Buiten wat poetsen, strijken en een klapke hier en daar is er niet veel gebeurd. Straks nog even boodschappen doen en dat zullen de activiteiten van mijn dag zijn. Natuurlijk ook ballen gooien, dat kan niet missen. Daarom dat ik direct met een paar filosofische vragen voor de pinnen kom. Ik wens jullie hierbij veel discussieplezier. Wat heeft reizen met geluk te maken?. Wat is belangrijker: de reis of de bestemming?. Kun je reizen in je eigen huis of straat? Een ander thema. Vroeger zeiden de mensen dat de aarde plat was. Logen zij?. Waarom is de wereld rond?. Wat als de aarde vierkant was?.

Vervolg op de bloemen en planten geschilderd op het Lam Gods. 2) Wondklaver, anthyllis vulneraria, een klein kruipend plantje met gele bloemekes. Vooral op droge zandgrond zoals in de duinen. Bij de volgende wandeling maar eens zoeken. Word in de volksgeneeshunde en de homeopathie gebruikt om de wonden te genezen. Soms is het blad ook gebruikt voor een hoestthee te maken. 3) Vrouwenmantel, alchemilla. Heeft heel veel namen gekregen: mariakruid, onze-lieve-vrouwenmantel, leeuwenpoot, kindje-op-moeders-schoot. Is vooral te vinden langs de boskanten, graslanden en bermen. Alchemisten zouden met het blad de dauwdruppels opvangen en daarmee een levenselexir hebben gebrouwen. Het werd en wordt voor allerlei vrouwenklachten zoals pijnlijke maandstonden gebruikt. Het zou de oorzaak van reuma, artritis en arthrose aanpakken en zou ook licht diuretisch zijn. Het staat gekend en symboliseerd 'de beste vriend van de vrouw'te zijn  en geeft de vrouw haar schoonheid terug na de bevalling. De bladeren zijn zo zacht als de mantel van de godin Freya die gemaakt was van arend- en haviksveren. En beiden hebben gele bloempjes en dat is niet onbelangrijk want de kleur geel symboliseert: energie, vrolijkheid, vreugde, groei, kracht, warmte, zon en een nieuw begin. Natuurlijk kan ik al die planten en bloemen na elkaar zetten, maar dat is niet de aard van het beestje die hier typt. Ik zoek graag op en wil mijn bevindingen dan ook, niet alleen voor jullie, maar ook voor mezelf noteren. Af en toe eens terug grijpen naar hetgeen ik neerpende vind ik ook plezant. Zo moet ik dat niet allemaal in mijn koker steken en kan ik complexloos alles vergeten. Dat is een handigheidje zoals een ander om niet te moeten toegeven dat ik regelmatig al eens iets vergeet. Ik kan ook zeggen dat de opslagcapaciteit van mijn geheugen zijn grenzen bereiken en dat ik geen goesting heb om extra kb bij te kopen. Tot morgen