5^de PAASZONDAG – ‘KINDERTJES …’

‘Kindertjes’, zo spreekt Jezus ons vandaag aan op een onnoemelijk tedere wijze! ‘Kindertjes, een nieuw gebod geef ik u: heb elkander lief’. ‘Nieuw’, noemt Hij dit gebod, en dan geeft Hij een toelichting daarbij: ‘zoals ik u heb liefgehad’. Daarin bestaat het nieuwe: ‘zoals Hij ons heeft liefgehad’. Want zijn manier van liefhebben is anders dan anders!

Jezus geeft ons niet alleen dit nieuwe gebod. Hij straalt die nieuwe liefde ook uit: vanuit die nieuwe liefde heeft Hij onder ons geleefd. Zo wordt Hij die unieke mens, om mee op weg te gaan: DE WEG, DE WAARHEID en HÉT LEVEN voor ons eigen, kleine leven doorheen onze eigen, kleine dagen. De mens, die ons wegwijs maakt, de waarheid toont, en een leven vol vreugde aanreikt.

Paulus en Barnabas bemoedigden de nieuwe leerlingen

en spoorden hen aan te volharden,

maar ze wezen er ook op

‘dat wij pas na veel beproevingen

het koninkrijk van God binnen kunnen gaan’.

(Handelingen 14,22)

Daaraan zal iedereen kunnen zien

dat jullie leerlingen van Mij zijn:

als jullie onder elkaar de liefde bewaren.’

(Johannes 13,35)

DE PRIJS VAN DE LIEFDE

'Liefde is een zeldzaam kruid', is de titel van een boek van Maria Rosseels. Wat zeldzaam is, lokt tot namaak. Zo zijn er kunstbloemen, en die kunnen mooi zijn. Maar ze maken het heimwee naar echte bloemen alleen maar groter.

Er bestaan veel liedjes over de liefde. Willem Vermandere zong eens: ‘Er zijn van die zangers, die de liefde bezingen, lijk da wieder klappen van ‘t were’. Maar het lied van de echte liefde is uniek. Dat is iets helemaal anders dan ‘klappen van ’t were’.

Zo was de ervaring van Chiara Lubich, en haar vriendinnen, toen zij op het einde van de oorlog, tussen de bombardementen, het evangelie begonnen te lezen. Zij wisten natuurlijk dat de liefde belangrijk is. Maar in een flits zagen ze: dit is het nieuwe gebod, dat ons leven een nieuwe wending kan geven!

Het gaat erom te beminnen zoals Jezus liefhad. Het nieuwe van die liefde is Jezus zelf. In ons dagelijkse leven, gaan we naar Jezus kijken: wat zou Hij nu doen? Eén keer heeft Jezus gezegd: 'Leer van Mij ...'. Wat wij, volgens zijn woord, van Hem moeten leren, is dat Hij mild is en zachtmoedig van hart. Dit woord kan ons hart nieuw maken.

De context van het nieuwe gebod is het Laatste Avondmaal en het lijden van Jezus: in zijn lijden blijkt zijn liefde. Zijn liefde heeft alles te maken met de weg van het lijden. En dat lijden van Jezus begint bij het verraad van Judas. Met dit donkere verraad op de achtergrond schijnt het licht van zijn liefde nog feller. Ook nu nog worden mensen door vermeende vrienden in de steek gelaten. En kan de noodzaak van die nieuwe liefde feller schijnen.

Wat nieuw is, kan veel veranderen. Dit is ook zo voor de nieuwe liefde in een wereld vol wonden. Die nieuwe Liefde opent nieuwe einders. Daarom zegt Jezus dat men mensen als zijn leerlingen herkent, als zij elkaar liefhebben. Als zij liefhebben zoals Hij zelf liefhad. Niet het spreken over Jezus, niet de vergaderingen, maar het nieuwe gebod van Jezus spreekt tot het hart van de mensen. En kan alles nieuw maken … ook vandaag!

LOSLATEN IN LIEFDE

Wij hebben het geheim van de graankorrel

nog altijd niet begrepen.

Als we grijpen,

groeien we niet in menselijkheid.

We moeten durven loslaten.

Als de graankorrel niet in de aarde valt,

blijft hij alleen.

Hij moet sterven

om te kunnen groeien.

Jezus heeft zijn boodschap

geïllustreerd met zijn leven:

Hij werd geleidelijk aan

zelf de graankorrel die vermorzeld zou worden.

Loslaten in liefde is groeien in menselijkheid,

fijngevoelig voor de mensen dichtbij,

in groeiende verantwoordelijkheid

voor de mensen ver weg.

Manu Verhulst

23-04-2016 om 09:15 geschreven door Omer

DE BARST IN DE KRUIK

Vertaald uit het Duits. Freddy Storm 06/2010

Er was eens een oude Chinese vrouw die twee grote kruiken had. Deze droeg ze op haar schouders aan de uiteinden van een stok. Een van de kruiken had een barst, de andere was perfect en bevatte steeds een volle lading water.

Op het einde van de lange wandeling van de rivier naar huis was de eerste kruik echter telkens maar half vol. Dit gebeurde twee jaar lang elke dag: de oude vrouw bracht telkens anderhalve kruik water mee naar huis. De perfecte kruik was natuurlijk erg trots op haar prestatie. Maar de arme kruik met de barst schaamde zich voor haar gebrek, omdat ze slechts de helft kon presteren van hetgeen van haar werd verwacht.

Na twee jaar, die haar als eindeloos falen voorkwamen, zei de kruik tegen de oude vrouw: Ik schaam me zo voor mijn barst waaruit de ganse weg naar jouw huis altijd water stroomt. De oude vrouw lachte. ‘Is het jou opgevallen dat er aan jouw kant van de weg bloemen bloeien, maar aan de kant van de andere kruik niet? Ik heb aan jouw kant bloemen gezaaid, omdat ik me van jouw gebrek bewust was. Je hebt mijn bloemen elke dag bij onze terugkeer water gegeven. Twee jaar lang heb ik die wondermooie bloemen kunnen plukken en er de tafel mee kunnen versieren.’ Ieder van ons heeft zo zijn heel eigen gebreken en fouten, maar het zijn de gebreken en de barsten die ons leven zo interessant en lonend maken.

Auteur onbekend. Overgenomen uit: ‘Kerkkoerier’, juni 2015

(‘Kerkkoerier’ is de periodiek van de parochie H. Maria, Sterre der Zee, Oost Zeeuws-Vlaanderen)

21-04-2016 om 20:56 geschreven door Omer

De wonderen zijn de wereld nog niet uit,

maar of dat waar is, moet je zelf ontdekken.

Misschien wel aan de trekvogels die trekken,

of aan de klimroos, of het fluitenkruid,

of aan het vliegtuig, sneller dan 't geluid,

aan de giraffen met hun lange nekken.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit,

ontdek het maar en zoek op alle plekken,

de sterrenpracht, je hand, je eigen huid,

de dorre boom waaraan een twijgje ontspruit,

de zon die uit de regen kleur kan wekken.

Luister, en kijk! Ontdek wat het beduidt:

De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Han G. Hoekstra

19-04-2016 om 11:29 geschreven door Omer