Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
27-12-2009
Bij het Feest van de Heilige Familie
Een overweging bij het evangelie
van vandaag.
Een diepere thuis bij de Vader
In de kerststal zien we een familie samen: moeder Maria, vader Jozef en 't
kindje Jezus.
Eergisteren pas vierden wij dat God als mens tussen ons wilde leven: Jezus, als
een kindje geboren in een gewoon gezin. God woont tussen gewone mensen, en
leeft mee met hun zorgen, met hun vreugden.
Het evangelie tekent geen gezin, waar alles gesmeerd loopt. Er is een
'conflict', zoals dat in elk gezin wel eens meer gebeurt. En het conflict is er
niet omdat het kind minder goede wegen kiest. Maar omdat het, al is het nog
maar twaalf, al heel bewust zijn eigen goede keuze maakt. Het kan ook nu
gebeuren: jongeren die een heel persoonlijke goede weg gaan. Een weg, die hun
ouders vreemd vinden omdat zij dit zonderlinge gedrag een tijd lang niet kunnen
vatten als de diepe roeping van hun kind.
De eenheid van Maria en Jezus moet wel heel diep geweest zijn. Haar hele hart
was een warme woning voor Hem. En toch gaat Hij zijn eigen weg en spreekt Hij
over een diepere thuis, bij zijn Vader. Wat doet mijn jongen daar tussen die
geleerden? Hoe zou Maria toen al haar Kind kunnen verstaan hebben?
We begrijpen dan ook dat moeder Maria haar pijn niet verzwijgt. Maar zij gaat
ook niet kwetsen of verwijten maken. Vermoedde zij toen reeds dat God zelf in
haar Kind aan het werk was? Zij bewaart dit woord in haar hart. Zij overweegt
het in haar dagelijkse doen, als ze water haalt aan de bron, als ze kookt, als
ze wast, als ze het huishouden doet. Zij zal er vooral in de intieme stilte van
haar gebed mee bezig geweest zijn.
En wat doet dit Kind? Het gaat mee naar huis, speelt en groeit op zoals elk
kind. Het doet wat thuis vreugde brengt. En in dit alles is zijn droom of diepe
zending toch voortdurend aanwezig. Ook deze jongen overweegt alles in zijn
hart, even stil als zijn moeder. Zo begrijpen zij elkaar. Die jongen is nog
thuis in Nazareth, maar zijn blik kijkt reeds verder: Hij is vooral elders
thuis, in het Huis van zijn Vader. In de zending, die Hij van Hem ontvangen
heeft.
Zalig die jongeren, die thuis vreugde brengen en toch hun eigen diepe droom
bewaren!
Moge de vrede van Kerstmis stil in en rond ons verder leven, Omer.
Amanhã
festejamos na Igreja a Sagrada Familia. Lemos no evangelho de São Lucas,
capítulo 2, versículos 41 52:
Ora, todos os anos
iam seus pais a Jerusalém à festa da páscoa. E, tendo ele já doze anos, subiram
a Jerusalém, segundo o costume do dia da festa. E, regressando eles, terminados
aqueles dias, ficou o menino Jesus em Jerusalém, e não o soube José, nem sua
mãe. Pensando, porém, eles que viria de companhia pelo caminho, andaram caminho
de um dia, e procuravam-no entre os parentes e conhecidos. E, como o não encontrassem, voltaram a Jerusalém em busca
dele. E aconteceu que, passados três dias, o acharam no templo, assentado no
meio dos doutores, ouvindo-os, e interrogando-os. E todos os que o ouviam
admiravam a sua inteligência e respostas. E quando o viram, maravilharam-se, e
disse-lhe sua mãe: Filho, por que
fizeste assim para conosco? Eis que teu pai e eu ansiosos te procurávamos.
E ele lhes disse: Por que é que me procuráveis? Não sabeis que me convém tratar dos negócios de meu Pai?E eles não compreenderam as palavras que
lhes dizia. E desceu com eles, e foi para Nazaré, e era-lhes sujeito. E sua mãe guardava no seu coração todas
estas coisas.
E crescia Jesus em
sabedoria, e em estatura, e em graça para com Deus e os homens.
