|
Iedereen die iets moet hebben van een verzekering, weet dat dit een lijdensweg langs bureaucratische regels, wachttijden, geen antwoord, uitstel, onbekende onbereikbare personen in ivoren torens geplaatst, kan inhouden. Vooral NN, niet voor niks een Nederlander. Iets terugkrijgen of rechtzetten is een lijdensweg en stelt geduld danig op de proef. Alle gesprekken worden opgenomen maar zijn voor de verzekerde nooit dienstig want niet toegankelijk voor de consument, maar genoeg ergernis gespuit.
Vandaag moet een heugelijke dag zijn en worden. Mijn 300e bericht deponeer ik op mijn blog!!!.Dat wil echt wel veel zeggen: 300x 500 woorden, 300x een woord of een citaat of heilige van de dag tegenkomen, 300x plechtig aan mijn desk plaatsnemen bijna tronen, 300x inspiratie voor een verhaaltje. Soms beginnen schrijven zonder weten wat mijn onderwerp zal zijn en het al schrijvend zoeken. Soms met heel veel binnenpretjes beginnen met wat ik allemaal tegenkwam op mijn zoektochten. Zoals deze morgen bij het Vlaamse woord van de dag: ondertas, soutalloore, sous-tasse, telloorke, talloor, teljoor, telloor. Eigenlijk een Frans leenwoord, 'talloir' gewoonweg een hakbord. Er zijn veel woorden die ik als kind hoorde en die nu in onbruik zijn, verdrukt door het ABN dat we moesten spreken om de dialectwoorden weg te krijgen. Iedereen moest dezelfde woorden zeggen en spreken zodat zowel de Limburgers als de West-Vlamingen, en alle tussenliggende gebieden, elkaar konden verstaan. Referentie waren de Nederlanders met hun taal. Mijn leeftijdsgenoten herinneren zich vast wel "Hier spreekt men Nederlands" gepresenteerd door Joos Florquin (1916-1978) Fons Fraeters (1936-2009) en Annie Van Avermaet. Iedere dag 5 min onderricht in het correcte Nederlandse woord, want Vlaams had nog een veel te vele negatieve bijklank als het om woorden en uitspraak ging. Het Hollands moest ingeburgerd geraken. Dus 'telloor' verdween uit ons geheugen en 'ondertas' werd de norm als het gleiswerk moest boven gehaald worden om een koffie te drinken en men het tafelkleed proper wilde houden. Gelukkig is de Hollandse tongval niet doorgedrongen en zijn we nu fier om Vlaams te spreken, een heel gezellige taal. Maar ondertussen zijn er wel veel woorden verdwenen die een verleden van overheersing weerspiegelden. Toch telkens een weerkerend beeld dat andere talen de overhand nemen in onze spreektaal. Nu vooral het Engels dat dominant aanwezig is en ons Vlaams weer verdringt. Is er nù iets Vlaamser dan een koffie met een speculooskoekske? Nee toch. En toch zullen we moeten spreken van een 'biscoff' een 'biscuit by the coffee'. Het bedrijf wil mondialiseren, de expansiedrang is te groot geworden en daar past onze Vlaamse taal niet bij, dat enkel begrijpbaar is in de Lage Landen. 'Speculaas*'is de Nederlandse naam, 'speculoos*' is de Vlaamse benaming, maar niet verstaanbaar in de rest van de wereld. Ik ga nu mijn tasje koffie drinken en mijn onderbordje gebruiken om mijn lekker koekje op te leggen en het zal geen 'biscoff' zijn. Dat is momenteel een beetje uit de gratie.
*Het verschil zit in de kruidenmengeling die de Nederlanders hadden door hun overzeese gebieden en die in Vlaanderen te duur waren om te kopen. Er werd een alternatief gevonden maar de naam duidt het verschil van ingrediënten en kruiden aan.
|
