FEEST VAN DE HEILIGE DRIE-EENHEID

Vandaag vieren we het feest van de H. Drie-eenheid. Het is een moeilijk feest omdat het een poging is om verstaanbaar te maken wat nu eenmaal onverstaanbaar is: het diepste Wezen van God.

In het kruisje dat we maken verwijzen we naar dit diepste Wezen:

- we mogen God Vader noemen;

- Jezus, die op onze aarde leefde en leed, gemarteld en gedood werd, is niet alleen een mensenkind maar ook de Zoon van God

- En als Goede, Heilige Geest leeft God ook in ons en om ons heen.

Zusters en broeders,

gerechtvaardigd door het geloof

leven wij IN VREDE MET GOD

DOOR JEZUS Christus onze Heer.

Hij is het die ons door het geloof

de toegang heeft ontsloten

tot die genade waarin wij staan;

door Hem ook mogen wij ons beroemen

op onze hoop op de heerlijkheid van God.

Meer nog, wij zijn zelfs trots op onze beproevingen,

in het besef dat verdrukking leidt tot volharding,

volharding tot beproefde deugd

en die weer tot hoop.

En de hoop wordt niet teleurgesteld,

want Gods liefde is in ons hart uitgestort

DOOR DE HEILIGE GEEST

die ons werd geschonken.

(Romeinen 5,1-5)

Een Naam voor God

De Heilige Drievuldigheid, een moeilijk woord, dat we als kind van buiten leerden, zonder er iets van te begrijpen. Het was goed bedoeld: laat de kinderen maar van buiten leren. Want als zij de echte waarheid kennen, dan komt alles wel goed. Zo is het helaas niet verlopen: velen haakten af, om vele redenen, maar toch ook wel omdat de kilte van het denken zo veraf staat van de warmte van het hart, dat ontroerd wordt door de ontmoeting met God.

Hoe God door theologen gedacht wordt – één in drie personen – dat gaat ons petje te boven, en dat is zelfs niet eens zo erg. Wat belangrijk is, is dat we zien hoe God zichzelf geleidelijk aan noemt. En dan moeten we luisteren naar de bronnen van ons geloof, die een veel eenvoudiger taal spreken.

Eén belangrijke bron vinden we al in het O.T. Mozes laat de kudden grazen, en de Heer verschijnt hem in een brandende struik. Mozes krijgt de opdracht om de Israëlieten uit het slavenhuis van Egypte weg te leiden. Maar hij zegt: ‘Als ik aan de Israëlieten zeg dat de God van hun vaderen mij gestuurd heeft, en ze vragen: ‘Wat is de naam van die God?’, wat moet ik dan zeggen?’ Toen antwoordde God hem: ‘Ik zal er zijn voor u’. ‘Ik zal er zijn voor u’, het is de eerste naam, die God aan zichzelf geeft.

Eeuwen later, bij Johannes, vinden we – in andere woorden – een zelfde naam voor God: ‘God is Liefde’. In deze namen, die God zichzelf toekent raken we zijn meest intieme ‘Ik’. Bovendien spreken deze Bijbelse namen, die God aan zichzelf toekent, onze hele persoon en niet enkel ons verstand aan.

We mogen geloven in een God, die Liefde is, in een God, die van zichzelf zegt: ‘Ik zal er zijn voor u.’

Zo wordt Hij ook het uiteindelijke rustpunt van ons leven en ons streven. Wij, rusteloze zoekers naar geluk, vinden slechts rust in de warme geborgenheid van de eeuwige Liefde, zoals wij God mogen noemen.

‘Onrustig blijft ons hart tot het rust vindt in U.’

Heilige Augustinus

---

Gij, eeuwige Drie-eenheid,

Gij zijt een zee zonder bodem,

hoe meer ik er in onder ga,

hoe dieper ik U vind

en hoe meer ik U vind,

hoe meer ik naar U zoek.

Van U kan niemand ooit zeggen: genoeg!

De ziel die zich van uw diepten verzadigt

hunkert naar U onophoudelijk,

want ze heeft steeds meer honger naar U,

eeuwige Drie-eenheid...

Zoals een hert

naar het water van de bron smacht,

zo smacht mijn ziel,

ze wil weg uit dit lichaam

om U te zien

naar waarheid.

Catharina van Siëna (14de eeuw)

Uit: 'Dialogen'.

