair materieel, over het aantal miliciens, over een te volgen strategie om de VS op de knieën te krijgen. Gaat het om de verovering van de ruimte, wie het eerste weer naar de maan zal vliegen en kan bewonen of het eerst op mars zal landen? Hoe zit het met hun ruimteschild, bescherming van hun grondgebied enz...Beide presidenten, gewoon gekozen door het volk, maar intussen de wet al lang hebben aangepast om levenslang te kunnen heersen over hun onderdanen en liefst die van andere landen erbij. Over wat zouden die 2 zoal een gesprek kunnen hebben. Niet over hun liefdesperikelen denk ik, dat zullen ze met elkaar wel niet bespreken. Wat dan wel? Gelukkig was er een klein microfoontje niet uitgeschakeld en kon eigenlijk iedereen, mits een goede tolk, horen wat Vladimir Poetin (72j) en Xi Jinping (72j) bezighield. "De onsterfelijkheid" niet van de mensheid, maar vooruitzicht te hebben voor hun beide levens. Hoever is de wetenschap gevorderd om dat te bekomen? Die mannen willen dictator zijn en blijven over generaties. Ze willen 150jaar worden in goede gezondheid met een uiterlijk van een 50 jarige. En daarmee keek Vladimir naar Xi voor de beantwoording van deze uiterst belangrijke vraag. Eigenlijk gaf hij daarmee toe aan het feit dat de Chinezen een niet te onderschatten vernuft hebben dat zelfs groter kan zijn dan het Russische intellect. Is dat filosoferen, zoals sommigen dit gesprek tussen 2 presidenten willen omschrijven? Nee, ik noem dat 'polsen' hoever de wetenschap in China en Rusland gevorderd is en 'wie' dan 'wie' gaat overleven en ook kan overheersen. Boeiend dat die 2 mannen een eeuwig leven willen hebben en de wetenschap voldoende middelen geeft om dat te bekomen.
Vandaag is mijn Freddie dag. Herinnering aan de verjaardag van Freddie Mercury/Farroukh Bulsara (1946-1991), spring in't veld van Queen. Het blijven mooie rock 'n roll songs, en zijn opera-zijstap is minstens even mooi om te horen.
Ik kreeg gisterenavond een berichtje over mijn schommel. Er wordt gewerkt om er een rugleuning bij te monteren, zodanig dat moest ik een flauwte krijgen terwijl ik aan het 'touteren' ben, niet achterover zou vallen op mijn grasperk en hard met de wereld in aanraking zou komen. Een mens moet toch aan veel denken om gezond te blijven, nietwaar!
Het is nog eventjes spannend in de kamers van voetballend Anderlecht. Wie wordt er voorzitter van deze dure ploeg? Ikke niet en Wouter ook niet! Uitslag binnen 24 uur. Tot morgen
Vandaag ben ik wellicht het enige zonnestraaltje in mijn huis. De andere straaltjes zitten verborgen achter een grijze koepel. Zoals altijd kennen ze in het Oosten wel wat van grootse parades ter gelegenheid van belangrijke herdenkingen. In het Westen vind ik 'Trooping The Colours', uitgezonden op BBC de moeite waard om naar te kijken. De show wordt gegeven op de binnenplaats van Horse Guards Road in aanwezigheid van de voltallige Koninklijke Familie. Maar dat is echt lauw bier als we naar de parades kijken die in Moskou op het Rode Plein getoond worden, die dan op hun beurt in het 'niets' vervallen met de show die op het Tiananmenplein doorgaat. Het 'Plein van de Hemelse Vrede' of van de 'Hemelvredepoort'. Een gigantisch plein dat naar de ingang van de 'Verboden Stad' gaat en naar het 'Mausoleum van Mao'. Voor mijn ogen blijft gekleefd; toen alle tanks het studentenprotest in 1989 wilden afblokken en de eenzame student die met zijn lijf en leden, de vrijheid van