|
Deze morgen was er de afgeslankte Adèle te horen op radio 1. Ik heb al dikwijls haar recentste song gehoord maar de titel ontsnapte me telkens. Ik wist niet goed wat ervan te maken omdat ik alleen maar haar hoge stemuithalen 'hi-hi-hi-hi-hi' enzoverder kon thuisbrengen. Ik vroeg me af of ik moest mee lachen en hi-hi en ha-ha moest kwelen of was het om haar stemgeluid in de verf te zetten of was het een gezongen woord. Ik hebt het opgezocht omdat het me toch enigszins intrigeerde. Het is een extra langerekt en gezongen 'eaSY' (waar ik de eerste letters niet hoorde) uit haar nieuwste lied: Easy on me. Een geluk dat ik alles kan checken vooraleer me zelf belachelijk te maken. Ik weet wel dat mijn lezers het spreekwoord nr 77 zullen toepassen: iets door de vingers zien = iets oogluikend toestaan. Een schrijver, auteur, blogger, kan per slot van rekening niet alles weten of de wijsheid in pacht hebben. En als ik het antwoord op een retorische vraag schuldig moet blijven, zeg ik dikwijls: Joost mag het weten. En vandaag omdat het de geboortedag is van onze grote schrijver Joost van den Vondel (1587-1679) vond ik dat eens een gelegenheid om de herkomst van die spreuk te bekijken. Ik las dat hij in Keulen geboren is en meteen schoot me te binnen dat er toen, in de hoofdstad van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden oftewel Belgium Fæderatum in het Latijn, wel zal gezegd zijn, 'ik hoor het in Keulen donderen', wat zo veel wil zeggen als: te ver van Amsterdam om er iets van te merken. Tot hij natuurlijk een bekend schrijver, toneelschrijver en dichter werd en men hem 'de Keulse Zwaan' noemde of ook 'de prins der dichters'. Wat vast staat is, dat het niet de voornaam van de schrijver is die aan de grondslag van de spreuk ligt. Lang voordat deze Joost het levenslicht zag gebruikte men het gezegde al, als men het antwoord schuldig moest blijven. Blijkbaar stamt het uit de tijd toen Java nog druk bezocht werd door onze buren in hun koloniale tijd. De Chinezen in Batavia brandden kaarsen voor hun godheid, de vorst van de hel. Wouter Schouten (1638-1704) verwoordde het zo: Den Schepper vreezen ze niet, wijl van Hem alle goeds komt. Maar den Duivel, die zij gemenelijk Joosje noemen, is, zeggen zij, een machtig en geweldig vorst!. Deze chirurgijn en verwoed reiziger heeft de mooiste titel van een reisboek neergepend dat ik ooit las: Oost Indische voyagie: vervattende veel voorname voorvallen en ongemeene vreemde geschiedenissen, bloedig zee- en landtgevechten tegen de Portugeesen en de Makassaren!. Het hele boek is te lezen via Google Books. De titel spreekt tot de verbeelding maar ik weet niet of het een aanrader is als tijdverdrijf. Daarmee is mijn laatste woord geschreven vandaag. Tot morgen
|