30-05-2010 om 07:05 geschreven door Omer

DE PINKSTERBLOEM BLOEIT

Lezing uit de brief van de heilige apostel Judas

Geliefde broeders en zusters,

denk aan wat de apostelen van onze Heer Jezus Christus al hebben gezegd:

‘Aan het einde van de tijd zullen er spotters komen,

die zich laten leiden door hun goddeloze begeerten.’

Het zijn mensen die verdeeldheid zaaien

en alleen op het aardse gericht zijn;

ZE HEBBEN DE GEEST NIET.

Maar u, geliefde broeders en zusters, 

MOET UW LEVEN BOUWEN 

OP HET FUNDAMENT VAN UW ZEER HEILIG GELOOF.

Laat u bij het bidden leiden door de heilige Geest,

HOUD VAST AAN GODS LIEFDE,

en zie uit naar de barmhartigheid van onze Heer Jezus Christus,

die u het eeuwige leven zal schenken.

Ontferm u over wie twijfelen

en red anderen door hen aan het vuur te ontrukken.

Uw medelijden met nog weer anderen moet gepaard gaan met vrees;

verafschuw zelfs de kleren die ze met hun lichaam bezoedeld hebben.

De enige God, die de macht heeft u voor struikelen te behoeden

en u onberispelijk en juichend van vreugde

voor zijn majesteit te laten verschijnen,

die ons redt door Jezus Christus, onze Heer,

hem behoort de luister, de majesteit, de kracht en de macht,

vóór alle eeuwigheid, nu en tot in alle eeuwigheid.

Amen.

(Judas 17.20b-25)

Judas Taddeus, apostel

Naar het schijnt was Judas afkomstig uit Nazareth. Volgens Lukas was hij een broer van Jacobus de Mindere (Lukas 6,16). De overlevering beweert, dat deze Jacobus een 'broeder des Heren' was; in dat geval moet ook Judas tot de familie van Jezus behoord hebben. Het is Matteüs, die aan Judas de bijnaam Taddeüs (= 'dappere') toevoegt (Matteüs 10,03), terwijl Johannes hem uitdrukkelijk onderscheidt van Jezus' verrader, Judas Iskariot (Johannes 14,22-23). Indien hij inderdaad familie is van Jezus, dan is waarschijnlijk de brief van Judas, die in het Nieuwe Testament is opgenomen, van zijn hand.

(Bron: Dries van den Akker S.J.)

De Pinksterbloem bloeit

Wij vieren het feest van het Kind in de kribbe.

Wij lagen geknield bij een ruw houten kruis.

Wij mochten het weten, het graf werd geopend.

Maar met Pinksteren staan we verder van huis.

Dan denken wij aan de komst van de Trooster

maar leven daarna of Hij nooit is geweest.

Toch zegt Hij tot ons: ‘Kind, wees stil, heb vertrouwen’

en Hij nodigt de mensen nog uit voor het feest.

De Pinksterbloem bloeit ondanks koude en regen.

Het rijk van Zijn Liefde gaat door, ‘t is gezegd.

Geopende harten wil Hij zijn tot zegen,

‘t Geheim tussen God en de mens werd gelegd.

Auteur onbekend

29-05-2010 om 07:23 geschreven door Omer

EEN HUIS VAN GEBED

Ze kwamen in Jeruzalem.

Hij ging de tempel binnen

en begon iedereen die daar iets kocht of verkocht

weg te jagen;

hij gooide de tafels van de geldwisselaars

en de stoelen van de duivenverkopers omver,

en hij liet niet toe dat iemand voorwerpen over het tempelplein droeg.

Hij hield de omstanders voor:

‘Staat er niet geschreven:

“Mijn huis moet voor alle volken een huis van gebed zijn”?

Maar jullie hebben er een rovershol van gemaakt!’

(Marcus 11,15-17)

GEBED OM RUST

Droog de tranen

uit mijn ogen,

stil het trillen

van mijn hand,

stuit het knikken

van mijn knieën

en het beven

van mijn mond,

stop het zwerven

van mijn voeten

en het bonzen

van mijn hart,

laat de storm

in mij gaan liggen,

dat uw Vrede

in mij zij!

M. Van Straalen

28-05-2010 om 06:22 geschreven door Omer

HIJ ZAG DIE KLEINE MENS

Toen Jezus met zijn leerlingen weer uit Jericho vertrok,

werden ze gevolgd door een grote menigte.

