Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
01-10-2016
ZONDAG 2 OKTOBER 2016
27ste zondag C – 2 oktober 2016
‘Heer, geef ons meer geloof!’
Op een dag
zeiden de apostelen tegen de Heer:
‘Heer, geef ons meer geloof!’
(Lucas 17,5)
Zelfs Tia Hellebaut kon er niet meer over!
De lat wordt tegenwoordig zo hoog gelegd, de eisen zijn zo veelvuldig geworden.
Kijk eens wat kinderen vandaag moeten presteren: zij moeten slagen in hun examens, zij moeten muziekschool volgen en sporten en ballet en paardrijden. De speeltijd is nu veel vroeger gedaan dan in de tijd dat kinderen op hun veertiende moesten gaan werken.
Ja maar, zult ge zeggen, dat is nodig want om het in het leven ergens te brengen hebt ge niet alleen diploma’s nodig, ook uw parate kennis, uw culturele achtergrond, uw flexibiliteit, uw uiterlijk, het speelt allemaal mee.
Ik hoorde inderdaad onlangs iemand, die een sportje hoger wilde geraken in zijn carrière maar moest afhaken. Ze zeggen dat ik geen présence heb, zei hij. Wat is dat: présence? En charisma heb ik ook niet? Ik kon hem ook niet zeggen waar hij dat kon halen.
De lat ligt heel hoog. Dat is erg want hoe meer een mens ‘moet’, hoe hoger de eisen zijn die hem of haar gesteld worden, hoe hartelozer die mens wordt. Hoe hoger de lat, des te harder de samenleving. Dan gaat niemand nog voor iemand uit de weg, niet als voetganger, niet in het verkeer maar ook niet in het leven, zelfs niet in het eigen gezin. Dan is het overal: hard tegen hard.
De blijde boodschap van Jezus zegt: doe die lat weg. Heel radicaal: een beetje geloof in mekaar, een beetje vertrouwen in God en in de mensen, ’t moet maar zo groot zijn als een mosterdzaadje, klein maar pittig, is genoeg.
Zijn boodschap is bevrijdend.
Geloven is veel meer dan enkele waarheden aanvaarden. Geloven is een andere manier om in het leven te staan, fundamenteel anders.
Het is bevrijd worden van die druk van het moeten en durven vertrouwen: ‘Alles komt goed. We weten alleen nog niet wanneer.’ Dat is geloven, zo licht en tegelijk zo sterk dat men er bomen kan mee verplanten.
(Homilie van Manu Verhulst)
Doen wat je moet doen, telkens weer, en netjes nagaan of alle puntjes op de i staan en of je plichtenlijstje is afgewerkt… Neen, zo werkt ‘geloven’ niet; zo werkt ook ‘beminnen’ niet.
Wie gelooft en wie bemint handelt niet uit plichtsgevoel, omdat ‘het moet’.
Die doet omdat hij het graag doet, zomaar, vrijwillig, omwille van de liefde, of uit puur geloof.
Geloven en beminnen zijn werkwoorden, uit vrijheid, uit blijheid, uit het hart geboren. Het zijn krachtbronnen waarmee je bergen kunt verzetten en bomen verplanten.
Heer, leer mij die werkwoorden vervoegen met heel mijn hart, en met een glimlach.
Een aantal foto’s van de nieuwgebouwde kerk met eveneens een kleinere gebedsruimte voor vieringen met minder aanwezigen. Enkele goed bewaarde beelden uit de vroegere kerk werden zeer smaakvol in de nieuwbouw geïntegreerd, naast recente beeldhouwwerken.
De Sint-Ghislenuskerk werd op oudejaarsavond 2001-2002 door een brand verwoest. Via de open oproep procedure bij de Vlaams bouwmeester werd gekozen voor een nieuwbouw met behoud van de kerktoren, het enige als monument beschermde gebouwdeel. De nieuwbouwkerk werd tegen het oude schip van de oude kerk aan gebouwd. De opstaande kolommen en het hoogkoor van de kerkruïne werden als binnentuin in het ontwerp geïntegreerd. De kerktoren kreeg een dubbele functie als toegang tot de nieuwe kerk en tot deze binnentuin.
Op 10 september 2005, precies 1.350 dagen na die legendarische oudejaarsnacht, werd officieel de eerste steen gelegd van de gloednieuwe Sint-Ghislenuskerk. Op 24 juni 2007 werd de nieuwe kerk officieel ingehuldigd.
