HIJ ZAG DIE KLEINE MENS

Toen Jezus met zijn leerlingen weer uit Jericho vertrok,

werden ze gevolgd door een grote menigte.

Langs de weg zat daar een blinde bedelaar,

een zekere Bartimeüs, de zoon van Timeüs

Toen die hoorde dat Jezus uit Nazareth voorbijkwam,

begon hij te schreeuwen:

‘Zoon van David, Jezus, heb medelijden met mij!’

De omstanders snauwden hem toe

dat hij zijn mond moest houden,

maar hij schreeuwde des te harder:

‘Zoon van David, heb medelijden met mij!’

Jezus bleef staan en zei: ‘Roep hem.’

Ze riepen de blinde en zeiden tegen hem:

‘Houd moed, sta op, hij roept u.’

Hij gooide zijn mantel af, sprong op en ging naar Jezus.

Jezus vroeg hem: ‘Wat wilt u dat ik voor u doe?’

De blinde antwoordde: ‘Rabboeni, zorg dat ik weer kan zien.’

Jezus zei tegen hem: ‘Ga heen, uw geloof heeft u gered.’

En meteen kon hij weer zien en hij volgde hem op zijn weg.

(Marcus 10,46-52)

In enkele lijnen vertelt Marcus hier een kleurrijk tafereeltje. Je zou het ook een Brueghel in woorden kunnen noemen: een blinde man wordt door Jezus genezen en we krijgen de boodschap: ‘uw geloof heeft u gered’. Een mirakel, maar naar de kern is het ook een gewoon ontroerend feitje, dat elke dag kan gebeuren. En dat ook elke dag gebeurt. Dat is geen groot nieuws meestal, maar we mogen evenzeer van een wonder spreken.

Een kleine mens van niemendal zit langs de weg te bedelen. Toevallig komt Jezus daar voorbij. De blinde heeft al over Hem gehoord en nu ziet hij zijn kans schoon: ‘het moest maar eens lukken!’ En dus roept hij: 'Jezus, heb medelijden met mij'. Dan gebeurt het eerste wonder: Jezus ziet hem, hoort hem en gaat hem niet voorbij. Hij heeft aandacht voor die verschoppeling en meteen volgt het tweede wonder: de man is genezen!

Jezus is weer eens op weg met een hoop mensen. Ze verdringen elkaar, ze duwen elkaar weg. De blinde heeft in dat gedrum geen schijn van kans: ze snauwen hem toe dat hij zijn mond moet houden.’ Maar Jezus is anders. Hij zegt: ‘Roep hem.’ De meute snapt niet dat Jezus naar die onbenul omziet, maar ze zeggen toch: ‘Hou moed, Hij roept u.’ De man springt op en gaat naar Jezus: ‘Meester, zorg dat ik weer kan zien.’ En Jezus geneest hem, door hem op te merken en enkele woorden toe te spreken.

Jezus is anders. Hij ziet en hoort die kleine mens. Hier en daar leeft die Jezus voort. In grote namen van heiligen op de kalender. Maar vooral in gewone mensen, die nooit genoemd of geroemd worden, omdat ook zij geen nieuws zijn. Jezus leeft voort in mensen, die vandaag zijn zoals Hij. Mensen die door hun geloof genezen werden en sindsdien anders zien en beter zien. Ze gaan de wereld met andere ogen bekijken en zo verandert hun leven. Ze zijn door hun geloof genezen van hun vroegere blindheid en kunnen nu op hun beurt wonderen verrichten.

Het gebeurt elke dag: mensen, die afgesnauwd worden, opzij geduwd. En plots is er iemand die hen opmerkt. Plots is er iemand, die hen waardeert in dat algemeen misprijzen, die algemene vernedering en minachting. En dan gebeurt het wonder: die kleine mens groeit, stijgt boven zichzelf uit. Hij wordt méér en doet méér dan men ooit in hem zag en ooit van hem vermoedde.

Zó gebeuren wonderen. Zo komt er hoop en kleur en vreugde in onze wereld. Zo komt er hoop en kleur en vreugde in het leven van kleine mensen.