Langs de weg zat daar een blinde bedelaar,

een zekere Bartimeüs, de zoon van Timeüs

Toen die hoorde dat Jezus uit Nazareth voorbijkwam,

begon hij te schreeuwen:

‘Zoon van David, Jezus, heb medelijden met mij!’

De omstanders snauwden hem toe

dat hij zijn mond moest houden,

maar hij schreeuwde des te harder:

‘Zoon van David, heb medelijden met mij!’

Jezus bleef staan en zei: ‘Roep hem.’

Ze riepen de blinde en zeiden tegen hem:

‘Houd moed, sta op, hij roept u.’

Hij gooide zijn mantel af, sprong op en ging naar Jezus.

Jezus vroeg hem: ‘Wat wilt u dat ik voor u doe?’

De blinde antwoordde: ‘Rabboeni, zorg dat ik weer kan zien.’

Jezus zei tegen hem: ‘Ga heen, uw geloof heeft u gered.’

En meteen kon hij weer zien en hij volgde hem op zijn weg.

(Marcus 10,46-52)

In enkele lijnen vertelt Marcus hier een kleurrijk tafereeltje. Je zou het ook een Brueghel in woorden kunnen noemen: een blinde man wordt door Jezus genezen en we krijgen de boodschap: ‘uw geloof heeft u gered’. Een mirakel, maar naar de kern is het ook een gewoon ontroerend feitje, dat elke dag kan gebeuren. En dat ook elke dag gebeurt. Dat is geen groot nieuws meestal, maar we mogen evenzeer van een wonder spreken.

Een kleine mens van niemendal zit langs de weg te bedelen. Toevallig komt Jezus daar voorbij. De blinde heeft al over Hem gehoord en nu ziet hij zijn kans schoon: ‘het moest maar eens lukken!’ En dus roept hij: 'Jezus, heb medelijden met mij'. Dan gebeurt het eerste wonder: Jezus ziet hem, hoort hem en gaat hem niet voorbij. Hij heeft aandacht voor die verschoppeling en meteen volgt het tweede wonder: de man is genezen!

Jezus is weer eens op weg met een hoop mensen. Ze verdringen elkaar, ze duwen elkaar weg. De blinde heeft in dat gedrum geen schijn van kans: ze snauwen hem toe dat hij zijn mond moet houden.’ Maar Jezus is anders. Hij zegt: ‘Roep hem.’ De meute snapt niet dat Jezus naar die onbenul omziet, maar ze zeggen toch: ‘Hou moed, Hij roept u.’ De man springt op en gaat naar Jezus: ‘Meester, zorg dat ik weer kan zien.’ En Jezus geneest hem, door hem op te merken en enkele woorden toe te spreken.

Jezus is anders. Hij ziet en hoort die kleine mens. Hier en daar leeft die Jezus voort. In grote namen van heiligen op de kalender. Maar vooral in gewone mensen, die nooit genoemd of geroemd worden, omdat ook zij geen nieuws zijn. Jezus leeft voort in mensen, die vandaag zijn zoals Hij. Mensen die door hun geloof genezen werden en sindsdien anders zien en beter zien. Ze gaan de wereld met andere ogen bekijken en zo verandert hun leven. Ze zijn door hun geloof genezen van hun vroegere blindheid en kunnen nu op hun beurt wonderen verrichten.

Het gebeurt elke dag: mensen, die afgesnauwd worden, opzij geduwd. En plots is er iemand die hen opmerkt. Plots is er iemand, die hen waardeert in dat algemeen misprijzen, die algemene vernedering en minachting. En dan gebeurt het wonder: die kleine mens groeit, stijgt boven zichzelf uit. Hij wordt méér en doet méér dan men ooit in hem zag en ooit van hem vermoedde.

Zó gebeuren wonderen. Zo komt er hoop en kleur en vreugde in onze wereld. Zo komt er hoop en kleur en vreugde in het leven van kleine mensen.

27-05-2010 om 06:48 geschreven door Omer

Hij gaf zijn leven

In die tijd trokken de leerlingen voort, op weg naar Jeruzalem
en Jezus ging voor hen uit;
zij waren ontdaanen ook die Hem volgden waren bevreesd.
Hij nam opnieuw de twaalf terzijde
en begon hun te spreken over wat Hem zou overkomen:
'Wij gaan nu naar Jeruzalemwaar de Mensenzoon
aan de hogepriesters en schriftgeleerden zal worden overgeleverd.
Zij zullen Hem ter dood veroordelenen aan de heidenen overleveren;
ze zullen Hem bespotten en bespuwen,
Hem geselen en doden,
maar drie dagen later zal Hij verrijzen.’