As primeiras palavras de Jesus expressas no
evangelho de hoje mostram que, desde os seus primeiros anos, toda a sua missão
foi orientada pela rela relação filial com o Pai, Sua atenção estava toda
voltada para Deus, ficando, em segundo plano, sua família humana. Aprendeu
atravès da exigência do mistério da encarnação a fazer a penosa experiëncia de
transformar o cotidiano em fonte de sabedoria, de estar continuamente atento
para discernir a vontade do Pai nos mínimos fatos, aparentemente, sem
importância. Em Nazaré, esteve submisso a seus pais. Nesta experência de
crescimentocontou com a presença solícita de Maria e José, pois exigia-se dos
três a mesma fidelidade ao designio do Pai
Irmã Sônia de Fátima,
Caçapava / SP
Op het feest van de Heilige
Familie lezen we morgen Lucas 2,41-52.
Ieder jaar reisden de ouders van Jezusbij gelegenheid van het
Paasfeest naar Jeruzalem.En overeenkomstig het gebruik bij dit
feestgingen zij opnieuw daarheen toen Hij twaalf jaar geworden
was.Maar na afloop van die dagen keerden zij naar huis terug.Het
kind Jezus bleef echter in Jeruzalem achterzonder dat zijn ouders het wisten.In
de mening dat Hij zich bij de karavaan bevond,gingen zij een dagreis
ver, en zochten Hem toen onder familieleden en bekenden.Omdat zij Hem niet
vonden keerden zij al zoekende naar Jeruzalem terug.Pas na drie dagen vonden zij
Hem in de tempel,waar Hij te midden van de leraren zatnaar wie Hij
luisterde en aan wie Hij vragen stelde.
Allen die Hem hoordenwaren verbaasd over zijn inzicht en zijn
antwoorden.Toen zijn ouders Hem daar opmerkten stonden zij
verslagen.Zijn moeder zei tot Hem: Kind, waarom hebt Ge ons dit aangedaan?Denk toch eens met
wat een pijnuw vader en ik naar U hebben gezocht.Maar Hij
antwoordde:Wat hebt ge toch naar Mij gezocht?Wist ge dan niet dat Ik in het huis van mijn Vader moest
zijn?Zij begrepen echter niet wat Hij daarmee bedoelde.
Hij ging met hen mee naar Nazarethen was aan hen
onderdanig.Zijn moeder bewaarde
alles wat er gebeurd was in haar hart.
En met de jaren nam Jezus toe in wijsheid en welgevalligheid
bij God en de mensen.
De eerste woorden van Jezus, die
opgetekend staan in het evangelie, tonen dat Hij vanaf de eerste jaren zijn
hele leven geleid werd door zijn dienst aan de Vader. Zijn aandacht was heel en
al naar God gericht, en zijn menselijke familie kwam pas daarna. Door het
mysterie van de menswording onderging Hij de pijnlijke ervaring om het
alledaagse op te tillen naar een hogere vorm van wijsheid: altijd bedacht te
zijn op de wil van de Vader, tot in de kleinste dingen toe, ook als die
schijnbaar geen belang hadden. In Nazareth wat hij onderdanig aan zijn ouders.
In dit stukje leven, in zijn groei, was de aanwezigheid van Maria en Jozef zo
belangrijk: alle drie waren ze geroepen tot trouw aan het Plan van de Vader.
Betere woorden
kunnen wij wellicht niet vinden dan wat Paulus schreef aan zijn vriend Titus: de
goedheid en de menslievendheid van God zijn nu openbaar geworden. En toch
zoeken wij altijd nieuwe woorden, om de schoonheid van dit feest proberen te
vatten. Getuige daarvan de soms heel persoonlijke kerstkaartjes.
Enkele jaren
geleden kozen de Braziliaanse bisschoppen in hun kerstboodschap voor deze
woorden. Met Kerstmis vieren wij de
Geboorte van
het goddelijk Kind:
Kwetsbaar, om
kleinen te sterken;
Naakt, om ons te
kleden met Gods eigen toekomst;
Arm, om de
rijkdommen eerlijk te verdelen;
Zwerver, om
deuren te openen voor uitgesloten mensen;
Vrij, om de
boeien te breken van elke slavernij.
Daarom vieren wij
evenzeer de
Geboorte van
Goed Nieuws voor de armen:
Nu herleeft de hoop
op onze weg,
De weerstand van
wie zich niet laten neerslaan,
De vreugde van
wie lijden en wenen,
De inzet van wie
de handen in elkaar slaan
en strijden voor
een nieuwe, een betere aarde.
