DERDE ZONDAG VAN DE ADVENT

Op deze derde zondag van de advent staan twee figuren centraal: nog eens Johannes de Doper, de profeet, die vorige week zo hard van leer trok tegen het ‘adderengebroed’, en daarnaast Jezus zelf, de barmhartigheid in persoon, die zich voorstelt als de beloofde Messias: ‘de Redder, die komen zou’. Johannes is helemaal in de war en laat aan Jezus vragen: ‘Bent U het die komen zou, of hebben we een ander te verwachten?’  

‘Lestmael op eenen Somerschen dagh:

Maer hoort wat ick bevalligh sagh

Van Iesus en Sint Ianneken,

Die speelden met een Lammeken.’

(Adriaan Poirters, 1605-1674)

Het was ook zo lief als de processie uitging en twee jongetjes ‘Jezus en Sint-Janneke’ mochten spelen. Maar Johannes is een ruige profeet met preken vol dreiging. Hij had in Jezus zijn opvolger gezien, of beter: hij worstelt met de vraag of Jezus de beloofde ‘Emmanuel’ zou zijn, die de profetie van Jesaja zou waarmaken? En dan lijkt Jezus heel anders. Hij is niet ruig, Hij is niet hard, maar de 'zachte hand' die geneest. Lammen en mensen die verlamd zijn van angst richt Hij op. En wie voor dood neerligt geeft Hij nieuw leven. Jesaja had dit gezegd over de Messias, die zou komen.

Jezus voegt er nog aan toe: ‘aan armen wordt de blijde boodschap verkondigd. Bij Hem telt niet de letter van de wet, maar de goede geest: gerechtigheid, barmhartigheid, mededogen. Hij komt niet dreigen of oordelen, maar redden.

Johannes is in de war. Is dat nu die Emmanuel, die zou komen? ‘Zalig die aan Mij geen aanstoot neemt’, zegt Jezus. Hij zegt het ook aan ons, als wij in de war zijn. In de war, omdat alles donker lijkt en we alleen een zwijgende God vinden. In de war, als we vol verlangen uitzien naar iemand die het puin van deze wereld en de winter van onze kerk zal omvormen tot 'vrede en vreugde'. Maar schijnbaar verandert er niets.

Een joods verhaal kan ons iets leren. Een bedelaar ligt bij de stadspoort. Hij wacht en wacht en wacht. Die bedelaar is de Messias. ‘Op wie wacht die man?’ vraagt een jongetje aan zijn opa. En opa legt de hand op het kind en zegt dan: ‘Hij wacht op jou, mijn jongen.'

Jezus doet zoals die opa zegt. Hij wacht op ons. Het Rijk van God dat Hij belooft geeft Hij ons in handen! Maar Hij toont de weg: de weg van de omgekeerde orde: ‘Niet domineren of onderdrukken, maar dienaar worden. Wie de eerste wil zijn moet slaaf van allen wezen.'

Met deze verwachting mogen wij uitzien naar ‘Hem, die komen zou’. De wereld zal niet vanzelf anders worden. Maar wij zelf kunnen andere mensen worden. Als Jezus zijn hand op ons legt en zegt: het Rijk van God, dat wacht op jou. 

(De schilderijen zijn van Luc Blomme. De foto's werden genomen tijdens een tentoonstelling in de kerk van Moerkerke)

Daartoe is hij gekomen

De hele stad was voor hem uitgelopen.

Hij heeft de zieken en de hopelozen

getroost, gesterkt, genezen van hun noden.

De mensen zijn weer naar hun legersteden.

En hij is moe van spreken en genezen.

Hij trekt de heuvels in, hij wil alleen zijn.

Laat op de avond bidt hij tot zijn vader,

want er zijn nog zoveel verloren schapen.

Hij is hun herder en hij kan niet slapen.

Hij staat alweer, rechtop onder de sterren.

Hij moet de heuvels over, hij moet verder,

verder, naar al de kudden zonder herder,

naar nieuwe steden en hun synagogen,

waar bange mensen op verlossing hopen,

het woord van God, daartoe is hij gekomen.

Michel van der Plas

10-12-2022 om 10:29 geschreven door Omer

De mensen zeggen:

‘de tijden zijn slecht,

wij leven in een moeilijke tijd.’

Leef goed, en de tijd is goed:

wij zijn de tijden;

de tijden zijn

wat wij er van maken.

Heilige Augustinus (354-430)

(De foto’s werden genomen in de ‘IJzertoren’, Diksmuide en in het museum ‘In Flanders fields’, Ieper)

08-12-2022 om 08:46 geschreven door Omer