Toen kwamen Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs,
naar Hem toe en zeiden:
‘Meester, wij willen dat U voor ons doet wat wij U vragen.’
Hij antwoordde hun:’Wat wilt ge dan dat Ik voor u doe?’
Zij zeiden Hem:’Geef dat in uw glorie een van ons aan uw rechter-
en de ander aan uw linkerhand moge zitten.’
Maar Jezus zei hun:’Ge weet niet wat ge vraagt.
Zijt ge in staat de beker te drinken die Ik drink
en met het doopsel gedoopt te wordenwaarmee Ik gedoopt word?’
Zij antwoordden Hem:’Ja, dat kunnen wij.’
‘Inderdaad,- gaf Jezus toe -
de beker die Ik drink zult gij drinken,
en met het doopsel waarmee Ik gedoopt word
zult gij gedoopt worden;
maar het is niet aan Mij

u te doen zitten aan mijn rechter- of linkerhand,
omdat alleen zij dit verkrijgenvoor wie dit is bereid.’

Toen de tien anderen dit hoorden,
werden ze kwaad op Jakobus en Johannes.
Jezus echter riep hen bij zich en sprak tot hen:
‘Gij weet dat zij die als heersers der volkeren gelden,
hen met ijzeren vuist regeren
en dat de groten misbruik maken van hun macht over hen.
Dit mag bij u niet het geval zijn;
wie onder u groot wil wordenmoet dienaar van u zijn,
en wie onder u de eerste wil zijnmoet de slaaf van allen zijn,
want ook de Mensenzoonis niet gekomen om gediend te worden,
maar om te dienenen zijn leven te geven als losprijs voor velen.’

(Marcus 10,32-45)

In de leer

Samen met uw volgelingen

meegaan door benarde tijden,

blootstaan aan vernederingen,

zinken in een zee van lijden:

kan ik dat?

Als de kleine, ongeziene

knecht van allen willen leven,

met U in de schaduw dienen

en het beste van mij geven:

leer mij dat.

Maar de bitterheid, de hele

beker tot de bodem legen,

alle pijnen met U delen,

uitgemergeld, kleingekregen:

moet ik dat?

O, tenminste naar u kijken,

U mijn goede wil aanbieden,

in de verte op U lijken,

bidden dat Gods wil geschiede:

leer mij dat.

Michel van der Plas

26-05-2010 om 07:43 geschreven door Omer

WIJ HEBBEN ALLES PRIJSGEGEVEN

In die tijd nam Petrus het woord en zei tot Jezus:
‘Zie, wij hebben alles prijsgegeven om U te volgen.’

Jezus antwoordde:
‘Voorwaar, Ik zeg u:
er is niemand die huis, broers, zusters,
moeder, vader, kinderen of akkers
om Mij en om de Blijde boodschap heeft prijsgegeven,
of hij ontvangt nu, in deze tijd, het honderdvoud
aan huizen, broers, zusters, moeders, kinderen en akkers,
zij het ook gepaard met vervolgingen,
en in de toekomstige wereld het eeuwige leven.

Veel eersten zullen de laatsten zijn
en veel laatsten eersten.’

(Marcus 10,28-31)

Het is niet zo dat wij slechts één keer in ons leven geroepen worden. Talloze keren, als wij attent en ontvankelijk zijn horen we Jezus’ eigen roepstem, want doorheen ons hele leven spreekt Hij ons zachtjes aan en richt Hij zich tot ons. Zo is ons doopsel reeds een eerste roeping om van Hem te getuigen.

Verderop in ons leven blijft zijn stem telkens weer klinken. Het kan gebeuren dat wij ontrouw zijn aan die eerste roeping, die van ons doopsel uitgaat. Maar daarom geeft Hij nog niet af: als wij ons niet afsluiten, roept Hij ons tot berouw en bekering. Blijven wij wel trouw aan onze eerste roeping, dan blijft Hij ons verder aanspreken, almaar verder op de weg van zijn genade en zijn goedheid, almaar meer ook in de richting van de heiligheid die Hij met ons voorheeft.