En de
Geboorte van
de Heer der Geschiedenis:
Machten van steen
en staal verbrijzelen tot stof;
Heersers beven op
hun tronen van klei;
Licht en waarheid
doorprikken de duisternis van hun dwaling;
Ten allen kante
richten de verdrukten zich op;
En er begint een
tijd van rechtvaardigheid en vrede.
'O Espírito do Senhor está
sobre mim,
porque me ungiu
para anunciar a Boa-Nova aos pobres;
enviou-me
a proclamar a libertação aos cativos
e, aos cegos, a recuperação da vista;
a mandar em liberdade os oprimidos,
a proclamar um ano favorável da parte do Senhor.'
Lc 4,
18-19.21
Por isso,
porque acreditamos que esta
passagem da Escritura
se continua a cumprir,
e porque Tu Senhor
Jesus,
és o mesmo ontem, hoje e
sempre,
Te suplicamos a
libertação
destas irmãs e irmãos
oprimidos,
tantas vezes por aqueles
que lhes são mais próximos.
Para glória do Pai que está nos Céus,
para glória do Teu Nome,
Senhor,
para glória do Espírito
Santo que nos conduz.
Amen.
Hoje, pouco antes do almoço, encontrei uma
pequena mensagem na Caixa de entrada ou mailbox de meu computador. Um amigo
meu, padre em Mundo Novo BA, escrebeu:
Laiane faleceu.
Uma notícia muito triste. Ontem, segunda-feira,
Laiane faleceu. Ela submergiu num pequeno lago. Tinha outras crianças presentes
mas ningèm viu alguma coisa. Seu corpo foi levado para Feira de Santana, por
causa duma autópsia. Esperemos que nada de pior aconteceu. Os últimos meses ela
mostrou grandes mudanças.
Foi um terremoto no meu coração, porque os anos
passados Laiane tornou-se uma amiga jovem minha. Conheci-a no ano 2007. Com sua
mãe e sua irmã viveu numa casinha muito pobre, na parte mais pobre da cidade.
Neste momento, no ano 2007, ela tinha 11 anos: festejavamos o seu aniversário
no dia 4 de fevereiro, com alguns presentes e uma sorvete. Foi uma festa
verdadeira para ela, essa coisa tão mínima para os ricos mas tão grande para
ela. Os anos seguintes este ritual foi repetído, com a mesma alegria. Já
preparei meu espirito paro seus 14 anos, no mês de fevereiro. Não sera assim
... as coisas se tornavam diferentes. Rezemos que ela é acolhida por nosso Deus
com muito carinho e braços abertos: ela mereceu pela miséria que conheceu na
sua vida tão breve.
---
Nederlandse vertaling
Kort voor het middagmaal ontving
ik volgend kort berichtje in mijn Postvak In. Het was afkomstig van een
vriend, priester, in Mundo Novo, Bahia:
Laiane is overleden.
Triestig nieuws. Gisteren,
maandag is Laiane overleden, verdronken in een klein meer. Er waren nog
kinderen aanwezig maar niemand heeft het gezien. Ze is naar Feira overgebracht
voor autopsie, hopelijk is er niets ergers met haar gebeurd. De laatste tijd
was ze veel veranderd.
Het betekende zoveel als een
soort van aardbeving in mijn hart, want de voorbije jaren was Laiane een
vriendinnetje geworden. Ik leerde haar kennen in 2007. Met haar mama en haar
zusje leefde ze in een bijzonder armtierig huisje, in de armste wijk van het
stadje. Op dat ogenblik, in 2007, was ze 11 jaar. Op 4 februari hebben we toen
haar verjaardag gevierd, met enkele cadeautjes en een ijsje. Voor haar was het
een echt feest, die dingen van twee keer niks voor de rijken maar voor haar zo
belangrijk. De jaren daarop hebben we dit ritueel telkens overgedaan, telkens
met dezelfde vreugde. Ik bereidde mij al voor op haar 14de
verjaardag in februari. Het zal zo niet zijn de dingen zijn anders gelopen. Laten
we bidden dat zij met grote tederheid en open armen door onze God mag ontvangen
worden: zij heeft het verdiend omwille van de miserie die zij tijdens haar zo
korte leven gekend heeft.
