GOD DIE ONS HEEFT VOORZIEN

‘God die ons heeft voorzien …’, zo begint een kerklied over de goddelijke voorzienigheid.

De goddelijke Voorzienigheid, het is een groot geloofspunt voor vele mensen vroeger en nu: God leidt alles in goede banen, ten einde toe. Dat is een onnoemelijke bron van vertrouwen, zoals we in het evangelie lezen: ‘maak je geen zorgen over je leven.’

Maar we mogen hierin niet naïef zijn: in de eerste plaats zijn wij zelf geroepen om in vrijheid te kiezen voor al wat waar is, schoon en goed, om te kiezen voor het Koninkrijk van God.

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen:
‘Niemand kan twee heren dienen:
Hij zal de een haten en de ander liefhebben,
ofwel de een aanhangen en de ander verachten.
Gij kunt niet God dienen én de mammon.

Daarom zeg Ik u:
weest niet bezorgd voor uw leven,
wat ge zult eten of wat ge zult drinken,
en ook niet voor uw lichaam,
wat ge zult aantrekken.

Is het leven niet méér dan het voedsel
en het lichaam niet méér dan de kleding?

Let eens op de vogels in de lucht:
ze zaaien niet en maaien niet
en verzamelen niet in schuren,
maar uw hemelse Vader voedt ze.
Zijt gij dan niet veel méér dan zij?

Trouwens, wie van u is in staat met al zijn tobben
aan zijn levensweg één el toe te voegen?

En wat maakt gij u zorgen over kleding?
Kijkt naar de leliën in het veld: hoe ze groeien.
Ze arbeiden noch spinnen.
Toch zeg Ik u:
Zelfs Salomo in al zijn pracht
was niet gekleed als een van hen.

Als God nu het veldgewas,
dat er vandaag nog staat
en morgen in de oven wordt geworpen,
zó kleedt,
hoeveel te meer dan u, kleingelovigen ?

Maak u dus geen zorgen over de vraag:
Wat zullen wij eten, of wat zullen wij drinken,
of wat zullen wij aantrekken ?
Want dat alles jagen de heidenen na.

Uw hemelse Vader weet wel
dat gij al deze dingen nodig hebt.

Maar zoekt eerst het Koninkrijk en zijn gerechtigheid;
dan zal dat alles u erbij gegeven worden.

Maakt u dus niet bezorgd voor de dag van morgen,
want de dag van morgen zorgt voor zichzelf.
Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen leed.’
Matteüs 6,24-34

‘WEES NIET BEZORGD … ZOEK EERST HET KONINKRIJK GODS'

‘Maak u maar niet bezorgd!’ En die woorden over vogels, die niet maaien of opslaan in schuren, en lelies, die niet spinnen. Is dat niet wereldvreemd?

We kunnen een leven lang bang zijn voor een toekomst vol narigheid en pijn. Dan zal eerst met onze laatste adem ook onze laatste zorg verdwijnen. Het is naïef te denken dat een zorgeloos leven ooit ons deel zal zijn. Maar zorgen mogen ons niet verstikken. Daarom is een wijsheid nodig, die vertrouwen schenkt en die de dingen juist tracht in te schatten.

We mogen onze zorgen niet lichtzinnig wegwuiven. Alleen struisvogels steken de kop in het zand. Maar laten we de dingen, die ons benauwen, rustig onder ogen zien: zijn het echte of papieren tijgers? Dikwijls zullen we zien dat we ons nodeloos druk maken. We worden hoogstens 100 jaar en we maken ons soms zorgen alsof we er 1000 gaan worden. Terecht zegt het spreekwoord: ‘Als de hemel invalt, zijn alle mussen dood!’

Als een dreiging reëel is, laten we dan rustig nagaan hoe we kunnen handelen. De kans op een goede afloop wordt dan groter dan wanneer we vechten tegen windmolens. En laten we vooral de mooie kanten in ons leven niet vergeten. Maar dankbaar zijn om al wat ons gegeven is.

‘Maak u maar niet bezorgd!’. Jezus bedoelt nog iets veel dieper: ‘Zoek eerst het Koninkrijk van God en zijn gerechtigheid; dan zal alles u erbij gegeven worden.’ ‘First things first!’, leert ons een Engels gezegde, de belangrijkste dingen eerst. Dat is niet wereldvreemd. En dat allerbelangrijkste kunnen we moeilijk anders omschrijven dan het ‘Koninkrijk van God.’ Wie daar zijn vreugde zoekt, kan met psalm 4 bidden:

Laat, Heer, het licht van uw gelaatover ons opgaan.
Dan vind ik vredig de rust en de slaap.
Want U alleen, HEER, laat mij leven,
ongestoord en vol vertrouwen.

Vertrouwen kan ik op mama …
want wanneer ik bang ben, stelt zij mij gerust,
bij haar voel ik me dan veilig.

Vertrouwen kunnen mama en papa op mij,
want ik doe wat zij vragen, op mij kunnen ze rekenen …

Vertrouwen kan ik op het kruisje,
dat moemoe geeft wanneer ik ziek ben,
dan word ik zeker beter,
het lukt haar elke keer …

Vertrouwen is als twee bergbeklimmers die,
vastgeklonken aan elkaar,
naar de top van de berg gaan.
Zij vertrouwen op elkaar. Helemaal.
Want wanneer een van beiden een fout maakt,
vallen ze allebei.

Een vriend, die je kan vertrouwen,
gaat niet zomaar alles doorvertellen.
Gebeurt het toch, dan word je heel erg boos.
En een beetje triest.
Een vriend minder? Misschien wel.
Want een nieuwe kans geven,
is echt niet zo gemakkelijk.

‘En op God? Kan je op God vertrouwen?’
‘Ja! Zeker!’, zei Dries.
‘Waarom?’, vroeg ik.
‘Omdat mijn moeder dat zegt’, zei hij vastberaden.

Als dat geen blind vertrouwen is.

(Bron onbekend)

26-02-2011 om 09:37 geschreven door Omer