denken wilde houden. Wat is er van de 'Tankman' geworden? Niemand die het weet: door tanks overreden? In ieder geval zal zijn leven wel een andere wending aangenomen hebben. Maar gisteren niets van dat alles te zien bij de grootse herdenking om de overwinning op de Jappen in 1945 te vieren. Dat in aanwezigheid van alle bevriende grootheden en zelfs Vlaming 'Yves Leterme'. De orkestratie van die parades is tot op de millimeter uitgetekend en daarboven op, zo ook uitgevoerd. Ze marcheren in het gelid zoals de tinnen speelgoedsoldaatjes, géén stap verkeerd, allemaal met dezelfde gezichtsuitdrukking, met de nodige serieux, zonder lach. Een pracht van een parade van mensen die weten wat van hen verwacht wordt of anders een kopke kleiner of op cachot. Er zijn een 1,5 miljard Chinezen en daaruit worden ze allemaal geselecteerd op lengte, breedte, uitzicht, om een correct vierkant te maken en voorbij de edelachtbaren te paraderen in gelijke cadans. Het blijft de moeite om daar naar te kijken. Wat dril en oefening met een hoop mensen kan doen; allemaal zonder 1 millimeter verkeerd, in het gelid lopen. Mijn verslag voor vandaag is af. Gelukkig moet ik niet in het gelid lopen en kan ik de passen zetten zoals ik wil en hoe ik het doe. Ik loop hier alleen rond en krijg geen 100 mannen of vrouwen bijeen om een mooi vierkant te vormen. Ik heb wel een hond maar die houdt niet van het woord 'gehoorzamen', luisteren' en braafjes achter mij lopen. Af en toe doe ik eens extra passen voor mijn evenwicht, de 'flamingostep', die dan weer bewonderd wordt in de familie met uitroepen zoals 'amai, wat da de gij nog kunt op uwen leeftijd!'. Dan zeg ik wel, in het gareel lopen kan ik niet meer, maar af en toe gracieuze stappen zetten, wel. Tot morgen
Men kan niet ontkennen dat de herfst in het land is. Regelmatig eens een regenbui en veel wind. Gelukkig zijn de temperaturen nog redelijk aangenaam. Er lijkt een nieuw triumviraat te zijn ontstaan, een 'nieuwe wereldorde' tegenover de strapatsen van de Amerikaanse president. Bijeenkomst in China van de belangrijkste andere leiders van de wereld: Poetin, Xi Jinping, Kim Jung-un en de premiers van India en Pakistan. Wat gaan die beslissen en ondernemen? Mr Orange wil alleen maar 'America Great Again' maken, ten koste van de eigen bevolking en de rest van de wereld. Naar alle staten waar er een democratische gouverneur aan het roer staat, stuurt Mr President wel de Nationale Garde. Verder ziet hij Canada als een verlengde van de USA en hij vindt dat Groenland en sommige Zuid Amerikaanse landen zoals Venezuela, ook naar hem moeten luisteren. Ik denk dat het Bjorn Soenens was die zegde dat hij zich als een maffiabaas begon te gedragen. En wat versta ik onder een 'maffiabaas'? Autoritair leiderschap, intimidatie, gebruik van geweld, geen tegenspraak dulden maar bovenal kunnen dat ook charismatische leiders zijn die vooral met oneliners de mensen proberen te charmeren en van hun capaciteiten als leider proberen te overtuigen. Wat gaan die andere leiders daategenover stellen? Iedereen heeft daar het raden naar. Waar blijft het eens zo machtige Europa? Die debatteren over Israël en de Palestijnen in de Gazastrook. Voor onze economie zijn we afhankelijk geworden van die twee grote blokkken die de wereld beheersen. En ondanks onze grootsprakerigheid zullen we naar die mensen hun pijpen moeten dansen. Welke economie zal de bovenhand halen: de Amerikaanse of de Chinese?