De voorbeelden in de Bijbel zijn legio. Zo werd Abraham geroepen om huis en land te verlaten en op weg te gaan (Genesis 12,1). Petrus was zijn netten aan het herstellen en werd daar weggeroepen (Matteüs 4,18). Matteüs, een tollenaar, moest zijn dubieuze handeltje en werk opgeven (Matteüs 9,9) en de profeet Elisa diende dan weer van zijn boerderij weg te trekken (1 Koningen 19,19). Merkwaardig en zeer leerrijk is het verhaal van Nathanaël die zijn aarzeling, zijn terughoudendheid moest laten varen.

Zonder ophouden is er die roepstem, almaar meer en almaar weer en almaar verder op de weg van Jezus zelf. We moeten dat leren verstaan maar zijn vaak hardleers om aan te nemen dat Jezus onder ons aanwezig blijft en ons blijft roepen. Als was het met zijn eigen ogen, zijn eigen hand, zijn eigen stem geeft Hij ons een wenk, een teken: ‘Kom, volg Mij’.

We hebben het niet door dat Hij ook ons roept, op dit eigenste ogenblik. We denken aan de tijd van toen, de eerste leerlingen en vergeten zo gemakkelijk dat Hij evenzeer tot ons spreekt, hier en nu, in mensen die naast ons gaan.

(vrij naar John Henry Newman)

25-05-2010 om 07:13 geschreven door Omer

‘Als de Heilige Geest in je leven mag komen!’

Tijdens het Laatste Avondmaal zei Jezus tot zijn leerlingen:

‘Als je mij liefhebt, houd je dan aan mijn geboden.

Dan zal ik de Vader vragen

jullie een andere Helper en Trooster te geven,

die altijd bij je zal zijn:

de Geest van de waarheid.

De wereld kan hem niet ontvangen,

want ze ziet hem niet en kent hem niet.

Jullie kennen hem wel,

want hij woont in jullie

en zal in jullie blijven.’

(Johannes 14,15-17)

Veni, Sancte Spiritus

Nader ons, o Heil’ge Geest,
kom en zend ons op dit feest
van uw licht een gouden straal.

Bij u gaat het niet om geld,
niet om luxe of geweld,
maar om innerlijk onthaal.

Gij draagt troostend onze last,
zoete innerlijke gast,
heerlijke verfrissingsbron.

Rust bij harde werkzaamheid,
kalmte bij opvliegendheid,
troost waar diepe rouw begon.

O licht vol van zielsgeluk,
ruim het hart, dat lijdt aan druk,
van wie u zijn toegewijd.

Zonder uw gezag en gloed
is er in de mens geen goed,
niets dat dan geen schade lijdt.

Reinig wat verwaarloosd is,
wat verdroogd is, maak dat fris
en genees wie werd gewond.

Dat het starre soepel zij,
maak het kille warm en blij,
richt wat zelf zijn weg niet vond.

Geef uw mensen, trouw en vroom,
de vervulling van hun droom:
zeven gaven in hun geest.

Mog’ hun inzet zijn beloond,
word’ hun uiteinde bekroond
met het eeuwigdurend feest.

Amen. Alleluia.

DE GEEST VERANDERT ALLES

Als de heilige Geest in Je leven mag binnenkomen,

wordt het allemaal anders.

Hij verandert niet de omstandigheden waarin je leeft.

Hij laat je milieu, je land of je stad zijn wat ze zijn,

maar Hij verandert je hart.

Hij is de Geest die leven geeft,

en als Hij zijn intrede in je doet,

wordt alles wat dood was levend.

De geloofswaarheden die je misschien

al jarenlang van buiten kent

en die je iedere zondag in de kerk beleden hebt,

worden vervuld van licht, leven en kracht

wanneer je je openstelt voor de heilige Geest.

Wat je bewaarde in je hoofd, daalt nu neer in je hart

en wordt daar laaiend vuur.

Een christen die vervuld is van de heilige Geest,

weet dat God nooit ver weg is.

Zolang je de heilige Geest niet ontvangen hebt,

kunnen de woorden van Jezus niet levend worden voor jou.

Maar als de Geest je even nabij mag komen

als de lucht die Je inademt,

wordt ieder woord van Jezus een frisse bron

waarvan je met altijd nieuwe vreugde kunt drinken,

zonder er ooit genoeg van te krijgen.

P. Wilfried Stinissen

Elke dag is de dag van God

24-05-2010 om 07:44 geschreven door Omer