Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
19-10-2013
ZONDAG 20 OKTOBER
29ste zondag C – 20 OKTOBER 2013
‘UW BOODSCHAP DRAGEN WIJ!’
Oktober. Sinds jaar en dag is het de missiemaand. Vele Vlaamse missionarissen, mannen en vrouwen, hebben Jezus’ Blijde Boodschap uitgedragen. Niet zozeer met woorden, maar vooral met daden waren zij dragers van geloof, hoop en liefde.
De voorbije 50 jaar is er echter veel veranderd. Bij ons zijn uiterlijke vormen van geloof sterk afgenomen en de missies van vroeger zijn al lang geen kolonies meer, maar worden jonge kerken genoemd, en blaken niet zelden van levenskracht en enthousiasme.
Toch is ons geloof ook hier niet oubollig of voorbij: meer dan ooit hebben mensen vandaag nood aan ‘goed nieuws’ of een ‘blijde boodschap’. Maar misschien hebben wij – hier in het westen – meer nood aan missionarissen dan de vroegere missies.
In die tijd leerde Jezus in een gelijkenis aan zijn leerlingen dat zij steeds moesten bidden en daarin niet versagen.
Hij zei: ‘Er was eens in een zekere stad een rechter die zich om God noch gebod bekommerde. Er was ook een weduwe in de stad die herhaaldelijk bij hem kwam met het verzoek: Verschaf mij recht ten opzichte van mijn tegenstander. Een tijdlang wilde die rechter niet, maar daarna zei hij bij zichzelf: Al bekommer ik mij om God noch gebod, toch zal ik die weduwe recht verschaffen om niet langer geplaagd te worden door haar eindeloze bezoeken.’
En de Heer sprak: ‘Hoor wat de onrechtvaardige rechter zegt! Zou God dan geen recht verschaffen aan zijn uitverkorenen die dag en nacht tot Hem roepen, of zal Hij ten opzichte van hen onbewogen blijven? Ik zeg u: Hij zal hun spoedig recht verschaffen.
Maar: zal de Mensenzoon bij zijn komst geloof op aarde vinden?’
(Lucas 18,1-8)
‘ZONDER-LINGEN’
In 1999 kreeg ik een brief van een missionaris in Brazilië, meer bepaald in het binnenland van Bahia. Het was kort na de volledige zonsverduistering, hier in Europa, en vlak voor dat magische jaar 2000. De pater schreef: ‘In Europa liep men storm voor de zonsverduistering. Zorg dat je erbij bent, riep de commerce. Bussen en vliegtuigen werden ingelegd en men betaalde fortuinen. Want een nieuwe gelegenheid komt er niet.’
‘Hier worden mensenrechten verduisterd, iedere dag, al vijfhonderd jaar. Eclipsen genoeg dus, maar weinigen komen kijken. Naar hier komt men voor het strand of het carnaval van Rio, en ook voor de Indianen van de Amazone. Maar het ware Brazilië is niet voor toeristen: sloppenwijken, straatkinderen, en miljoenen ‘zonder-lingen’: mensen zonder land, zonder huis, zonder werk.’ Kan je missionaris zijn, nu wij beleven wat Jezus zei: ‘Zal de Mensenzoon geloof op aarde vinden?’ Het antwoord van de pater was duidelijk:
Er is voor mij maar één motief om hier te werken en dat is het Evangelie. Zonder diep geloof in de verrezen Christus hou je het hier geen jaar uit.
Onze zonder-lingen leven van geloof en hoop. We zijn ook niet ontmoedigd. We zullen de 2000 jaar van de geboorte van Christus met overtuiging vieren, maar zonder triomfalisme. We zullen terugblikken naar de vreugden maar ook naar het verdriet dat de evangelisatie in Latijns- Amerika gebracht heeft.
In onze diepste duisternis blijft de Paaskaars branden. We zullen met Hem verrijzen. Daarom is het zobelangrijk dat het Evangelie verder doorgegeven wordt, niet om leden voor onze club te winnen, maar wel om een betere weg voor te stellen in de verdwazing van deze tijd.
Daarom moet de Blijde Boodschap verder gaan, al denken sommigen: de Kerk loopt leeg, straks sluiten ze de deuren en de laatste doet het licht wel uit. Op een dag zullen ze merken dat ze zelf helemaal verduisterd zijn. Wellicht gaat er dan Iemand met hen mee, een Onbekende die hen zal uitleggen waarover het gaat. Domme, hopeloze mensen, zal Hij zeggen, weet je dan niet dat er licht is in de duisternis van jullie wereld?’
‘Maar zal de Mensenzoon bij zijn komst geloof op aarde vinden?’
(vrij naarFrans Verhelle)
Missionaris zijn,
is geproefd hebben Wie God is
en verlangen dat ook anderen dat mogen ervaren.
Missionaris zijn,
is de genade ontvangen Jezus te mogen ontmoeten
- als mens geworden Woord van God,
- als de Mens in Wie God zelf zich getoond heeft
en die genade willen delen met veel mensen.
Missionaris zijn,
is pijn voelen omdat men zo weinig kan helpen,
pijn voelen ook, omdat mensen niet begrijpen
welk een vreugde de ontmoeting met Jezus, kan geven:
Paus Franciscus heeft de katholieke Kerk tot een geloofwaardiger optreden gemaand.
‘De discrepantie tussen wat herders en gelovigen zeggen en dat wat zij doen, tussen woord en levenswijze, ondergraaft de geloofwaardigheid van de Kerk’, zei de paus zondagavond in Rome. Wie christenen ziet en hoort, moet ‘in ons doen dat kunnen lezen wat men uit onze mond hoort’. Het evangelie van Jezus kan niet zonder het ‘concrete levensgetuigenis’ verkondigd worden, aldus Franciscus tijdens een Eucharistieviering in de Sint Paulus buiten de Muren.
De paus riep priesters, bisschoppen en kardinalen ertoe op in vertrouwen op Gods wil ongewone wegen in te slaan. ‘Men kan de kudde van God niet weiden wanneer men niet accepteert door Gods wil ook daarheen geleid te worden waar men niet heen wil.’ Dat geldt allereerst voor de ‘herders’ van de Kerk. Zij moeten zich ‘zonder beperkingen of berekeningen’ aan de wil van God toevertrouwen.
Franciscus zei in zijn preek dat er ook vandaag nog heiligen zijn. Er is een ‘soort middenklasse van heiligen’ waartoe alle christenen kunnen behoren. Dat zijn de verborgen ‘heiligen van alledag’.
Het geloofsgetuigenis kent vele vormen ‘zoals er in een groot schilderij een veelvoud aan kleuren en schakeringen is’. Elk daarvan is als detail ‘in het grote plan van God’ belangrijk, ook als getuigenis van eenvoudig geloof in het dagelijks leven van gezin, werk en vriendschap, aldus de paus.
Tegelijkertijd riep de paus ertoe op zich te ontdoen van carrièredenken, overtrokken eerzucht en zelfzucht. Het gaat erom zich te bevrijden van een vaak goed verborgen veelvoud ‘aan kleine en grote afgoden’ die mensen verhinderen God te aanbidden. Jezus Christus dient de ‘enige God van het leven’ te zijn.
Na de Sint Pieter, Santa Maria Maggiore en de Sint Jan van Lateranen bezocht de paus afgelopen zondag de Sint Paulus buiten de Muren als de vierde en laatste van de grote pauselijke basilieken in Rome. Het is gebruik dat een nieuwe paus in de weken na zijn verkiezing een bezoek brengt aan alle vier basilieken.