Dan het eikele punt in ons eigen land: Brussel en zijn regering. De bevolking van dit 3e gewest in België telt 1,2 miljoen inwoners over 19 gemeenten met elk hun eigen burgervader, schepenen, gemeenteraadsleden en politie. Daarenboven is er voor die 1,2 miljoen inwoners ook nog een regering nodig, waar de inwoners al een jaar op zitten te wachten. Er was bijna een akkoord maar de zichzelf uitgeroepen nieuwe macho van de 'blauwen' Frédéric Charles Louis Leon De Gucht steekt daar een stokje voor, nadat eerst Eva, die al bleek zag, naar huis werd gestuurd. Maar Brussel onder de loep nemen levert toch heel speciale cijfers op. Zoals geschreven, 1,25 miljoen inwoners, maar het heeft ook de naam de 'meest multiculturele stad' van de wereld te zijn. Er zijn ongeveer 193 nationaliteiten en die maken 37% van de hoofdstedelijke bevolking uit. De Vlamingen, dus de thuissprekende Nederlandse bevolking, zijn daar een complete minderheid met 50.000-60.000 inwoners wat dus maar 5-8 % van de Brusselaars uitmaakt!!!!. De hoofdstedelingen die Frans als thuistaal hebben ligt rond de 41%. Ja, als je nu in Brussel wil gaan winkelen, moet je al kijken in welke côté je terecht komt en welke taal ze er spreken. Je moet echt niet meer op wereldreis gaan, geniet een weekje van het multiculturele leven met al zijn facetten, in de Belgische hoofdstad. Tot morgen
Sancties tegen Israël en erkennen van Palestijnse Staat. Het compromis dat uit de bus kwam om de vrede binnen de federale en Vlaamse en waarschijnlijk alle andere regeringen die dit land rijk is, overeind te houden. Géén van de premiers wil nu al zijn job kwijt zijn, en dus doen ze een beetje water in hun wijn om vooral in België belangrijk te kunnen blijven. Want zeg nu zelf, wat maakt dat de internationale gemeenschap (UNO, VS, Rusland, China, India ....) uit dat er enkele miljoenen (11milj - de kinderen) mensen, dit voorstel lanceren. Het wordt nu 'genocide' genoemd, burgers die van Palestijnse afkomst zijn en in de Gaza streek wonen. Gebombardeerd door Israël maar ook hun eigen Hamas niet kunnen betrouwen en vertrouwen om geen gewelddaden te plegen. Het is een schrijnende situatie in het Middellandse Zee bekken. Minstens zo schrijnend maar op een ander vlak en in onze hoofdstad is het relaas en de docu over de Basisschool Balder in de gemeente Sint Gillis in Brussel. De wanhoop en ontmoediging die uit de woorden en houding van de leerkrachten sprak om een groep jongeren het Nederlands en rekenen aan te leren. Maar evenzeer sprak er onbegrip uit de ogen van de jongeren die geen snars begrepen van de lessen in een taal die ze thuis niet spraken maar evenzeer niet hoorden buiten de schoolpoorten. En wat moesten ze nu met Vlaams dat enkel in de klas gesproken werd en helemaal niet op de speelplaats die maar zo groot was als een living zonder dak. Waarom moesten ze leren rekenen en weten dat 25.000 min 100 = 24.900? De klas zat vol 'arabieren' zo noemden ze zichzelf, die daarbij dan nog uit totaal verschillende regio's van de wereld kwamen en niet eens dezelfde taal spraken thuis. Daar werd dan maar gemakshalve Frans aangeleerd en gesproken door de ouders. Ik had wel compassie met de leerkrachten die echt hun uiterste best deden om die kinderen voor te bereiden op een toekomst in ons land, waar onderwijs een belangrijk deel van uitmaakt. Maar onderwijs is een begrip dat noch bij de ouders noch bij de kinderen een betekenis van belang heeft. De juffen vechten tegen de bierkaai, om het Vlaams aan de diverse nationaliteiten, aan te leren. Het Vlaams in de Brusselse maatschappij integreren, lukt nog niet bij de 'geboren' Belgen, laat staan bij de vreemdelingen die hier een nieuw leven willen opbouwen. Daarvoor moeten ze niet in onze hoofdstad zijn, wel in een gemeenschap die hen naast de leerplicht ook een sociaal en cultureel leven aanbiedt om hen vertrouwd te maken in ons Belgisch leven en mentaliteit. Nog niet alles zal daarover gezegd zijn. Dat is voor een volgende keer. Ik moet voortmaken, want ik heb seffens mijnen koffieklasj. Tot morgen
